Soylent green*

Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη (00.13) >> Σεβασμός στους νεκρούς σημαίνει (θα έπρεπε να σημαίνει…) σεβασμός στους ζωντανούς. Και το ανάποδο. Χρειάζεται άραγε η πίστη-σε-κάποιο-θεό για τον σεβασμό στους νεκρούς; Όχι – μόνο για ηθική-του-είδους. Του ανθρώπινου. Χρειάζεται αυτή η έμφυτη στάση που δεν επιτρέπει στα θηλαστικά να αλληλοσκοτώνονται… (Μόνο το δικό μας είδος απαλλάχτηκε απ’ αυτήν την έμφυτη στάση – και, σαν αντίβαρο και εξιλέωση, οργάνωσε την ταφή…)

Δεκατέσσερεις αμερικανικές πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει ως σήμερα την «κομποστοποίηση» των ανθρώπινων νεκρών, και την μετατροπή τους σε λίπασμα. Κατά χρονική σειρά: Ουάσιγκτον (2019), Κολοράντο (2021), Όρεγκον (2021), Βέρμοντ (2022), Καλιφόρνια (2022), Ν. Υόρκη (2022), Νεβάδα (2023), Αριζόνα (2023, εκεί η σχετική νομοθεσία ονομάζεται: “grandpa in the garden bill”…), Μαίρυλαντ (2023), Ντελαγουέρ (2023), Μινεσότα (2023), Μέιν (2024), Τζιόρτζια (2025) και, πρόσφατα, Νιου Τζέρσεϊ. Τουλάχιστον άλλες δέκα έχουν προγραμματίσει να κάνουν το ίδιο στο κοντινό μέλλον. Θεωρείται «οικολογική» και «ενεργειακά φιλική» διαχείριση, αφού σύμφωνα με τους υποστηρικτές της καταναλώνει το 1/8 της ενέργειας που χρειάζεται η καύση και μειώνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά έναν τόνο ανά νεκρό…

Υπάρχει λοιπόν μια καινούργια «θεότητα» που λέγεται «κλιματική κρίση» – και η γνωστή παλιά που λέγεται «αξιοποίηση». Κυρίως η δεύτερη: αυτή πάει πολύ πίσω, πάνω από 2 αιώνες:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Drone song

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη >> Το κουράγιο και η δημιουργικότητα / εφευρετικότητα αυτών των ανθρώπων σπάει κάθε όριο του τι ξέραμε ή τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε!

Εδώ, πριν 3 βδομάδες, ο δάσκαλος μουσικής Ahmed Muin, κάπου ανάμεσα στα ερείπια και τις τεντουπόλεις της Γάζα, συνθέτει ένα τραγούδι σχεδόν acapella, με μόνο ηχητικό background τους ήχους απ’ τα θεοναζί drones πάνω απ’ τα κεφάλια τους – να κρατούν το ίσιο.

Ο σεβασμός είναι μια μικρή λέξη. Ο θαυμασμός είναι μια άλλη μικρή λέξη. Αυτοί κι αυτές είναι που θα βρουν τα λόγια που θα χωράνε το μεγαλείο τους – εμείς δεν μπορούμε…

Παλαιστίνη

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (01.07) >> Η λεγόμενη «αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους» απ’ το Λονδίνο και το Παρίσι δεν είναι τίποτα άλλο απ’ την αναγνώριση ενός πτώματος 30 (ή 80…) χρόνων απ’ τους ίδιους τους δολοφόνους. Για να ταφεί επίσημα. Το Παρίσι ήταν εκείνο που προσέφερε άφθονο know how για την «κρυφή» κατασκευή ατομικών βομβών του Τελ Αβίβ ήδη απ’ την δεκαετία του 1950. Το Παρίσι επίσης (μαζί με την Ουάσιγκτον) ήταν που παριστάνοντας τον «ειρηνευτή» έκανε πλάτες στην ισραηλινή εισβολή στον λίβανο (και, μεταξύ άλλων, στη σφαγή των παλαιστινίων αμάχων προσφύγων στη Sabra και στην Shatila) την δεκαετία του 1980 – μέχρι που αναγκάστηκαν και οι δύο να πάρουν μαλλιοκούβαρα τους στρατούς τους απ’ την Βηρυτό εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης. Όσο για το Λονδίνο; Ό,τι και να θυμίσει κανείς είναι λίγο.

Αν λοιπόν σ’ αυτήν την «απόφαση» πρέπει να αναγνωριστεί κάτι πέρα απ’ την ενδημική πλέον νεκροφιλία των δυτικών αφεντικών, είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που πουλιέται. Μαζί με την εικονική «αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους» (και τους εντελώς αντιπαλαιστινιακούς όρους που την συνοδεύουν….) σερβίρεται και η de facto αναγνώριση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ως κατοχικού. De facto με την έννοια ότι κανένας απ’ τους δυτικούς «νονούς» δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να αναγκάσει το ισραηλινό φασισταριό να κάνει μισό βήμα πίσω∙ πολύ λιγότερο πρόκειται να τιμωρήσει τους γενοκτόνους.

