Month: October 2023

Keith Jarrett

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Κάτι για ικανά αυτιά σήμερα (και, γιατί όχι, δυνατές καρδιές). Ο Keith Jarrett σε μια συναυλία στο Τόκιο, το 1984.

Πιάνο και μόνο πιάνο. Αλλά τι;;;;;; Απλά τζαζ; Όχι: Jarrett…

Ο αιώνιος εχθρός

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το γεγονός ότι οι ισλαμοδημοκράτες στην Άγκυρα, απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα, δήλωναν τον προσανατολισμό τους στην ένταξη στην ε.ε. ποτέ δεν ήταν κυριολεκτικό. Το τουρκικό κράτος / κεφάλαιο περισσότερα θα είχε να χάσει παρά να ωφεληθεί αν έπρεπε να υπακούει, για παράδειγμα, στην κυρία Ursula. Για τους ισλαμοδημοκράτες η «προοπτική ένταξης» είχε ένα κοντοπρόθεσμο και έναν μεσοπρόθεσμο στόχο. Να στηριχτούν οι (αντιχουντικές) μεταρρυθμίσεις που προώθησαν (αυτός ήταν ο πιο κοντινός) και να αποκτήσει το τουρκικό κεφάλαιο προνομιακές σχέσεις με τα ευρωπαϊκά (ο μεσοπρόθεσμος).

Τα χρόνια πέρασαν. Το πρώτο (ο εκσυγχρονισμός, οι μεταρρυθμίσεις) ολοκληρώθηκε, αν και μετά το πραξικόπημα του 2016, αποτυχημένο μεν αλλά πραξικόπημα, μια κάποια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» επιβλέπει τους θεσμούς – ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Το δεύτερο έχει προχωρήσει σε πολύ ευρύτερο ορίζοντα. Αφενός η επιλογή υποτίμησης της λίρας (άρα και της σχετικής υποτίμησης της εργασίας) έχει κάνει τον τουρκικό καπιταλισμό μια «μικρή κίνα». Αφετέρου οι σχέσεις της Άγκυρας με το ευρασιατικό project, οικονομικές και όχι μόνο, έχουν ανοίξει νέους ορίζοντες, ορίζοντες που δεν υπήρχαν το 2002, το 2005 ή το 2010.

Συνεπώς οι χθεσινές δηλώσεις του Erdogan στο κοινοβούλιο όχι μόνο δεν είναι περίεργες, αλλά μάλλον πρέπει να εννοηθούν μέσα στους καινούργιους υπό διαμόρφωση παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> ‘Eστω, ας πούμε, ότι με την ασταμάτητη μηχανή ξεμπερδεύεις εύκολα: είναι «φιλορωσική» (;;;;) όπως λένε οι εγχώριοι νατοϊκοί. (Από το 1979 στο κουρμπέτι έχουμε κατηγορηθεί σχεδόν για τα πάντα – και τ’ αντίθετά τους! Και πάντα απ’ το ίδιο είδος ανθρώπων: εκείνο που εννοεί τον καπιταλιστικό κόσμο σαν γήπεδο ποδοσφαίρου, με την ανάλογη οπαδική μυωπία…).

Αλλά τους New York Times τι παρόμοιο να τους χρεώσεις; Είναι ένα καθαρά νατοϊκό δημαγωγικό μέσο πρώτης γραμμής∙ στηρίζει το φασιστοΚίεβο (και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo)… Τι είναι λοιπόν αυτά που έγραφε πριν 5 ημέρες;

Δεν τα έγραφε με λόγια μόνο. Είχε και χάρτες:

 

Με κόκκινο είναι τα εδαφικά κέρδη της Μόσχας απ’ τις αρχές του 2023. Με μπλε τα εδαφικά κέρδη του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένης εννοείται της θρυλικής «μεγάλης αντεπίθεσης» που ξεκίνησε στις 4 Ιούνη με σκοπό να έχει φτάσει (ο ουκρανικός στρατός) μέσα σε 2 βδομάδες στην Αζοφική. (Πέρασαν 4 μήνες και δεκάδες χιλιάδες νεκροί από τότε…)

Και επειδή κάποιοι μπορεί να μην καταλάβαιναν, οι NYT επέμειναν με εικονογράφηση επιπέδου δημοτικού:

