Tag: γερμανία

Σοκ και δέος: η σωστή πλευρά της εξουσίας (2)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Μήπως μέσα, πίσω απ’ αυτήν την πληθυντική μεν (απ’ την λέξη πλήθος) παραίτηση δε, υπάρχει η πρωτοκοσμική πεποίθηση ότι, τελικά, αυτές οι μαζικές ανθρωποθυσίες αφορούν τους Άλλους και ότι Εμείς (οι όποιοι εμείς) είμαστε εξασφαλισμένοι, έχουμε (και θα έχουμε) πολύ καλύτερη μεταχείριση;

Δυστυχώς εδώ ίσως ενοχλήσουμε. Οι δυτικές κοινωνίες «δοκιμάστηκαν» (με επιτυχία για λογαριασμό των αφεντικών) στη «σοκ και δέος» στρατηγική επί τουλάχιστον 3 χρόνια, το 2020, το 2021 και το 2022, στη διάρκεια της υγιειονομικής τρομοεκστρατείας. Τότε που ο εχθρός ήταν «αόρατος»… Η μαζική ανθρωποθυσία (με άλλα, διαφορετικά μέσα! – όχι με πυραύλους hellfire αλλά με κολασμένη γενετική) έγινε και γίνεται στα μέρη μας, και είναι αποδεκτή ηθικά και πολιτικά∙ σχεδόν αόρατη. Δεν θα θυμίσουμε μόνο τους χιλιάδες που πέθαναν («για καλό σκοπό») στα νοσοκομεία εξαιτίας εντελώς ακατάλληλων ή/και σκόπιμα λαθεμένων «μεθόδων σωτηρίας»… Θα θυμίσουμε οπωσδήποτε τις χιλιάδες που συνεχίζουν να πεθαίνουν ή/και να σακατεύονται εξαιτίας των λεγόμενων «παρενεργειών» της γενετικής μηχανικής…

Δεν υπάρχουν ομοιότητες με το σφαγείο της Παλαιστίνης∙ υπάρχουν όμως αναλογίες. Που ξεκινούν απ’ την ενεργητική, επιθετική λογοκρισία σε βάρος οποιασδήποτε άποψης τολμάει να αμφισβητεί την κυρίαρχη ρητορική για το «δικαίωμα των θεοναζί στην αυτοάμυνα»… περνούν στη σπέκουλα περί «αντισημιτισμού» (το ανάλογο των «ψέκα»…) και στην προσπάθεια ποινικοποίησης των ασύμβατων… προχωρούν στην μανιασμένη παραπληροφόρηση / αποπληροφόρηση… για να καταλήξουν σε γειτονικό με την Παλαιστίνη πεδίο: στην απόκρυψη ή/και την δικαιολόγηση της δομικής εγκληματικότητας των δυτικών καπιταλισμών που παρακμάζουν, και προκειμένου να σταματήσουν ή να καθυστερήσουν την απώλεια της ζωτικής σημασίας παγκόσμιας ηγεμονίας τους, επιδεικνύουν ότι δεν έχουν κανένα φραγμό, κανένα έλεος στην φονικότητά τους… Είτε μέσα στις επικράτειές τους, είτε στις «ζώνες επιρροής» τους, είτε οπουδήποτε αλλού διακυβεύονται τα συμφέροντά τους.

Φαίνεται υπερβολική, «τραβηγμένη» η υπόδειξη αυτών των αναλογιών; Διαφωνούμε. Οι αναλογίες δεν είναι γραμμικές. Από υποκειμενική σκοπιά, για παράδειγμα, δεν συνεπάγονται πως όλοι όσοι ήταν υπέρ των πλατφορμιασμών είναι και υπέρ της σφαγής των Παλαιστινίων (η σιωπή τους όμως για το έγκλημα της γενετικής είναι συνενοχή…) Οι αναλογίες είναι δομικές. Αφορούν τις δομές εξουσίας που κατασκευάζουν, διασπείρουν και επικυρώνουν  τον θάνατο. Η ειδική απανθρωπιά, η ιδιάζουσα σκληρότητα συστημάτων που χάνουν τα στηρίγματά τους, που χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους (ειδικά σε συνθήκες ριζικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης), είναι ενιαία – ακόμα κι αν εκδηλώνεται με διαφορετικά προσωπεία.