Τα ευρωπαϊκά αφεντικά των θεοναζί συνεχίζουν σταθερά να αντιστρέφουν την πραγματικότητα πλέκοντας και μπαλώνοντας όσο και όπως μπορούν τον ιστό της υπεράσπισης των συμφερόντων τους στη δυτική Ασία, αυτή την φορά όχι με τον παραδοσιακό ιμπεριαλιστικό τρόπο που τόσο καλά ξέρουν αλλά τώρα δεν μπορούν (με τους κατοχικούς στρατούς τους) αλλά μέσω αναθέσεων και υπεργολαβιών στους θεοναζί. Δεν είναι μυστικό:

Η ερώτηση που θα έπρεπε όχι απλά να απασχολεί αλλά να βασανίζει όσους / όσες δηλώνουν υποστήριξη στους Παλαιστίνιους και στις Παλαιστίνιες δεν είναι αν τέτοιες «αναγνωρίσεις» θα έχουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Αλλά πως είναι δυνατό ύστερα από σχεδόν 2 χρόνια καθημερινών σφαγών και εντυπωσιακά μεγάλων διαδηλώσεων υπό την Παλαιστινιακή σημαία σχεδόν σ’ όλο τον πλανήτη, τα δυτικά αφεντικά

Διαβάστε τη συνέχεια »

Αποσύνθεση: το πιο πρόσφατο στάδιο της παρακμής

Ένας συνασπισμός ευρωπαϊκών οργανώσεων υπεράσπισης δικαιωμάτων και οργανωμένων οπαδών έχει ξεκινήσει εκστρατεία για τον αποκλεισμό της θεοναζί «εθνικής ομάδας» απ’ το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου του 2026, οκτώ αγώνες του οποίου (συν ο τελικός) θα γίνουν στη Ν. Υόρκη. Στα πλαίσια αυτής της εκστρατείας πριν μια βδομάδα «κρεμάστηκε» στην Times Square η πιο πάνω πινακίδα…

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (00.58) >> Και τώρα δύο εκπρόσωποι της (κατά την γνώμη τους) «σωστής μεριάς της ιστορίας». Έχουν παρανοήσει επειδή ηττώνται, ή ηττώνται επειδή είναι παρανοϊκοί; Ιδού η απορία.

Πρώτος ο άνθρωπος-που-νόμιζε-ότι-είναι-βασιλιάς. Το ψόφιο κουνάβι. Το ψόφιο κουνάβι (ή το επιτελείο του, ή όλοι μαζί) ξύπνησε ένα πρωί και είπε: Ρε συ, γιατί φύγαμε απ’ το αφγανιστάν; Στην ηλικία του είναι λογικό να ξεχνάει (ακόμα και το τι είπε χτες): τις διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση του κατοχικού νατο απ’ τα υψίπεδα του Ινδοκούς τις έκανε αυτός, το δικό του γκουβέρνο, οι δικοί του εκπρόσωποι, το 2020! (Το deal κληροδοτήθηκε στον νυσταλέο Jo, που το υλοποίησε το 2021…).

Τώρα, μετά από 4 χρόνια, το ψοφιοκουναβιστάν θυμήθηκε γιατί έγινε εκείνη η 20χρονη κατοχή / «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» του νατο. Είδε έναν χάρτη και θυμήθηκε ότι το αφγανιστάν είναι ακριβώς κάτω απ’ το «μαλακό υπογάστριο» του Πεκίνου. (Η θεραπεία μέσω κορτικοστεροειδών προκαλεί ευφορία και υπομανία, αλλά και κακή μνήμη…) Θυμήθηκε ότι η αεροπορική βάση στο Bagram (αμερικάνικο όνομα για αφγανικό τόπο…) του χρειάζεται.

Θαυμάστε τώρα το γεροψόφιο κουνάβι να εξηγεί πριν 4 ημέρες απ’ το Λονδίνο, στη διάρκεια της επίσκεψής του, το γιατί θέλει Bagram. Και μην σκεφτείτε ότι το πείραξε η «βρετανική κουζίνα» του παλατιού: παλάτι υπάρχει, MI6 επίσης∙ βρετανική κουζίνα όχι:

«Αν ήμουν εγώ (λέει το γεροψοφιοκούναβο) θα φεύγαμε μεν αλλά θα την κρατούσαμε την βάση»… Ααααχ! Πόσο παραδεισένιος θα ήταν ο κόσμος «αν ήταν αυτός» στο κουμάντο μετά το 2020… Ααααχ! (Το πιστεύουν… Σωστά;)

Παραμύθια! Τώρα θέλει την βάση πίσω και νομίζει ότι οι ταλιμπάν, επίσημοι σύμμαχοι ήδη του Πεκίνου και της Μόσχας, θα του πουν «ντάξει μωρέ, άντε, επειδή είσαι γλυκούλης πάρτην την παλιοβάση»!

Γιατί νομίζει τέτοια πράγματα το ψόφιο κουνάβι; Γεροντική άνια; Όχι μόνο: η Ουάσιγκτον κρατάει (κατά την γνωστή μέθοδο) «παγωμένα» διάφορα αφγανικά περιουσιακά στοιχεία (ρευστό στην ουσία) που βρίσκονται σε δυτικές τράπεζες. Αυτό είναι το νόημα του «they need things from us». Νομίζει ο καϋμένος ότι θα κάνει παζάρια του είδους «πάρτε τις καταθέσεις σας και δώστε μου την βάση».

