Και οι μαριονέτες οπλοφορούν

Πέμπτη 2 Μάη. Φωτογραφίζεσαι με δυο ντουζίνες ένοπλους (παρεπιπτόντως: οι περισσότεροι παραδόθηκαν στον στρατό απ’ όπου είχαν λιποτακτήσει μετά από διαταγή κάποιου ανώτερού τους, λέγοντας ότι τους ξεγέλασαν και δεν ήξεραν ότι θα έπρεπε να πυροβολήσουν τους συναδέλφους τους…). Δηλώνεις απ’ τις 30 Απρίλη ότι «ο στρατός είναι με το μέρος σου», και ότι ξεκινάει η «επιχείρηση ελευθερία» (καθότι το αμερικανικό πεντάγωνο πάντα ξεκινάει τις δουλειές του με την λέξη «operation»). Με δυο λόγια κάνεις ό,τι μπορείς για να σκηνοθετήσεις ένα πραξικόπημα σαν «χρωματιστή επανάσταση». Και επειδή είσαι μαριονέτα δεν κάνεις τον κόπο να δεις αν έχεις ελπίδες, ρίχνοντας μια ματιά στο τι συνέβη στην άλλη άκρη του πλανήτη, σε μια παρόμοια «επιχείρηση», έναν Ιούλη ενός κάποιου 2016…

Το πρόβλημα του Guaido και των οπαδών του στη βενεζουέλα δεν είναι η απύθμενη βλακεία τους. Είναι ότι είναι αναλώσιμοι – και δεν το καταλαβαίνουν. Το φασισταριό της Ουάσιγκτον κάνει σχέδια και δίνει διαταγές· αλλά δεν κινδυνεύει με κάτι παραπάνω από μια αποτυχία· μια ακόμα στον παγκόσμιο χάρτη των operations του. Οι μαριονέτες του στο Καράκας πάτησαν, όμως, τις νάρκες. Μετά την χθεσινή και προχθεσινή αποτυχία τους (και μόνο η προκαταβολική σκηνοθεσία και τα επινίκεια διαγγέλματα πριν καν την αναμέτρηση θα ήταν αρκετά για να δείξουν τι θα ακολουθούσε) είναι εύλογο ότι έχουν εξασφαλίσει δίκες και καταδίκες για «έσχατη προδοσία». Ο Lopez, συνεργάτης και μέντορας υποτίθεται του Guaido, το κατάλαβε αμέσως: αντί να κάτσει να “γιορτάσει την απελευθέρωση” κατέφυγε οικογενειακά στην ισπανική πρεσβεία στο Καράκας, ζητώντας άσυλο…

Τι θα κάνει το αφεντικό τους με τις «all the options on the table»; Θα στείλει τα βομβαρδιστικά του για να τους σώσει; Δεν φοβάται τους S-300 του Μαδούρο τους οποίους «κούρντισαν» οι 100 φανεροί ρώσοι τεχνοκαραβανάδες;

Ναι, και οι μαριονέτες οπλοφορούν. Δεν είναι καθόλου σπάνιο ωστόσο να πυροβολούν τελικά τα κεφάλια τους…

(φωτογραφία: Φαίνεται ότι το καθεστωτικό cnn ήταν εκτός της επίσημης γραμμής του ψοφιοκουναβιστάν. Δεν μίλησε για «απελευθερωτική εκστρατεία» αλλά για «απόπειρα πραξικοπήματος». Ξερά και ωμά…)

Η «βαριά» διπλωματία…

Πέμπτη 2 Μάη. Η δήλωση ήταν συμμαχική, αλλά κάπου καταχωνιάστηκε. Κρίμα, γιατί τέτοιες κουβέντες συμμάχων θα έπρεπε να προβάλλονται στο πατριωτικό κοινό· για να κάνει από τώρα τους λογαριασμούς του για το πόσο θα του στοιχίσει τόσο ο εθνικός ιμπεριαλισμός όσο και οι σύμμαχοι.

Ο αμερικάνος πρεσβευτής στη Μόσχα Jon Huntsman χαρακτήρισε πριν λίγες ημέρες την ταυτόχρονη «ανάπτυξη» δύο αμερικανικών αεροπλανοφόρων στη Μεσόγειο σαν «200.000 τόνους διεθνούς διπλωματίας… εναντίον των αποσταθεροποιητικών ρωσικών ενεργειών στον πλανήτη».

