Δευτέρα 17 Νοέμβρη >> Επειδή δύσκολο να βρείτε κάτι ευχάριστο σ’ αυτήν εδώ την σελίδα, για σήμερα bonus ένα ευχάριστο μισάωρο video. Ο AkStar, κατά κόσμον Pavel Aksenov, ρώσος κιθαρίστας (από αγ. Πετρούπολη / Λένινγκραντ) γίνεται κλοσάρ μουσικός δρόμου – με διασκεδαστικές συνέπειες.
Όμως: πώς παίζει κιθάρα αυτός ο άνθρωπος; Τι σχολές μουσικής έχουν εκεί πέρα;
Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.55) >> Ας μην υπάρχει παράπονο: ενημερώσαμε έγκαιρα! Στις 6 Οκτώβρη (2025), κάτω απ’ τον τίτλο «πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος 1» παραθέσαμε μια μικρή γκαλερί πολεμοκάπηλων διεθνούς κύρους. Johnson, Tusk, Stoltenberg… Και γράφαμε ανάμεσα στα άλλα:
Οι ύαινες βρυχώνται (Μην πει κανείς «δεν ήξερα, δεν άκουσα…»)
… Θα «χρειαστούν θυσίες». Τα αφεντικά των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (και οι βιτρίνες τους) θέλουν να προωθήσουν (στην θέση των «ελευθεριών» και των «δικαιωμάτων») την προτεραιότητα της θυσίας. Θυσιαστείτε (για εμάς) ρε κακομαθημένοι μαλάκες! Τί σας ζητάμε;;;;
Θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτό το προσκλητήριο θανάτου το ελλαδιστάν; Όχι! Θα μπορούσε να λείπει απ’ αυτόν τον χορό βρυκολάκων ο … ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ο κόνδορας της ντόπιας πολιτικής σκηνής; Όχι!! Άργησε ίσως, αλλά λίγο. Πολύ λίγο.
Οι πιο βιτσιόζοι μπορούν να τον απολαύσουν εδώ, στο «Athens Security Forum» πριν λίγες ημέρες, στις 12 Νοέμβρη. Ένα σκάρτο μισαωράκι είναι:
Για τους υπόλοιπους τα highlights:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.45) >> Θα πρέπει άραγε να πιστέψουμε ότι ο τοξικός του Κιέβου, κοτζάμ υπερασπιστής της ευρώπης, ήρθε στα μέρη μας για να υπογράψει μια εμπορική συμφωνία προμήθειας αμερικανικού lng; (Μήπως θα πρέπει να πιστέψουμε ακόμα ότι θα το πληρώσει ο ίδιος, απ’ την περιουσία που έχει φτιάξει;)
Όχι βέβαια! Πράγματι ο τοξικός του Κιέβου έχει σοβαρό πρόβλημα ηλεκτρικού ρεύματος εφόσον εδώ και μερικές βδομάδες ο ρωσικός στρατός καταστρέφει συστηματικά όλες τις σχετικές υποδομές. Και το ίδιο θα κάνει αν και εφόσον οι μάλλον μικρές (σε σχέση με τις ανάγκες) ποσότητες του αμερικανικού lng φτάσουν στην ουκρανική επικράτεια.
Σε κάθε περίπτωση ένα τέτοιο deal θα μπορούσε να υπογραφτεί από εκπροσώπους των εταιρειών – τελεία. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Ακόμα και η φανφάρα του πράγματος είναι άχρηστη για τους υποτελείς του φασιστοΚιέβου∙ μπορεί όμως να χρειάζεται στον don Rico & Co…
Αλλά ο τοξικός του Κιέβου πέρασε απ’ τα μέρη μας επειδή ψάχνει για όπλα. Γι’ αυτό και απ’ την Αθήνα πέταξε προς Παρίσι μεριά. Έχει αποφασιστεί κατ’ αρχήν να «μεταφερθούν» τα ελληνικής ιδιοκτησίας και γαλλικής κατασκευής mirage 2000 στη γαλλία και από ‘κει, μετά από service, στο φασιστοΚίεβο.