Εν τω μεταξύ στην όχι μακρινή Δυτική Όχθη τα θεοναζί τάγματα εφόδου, εξοπλισμένα επίσημα πια, συνεχίζουν ανενόχλητα τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους κατά των Παλαιστίνιων κατοίκων. Το απαρτχάιντ «δουλεύει» μια χαρά…

Ουκρανικό πεδίο μάχης (2)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Είναι ένα θέμα να βρεθεί «κάποιος» (στο Κίεβο) διατεθειμένος όχι απλά να διαπραγματευτεί αλλά να πετύχει κιόλας μια κάποια εκεχειρία, ένα κάποιο «πάγωμα» του πολέμου στην τωρινή γραμμή του μετώπου, αναγνωρίζοντας έμμεσα ίσως αλλά καθαρά την ως τώρα ρωσική επιτυχία… Είναι ωστόσο εντελώς διαφορετικό το να «πεισθεί» η Μόσχα να συγκατανεύσει σ’ έναν τέτοιο νατοϊκό ελιγμό – γιατί περί αυτού πρόκειται. Περί ελιγμού.

Οι βασικές νατοϊκές πρωτεύουσες σ’ αυτόν τον «πόλεμο κατά της ρωσίας», η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Αθήνα, έχουν αποκτήσει λοιπόν ένα σοβαρό πρόβλημα: ακόμα κι αν φόρτωναν την αναγνώριση της αποτυχίας τους στην καμπούρα κάποιου ουκρανού, θα τους έμενε το ακόμα σημαντικότερο: η διαχείρισή της. Όχι μόνο σε σχέση με τους πληθυσμούς τους (πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο στην περίπτωση τόσο του νυσταλέου Jo όσο και του θλιβερού «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» πρωθυπουργού στο Βερολίνο, της υπ.εξ. του αγαπημένης Annalena, κλπ κλπ). Αλλά και (κυρίως) σε σχέση με τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, τον οποίο κάνουν εννοώντας τον! Για να το πούμε διαφορετικά: τι κάνεις αν εκ των πραγμάτων παραδεχτείς πως έχεις ηττηθεί στο ουκρανικό πεδίο μάχης, έστω εν μέρει; Πού και πως θα αναδιπλωθείς; Πού και πως θα ανασυγκροτηθείς; Είναι εύλογο ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να συμβάλει, με κανέναν τρόπο, στην γρήγορη και αποτελεσματική επίλυση αυτών των νατοϊκών προβλημάτων. Οπότε διαπραγμάτευση – ξεδιαπραγμάτευση, το πρόβλημα παραμένει.

Εκδηλώνονται λοιπόν ήδη μερικές σπασμωδικές (αν όχι «σουρρεαλιστικές») κινήσεις:

Για παράδειγμα ο νατοϊκός αρχικαραβανάς υπεύθυνος για την επιμελητεία της συμμαχίας Alexander Solfrank δήλωσε πρόσφατα ότι η συμμαχία χρειάζεται μια «στρατιωτική Schengen», επί του εδάφους των ευρωπαϊκών κρατών / μελών της δηλαδή, μια στρατιωτική ελευθερία κινήσεων – ώστε «να μπορέσει να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της ρωσίας»…

Το σπασμωδικό (αν όχι το «σουρρεαλιστικό») τέτοιων ιδεών έχει πολλές πλευρές.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ένας κάποιος πόλεμος 2

Δευτέρα 25 Σεπτέμβρη>> Την 1 Μάρτη του 2022 όλοι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί ήταν σίγουροι ότι έχουν την Μόσχα «στο πιάτο», χωρίς να ρίξουν ούτε μισή σφαίρα. Ήταν η εποχή του «είμαστε όλοι μια γροθιά», «ποτέ το νατο δεν ήταν ισχυρότερο», κλπ. Εφτά μήνες αργότερα όμως, και καθώς το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο δεν είχε καταρρεύσει ούτε η ρωσική αντιπολίτευση είχε κάψει το Κρεμλίνο, αναδύθηκε ένα πραγματικό σκέλος του πολέμου, πέρα και πίσω απ’ τους δυτικούς λεονταρισμούς: στις 26 Σεπτέμβρη (του 2022, επέτειο του πρώτου χρόνου της τρικολόρε γερμανικής κυβέρνησης…) ανατινάχτηκαν οι 3 απ’ τους 4 υποθαλάσσιους αγωγούς των nord stream 1 και 2∙ στα εκρηκτικά του 4ου κάτι δεν λειτούργησε σωστά και την γλύτωσε. Οι αγωγοί ήταν η υλική μορφή της διαρκούς ροής φτηνού ρωσικού φυσικού αερίου προς τον γερμανικό καπιταλισμό και όχι μόνο, και είχαν εξαιρεθεί απ’ τις «κυρώσεις». Η ανατίναξή τους δεν είχε στόχο την Μόσχα. Είχε στόχο το Βερολίνο!

