Η πολιτική οικονομία του “ως οι μηχανές έσεσθαι”

Πέμπτη 3 Γενάρη. Καλή η ειρωνεία, αλλά… Μετά τις χημείες, τα γυμναστήρια, τον υγιεινισμό και τις πλαστικές διορθώσεις κάθε είδους, η μετατροπή του σώματος σε motherboard είναι η πιο πρόσφατη φάση της αποικιοποίησής του… απ’ τις καπιταλιστικές νόρμες. Κι όπως έχει συμβεί μ’ όλες τις προηγούμενες φάσεις, έτσι και η τωρινή υιοθετείται σαν «ελευθερία» και σαν «ευκολία». Σαν αυτοπραγμάτωση κυριολεκτικά: μετατροπή του «εγώ» σε πράγμα· ανώτερης (τεχνολογικά) τάξης.

Δεν ήταν, πριν, mainstream η «φυσικότητα» και τώρα έρχεται η «τεχνητότητα»! Όχι άλλα δάκρυα για τον «χαμένο παράδεισο»!!! Όχι άλλες θεολογίες “επιστροφής στη φύση”!!! Και πριν (εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια…) προτυποποιημένα ήθελε η κυρίαρχη (καπιταλιστική / εμπορευματική) κουλτούρα τα σώματα – κι έτσι αυτοκατασκευάζονταν. Σε διάφορα mode / μόδες. Είτε το αναγνώριζαν, είτε όχι. Γι’ αυτό και είναι εύκολο κι απλό το πέρασμα απ’ το ένα επίπεδο τεχνικής στο επόμενο, εν προκειμένω το ηλεκτρονικο/μηχανικό.

Καμμία απ’ τις προηγούμενες τεχνικές «φαίνεσθαι» και «λειτουργείν» δεν θα εξαφανιστεί. Θα συνυπάρχουν όλες, σαν διαφορετικές ιστορικές στοιβάδες, σε ένα είδος διαρκούς σωματικής πρωταρχικής συσσώρευσης – για λογαριασμό της «πολυδιάστατης» κατεργασίας μας…

Εν τω μεταξύ το πιο φυσικό στα ανθρώπινα σώματα (ειδικά στα πρωτοκοσμικά), χωρίς εισαγωγικά και αμφιβολίες,  παραμένει αυτό που απωθούν / απωθούμε: οι συστάδες συμβιωτικών μικροοργανισμών, εκατομμύρια τέτοιων, τόσο στο δέρμα όσο και εντός. Στα όργανα.

Πανούργα τεχνολογία έχεις να κάνεις πολλά ακόμα: να πεταλώσεις τα βακτηρίδια και τους μύκητες!

Happy new (industrial revolution)

Τρίτη 1 Γενάρη – Τετάρτη 2 Γενάρη. Το κινέζικο γυναικείο pop group SNH48, από την Σαγκάη, είναι το πρώτο που τραγουδάει μαζί με τα ολογραμματικά avatar των μελών του. Και μάλιστα σε οποιοδήποτε μέγεθος. Η κινεζική εταιρεία τεχνητής νοημοσύνης ObEN σχεδίασε και κατασκευάσε αυτό που ο αντιπρόεδρός της Xiong Wei χαρακτήρισε σαν το πρώτο δοκιμαστικό βήμα της αγοράς εικονικών ειδώλων. Η εταιρεία έχει σκοπό να σχεδιάσει ακόμα πιο έξυπνα εικονικά pop είδωλα, να δημιουργήσει άλμπουμ και ταινίες μ’ αυτά…

Γιατί; Επειδή:

… Τα ανθρώπινα pop είδωλα δύσκολα τελειοποιούνται. Έχουν ηλικιακά όρια… Τα εικονικά είδωλα όχι…

Αντικαθίστανται επίσης πανεύκολα (τα εικονικά είδωλα), χωρίς “δράματα”…

Ταυτόχρονα μια άλλη εταιρεία, η Base Hologram (θυγατρική της Base Entertainment), έχει βγάλει ήδη σε περιοδεία σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ένα ολόγραμμα της Maria Callas, ενώ ετοιμάζει κάτι ανάλογο για την Amy Winehouse και τον Roy Orbison. Η ανάσταση των νεκρών είναι εδώ – χωρίς δευτέρα παρουσία!

