Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Ενώ οι εξελίξεις στο χώμα και στη λάσπη δεν δείχνουν ευοίωνες για τον τοξικό κλόουν του Κιέβου και τους νατοϊκούς συμμάχους του, η σχετική διεθνής φλυαρία / δημαγωγία ασχολείται με το αν το Βερολίνο θα δώσει μερικά απ’ τα Leopard 2 τανκς του για να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί απέναντι στη μοχθηρή ανεγκέφαλη αλεπού.

Το σχετικό θέαμα είναι υπερβολικά γκροτέσκο∙ η απήχησή του σώζεται μόνο απ’ την αδιαφορία και τα απανωτά διανοητικά βραχυκυκλώματα των υποτελών. Οι πρώτοι, ωμά και δημόσια αντίθετοι με ένα τέτοιο δώρο στο Κίεβο, είναι οι γερμανοί καραβανάδες – αυτό στα μέρη μας δεν λέγεται… Καθόλου παράξενο το ίδιο αντίθετοι (για την παραχώρηση αγγλικών τανκς) είναι οι καραβανάδες στο Λονδίνο∙ και για την παραχώρηση αμερικανικών οι ανάλογοι στην Ουάσιγκτον. Φοβούνται. Φοβούνται πως κάποιο ή κάποια απ’ τα πολύτιμα φονικά τους εργαλεία θα πέσει / πέσουν στα χέρια της Μόσχας, που έτσι θα μάθει τα μυστικά τους – για κακό σκοπό.

Εντελώς ρεαλιστικός φόβος∙ έτσι ακριβώς θα συμβεί!! Στο πεδίο οι ρώσοι τεχνολόγοι κάνουν διαρκώς βελτιώσεις, αναβαθμίσεις και εφευρέσεις ακυρώνοντας τα πλεονεκτήματα διάφορων δυτικών όπλων (π.χ. “penicillin”, χωρίς περισσότερα…). Πράγμα που έμμεσα αλλά καθαρά σημαίνει ότι οι δυτικοί καραβανάδες το έχουν πάρει απόφαση: είτε ό,τι έχει απομείνει απ’ τον ουκρανικό στρατό είτε οι μισθοφόροι των ουκρανών μαφιόζων δεν πρόκειται να νικήσουν και, αντίθετα, εδώ κι εκεί θα αναγκάζονται να υποχωρούν εγκαταλείποντας πολύτιμα γκάτζετς στα χέρια των μοχθηρών αλλά και τεχνολογικά ικανών της ρωσίας.

Πριν σχολιάσουμε γι’ αυτά γυρίζουμε λίγο πίσω, σ’ ένα video και μια φασιστο-περσόνα που παρουσίασε στις 21 του περασμένου Μάρτη. Πρόκειται για τον «πολύ» Oleksiy Arestovych, δεξί χέρι και εξ απορρήτων του κλόουν, που ακούστηκε πρόσφατα κάπως περισσότερο απ’ ότι συνήθως, όταν πριν καμιά 10αριά μέρες δήλωσε ότι η έκρηξη που κατέστρεψε μια πολυκατοικία στο Dnipo θάβοντας στα ερείπιά της 40 τουλάχιστον αμάχους οφειλόταν στην ανάσχεση ρωσικού πυραύλου απ’ την ουκρανική αεράμυνα, και όχι στην ρωσική βολή την ίδια. Έφτασε μάλιστα να δηλώσει ότι «οι ρώσοι δεν κτυπούν αμάχους», καταστρέφοντας (εξαιτίας και της θέσης του δίπλα στον κλόουν) το μόνιμο κατηγορητήριο των δυτικών και του τοξικού κατά της Μόσχας. Ύστερα ανακάλεσε και παραιτήθηκε απ’ το πόστο του «συμβούλου»∙ ύστερα ανακάλεσε την ανάκληση…. Ίσως φταίνε οι ουσίες, ίσως κάτι άλλο που δεν ξέρουμε. (Εκείνο που επίσης δεν ξέραμε ήταν ότι τον περασμένο Αύγουστο είχε δηλώσει υποψήφιος για την προεδρία του Κιέβου αν ο κλόουν δεν επιδιώξει δεύτερη θητεία… Χμμμμ…. Ενδιαφέρον…) Φαίνεται ότι είχε δίκιο για το Dnipo: μετά από κανά δυο μέρες οι δυτικές δημαγωγικές καταγγελίες για την ρωσική βαρβαρότητα εξαφανίστηκαν.