Είναι πιθανό αυτή η υποστήριξη του ελλαδιστάν προς το φασιστοΚίεβο να συνοδεύεται απ’ τους πυραύλους αέρος / εδάφους “storm shadow” (ή scalp eg) των mirage 2000 με βεληνεκές έως και 560 χιλιόμετρα∙ ή αυτοί θα προστεθούν στο «πακέτο» απ’ τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα. Όπως και νάχει το ελλαδιστάν χοντραίνει την συμμετοχή του σ’ έναν πόλεμο κατά της Μόσχας χαμένο μεν αλλά αφού το «μέχρι τον τελευταίο ουκρανό» δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα μπορεί να συνεχίζεται.
Αυτή ναι. Είναι σοβαρή αιτία για μια σύντομη επίσκεψη του τοξικού του Κιέβου στην Αθήνα! Ακόμα καλύτερα που είχε προηγηθεί η εξίσου σύντομη επίσκεψη της τρώω-ρώσους-για-πρωϊνό Kaja – για το ίδιο θέμα…
Για έναν λόγο παραπάνω ο τοξικός του ΚΙέβου. Οι φήμες (εύλογες μεν αλλά προς το παρόν μόνο φήμες) υποστηρίζουν πως όπου νάναι θα ανοίξει το καπάκι και για τις δικές του λουβιτούρες, πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων∙ αρκετά για τις βιλάρες που έχει αγοράσει με την δυτική βοήθεια σε διάφορα σημεία του (δυτικού) πλανήτη είναι λίγο πολύ ήδη γνωστά. (Έχουν αρχίσει να σκάνε τα καπάκια στους πολύ κοντινούς και έμπιστούς του…) Το να συνεχίζει να εμφανίζεται ως «σωτήρας της ουκρανίας» με αποδοχή από διάφορες ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες μπορεί να ελπίζει ότι θα τον σώσει…
Υπάρχει βέβαια ένα πρόβλημα: η επίσημη αποκάλυψη των «οικονομικών σκανδάλων» του ίδιου του τοξικού είναι κερασάκι μεν αλλά βαρύ κερασάκι πάνω στην επιταχυνόμενη ήττα σ’ όλη τη γραμμή του μετώπου. Θα καταφέρουν άραγε τ’ αφεντικά του να τον σώσουν κι απ’ τα δύο; Ή φτάνει γρήγορα η στιγμή της «απόλυσής» του οπότε επ’ ευκαιρία ψάχνει και για … άσυλο;
(Η Ουάσιγκτον δεν προσφέρεται: εκεί έχει ξεκινήσει ήδη έρευνα για το που-πήγαν-τα-δις-της-βοήθειας… Κι αν γίνει ανεμπόδιστα θα κλάψουν πολλοί!)
Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.39) >> Πριν κάτι λιγότερο από 2 μήνες (29 Σεπτέμβρη) κάτω απ’ τον τίτλο Ο χαμένος … έχει ηττηθεί γράφαμε μεταξύ άλλων:
… Απ’ τον χαρακτήρα του τον ίδιο (απεδαφοποιημένο, δικτυακό) το νο 1 εθνικό κεφάλαιο που καθορίζει την περιβόητη «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν με βάση τα συμφέροντά του, ιμπεριαλιστική όσο είναι δυνατόν, ακόμα κι αν διαπιστώνει τους σεισμικούς μετασχηματισμούς στον καπιταλιστικό πλανήτη ΔΕΝ είναι σε θέση να παράξει πολιτικούς νεωτερισμούς για μια τόση δα χερσόνησο στα βαλκάνια. Το έκανε (μονότονα) όταν το κέντρο του κόσμου ήταν η δύση. Όχι πια.
Ένα παράδειγμα. Ένα τμήμα του «έπεισε» την cosco ότι το εντόπιο οργανωμένο έγκλημα (υπό την σημαία και το κουμάντο των βοθρολυμάτων) θα υπερασπιστεί την μετεγκατάστασή της απ’ τη Νάπολη στον Πειραιά, όταν η κινέζικη mega-εταιρεία τα έσπασε με την ναπολιτάνικη μαφία. Τώρα όμως βρίσκεται αντιμέτωπο (αυτό το νο 1 εθνικό κεφάλαιο) με το ψοφιοκουναβιστάν που θέλει να διώξει την cosco απ’ τον Πειραιά, στα πλαίσια της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Πιθανότατα και το Λονδίνο να έχει την ίδια όρεξη. Τι κάνεις ως «εθνική γραμμή» σ’ αυτήν την περίπτωση;
Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι, ας πούμε, μια μικρογραφία του ελληνικού μεριδίου της στρατηγικής ήττας.