Ήταν εντελώς κατανοητό το ποιος είχε συμφέρον για ένα τέτοιο αντι-γερμανικό σαμποτάζ, και κατά συνέπεια ποιος το έκανε: η Ουάσιγκτον και οι στενοί της σύμμαχοι. Πολύ περισσότερο που ο νυσταλέος Jo το είχε αναγγείλει απ’ τις 7 Φλεβάρη (του 2022), δυο βδομάδες πριν την ρωσική εισβολή, δίπλα στον μαριονέττα «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» γερμανό πρωθυπουργό (από το 1.30 ως το 2.00):

Προς γενική έκπληξη (;)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μαύρα πανιά

Ranking Fire – African King (African Pride Riddim 2011)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Ο αγαπημένος φίλος και σύμμαχος του ελληνικού ιμπεριαλισμού, εκείνος που θα προφυλάξει το ελλαδιστάν απ’ όλα τα κακά, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα σαν εκπρόσωπος του γαλλικού δυναμικού κεφάλαιου, δεν τα πάει καθόλου καλά μέσα. Αλλά τα πάει ακόμα χειρότερα έξω: όσο κι αν αναδιπλωθεί σα φίδι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός τείνει να αποδειχθεί φίδι κολοβό. (Κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό!)

Η άλλοτε françafrique, ο ευφημισμός των κάποτε γαλλικών αποικιών στη δυτική αφρική, βγάζει γλώσσα, ειρωνεύεται, ανταποδίδει ένα ελάχιστο μόνο μέρος, προς το παρόν, της υποτίμησης απ’ την μεριά του λευκού, χριστιανικού, ανώτερου (γαλλικού / πρωτοκοσμικού) πολιτισμού που τις λεηλάτησε και προσπαθεί να συνεχίσει.

Ο Μικρός Δούκας είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει αυτήν την εντεινόμενη «αναίδεια» από πρώτο χέρι, στην πρόσφατη τουρνέ του σε μια σειρά κρατών της περιοχής, τέλη Φλεβάρη – αρχές Μάρτη. Πήγε για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. Για να υποσχεθεί ότι το Παρίσι «μετάνοιωσε», ότι «δεν θα το ξανακάνει», ότι η françafrique ανήκει στο παρελθόν, και ότι «ναι, τώρα, θα είμαστε ισότιμοι». (Δεν τον φώναξαν όμως στην 2η διεθνή κοινοβουλευτική σύνοδο «ρωσία – αφρική» που ξεκίνησε χτες στη Μόσχα για να προετοιμάσει την 2η σύνοδο κορυφής της Μόσχας με δεκάδες αφρικανικά κράτη τον ερχόμενο Ιούλη).

Δεν γίνεται! «Ισότητα, αδελφότητα» δεν γίνεται! Η φωτογραφία επάνω, απ’ την αγκόλα, έκανε τον μηντιακό γύρο του πλανήτη επιδεικνύοντας συμβολικά αλλά καθαρά την γαλλική εκδοχή περί ισοτιμίας. Προφανώς ο Μικρός Δούκας έχει κόμπλεξ με το μπόι του (γιατί; όλοι οι «μεγάλοι» της ιστορίας ήταν κοντοί…) και φρόντισε να φωτογραφηθεί πάνω σε βάθρο, όχι όμως για την συγκεκριμένη φωτό αλλά για τις κλασσικές, που δείχνουν τις βιτρίνες και τους ειδικούς τους απ’ την μέση και πάνω: Θα έδειχνε πελώριος, γίγαντας!  Έλα, όμως, που κάποιος φωτογράφος ήταν ασεβής! Και ιδού ο Μικρός Δούκας καμαρωτός καμαρωτός με ενίσχυση 20 πόντων τουλάχιστον.

Ούτε στο κονγκό πέρασε καλά. Δείτε αυτό το σύντομο video, αλλά κι εκείνα που ακολουθούν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 2

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Αυτά δεν είναι μυστικά κι απόρρητα. Έτσι η Ουάσιγκτον ενώ «προετοιμάζεται στρατιωτικά διαφημίζοντας την κινεζική επιθετικότητα»

προσπαθεί (ακόμα…) αφενός να προκαλέσει σοβαρή οικονομική ζημιά στον κινεζικό καπιταλισμό, και αφετέρου να σύρει / δέσει πάνω της (και με οικονομικό όφελος…) όσα περισσότερα κράτη του πλανήτη μπορεί, και οπωσδήποτε τα ευρωπαϊκά. Πρόκειται για την τακτική των «κυρώσεων» και των «τιμωριών», που δεν απέδωσε στο πρώτο σκέλος της κατά της Μόσχας, φαίνεται όμως ως τώρα να αποδίδει στο δεύτερο, ειδικά σε ότι αφορά το Βερολίνο.