Σε κάθε περίπτωση και με την πρόσφατη σκανδαλώδη παραδοχή του για την πολυκατοικία στο Dnipo ο Arestovych έδειξε ότι «ξέρει πολλά»∙ και ότι μερικές φορές τα λέει. Υπό το φως των ως τώρα εξελίξεων αξίζει λοιπόν να ξαναεκτιμήσουμε τι θα μπορούσε να ξέρει τότε, στις 18 Μάρτη του 2019, όταν ο κλόουν δεν είχε εκλεγεί ακόμα, και τι είπε συντευξιαζόμενος όχι στο κανάλι των φασιστών του right sector αλλά στο cnn (μετά το διάρκειας ενάμισυ λεπτού video ακολουθεί η μετάφραση των αγγλικών υπότιτλων):

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά. [Το cnn μιλούσε για «πόλεμο στα ανατολικά» το 2019… Για το Donbass δηλαδή…]

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδώ πέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκεί το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Τώρα, προχτές συγκεκριμένα, ο ίδιος ακριβώς τύπος, «απαλλαγμένος απ’ τα αξιώματα άρα σε θέση να μιλήσει ελεύθερα» δήλωσε ότι «πολύ δύσκολα θα νικήσει η ουκρανία» και ότι για να λέει ο πολωνός πρωθυπουργός ότι αμφιβάλλει αν θα συνεχίσει να υπάρχει ουκρανία, «κάτι θα ξέρει»…

Χμμμμ… Περίεργος τύπος… Όχι; Να θυμίσουμε λοιπόν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι τα του πιο πάνω videο ο φασίστας Arestovych τα δήλωνε με σιγουριά τρία χρόνια πριν την ρωσική εισβολή!… Και δεύτερον ότι για 4 τουλάχιστον χρόνια, απ’ το 2005 ως το 2009, ήταν ανοικτά και δημόσια «φιλορώσος» φασίστας! Εναντίον της ένταξης του Κιέβου στο νατο και στην εε., στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης «αδελφότητα» του Dmytro Korchynsky, φίλος και συνεργάτης του λεγόμενου «φιλόσοφου» εθνικιστή ρώσου Aleksandr Dugin. Μετά κάπου χάθηκε, για να εμφανιστεί μετά το φασιστικό πραξικόπημα του 2014 πλέοντας με το ρεύμα: ανακατεύτηκε ενεργά στην βίαιη καταστολή στο Donbass…

Χμμμ… Θα μπορούσε να είναι οπορτουνιστής… Αλλά «καλά ενημερωμένος»; Τόσο καλά ώστε να προβλέπει και το timing και σχεδόν το σύνολο των χαρακτηριστικών της ρωσικής εισβολής τρία ολόκληρα χρόνια νωρίτερα;

Αφού δεν έχουμε στέρεα απάντηση για τις ικανότητες του Arestovych, ας ξαναδούμε τα λεγόμενά του όπως τα ξεστόμισε το 2019, σαν «αντιρώσος ουκρανός» (ρωσικής / λευκορωσικής καταγωγής και ανατροφής…) φασίστας.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Παραισθησιογόνα για όλους!!!

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Πώς είναι η σύγκρουση μεταξύ πραγματικότητας και εικονικής πραγματικότητας; Θα ήταν φιλολογική ερώτηση αν δεν συνέβαινε να ζούμε ήδη μέσα σ’ αυτήν! Ο πόλεμος στην ουκρανία είναι αυτή τη στιγμή μια αιματηρή πλευρά αυτής της σύγκρουσης∙ βρισκόμαστε, εδώ, σε απόσταση ασφαλείας (ως τώρα). Επίσης όμως βρισκόμαστε λίγο πολύ στην επικράτεια της εικονικής πραγματικότητας. Που παράγεται από εντελώς πραγματικούς λόγους: ειδικά τις συμμαχίες του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου και γενικά το δυτικό σύστημα δημαγωγίας.

Θα ακούσετε λοιπόν ξανά και ξανά για τους «γερμανούς που δεν δίνουν τανκς στους ουκρανούς να νικήσουν τους ρώσους». Οι «γερμανοί είναι κακοί» (εδώ και χρόνια, με κάθε ευκαιρία…) για έναν απλό λόγο: επειδή η Αθήνα είναι σύμμαχος της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου – τελεία και παύλα!

Και η Βαρσοβία επίσης το ίδιο. Νοιώθει κι αυτή «ανερχόμενη δύναμη». Και ο πρωθ. Morawiecki έστειλε πρόσφατα τελεσίγραφο στο Βερολίνο: «Θα φτιάξουμε μια μικρότερη συμμαχία ευρωπαϊκών κρατών / στρατών αν δεν στείλετε leopard 2… H ουκρανία και η ευρώπη θα νικήσουν με ή χωρίς την γερμανία!» Ώπα: έτσι λέγεται το «μόλις μας δοθεί ευκαιρία θα ‘απελευθερώσουμε’ την (ουκρανική σήμερα) Γαλικία» – έτσι δεν είναι;

ΔΕΝ θα σας πουν πάντως σε καμία περίπτωση ότι για τον τοξικό του Κιέβου τα χειρότερα στο πρόσφατο (την περασμένη Παρασκευή) «ραντεβού» στην αμερικανική / νατοϊκή βάση του Ramstein στη γερμανία («ραντεβού» υψηλού επιπέδου νατοϊκό + friends για τα όπλα που είναι δυνατό να προωθηθούν στον κλόουν) ακούστηκαν όχι από γερμανικό αλλά αμερικανικό στόμα!