Μπορεί να θεωρήθηκε αυθαίρετη και αστήρικτη η απορία μας – δεν ήταν. Η καινούργια πρέσβειρα του ψοφιοκουναβιστάν ήρθε διαβασμένη και φουριόζα. Πριν λίγες μόνο ημέρες ακούμπησε το εξάσφαιρο στο τραπέζι:
Μιλάει κομψά για «παράκαμψη του ατυχούς γεγονότος» (λέει και διάφορες άλλες ανοησίες). Αλλά αυτό είναι μόνο προσποίηση. Κι ο λόγος είναι απλός: ακόμα κι αν δινόταν σε εταιρείες του «μεγάλου συμμάχου» ένα άλλο ντόπιο λιμάνι (ποιο άραγε;) και πάλι η κινέζικη εταιρεία θα συνέχιζε να κάνει την δουλειά της! Ας μην ξεχνάμε ότι η cosco δεν διαχειρίζεται μόνο λιμάνια (πολλά λιμάνια!) σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Κατέχει επίσης κι έναν μεγάλο στόλο εμπορικών πλοίων (κοντεϊνεράδικων), που μεγαλώνει διαρκώς. Με δυο λόγια είναι «καθετοποιημένη» εταιρεία.
Δεν χρειάζονται λιμάνια τα αμερικανικά αφεντικά. Θέλουν να “κόψουν” τα κινεζικής διαχείρισης τέτοια, που ξεδιπλώνουν πειστικά στον παγκόσμιο χάρτη των εμπορευματικών μεταφορών την έμπρακτη αμφισβήτηση της θαλάσσιας αμερικανικής ηγεμονίας!
Όπως έχει δείξει η αμερικανική εκστρατεία για τα λιμάνια της διώρυγας του παναμά (προσπάθεια που ως τώρα έχει αποτύχει∙ στο Πεκίνο δεν είναι ηλίθιοι!) δεν υπάρχει «παράκαμψη» στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Υπάρχει μόνο εξόντωση του αντιπάλου. Πράγμα που σημαίνει ότι κατά την Ουάσιγκτον το «ατυχές γεγονός» θα πρέπει να τελειώσει – απ’ τον Πειραιά (και από οπουδήποτε αλλού στη Μεσόγειο είναι δυνατόν!)
Είναι εύκολο; Καθόλου. Η cosco έχει δρομολογήσει διάφορες επιπλέον επενδύσεις στον Πειραιά και όχι μόνο. Δεν πρόκειται να δεχθεί να πάρει αμερικάνους συνεταίρους, και φυσικά οποιαδήποτε προσπάθεια «παράκαμψης» (δηλαδή έξωσης της…) θα αντιμετωπιστεί απ’ το Πεκίνο ως καθαρά επιθετική ενέργεια απ’ την μεριά της Αθήνας. Εν τέλει αν αναγκαστεί να μετακομίσει θα το κάνει (τεχνικά δεν είναι καθόλου δύσκολο!), κι ίσως ο επόμενος προορισμός της να είναι στον «αιώνιο εχθρό», όπου η κινέζικη εταιρεία κατέχει ήδη μερίδια ή το σύνολο λιμανιών (με φάτσα στο Αιγαίο).
Όμως ακόμα και ως εισαγωγική νύξη η δήλωση της «δυναμικής διπλωμάτη» με το καλημέρα δείχνει ότι η κήρυξη-πολέμου-στη-ρωσία απ’ το ελλαδιστάν δεν πρόκειται να είναι η τελευταία! Όταν εκτιμάς ότι σε συμφέρει η συμμετοχή στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν θα κάνεις του κεφαλιού σου! Θα κάνεις ό,τι προβλέπει το «αρχηγείο».
Δευτέρα 17 Νοέμβρη (00.35) >> Το φάντασμα του κυριλέ σωματέμπορου Epstein. Και των σχέσεων που είχε το ψόφιο κουνάβι (αλλά και ο πρεσβευτής του σε Άγκυρα / λίβανο…) με νεαρές γυναίκες, θύματα της σωματεμπορίας.
