Tag: εξωτερική πολιτική

Ελληνική φιλοξενία (εκεί που πρέπει…)

Δευτέρα 4 Ιούνη. Η εκπληκτική ιστορία, το φαγητό και η κουλτούρα της Κρήτης πρόσφεραν ένα ευχάριστο διάλειμμα στους σκληρά εργαζόμενους ναυτικούς μας… Μ’ αυτά τα λόγια ο αρχικαραβανάς και υπεύθυνος τύπου Dave Snowden (καμμία σχέση με τον γνωστό!) αποχαιρέτησε το νομό Χανίων τις προάλλες. Πάνω στο αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman, πριν αποπλεύσει απ’ την βάση της Σούδας μετά από 4ήμερη “ξεκούραση” (με όλα τα απαραίτητα…): η «σκληρή δουλειά» του πληρώματός του είναι εύκολα εννοούμενη…

Τέτοια «ευχάριστα» δεν έχουν την προβολή που θα έπρεπε στα μέρη μας. Κι όμως. Προκειμένου να αποδείξουν την αγάπη τους στο ελλαδιστάν (και να βγάλουν την «υποχρεώση της ζεστής φιλοξενίας») 96 απ’ τους ναυτοκαραβανάδες του αεροπλανοφόρου, προσέφεραν εθελοντική εργασία στους ντόπιους. Έβαψαν το κοινοτικό γήπεδο στον Μουζουρά, και τον φράχτη της εκκλησίας του αγ. Ιωάννη, στο ίδιο χωριό, στις 24 και στις 25 του μήνα. Στο τέλος, έπαιξαν κι ένα φιλικό ματσάκι ράγκμπι με τους «Cretan Gunners» (ελληνική ομάδα ράγκμπι… εεεε; υπήρχε και πριν;), στο εθνικό στάδιο των Χανίων, στις 25 Μάη…

Αυτά είναι φιλία, φροντίδα, συμμαχία!!! Αυτά είναι επιμελητειακή υποστήριξη ενός στρατού σε συνθήκες «ειρηνοπολέμου»…

(Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που άμα έβλεπαν οι Χανιώτες αμερικάνο πεζοναύτη τον πέταγαν στη θάλασσα! Πολλά, πολλά χρόνια… Τώρα τους έχουν για να τους κάνουν κανά βαψιματάκι… Να τους αφήνουν κανά δολαριάκι… Και να τους γλύφουν πατόκορφα…)

Τα άλλα hub…

Δευτέρα 4 Ιούνη. Αφού το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο «φτιάχνεται» με το να πιστεύει ότι θα γίνει (φιλοαμερικανικό) «πέρασμα» αγωγών φυσικού αερίου (ο θρυλικός east med, ισραήλ – ελλάδα κλπ, εδώ είστε και εδώ είμαστε, θα αποδειχθεί ένας ακόμα “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη”!) είναι λογικό ότι τα κακά νέα εξαφανίζονται με (δημαγωγική) χάρη. Δηλαδή: χωρίς ίχνη…

Η Σόφια συμφώνησε με την Μόσχα (σε πανηγυρικές δηλώσεις του βούλγαρου πρωθ. Boyko Borissov και του Putin στις 30 Μάη) για την κατασκευή ενός δεύτερου σκέλους του turkstream, που θα περνάει απ’ την τουρκία στη βουλγαρία, και από εκεί θα συνεχίζει σε διάφορα κράτη νότια του Δούναβη· έως και την κεντρικη Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Putin το πρώτο σκέλος του turkstream, που θα αφορά την τουρκική αγορά, είναι έτοιμο· και ο turkstream2 είναι μισοέτοιμος. Έτοιμες είναι και οι βουλγαρικές εγκαταστάσεις διανομής στη Βάρνα.

Την κατασκευή αυτού του turkstream2 την εγκρίνει και η ε.ε. – άλλωστε ο Borissov, ως τα τέλη Ιούνη, εκτελεί χρέη “προέδρου” της. Την εγκρίνει επίσης και ο Erdogan – γιατί όχι;

Το ελλαδιστάν έχει αποφασίσει με ποιους θα πάει (και σ’ αυτό το θέμα) – αλλά το ζήτημα (που είναι βασικό στοιχείο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου) χοντραίνει. Όχι μόνο επειδή η ευρωπαϊκή απάντηση στις αμερικανικές απειλές για τον southstream2 (ρωσία – γερμανία μέσω Βαλτικής) είναι ένας ακόμα αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου. Αλλά επειδή επιπλέον, ένα μέρος των υποδομών (τα «χωματουργικά έργα» συγκεκριμένα) της διαδρομής του turkstream2 μπορεί μελλοντικά να εξυπηρετήσει την κατασκευή ενός ακόμα αγωγού, αυτή τη φορά με το ιρανικό ή/και το καταριανό αέριο.