Διαβάστε τη συνέχεια »

Superstition

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Ένα ιστορικό κομμάτι, μια ιστορική στιγμή της συνεργασίας Stevie Wonder και Jeff Beck. In memoriam.

Και εδώ οι Yardbirds – από το Blow up του Antonioni (1966):

«Αποτελεσματικά και ασφαλή»

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Φεύγουμε απ’ την γαλλία και τον Christian Velot (video προηγούμενης Δευτέρας) και πηγαίνουμε στην άλλη άκρη του κόσμου. Στην ιαπωνία.

Ο Masanori Fukushima, συνταξιούχος σήμερα καθηγητής (ήταν στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Κιότο), είναι ένας απ’ τους πιο γνωστούς εντός και εκτός ιαπωνίας ερευνητής των μεταδοτικών ασθενειών και ογκολόγος, υψηλόβαθμο στέλεχος επί 25 χρόνια του Ιδρύματος Βιο-ιατρικών Ερευνών και Καινοτομίας και του Διεθνούς Ερευνητικού Κέντρου Ιατρικής Καινοτομίας στο Κόμπε. Έχει επίσης πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία των πρωτοκόλλων κλινικών δοκιμών διεθνώς. Σε όσους, λοιπόν, αρέσουν οι τίτλοι και τα γαλόνια, ο M. Fukushima έχει άφθονα…

Στις αρχές του 2020, όταν εμφανίστηκε ο τσαχπίνης, ο Fukushima μετέφρασε αμέσως τα θεραπευτικά σχήματα που ανέπτυξαν οι κινέζοι γιατροί, και με το κύρος του προώθησε την χρήση (στεροειδών) αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για την αντιμετώπιση των σοβαρών περιστατικών μόλυνσης. Σαν αποτέλεσμα το 2020, χωρίς απαγορεύσεις και καταστολή δυτικού τύπου, στην ιαπωνία καταγράφτηκαν 3.414 θάνατοι χρεωμένοι στον τσαχπίνη (: πληθυσμός 126,3 εκατομμύρια, με την μεγαλύτερη αναλογία ηλικιωμένων στον πλανήτη…) έναντι (για παράδειγμα) 4.838 της ελληνικής «κοινής δεξαμενής» την ίδια χρονιά (: πληθυσμός 10,7 εκατομμύρια, δηλαδή το 1/12ο του ιαπωνικού…)

Όλα πήγαιναν καλά στην ιαπωνία το 2020. Ούτε πανικός, ούτε κατ’ οίκον φυλακίσεις, ούτε «κατάρρευση του συστήματος υγείας»… Και ύστερα; Ύστερα «ήρθε η σωτηρία των mRNA πλατφορμών»!

Σαν κουλτούρα η ιαπωνική κοινωνία είναι δύσπιστη απέναντι στα ιατρικά πειράματα με ή χωρίς σύριγγες, εξαιτίας των αναμνήσεων απ’ τα δολοφονικά ιατρικά πειράματα που έκαναν οι ιάπωνες φασίστες γιατροί πριν και κατά την διάρκεια του Β παγκόσμιου. Αλλά το ιαπωνικό (εθνικιστικό, ακροδεξιό, μιλιταριστικό) γκουβέρνο, βάζοντας τους υπηκόους του στον πάγκο της βιοτεχνολογικής γεωπολιτικής και της συμμαχίας του με την Ουάσιγκτον (και τις αμερικανικές φαρμακομαφίες…) εγγυήθηκε ότι οι mRNA πλατφόρμες είναι «αποτελεσματικές και ασφαλείς», αν και ούτε υποχρεωτικές τις έκανε ούτε κήρυξε τον πλατφορμιασμό σαν «διαβατήριο ζωής και ύπαρξης» των υπηκόων του.

Ποιο ήταν το πραγματικό μέτρο αυτής της «αποτελεσματικότητας»;

> Το 2020, χωρίς πλατφόρμες, με ήπια αντιφλεγμονώδη αντιμετώπιση των περιστατικών που την χρειάζονταν όπως είχε εισηγηθεί ο Fukushima, 3.414 θάνατοι που χρεώθηκαν στον τσαχπίνη…

> Το 2021, πρώτη χρονιά εθελοντικού μεν αλλά «εγγυημένου» απ’ το κράτος και άρα μαζικού πλατφορμιασμού, επιπλέον 14.979 θάνατοι που χρεώθηκαν στον τσαχπίνη…

> Το 2022, δεύτερη χρονιά εθελοντικού πλατφορμιασμού, με “boosters” κλπ, επιπλέον 38.581 θάνατοι χρεωμένοι στον τσαχπίνη…