Το κακό με τα φαντάσματα είναι ότι δεν μπορείς να τα συλλάβεις ή να τα συντρίψεις με τα αεροπλανοφόρα σου! Κι έτσι το φάντασμα έρχεται και ξανάρχεται (τώρα τελευταία με την μορφή ανταλλαγών μηνυμάτων μεταξύ σωματέμπορου και ψόφιου κουναβιού, όταν ο δεύτερος δεν είχε πολιτευτεί ακόμα).
Δύο στοιχεία κάνουν το φάντασμα και την περιπλάνησή του ακόμα πιο ζόρικα. Πρώτον σκόρπια αλλά όχι αδύναμα στοιχεία συνδέουν τον Epstein με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς∙ ειδικά τις μυστικές υπηρεσίες του. Παραπέμποντας σε μια τεράστια επιχείρηση παγίδευσης και εκβιασμών διάφορων «καθώς πρέπει» κυρίων του αμερικανικού καθεστώτος απ’ το Τελ Αβίβ. Και δεύτερον οι οξυνόμενες αντιδράσεις κατά των μάλλον αδέξιων προσπαθειών του ψόφιου κουναβιού να ξεφορτωθεί «το ελάφι απ’ τους ώμους του» δεν προέρχονται κυρίως απ’ τους αντιπάλους του (τους «δημοκρατικούς») αλλά απ’ τους συντηρητικούς και την ψοφιοκουναβική εκλογική βάση. Που δεν παραλείπει να υποθέσει ότι η σύνδεση του σωματέμπορου με το Τελ Αβίβ και του ψόφιου κουναβιού με τον σωματέμπορο εξηγεί την (μόνιμη) υποστήριξη της Ουάσιγκτον ακόμα και στα πιο φρικτά εγκλήματα του δυτικού χωροφύλακα∙ κάτι που (κατά την γνώμη αυτού του τμήματος της βάσης των συντηρητικών) παραβιάζει αισχρά την κεντρική υπόσχεση του ψόφιου κουναβιού να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στο make america great again.
Η υπόθεση έχει το ενδιαφέρον της: αν σ’ αυτό το θέμα το ψόφιο κουνάβι ήταν «μόνο» του, αν όλο κι όλο το κατηγορητήριο ήταν η παιδεραστία, είναι βέβαιο ότι οι αντίπαλοί του όχι μόνο στις ηπα αλλά και στην ευρώπη θα έπαιζαν το θέμα πρωί – μεσημέρι – βράδυ. Αλλά η σύνδεση του ζητήματος με τον χωροφύλακα «καίει»∙ δεν είναι αστείο. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα η αναμόχλευση μιας άλλης υπόθεσης, της περίφημης «11ης Σεπτέμβρη», και η απόδειξη (πλέον!) ότι επρόκειτο για inside job, αναδεικνύει ή υπονοεί ανάλογες προεκτάσεις και συνδέσεις – κι εκεί επίσης γίνονται όλο και πιο δύσκολες προσπάθειες να μπει φρένο.
Μπορεί να εννοηθεί η καπιταλιστική ιστορία ως αστυνομική; Όχι βέβαια! Αλλά η δεξιά (η αμερικάνικη όπως και οποιοδήποτε άλλη) προτιμάει τέτοιες εκδοχές. Συνωμοτικές, εύκολα προσωποποιήσιμες. Και στο βαθμό που θεωρεί ότι την εξαπατούν θυμώνει. Αυτός ο θυμός, με τη σειρά του, ειδικά τέτοιους καιρούς, μπορεί να παράξει «ακυβερνησία»∙ ή να εντείνει την παρακμή που οφείλεται σε εντελώς διαφορετικούς, οργανικούς, δομικούς λόγους.
Vae victis! Που σημαίνει: ουαί τοις ηττημένοις!