Προφανώς η κατασκευή αυτού του αγωγού είναι ακόμα στα χαρτιά… Ωστόσο, το ότι το βουλγαρικό κράτος, ύστερα από αμφιταλαντεύσεις, φαίνεται αποφασισμένο να γίνει «δρόμος για απαγορευμένα (απ’ τις ηπα) γκάζια», σε συνέχεια του τουρκικού σκέλους, δεν θα πρέπει να αρέσει καθόλου στους έλληνες πατριώτες…

Ε; Τι λένε οι εθνικές ύαινες;

Δεν πρέπει

Κυριακή 3 Ιούνη. Από σεμνότητα υποθέτουμε (και μόνο) οι φανεροί και οι όχι και τόσο φανεροί υποστηρικτές της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας δεν θα θέλουν να αναφερθούν σ’ αυτό. Μάλιστα θα μπορούσαν να το καταγγείλουν και σαν «προσχηματικό». Απ’ την άλλη, το να έχεις δίπλα σου, στην παρέα σου, στην συμμαχία σου, μια τόσο καλή εκπρόσωπο των αμερικανικών συμφερόντων σαν την ύαινα Nikki Haley, πρέσβειρα της Ουάσιγκτον στον οηε, θα μπορούσε να θεωρηθεί και τιμή. Το μόνο που δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς είναι ότι είναι ευάλωτη σε «πλειοψηφίες»…

Το κουβέιτ, γνωστό πετροσεϊχάτο της αραβικής χερσονήσου, που λόγω γεωγραφικής θέσης προσπαθεί να μην ταυτίζεται με το Ριάντ και το Ντουμπάι, κατέθεσε στο οηεδικο «συμβούλιο ασφαλείας» μια πρόταση ψηφίσματος για την «προστασία των αμάχων παλαιστίνιων», μετά τις ως τώρα 120 δολοφονίες και τους χιλιάδες τραυματισμούς στη Γάζα. Κάτι ανώδυνο και δημοσιοσχεσίτικο δηλαδή, όπως εκατοντάδες άλλα ψηφίσματα του οηε που καταδικάζουν εδώ και δεκαετίες την βία του Τελ Αβίβ – χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα.

Αμ δε! Άγρυπνη φρουρός η Haley, κατήγγειλε την πρόταση σαν μονόπλευρη· και ύστερα κατήγγειλε την Hamas σαν υπεύθυνη – όπως, φανταζόμαστε, κάνουν και στα μέρη μας οι πιστοί υπηρέτες της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας.

Στην ψηφοφορία, μετά, η ψήφος της Haley ήταν η μόνη κατά της πρότασης· αρκετή πάντως για να μην ληφθεί μια έστω συμβολική αντι-Τελ Αβίβ απόφαση. Απ’ τα 15 κράτη μέλη του «συμβουλίου ασφαλείας» (5 μόνιμα και 10 με διετή θητεία) τα 10 ψήφισαν υπέρ, 4 απείχαν (οι εκπρόσωποι της πολωνίας, της ολλανδίας, της αιθιοπίας και της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας της αγγλίας, της σκωτίας, της ουαλίας, της βόρειας ιρλανδίας, κλπ) – και η κυρά Nikki, που έβαλε το βέτο της.

Δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία αυτά, εκτός απ’ αυτήν: η ατσάλινη (25% δασμοί στις εισαγωγές…) Ουάσιγκτον, πότε για τον ένα και πότε για τον άλλο λόγο, το πάει ορθοπεταλιά!

(Never mind… Όπως θα το έλεγε και η “γιαγιά του αρνητικού”: σιγά μην ασχοληθούμε με τους συμμάχους του κράτους και των αφεντικών μας!)

Τα ομώνυμα έλκονται

Κυριακή 3 Ιούνη. Υπάρχουν τα οικονομικά συμφέροντα. Υπάρχουν οι μπίζνες με γκάζι ή χωρίς. Υπάρχει η γεωπολιτική. Υπάρχει η κοινή στράτευση στην αμερικανική ποδιά. Υπάρχει και ένας κοινός αντιμουσουλμανικός ρατσισμός.

Με τόσα κοινά ανάμεσα στο ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / βαθύ κράτος και το ισραηλινό, δεν θα έπρεπε να ψάχνει κανείς κι άλλες αιτίες έλξης μεταξύ τους. Κι όμως: δεν το ψάχναμε, τυχαία το βρήκαμε, και ένα φως άναψε στο σκοτάδι!

