Tag: εξωτερική πολιτική

Παρασκευή 15 Ιούνη. Αν νομίζετε ότι το προχθεσινό σχόλιο «μικρός μπράβος, αλλά μπράβος» της ασταμάτητης μηχανής ήταν αυθαίρετο, έχουμε σήμερα μερικές αποδείξεις για το αντίθετο. (Ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας).

Συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων, Μέρος 1, άρθρο 1, παράγραφος 10:

Σε ό,τι αφορά την εγκυρότητα των υφιστάμενων εγγράφων και υλικού που εκδόθηκαν από τις Αρχές του Δεύτερου Μέρους [: το μακεδονικό κράτος] τα Μέρη συμφωνούν ότι θα υπάρξουν δύο μεταβατικές περίοδοι, μία «τεχνική» και μία «πολιτική»:

α) Η «τεχνική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα επίσημα έγγραφα και υλικό της Δημόσιας Διοίκησης του Δεύτερου Μέρους για διεθνή χρήση και εκείνα για εσωτερική χρήση που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εξωτερικό. Αυτά τα έγγραφα και υλικό θα ανανεώνονται σύμφωνα με το όνομα και τις ορολογίες που αναφέρονται στο Άρθρο 1 (3) της παρούσας Συμφωνίας εντός πέντε ετών από τη θέση σε ισχύ της παρούσας Συμφωνίας, το αργότερο.

β) Η «πολιτική» μεταβατική περίοδος θα αφορά όλα τα έγγραφα για εσωτερική χρήση στο Δεύτερο Μέρος. Η έκδοση των εγγράφων και υλικού που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία σύμφωνα με το Άρθρο 1 (3) θα ξεκινά στο άνοιγμα κάθε διαπραγματευτικού κεφαλαίου της ΕΕ στο συναφές πεδίο, και θα ολοκληρωθεί εντός πέντε ετών από τότε.

Άρθρο του Γιώργου Κακλίκη, πρεσβευτή, καθεστωτική «καθημερινή» 14 Ιούνη:

… Όμως, διαβάζοντας με προσοχή τα άρθρα της συμφωνίας που διανεμήθηκε χθες … διακρίνουμε ότι η νέα ονομασία διατρέχει ολόκληρο τον δημόσιο χώρο της γειτονικής χώρας, όλες τις σχέσεις της με τους διεθνείς οργανισμούς, τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών…

Άρθρο του Κωνσταντίνου Φίλη, διευθυντή ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και αγαπημένου (δηλαδή: «εγκεκριμένου»….) «γεωπολιτικού αναλυτή» για τα μήντια, «Κ», 14 Ιούνη:

… Η Ελλάδα έχει μεγάλα περιθώρια ώστε να ελέγχει σε κάθε βήμα την ούτως ή άλλως μακρόσυρτη διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε., κάνοντας, εφόσον χρειαστεί, ακόμα και λελογισμένη χρήση του βέτο….

Σε απλά ελληνικά: η δημοκρατία της (βόρειας, πλέον) μακεδονίας είναι όμηρος του ελληνικού βαθέος κράτους, σε ότι αφορά την ένταξή της στην ε.ε.: η Αθήνα θα ελέγχει «κεφάλαιο – κεφάλαιο» αν τα Σκόπια έχουν αλλάξει αυτά που θέλει, θα κάνει τα καπρίτσια της, θα πετάει την μπάλα έξω κατά βούληση, και λοιπά. Σ’ αυτήν την εθνική εποποιία (που θα γίνεται γνωστή στον λαο-θεία Λίτσα με κλισαρισμένες εκφράσεις του είδους: η ελλάδα παραμένη σταθερά προσηλωμένη στην ένταξη της δημοκρατίας της βόρειας μακεδονίας στην ε.ε., αλλά είναι αναγκασμένη να θέσει βέτο στο άνοιγμα του Χ ή του Ψ κεφαλαίου, επειδή τα Σκόπια δεν…) η ε.ε. θα είναι σύμμαχος της Αθήνας: κανένα απ’ τα υπάρχοντα μέλη δεν καίγεται για την γρήγορη ένταξη είτε της βόρειας μακεδονίας είτε της αλβανίας. Αρκεί αυτή η υβριδική σχέση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων…