Αυτή η «διπλωματία» είναι γνωστή από παλιά. Λέγεται διπλωματία των κανονιοφόρων. Το ότι ο κυρ Huntsman την διαφημίζει με τον τόνο είναι φυσιολογικό επακόλουθο μιας «διπλωματίας της χοντρικής». Αλλά η Μεσόγειος, και πιο συγκεκριμένα η κεντρική και η ανατολική, όπου τα αμερικανικά πλωτά ατσάλια «προειδοποιούν» την Μόσχα κάνοντας τα γυμνάσιά τους, δεν είναι όλος ο πλανήτης. Η Μεσογειος ανήκει στη λιανική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Η Μόσχα απάντησε στον κυρ Huntsman ειρωνικά: …Θα ήθελε μήπως ο κύριος πρεσβευτής να αποκτήσει η ρωσία μια ακόμα επέτειο για να γιορτάζει; είπε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Zakharova, υπονοώντας δεικτικά την επέτειο της 9ης Μάη για τη ρωσική νίκη επί των ναζί, στον Β παγκόσμιο… Για να συμπληρώσει ότι “η ρωσία είναι σε θέση να μετατρέψει τους 200.000 τόνους διεθνούς διπλωματίας σε σκουριασμένα μέταλλα στο πάτο της θάλασσας αν κινδυνέψει η ασφάλειά της”. Χμμμ… Πάλι η θάλασσα θα την πληρώσει…

Το πολυπληθές “λαϊκό” στήριγμά του ελληνικού ιμπεριαλισμού γιορτάζει κάτι μ’ αυτές τις συμμαχικές βαριές “διπλωματικές κινήσεις” δίπλα του; Νοιώθει “σιγουριά”;

Βγαίνουν και στον πάτο της θάλασσας selfie;

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ

Πέμπτη 2 Μάη. Όταν μια «χαζή» αλεπού σαν τον Putin και ένας «little rocket man» σαν τον Kim κουβεντιάζουν μεταξύ τους για δύο ώρες και οι αντιπροσωπείες των συμβούλων τους για άλλες τρισήμισυ και, μετά απ’ αυτά, βγαίνουν και κάνουν γενικόλογες δηλώσεις, μπορεί να είναι κανείς σίγουρος: κουβέντιασαν πολύ σοβαρά και συγκεκριμένα πράγματα· και έχουν τους λόγους τους να περάσει αυτή η δημόσια επαφή όσο πιο «ντούκου» γίνεται. Πουλάνε συμβουλισμούς και κρατάνε την ουσία για πάρτη τους…

Όταν, όμως, την ίδια ακριβώς ημέρα, στις 25 Απρίλη, ο γραμματέας του ρωσικού συμβουλίου ασφαλείας Nikolai Ratrushev (σύμβουλος, εννοείται, του Putin…) «πετάγεται» ως την Σεούλ για να τα πει με τον νοτιοκορεάτη Moon – κι εκεί οι ανακοινώσεις δεν ήταν καν γενικόλογες, ήταν σκέτα «μηδενικές» – τότε όποιος θέλει σιγουρεύεται ακόμα περισσότερο πως «αυτοί εκεί πέρα κάτι σχεδιάζουν». Το ότι την επόμενη ημέρα, στις 26 Απρίλη, η «χαζή» αλεπού ταξιδεύει στο Πεκίνο (για το φόρουμ των δρόμων του μεταξιού βέβαια – μια χαρά «πάρτυ»!) για να τα ξαναπεί από κοντά με τον Xi (και να τον ενημερώσει για τα της συνάντησής με τον Kim, όπως ξεκαθάρισε) είναι, απλά, το λογικό επιστέγασμα. Μέσα σε δυο ημέρες, στις 25 και στις 26 Απρίλη, τα μέλη του μπλοκ του Βλαδισβοστόκ συναντήθηκαν με τρόπους φανερούς μεν δημόσια, αλλά εύκολο να υποτιμηθούν έως να αγνοηθούν – απ’ όσους θα βολεύονταν έτσι…

Τι μπορεί να «ψήνει» το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ με κέντρο την κορεατική χερσόνησο; Οι κατάσκοποι της ασταμάτητης μηχανής δεν κατάφεραν να μάθουν (ή έτσι λένε…). Ωστόσο μια κουβέντα του Putin (μετά τις επαφές με τον Kim), που απορρίφθηκε σχεδόν ακαριαία απ’ την Ουάσιγκτον (απ’ τον Βolton…) ίσως υποδεικνύει «κάτι». Τι είπε η «χαζή» αλεπού; Ότι το ζήτημα της αποπυρηνικοποίησης θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολυμερείς διαπραγματεύσεις και εγγυήσεις για την ασφάλεια της βόρειας κορέας. Που σε απλά ελληνικά σημαίνει: όχι το ψόφιο κουνάβι (και οι σωματοφύλακές του) εναντίον του Kim, αλλά στο τραπέζι μαζί και ταυτόχρονα και η Μόσχα, και το Πεκίνο, και η Σεούλ.