Τι δουλειά, λέτε, έκανε ο ισραηλινός υπ.αμ. Avigdor Lieberman πριν αρχίσει να ανεβαίνει με δρασκελιές την πολιτική ιεραρχία στο Τελ Αβίβ; Μπράβος ήταν! Πόρτα σε club! (Το αναφέρει και η wikipedia, πράγμα που σημαίνει ότι…)

Κράτα κυρ Αχιλλέα (Μπέο…): η δημαρχία είναι μόνο η αρχή!! Ο ψεκασμένος (που, σαν λούμπεν, μιμείται το μπραβιλίκι αλλά δεν το έχει δουλέψει…) είναι μόνο μια μεταβατική περσόνα! Αφού πέθανε ο «αγαπούλας», κυρ Αχιλλέα είσαι μια διεθνώς εγκεκριμένη ελπίδα του έθνους!!!

Καμπάνια Μ15 +

> Στο ελλαδιστάν η υποστηρίξη στην παλαιστινιακή αντίσταση θεωρείται, ακόμα, κάτι «εκκεντρικό» (ενδεχομένως και «ύποπτο»…) – καθόλου τυχαία! Αλλού είναι στοιχειώδες πολιτικό καθήκον.

Στο Μπέλφαστ υπάρχει μια μακριά παράδοση πολιτικής τοιχογραφίας – δεν το λέμε graffiti, γιατί μάλλον δεν ανήκει σ’ αυτήν την urban τέχνη. Είναι (πέρα απ’ τα άλλα) και πολύ παλιότερη η πολιτική τοιχογραφία.

Εκεί, τον 30χρονο παλαιστίνιο Fadi Hassan Abu Sallah, που σακατεύτηκε απ’ τις ισραηλινές βόμβες στη διάρκεια της “επιχείρησης καυτό μολύβι” στα τέλη του 2008 και στις αρχές του 2009 αλλά έμεινε όρθιος στον αγώνα, και τελικά εκτελέστηκε από ελεύθερο σκοπευτή στη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων στη Γάζα, θέλουν να τον θυμούνται…

> Το διεθνές κίνημα BDS (boycott, divestment, sanctions) είναι μια κινηματική εκστρατεία πολλών χιλιάδων ανθρώπων, σε δεκάδες κράτη του πλανήτη, σε δύση και ανατολή, βορρά και νότο, που ξεκίνησε το 2005 και συνεχίζεται όλο και πιο μαζικά, εναντίον του μιλιταριστικού, απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος, απαιτώντας: την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού απ’ όλες τις κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές, την κατάργηση των «τειχών» στη δυτική Όχθη και γύρω απ’ τη λωρίδα της Γάζας, πλήρη ισότητα για τους άραβες υπηκόους του ισραηλινού κράτους και την αναγνώριση της επιστροφής στα σπίτια τους για τους εκατοντάδες χιλιάδες παλαιστίνιους πρόσφυγες.

Τίποτα «επαναστατικό», άρα και τίποτα που θα μπορούσε να ενδιαφέρει τους πάμπολλους «απο κούνια επαναστάτες και ανατροπείς» στα μέρη μας…. Ως γνωστόν κάθε έλληνας μικροαστός επαναστάτης συχαίνεται οτιδήποτε «ρεφορμιστικό» – (στις διακηρύξεις του…)

Ωστόσο αυτό το κίνημα, το BDS, που ογκώνεται διαρκώς, είναι πράγματι εξαιρετικά επικίνδυνο για τον ισραηλινό μιλιταρισμό και ρατσισμό, επειδή τον υποδεικνύει σαν αυτό που πραγματικά είναι: μια «βελτιωμένη» και ακόμα πιο αιμοβόρα εκδοχή του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. Την διεθνή αντιμετώπιση του BDS έχει αναλάβει σαν βασική του δραστηριότητα το ισραηλινό υπουργείο στρατηγικών υποθέσεων, το οποίο συντονίζει τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και διάφορα ενεργούμενά τους διεθνώς.

Η μέθοδος που χρησιμοποιεί το ισραηλινό υπουργείο στρατηγικών υποθέσεων (και οι υπηρεσίες) είναι η συλλογική ή/και ατομική δυσφήμιση / συκοφάντηση / προβοκάτσια. Το βασικό εργαλείο είναι η κατηγορία (και προς το κίνημα BDS αλλά και προς άτομα ή οργανώσεις που στρέφονται κατά του ισραηλινού φασισμού) του αντι-σημιτισμού: οι ισραηλινές υπηρεσίες αλλά και οι συνεργαζόμενες παρόμοιες διαφόρων κρατών, κυρίως μέσω των media (παραδοσιακών ή social, κυβερνοχώρο κλπ) προσπαθούν να ταυτίσουν τους υποστηρικτές της παλαιστινιακής αντίστασης με τους … ναζί. Παράδοξο ή όχι ΔΕΝ κατηγορούνται οι ίδιοι οι παλαιστίνιοι για «αντισημιτισμό» (!!!). Κατηγορούνται οι συμπαραστάτες τους, κυρίως στον πρώτο κόσμο. Η τακτική αυτή (εύκολα μπορεί να βρει κανείς παρόμοιες psyops, «επιχειρήσεις» αντιπερισπασμού, στα manual κάθε σοβαρής μυστικής υπηρεσίας και κάθε στρατού…) έχει στόχο να προκαλέσει μαζική σύγχιση και, τελικά, αποστροφή απέναντι στην παλαιστινιακή αντίσταση, ειδικά στις ρηχές από πολιτική άποψη postmodern πρωτοκοσμικές κοινωνίες.