Έλα, όμως, που αυτό οι μηχανισμοί-θεία Λίτσα δεν μπορούν να το εξηγήσουν στο λαο-θεία Λίτσα!!! Από πολλές απόψεις δεν θα έπρεπε: ο λαός-θεία Λίτσα καλύτερα να νοιώθει «προδομένος» και να είναι πρόχειρος για κανά συλλαλητηριάκι τα επόμενα χρόνια. Με αφορμή, ας πούμε το όνομα του «πανεπιστημίου μακεδονίας» που οι «γείτονες» αρνούνται να αλλάξουν σε «πανεπιστήμιο βόρειας μακεδονίας». Ή – μην γελάσετε – με αφορμή το «τυρί μακεδονίας» που αρνούνται να το ονομάσουν «τυρί βόρειας μακεδονίας» για να ξεχωρίζει απ’ το ελληνικό «τυρί μακεδονίας» … στην παγκόσμια αγορά.

«Το όνομα μας είναι η ψυχή μας»! Μια υποτέλεια αυτοϊκανοποίησης και μισή, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε και που μπορεί να χρειαστούν οι μαλάκες. Τους κρατάς, λοιπόν, σε εφεδρεία…

Παρασκευή 15 Ιούνη. Επειδή ούτε είναι δυνατόν ούτε και πρέπει ο λαός-θεία Λίτσα να καταλάβει ότι δεν υπάρχει καμία «προδοσία» και ότι, αντίθετα, τόσο οι ροζ όσο και οι φαιοί κυβερνήτες δρουν υπό την ασφαλή επιτήρηση των ίδιων μηχανισμών εθνικής ασφάλειας που κινητοποιούν «το πεζοδρόμιο», συμβαίνει αυτή η παρεξήγηση. Ο μεν λαός-θεία Λίτσα νοιώθει «προδομένος» (πράγμα που αγαπάει όσο τίποτα άλλο!) ο δε ψόφιος κοριός παριστάνει τον «οσιομάρτυρα της εθνικής γραμμής». Στο κοινοβούλιο χθες έφτασε να διεκδικεί την κληρονομιά του Μητσοτάκη πατρός (τι άλλο θα ακούσουμε;)

Το φασισταριό πρέπει να κινητοποιηθεί – υπάρχουν λεφτά στη μέση. Απ’ την άλλη, εφόσον οι μηχανισμοί που το κουμαντάρουν (: κουμαντάρουν και αυτό αλλά όχι μόνο) είναι ευχαριστημένοι απ’ την απόδοση του ογκόλιθου και σία, δεν θα πρέπει το φασισταριό να το παραχέσει. Βασικά οφείλει να ολοκληρώσει την «κεφαλαιοποίηση της εθνικής ανατριχίλας» και, αφού δεν θα την δανείσει σε κανά Σώρρα, να την βάλει σ’ ένα σεντούκι για μελλοντική χρήση. Είτε «εκλογική» είτε «παραεκλογική».

Το πρόβλημα είναι ότι η δική μας θεία Λίτσα, η θεία Λίτσα-άτομο, μάζευε τις προάλλες μπουκάλια μπύρας. Οι γείτονες την έχουν από κοντά, μπας και πλησιάσει σε κανά βενζινάδικο…

Αλλά τι να το κάνεις; Η θεία Λίτσα της δίπλα γειτονιάς έχει δικό της gazoline station. Πράγμα που σημαίνει: αυτοί που έκαναν το φασισταριό «συνεταίρο στη λύση» εδώ και μήνες, είναι οι κατεξοχήν νικητές σ’ αυτήν την υπόθεση.

Τετάρτη 13 Ιούνη. «Λύση»; Τι «λύση»; Σε ποιο «πρόβλημα»; Τίνος το πρόβλημα;

Εκτός θείας Λίτσας (με την ευρεία έννοια) το ξέρουν οι πάντες. Πρόβλημα με το όνομα της δημοκρατίας της μακεδονίας είχε μόνον ένας. Ο εξής: το ελλαδιστάν. Το να κάνουμε τους ηλίθιους και να παραστήσουμε ότι ήταν ένα «παγκόσμιο πρόβλημα» ή, έστω, ένα «διμερές πρόβλημα» είναι χρήσιμο για όσους ζούν καλά σαν ραδίκια. Αλλιώς, αφού ένας και μόνο ένας το είχε, πρέπει να διερευνηθεί αν «έλυσε το πρόβλημά του». Πιο συγκεκριμένα: η θεία Λίτσα συμφιλιώθηκε έντιμα με την πραγματικότητα;