> Συνολικά, ως και τις 14 Γενάρη 2023, με σχεδόν 3 δόσεις πλατφορμών ανά κάτοικο, 62.264 θάνατοι… Σχεδόν 18 φορές περισσότεροι θάνατοι σε 25,5 μήνες (απ’ τις αρχές του 2021 και των πλατφορμιασμών) σε σχέση με τους πρώτους 12 μήνες (του 2020) χάρη… αποκλειστικά στην «αποτελεσματικότητα» των πλατφορμών γενετικής μηχανικής. Σ’ αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι δολοφονίες εξαιτίας των παρενεργειών∙ είναι θάνατοι που αποδίδονται στον τσαχπίνη οφειλόμενοι στη γενετική καταστολή του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος… Στο ξεχαρβάλωμά του.

Αν η «αποτελεσματικότητα» ήταν συνώνυμη της μαζικής (και προσχεδιασμένης υποστηρίζουμε…) εξαπάτησης, τι ήταν η «ασφάλειά» των mRNA πλατφορμών; Τι έχει γίνει με τις παρενέργειες («παράπλευρες απώλειες» όπως λέει η σύγχρονη μιλιταριστική ορολογία…) στην ιαπωνική κοινωνία;

Στις 25 του περασμένου Νοέμβρη (2022) ο Fukushima μίλησε σε μια εκδήλωση που οργάνωσαν θύματα αυτών των παρενεργειών. Ήταν καλεσμένοι και εκπρόσωποι του ιαπωνικού υπουργείου υγείας (κάθονται απέναντι απ’ τον Fukushima, δεν φαίνονται στο video). O απογοητευμένος Fukushima ήταν δίκαια έξαλλος μαζί τους! Σε άλλα σημεία της ομιλίας του (δεν τα περιλάβαμε) τους στολίζει / βρίζει κανονικά, κι αυτοί κάθονται «μαζεμένοι», απολογητικοί, «ναι κύριε…», «μάλιστα κύριε…», «θα κάνουμε ότι μπορούμε κύριε…» κλπ….

Δείτε τώρα αυτό το σύντομο (2 λεπτών και κάτι) κατατοπιστικό απόσπασμα απ’ την ομιλία του. (Ακατάλληλο για πολιτικά ανήλικους, caradinieroi / pfizeroi και λοιπούς φίλους της τεχνοκρατίας και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…)

Ευχαριστούμε τον Β. για την μετάφραση (απ’ τα αρχαία ιαπωνικά…) και τον υποτιτλισμό.

Κι ας το θυμίσουμε: η εκστρατεία των «κόκκινων μαντηλιών» για την αναγνώριση των καταστροφικών παρενεργειών της γενετικής μηχανικής δεν είναι μια πολιτικά ιδιοτελής κίνηση! Ούτε πολιτική «ιδιοκτησία» τους! Είναι καθήκον για τους πάντες! Πρώτα απ’ όλα είναι η κοινωνική απαίτηση δικαιοσύνης για όσους και όσες κτυπήθηκαν πισώπλατα εξαπατημένοι, φοβισμένοι, εκβιασμένοι. Και αμέσως μετά είναι η κοινωνική απαίτηση δικαιοσύνης για όλους και όλες: ποτέ ξανά, ποτέ και πουθενά γενετική βιομηχανία του θανάτου!

Αν δεν αναγνωριστεί τώρα δημόσια, κατηγορηματικά και μαζικά αυτό το έγκλημα θα επαναληφθεί ξανά και ξανά!!

Τότε τα «δεν ήξερα» και οι τωρινές σιωπές θα είναι μόνο χυδαία και απαράγραπτη συνενοχή.

«Πολεμική υγεία;»

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Όταν απ’ τον Φλεβάρη – Μάρτη του 2020 η ασταμάτητη μηχανή (αλλά και το cyborg) άρχισε να αμύνεται (όχι για δικό της λογαριασμό αλλά για λογαριασμό όσο το δυνατόν περισσότερων…) στην επίθεση της υγιειονομικής τρομοεκστρατείας πήγαινε εντελώς «κόντρα στο ρεύμα» – και το ήξερε.