Εννοείται ότι σαν «υποκείμενο» τέτοιου είδους «καταγγελιών» (για «αντισημιτισμό») δεν εμφανίζεται ούτε το ισραηλινό κράτος, ούτε κάποιο ισραηλινό υπουργείο, ούτε οι κατά τόπους πρεσβείες, ούτε οτιδήποτε άλλο «επίσημο». Οι «φορείς» αυτών των «καταγγελιών» είναι διάφορες ομάδες, οργανώσεις, δημοσιογράφοι, δημαγωγοί, ακόμα και bots, που εμφανίζονται σαν «ανεξάρτητοι» και άσχετοι με το ισραηλινό κράτος, αν και ελέγχονται με διάφορους τρόπους απ’ αυτό.

Είναι η κεντροαριστερή ισραηλινή εφημερίδα Haaretz που κατά καιρούς αποκαλύπτει «απ’ τα μέσα» τις διεθνείς προβοκατόρικες τακτικές του Τελ Αβίβ. Σε ένα τέτοιο πρόσφατο ρεπορτάζ η Haaretz αποκάλυψε ότι προκειμένου να «μην πολυφαίνεται» το ισραηλινό υπουργείο στρατηγικών υποθέσεων στην διεθνή προβοκατόρικη δράση (και μέσω των κατά τόπους πρεσβειών) δημιούργησε μια «ιδιωτική εταιρεία» την Kella Shlomo. Για την δημιουργία της (πάντα κατά την Haaretz) και την δράση της, το ισραηλινό υπουργείο εκταμίευσε τα τρία τελευταία χρόνια 36 εκατομμύρια δολάρια. Ενώ βασικοί «μέτοχοί» της είναι στελέχη του υπουργείου και του ισραηλινού κράτους: ο Yossi Kyperwasser (πρώην διευθυντής του υπουργείου στρατηγικών υποθέσεων), ο Dore Gold (πρώην πρεσβευτής του Τελ Αβίβ στον οηε και πρώην σύμβουλος του Natanyahu) και ο Ron Prosor (πρώην πρεσβευτής στον οηε και αυτός). Εννοείται ότι στα βασικά πόστα είναι «πρώην» στελέχη της mossad…

Η δημιουργία μίας (ή και περισσότερων) “ιδιωτικών εταιρειών” πέρα απ’ τα υπόλοιπα επιτρέπει στο Τελ Αβίβ κι αυτό: επειδή μέρος της δουλειάς γίνεται μέσω social media ακόμα και με «υποκλοπές» ή ψευδείς λογαριασμούς (λογικό…), αν κάποτε γίνει κάποια αποκάλυψη, δεν θα βρεθεί το κράτος χρεωμένο σαν τέτοιο… Για παράδειγμα (αποκαλύπτει η Haaretz) η Kella Shlomo έφτιαξε μια «θυγατρική», την “israel cyber shield” η οποία είναι κατηγορούμενη επειδή εντοπίστηκε να έχει στήσει μια εκστρατεία συκοφάντησης της αμερικανίδας Linda Sarsour (και της οικογένειάς της) που μετέχει σε μια αμερικανική οργάνωση του BDS.

> Αν και δεν μας φαίνεται καθόλου παράλογο ένα κράτος (οποιοδήποτε τέτοιο) να απλώνει τα δίκτυά του και τις διάφορες βρώμικες μεθόδους του προκειμένου να υποστηρίξει τα συμφέροντά του (κι όποιος λέει ότι το ισραήλ είναι «ιερό κράτος» και προορισμένο απ’ τον … θεό σε μόνιμη «αθωώτητα» είναι απλά φανατικός τσατσορούφιανός του…) έχει σημασία το γεγονός ότι αυτή η ισραηλινή κρατική φανερή ή/και «συγκεκαλυμένη» δράση ΔΕΝ απασχολεί στα μέρη μας. Κι όταν λέμε ΔΕΝ απασχολεί δεν αναφερόμαστε, βέβαια, σε ντετεκτιβίστικες έρευνες, αλλά στην κατανόηση της δομής και της πραγματικότητας της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας.