… Σε ότι αφορά τα κείμενα και τις απόψεις…
Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Ο Trombone Shorty (κατά κόσμον Troy Andrews) από Ν. Ορλεάνη στο Fire and Brimstone – πρόταση φίλου:
Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.27) >>
O γερουσιαστής ύαινα Lindsey Graham, φίλος του ελλαδιστάν, απευθυνόμενος στην Republican Jewish Coalition στις αρχές του μήνα: «Νοιώθω καλά με το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Νοιώθω καλά με ότι κάνουμε ως κράτος. Σκοτώνουμε όλους τους σωστούς ανθρώπους και κόβουμε τους φόρους σας. Ο Trump είναι ο αγαπημένος μου πρόεδρος. Ξεμείναμε από βόμβες. Δεν είχαμε ξεμείνει ούτε στον 2ο παγκόσμιο».
Τόσο πολλούς «σωστά» σκοτώνουμε, ώστε ξεμείναμε…
Ζεστό χειροκρότημα!…
Δευτέρα 10 Νοέμβρη (00.24) >> Δεν πάει καλά ο πόλεμος εκεί – για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς. Καθόλου καλά δεν πάει. Η ήττα (όχι μόνο και όχι απλά για τον στρατό του Κιέβου αλλά για σχεδόν το σύνολο των δυτικών «μεγάλων δυνάμεων») διαγράφεται με όλο και μεγαλύτερα γράμματα. Αντίστοιχα με όλο και μεγαλύτερη ένταση επιδεικνύεται το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ αυτής της ήττας απ’ την μεριά της δύσης. Έτσι, παρότι οι δυτικοί καθεστωτικοί δημαγωγοί πότε πότε φοράνε πλερέζες (όπως π.χ. πιο πάνω), με μια αξιοθαύμαστη, ταχυδακτυλουρική αντιστροφή της πραγματικότητας μπορούν μια ή δυο μέρες μετά να υποστηρίξουν τα αντίθετα. Φάτε σύγχυση, χέστε παραίτηση!
Τι κάνεις όταν έχεις ηττηθεί αλλά αρνείσαι να το παραδεχτείς; Στους μοντέρνους καιρούς κάτι τέτοιο έμοιαζε αδύνατο. Αλλά στους μεταμοντέρνους υπάρχει κάτι που μπορείς να προσπαθήσεις: να αλλάξεις το matrix της σύγκρουσης! Να αρχίσεις να την περιγράφεις (και να την εννοείς…) αλλάζοντας τα χαρακτηριστικά της, έτσι ώστε να συντηρείς την «προοπτική νίκης» σου.
Το 2022, το 2023 (ακόμα και το 2024) το δυτικό matrix του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης ήταν: οριζόντια, ότι ο ουκρανικός στρατός θα τσακίσει τον ρωσικό∙ κατακόρυφα, ότι οι (άοπλες) «οικονομικές κυρώσεις» θα τσακίσουν το ρωσικό καθεστώς. Στο τετράγωνο που διαμορφωνόταν ανάμεσα υπήρχαν όλοι οι συνδυασμοί μιλιταρισμού και «οικονομίας».
Και τα δύο απέτυχαν πανηγυρικά. Οι «οικονομικές κυρώσεις» are still counting, «19ο πακέτο», «20ο πακέτο», και πάει λέγοντας. Θα χρειαστεί μια μεγάλη αποθήκη / μουσείο για να στοιβαχτούν όλα αυτά τα «πακέτα» – αλλά οι διεθνείς καπιταλιστικοί συσχετισμοί έχουν αλλάξει προ πολλού σε βάρος της δύσης, κι αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει να επιδεινώνεται. Όσο για τον ουκρανικό στρατό; Είναι αδύνατο πια σταματήσει ακόμα και τις λιποταξίες στις γραμμές του∙ πολύ λιγότερο την αργή μεν (για τους φίλους των πολεμικών ταινιών!!!) αλλά σταθερή και στέρεη προέλαση του ρωσικού.
Το καινούργιο υπό διαμόρφωση matrix είναι αυτό: οριζόντια, κάθε βήμα του ρωσικού στρατού είναι … επίθεση κατά της ευρώπης (!!!)∙ κατακόρυφα, οποιοδήποτε κομμάτι γης απομείνει και συνεχίσει να ονομάζεται ουκρανία (ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για το έδαφος δυτικά του Δνείπερου), και οπωσδήποτε η Οδησσός, πρέπει να γίνει βάση (αντ)επιθέσεων. Είτε νατοϊκών (προτιμότερο), είτε «των προθύμων». Αν όχι αύριο, αν όχι μεθαύριο, οπωσδήποτε σε κανά δυο ή τρία χρόνια, «που θα είμαστε έτοιμοι»….