Οι ταλιμπάν απέρριψαν φυσικά κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, ευγενικά και χωρίς να βρίσουν. «Ούτε πόντο» είπαν – δίκαια. Ευτυχώς δείχνουν να έχουν χιούμορ: έχουν καλέσει εδώ και κάτι μήνες («απ’ τον Μάρτιο» που είπε και το ψόφιο κουνάβι…) τους αμερικάνους ως τουρίστες, να απολαύσουν τις χαρές του τόπου:

Ο άλλος «στη σωστή μεριά της ιστορίας», νικητής και τροπαιοφόρος όπως έχουν πει οι γιατροί ότι πρέπει να του λέει η σύζυγος, είναι βέβαια ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ. Απολαύστε τον να κατηγορεί το Πεκίνο, να συμπληρώνει αρμονικά την σοφία της κυρά Kaja, να ετοιμάζεται για την «βιομηχανοποίηση» του καθεστώτος του και, στο τέλος, να δηλώνει ότι θα κάνει το χασάπικό του «Αθήνα + σούπερ Σπάρτη»!!! (Καταπληκτικός συνδυασμός – ή ληγμένα ηρεμιστικά…)

Όχι, δεν είπε ότι είναι διασταύρωση του μεγΑλέκου και του Ιούλιου Καίσαρα. Θα το πει την επόμενη φορά. (Όλα αυτά με κάτι μούτρα ως το πάτωμα…)

Έχουν κάποιαν αξία αυτά τα στιγμιότυπα;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Αποσύνθεση 2

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (00.50) >> Η δολοφονία του «συντηρητικού ακτιβιστή» (αυτή είναι η δεξιά political correct ορολογία…) στις ηπα θα μείνει, ίσως για χρόνια, αστυνομικό μυστήριο. Η αγιοποίησή-του-απ’-τα-πάνω (απ’ το ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο) είναι ωστόσο εντελώς διαφορετική ιστορία. Πολιτικο-ιδεολογικού περιεχομένου. Μια οργάνωση που είχε ήδη χρηματοδοτηθεί με 100 εκατομμύρια δολάρια απ’ τους βαθύπλουτους αμερικάνους υποστηρικτές των θεοναζί δεν είναι «παίξε γέλασε». Αν ο επικεφαλής αυτής της οργάνωσης άρχισε να εκφράζει δημόσια αμφιβολίες (έως και αποστροφή) για τα τωρινά έργα του απαρτχάιντ καθεστώτος και, κυρίως, την ένταση και την έκταση με την οποία αυτό το καθεστώς εκτρέπει το «make america great again», αυτό είναι ακόμα λιγότερο «παίξε γέλασε».

Ποιόν αγιοποιεί λοιπόν το ψοφιοκουναβιστάν; Τον καλοπληρωμένο «πιστό» ή τον δολοφονημένο «αιρετικό»; Αυτό θα μείνει ασαφές για καιρό, αφού άλλωστε δεν υπάρχει λόγος βιασύνης… Εκείνο όμως που έγινε ακαριαία ήταν η γενική ενοχοποίηση της λεγόμενης «αριστεράς» των ηπα, όπου «αριστερά» είναι … οι δημοκρατικοί! (Αν είναι δυνατόν!!!)

Η πρώτη πολιτική βιτρίνα που ελεεινολόγησε μαζικά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, τους αμερικάνους συντηρητικούς / δεξιούς / ακροδεξιούς παραμονές εκλογών (του 2016), ήταν η Hillary Clinton: κατά την γνώμη της «οι μισοί υποστηρικτές του Trump χωρούσαν σ’ ένα σκουπιδοντενεκέ». Τώρα, το ότι «οι μισοί ή όλοι οι υποστηρικτές των δημοκρατικών χωρούν στη φυλακή ως εν δυνάμει τρομοκράτες» είναι μια απάντηση / κλιμάκωση. Που δεν αφέθηκε στους πάντα πρόθυμους των antisocial media και τα bots. Έγινε επίσημη ψοφιοκουναβική «εσωτερική πολιτική». Με διάφορους τρόπους.

Είναι δίκαιο και σωστό να ειπωθεί ότι το 2016 η βαθυκρατική Clinton έσφιξε κατά μια ή δυο στροφές το υπόβαθρο του λανθάνοντος (;) εμφύλιου πολέμου στις ηπα. Κάτι ανάλογο έκανε και ο νυσταλέος Jo αργότερα, με διάφορες δηλώσεις του, όταν καθόταν στο θρόνο στο άσπρο σπίτι. Τώρα οι ψοφιοκουναβικοί (και οι ζάμπλουτοι υποστηρικτές τους) θέλουν, μετά την δολοφονία, να εμποδίσουν την εξέλιξη αυτού του εμφύλιου; Ή να την επιταχύνουν; Ή μήπως δεν ξέρουν τι θέλουν;

Ένα ολιγαρχικό καθεστώς που αμολάει την εθνοφυλακή να αναλάβει καθήκοντα αστυνομίας «για την πάταξη της εγκληματικότητας» είναι ένα καθεστώς που καλλιεργεί την θεσμική βία κατά βούληση, «γράφοντας» οποιονδήποτε συνταγματικό περιορισμό – με διάφορες προφάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο στρατός εμφανίζεται στους δρόμους των πρωτοκοσμικών πόλεων ως «δύναμη δημόσιας τάξης». Αυτό έγινε για λόγους «αντιτρομοκρατίας» στην δεκαετία του ‘00, και ξανάγινε για λόγους «πολέμου στον αόρατο εχθρό» στις αρχές των ‘20s.