Ίσως υπάρχουν κάποιοι τεχνικοί περιορισμοί ακόμα για το που μπορούν να “εμφανίζονται” αυτά τα θαύματα / φαντάσματα. Όμως οι βιομηχανίες της διαφήμισης, της διασκέδασης, όπως και εκείνες των ηλεκτρονικών «οικιακών βοηθών» σίγουρα κάνουν άλματα….

Happy new (militarism)

Τρίτη 1 Γενάρη – Τετάρτη 2 Γενάρη. Το ρωσικό καθεστώς πανηγυρίζει με την πετυχημένη δοκιμή ενός απ’ τα νέα όπλα του: του υπερηχητικού βλήματος avanguard. Η Μόσχα θεωρεί ότι ξαναμπαίνει στην πρωτοπορεία των στρατιωτικών εξοπλισμών αφήνοντας πίσω της την Ουάσιγκτον· και πως έτσι εξασφαλίζει μερικά χρόνια «ειρήνης»….

Όλοι μιλούν για νέο κύμα ανταγωνισμού πολεμικών εξοπλισμών (και τεχνολογιών) έχοντας κατά νου αυτό που ονομάστηκε «ψυχρός πόλεμος» (τον 3ο παγκόσμιο) που, για το μεγαλύτερο μέρος του καπιταλιστικού βορρά ήταν «ειρηνικός». Πόσο πιθανό είναι όμως να επαναληφθεί αυτό το ιστορικό παράδοξο, ότι δηλαδή δεν γίνεται ένας all out παγκόσμιος πόλεμος επειδή υπάρχουν παρά πολλά καταστροφικά όπλα και … θα καταστραφεί ο πλανήτης;

Happy new (all time capitalism)

Τρίτη 1 Γενάρη – Τετάρτη 2 Γενάρη. Εν τω μεταξύ στην μακρινή / κοντινή (και πολιτικά άγνωστη) αφρική οι πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί φορτώνουν όπλα και στρατούς σε μια διαδικασία «παλαιού τύπου»: αποικιοκρατία για την εξασφάλιση πρώτων υλών. Χάρη σ’ αυτήν την μόνιμη εκδήλωση της καπιταλιστικής υγείας υπάρχει μια συνέπεια την οποία όλο και λιγότεροι πρωτοκοσμικοί υπήκοοι θέλουν να δουν κατά πρόσωπο, κι ακόμα λιγότεροι να πολεμήσουν τις αιτίες της: χιλιάδες αφρικάνοι πρόσφυγες / μετανάστες προσπαθούν να επιβιώσουν κατευθυνόμενοι στο ευρωπαϊκό κάστρο…

(Εν τω μεταξύ το ψόφιο κουνάβι πείσθηκε να «καθυστερήσει» την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία…)

Το 47λεπτο ντοκυμαντέρ του al Jazeera δεν είναι το καλύτερο για τη δική μας εργατική πολιτική άποψη, είναι όμως κατατοπιστικό για αρχάριους. Σημειώστε μόνο πως οργάνωση με το όνομα «al Qaeda» δεν υπήρξε ποτέ! Ήταν ένα όνομα «διαφημιστικό», που κατασκεύασαν οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες, για να μπορεί να προφέρεται – και να επικοινωνείται – εύκολα στις λατινογενείς γλώσσες. Σε σχέση με τα αραβικά ή άλλα «δύσκολα» αυθεντικά ονόματα πραγματικών οργανώσεων, κατασκευασμένων από ένα χρονικό σημείο και μετά απ’ τις ίδιες υπηρεσίες.

Ο Osama bin Landen υπήρξε βέβαια. Και πράγματι στήριξε – οικονομικά και ιδεολογικά – ένα αντι-ιμπ, αντιαμερικανικό αντάρτικο, με επιθέσεις σε θέσεις του αμερικανικού στρατού και πρεσβείες. Δεν ήταν όμως «στρατηγός» κάποιας ενιαίας οργάνωσης – που δεν υπήρξε ποτέ – και πολύ γρήγορα έπαψε να ελέγχει οργανωτικά τα δημιουργήματα των διάφορων υπηρεσιών· συμπεριλαμβανομένων των σαουδαραβικών…

Επιπλέον, το ζήτημα “πετρέλαιο” είναι πιο σύνθετο απ’ ότι παρουσιάζεται… Σε αντίθεση με το ζήτημα “ουράνιο”…

Ναι, οι Άλλοι….