Πέρασε καιρός. Το ποιος είχε έγκαιρα σαφή, συνεκτική και κριτική αντίληψη των περιστάσεων κάνοντας εργατική αντιπληροφόρηση και ποιος, αντίθετα, από δόλο ή εγωπαθή άγνοια συνεργάστηκε με τις «κατοχικές δυνάμεις» γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο ξεκάθαρο. Γιατί όμως εξακολουθεί τώρα η ασταμάτητη μηχανή να ασχολείται μ’ αυτό το θέμα, και μάλιστα με τον «σκληρό πυρήνα» του, ας τον πούμε σχηματικά την παραγωγική / καταστροφική βάση του, και δεν ικανοποιείται με την λίγο πολύ χλιαρή (άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο εύστοχη) κριτική του (ορατού, άρα και του πιο προσιτού) εποικοδομήματος η οποία, στο κάτω κάτω, είναι ευκολότερη; Γιατί δεν εμπιστεύεται την «χαλάρωση-της-πολεμικής-αρετής», την ας την πούμε έτσι (ψευτο)εκεχειρία;

Στις 31 του περασμένου Οκτώβρη το αμερικανικό καθεστωτικό, με μεγάλη επιρροή (θα το χαρακτηρίζαμε σαν ένα απ’ τα «βαθυκρατικά» μήντια) περιοδικό Atlantic κυκλοφόρησε μ’ αυτό το άρθρο: Ας κηρύξουμε μια αμνηστία για την πανδημία – χρειαζόμαστε να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλο για όσα είπαμε και κάναμε όταν είμασταν στο σκοτάδι για την COVID.

Η συγγραφέας Emily Oster είναι οικονομολόγος ειδικευμένη στα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης» (χρηματιστήριο…) αλλά και στα «οικονομικά της υγείας», ακαδημαϊκός και συγγραφέας… Κατά την άποψή της μπορεί να έγιναν λαθεμένες εκτιμήσεις «και απ’ τις δύο πλευρές» (δηλαδή και τους υγειονομικούς τρομοκράτες και εκείνους που τους αμφισβήτησαν…) αλλά υπήρχε άγνοια… Οπότε: ας πάνε στην ευχή τα παλιά.

Πολύ γλυκό, πολύ ανθρώπινο, ε; «Ας κοιτάξουμε μπροστά, ότι έγινε έγινε». Μόνο που αυτή η αμνηστία είναι συνώνυμη της αμνησίας και της ακρισίας∙ που με τη σειρά τους είναι η πίσω όψη της ασυλίας και της (καπιταλιστικής) ασυδοσίας.

Είναι εξουσιαστική ασυδοσία επί των σωμάτων. Όχι μόνο επί των νεκρών / δολοφονημένων σωμάτων παντού στον πλανήτη, με κάθε τρόπο, και τώρα πια στις μητροπόλεις∙ όχι μόνο επί των ζωντανών / σακατεμένων σωμάτων παντού και εδώ∙ αλλά και επί κάθε σώματος, ατομικού και συλλογικού: μετά την επίθεση των γενετιστών χάθηκε η όποια ελάχιστη αθωώτητα, μακαριότητα της άγνοιας. Πριν οι πρωτοκοσμικοί προτιμούσαν να αγνοούν-το-τι-γίνεται (απ’ τα υψίπεδα του Ινδοκούς ως τη λωρίδα της Γάζας, και απ’ τα βιοτεχνολογικά εργαστήρια ως τις μπηχεβιοριστικές μεθοδεύσεις) για-να-έχουν-την-ησυχία-τους. Έτσι νόμιζαν. Τώρα εξακολουθούν να αγνοούν – αλλά φοβούνται. Φοβούνται το γενετικά «πειραγμένο» μέσω πλατφορμών απογυμνωμένο και άγνωστο σώμα τους: μήπως θα τους «προδώσει ξαφνικά» αύριο; Η κυρία Oster (και κάποια αφεντικά αν και όχι όλα…) καλεί σε μια αμοιβαία «συγγνώμη» που είναι απλά αδύνατη ακόμα και στο ψέμα της: τα ίδια τα κύτταρα (ανθρώπινα και μη) έχουν σπρωχτεί βίαια σε ανεξέλεγκτους στροβιλισμούς. Κάποιοι ελέγχουν την φυγοκέντριση… Οι υπόλοιποι / ες την υφίστανται.

Καθώς όλο και περισσότερα ντοκουμέντα, στοιχεία και αποδείξεις βγαίνουν με διάφορους τρόπους απ’ το σκοτάδι (της κυρίας Oster και πολλών ακόμα) τεκμηριώνεται πια ένα απ’ τα «τρελά» που είχε υποδείξει έγκαιρα η ασταμάτητη μηχανή: ο κεντρικός ρόλος του στρατού (συγκεκριμένων επιτελικών υπηρεσιών, με αυστηρή εχεμύθεια…) στη μεθόδευση και στην υλοποίηση της μαζικής τρομοεκστρατείας∙ συμπεριλαμβανόμενου του μαζικού πλατφορμιασμού.

Μαθαίνουμε λοιπόν τώρα ότι ο αμερικανικός στρατός (και, κατά συνέπεια, οι νατοϊκοί στρατοί…) είχε επιτελικό ρόλο πολλών επιπέδων σ’ αυτό που ονομάστηκε όντως «πόλεμος-κατά-του-αόρατου-εχθρού». Γιατί ο «αόρατος εχθρός» δεν είναι τίποτα λιγότερο απ’ την πίσω όψη του «undercover οπλισμένου φίλου» – που στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να λέγεται (και) gain-of-function, με όλες τις συνέπειες.