Τώρα όμως η επαναδημιουργία-της-εθνικής-μεγαλοσύνης, είτε στην αμερικάνικη, είτε στη γαλλική, είτε στη γερμανική, είτε στην αγγλική, είτε σε οποιαδήποτε άλλη δυτική εθνική παραλλαγή είναι διαφορετικό project. Δεν αρκούν τα στρατιωτικά περίπολα. Αφενός χρειάζεται ορατούς εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Αφετέρου χρειάζεται να επιβάλει μια καθολική εσωτερική πειθαρχία / επιστράτευση (μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) μπας και σωθεί ότι σώζεται μέσα στις σεισμικές αλλαγές του παγκόσμιου καπιταλιστικού συσχετισμού δυνάμεων.

Αυτό το «μοντέλο» το είδαμε και το ζήσαμε «γερά» πριν λίγα μόνο χρόνια: με το υγιεινιστικό πραξικόπημα. Αλλά το ερώτημα πια είναι αν αυτή η «μεγαλοσύνη» που ονειρεύονται στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο (και αλλού…) μπορεί πράγματι να επιτευχθεί «στο ένα πόδι», μέσα από μια πλατιά (κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική) πόλωση που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα περιθωριοποιεί σημαντικά τμήματα των καπιταλιστικών κοινωνιών εξαιτίας των απόψεών τους.

Για να το ρωτήσουμε διαφορετικά: μπορεί το προσωπικό των σημερινών κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών στη δύση να κουμαντάρει μια «στρατηγική της έντασης 2.0»; Ή μήπως έχοντας χάσει κάθε δυνατότητα στρατηγικού σχεδιασμού (όπως αποδεικνύεται παντού!) αυτό το «ελκυστικό» εξουσιαστικό manual απ’ το οπλοστάσιο του 20ου αιώνα θα επιταχύνει, απλά, την αποσύνθεση;

 Νοσταλγία του μακαρθρισμού… 

Έχουμε την υποψία ότι το «δακτυλοδεικτούμενο ανθρώπινο κεφάλαιο» του ψοφιοκουναβικού καθεστώτος, το «liberal ανθρώπινο κεφάλαιο» των δύο αμερικανικών ακτών, αν οι αρχές το παρατραβήξουν θα αρχίσει να μεταναστεύει είτε στο μεξικό, είτε κάπου στην ευρώπη, είτε στο βιετνάμ και στην κίνα…

Poor germany!

Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη (00.45) >> Ο τσουρομαδηΜερτς έκανε μια εντυπωσιακή δήλωση στους υποτελείς του: Ζούμε πάνω απ’ τις δυνάμεις μας! Με μια καλή δόση μαύρου χιούμορ θα συμπεραίναμε πως αυτό που είπε σήμαινε: Μέσα στις δυνάμεις μας είναι (μόνο) το να πεθάνουμε! Πιο σωστά: να πεθάνετε! 

Ο τσουρομαδηΜερτς είπε στους υποτελείς του μια πρόστυχη βλακεία μεγάλου βεληνεκούς: το να «ζει πάνω απ’ τις δυνάμεις του» ένας πληθυσμός σημαίνει ότι καταναλώνει περισσότερα απ’ ότι παράγει (το είχε πει ο Παπαντρέου ο Β για τα καθ’ ημάς στα μέσα της δεκαετίας του ’80…) Αλλά ο μοναδικός πραγματικός δείκτης αυτής της δυσαρμονίας είναι το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του αεπ.

Αυτός ο δείκτης (δημόσιο χρέος προς αεπ) ήταν «κλειδωμένος» στο υπ.οικ. του Βερολίνου ως πρόσφατα στο μέγιστο του 60% (: “φρένο χρέους”). «Ξεκλείδωσε» πριν ο τσουρομαδηΜέρτς αναλάβει επίσημα το γκουβέρνο, και η πρόβλεψη είναι να φτάσει στο 74% το 2030, συμπεριλαμβανόμενων των «δαπανών για την άμυνα». Δηλαδή της κρατικής επιδότησης της στρατιωτικοποίησης του γερμανικού καπιταλισμού (και της κοινωνίας).

Σε κάθε περίπτωση μπορεί το ρεαλιστικό για το γκουβέρνο του τσουρομαδηΜερτς να είναι το «να πεθάνει μέσα στις δυνάμεις του», αλλά σα σύνολο η γερμανική καπιταλιστική κοινωνία ΔΕΝ βρίσκεται στο σημείο της … γαλλικής. (Τσάμπα χάρηκαν οι χολερικοί εντόπιοι στο ελλαδιστάν που άρχισαν τα «αχα! είδατε τι πάθατε; αυτά που μας λέγατε το 2010»).