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Τι να φταίει άραγε; Το “αριστερό” σκέλος των φαιορόζ που έχει αναθέσει το “δεξί” του (στον στρατό και στα “σώματα ασφαλείας”) να κάνουν την δουλειά “όπως πρέπει”; Μα αυτό είναι γνωστό εδώ και χρόνια – και “διέφυγε” (εντελώς τυχαία, υποθέτουμε) της προσοχής… (μια ασταμάτητη μηχανή προφανώς και “δεν φέρνει την άνοιξη”!) Έτσι ώστε αξιωματούχοι (όπως ο ψεκασμένος, το κάθαρμα Μουζάλας ή το άλλο κάθαρμα Βίτσας) να βρίσκονται έξω από οποιαδήποτε κριτική (και δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στις φάτσες τους … Αναφερόμαστε στις αρμοδιότητες, στα καθήκοντά τους… σ’ αυτό που λέγεται “καθεστωτικός ρόλος” τους..).

Να φταίει μήπως το ότι η (πολιτική) αλληλεγγύη κουράστηκε και πήγε σπίτι; Ναι… Κουράστηκε στο να αποφεύγει να δει την ελληνική, κρατική και παρακρατική θεσμική βαρβαρότητα κατά των προσφύγων / μεταναστών… Κουράστηκε να κρύβεται απ’ τις ευθύνες και τα καθήκοντά της… Κουράστηκε να πετάει την μπάλα έξω…

Έτσι, στο έτος 2018, οι μόνοι που διαμαρτύρονται για την βία κατά των μεταναστών είναι κάποιοι διεθνείς (ανθρωπιστικοί) οργανισμοί – και οι ελάχιστοι διεθνείς εθελοντές που έχουν απομείνει. Που κινδυνεύουν (αυτοί οι τελευταίοι) από βρώμικες, προβοκατόρικες κατηγορίες και φυλακίσεις.

Ευτυχώς που κανένας “φίλος των μεταναστών / προσφύγων” απ’ αυτούς που (τι κρίμα! τι κρίμα! ) όλο ξαστοχούν, και κουράζονται, και θέλουν επιτέλους να κάνουν και κάτι για τον εαυτό τους, ευτυχώς λοιπόν που κανένας τους δεν κρατάει πλέον ημερολόγιο… Γιατί αν είχε ένα δράμι εντιμότητας θα έπρεπε να γράψει στον απολογισμό της χρονιάς: με την δειλία μας, την πρωτοκοσμική έπαρσή μας, την αντίληψή μας για τον ανταγωνισμό σαν PR, βγάλαμε τα όποια εμπόδια απ’ τον δρόμο της πανούκλας.

Καλά κρασιά λοιπόν.

Οι Άλλοι αλλού 1

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Δεν είναι η φασιστική πανούκλα του “υπερβάλλοντα ζήλου”. Όχι. Υπάρχουν διαταγές και οδηγίες απ’ τα “υψηλά κλιμάκια”. Το αποδεικνύει το συστηματικό κουκούλωμα που προσφέρει το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους / παρακράτους κόντρα σε κάθε καταγγελία.

Το αποδεικνύει, επίσης, ο “διεθνισμός” της πανούκλας. Ο σοσιαλφιλελεύθερος Macron για παράδειγμα έχει τα δικό του πολεμικά μέτωπα κατά των προσφύγων / μεταναστών: στο Calais και στο Dunkirk (Δουκέρνη). Εκεί είναι που μεγαλουργούν οι μπάτσοι του: όταν δεν δέρνουν «μαρκάρουν» με νούμερα στο σβέρκο ή στο μπράτσο όσους συλλαμβάνουν…

Υπάρχει, άραγε, συσχέτιση ανάμεσα στην «κούραση» και στην «παραίτηση» της πολιτικής υποστηρίξης απ’ την μια  και στην πρακτική όξυνση του πρωτοκοσμικού φασισμού απ’ την άλλη;

Βρίσκουν και τα κάνουν; Τι λέτε;

(φωτογραφία: Εγκαύματα στο λαιμό ενός μετανάστη, στο Calais, από ευθεία βολή ασφυξιογόνου).

