Ίσως όχι και τόσο έκτακτο 2

Σάββατο 26 Φλεβάρη>> Το ρωσικό καθεστώς αποφάσισε λοιπόν ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να εκτρέψει το μαφιόζικο ουκρανικό κράτος απ’ την τροχιά προς το να γίνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αμερικανική βάση, παρά μόνο δια της βίας. Τα (στρατιωτικά) σχέδια θα πρέπει να ήταν έτοιμα από καιρό. Απέμενε η αλυσίδα των αποφάσεων: πρώτα η αναγνώριση του Donetsk και του Lugansk, και ύστερα η «αξιοποίησή» της.

Δημιουργήθηκε κάποια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που επέβαλε την εισβολή, την προοπτική στρατιωτικής ήττας και συνθηκολόγησης του Κιέβου τώρα;

Αν κάποιος δει τον «χάρτη» της περικύκλωσης της ρωσικής επικράτειας απ’ τα δυτική μεριά της (και της πολιτικο-οικονομικής αποκοπής του ευρασιατικού project απ’ την υπόλοιπη ευρώπη) θα πρέπει να σημειώσει οπωσδήποτε την πρόσφατη (αποτυχημένη) προσπάθεια ανατροπής του Λουκασένκο στη λευκορωσία και την ακόμα πιο πρόσφατη (αποτυχημένη) προσπάθεια ανατροπής του Τοκάγεφ στο καζακστάν. Δεν θα ήταν παράλογο για το ρωσικό καθεστώς να συμπεράνει ότι ο αμερικανο-αγγλικός άξονας βρίσκεται σε επίθεση διαρκείας.

Η σταγόνα που πιθανότατα ξεχύλισε το ποτήρι είναι ωστόσο η δήλωση του κωμικού Zelesnky στο «συνέδριο ασφαλείας του Μονάχου» το Σάββατο 19 Φλεβάρη, περί επιδίωξης του φασιστοκράτους του να αποκτήσει (ξανά) πυρηνικά όπλα. Μετά το πραξικόπημα του 2014 ο Poroshenko, μαφιόζος πρόεδρος στο Κίεβο, είχε «ανοίξει» το θέμα άλλες τρεις φορές. Ο Zelensky δήλωσε ότι το ανοίγει κι αυτός για 4η φορά, αλλά θα είναι η τελευταία: η ουκρανία θα αποκτήσει έτσι κι αλλιώς πυρηνικά όπλα!


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Comments are closed.