Τότε γιατί ο τσουρομαδηΜερτς είπε τέτοιο ψέμα / βλακεία;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Fine art…

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη >> Μπορεί στη Γάζα να μην έχουν ψωμί, αλλά από τη Γάζα βγαίνει πεντεσπάνι… Εν πάση περίπτωση αυτό λέγεται συμπαράσταση στις μέρες μας (δεν υπάρχει κίνδυνος να πεταχτούν Che από το πλήθος) και ας μην γινόμαστε μίζεροι… Σωστά;

Η «διεθνής κοινότητα»…

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.19) >> Η πρόσφατη ακόμα-μία-απόφαση-του-οηε για την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους διαφημίστηκε ως … «μεγάλη πίεση» στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς… Το οποίο φυσικά δεν ίδρωσε, εφόσον η ακόμα-μία-απόφαση-του-οηε ΔΕΝ περιλαμβάνει κανένα πρακτικό εμπόδιο στο Τελ Αβίβ∙ όπως έχει γίνει με δεκάδες άλλες, απ’ το 1967 ως τώρα.

Όμως σ’ αυτή εδώ τώρα υπάρχει πράγματι κάτι καινούργιο: κατά την γνώμη των 142 κρατικών εκπροσώπων που την ψήφισαν, ….για να τελειώσει ο πόλεμος η Hamas (δηλαδή η Παλαιστινιακή αντίσταση) πρέπει να αφοπλιστεί. Και να εξαφανιστεί πολιτικά: το κουμάντο στη Γάζα (αν και όποτε…) θα δοθεί στο Κουίσλινγκ μαγαζί της Ramala, με την βοήθεια «διεθνούς ειρηνευτικού στρατού»…

Η ιδέα είναι «να απελευθερωθεί κατ’ αρχήν η Παλαιστίνη (όχι απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αλλά) απ’ την αντίσταση!» Είναι μια ιδέα που πρέπει να την πάρουμε στα σοβαρά, εφόσον μάλιστα έχει τόσο μεγάλη … υποστήριξη απ’ την «διεθνή κοινότητα»; Όχι!! Κι ο λόγος δεν είναι μόνο ότι η περιβόητη «δημιουργία παλαιστινιακού κράτους» είναι ένα φονικό αστείο ηλικίας σχεδόν 80 χρόνων, που έχει καταλήξει στο ότι ήδη το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς προσαρτά το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής Όχθης χωρίς να το εμποδίζει κανείς απ’ τους …. 142. Αλλά και (κυρίως) επειδή ειδικά οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί (των οποίων δημιούργημα είναι το θεοναζί έκτρωμα) δεν σκοπεύουν (ποτέ δεν σκόπευαν) να περιορίσουν τα «όνειρά» του.

Ποιοι λοιπόν θα αφοπλίσουν την Παλαιστινιακή αντίσταση; Ο θεοναζί στρατός έχει αποτύχει πανηγυρικά. Θα πάει ο γαλλικός και ο γερμανικός μόλις ξεμπερδέψουν με τον ρωσικό στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ή θα πάει ο αμερικανικός; Αυτός φαίνεται ότι ανοίγει σοβαρότερες δουλειές, εντός και εκτός των συνόρων του:

Εν τω μεταξύ, στη ζούγκλα των ερειπίων της πόλης της Γάζα αποδεικνύεται διαρκώς το πόσο αποτελεσματικοί είναι οι …. «ινδιάνοι»! Πώς, για παράδειγμα, ανατινάζεις ένα απ’ τα θρυλικά τανκ merkava μαζί με όσους είναι μέσα; Είναι απλό. Αυτοί που είναι μέσα δεν βλέπουν τίποτα απ’ όσα γίνονται γύρω απ’ το τανκ (το ατσάλινο ντουλάπι τους / τανκ έχει μόνο ένα πολύ μικρό φιλιστρίνι μπροστά, για την οδήγηση). Πλησιάζεις λοιπόν, ανοίγεις την καταπακτή στο πάνω μέρος του πυργίσκου, και πετάς μέσα μια diy βόμβα.

Τόσο απλά! (Πριν λίγες ημέρες)

Το ψυχωσικό υπόλοιπο

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.14) >> Αυτή τη φορά δεν ήταν ο διαλυμένος λίβανος και η δολοφονία του Nasrallah… Αυτή τη φορά δεν ήταν η Ασσαντική συρία και η δολοφονία του Zahedi και άλλων αξιωματικών των ιρανών «φρουρών της επανάστασης»… Αυτή τη φορά δεν ήταν το ανυπόφορο «ιράν των μουλάδων» και η δολοφονία του Haniyeh… Όλα αυτά ήταν «δεκτά», «φυσιολογικά»∙ σίγουρα απ’ την μεριά των δυτικών αφεντικών του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, οπωσδήποτε απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον που δολοφόνησε τον Soleimani στη Βαγδάτη.