Καμμία σχέση!!! Αυτό που εμφανίζεται (με παραλλαγές ωστόσο) σαν συμφωνία μεταξύ ψόφιου κοριού και Zaev θα μπορούσε να είναι ευπρόδεκτο (απ’ την μεριά μας) αν είχε γίνει το 1992, το 1995, έστω το 1996. Και τώρα, ακόμα, θα το παίρναμε στα σοβαρά, αν ζούσαμε σε άλλο πλανήτη. Όμως έχοντας επίγνωση των βασικών του ελληνικού βαθέος κράτους, μόνο καχυποψία! Για σοβαρούς λόγους.

Ας δούμε την επιφάνεια. Βόρεια μακεδονία (αλλά με αναγνώριση τόσο της μακεδονικής γλώσσας όσο και της μακεδονικής εθνότητας), άρα από πρώτη ματιά πολύ περιορισμένη αλλαγή του συντάγματος: ανεκτό ακούγεται, αν το δέχονται οι υπήκοοι της δημοκρατίας της μακεδονίας… Όμως τέτοιο deal δεν θα χρειαζόταν πάνω από ένα τέταρτο της ώρας για να γίνει… Πέντε, έξι μήνες «σκληρών διαπραγματεύσεων» τι αντικείμενο είχαν;

Την απάντηση επ’ αυτού μόνο μ’ έναν τρόπο μπορεί να την βρεί όποιος / όποια ενδιαφέρεται: κρατώντας σαν σταθερή αφετηρία το γεγονός ότι το πρόβλημα το είχε ένας μόνο: η θεία Λίτσα. Συνεπώς το ερώτημα μετατρέπεται εύλογα ως εξής: τόσους μήνες η θεία Λίτσα τι επεδίωκε σ’ αυτήν την συμφωνία;

Η ασταμάτητη μηχανή είχε το θράσος να πει την γνώμη της επ’ αυτού εδώ και κάτι μήνες. Τώρα είναι αναγκασμένη να την επαναλάβει, επειδή τώρα τα φαιορόζ τσιράκια μουρμουρίζουν διάφορα (μακριά απ’ την δημοσιότητα, προς το παρόν) για να εξηγήσουν τι πέτυχαν…

(φωτογραφία: Πάμε για ένα μπασκετάκι; Από ‘δω είναι το γήπεδο…)

Τετάρτη 13 Ιούνη. Αυτό που αφήνουν να «διαρρεύσει» τα κυβερνοτσιράκια είναι ότι προκειμένου να «ολοκληρωθεί η συμφωνία» θα πρέπει να «ανοίξουν και να συμφωνηθούν» (μεταξύ Σκοπίων και Αθήνας) 40 «κεφάλαια»… Τα οποία «θα ανοίγουν ένα ένα», σε μια διαδικασία που θα πάρει τουλάχιστον 5 χρόνια (!!!!). Σ’ αυτό το διάστημα (λένε τα ίδια τσιράκια…) αν η δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας δεν πειθαρχεί στις ελληνικές αξιώσεις, τότε η Αθήνα θα μπλοκάρει κάποια κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεών της στην ε.ε…. Για παράδειγμα (είπε ένα τσιράκι): κάποια στιγμή θα ανοίξει το κεφάλαιο της παιδείας… Τότε τα Σκόπια θα πρέπει να αλλάξουν τα ονόματα κάποιων πανεπιστημίων… (Το πιάνετε στην έκτασή του;)

Θυμίζουμε, κάτι από εδώ, γραμμένο πριν 5,5 μήνες:

Σάββατο 27 Γενάρη, Kill’ em all: τότε και… (3):

… Όμως, φοβόμαστε, προορίζεται για μελλοντική χρήση: στην πολύχρονη διαδικασία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της δημοκρατίας της μακεδονίας, όποτε το ελληνικό καθεστώς κρίνει ότι έχουν διαμορφωθεί συσχετισμοί (ξανά) υπέρ του, θα ξαναθυμάται ότι «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», απ’ την μια μεριά κινητοποιώντας τις αντιδραστικές μάζες, και απ’ την άλλη μπλοκάροντας το Α ή το Β «κεφάλαιο ένταξης». Ενδεχομένως έτσι να ζητάει ανταλλάγματα απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη· ή να κάνει εκβιασμούς στα Σκόπια για «δουλειές», «δουλίτσες», κλπ. Τα γνωστά δηλαδή…