Το να προτείνει κάποιος, στα σοβαρά, «πολυμέρεια» στην Ουάσιγκτον του 2019 δείχνει αίσθηση του χιούμορ, ειδικά αν αυτός ο «κάποιος» είναι ο Putin. Η Ουάσιγκτον ακυρώνει τις πολυμερείς συμφωνίες / δεσμεύσεις της την μία μετά την άλλη… Συνεπώς αυτό που δήλωσε κομψά ο Putin (έχοντας συμφωνήσει με τον Kim και όχι μόνο…) είναι ότι η Μόσχα έχει βαρύνοντα λόγο στην υπόθεση· και σ’ όποιον αρέσει. Διότι, όπως ξεκαθάρισε αργότερα το ρωσικό υπ.εξ. «η βόρεια κορέα είναι στη δική μας περιοχή – οι ηπα έρχονται από μακρυά». (Όχι, οι λέξεις «το ημισφαίριό μας» δεν ειπώθηκαν).

Φυσικά η Ουάσιγκτον έχει πολλές «χιλιάδες τόνους διπλωματίας» και για την ανατολική Ασία. Τι θα κάνουν όμως αυτοί οι τόνοι αν (λέμε αν…) κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ υπογράψουν την θρυλική και πολυαναμενόμενη «συμφωνία ειρήνης» μεταξύ τους, με εγγυητές την Μόσχα και το Πεκίνο;

They will not go down

Πέμπτη 25 Απρίλη. Ούτε κι εμείς. Καθώς ο αγώνας εναντίον του τελευταίου (και πιο «ευλογημένου») απαρτχάιντ καθεστώτος στον πλανήτη θα εντείνεται (παγκόσμια) «απόντες» θα είναι μόνο όσοι κι όσες βάζουν τους εαυτούς τους στην απέναντι μεριά. Την μεριά του Θανάτου. Ενδιάμεσες θέσεις δεν υπάρχουν!

Εν τω μεταξύ από αύριο (Παρασκευή 26 Απρίλη) ως και την Τετάρτη (1 Μάη) η ασταμάτητη μηχανή θα λείπει.

Ραντεβού στις 2 Μάη.

300 χιλιάδες (βλήματα) 1

Πέμπτη 25 Απρίλη. Το θυμάστε; Εμείς ναι. Έχει μπει κάτω απ’ το χαλί – αλλά αυτό δεν το κάνει ασήμαντο. Δείτε γιατί.

Πριν ένα μήνα εκδόθηκε στη γαλλία ένα βιβλίο με τίτλο La guerre de l’ombre en Syrie (Ο σκιώδης πόλεμος στη συρία), του Maxime Chaix. Ο τύπος θεωρείται «ανεξάρτητος δημοσιογράφος» ειδικευμένος στις «μυστικές επιχειρήσεις»… (Προφανώς είναι απ’ τους δημοσιογράφους για τους οποίους δεν μπορείς να είσαι σίγουρος από που κρατάει η σκούφια τους…)

Ωστόσο το βιβλίο αυτό θεωρείται τεκμηριωμένο. Η τεκμηρίωση του πως διάφορες δυτικές και όχι μόνο μυστικές υπηρεσίες υποστηρίξαν με κάθε μέσο τις «τζιχαντιστικές» οργανώσεις μπορεί, πράγματι, να προέλθει από διάφορες μεριές – με δεδομένα πρώτον το πολύ μεγάλο μέγεθος της συγκεκριμένης επιχείρησης («4ος παγκόσμιος πόλεμος: πεδίο μάχης συρία») που ενέπλεξε πολύ κόσμο, και δεύτερον το ότι στην εξέλιξή της κάποιοι άλλαξαν θέση.

Αυτός ο Maxime Chaix έδωσε πρόσφατα μια συνέντευξη. Να μερικά χρήσιμα αποσπάσματα:

Ερώτηση: Κατ’ αρχήν παρακαλώ ας φρεσκάρουμε την μνήμη μας. Τί είναι η “επιχείρηση Timber Sycamore”;

Απάντηση: «Timber Sycamore» είναι ο κωδικός μιας μυστικής επιχείρησης που εγκρίθηκε επίσημα απ’ τον Obama τον Ιούνη του 2013, για την μεταφορά όπλων και τον εξοπλισμό της αντι-Άσαντ εξέγερσης, αλλά που στην πραγματικότητα είχε ξεκινήσει τον Οκτώβρη του 2011, όταν η CIA δρούσε μέσω της βρετανικής MI6 για να αποφύγει να δώσει λογαριασμό στο Κογκρέσσο ότι εξοπλίζει τους αντάρτες στη συρία. Στην πραγματικότητα η CIA και η MI6 οργάνωσαν ένα δίκτυο εφοδιασμού απ’ την λιβύη στη συρία – στο οποίο ενεπλάκησαν και οι μυστικές υπηρεσίες της σαουδικής αραβίας, του κατάρ και της τουρκίας.