Οι Άλλοι αλλού 2

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Τον Νοέμβρη του 2016 η καταλανή συνδικαλίστρια Lola Gutierrez προσπάθησε να βοηθήσει τον 17χρονο τότε κούρδο πρόσφυγα Ayad να διαφύγει απ’ την ελλάδα αεροπορικά προς την Βαρκελώνη, χρησιμοποιώντας το διαβατήριο του γυιού της και εμφανιζόμενη η ίδια σαν μητέρα του. Τους εντόπισαν στο αεροδρόμιο, και αφού η Gutierrez κρατήθηκε για παραπάνω από μήνα απελάθηκε (σαν κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια) αφού πρώτα της αποδόθηκαν κατηγορίες για «παράνομη διακίνηση ανθρώπων». Ο Ayad είχε καλύτερη «τύχη». Κρατήθηκε για 3 ημέρες, αφέθηκε ελεύθερος – και τώρα πια είναι στη γαλλία (έφυγε με παράνομο τρόπο, φυσικά…).

Στις 18 Δεκέμβρη τα ελληνικά δικαστήρια καταδίκασαν την Gutierrez ερήμην σε 17 μήνες με τριετή αναστολή… Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει φυλάκιση μεταξύ 5 και 10 χρόνων.

Για τα ντόπια (συχνά περιορισμένης πολιτικής ευθύνης) δεδομένα η ποινή της Gutierrez ακούγεται σαν το «μη χείρον βέλτιστον». Αλλά δεν είναι έτσι – επειδή αφορά τις συγκεκριμένες επιλογές / πράξεις και όχι, ας πούμε, την «ρίψη μολότοφ». Η ποινή είναι εγκληματοποίηση μιας πράξης αλληλεγγύης. Ή, έστω, αν θέλει να το δει κανείς έτσι, μια πράξη ανθρωπισμού. Το να φυγαδεύεις χωρίς ίδιον όφελος κάποιον που η μόνη του «παρανομία» είναι ότι του απαγορεύουν την παρουσία επειδή είναι ξένος, είναι πολύ κοντά στο να τον τραβάς απ’ την θάλασσα πριν πνιγεί… Δεν είναι τυχαίο ότι η εγκληματοποίηση γίνεται με τις ίδιες κατηγορίες και με την ίδια «προσέγγιση»: αφήστε τους «ανεπιθύμητους» στην αποκλειστική αρμοδιότητα των αρχών.

Η καταδίκη της Gutierrez είναι, λοιπόν, το “νομικό προηγούμενο”. Και η αξία της θα φανεί όταν γίνει η δίκη δύο ακόμα ισπανών, του Mikel Zuloaga και της Begona Huarte (απ’ την Βασκία αν δεν κάνουμε λάθος), που δέθηκαν στα μέρη μας τον Δεκέμβρη του 2016 καθώς προσπαθούσαν να φυγαδεύσουν 8 πρόσφυγες με το βανάκι τους.

(Μπορεί να σχολιάσει κανείς ότι και οι δύο προσπάθειες ήταν παρακινδυνευμένες, και με άγνοια κινδύνου. Σωστά. Δεν δικάζονται, ωστόσο, για «καλοπροαίρετη αφέλεια»! Δικάζονται με κατηγορίες που προέρχονται κατευθείαν απ’ το manual της πλήρους στρατιωτικοποίησης της «διαχείρισης των ροών»…)

(φωτογραφίες: Πάνω, διαδήλωση συμπαράστασης στην Gutierrez, έξω απ’ το ελληνικό προξενείο στη Βαρκελώνη.

Κάτω, οι Zuloaga και Huarte).

Βραζιλιάνικη πανούκλα

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Και γιατί, δηλαδή, ο δηλωμένα φασίστας Bolsonaro, νέος πρόεδρος της βραζιλίας, να μην μεταφέρει την πρεσβεία του στην Ιερουσαλήμ / al Quds αναγνωρίζοντάς την σαν πρωτεύουσα του ισραήλ; Αν δεν ένοιωθε αγάπη και στοργή για ρατσιστικά καθεστώτα για ποιον θα ένοιωθε;

Συμφωνούν και οι γυιοί του.