Ο θλιβερός γερμανός πρωθυπουργός δικαιούται το (εκ μέρους μας) παρατσούκλι «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό!» Με την έννοια ότι ξεκινάει λέγοντας «όχι» (σε κάθε κύμα πώλησης όπλων στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου…) και τελειώνει λέγοντας «ναι». Αν και δεν είναι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο ο βασικός έμπορος όπλων προς τον κλόουν, έχει κάνει μια καλή διαδρομή αντιρωσικού (και αντι – ευρασιατικό project) μιλιταρισμού, ακόμα κι αν η αγαπημένη Annalena και το υπόλοιπο πολεμοκάπηλο «πράσινο» σκυλολόι δεν είναι ευχαριστημένοι θέλοντας πολύ περισσότερα.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο αγοράζει και ρωσικό φυσικό αέριο και ρωσικό πετρέλαιο… Το πρώτο υγροποιημένο (άρα πολύ ακριβότερα απ’ το τρεχούμενο των αγωγών…), το δεύτερο «ανακατεμένο» με δυο σταγόνες ινδικό ανά βαρέλι ή και με καθόλου σταγόνες λιθουανικό. (Διότι ναι: η ε.ε. έχει αποφασίσει ότι αν το ρωσικό πετρέλαιο ανακατευτεί με άλλης προέλευσης παραγράφονται οι αμαρτίες του∙ ή, ακόμα, αν το βαρέλι γράφει “made in οτιδήποτε άλλο εκτός από ρωσία” (η λιθουανία δεν έχει πετρέλαιο…) Είναι η παλιά παράδοση των συγχωροχαρτιών…)

Το αντάλλαγμα γι’ αυτές τις political correct επιλογές του Βερολίνου είναι γνωστό: η κήρυξη πολέμου απ’ την Ουάσιγκτον, απ’ την μια μεριά με την ανατίναξη των nord stream και απ’ την άλλη με την έλξη προς την γερμανική βιομηχανία να μετακομίσει στις ηπα με δώρο επιδοτήσεις, κλπ.

Θα ανταποκριθούν λοιπόν οι πολιτικές βιτρίνες του γερμανικού κεφάλαιου το ίδιο «καλά» στον αντι-σινισμό του άξονα; Κι αν έχουν διαφωνίες ή ενστάσεις ή διαφορετικά συμφέροντα διάολε, τι θα (τους) ανατιναχτεί αυτή τη φορά; Η πύλη του Βραδεμβούργου; Το ράιχσταγκ;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Καθόλου λεπτομέρειες

Πάνω: επίδειξη «κινητικότητας φιλικής προς το περιβάλλον» απ’ την Rheinmetall στα μέρη μας….

Κάτω: επιχειρηματικές συνεργασίες…

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Μήπως θα πρέπει να ξέρουμε περισσότερα για αυτούς τους «κάποιους» που εκπροσωπούν οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες στο Βερολίνο; Ναι. Να ένα παράδειγμα που μπορεί να μην είναι εξαίρεση ή κάτι περιθωριακό.

Η εταιρεία φέρεται ως γερμανική και λέγεται Rheinmetall. Έκανε καλές δουλειές τόσο στη διάρκεια του 1ου όσο και του 2ου παγκόσμιου πολέμου, με τον γερμανικό στρατό. Στη διάρκεια του 3ου δούλεψε για τον αμερικανικό στρατό στην κορέα. Σήμερα φτιάχνει τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, αντιαεροπορικά συστήματα και drones, εξοπλισμό για υποβρύχια, συστήματα προώθησης για διάφορα οπλικά συστήματα, βλήματα για τα Leopard. Φτιάχνει επίσης το δικό της τανκ, το “panther” – για όσους είναι λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας.

Όχι, δεν αστειευόμαστε. Στο site της η Rheinmetall δεν συστήνεται σαν πολεμική βιομηχανία. Αλλά ως «ένας όμιλος αναβαθμισμένης τεχνολογίας για κινητικότητα φιλική προς το περιβάλλον»(!!!!) Που «αναπτύσσει καινοτόμες λύσεις για ένα ασφαλές και βιώσιμο μέλλον» (!!!) Και που ως το 2035 θα έχει «ουδέτερο αποτύπωμα CO2» (!!!!) Δεν είναι, λοιπόν, αξιολάτρευτη από κάθε γερμανό και όχι μόνο, καθεστωτικό «πράσινο»;

Οι «φιλικές στο περιβάλλον, με ουδέτερο αποτύπωμα», οι οικολογικές με δυο λόγια πολεμικές βιομηχανίες, που φροντίζουν για την «κινητικότητα» των τανκς και των πυραύλων τους προς ένα βιώσιμο μέλλον, είναι το μέλλον του (αξιαγάπητου) καπιταλισμού∙ υποθέτουμε ότι συμφωνεί κάθε Γκρέτα. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της Rheinmetall και των μετόχων της. Αντιγράφουμε μεταφράζοντας από ένα κατατοπιστικό άρθρο του Werner Rugemer στο site strategic culture (στις 5 Μάρτη):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (1)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Το ήξεραν. Και γίνεται όλο και πιο πιθανό, σχεδόν βέβαιο, ότι «κάποιοι εκεί ήξεραν» με όλο το νόημα της λέξης «γνωρίζω»∙ ήξεραν και είχαν εγκρίνει εκ των προτέρων!!! Δεν έβγαλαν τσιμουδιά∙ μάλιστα μερικοί απ’ αυτούς τους «κάποιους» χρέωναν το σαμποτάζ στους nord stream 1 και 2 (26 Σεπτέμβρη του 2022)… στη Μόσχα!

