Category: Midnight Rebel

No rest for the wicked

Δευτέρα 5 Νοέμβρη. Από μια ταράτσα σ’ έναν παραγκομαχαλά κάπου στην (απέραντη) ινδία, την ώρα που πέφτει η νύχτα… Ο Dub FX (απ’ την αυστραλία) o CAde και ο ινδός Mahesh Vinayakram…

 

Bombino, Vieux Farka Toure

Δευτέρα 29 Οκτώβρη. Πίσω στην υποσαχάρια αφρική, μέσω ελβετίας αυτή τη φορά, και του φετεινού φεστιβάλ afro-pfingsten. Ο γνώριμος Bombino σε πρώτη φάση, και μετά ένας Toure (του γνωστού οίκου!), σε ηλεκτρικά blues.

Το αφήνετε να παίξει… (Kι όσο παίζει κάποιοι πρωτοκοσμικοί συνεχίζουν να λεηλατούν την ζώνη του Sahel – για να μην ξεχνιόμαστε…)

Makina Kandela

Δευτέρα 22 Οκτώβρη. Επιστροφή στο Santiago, και στο στούντιο la makinita. Με cumbia, και τους Makina Kandela.

Την γλώσσα τους δεν την κατέχουμε, αλλά γουστάρουμε την μουσική – και τις φάτσες τους.

Καλή βδομάδα.

 

Nevermind

Δευτέρα 15 Οκτώβρη. Ένας Leonard Cohen λοιπόν…

(Έλεγαν παλιά κάποιοι, που ήθελαν να χρυσώσουν την μιζέρια, ότι οι ηττημένοι δεν έχουν επιλογές. Λάθος! Οι ηττημένοι έχουν μία, και μόνο μία επιλογή που να αξίζει το όνομά της: να μηχανευτούν τη συνέχεια της έριδας.

Τα υπόλοιπα δεν είναι επιλογή. Και λέγονται συμβιβασμός.)

 

Karamelo Santo

Δευτέρα 8 Οκτώβρη. Αυτό το στούντιο στο Σαντιάγκο της χιλής, το La Makinita, είναι φλέβα! Βρίσκει κανείς εκεί τα γνήσια, που φτάνουν πότε πότε και στα μέρη μας, σαν απόηχος… Θα επιστρέφουμε πότε πότε στα λημέρια του.

Προς το παρόν οι Karamelo Santo, μια αργεντίνικη μπάντα, στο cumbia pela.

Με τις καλημέρες μας.

(Special αφιερωμένο: στη Μαρία, στην παρέα της, στο ταξίδι.)

 

Spiritual games

Δευτέρα 1 Οκτώβρη. Έτσι θα το έλεγε ο νιγηριανός Fela Kuti. Εδώ ο γυιός του Seun (φωνή), ο Cheick Tidiane Seck (πλήκτρα), και μια 15αριά μουσικοί ακόμα, στο Opposite People.

Μπορείτε να το πείτε και afrobeat· πάλι spiritual είναι.

Με τις καλημέρες μας.

(Ακόμα στην καρέκλα είστε;)

 

Power in the darkness

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Στις αρχές του 1978 ο Tom Robinson και η μπάντα του κυκλοφορούν στην Αγγλία το άλμπουμ “power in the darkness”. Πολιτική μπάντα οι TRB περιλαμβάνουν στο lp τους και ένα ομώνυμο τραγούδι, που είναι κατά κάποιον τρόπο ένας ύμνος στην αντι-αυταρχική απελευθέρωση μιας σειράς ήδη (τότε) διακριτών κοινωνικών υποκειμένων.