(φωτογραφία: Το τίνος σύμβολο είναι το ισραηλινό κράτος το ξέρουν όλο και περισσότεροι…)

Παρασκευές για την Παλαιστίνη

Δείτε την διάλεξη του ιστορικού Joseph Massad (πέρυσι, στη Βιέννη), που προβλήθηκε απ’ το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία στις 21 Δεκέμβρη. Ο Massad διατρέχει (έντονα και συμπυκνωμένα – αλλά τεκμηριωμένα) την γέννεση του αντισημιτισμού στην Ευρώπη του 19ου αιώνα· κι ύστερα την στρατηγική συμμαχία του με τον εβραϊκό εθνικισμό…

 

Συρία

Κυριακή 30 Δεκέμβρη. Η χθεσινή συνάντηση υψηλόβαθμων αντιπροσωπειών της Άγκυρας και της Μόσχας (στην δεύτερη – υπ.εξ., υπ.αμ., αρχιασφαλίτες, κλπ) απλά επιβεβαιώνει αυτό που είναι (ή θα έπρεπε να είναι) δεδομένο. Το μπλοκ της Αστάνα συνεχίζει να δρα σαν μπλοκ στη συρία – και γιατί όχι;

Οι ypg παρέδωσαν τον έλεγχο της Manbij στο καθεστώς Άσαντ, όπως όφειλαν, χωρίς να πέσει ούτε μισή σφαίρα. Σωστό. (Αυτό δεν σημαίνει ότι έφυγαν όλοι απ’ την πόλη. Σιγά σιγά…) Το fsa πεζικό της Άγκυρας «πίεζε» απ’ τον βορρά για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη παράδοση της πόλης, κι αυτό ήταν / είναι μέρος του σχεδιασμού. Θα συνεχίσει και σε άλλα σημεία της ypgκρατούμενης ζώνης, στο ίδιο μοτίβο.

Υπάρχουν και θα υπάρχουν «λεπτομέρειες» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που θα πρέπει να ρυθμίζονται με καλή πίστη. Η Άγκυρα πρέπει να αποκαταστήσει τους fsa «εκλεκτούς» της (και όποιους άλλους περάσουν στην προστασία της), κι αυτό σημαίνει έδαφος. Γη. Το έδαφος (συριακό πάντα) πρέπει να είναι κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων. Μια ματιά στο χάρτη δείχνει πιθανά όρια αυτών των γαιών (μεγάλοι δρόμοι, για παράδειγμα) σ’ όλη αυτή τη ζώνη, εκτός απ’ τις περιοχές που θα κρατήσουν οι κούρδοι, μιας και σ’ αυτές κατοικούσαν πριν γίνουν κάλυψη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αν γίνει εφικτό αυτό που ξεκίνησε με την κατάληψη του θύλακα της Afrin, δηλαδή μια ζώνη γης που θα ανήκει μεν στο «νέο συριακό κράτος» αλλά θα κατοικείται από πληθυσμούς φιλικά προσκείμενους στην Άγκυρα, τότε το μπλοκ της Αστάνα θα έχει τακτοποιήσει με τον καλύτερο κατά το δυνατόν τρόπο τις ολέθριες συνέπειες της κανιβαλικής «πολιτικής» του καθεστώτος Άσαντ το 2011 – και την αξιοποίησή τους στη συνέχεια απ’ όλους τους πρόθυμους: Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Ριάντ…. Για παράδειγμα η ζώνη βόρεια της Manbij θα μπορούσε να γίνει ένα μέρος αυτών των εδαφών / λαφύρων…

Όπως παραδίδουν κτήσεις που έκαναν για λογαριασμό της Ουάσιγκτον, έτσι θα κληθούν οι ypg να παραδώσουν και τα όπλα που τους έδωσε ο αμερικάνος φίλος. Το λογικό θα ήταν να τα γυρίσουν σ’ αυτούς που τους τα έδωσαν – να χαρεί και το ψόφιο κουνάβι που δεν του αρέσουν οι σπατάλες. Πάντως ένταξη στη «νέα συρία» με εξοπλισμό στρατού και χωριστή οργάνωση αποκλείεται. Αυτό έχει ξεκαθαριστεί: το συριακό καθεστώς θα έχει έναν ενιαίο στρατό.

Ο δρόμος προς μια τελική συμφωνία (και άρα κάποια οριστική ειρήνη στο συριακό πεδίο μάχης) είναι ακόμα μακρύς. Έχει καλυφθεί όμως, ήδη, πολύ μεγάλη απόσταση – σε σχέση με το τι συνέβαινε ως το καλοκαίρι του 2015. Και, κοιτώντας αναδρομικά τα 3,5 τελευταία χρόνια, βρίσκει κανείς μαθήματα για πολλούς.

Ακόμα και γι’ αυτούς που θεωρούν το μπλοκ της Αστάνα σαν ένα αγνό, «απελευθερωτικό μέτωπο»…