Και τώρα που δημοσιογραφικώ τω τρόπω γίνονται γνωστές οι αποδείξεις για το ποιοι και πως ανατίναξαν τους 3 απ’ τους 4 αγωγούς (επειδή, απλά, απέτυχαν να τινάξουν και τον 4ο…) εκεί στο Βερολίνο θα πρέπει να φυσάει ένας εξαιρετικά παγερός άνεμος. Και θα φυσάει για καιρό: παγερός άνεμος σιωπής, παγερός άνεμος συνενοχής, παγερός άνεμος προδοσίας… (Θα επωφεληθούν άραγε συντριπτικά οι γερμανοί ακροδεξιοί; Δυστυχώς εκεί θα πάει το πράγμα…)

Κανείς δεν τολμάει να πει πουθενά στην παρακμιακή ευρώπη ότι τα στοιχεία του άρθρου Πώς η Αμερική τίναξε τον αγωγό Nord Stream (How America took out the Nord Stream pipeline) που δημοσιοποίησε ο βετεράνος, παγκόσμια γνωστός και έγκυρος αμερικάνος δημοσιογράφος Seymour M. Hersh (και sir…) στις 8 Φλεβάρη, είναι “αποκυήματα φαντασίας»!! Στην Ουάσιγκτον το μουρμούρισαν φυσικά, αλλά εκεί έχουν έδρα οι φυσικοί αυτουργοί – συνεπώς θα προσπαθήσουν να το «παίξουν τρέλα»…

Οι πάντες το καταλαβαίνουν: τα στοιχεία του ρεπορτάζ του Hersh του δόθηκαν «από μέσα». Από διαφωνούντες με την «γραμμή» και τις πρακτικές του άξονα. Άγνωστο από που, αλλά σίγουρα «από μέσα». Είναι οφθαλμοφανώς ελλειπή αυτά τα στοιχεία. Για παράδειγμα οι πηγές του Hersh «κρύβουν» τον ρόλο των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών (η Όνομα-και-πράγμα, σύντομη πρωθυπουργός τότε, είχε τιτιβίσει στον αμερικάνο υπ.εξ. Παρωπίδα «έγινε!» ελάχιστα λεπτά μόνο μετά τις πρώτες εκρήξεις – αυτό σημαίνει ότι οι υπηρεσίες της είχαν γνώση τόσο πριν όσο και αμέσως μετά…).

Πιθανόν κρύβουν και άλλα. Σίγουρα κρύβουν τα κίνητρα της διαρροής των στοιχείων – όχι ο δημοσιογράφος Hersh αλλά το «βαθύ λαρύγγι»… Οπωσδήποτε όμως είναι «από μέσα». Συνεπώς δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Επιδέχονται μόνο «μούγκα», αμήχανη, ένοχη – κι αυτή η μούγκα δεν μπορεί να αποδοθεί στην δραματικότητα των σεισμών στην τουρκία… Είναι πλέον οριστικό: η ανατίναξη των αγωγών nord stream 1 και 2 είχε στόχο όχι μόνο την Μόσχα αλλά και (ίσως κυρίως) το Βερολίνο και τον γερμανικό βιομηχανικό καπιταλισμό!! Και (τεκμαίρεται προς το παρόν, δεν αποδεικνύεται ακλόνητα ακόμα…) ότι αυτό ήταν σε γνώση και είχε την έγκριση της ηγεσίας του πιο πολεμοκάπηλου κόμματος στην ευρώπη αυτή τη στιγμή, των γερμανών «πρασίνων»… που συμμετέχουν στον εκεί κυβερνητικό συνασπισμό με δύο υπουργούς: την αγαπημένη Annalena επί των εξωτερικών, και τον κυνικό υπερυπουργό οικονομικών Habeck.