Αν αυτά που διαρρέουν τα τσιράκια ισχύουν (κάτι που δεν το ξέρουμε τώρα, οπότε δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε το τι μπορεί να κάνει η μακεδονική πλευρά…) τότε το plan b του ελληνικού βαθέος κράτους αποδεικνύεται ότι είναι το εξής: «η λύση στο ψυχόδραμα της θείας Λίτσας, είναι … περισσότερη θεία Λίτσα!!!» Να δωθεί, μεν, ένα συμβατικό ο.κ. για να αρχίσουν κανονικά οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της δημοκρατίας της μακεδονίας στην ε.ε. (που ενδιαφέρει κυρίως τον Zaev) και στο νατο· αλλά αυτό το κράτος να παραμείνει όμηρος διαρκείας της Αθήνας.

Τετάρτη 13 Ιούνη. Η απόδειξη ότι για την μεθόδευση και την εσωτερική νομιμοποίηση αυτού του χειρισμού (που επιφανειακά και κατ’ αρχήν εμφανίζεται σαν «προδοτικός», επειδή η έμφαση δίνεται στο αρχικό ο.κ. και όχι στη συνέχεια…) έγινε συγκεκριμένη δουλειά απ’ το κράτος / παρακράτος, βρίσκεται δημόσια εκτεθειμένη εδώ και μήνες.

Αν το φαιορόζ γκουβέρνο (ή, έστω, το ροζ τμήμα του) ήθελε να απαλλάξει την δημοκρατία της μακεδονίας απ’ το ελληνικό βάρος, τότε α) η σχετική συζήτηση θα κρατούσε κανά μισάωρο, και, κυρίως β) το ντόπιο γκουβέρνο θα μεθόδευε προσεκτικά και χωρίς φανφάρες την κοινοβουλευτική συναίνεση απ’ αυτού… Όταν μια οποιαδήποτε κρατική γραφειοκρατία ενδιαφέρεται να “κλείσει” ένα θέμα, το κάνει όσο πιο σβέλτα μπορεί και, κυρίως, ανακατεύει μόνο όσους είναι απαραίτητοι. Χωρίς φασαρία. Όταν, αντίθετα, “ανοίγει το θέμα στο λαό”, κάτι επιδιώκει…

Η κυβερνοαριστερά έπαιξε μεν τον ρόλο “θέλω μωρέ, αλλά…”, όμως είχε άλλες οδηγίες και σκοπούς. Το βαθύ κράτος (ονόματα δεν λέμε) συμβούλεψε και καθοδήγησε τους ροζ να «ανοίξουν το ζήτημα στην κοινωνία», νωρίς νωρίς. Σαν πρώτος στόχος φάνηκε ότι ήταν να εξασφαλίσει ο φαιός συνεταίρος τους (που, σαν γνήσιος πράκτορας δεν θέλει να ακούει για «μακεδονία» στο όνομά της) ψηφουλάκια, απ’ τα δεξιά της νδ. Διπλό το καλό: και ο ψεκασμένος θα συνέχιζε την βουλευτική καριέρα του (παρά την «μνημονιακή συνενοχή» του) στις επόμενες εκλογές· και το μητσοτακέικο θα έχανε σε δύναμη. Κλασσική πασοκική συνταγή απ’ τα ‘80s – τι να θυμίσουμε τώρα;

Σ’ αυτό το επίπεδο το σχέδιο δεν πέτυχε, αφού ο καθαρμαΚούλης «έκοψε ακροδεξιά» πολύ γρήγορα. Κι εκεί έχει παρκάρει… Η τακτική, σα να λέμε, απέτυχε. Πέτυχε όμως η στρατηγική, που ήταν το δεύτερο επίπεδο, το βασικό: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΑ, ΕΝ ΕΤΕΙ 2018, ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ ΣΤΗ «ΛΥΣΗ» – Ή ΣΤΗ «ΜΗ ΛΥΣΗ»!