Ο όρος «πολιτικές της ταυτότητας» θα δημιουργηθεί αργότερα γι’ αυτά τα κοινωνικά υποκείμενα, στα ‘80s, από ακαδημαϊκούς. Παρότι οι «πολιτικές της ταυτότητας» θα χαιρετιστούν σαν ένα post modern ανταγωνιστικό project, σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό θα απαλλοτριωθούν τα επόμενα χρόνια απ’ τον ακαδημαϊσμό και τον νεοφιλελευθερισμό. Και, στις μέρες μας, όχι μόνο απ’ αυτούς…

Η Ιστορία συχνά λοξοδρομεί…

 

Siouxsie And The Banshees

Δευτέρα 17 Σεπτέμβρη. Post punk; Electro pop; New wave; Gothic; Διάφοροι έβγαζαν το ψωμί τους (ή το πεντεσπάνι τους) κάνοντας κατατάξεις, όμως τις λίστες τους τις σάρωσε ο καιρός.

Η Siouxsie σημάδεψε τ’ αυτιά και την ψυχή όσων ήταν στη γύρα τότε, στα ‘80s. Έφταιξε κι αυτή που γλυστρίσαμε ανεπαισθήτως σ’ ένα σύννεφο του οποίου δεν πήραμε στα σοβαρά την μαυρίλα; Ποιος ξέρει; Μάλλον κοιτούσαμε πίσω…

Περασμένα – αν και όχι ξεχασμένα…

 

All tomorrow’s parties…

Δευτέρα 10 Σεπτέμβρη. Η Nico σκοτώθηκε, ο Reed πέθανε υποχόνδριος, ο Cale κρατάει ακόμα… Αλλά αυτή η μουσική, 50 χρονών ήδη, δεν έχει κανένα παράπονο απ’ την ιστορία. Ίσως επειδή το 1967 μπορούσε κανείς να πειραματίζεται με το μέλλον αβέβαιο. Δηλαδή ανοικτό.

Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Velvet Underground λοιπόν, απ’ το πρώτο τους άλμπουμ (Andy Warhol please…), του 1967. Αν πίνετε καφέ αφήστε το να παίξει. Αν κάνετε κάτι άλλο, κλείστε ραντεβού ακρόασης… (Ο 20ος αιώνας έχει φύγει, οπότε δεν θα γουργουρίζει στα πόδια σας σα γάτα ζητιανεύοντας ένα χάδι…)

Monday morning…

 

Πριν 49 χρόνια

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Κάπου στα μέσα του 21ου αιώνα κάποιος αναλαμβάνει μια επικίνδυνη αποστολή, να επιστρέψει στον 20ο για να βρει ή να διορθώσει κάτι. Στο καινούργιο του αθέλητο και προϊστορικό περιβάλλον μουρμουρίζει: ωραία μουσική ακούγατε στον 20ο αιώνα.

Το πιο πάνω είναι fiction – αλλά έτσι είναι. Ο 20ος αιώνας είναι ήδη ένας σωρός ένδοξων ερειπίων, όπου ζουν ερημίτες ασκητές και τρωκτικά της ιδεολογίας. Ωστόσο απ’ αυτόν έμειναν κάτι λίγα… Ένα απ’ αυτό είναι η μουσική (ένα άλλο είναι ο κινηματογράφος).

Και τα δύο video είναι απ’ το woodstock – Αύγουστος του 1969 για να μην το ψάχνουν όσοι δεν ξέρουν πότε έγινε. Δεν μας παρακινεί η νοσταλγία, αλλά μάλλον η πεποίθηση πως «κάπως ξεκίνησαν όλα» – κι αυτό δεν έχει σχέση πια με το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Να λοιπόν μια απ’ τις αφετηρίες…

Η μπάντα του Santana είναι όλοι 21 και 22 χρονών – τρελή πιτσιρικαρία!!! Όσο για την θεά Grace, τι να πούμε; Πόσοι και πόσες την άκουσαν (στον 20ο αιώνα), σα Σειρήνα, να γλυκαίνει το μπάφιασμά τους;

Άντε: ευχή για έναν Σεπτέμβρη χωρίς πολλή μελαγχολία (η λίγη κάνει καλό…)