Αυτή η συμμαχία εδράζεται σε πολύ συγκεκριμένα καπιταλιστικά συμφέροντα και απ’ τις δύο μεριές (οικονομικά, στρατιωτικά, γεωπολιτικά) και σε μια συγκεκριμένη ιδεολογία (τον «αντιτουρκισμό») που είναι έντονη κυρίως στην ελληνική πλευρά. Είναι, επίσης (ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ) τμήμα του ευρύτερου άξονα, στη μία άκρη του οποίου είναι η Ουάσιγκτον και στην άλλη το Ριάντ.

Για τα ελληνικά πολιτικά ιστορικά δεδομένα αυτή η συμμαχία (και, κυρίως, η ευρύτερη νομιμοποίησή της) είναι σχετικά πρόσφατο γεγονός (ας πούμε: χοντρικά μιας δεκαετίας). Το σημαντικό είναι ότι έκατσε πάνω σε μια παλιότερη (και πιο μακρυά) υποστηρικτική προς την Παλαιστίνη στάση, όχι μόνο του επίσημου κράτους αλλά και της πολιτικής (και κοινωνικής) αριστέρας.

Θα άφηνε, λοιπόν, το Τελ Αβίβ τη νομιμοποίηση αυτής της συμμαχίας (και άρα την δική του νομιμοποίηση στο ελλαδιστάν…) στην «τύχη», ενώ ξέρει ότι έχει προϋπάρξει ένα πολιτικό και ιδεολογικό περιβάλλον αντίθετο; Δεν θα φρόντιζε να δημιουργήσει σταθερούς μηχανισμούς «αντιμετώπισης» οποιασδήποτε κριτικής ή και εναντίωσης σε βάρος του; Δεν θα είχε σε «ετοιμότητα» την γενικής χρήσης κατηγορία του «αντισημιτισμού», για οποιονδήποτε «τολμούσε», στα «νέα δεδομένα» (της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας) να στηρίξει την παλαιστινιακή αντίσταση;

Ας μην παριστάνει κανένας ότι «πέφτει απ’ τα σύννεφα»: τα πιο πάνω συμβαίνουν και παρασυμβαίνουν, γιατί (πολύ απλά) τέτοια είναι η δράση των κρατών και των μηχανισμών τους!!! Κι αν η ρηχή, επιφανειακή, μικροαστική «πολιτικοποίηση» γίνεται παιχνίδι στα χέρια τέτοιων μηχανισμών (που, αν μη τι άλλο, διαθέτουν έμπειρους «ειδικούς»…) και πάλι δεν υπάρχει τίποτα παράξενο. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι είχαν πάντα μια θέση στην ιστορία! Αν και καθόλου τιμητική για τους ίδιους…

Είναι η θεία σκούπα ηλεκτρική;

Παρασκευή 1 Ιούνη. Πολλά έχει πει η ασταμάτητη μηχανή για τους καϋμούς της θείας Λίτσας (Θειειείααααα! Γυυύρνααααα πίιισωωωω!) Ανάμεσα τους και τα εξής (για να μην κουραστείτε να ψάχνετε), σε ανάποδη χρονολογική σειρά:

Κυριακή 25 Μάρτη, ο νονός:

…Ενόσω η ελληνική τακτική του “σε κατηγορώ ως υπεύθυνο” δεν πιάνει, κι ενώ (θεωρούμε ότι) δεν έχει εγκαταλειφθεί οριστικά, ίσως παραφυλάει να αρπάξει κάποια ευκαιρία, μοιάζει σα να υπάρχει μια “εναλλακτική”: κάτι που θα μπορεί να σερβιριστεί στο εσωτερικό σαν “ρεαλιστικός εθνικισμός”, δηλαδή και λίγο “μακ” να υπάρχει δεν πειράζει, γιατί εμείς σημαδεύουμε ψηλά, στο σύνταγμά τους… Αυτό το “κάτι” δεν είναι ούτε θα μπορούσε να είναι πραγματική συμφωνία· θα μπορούσε όμως να είναι κάτι παρελκυστικό, κάτι που να μοιάζει με ελληνικό δημόσιο έργο, με “work in progress σε εθνική οδό”, νάχει να λέει το φαιορόζ γκουβέρνο, χωρίς να πολυκινδυνεύει απ’ τα εθνικιστικά φίδια που εκτρέφει στον κόρφο του….