Το 2012, κατά πάσα πιθανότητα την άνοιξη, ο Obama υπέγραψε απρόθυμα μια top-secret διαταγή για την οποία λίγα είναι γνωστά, εκτός απ’ το ότι ανέθετε στην CIA να εξοπλίσει με «μη φονικά μέσα» στους αντάρτες στη συρία. Πατώντας πάνω σ’ αυτήν η CIA έφτιαξε ένα δίκτυο με τους συμμάχους της απ’ την σαουδική αραβία και το κατάρ, που τους συνέδεσε με κατασκευαστές όπλων στα βαλκάνια. Με την υποστηρίξη του ΝΑΤΟ, που ελέγχει τις εξαγωγές όπλων απ’ τα βαλκάνια μέσω της eufor, οι μυστικές υπηρεσίες του κατάρ και της σαουδικής αραβίας άρχισαν να αγοράζουν όπλα και πυρομαχικά απ’ αυτές τις χώρες και να εξοπλίζουν παράνομα μ’ αυτά τους αντι-Άσανατ αντάρτες.

Μερικούς μήνες αργότερα, τον Οκτώβρη του 2012, οι New York Times αποκάλυψαν ότι αυτή η διευθυνόμενη απ’ την CIA μεταφορά όπλων προοριζόταν για τον εξοπλισμό των τζιχαντιστικών ομάδων στη συρία· ενόσω οι μεταφορές όπλων από αέρα αυξάνονταν, με τα όπλα να πηγαίνουν στη συριακή επικράτεια μέσω του FSA και τοπικών λαθρεμπόρων, με την εποπτεία «κέντρων επιχειρήσεων» στη τουρκία και στην ιορδανία.

Τελικά προέκυψε ότι αυτά τα «κέντρα επιχειρήσεων» ήταν στελεχομένα από 15 δυτικές και μεσανατολικές μυστικές υπηρεσίες, περιλαμβανόμενης της γαλλικής DGSE και της βρετανικής MI6, παρότι δεν ξέρουμε ακόμα με ακρίβεια τον ρόλο που είχαν αυτές οι υπηρεσίες στον συγκεκριμένο μυστικό πόλεμο. Αυτό που είναι ξεκάθαρο και το τεκμηριώνω αδιαμφισβήτητα στο βιβλίο μου, ήταν ότι δεκάδες χιλιάδες τόνοι όπλων και εκατομμύρια κομμάτια πυρομαχικών μεταφέρθηκαν στο συριακό πεδίο μάχης μέσω αυτής της επιχείρησης. Έχει αποδειχθεί επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του εξοπλισμού προοριζόταν για τις τζιχαντιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατικής οργάνωσης που αυτοχαρακτηρίστηκε “ισλαμικό κράτος” τον Ιούνη του 2014.

300 χιλιάδες (βλήματα) 2

Πέμπτη 25 Απρίλη. Ερώτηση: Τι ακλόνητες αποδείξεις έχουμε που να δείχνουν ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες υποστηρίξαν τις τζιχαντιστικές πολιτοφυλακές στη Συρία;

Απάντηση: Ο συντονιστικός ρόλος των υπηρεσιών που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2011 είναι πια αποδεδειγμένο γεγονός, απ’ την καθυστερημένη επιβεβαίωση, τον Ιούνη του 2018, του Ben Rhodes, που ήταν ο επικεφαλής σύμβουλος του Obama απ’ το 2009 ως το 2017. Στη δάρκεια συνέντευξης, ο Rhodes υποστήριξε ότι η τοποθέτηση του «μετώπου al-Nusra» στον κατάλογο του αμερικανικού υπ.εξ. με τις τρομοκρατικές οργανώσεις τον Δεκέμβρη του 2012 ήταν «σχιζοφρενική» κίνηση, αφού ήταν σαφές ότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήταν “η μεγάλη μπουκιά» της αντι-Άσαντ αντιπολίτευσης – αυτόν τον όρο χρησιμοποίησε. Στη διάρκεια εκείνης της συνέντευξης ο δημοσιογράφος Mehdi Hasan όχι μόνο εκμαίευσε ότι η CIA έπαιξε ρόλο συντονιστή σ’ αυτή την μεγάλη μεταφορά όπλων, αλλά επιπλέον ότι η αμερικανική εμπλοκή σ’ αυτόν τον σκιώδη πόλεμο ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι νομίζαμε.