Μαθαίνουμε για παράδειγμα

Διαβάστε τη συνέχεια »

Οι μυκηναίοι στη Δεκέλεια

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δεν θα πρέπει να το χάσετε: μέσα στους επίσημους που θα «συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία» τον ξέρετε-ποιόν, θα βρίσκονται και οι βασιλικοί οίκοι της Πελοποννήσου: ο βασιλιάς Μενέλαος ο 10ος (της Σπάρτης), ο βασιλιάς Αγαμέμνων ο 11ος (του Άργους και των Μυκηνών), ο βασιλιάς Νέστορας ο 12ος  (της Πύλου), ο Οδυσσέας ο 13ος (ρεμάλι βασιλιάς της Ιθάκης)… ξέρετε, οι απόγονοι των βετεράνων του Τρωϊκού Πολέμου. (Θα έρθουν στην κηδεία με πούλμαν, μεταμφιεσμένοι σε γηπεδικούς…)

Αυτή η νεκρανάσταση-σε-κηδεία θα συμβεί πρώτον επειδή ο συγκεκριμένος «τελευταίος» δεν μαρμάρωσε (όπως ο άλλος…) και δεύτερον επειδή «οι έλληνες έχουν βαθιά σχέση με την ιστορία τους». Τόσο βαθιά όσο είναι ο πάτος (της ιστορίας). Κι έτσι, αφού δίνεται η ευκαιρία να ζεσταθούν οι νοσταλγίες και οι εξίσου νοσταλγικές αντι-νοσταλγίες, αυτή η σύναξη των εστεμμένων, των γαλαζοαίματων και των κολαούζων τους θα είναι μια καλή ευκαιρία θα λυθούν επίμαχα ζητήματα που εκκρεμούν.

Πρώτο ζήτημα: Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι είναι απόγονοι των «φύλων Kurgan» (χάρτης επάνω) που ξεκίνησαν απ’ τις στέπες της βόρειας πλευράς του Καυκάσου, ανάμεσα στον Εύξεινο και την Κασπία, περιοχές που αυτόν τον καιρό κατέχονται (ή και διεκδικούνται) απ’ τη Μόσχα και το Κίεβο, ναι ή όχι; Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι δεν είναι καθόλου αυτόχθονες αλλά, αντίθετα, παλιοί μεν μετανάστες δε, ναι ή όχι;

Δεύτερο ζήτημα: Ποιος είχε δίκιο τελικά στη γνωστή «σύγκρουση της Τροίας»; Ο εμπορο-πλιατσικολόγος βασιλιάς Μενέλαος και το σόι του ή ο αριστοκράτης πολεμιστής βασιλιάς Αχιλλέας της Θεσσαλίας;

Τρίτο ζήτημα: πρέπει να τιμάται η βασίλισσα Κλυταιμνήστρα σαν μια απ’ τις πρώτες (γνωστές) μαχητικές φεμινίστριες ή όχι;

Αν δεν λυθούν αυτά τώρα, πότε θα ξαναδοθεί η ευκαιρία;

Ριζικές λύσεις

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δύο (ιδιωτικά υποθέτουμε) σχολεία στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασιλιά της αγγλίας κλπ κλπ, το Hylands School στο Chelmsford και το Southchurch High School στο Southhend δείχνουν τον δρόμο για το πολιτικά και υγιειονομικά ορθό μέλλον: απαγόρευσαν πρόσφατα οποιοδήποτε είδος φυσικής επαφής μεταξύ των μαθητών (πιο σωστά: αιχμαλώτων). Don’t touch!!! Κι όταν λένε «μην αγγίζετε» το εννοούν: θα απαγορεύονται αγκαλιές, φιλιά (: κίνδυνος θάνατος!), χειραψίες, φιλικά κτυπήματα στην πλάτη… τα πάντα. Εννοείται θα απαγορεύεται και οποιαδήποτε «romantic relationship» που μεταφράζεται σε «αισθηματική σχέση». Και ο νοών νοείτω.

… Αν το παιδί σας ακουμπάει κάποιον άλλο, είτε με συναίνεση είτε όχι, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκύψει τραυματισμός, ή κάποιος να νοιώσει άβολα, ή κάποιος να αγγιχθεί με τον όχι σωστό τρόπο… δήλωσε η Catherine McMillan, προϊστάμενη στο Hylands.

Δεν ξέρουμε αν η καθημερινή ζωή σ’ αυτά (ή και σε άλλα) τα σχολεία της επικράτειας περιλαμβάνει τακτικά γροθιές, κλωτσιές, ή/και μπαλαμουτιάσματα. Μάλλον αποκλείεται. Συνεπώς ο ριζικός τρόπος με τον οποίο απαγορεύεται κάθε σωματική επαφή δένει με «δημιουργικό τρόπο» την χρήσιμη εμπειρία του υγιειονομικού social distancing (που γνώρισε λαμπρές μέρες και νύχτες) με την επιβολή της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης σε κάθε δευτερόλεπτο των ανθρώπινων σχέσεων – (εκτός σχολείου προς το παρόν). Ανήκει στη σχολή της μασκοφορίας-παντού-στο-σχολείο.

