Πέμπτη 18 Ιούλη. «Οι ηπα εξακολουθούν να εκτιμούν ιδιαίτερα την στρατηγική σχέση με την τουρκία. Σαν σύμμαχοι στο νατο, η σχέση μας είναι πολυεπίπεδη, και δεν εστιάζει αποκλειστικά στα f 35».
Μ’ αυτό το δακρύβρεκτο «παρ’ όλα αυτά σ’ αγαπώ» η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε επίσημα ότι βγάζει την Άγκυρα απ’ το πρόγραμμα των f 35, στο οποίο περιλαμβανόταν και μέρος της κατασκευής τους: πάνω από 900 τμήματα των θρυλικών (και πιθανότατα υπερτιμημένων) αμερικανικών πολεμικών 4ης γενιάς επρόκειτο να κατασκευάζονται σε εργοστάσια στην τουρκία σ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος· τώρα η παραγωγή τους θα προωθηθεί σε άλλα εργοστάσια, άλλων συνεταίρων της Ουάσιγκτον. Όλοι οι τούρκοι εκπαιδευόμενοι στα f 35, πιλότοι και μηχανικοί, θα φύγουν απ’ τις ηπα· και το 20μελές γραφείο συντονισμού της παραγωγής θα αποκλειστεί από οποιαδήποτε πρόσβαση στις εγκαταστάσεις. Η “εκκαθάριση” της συνεργασίας (κατά τους αμερικάνους) θα έχει ολοκληρωθεί ως τον Μάρτη του 2020. Αυτά επιπλέον της απαγόρευσης αγοράς των 100 και βάλε αεροπλάνων.
Πολλή απ’ την δύναμη των f 35 οφείλεται στις ικανότητές τους να είναι αόρατα. Συνεπώς η δυνατότητα να ελεγχθούν αυτές οι δυνατότητες [σ.σ.: εννοεί απ’ τους ρώσους μηχανικούς των s 400] θα απειλούσε την μακροπρόθεσμη ασφάλεια του προγράμματος των f 35. Αυτά δήλωσε χτες η Ellen Lord, στέλεχος του αμερικανικού υπ.αμ.
Το ψοφιοκουναβιστάν επιμένει να υποστηρίζει ότι έχει θυμώσει με την Άγκυρα για λόγους «τεχνικούς»: για να μην βρούν οι ρώσοι τρόπους να ξεπεράσουν τα ραντάρ τους το «αόρατο» των μονάκριβων και πανάκριβων πολεμικών. Μοιάζει λογικό – εκτός εάν οι κινέζοι έχουν βρει ήδη (κατ’ αρχήν) τρόπο γι’ αυτό το ξεπέρασμα, τον οποίο ασφαλώς μελετούν και οι ρώσοι τεχνικοί! Άλλωστε και τα δύο αυτά κράτη (ρωσία και κίνα) φτιάχνουν επίσης stealth πολεμικά 4ης γενιάς – με τους ρώσους να θεωρούνται στο ίδιο τεχνολογικό επίπεδο με τους αμερικάνους.
Η ασταμάτητη μηχανή έχει την άποψη ότι το ζήτημα δεν είναι τεχνικό· και λίγο αφορά το πόσο αόρατα είναι (ή δεν είναι) τα «αόρατα» πολεμικά. Το ζήτημα είναι πολιτικό: το τουρκικό καθεστώς (μπορούμε να πούμε: ο τουρκικός μιλιταρισμός) «αμάρτησε» επειδή δεν υπάκουσε σε μια παρατεταμένη διαταγή του «μεγάλου συμμάχου». «Αμάρτησε» παρατεταμένα, επί πάνω από 1,5 χρόνο, όταν η Ουάσιγκτον απαιτούσε “stop s 400”. Kαι, ακόμα χειρότερα, διαφήμισε αυτήν την ανυπακοή… Δεν είναι καιρός για τέτοια!
Πριν είχε ξανα-αμαρτήσει. Στην πράξη, απ’ το 2001 – 2002, υπό το AKP, κυλιέται σταθερά στον βούρκο μιας σχετικής (ιμπεριαλιστικής) «χειραφέτησης» απ’ τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή…
Δεν είναι αυτό ένα πολύ κακό διεθνές παράδειγμα;