Ο ρωσικός στρατός έχει καθαρό εδαφικό κέρδος 188 τετραγωνικά μίλια ως τώρα μέσα στο 2023 – λένε οι NYT. Όχι κάτι σπουδαίο (κι άλλωστε δεν ενδιαφέρεται μέχρι σήμερα για μεγάλες κατακτήσεις, για την αποστρατιωτικοποίηση του Κιέβου ενδιαφέρεται, πράγμα που δυστυχώς γίνεται με τον πιο θανατηφόρο τρόπο…). Οπωσδήποτε, από μια λογιστική προσέγγιση, οι NYT λένε ότι πρόκειται “net gain”.

Δεν είναι φταίξιμο της ασταμάτητης μηχανής: ως τώρα, μετά από 19 μήνες ενός αιματηρού πολέμου, η Μόσχα έχει πετύχει (ας πούμε: ορισμένους ενδιάμεσους στόχους) και το Κίεβο + νατο έχουν αποτύχει (σε οτιδήποτε δήλωσαν σα στόχο). (Όπως βλέπεται αποφεύγουμε τις λέξεις «νίκη» και «ήττα». Χρησιμοποιούμε τις πιο ήπιες και όχι τόσο φορτισμένες «επιτυχία» και «αποτυχία»).

Αλλά δεν μπορεί κανείς να βαφτίσει αιώνια το κρέας ψάρι∙ όχι σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο! Και μόνο το γεγονός ότι τώρα πια οι νατοϊκοί και οποιοιδήποτε άλλοι υποστηρικτές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού NYT δείχνουν (και εικονογραφούν) την μέχρι στιγμής αποτυχία, προκαλεί ερωτηματικά. Αν η «συλλογική δύση» παραδέχεται, έστω και έμμεσα, έστω και ανεπίσημα, την κατάπτωση των φιλοδοξιών της στο ουκρανικό πεδίο μάχης, πως σκοπεύει να συνεχίσει;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Αν το νατο δεν προχωρήσει ανοικτά σε κάποιου είδους απονενοημένη επίθεση στη Μόσχα (στο ουκρανικό πεδίο..), η Μόσχα δεν πρόκειται να στραφεί στρατιωτικά κατά των κρατών μελών του. (Αλλά την κεντρική απόφαση δεν θα την πάρει η Αθήνα. Απλά θα την ακολουθήσει, έμμεσα – αμερικανικές βάσεις – ή και άμεσα…)

Οι συνέπειες της αποτυχίας σ’ αυτό που η δύση αναγόρευσε σε νο 1 πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου εκδηλώνονται ως τώρα με μη στρατιωτικούς τρόπους. Παρήγορο; Ως κάποιο σημείο ναι. Αλλά οι μη στρατιωτικές συνέπειες δεν είναι ασήμαντες.

Δείτε, για παράδειγμα, τον λεγόμενο πληθωρισμό. Πρόλαβαν να τον ονομάσουν «πληθωρισμό απληστίας», ως εάν ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα σεμνό, ταπεινό – και ασκητικό. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως πρόκειται (για άλλα αφεντικά μεθοδευμένη και για άλλα ενστικτώδικη) εκστρατεία αρπαχτής∙ ή, για να το πούμε σωστά, βίαιης συσσώρευσης κεφαλαίου με την μορφή του χρήματος που οφείλεται στο ότι στενεύει διαρκώς ο παγκόσμιος κύκλος αξιοποίησης (και κερδοφορίας) των δυτικών κεφαλαίων. Τώρα αλλά και στην προοπτική των εξελίξεων. Σίγουρα στο ορατό μέλλον. Συνεπώς «αγριεύει» η προσπάθεια συσσώρευσης καθώς στρέφεται όλο και περισσότερο στις «εσωτερικές αγορές». (Τι είναι η εκτόξευση της τιμής του λαδιού περσινής συγκομιδής αν όχι άγρια συσσώρευση κερδών με όρους χρηματιστηρίου α λα ελληνικά;)

Αφήστε όμως προς στιγμήν στην άκρη το ελλαδιστάν… Δείτε την κάποτε «ατμομηχανή της ευρώπης».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.