Πρόκειται για διαδοχικές ψυχώσεις / ψευδαισθήσεις – έχει σημασία; Τόσο μια σειρά δυτικών κρατών (συμπεριλαμβανόμενου του ελλαδιστάν) όσο και το βαθύ, πραγματικό αμερικανικό κράτος βουλιάζουν μέσα στη φυγόκεντρο που έφτιαξαν για να διαλύσουν το ευρασιατικό project και ούτε μπορούν ούτε θέλουν πια να βγουν από κει. Ο «φιλειρηνικός realestatισμός» του ψόφιου κουναβιού αποδεικνύεται αυτό που ήταν εξαρχής: μια ονείρωξη τυλιγμένη σε βερμπαλισμούς μέσα σε ψευδαισθήσεις. Κι έτσι, ενώ οι επιδείξεις όπλων τόσο απ’ την Μόσχα όσο και απ’ το Πεκίνο φωνάζουν προς την δύση «δεν σας παίρνει πια»∙ ενώ ακόμα και (αμερικάνοι) καραβανάδες σιωπηλά και αξιοσέβαστα (αμερικανικά) think tanks (τύπου rand) φωναχτά προσγειώνονται στοιχειωδώς στον ρεαλισμό μιας αδύνατης νίκης∙ ενώ επιπλέον η τύχη του βασικότερου όπλου, του αμερικανικού δολαρίου, «κρέμεται στον αέρα» όλο και πιο καθαρά, ο προσανατολισμός της κλιμάκωσης της «δημιουργικής καταστροφής» εξακολουθεί να «δουλεύει».
Εννοείται: φταίνε οι «άλλοι», εμείς απλά αμυνόμαστε!!!
Αποκλείεται να παραδεχτούν την αποτυχία, την ήττα τους… Αλλά μοιάζει και πολύ δύσκολο να νικήσουν πολεμώντας «κατά μέτωπο». Τι απομένει, και τι καλείται να υπηρετήσει το matrix 2 του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Θα κάνουν «πόλεμο τριβής», αν μέρει προβοκάροντας, εν μέρει αυτοσχεδιάζοντας∙ και πάντα υποτιμώντας τους αντιπάλους τους…
(«Πόλεμος 4ης γενιάς» έχει ονομαστεί, κι αν σας ενδιαφέρει υπάρχει κάτι σχετικό στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 1….)
Δευτέρα 10 Νοέμβρη >> Οι πρώτες ύλες και η παραγωγή ενέργειας είναι στρατηγικής σημασίας «πάγια» για τον καπιταλιστικό κύκλο. Έχουν κατ’ αρχήν αξία χρήσης. Αποκτούν όμως αναπόφευκτα ανταλλακτική αξία, γίνονται δηλαδή εμπόρευμα. Στρατηγικής σημασίας πάλι αλλά πάντως εμπόρευμα. Κι από κει μπορούν να γίνουν (και γίνονται) «αξία καταστροφής» – αν μπορούμε να συμπυκνώσουμε σε δυο λέξεις το ότι η στέρηση πρώτων υλών και παραγωγής ενέργειας είναι, στην καπιταλιστική εποχή, όπλο πρώτης γραμμής…
Το ελλαδιστάν προσπαθεί εδώ και μερικές δεκαετίες να αυξήσει τις γεωπολιτικές του προσόδους όχι βέβαια ως «χρήστης ενεργειακών πόρων» αλλά, αντίθετα, τοποθετούμενο στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία (το εμπόριο ενέργειας) και στην αξία καταστροφής (την οπλοποίηση της ενέργειας). Μέσα σ’ αυτή τη ζώνη μπαίνει το «εθνικό» θεώρημα ότι με το να γίνει ενδιάμεσος σταθμός στη διακίνηση ενεργειακών πόρων θα εξασφαλίσει ‘διεθνή στρατιωτική προστασία’… Πού το είδαν άραγε τα εντόπια αφεντικά αυτό το έργο; Η καπιταλιστική ιστορία άλλα λέει…
Τα πρόσφατα «εθνικά» πανηγύρια τρικλίζουν πάνω σε έωλες παραδοχές που απλά θολώνουν στα μυαλά των υποτελών τις γεωπολιτικο-προσοδικές μεθοδεύσεις των ντόπιων αφεντικών. Η καθεστωτική «καθημερινή» για παράδειγμα, πριν 2 μέρες (8 Νοέμβρη) ξεκινούσε έτσι διαμορφώνοντας το περίγραμμα αυτής της σκόπιμης θολούρας χωρίς πάντως να αποφεύγει τις λέξεις που στο βάθος τους αποκαλύπτουν την αλήθεια:
Εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο του Κάθετου Διαδρόμου που θα καταστήσει [sic!] την Ελλάδα «πύλη» για τη μεταφορά αμερικανικού LNG στην Ευρώπη έδωσε η σύμβαση προμήθειας που υπέγραψε χθες η νεοσύστατη εταιρεία των ομίλων ΔΕΠΑ – Aktor, Atlantic – Sea LNG Trade με την αμερικανική Venture Global…
Και να τα συστατικά της συσκότισης.