Σάββατο 24 Φλεβάρη, ένα εθνικό σφίξιμο:

…Θέλει λοιπόν όντως ο ψόφιος κοριός και το κόμμα του να δείξουν στοιχειώδη ρεαλισμό ακόμα κι αν αυτό τους κολλήσει for ever την ρετσινιά του «εθνοπροδότη» και δεν ξαναδούν ποτέ ξανά γκουβέρνο (ή ακόμα και αρκετοί βουλευτική καρέκλα;) Μας φαίνεται απίθανο: δεν δείχνουν ρεαλισμό σε τίποτα άλλο, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο θα είχε μικρότερο κόστος για τους ίδιους. Επιμένουν ότι η δημοκρατία της μακεδονίας πρέπει να εξαφανίσει την μακεδονική εθνότητα και γλώσσα σαν συνταγματικές αναφορές, καθώς και οποιαδήποτε κουβέντα για μακεδονική μειονότητα (στην ελλάδα) παρότι ξέρουν ότι αυτές οι απαιτήσεις είναι, απλά, παρανοϊκές.

Έχοντας την μικροαστική, «επαρχιώτικη» και μίζερη αντίληψη περί «πολιτικής ηγεμονίας στο εσωτερικό», και ξέροντας ότι ακόμα κι αν δεν υπάρξει «λύση» (στο ελληνικό «εθνικό» πρόβλημα) τους επόμενους μήνες δεν θα αλλάξει τίποτα στην προοπτική ένταξης του μακεδονικού κράτους είτε στο νατο είτε στην ε.ε., είμαστε σίγουροι ότι το μόνο που «ειλικρινά θέλουν» και το μόνο που «προσπαθούν» είναι να μην εκνευρίσουν την θεία Λίτσα.

Είχαν στο μυαλό τους την ελπίδα μπας και φορτώσουν την όποια «αδυναμία», «αποτυχία λύσης» κλπ, στον Zaev. Όμως αυτό το blame game το έχουν χάσει ήδη. Απομένουν τα εθνοπατριωτικά για εσωτερική κατανάλωση. Συνεπώς η εθνοφασιστική τακτική όπως την δουλεύουν οι φαιορόζ συμπυκνώνεται στη ρήση του ψόφιου κοριού “εμείς δεν βιαζόμαστε” (για την “λύση”)…

Σάββατο 27 Γενάρη, Kill’ em all: τότε και… (3):

… Όμως, φοβόμαστε, προορίζεται για μελλοντική χρήση: στην πολύχρονη διαδικασία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της δημοκρατίας της μακεδονίας, όποτε το ελληνικό καθεστώς κρίνει ότι έχουν διαμορφωθεί συσχετισμοί (ξανά) υπέρ του, θα ξαναθυμάται ότι «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», απ’ την μια μεριά κινητοποιώντας τις αντιδραστικές μάζες, και απ’ την άλλη μπλοκάροντας το Α ή το Β «κεφάλαιο ένταξης». Ενδεχομένως έτσι να ζητάει ανταλλάγματα απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη· ή να κάνει εκβιασμούς στα Σκόπια για «δουλειές», «δουλίτσες», κλπ. Τα γνωστά δηλαδή…

 

Σα να το είχε δει το έργο η ασταμάτητη μηχανή εδώ και πάνω από 4 μήνες… Ενόσω η θεία Λίτσα είναι ακόμα χαμένη (Θειειείααααα! Γυυύρνααααα πίιισωωωω! Οι Πρέεεσπες δεν έχουν τίποτα πιααααααά!) φαίνεται ότι αφού απέτυχε το ελληνικό blame game (χώθηκαν σοβαρά Ουάσιγκτον και Βερολίνο, οπότε δεν γινόταν…) το ελληνικό plan b είναι όπως το είχε προβλέψει: κάτι που θα μοιάζει με «συμφωνία» (αλλά δεν θα είναι, ώστε να μην εκτεθεί το παρόν γκουβέρνο), θα επιτρέπει μεν στη δημοκρατία της μακεδονίας να ξεκινήσει τις ενταξιακές κουβεντούλες της τόσο με το νατο όσο (κυρίως) με την ε.ε. (αυτό είναι που ενδιαφέρει το Zaev: έχει μεταρρυθμιστικές κινήσεις αλλά και φράγκα)· θα επιτρέπει όμως και στην Αθήνα να τσινάει και να «κόβει κεφάλαια διαπραγμάτευσης» όποτε νομίζει ότι….

Σ’ αυτό το τελευταίο έχει μεγάλη εμπειρία, απ’ τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας. Μπορεί να μην είναι το ίδιο ακριβώς, αλλά το σούρσιμο στο χρόνο είναι το αγαπημένο της ελληνικής μαφιόζικης / γεωπροσοδικής πολιτικής.