Τα ρίχτερ μέσα στο γερμανικό καθεστώς δεν θα θα μείνουν εύκολα θαμμένα∙  η διαγραφόμενη ήττα (ίσως ολική, ίσως «μερική») του άξονα στο ουκρανικό πεδίο μάχης και η σαφής ήττα του στους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς έχει βάλει σε επιταχυνόμενη κίνηση τις τεκτονικές πλάκες του καπιταλιστικού πλανήτη! Οι ένοχες σιωπές και τα αμήχανα κουκουλώματα δεν θα αντέξουν, ειδικά αν συνεχίσουν να μιλούν κι άλλοι «από μέσα», για όποιους λόγους κι αν το κάνουν…

Προβλήματα θα έχει και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo: α) παρέκαμψε το επίσημο πρωτόκολλο έγκρισης στρατιωτικών δράσεων εκτός συνόρων, δηλαδή κινήθηκε εκτός νόμου, και β) επιτέθηκε (και) σε συμμαχικό κράτος, πράγμα που δεν προβλέπεται!… Υπάρχουν ακόμα στις ηπα διάφοροι «τυπολάτρες» που ανησυχούν για το ενδεχόμενο να τρώνε κάποια στιγμή στο μέλλον στην κεφαλή τους πυραύλους με διάφορες κεφαλές χωρίς να ξέρουν γιατί. Αλλά ίσως δεν είναι αρκετοί…

Ο 4ος (παγκόσμιος πόλεμος) σε δημόσια θέα. (2)

Δευτέρα 13 Φλεβάρη>> Τα πιο εκτενή ντοκουμέντα σχετικά μ’ αυτό το θέμα θα τα εκθέσουμε σύντομα, σα Sarajevo.pdf (λόγω μεγέθους). Εδώ θα θυμίσουμε ορισμένα βασικά σημεία. Επιτρέψτε μας σύντομες ιστορικές αναδρομές.

1) Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός σημαίνει πόλεμος με «θεμιτά» και «αθέμιτα» μέσα. Ποια είναι τι; Αυτό το καθορίζει ο ισχυρότερος σε τέτοιες αναμετρήσεις…

Στη δεκαετία του 1990 το αμερικανικό βιομηχανικό κεφάλαιο κήρυξε πόλεμο κατά του ιαπωνικού. Ο κωδικός του πολέμου ήταν «αυτοκίνητα», αλλά στις αρχές εκείνης της δεκαετίας το ιαπωνικό κεφάλαιο με τις πλάτες του ισχυρού γιέν βρισκόταν σε θέση να υπερκεράσει σταθερά το αμερικανικό σε μια γκάμα βιομηχανικών εμπορευμάτων: απ’ τα αυτοκίνητα ως τις οικιακές ηλεκτρικές συσκευές, και απ’ τα ηλεκτρονικά ως…

Ο «δημοκρατικός» πρόεδρος Clinton (απ’ τις αρχές του 1993) κήρυξε πόλεμο στην ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία (ως κωδικό του πολέμου στο σύνολο του καπιταλιστικού δυναμισμού του Τόκιο).

Ο ιαπωνικός καπιταλισμός τιμωρήθηκε τελικά με χρηματοπιστωτικά μέσα: με μια χρηματιστηριακή επίθεση στο γιέν, και την πρόκληση σχεδόν χρεωκοπίας όλων των μεγάλων επιχειρήσεων λόγω των δανείων τους. Το κράτος στήριξε τις επιχειρήσεις, αλλά σαν αποτέλεσμα δημιουργήθηκε ένα (κρατικό) χρέος 2,5 φορές μεγαλύτερο απ’ το ΑΕΠ, 9,8 τρις δολάρια (το αντίστοιχο αμερικανικό είναι 1,2 φορές μεταλύτερο απ’ το αμερικανικό ΑΕΠ).

Ουσιαστικά ο ιαπωνικός καπιταλισμός δεν συνήλθε ποτέ ως τώρα από εκείνη την επίθεση σε ότι αφορά την δυναμική του. Έχασε το global momentum του. (Λίγο αργότερα θα κάλυπτε αυτό το «ασιατικό κενό» ο κινέζικος…) Η Ουάσιγκτον νίκησε στα ‘90s το Τόκιο όχι λόγω της βιομηχανικής ανωτερότητάς της αλλά χάρη στις χρηματοπιστωτικές προβοκάτσιες που κατάφερε να κάνει!

