Κυριακή 17 Φλεβάρη. Το γεγονός ότι εκείνοι που μαστορεύουν αυτά τα “διλήματα” είναι επίσης ειδικευμένοι ηλίθιοι οι ίδιοι, που ωστόσο έχουν καταφέρει να έχουν την “πιστοποίηση της λαϊκής ψήφου” (μια πιστοποίηση που, ας το θυμίσουμε, δίνει καλά λεφτά και άλλες παροχές την σήμερον ημέρα…) εξηγεί το “πως είναι δυνατόν να λέγονται τέτοια παραμύθια”. Στο κάτω κάτω είναι βολικά και από κοινωνική άποψη.
Kανείς, όχι μόνο οι άρχοντες αλλά και οι υπήκοοι, δεν έχει διάθεση να παραδεχτεί ότι αυτή η θρυλική 3βάθμια εκπαίδευση παράγει μαζικά, σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς, λειτουργικά αναλφάβητους. Ότι παράγει “προσωπικότητες” σ’ όλη την γκάμα του κοινωνικού οππορτουνισμού· ακόμα και της ανθρωποφαγίας. Ότι παράγει επαρμένους στα όρια της μανιοκατάθλιψης. Ότι παράγει αδίστακτες έως κοινωνικά επικίνδυνες ψυχοσυναισθηματικές συγκροτήσεις – με περγαμηνές φυσικά.
Κι ακόμα περισσότερο: ποιος, άραγε, θα αναγνώριζε ότι στην ιστορική περίοδο που ο καπιταλισμός (θέλει να) εμφανίζεται σαν εξτρεμιστικά “γνωσιολογικός” παράγει (με μαζική κοινωνική συναίνεση, όχι κρυφά) την γνωσιολογική καταστροφή που του είναι αναγκαία;
Με “δημόσια” μέσα / όπλα; Με “ιδιωτικά”; Με όλα! Why not?