Συνεπώς αυτή η απαγόρευση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί περιθωριακή όπως βολεύει τις απωθήσεις.

Μάλλον είναι ταυτόχρονα πρωτοπόρα και διδακτική: θα τα μάθουμε να συμπεριφέρονται όπως περιμένουν οι μελλοντικοί εργοδότες τους είπαν οι υπεύθυνοι στους θορυβημένους γονείς για τα παιδιά τους. Ας μην αγνοηθεί η φροντίδα για την ένταξη σε κάποια (μελλοντική) «αγορά εργασίας».

(Παρ’ όλα αυτά, μέσα στη μαυρίλα του πολιτικά, παιδαγωγικά και οτιδήποτε άλλο “σωστού” νεοφασισμού,  υπάρχει κάτι αισιόδοξο. Αν οι αγκαλιές και τα φιλιά απαγορευτούν εδώ κι εκεί, τότε ίσως η παρανομία τα κάνει πιο γεμάτα, πιο γλυκά, πιο επιθυμητά – και πιο συνειδητά…).

Ουκρανικό πεδίο θανάτου

Πάνω κει που περιμέναμε να ξεμείνει η ανεγκέφαλη αλεπού από πυρομαχικά (σύμφωνα με τις δυτικές εκτιμήσεις αυτό έπρεπε να έχει γίνει απ’ τον περασμένο Μάρτη – και έκτοτε οι ίδιες εκτιμήσεις το αναγγέλλουν κάθε βδομάδα…) μπας και ησυχάσει ο πλανήτης, έρχεται ο κυρ Wolfgang Ischinger και μας τα γυρίζει. Πρώην πρόεδρος του «συμβουλίου ασφαλείας του Μονάχου» ο γερμανός κυρ Wolfgang λέει προχτές ότι «η ουκρανία χρησιμοποιεί τόσα πυρομαχικά καθημερινά όσα παράγουμε σε μισό χρόνο», οπότε βλέπει να τελειώνουν τα αποθέματα… “Τι απομένει” αναρωτιέται; Να γίνουμε «πολεμική οικονομία»! Εννοεί άραγε ότι αυτή η “ευρωπαϊκή πολεμική οικονομία” πρέπει να παράγει καθημερινά τα πυρομαχικά που τώρα παράγει σε 180 ημέρες κι αυτό μόνο για να ταϊζει τους τοξικούς του Κιέβου;

Να δείτε κυρ Wolfgang μας ότι αυτός ο φύλακας-της-δημοκρατίας στο Κίεβο, ο κλόουν, κάνει επίτηδες αυτήν την σπατάλη για να σας αφήσει ρέστους και ξεβράκωτους. Κι αν εσείς αυξήσετε την παραγωγή και τις παροχές αυτός θα διατάξει τους πιστούς του να βαράνε στον γάμο του καραγκιόζη, για να σας στεγνώσει πάλι. Ρε μπας και είναι πράκτορας της ανεγκέφαλης αλεπούς και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι;

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Η κατάληψη (απελευθέρωση την ονομάζει η Μόσχα) του Soledar, μιας μικρής μεν αλλά στρατηγικής σημασίας πόλης στην επαρχία του Donetsk μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής για τον πόλεμο στην ουκρανία. Το καθεστώς του Κιέβου και οι δυτικοί σύμμαχοί του (ή μπορεί η σειρά να είναι διαφορετική: πρώτα οι σύμμαχοι…) απαξιώνουν το γεγονός παρουσιάζοντας την Soledar σαν μια ασήμαντη περίπτωση. Οριακά αρνούνται ότι την έχουν χάσει. Αδύνατο φυσικά να εξηγήσουν γιατί ο κλόουν «θυσίασε» χιλιάδες στρατιώτες εντόπιους και μισθοφόρους εδώ και μήνες (μαζί με μεγάλες ποσότητες οχημάτων, τανκς, κλπ) για την υπεράσπιση δρόμο δρόμο μιας «ασήμαντης θέσης»… Οι νεκροί και οι τραυματίες είναι τόσοι πολλοί ώστε ο κλόουν κομπιάζει να πει «το Soledar χάθηκε» – κινδυνεύει να τον πνίξει το αίμα τους…

Το Soledar δεν είναι ασήμαντο. Είναι στη μέση της καλά οχυρωμένης «δεύτερης γραμμής άμυνας» του Κιέβου, σε τέτοια θέση ώστε η κατάληψή του βολεύει την Μόσχα στο σταδιακό ξεδόντιασμα όλου αυτού του μετώπου∙ αναγκάζοντας τον ουκρανικό στρατό και τους μισθοφόρους του να υποχωρήσουν κάμποσα χιλιόμετρα δυτικότερα, με άγνωστο το αν θα τα καταφέρουν να το κάνουν με συγκροτημένο τρόπο ή άτακτα.