Αυτό επισφραγίστηκε εξ αρχής με τον πιο επίσημο τρόπο. Εκείνον που θεώρησε καθήκον του να ενημερώσει, πρώτον και μοναδικό, ο κοτζάμ «αριστερός» ψόφιος κοριός, για το «θέμα του ονόματος», ήταν ένας “μη πολιτειακός” αλλά σημαντικός παρακρατικός παράγοντας. Ο αρχιτράγος· ένας απ’ τους capo dei capi του ελληνικού βαθέος κράτους… Τόσο στην «κορυφή» όσο και στην «βάση» (ο αγαπημένος asset της Κουμουνδούρου Ιβάν χρηματοδότησε το πρώτο «μεγάλο συλλαλητήριο» στη Σαλονίκη…) το φασισταριό κλήθηκε επίμονα να γίνει συνεταίρος στη «διαχείριση του προβλήματος» και στην όποια «λύση» του… Η πρόσκληση αυτή ήταν τόσο επίσημη που περισσότερο δεν γίνεται. Και, φυσικά, τα τρισέγγονα του Βουκεφάλα “σηκώθηκαν απ’ τον καναπέ” και ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση. Στο συλλαλητήριο της Αθήνας κουβάλησαν κι ένα πτώμα για να επιβεβαιωθεί ότι το θέμα είναι “υπερκομματικό”…

Τι δουλειά είχε να κάνει το βαθύ κράτος μέσω της κινητοποίησης του «πατριωτικού λαού»; Πέρα απ’ τις βοήθειες στον πολιτικά σακατεμένο ψεκασμένο, σε πρώτη ματιά έμοιαζε με το παλιό κόλπο, ήδη απ’ την πρώτη μεταπολιτευτική διακυβέρνηση του «εθνάρχη», στις διεθνείς σχέσεις: βλέπετε… έχω μεγάλη πίεση στο δρόμο… δεν μπορώ να υποχωρήσω άλλο…

Αν επρόκειτο γι’ αυτό το τρυκ, θα ήταν μια εξάμηνη εργολαβία που έφτασε στη λήξη της… Όμως, λέμε, όχι! Η «πρώτη φορά αριστέρα», σαν καλός υπάλληλος του ελληνικού βαθέος κράτους, φρόντισε να «ξυπνήσει η θεία Λίτσα» και να την κάνει συνεταίρο, όχι εν όψει της «αρχικής συμφωνίας» που όλο καμάρι ανακοίνωσε χτες ο ψόφιος κοριός (και για την οποία η θεία Λιτσα θα γινόταν έξαλλη…) αλλά για χάρη της «διαρκούς μη λύσης» τα επόμενα χρόνια!!! Για χάρη, δηλαδή, των «κεφαλαίων της διαπραγμάτευσης για το όνομα» προσεχώς, όταν η κάθε φορά κυβέρνηση των Σκοπίων θα τσινάει.

Ας ανακεφαλαιώσουμε. Η αρχική τακτική του ελληνικού βαθέος κράτους ήταν το blame game. Μια «αποτυχία στις διαπραγματεύσεις» που θα την χρέωνε στον Zaev. Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι αυτό δεν θα δουλέψει, γιατί τον Zaev τον στηρίζουν πολλοί στην ευρώπη. Το plan b ήταν μια «συμφωνία» η οποία δεν θα ήταν μια κι έξω απ’ την ελληνική πλευρά, (όπως θα έπρεπε αν ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός αποφάσιζε ότι έχασε στο θέμα…) αλλά θα σουρνόταν – επιτείνοντας το όποιο σούρσιμο (για διαφορετικούς λόγους) απ’ την μακεδονική πλευρά. Φυσικά στην αρχή αυτή η «συμφωνία» θα έπρεπε να «ανοίξει πόρτες» στα Σκόπια· μόνο, όμως, για να κάτσει η θεία Λίτσα σαν μπράβος δίπλα τους…

Έτσι έχουμε αυτό το διπρόσωπο γεγονός. Χτες και σήμερα διάφοροι διεθνώς συγχαίρουν «τις δύο πλευρές για την συμφωνία». Πρακτικά όμως το ελληνικό βαθύ κράτος ξέρει τι θα κάνει: ό,τι έκανε απέναντι στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας (όταν το τουρκικό κράτος ενδιαφερόταν να προχωρήσουν…) – με αιτία το «κυπριακό»…