Αυτή τη φορά ήταν το κατάρ: μικρό κράτος αλλά μεγάλο ψάρι. Και, για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η απόπειρα δολοφονίας της πολιτικής ηγεσίας της Hamas απέτυχε: το κόκκαλο απ’ αυτό το ψάρι κόλλησε στο λαιμό…

Οι χασάπηδες του Τελ Αβίβ θα μπορούσαν (και ίσως θα έπρεπε) να σηκώσουν τους ώμους τους απέναντι στην υποτιθέμενη κατακραυγή όλων των δυτικών αφεντικών τους γι’ αυτήν την επίθεση. Θα μπορούσαν να φωνάξουν: Εσείς μας βάζετε χέρι; Εσείς που προσπαθήσατε άπειρες φορές να σκοτώσετε τον Κάστρο (και αποτύχατε); Εσείς που σκοτώσατε τον Καντάφι και τον Χουσεϊν; Εσείς που άμεσα ή έμμεσα (μέσω των συνεργατών σας) έχει σκοτώσει τόσους ηγέτες στον πλανήτη; Εσείς φωνάζετε;

Θα είχαν δίκιο σε όλα εκτός από ένα, το κρισιμότερο: το 2025 δεν είναι δεκαετία του ’50, του ’60, του ’70 ή, ακόμα ακόμα, του 2000. Οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει και αλλάζουν ραγδαία. Η άλλοτε «μεσανατολική, γεμάτη υδρογονάνθρακες ζώνη των δυτικών ιμπεριαλισμών» αλλάζει κι αυτή: οι χασάπηδες μπορούν (ακόμα…) να σκοτώνουν αμάχους άραβες / Παλαιστίνιους, μπορούν (ακόμα…) να καμαρώνουν ότι δεν είναι ρετάλια των παλιών συσχετισμών προορισμένα να εξαφανιστούν αλλά very touch guys∙ όμως δεν μπορούν άλλο να απλώνουν κατά βούληση τα οπλισμένα ξερά  τους.

Ήξερε το ψόφιο κουνάβι έγκαιρα για την επίθεση των θεοναζί στη Doha; Ή δεν ήξερε; Αν ήξερε είναι συνένοχο. Αν δεν ήξερε δεν ελέγχει τίποτα και είναι εντελώς ηλίθιο εφόσον είναι σαφές ότι η centcom του us army (η «κεντρική» στρατιωτική διοίκηση της παρακμιακής υπερδύναμης στης οποίας την αρμοδιότητα βρίσκεται η μέση ανατολή, η κεντρική και η νότια ασία…) συμμετείχε στην επίθεση, αφενός επειδή ανεφοδίασε στον αέρα τα ισραηλινά πολεμικά, αφετέρου επειδή ενημέρωσε την βάση της στο κατάρ για να μην κτυπήσουν τα αμερικανικά αντιαεροπορικά κατά λάθος τα ισραηλινά f-35. Είτε έτσι είτε αλλιώς η συμμαχία-με-την-παρακμιακή-Ουάσιγκτον δεν είναι πια asset, «πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο». Είναι liability: βάρος.

Τέσσερεις ημέρες πριν τον βομβαρδισμό στη Doha η αντιπροσωπεία της Hamas είχε συνάντηση εκεί με ιρανική αντιπροσωπεία υπό τον υπ.εξ. Araghchi…

Το ότι τα δεδομένα στην περιοχή έχουν αλλάξει, και μάλιστα δραματικά, το κατάλαβαν όλοι (τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους) τον περασμένο Ιούνιο, όταν προσπάθησαν να «σβήσουν απ’ τον χάρτη» το ιρανικό καθεστώς. Οι δυτικοί δημαγωγοί, όπως θα ήταν αναμενόμενο, έχουν κρύψει όσο είναι δυνατόν το μέγεθος της ήττας που συμπυκνώνεται σ’ αυτήν την φράση: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς εξάντλησε όλα του τα μέσα όχι απλά αποτυγχάνοντας αλλά με τέτοιες έκτασης και έντασης αποτυχία ώστε να απειλήσει το αφεντικό στην Ουάσιγκτον πως θα καταφύγει στο τελευταίο του όπλο, τις ατομικές του βόμβες – έτσι ώστε να παρέμβει ο daddy για να εξασφαλιστεί κάτι σαν «ισοπαλία»…

Απ’ τον περασμένο Ιούνη η Τεχεράνη έχει ενισχυθεί και ενισχύεται διαρκώς, όχι μόνο στρατιωτικά αλλά και πολιτικά. Σε μια εξαιρετική του συνέντευξη στα τέλη του περασμένου Ιούνη ο Theodore Postol (πυρηνικός φυσικός, καθηγητής τεχνολογίας και διεθνούς ασφάλειας στο MIT, σύμβουλος διάφορων αμερικανικών διοικήσεων σε θέματα πυρηνικών και ελέγχου τους) αφού πρώτα περιέγραψε αναλυτικά και κατανοητά πόσο εύκολο, γρήγορο και απλό είναι πλέον (μετά της εναντίον της επίθεση) για την Τεχεράνη να φτιάξει ατομικές βόμβες, δήλωσε δύο συναφή πράγματα. Πρώτον, ότι συμβούλεψε (μαζί με άλλους) τόσο την Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ να ΜΗΝ επιτεθούν στην Τεχεράνη γιατί αν το κάνουν τότε είναι βέβαιο ότι το ιρανικό καθεστώς θα αναγκαστεί να ολοκληρώσει την κατασκευή πυρηνικών όπλων∙ δεν εισακούστηκε/αν. Και δεύτερον, ότι πρέπει πλέον η Τεχεράνη να θεωρείται de facto πυρηνική δύναμη, χωρίς να το δηλώσει η ίδια: η αμφιβολία ως στρατηγική…