Σύμφωνα με την Washington Post επρόκειτο για μια απ’ τις «μεγαλύτερες υπόγειες επιχειρήσεις» της CIA στην ιστορία της. Τον Γενάρη του 2016, οι New York Times το επιβεβαίωσαν, σημειώνοντας ότι οι ελιγμοί της CIA για την ανατροπή του Assad ήταν μέρος μιας πολυεθνικής εκστρατείας χρηματοδοτημένης με δισεκατομύρια πετροδολαρίων απ’ τα κράτη του Κόλπου, ειδικά απ’ την σαουδική αραβία.

…

Ερώτηση: Για να το ξεκαθαρίσουμε: κατά την γνώμη σου η γαλλία συμμετείχε σε μια μυστική επιχείρηση υποστηρίζοντας οντότητες που στη συνέχεια οργάνωσαν επιθέσεις στη γαλλία;

Απάντηση: Όπως εξηγώ στο βιβλίο μου, το γαλλικό κράτος και οι βασικοί δυτικοί σύμμαχοί του δεν υποστηρίξαν άμεσα τον Daesh, αλλά επέβλεπαν ένα σύστημα που τροφοδοτούσε μαζικά το αντι-Άσαντ τζιχαντιστικό γαλαξία, στον οποίο γεννήθηκε αυτό που ονομάστηκε «ισλαμικό κράτος» στη συριακή επικράτεια, για να εξελιχθεί στην κατευθυντήρια δύναμη. Δε νομίζω ότι το γαλλικό κράτος ή οι σύμμαχοί του, πραγματοποιώντας αυτήν την επιχείρηση, μπορούσαν να φανταστούν ποτέ ότι ο Daesh θα κατέληγε να κάνει επίθεση στο Παρίσι στις 13 Νοέμβρη του 2015.

Απ’ την άλλη μεριά είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνησή μας μαζί με τους βρετανούς, αμερικάνους και ισραηλινούς συμμάχους της συνειδητά εξόπλιζαν τζιχαντιστικές οργανώσεις… Ακόμα περισσότερο, σ’ ένα βιβλίο το οποίο δεν κατηγορήθηκε ποτέ για ψεύδη απ’ τον τότε γάλλο υπ.εξ. Laurent Fabious, οι δημοσιογράφοι Georges Malbrunot και Christian Chesnot υποστηρίξαν ότι οι επικεφαλής της διπλωματίας μας ήξεραν πολύ καλά ότι η σαουδική αραβία και το κατάρ προωθούσαν μέσα στα ιδιωτικά δίκτυα χρηματοδότησης της al-Nusra «πληρωμένους πράκτορες, επαγγελματίες εκπαιδευτές, γνωστούς σαν οι αξιωματικοί της DGSE»….

…

«Δεν νομίζει (ο Maxime Chaix) ότι υποστηρίζοντας τα δυτικά κράτη τους τζιχαντιστές φαντάζονταν ότι αυτοί θα “κτυπήσουν” στα δικά τους εδάφη”; Ο μόνος λόγος για να λέει κάτι τέτοιο είναι ότι αν έλεγε το αντίθετο θα έπρεπε να το αποδείξει· και γρήγορα, πριν καταλήξει σε κανά χαντάκι.

Στη συνέχεια, όμως, της συνέντευξής του λέει αυτό:

… Μιλώντας στο κανάλι της γαλλικής βουλής ο [δεξιός] βουλευτής Claude Goasguen δήλωσε τον Ιούνη του 2015 ότι το γαλλικό κράτος βοηθούσε την «al-Qaeda στη συρία». Την επόμενη χρονιά ο [σοσιαλιστής] βουλευτής Gerard Bapt μου επιβεβαίωσε «την υπόγεια υποστηρίξη του γαλλικού κράτους προς διάφορες ισλαμιστικές οργανώσεις στη συρία…» Και πρόσθεσε ότι «η γαλλική υποστήριξη στους αντάρτες στη συρία και πιο γενικά η δυτική υποστηριξη σ’ αυτούς συνέχισε ακόμα και μετά τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo και στην αγορά Hyper Cacher, παρότι την ευθύνη γι’ αυτές την ανέλαβε η al-Qaeda».