Πρώτον, σύμφωνα με την ίδια την αμερικανική εταιρεία, η Venture Global είναι ένα πολύ καινούργιο μαγαζί υγροποίησης φυσικού αερίου με σκοπό το δια θαλάσσης εμπόριο του – ξεκίνησε μόλις το 2022. Όσο για τον εταίρο του στο συγκεκριμένο deal, την Atlantic – Sea LNG Trade, αυτή φτιάχτηκε μόλις … προχτές, σα θυγατρική των ΔΕΠΑ και Aktor (με την συνοδεία φήμης ότι το μερίδιο της Actor, 60%, θα το αγοράσει η κρατική αμερικανική development finance corporation…. Μετά το μερίδιο θα πουληθεί αλλού, και θα γίνονται μια χαρά χρηματιστηριακά παιχνίδια…) και αρχικό μετοχικό κεφάλαιο 500.000 ευρώ – στραγάλια δηλαδή…
Business as usual κατ’ αρχήν, εκτός ίσως απ’ αυτό: πρόκειται για εταιρείες δημιουργημένες επί τούτου για να κινούνται στη ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής. Οι λέξεις «εμπορική διάσταση στο γεωστρατηγικό έργο» πρέπει να διαβαστούν ως εμπορική διάσταση στο πολεμικό έργο.
Δεύτερον, πρακτικά δεν έχει υπογραφτεί καμία «τελική συμφωνία». Υπογράφτηκε «προσύμφωνο», αυτό που στην αργκώ λέγεται «μνημόνιο συνεργασίας». Λογικό, αφού αυτό το «προσύμφωνο» αφορά μεν 20 χρόνια, που θα ξεκινήσουν όμως απ’ την 1η Γενάρη του 2030! Μετά από 4+ χρόνια δηλαδή! Κι αυτό επειδή μεταξύ άλλων ΔΕΝ υπάρχουν αυτή τη στιγμή έτοιμοι διαθέσιμοι τελικοί αγοραστές απ’ τους ενδιάμεσους, την Atlantic – See LNG Trade δηλαδή. ΔΕΝ υπάρχουν έτοιμες διαθέσιμες αξίες χρήσης. Πρέπει να βρεθούν∙ ή πιο σωστά να εφευρεθούν: αυτή είναι η «γεωστρατηγική», δηλαδή η πολεμική διάσταση του πράγματος.
Κατά συνέπεια (τρίτον) αναζητούνται (απ’ την Atlantic….) πελάτες. Υπογράφονται (ή αναζητούνται) καινούργια «προσύμφωνα», καινούργια «μνημόνια συνεργασίας». Πρώτος μελλοντικός πελάτης; Η ουκρανική Naftogaz: πελάτης από την 1η Γενάρη του 2030 (θα υπάρχει ως τότε η Naftogaz;; Προς το παρόν και για το ορατό μέλλον οι αποθήκες και οι εγκαταστάσεις της κτυπιούνται τόσο συστηματικά ώστε δεν μένει ούτε μαντήλι για κλάμα…). Δεύτερος πελάτης δύο ρουμανικές εταιρείες. Πάντα από 1η Γενάρη του 2030: σε ότι αφορά τις πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης για το αμερικανικό υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο αυτές είναι … δυνητικές!