Ο Seyed Marandi, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης και, κατά κάποιον τρόπο, ο (αν)επίσημος αγγλόφωνος εκπρόσωπος τύπου του ιρανικού καθεστώτος, επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του στις 9 Αυγούστου ότι «έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα»: στρατηγική αβεβαιότητα για το σημείο στο οποίο βρίσκεται το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν∙ και ευελιξία in case of emergency…

Δεν είναι όμως μόνον αυτή η … «αβεβαιότητα»… Υπάρχουν και βεβαιότητες. Ο κινέζικος και ο ρωσικός στρατός, με την μορφή συμβούλων, ειδικών ή/και χειριστών όπλων βρίσκονται ήδη (μαζί με τα ανάλογα όπλα…) στο ιρανικό έδαφος: η Τεχεράνη αποφάσισε ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για δισταγμούς και αναστολές, και ότι η συμμετοχή της στο «Σύμφωνο της Σαγκάης» πρέπει να της εξασφαλίσει την μέγιστη επιπλέον ισχύ.

Η Ντόχα είναι σύμμαχος της Τεχεράνης… «Φιλοξενεί» βέβαια την μεγαλύτερη αεροπορική αμερικανική (και τσόντα αγγλική) βάση στην ευρύτερη περιοχή… Αλλά αυτή η «φιλοξενία» δόθηκε ως προστασία του οίκου και του καθεστώτος των al Thani απ’ την μεριά των ηπα∙ όχι για να στέλνονται χαιρετίσματα στους πυραύλους και τα πετούμενα του idf!

Δεν πρόκειται να …. σχολάσει άμεσα αυτή η βάση! Αλλά το καταριανό καθεστώς μπορεί να ζητήσει (και να επιβάλει) περιορισμούς στη χρήση της: ο μόνος εχθρός του στην ευρύτερη περιοχή είναι (φανερά πλέον) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Κι εφόσον ο us army δεν προτίθεται να προστατέψει την Ντόχα απ’ αυτόν, θα πρέπει να περιοριστεί…

Εν τω μεταξύ και οι υπόλοιπες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, γνωστές για την διακριτική υπέρ των θεοναζί αδράνειά τους, θα αρχίσουν να αναθεωρούν ορισμένες βεβαιότητές τους. Θέλοντας και μη. Είναι σαφές ότι η γενική δυτική ιμπεριαλιστική παρακμή αφήνει στην περιοχή τους ένα «ψυχωσικό υπόλοιπο», το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, το οποίο τα δυτικά αφεντικά έχουν στηρίξει μεν με κάθε τρόπο ακόμα και στις πιο φρικαλέες ατραξιόν του αλλά τους έχει κοστίσει ήδη πάρα πολύ. Αυτό το «ψυχωσικό υπόλοιπο» καταλαβαίνει μόνο από όπλα∙ και όπλα ικανά να το αντιμετωπίσουν (μαζί με τους ανάλογους στρατούς) έχουν τέσσερα μόνο κράτη στον ευρύτερο κοντινό ορίζοντα: η τουρκία, η αίγυπτος, το ιράν – και το πακιστάν. Στα δύο πρώτα ζουν πολιτικά στελέχη της Hamas (η αστυνομία της χούντας του Καϊρου δήλωσε ότι απέτρεψε πρόσφατα προσπάθεια πρακτόρων της mossad να σκοτώσουν κάποιο / α απ’ αυτά) ενώ το τέταρτο διαθέτει πυρηνικά. Συνεπώς η «αρχιτεκτονική ασφάλειας» όλων αυτών των πετροχουντών θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της πως είναι «κυκλωμένη εξ επαφής» (όχι εχθρικά, αλλά πάντως κυκλωμένη) από μια πραγματικότητα συνεπή με τα δεδομένα και τις αλλαγές των συσχετισμών παγκόσμια. Θα αναπροσανατολιστεί ανάλογα; (Αν ναι, θα το κάνει διακριτικά και ίσως αβέβαια: ο χουντοκαραβανάς του Καϊρου έχει μια σχετική πρόταση για τα 22 κράτη / μέλη του «αραβικού συνδέσμου»…)

Εν τω μεταξύ το φασισταριό στην Ουάσιγκτον έχει ήδη «στοχοποιήσει» την Άγκυρα για «υποστήριξη στη Hamas», κατόπιν αιτήματος του αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ (που συμπληρώνει και ενισχύει το ανάλογο αίτημα του ελλαδιστάν!). Ο ελληνοαμερικάνος συντηρητικός βουλευτής (της αυλής του narkoRubi…) Gus Birilakis και ο δημοκρατικός Brad Schneider προωθούν νόμο που θα απαγορεύει την πώληση των f-35 στην τουρκία και εξαιτίας «της υλικής υποστήριξής της στην Hamas ή/και σε συνεργάτες της». Ο νόμος απαιτεί απ’ την ψοφιοκουναβική διοίκηση να ερευνήσει το «κατά πόσον η τουρκία αποτελεί στρατιωτική απειλή για το ισραήλ» ή/και για το κατά πόσον «εμπλέκεται στην πώληση drones στη ρωσία, την κίνα, το ιράν και τη βόρεια κορέα». Μια τροποποίηση που προωθείται διακομματικά από άλλους παρόμοιους ζητάει «να ερευνηθεί το κατά πόσον η Hamas είναι παρούσα στην τουρκία, και κατά πόσον δρα στην τουρκική επικράτεια υπό την προστασία της τουρκικής κυβέρνησης».