300 χιλιάδες (βλήματα) 3 – and more

Πέμπτη 25 Απρίλη. Κατ’ αρχήν το «εθνικό» ζήτημα: στα πλαίσια του υποάξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ θεωρούμε βέβαιο ότι το ελληνικό βαθύ κράτος προσπάθησε να πουλήσει 300.000 βλήματα υπό την προϋπόθεση ότι θα τα πλήρωνε το Ριάντ – κι ας πήγαιναν όπου ήθελαν… (Ήταν τα μέσα του 2017, όπου ο αμερικανικός στρατός είχε περιορίσει την ζώνη ελέγχου του στις ypgκρατούμενες περιοχές). Δεν ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε καθόλου να αποκλείσουμε την πιθανότητα το ελλαδιστάν (κάποιοι εφοπλιστές του) να πληρώθηκαν σε διάφορες φάσεις σαν λαθραίοι μεταφορείς όπλων είτε προς την σαουδική αραβία είτε προς την ιορδανία, με τελικό προορισμό τους αντι-Άσαντ αντάρτες. Είναι έμπειροι εδώ και δεκαετίες σε κάθε είδους λαθρεμπόριο… Ούτε μπορούμε να αποκλείσουμε το να είχαν πουληθεί απ’ το ελλαδιστάν νωρίτερα άλλες ποσότητες πυρομαχικών, ενδεχομένως μέσω άλλης διαδρομής και υποτιθέμενων «αγοραστών».

Όχι μόνο η ίδια η υπόθεση των 300 χιλιάδων (βλημάτων) που αποκαλύφθηκε κυριολεκτικά «κατά λάθος» αλλά, επιπλέον, το «εθνικό κουκούλωμα» που ακολούθησε μετά από το αρχικό ξάφνιασμα, μας πείθει: στα μέτρα των δυνατοτήτων του (όχι μεγάλες…) το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συμμετείχε όντως στον πόλεμο στη συρία… Και είναι συνυπεύθυνο για ό,τι έγινε εκεί· ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας «λοχίας». Όλα αυτά έγιναν διακομματικά, τόσο απ’ την τωρινή όσο και από προηγούμενες κυβερνήσεις. «Εθνικά συμφέροντα» γαρ…

Υπάρχει , ύστερα, το ακόμα χειρότερο ζήτημα των «σφαγών στο ψαχνό» σε ευρωπαϊκά κράτη… Κράτη με ιμπεριαλιστική και αποικιακή ιστορία αιώνων αποκλείεται να περιοριστούν στο ρόλο του «χρηματοδότη», του «προμηθευτή όπλων και πυρομαχικών» και του «εκπαιδευτή», αφήνοντας τα κέντρα των («τρομοκρατικών») αποφάσεων να δρουν ανεξάλεγκτα, όπως και όποτε νομίζουν! Επιπλέον όλες αυτές οι ευρωπαϊκές αποικιακές / ιμπεριαλιστικές μυστικές υπηρεσίες (γαλλική, αγγλική και βελγική σίγουρα) έχουν πολύ μεγάλη ιστορία οργάνωσης και εκτέλεσης προβοκατόρικων σφαγών στο ψαχνό – στο δικό τους έδαφος! Αν οι γάλλοι υπήκοοι αγνοούν, για παράδειγμα, την ιστορία της καθοδήγησης απ’ τις γαλλικές και τις αλγερινές μυστικές υπηρεσίες της «ισλαμικής τρομοκρατίας» (και σε γαλλικό έδαφος) με προέλευση το Μάγκρεμπ, έχουν σοβαρό πρόβλημα!

Αυτά έχουν γίνει γνωστά στη γαλλία (και έχουν θαφτεί επιμελώς).

Εκατομμύρια βλήματα

Πέμπτη 25 Απρίλη. Τα δεδομένα της περίοδου είναι ζόρικα, ειδικά σε σχέση με την «μέση» διανοητική, ηθική, συνειδησιακή και πολιτική κατάσταση των πρωτοκοσμικών κοινωνιών.

Οι μυστικές υπηρεσίες των καπιταλιστικών κρατών, δρώντας είτε κατόπιν επίσημων εντολών είτε ακόμα και χωρίς τέτοιες (μέσω «μεσαζόντων»), γράφουν με αίμα την ιστορία. Η σύγχρονη εργατική κριτική θα τις συμπεριελάμβανε εύκολα στην εχθρότητα απέναντι στη μορφή κράτος· πού είναι όμως τα πολιτικά ίχνη της;

Το γεγονός ότι οι διακρατικές αντιπαλότητες εκφράζονται πλέον ανοικτά και καθαρά· το γεγονός μεγάλων προγραμμάτων πολεμικού εξοπλισμού (σε κίνα, ρωσία, αγγλία και ηπα απ’ τις ιστορικές «μεγάλες δυνάμεις»)· και το γεγονός ότι οι στρατιωτικές «ασκήσεις» έχουν γίνει ρουτίνα σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη (μεταξύ των οποίων και η ανατολική Μεσόγειος), είναι ένα ακόμα σετ προειδοποίησεων.