Τέταρτον, αυτό το «δυνητικό», το «ενδεχόμενο», το «πάμε στο 2030 και βλέπουμε» (το 2030 είναι η χρονιά που η ένοπλη συμμορία των ευρωπροθύμων θα βάλει στη θέση της την Μόσχα;) το λιγούρικο για γεωπολιτικές προσόδους ελληνικό καθεστώς το πανηγυρίζει ως …. «τώρα»!!! Αυτό λέγεται προεξόφληση, και είναι συνηθισμένη τακτική για τους παίκτες των χρηματιστηρίων που επιδιώκουν άμεσα κέρδη από νταραβέρια «μελλοντικής εκπλήρωσης». Σ’ αυτά τα νταραβέρια, σ’ αυτά τα στοιχήματα πιο σωστά, είναι συνηθισμένο κάποιοι να πηγαίνουν-στον-κουβά…. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της «πύλης», πόσο πιθανός είναι ο κουβάς;
Ερχόμαστε έτσι στα επόμενα στοιχεία της συσκότισης – και του εγκλήματος.
Πέμπτον: για ποιο λόγο οποιοσδήποτε τελικός χρήστης, οποιαδήποτε ενεργειακή αξία χρήσης θα επέλεγε το 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο υγροποιημένο και εξαερωμένο φυσικό αέριο απ’ την μακρινή αμερικανική Λουϊζιάνα αντί για το 3, 4, ή 5 φορές φτηνότερο μέσω αγωγών, σταθερής ροής κοντινό ρωσικό; Το «ταξίδι» στην υπό αμερικανικό έλεγχο ζώνη ανάμεσα στην ανταλλακτική αξία και την αξία καταστροφής προβάλλεται με απεριόριστη αναίδεια ως «αναπτυξιακό»!!! Αλλά είναι γνωστό ήδη πόσο «αναπτυξιακό» είναι: γερμανικός καπιταλισμός!!! Καθηλωμένος εδώ και 3 χρόνια, μετά την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, με μόνη «λύση» το αμερικανικό LNG, έχει περιπέσει σ’ αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ύφεση. Θέλουν οι βαλκανικοί καπιταλισμοί το ίδιο; Ζηλεύουν, λιγουρεύονται την γερμανική καπιταλιστική καθίζηση; (Το Κίεβο εξαιρείται!!!)
Έκτον: το πανηγύρι για την ελληνική «πύλη», η προεξόφληση δηλαδή ότι αυτή η πύλη-θα-δουλεύει απ’ το 2030 και μετά προϋποθέτει ότι οι τώρα δυνητικοί πελάτες και οι πραγματικές ενεργειακές ανάγκες χρήσης τους θα αναγκαστούν (και δεν θα επιλέξουν…) να στραφούν στο 3, 4, ή 5 φορές ακριβότερο της Venture Global. Θα αναγκαστούν δηλαδή να αυτοκτονήσουν ενεργειακά, α λα Βερολίνο. Κι αυτό, με τη σειρά του, προϋποθέτει ότι θα καταστραφεί κάθε άλλη δυνατότητά τους: η ενεργειακή ανταλλακτική αξία (του αμερικανικού υγροποιημένου) κάθεται ακριβώς πάνω στις κάνες της ενεργειακής καταστροφικής αξίας του. Το «εμπόριο» είναι η προέκταση των βολών της «γεωστρατηγικής» – κι όποιον πάρει ο χάρος!
Έτσι στο ελλαδιστάν βαράνε παλαμάκια με τα ροδαλά χεράκια τους!
Ταμάμ…
(Έβδομο και τελευταίο: εδώ γύρω, στη γειτονιά, υπάρχουν ενεργειακοί παραγωγοί αξιών χρήσης που δεν χρειάζονται ούτε φαίνεται να επιδιώκουν «προστασία», δηλαδή καταστροφική αξία: αλγερία – πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αίγυπτος – φυσικό αέριο. Προφανώς δεν έχουν την ελληνική ευφυία…)