Θα μπορούσε η τουρκία να γίνει στόχος επίθεσης του «ψυχωσικού υπόλοιπου»; Η απάντηση είναι: ήδη έχει γίνει στόχος, στο συριακό έδαφος…

Η Άγκυρα δεν απαντά επίσημα ως τώρα. Αλλά στο εσωτερικό της τουρκίας “δημιουργείται κλίμα”…

Το μέλλον του κόσμου (χωρίς τη δύση στο κέντρο του…)

Δευτέρα 15 Σεπτέμβρη (00.10) >> Πώς βλέπει η ε.ε. την Μόσχα και το Πεκίνο; Μην κάνετε υποθέσεις: υπάρχει η αξιωματούχος που θα σας ανοίξει τα μάτια!

Λοιπόν, αυτή η υπ.εξ. της ε.ε. κυρία Kaja Kallas πρόκειται να επισκιάσει τους πάντες πριν απ’ αυτήν. Προορίζεται να αφήσει εποχή! Φυσικά ο ρόλος της είναι φαρσοκωμικός, όπως άλλωστε και όλων των προηγούμενων ή και διάφορων τωρινών πολιτικών βιτρινών. Αλλά έχει κάτι το ιδιαίτερο στον τρόπο που τον παίζει. Δεν «σφίγγεται», δεν «ζορίζεται». Δεν σμίγει τα φρύδια γιατί «έχω κάτι σοβαρό να σας πω». Αντίθετα απολαμβάνει την α-νοησία της όπως ένα νήπιο που έφαγε πολλούς ρώσους για πρωϊνό και ύστερα κοιτάει το γεμάτο γιογιό του και πανηγυρίζει. Χαριτωμένα.

Απολαύστε το όχι απλά «πολιτικό» αλλά σχεδόν «φιλοσοφικό» βάθος των σκέψεων και της γνώμης της. Είναι η ε.ε. στα καλύτερά της!!!

Και πως βλέπει η Μόσχα την ε.ε.; Χμμμμ… Εδώ τα πράγματα έχουν αυτήν την «βαριά» σλαβική σοβαρότητα που υποψιάζεσθε. Και (γιατί να το κρύψουμε;) μια δυσοίωνη ευστοχία που πετυχαίνει ακαριαία το έδαφος της κυρίας Kaja (και κάθε άλλου ε.ε. αξιωματούχου) αφήνοντάς την / τους να χειρονομούν (και να απειλούν) στον αέρα. Σαν κάτι κινούμενα σχέδια.

Ο Anton Kobyakov είναι ένας απ’ τους «ειδικούς συμβούλους» της ανεγκέφαλης αλεπούς (a.k.a. Putin). Να τι είπε στο «διεθνές φόρουμ του Βλαδιβοστόκ» πριν λίγες ημέρες, στις 6 Σεπτέμβρη, χωρίς καν να επαινεί την ρωσική ισχύ στις …. «κοινωνικές επιστήμες» που θα έλεγε και η κυρά Kaja:

O μεγάλος γεωπολιτικός τζόγος της Δύσης φτάνει στην αποφασιστική του φάση. Ήδη μπορεί να ειπωθεί ότι ένα μέρος της Δύσης, συγκεκριμένα η Ευρώπη, έχει χάσει.

Σήμερα η Ευρώπη έχει χάσει οριστικά την ανεξαρτησία της στον χρηματοπιστωτισμό, στην ενέργεια, στην τεχνολογία και στις πολιτικές αποφάσεις. Ουσιαστικά έχει χάσει την κυριαρχία της.

Η Ασία έχει αναλάβει όλες τις λειτουργίες της Δύσης.

Η Μέση Ανατολή έχει γίνει το καινούργιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, τραβώντας πλούσιους Βρετανούς μακριά απ’ το νησί τους.

Η βιομηχανία έχει μεταφερθεί στην Κίνα και στο Βιετνάμ, και μεταφέρεται ακόμα παραπέρα στην Ινδία και σε άλλες χώρες.

Σήμερα τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα είναι η Shenzhen, η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, το Ντουμπάι και η Βομβάη.

Η τεχνολογική πρωτοπορία έχει πάει στην Κίνα και στην Κορέα.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο σε περίπου πέντε χρόνια η Δυτική Ευρώπη δεν θα έχει καμία αξία, ούτε καν ως καταναλωτική αγορά.

Αμάν;;;!!! Αμάν-αμάν;;;;!!! Τι πρόβλεψη είναι αυτή κυρ Αντώνη;; Ούτε ως καταναλωτές δεν θα μετράμε εμείς οι πρωτοκοσμικοί;;; Τίποτα; Τόση φτώχια και μιζέρια;

(Το 2030 είπες;;; Περίπου; Χοντρικά τότε; Μπορεί και νωρίτερα; Ωιμέ!!!!)