Οπότε: κάτι λέει (αν πει…) ο ψόφιος κοριός, αλλά δεν είναι συμφωνία, επειδή πρέπει να εγκριθεί με δημοψήφισμα στη μακεδονία· και μετά έρχεται και στην ελληνική βουλή· αλλά μέχρι τότε…

(- Θειειείααααα! Γυυύρνααααα πιιίσωωωω! Δεν έχει τίποτα να κάψεις στις Πρέσπες!!! Ότι ήταν, το έκαψε ο στρατός σου το ’49!… Θειειείααααα Λίτσαααααα! Πουουουουού είειειεισαιαιαιαι;

– Τι γκαρίζεις μωρέ; Κουφή είμαι;

– Θεία Λίτσα που είσαι; Εδώ;

– Κάτω απ’ το κρεβάτι!

– Και τι κάνεις εκεί τόσες μέρες κρυμμένη ώρε θεία Λίτσα;

– Τρώω την σκόνη σας!!!

– Τρως την σκόνη μας; Γιατί μωρέ γαλανόλευκη;

– Για να φάτε εσείς τo ξερατό μου!!!!

Ταμάμ!)

(φωτογραφία. Τι την βάλαμε ε; Τι νομίζετε; Ότι στο πλάνο είναι μόνο Εκείνος; Ότι δεν είναι Εκείνη; Χα!!! Φτωχά παιδιά!!!)

Διατλαντικές φιλίες

Παρασκευή 1 Ιούνη. Δεν είναι η εποχή όπου μια υπερδύναμη (;) όπως οι ηπα, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντά της, θα κάνει φίλους ή, έστω, πειθαρχημένους υποτακτικούς – έτσι δεν είναι;

Η αποχώρηση της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν και οι οικονομικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στην Τεχεράνη αλλά ετοιμάζονται και για όσες ευρωπαϊκές εταιρείες κάνουν δουλειές εκεί… Οι κυρώσεις (και οι απειλές) σε όσες εταιρείες σχετίζονται με την κατασκευή του αγωγού nord stream 2… Και, πλέον, οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα (25%) και αλουμινίου (10%) απ’ την ευρωπαϊκή παραγωγή (αλλά και το μεξικό, τον καναδά και την ιαπωνία): είναι πολλά για να αποτελούν ιδιοτροπίες ενός ψόφιου κουναβιού!

Άνοιξη του 2018, λοιπόν, και η «οικονομική» επιθετικότητα του σε παρακμή ευρισκόμενου αμερικανικού καπιταλισμού αναγκάζει την ε.ε. (και την ευρωζώνη) να προσπαθήσουν να αποκτήσουν ενιαία εξωτερική πολιτική! Μοιάζει να αφορά επιμέρους ζητήματα, αλλά αφορά έναν μέχρι σχετικά πρόσφατα «σύμμαχο». Αφορά, δηλαδή, μια σχέση που είχε ήδη αρχίσει να πολώνεται, πριν την προεδροποίηση του ψόφιου κουναβιού· όμως τώρα πια η πόλωση δεν μπορεί να κρυφτεί.

Οι εξελίξεις επηρεάζουν πολλά ζητήματα· επηρεάζουν, όμως, κι αυτό: το «ιταλικό δράμα» (και όποιο μελλοντικό παρόμοιο). Παρ’ όλα που ο εσωτερικός καταμερισμός οικονομικής ισχύος και εξουσίας στην ε.ε. (και στην ευρωζώνη) δεν είναι αυτός που θα ήθελαν διάφορα αφεντικά, έχουν (αυτά τα αφεντικά) περιθώρια να γίνουν «φίλοι» της Ουάσιγκτον αποχωρώντας απ’ την ευρωπαϊκή ένωση (ή/και την ευρωζώνη);

Εδώ κοτζάμ βασίλειο της αυτού εξοχότητας και βλέπει την σκιά του brexit του να μεγαλώνει διαρκώς σε βάρος του…

(Τα παραπάνω δεν αφορούν το δεσποτάτο του ελλαδιστάν. Εδώ τα «μεγάλα αφεντικά», οι εφοπλιστές, είναι φίλοι και σύμμαχοι της Ουάσιγκτον – αυτό δεν παίζεται…)

Θεία Λίτσα πότε θα γκαζώσεις;

Τετάρτη 30 Μάη. Δυστυχώς η βαθιά ελληνική ψυχή στο προπαγανδιστικό σκέλος της (η ακόμα εξαφανισμένη και αγνοούμενη θεία Λίτσα έχει πολλά σκέλη… Είναι σαρανταποδαρούσα!) κοιτάει ακόμα βόρεια.

Αλλά το «δώσε πόνο» δεν είναι στο «όνομά της..» Αυτό το θέμα έχει λήξει, και απλά η Αθήνα να συνεχίσει να έχει μεγάλα αυτιά και μουστάκια, δηλαδή να παριστάνει τον κούνελο. Εκεί που στ’ αλήθεια πονάει η πατρίς είναι στα «οικόπεδα» της ανατολικής Μεσογείου.