2) Δυόμισυ δεκαετίες αργότερα, κάπου εκεί μετά τα μέσα των ‘10s, το ψόφιο κουνάβι

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το ουκρανικό πεδίο μάχης (ή τι να τους κάνεις τους εχθρούς όταν έχεις τέτοια αφεντικά;)

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Ωωωω η αγαπημένη Annalena! Υπουργός εξωτερικών του γερμανικού γκουβέρνου: κήρυξε πόλεμο κατά της ρωσίας, εκ μέρους φυσικά εκείνων που εκπροσωπεί. Και στο κόμμα της, και έξω απ’ αυτό (το γερμανικό κεφάλαιο), κι ακόμα παραέξω, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ολόκληρη η σκέψη αυτής της γενναίας γυναίκας (αν και απατεώνισσας, αλλά το έχουμε πει: το ‘ελληνικό μοντέλο’ σκαρφαλώματος στην πολιτική σκηνή έχει γίνει διεθνές πρότυπο…), καθώς μιλούσε στην κοινοβουλευτική συνέλευση του συμβουλίου της ευρώπης πριν λίγες μέρες, ήταν η εξής:

… Το έχω ξαναπεί τις τελευταίες μέρες, ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να υπερασπίσουμε την Ουκρανία. Ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα και με τα τανκς. Αλλά το πιο σημαντικό και κρίσιμο σημείο είναι ότι το κάνουμε μαζί, και ότι δεν κατηγορούμε ο ένας τον άλλο στην Ευρώπη […blame game in Europe…] γιατί κάνουμε πόλεμο στη Ρωσία κι όχι ο ένας στον άλλο…

Υπάρχουν κατά συνέπεια δύο και μόνο δύο ενδεχόμενα. Το ένα είναι να μην την πάρει κανείς στα σοβαρά. Τότε όμως δεν παίρνει σοβαρά το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών βιτρινών στο Βερολίνο, που φυσικά είναι εκπρόσωποι του γερμανικού κεφάλαιου ή, έστω, κάποιων δυναμικών τμημάτων του. Οπότε ξανά υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: είτε τα γερμανικά αφεντικά έχουν ξεμείνει από βιτρίνες και εκπροσωπούνται (επικίνδυνα!) από κάθε περαστικό, είτε το εννοούν ότι η αγαπημένη Annalena «καλά τα λέει».

Αυτό είναι έτσι κι αλλιώς το δεύτερο ενδεχόμενο. Είτε επειδή η κρίση / αναδιάρθρωση μικραίνει τα περιθώρια (παγκόσμιας) κερδοφορίας του γερμανικού κεφάλαιου, είτε επειδή η κατανάλωση παραισθησιογόνων βλάπτει σοβαρά (ίσως και για τους δύο λόγους μαζί), η αγαπημένη Annalena ΟΝΤΩΣ ετοιμάζεται (ή θα ήθελε) να εισβάλει στη ρωσία, ξεμπερδεύοντας επί τη ευκαιρία με τις εκκρεμότητες 1943. Ακόμα, βέβαια, δεν λέει στους ψηφοφόρους της ότι το δικό τους τομάρι θα καεί∙ αφήνει την δουλειά σε ουκρανούς και διάφορους άλλους μισθοφόρους.

Ως πότε;

Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Αν αυτό θέλει το Βερολίνο, αυτό θα λάβει: ερείπια και μια σημαία στο reichstag. Είναι δυστυχώς αφέλεια ή απώθηση να νομίζει κάποιος ότι η υπ.εξ. του γερμανικού κράτους λέει, απλά, μαλακίες: κανείς δεν την απέλυσε προχτές, συνεπώς ακόμα και σε post-post-modern συνθήκες, εκδηλώνει προθέσεις, μεθοδεύσεις, σκοπούς.

Προβλέπεται: οι ώριμες (μέχρι σαπίλας) κοινωνίες του θεάματος προκαλούν και διεξάγουν full παγκόσμιους πολέμους ξεκινώντας τους «στα λόγια».  Οι σχολαστικοί βέβαια υποστηρίζουν ότι «οι υπουργοί εξωτερικών δεν έχουν αρμοδιότητα να κηρύσσουν πολέμους»… οπότε «άστη να λέει»…

Ποιοι την έχουν αυτήν την αρμοδιότητα; Μήπως οι πρωθυπουργοί; Τότε ξέρουμε, απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη:

Όμως και η αγαπημένη, και το ρημαδογκουβέρνο, και οι προηγούμενοι που έτρεχαν παρακαλώντας το ψόφιο κουνάβι να φτιάξει καμιά βάση παραπάνω στα μέρη μας (θυμάστε άραγε το δίδυμο των ογκόλιθων υπεξ και υπαμ της «πρώτης φοράς»;) είναι – για να το πούμε απλά – «εκτελεστικά όργανα». Ουσιαστικά δευτερεύουσας σημασίας…