Θα υπάρξουν κι άλλες; Ποιος βασίζεται στον απεριόριστο χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας;

Οριενταλισμός και λουμπενισμός

Τετάρτη 24 Απρίλη. Αηδιάζει η ασταμάτητη μηχανή με τα ήθη των ντόπιων αρχόντων, κοτσαμπάσηδων και προεστών κάθε είδους. Είναι όμως φορές-φορές που η «ηθική της εξουσίας» είναι η «ηθική της κοινωνίας» (η mainstream σίγουρα) που αντανακλάται στα κάτοπτρα της δύναμης και επιστρέφει ενισχυμένη. Έτσι ώστε μέσα στον καθεστωτικό πληθωρισμό της να γίνεται (να θέλει να γίνει) η αποκλειστική πραγματικότητα. Εκεί η ασταμάτητη μηχανή, μπροστά στο ενδεχόμενο του σιωπηλού πνιγμού, πρέπει να φωνάξει.

Ο υπουργός Πολάκης προκάλεσε, εν αγνοία του ή όχι μας είναι αδιάφορο, μια ακόμα έκρηξη κοινωνικού δαρβινισμού: οι υποστηρικτές του είναι τέτοιοι. Όταν στη διένεξη μεταξύ ενός «δεξιού» σε αναπηρική καρέκλα και ενός «αριστερού γαμάω» οι κοινωνικοί φασίστες παίρνουν αναφανδόν το μέρος του δεύτερου, όπως ακριβώς έγινε όταν στην καρέκλα ήταν ο «σακάτης» Σόιμπλε και όρθιος ήταν κάθε νάρκισσος sex symbol Γιάνης, το θέμα παραείναι σοβαρό – τόσο όσο χρειάζονται για να κάνουν τα κορόιδα οι μαϊμού ευαίσθητοι. Θα χρειαστεί όμως άλλη αναφορά γι’ αυτά.

Εν τω μεταξύ ο ίδιος ο «γαμάω» υπουργός διεκδικεί (και απολαμβάνει, απ’ τους επαγγελματίες συναδέλφους τους αλλά και από ένα κάποιο κοινό) ένα είδος «πολιτιστικής ασυλίας»: είναι Σφακιανός, λίγο brutal, λίγο «κάπως», αλλά τέτοια είναι η «αυθεντικότητά» του. Respect – έτσι πάει το παραμύθι.

Αυτή η βολική «αυθεντικότητα» είναι ανύπαρκτη σαν τέτοια. Η ασταμάτητη μηχανή έχει κάτσει επί χρόνια με κάμποσους ορεσίβιους, βοσκούς ή αγρότες, Σφακιανούς, Σεληνιώτες, ή από άλλα μέρη της ορεινής επικράτειας αυτής της κωλοχώρας. Είναι ευγενείς προς τους ξένους και καχύποπτοι, λιγομίλητοι και εσωστρεφείς. Όσοι δεν τους ξέρουν θα τους θεωρήσουν στα καφενεία και στα χωριά τους ξενοφοβικούς· πρόκειται, όμως, κυρίως για μια μακριά παράδοση προφύλαξης από κακοτοπιές. Πρέπει, απλά, οι όποιοι περαστικοί να δείξουν ότι δεν είναι «μπαγλαμάδες», έτσι ώστε να αξίζουν προσοχής. Κι αυτό είναι κοπιαστικό. Πολιτισμοί της σκληρότητας…

Ωστόσο αυτό το είδος ανθρώπων, συντηρητικών και «παράξενων», δύσκαμπτων αλλά και θυμόσοφων, με πολλά προβλήματα και μετρημένες αλλά αυθεντικές χάρες, με πολλές κλεισούρες και περίεργες ανοικτοσύνες, φθίνει εδώ και δεκαετίες. Γερνάνε και πεθαίνουν εκείνοι κι εκείνες που έφτιαξαν χαρακτήρα καλλιεργώντας ζώα και ζόρικα χώματα. Γερνάνε και πεθαίνουν αυτοί που όταν λένε «ένα τσιγάρο δρόμος» δεν εννοούν καθόλου «αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο», όση αίγλη κι αν έχει το τελευταίο σαν στίχος… Μαζί τους χάνεται μια πραγματικότητα άλλης εποχής όπου πράγματι συνέβαινε το λακωνίζειν κάποτε να είναι φιλοσοφείν: να σκέφτεσαι, και δέκα φορές να μη μιλάς, την ενδέκατη να λες με πέντε λέξεις και μια γκριμάτσα αυτό που επιτρέπει η παρέα· ή αυτό που φέρνει ενδοοικογενειακή βία και πόλεμο.. Όσοι νομίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν (ή είναι, στα γεράματά τους) ο Γιάννης Βόγλης στο «κορίτσια στον ήλιο» είναι απλά ηλίθιοι.