Την ίδια στιγμή Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Βερολίνο (μέσω Βαρσοβίας) σχεδιάζουν να σπρώξουν στο Κίεβο τα καλύτερα διαθέσιμα τανκς τους. Όχι πολλά κομμάτια. Όμως 50 ή 100 ή 150 δυτικά τανκς (όχι όλα τοις μετρητοίς…), 3 διαφορετικών τύπων, με 3 διαφορετικές κατηγορίες ανταλλακτικών, με 3 διαφορετικά know how συντήρησης και επισκευών, με γνωστά τρωτά σημεία (εφόσον έχουν πουληθεί σε διάφορους πελάτες ανά την υφήλιο), με 3 διαφορετικά συνεργεία εκτός ουκρανίας για λόγους ασφαλείας και, φυσικά, με 3 διαφορετικά know how χειρισμού αυτών των αρκετά σύνθετων μηχανών-με-ερπύστριες είναι συνταγή καταστροφής: δεν θα το ονειρευόταν κάποιος ούτε για τον χειρότερο εχθρό του. Είναι γνωστό ότι η πολυτυπία των όπλων και της επιμελητείας που τους αντιστοιχεί «σκοτώνει» και τον καλύτερο αρχικαραβανά∙ ωστόσο αυτή εμφανίζεται σα συμμαχική βοήθεια. Και μάλιστα εναντίον των μάλλον θρυλικών και σίγουρα μυστηριωδών για τους δυτικούς ρωσικών Τ-90Μ (υπάρχει η φήμη ότι παράγονται ήδη με ρυθμό τουλάχιστον 100 τον μήνα), για τα οποία κανείς μη ρώσος δεν ξέρει τι μπορούν (και τι δεν μπορούν) να κάνουν.

Λίγο πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος απ’ την ρωσική εισβολή, η κατάσταση δεν εμπνέει αισιοδοξία ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί αναγνωρίζουν (ή θα αναγνωρίσουν σύντομα) την ουκρανική ήττα τους. Αντίθετα

Διαβάστε τη συνέχεια »

Sarajevo 176α – μεταλλαγμένα made in EU

Ο σκοπός της επιτροπής (commission) είναι, παίζοντας με τις λέξεις και χαρακτηρίζοντας τις πιο πρόσφατες τεχνικές μεταλλάξεων “καινούργιες ακίνδυνες τεχνικές”, να βγάλει απ’ την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία εκείνα τα μεταλλαγμένα (ζωϊκά) είδη (σ’ αυτή τη φάση φυτά) στων οποίων το DNA “δεν έχει προστεθεί σκόπιμα ξένο DNA”. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζει η υλοποίηση του όνειρου των γενετιστών, των βιομηχανιών μεταλλαγμένων, και του κυρίου Gates προσωπικά: δεν θα είναι υποχρεωμένοι (όλοι αυτοί) να καταθέτουν μελέτες επικινδυνότητας για να πάρουν την άδεια καλλιεργειών και εμπορίου, δεν θα απαιτείται η ιχνηλάτηση της διαδρομής (από οργανισμό σε οργανισμό) των μεταλλάξεων και, φυσικά, δεν θα υπάρχει καμμία σήμανση που να προειδοποιεί τους αγοραστές για το περί τίνος πρόκειται.

[ Συνδεθείτε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]

Διαβάστε τη συνέχεια »

Moonchild

Δευτέρα 9 Γενάρη>> …Ο ιστορικός υλιστής αφήνει τους άλλους να εξαντληθούν με την πόρνη που ονομάζεται «μια φορά κι ένα καιρό» στο μπουρδέλο του ιστορικισμού… Αυτό έγραψε κάποτε ο W. Benjamin. Εν τω μεταξύ το μπουρδέλο του ιστορικισμού έγινε αυνανιστήριο, οπότε εκεί εξαντλούνται όσοι θαυμάζουν τον εαυτό τους.

Ευτυχώς! Δεν θα μάθουν ποτέ πόσο έρωτα είχαν οι άγριες καταλήψεις των εργοστασίων στις βιομηχανικές ζώνες του ελλαδιστάν το 1976, ούτε το πως το φεγγαρόφωτο και η stratocaster πήγαιναν τα δώρα τους στα γεννητούρια της εργατικής αυτονομίας γύρω απ’ τις νυχτερινές φωτιές…

Ευτυχώς!

Και για όσους / όσες ήξεραν νωρίς νωρίς ότι σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπάνε τρώνε βρώμικο ψωμί, ένας Rory ακόμα – απ’ το 1974, όταν το υπόγειο έβραζε…