Όλο το σχέδιο, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλοφυούς «περικύκλωσης της Μεσογείου» είχε σαν προϋπόθεση εκτός από ένα – δύο – τρία αμερικανικά αεροπλανοφόρα (άντε και ένα αγγλικό) στην περιοχή, και το εξής: ποτέ να μην ανοίξουν παραγωγικές γεωτρήσεις στα λιβανέζικα και στα συριακά θαλάσσια οικόπεδα, τα οποία (λένε οι ειδικοί) υπόσχονται πολλά σε φσσσσςςςςςςςς! Γκάζι δηλαδή, να σνιφάρεις, να γουστάρεις!!!

Αν αρχίσει τέτοιο αντι-αμερικάνιο φσσσσσςςςςς, θα μπλέξουν οι σωλήνες! Πιο σωστά, το πράγμα έχει ήδη μπλέξει σε σχέση με τότε που αυτά τα όνειρα είχαν την μορφή χαρτών στις μασχάλες του ογκόλιθου έλληνα υπ.εξ. Nick the greek, που έτρεχε στην φρεσκο-ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον να πείσει για την «ελληνική στρατηγική» όποιον δεχόταν να αφιερώσει κανά μισάωρο… Έχει μπλέξει το πράγμα σε σχέση με τις φαντασιώσεις των αρχών του 2017.

Σημάδι σοβαρό του μπλεξίματος είναι ότι το ρωσικό πολεμικό ναυτικό (κοίτα κάτι πράγματα!) ανακοίνωσε πρόσφατα μόνιμες περιπολίες, 24/7, στα ανοικτά των συριακών ακτών (γιατί διάολε;). Και η Άγκυρα ετοιμάζεται να εδραιωθεί σ’ αυτό που θεωρεί (και δικαιούται) σαν δική της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο· κάτι που παρά τις ελληνικές φαντασιώσεις δεν θα της το αμφισβητήσει κανένα αεροπλανοφόρο.

Όχι, δεν έχει βουλιάζει το ελληνικό κεφάλαιο!!! Μάλλον το αντίθετο: οι έλληνες γκαζάδες εφοπλιστές έχουν κάνει τα deal τους, πίσω απ’ τα εθνικά παραμύθια για μαζική κατανάλωση, με “σκλαβωμένα οικόπεδα” και “εθνικούς σωλήνες”. Εκείνο που θα βουλιάξει αργά ή γρήγορα είναι η «υλική βάση» της ελληνική κρατικής / παρακρατικής εθνική ρητορικής – δικαιολόγησης του άξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ, ο θρυλικός «αγωγός» δηλαδή. Και δεν θα βουλιάξει στη θέση του· θα βουλιάξει σαν ιδέα.

Επειδή όμως εκτός από μια χούφτα αυτόνομους εργάτες και μια μικρή αριστερίστικη ομάδα κανείς άλλος δεν ασχολείται με το θέμα, ακόμα και χωρίς σωλήνα το παραμύθι θα συνεχίσει· χωρίς υλική βάση. Σιγά τώρα!!!

Πως θα ήταν η «κόκκινη μηλιά» αν ήταν «μπλε γκαζιά»;

Κάτω η διασπορά ψευδών ειδήσεων!

Τετάρτη 30 Μάη. Όσοι σκοπεύουν, μέσω social media ή με οποιονδήποτρε άλλον τρόπο, να πουλήσουν μούρη ότι είναι ξοπίσω στην ακόμα-να-βρεθεί-θεία-Λίτσα, και ότι πατάνε ακολουθώντας τα ίχνη της πάνω στα δικά της βήματα στη λάσπη της Ιστορίας, έχουμε να πούμε: ξεχάστε το!

Η θεία Λίτσα δεν περπατάει ξυπόλητη όταν είναι σε αποστολή. Φοράει αρβύλες!!!

Amber alert!

Τρίτη 29 Μάη. Άτομο πατριωτικών ιδεωδών, γνωστό ως «θεία Λίτσα», έχει εξαφανιστεί τις τελευταίες ώρες απ’ τους διαδρόμους της συζήτησης για το όνομα του αβάπτιστου Παναγιώτη (κατ’ αυτήν «μπέμπη»). Φορούσε γαλανόλευκη εσάρπα, περικεφαλαία, και σανδάλια με μαίανδρους. Πιθανόν να κατευθύνεται προς βορρά, προς Ευζώνους μεριά, και όχι μόνο λόγω ατυχούς νεανικού έρωτα.

Προσοχή! Ενδέχεται να κρατάει μαχαίρι!!! Όποιος γνωρίζει κάτι γι’ αυτήν ας ψάλλει τον εθνικό ύμνο και ας κάνει δέκα φορές τον σταυρό του!