Η «γραμμή» είχε προηγηθεί κατά μερικά χρόνια – και είχε ανακοινωθεί αρμοδίως:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Σε συνθήκες tribal διανοητικής παρακμής είναι αμφίβολο αν μπορούν να εννοηθούν πραγματικά ατράνταχτες (άρα καθολικά αποδεκτές) αποδείξεις. Η πιο πάνω παρουσίαση του Freidman (το 2015, το τονίζουμε!) είναι ωστόσο ακριβώς αυτό: η ατράνταχτη απόδειξη των σχεδίων των αφεντικών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού όχι μόνο για την ουκρανία αλλά για το σύνολο των ευρωπαϊκών καπιταλισμών. Κι αυτά τα σχέδια είναι η «λογική συνέχεια» εκείνου που είχε δηλώσει ξεκάθαρα o τότε αμερικάνος υπ.αμ. Rumsfeld, στις αρχές του 2003, τις παραμονές της εισβολής της «συμμαχίας των προθύμων» στο ιράκ, περί διάκρισης και πόλωσης μεταξύ «παλιάς» και «νέας» ευρώπης…

Πρέπει να προσθέσουμε, για χάρη της ιστορικής ακρίβειας, ότι ο Freidman ξεδίπλωσε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς ένα χρόνο μετά το υποστηριγμένο και χρηματοδοτημένο απ’ την Ουάσιγκτον φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο (που κορυφώθηκε στις 22 Φλεβάρη του 2014)∙ ότι «ο στρατός του στρατηγού Hodges» τον οποίο παρασημοφορούσε στις αρχές του 2015 ήταν οι φασίστες που πολιορκούσαν το Donbass εκπαιδευμένοι κυρίως στην πολωνία∙ και ότι οι «συμφωνίες του Μινσκ» (2014, 2015) όπως και η «φόρμουλα Steinmeier» (2019) ήταν οι δειλές, μετέωρες, απελπισμένες και τελικά αποτυχημένες όπως αποδείχθηκε στην πράξη προσπάθειες της «παλιάς» ευρώπης να φρενάρει τις αμερικανικές κινήσεις «παγώνοντας» το πραξικόπημα στο Κίεβο και εξασφαλίζοντας μια λίγο πολύ ειρηνική συνύπαρξη με τη Μόσχα, έτσι ώστε να περιοριστεί / ελεγθεί η στρατιωτικοποίηση της γραμμής Βαλτική – Μαύρη Θάλασσα. Φυσικά (επίσης έχει αποδειχθεί) η περιβόητη «παλιά ευρώπη» δεν ήταν αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια συμπαγής απ’ την άποψη των καπιταλιστικών συμφερόντων και, κατά συνέπεια, των μεθοδεύσεων. Το αντίθετο. Για παράδειγμα εκείνο που σημειώνει βιαστικά ο Freidman περί «γερμανικών εξαγωγών» δείχνει το βάρος που είχαν οι αμερικανικές απειλές για «κυρώσεις» ή και οι «κυρώσεις» οι ίδιες εναντίον τμημάτων του γερμανικού κεφάλαιου (και των σημαντικών εξαγωγών του στις ηπα…), ήδη απ’ την εποχή του ψόφιου κουναβιού.

Επιπλέον: το ότι στις αρχές του 2015 ο Friedman μπορούσε αβίαστα να πει ότι «οι τούρκοι θα έβαζαν βέτο για πλάκα» (σε οποιαδήποτε καθαρά νατοϊκή «διαχείριση» της ουκρανίας) είχε συνέχεια: την αφετηρία της δημιουργίας του «μπλοκ της Αστάνα» το φθινόπωρο του 2015 στο συριακό πεδίο μάχης∙ το χάρη στη λαϊκή κινητοποίηση αποτυχημένο πραξικόπημα στην τουρκία τον Ιούλη του 2016 (πραξικόπημα στο οποίο μπορούμε πια να πούμε ότι και το ελλαδιστάν είχε κάποιο ρόλο «βάσης»…)∙ την προέκταση της συνεργασίας Άγκυρας, Μόσχας και Πεκίνου σε διάφορες θέσεις στην Αφρική∙ και άλλα. (Εδώ και καιρό η Άγκυρα είναι ό,τι πιο «αντινατοϊκό» και «αντιαμερικανικό» θα μπορούσε να υπάρχει μέσα στο νατο!!! Εξ ου και όσα ακούτε εναντίον του «σουλτάνου» στα μέρη μας και όχι μόνο… Τι κρίμα για τους εντόπιους «αντιαμερικάνους» και «αντινατοϊκούς» δεξιάς κι αριστεράς! Είναι αθεράπευτα εθνικιστές αντιτούρκοι κυρίως αν όχι αποκλειστικά!!! Και, κατά συνέπεια και αναγκαστικά, φίλοι του άξονα…)

Εν τέλει μόλις τώρα η «παλιά» ευρώπη δηλώνει ότι καταλαβαίνει τον κανιβαλισμό της απ’ την «μεγάλη σύμμαχο», εξαιτίας της πρόσφατης ψευδεπίγραφης αμερικανικής νομοθεσίας περί δήθεν «αντιμετώπισης του πληθωρισμού». Αλλά δεν δείχνει ικανή να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.