Αυτά που πουλάει ο υπουργός Πολάκης και θέλει, στο όνομά τους, πολιτιστική ασυλία έχουν πεθάνει από τότε που ήταν πιτσιρικάς. Εδώ και κάτι δεκαετίες πουλιούνται σαν «local product» στη Χώρα Σφακίων, απ’ τα αφεντικά των μαγαζιών εκεί – κι είναι αμφίβολο αν υπάρχουν πια Lonnberg να τσιμπήσουν.

Αν πεθαίνει κάτι, είναι ευκαιρία να ζουν τα αντίγραφά του, οι φτηνές απομιμήσεις του. Περί αυτού πρόκειται. Ήδη απ’ τα τέλη των ‘80s (και για λόγους που εδώ δεν χωράνε να τους εξηγήσουμε) η ελληνική κοινωνία φτιάχνει φτηνές απομιμήσεις του «ευγενούς άγριου» για να δώσει στην μεταμοντέρνα νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητά της μια πατίνα καταγωγικής «αυθεντικότητας». Αναπαράγει διαρκώς τους «φουστανελάδες» και τους «Κολοκοτρώνηδες» της δήθεν «εθνικής ελευθερίας» της την ώρα που λατρεύει τον πατερναλισμό, τον καιροσκοπισμό και την εξουσία, την ώρα που «κρυώνει» και «ζεσταίνεται» με το παραμικρό, την ώρα που βουτάει στη θάλασσα των παγκόσμιων εμπορευμάτων και το απολαμβάνει. Μόνο που στην περίπτωση Πολάκη η αναπαραγωγή, εξίσου κίβδηλη και εξίσου ελεεινή, δεν αφορά “φουστανελάδες” αλλά «μαυροπουκαμισάδες».

Στην απομίμησή του, στα αντίγραφα για εμπορική χρήση, ο λιγομίλητος, μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετο: σε φαφλατάδικη, αμετροεπή περσόνα. Στη γενικευμένη πλαστοποίηση ο εσωστρεφής μετατρέπεται στο ακριβώς αντίθετο: σε επιδειξία. Και ο προσεκτικά καχύποπτος επίσης: γίνεται αλαζόνας «θα σας γαμήσω», “σκληρός” του σκοινιού και του παλουκιού.

Αν εκφράζει κάτι στ’ αλήθεια ο υπουργός Πολάκης δεν είναι καμμία αυθεντικότητα! Είναι, αντίθετα, η «κοινωνικότητα» των μεταλλαγμένων αντιγράφων. Και επειδή αυτό είναι το κανονικό, επειδή κανονικότητα είναι το γίγνεσθαι της πλαστοποίησης, όχι μόνο ο υπουργός Πολάκης σαν «σφακιανισμός» αλλά και οποιοσδήποτε άλλος, άσχετα από κόμμα και ιδεολογία, σαν μεταπράτης οποιασδήποτε αντιγραφής, έχει πράγματι μια θέση στην πιάτσα. Μπορείς να παριστάνεις απ’ τον μελαγχολικό Ρεμπώ ως τον μαχαιροβγάλτη – υπάρχει μια θέση για όλους…. Αρκεί να παίζεις έναν τουλάχιστον ρόλο…

Ποιές είναι οι ενδείξεις (ή και οι αποδείξεις) ότι πρόκειται για μεταμοντέρνο αντίγραφο που υποκρίνεται το πρωτότυπο; Κάθε φορά οφείλει κανείς να τις εντοπίσει, και δεν είναι τόσο δύσκολο. Όσο για τον υπουργό Πολάκη; Η απόδειξη είναι γνωστή σε όλους: η κολακευτική φράση ενός φίλου του, που ο ίδιος αποδέχθηκε ναρκισσιστικά: τον θέλουν όλες οι λούγκρες τον κρητίκαρο….

Ολοφάνερα πρωτευουσιάνικη κολακεία! Διαφορετικά, αφήνουμε στην φαντασία σας τον πολιτευτή “κρητίκαρο” Πολάκη να εξηγεί σε βοσκούς της Μαδάρας τι είναι οι «λούγκρες» που τον θέλουν….

Το πρωτότυπο ανήκε σε εντελώς διαφορετικό κόσμο… Το αντίγραφο ξημεροβραδιάζεται τιτιβίζοντας ηλεκτρονικά, προσπαθώντας να ξορκίσει τα κόμπλεξ του… Και ασκώντας πολιτική και κοινωνική εξουσία.