Year: 2021

Ή «περίεργα» γίνονται;

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ένας αμερικάνος επιχειρηματίας, ονόματι Mark Zuckenberg (το αφεντικό των δυτικών antisocial media και των περιεχομένων τους), αποφάσισε χτες ότι το ψόφιο κουνάβι είναι σκοτωμένο φίδι για τα επιχειρηματικά του κέρδη. Επί 4 χρόνια τα αλλοπρόσαλλα τιτιβίσματα του ψόφιου κουναβιού και οι σχετικές αντεγκλήσεις τροφοδότησαν την επισκεψιμότητα του λογαριασμού του, άρα τα κέρδη του επιχειρηματία. Αλλά (είπε χτες το αφεντικό) «αρκετά»! Και «…αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την απαγόρευση των λογαριασμών του στο facebook και στο instagram για τουλάχιστον τις δύο επόμενες εβδομάδες, μέχρι να ολοκληρωθεί η ειρηνική παράδοση της εξουσίας… Η προτεραιότητα για όλη τη χώρα πρέπει να είναι το πως θα διασφαλίσει ότι οι 13 ημέρες που απομένουν θα περάσουν ήσυχα και σύμφωνα με τους καθιερωμένους δημοκρατικούς κανόνες».

Η καρδιά πολλών θα αγαλιάσει: ο Zuckenberg μπαίνει κι αυτός στο hall of fame του αντιφασισμού!.. Ή, έστω, των ατσάλινων υποστηρικτών της δημοκρατίας!! Είναι έτσι; Ναι, έτσι νομίζετε…

Αλλά όχι – προφανώς όχι! Ο Zuckenberg είναι εξέχον μέλος της τεχνο-ολιγαρχίας, και τα επιχειρηματικά του συμφέροντα είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεών του μέσα απ’ τον έλεγχο των επικοινωνιών (και όχι μόνο) και το εμπόριο των data. Η εν είδει διαγγέλματος σταυροφορία του για την δημοκρατία είναι το ίδιο βρώμικη όσο και η σταυροφορία του ψόφιου κουναβιού για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και στον Ειρηνικό· το ίδιο βρώμικη όσο οι παλιότερες και νέωτερες μορφές εξουσίας στο σύνολό τους. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι είναι φασιστόμουτρο (και, τυπικά, ακόμα πρόεδρος της αμερικανικής παρακμής)· αλλά το ίδιο φασιστόμουτρο είναι και ο Zuckenberg, σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο», και χωρίς καν να χρειάζεται να εκλέγεται… Διακηρύσσει ότι «για το κοινό καλό» αποφασίζει ποιος θα χρησιμοποιεί τα αντικοινωνικά εμπορεύματά του και ποιός όχι, όπως ένας άλλος της ίδιας κλάσης, ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, πάλι «για το κοινό καλό» αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι φάρμακο. Είναι (και σκοπεύουν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις τους) τα αφεντικά του «κοινού καλού»! Ποιός χαζεύει ακόμα τον «Μπλεκ – μέσα – στο – Καπιτώλιο» ενώ έχει ξεσπάσει η θύελλα;

O Snowden κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται. Έγραψε χτες: Το facebook φιμώνει τον πρόεδρο των ηπα. Για το καλύτερο ή το χειρότερο, αυτό θα πρέπει να μείνει στη ιστορία σαν ένα σημείο καμπής στην μάχη για τον έλεγχο πάνω στον ψηφιακό λόγο.

Πράγματι πρόκειται για μάχη, αλλά με τον ίδιο στόχο. Ποιός θα έχει την εξουσία; Η μορφή κράτος μόνη της, ή η μορφή κράτος σε σ.δ.ι.τ. με τους «ευγενείς» επιχειρηματίες; Για να το πούμε σχηματικά: τι ευθύνες θα αναλαμβάνει το σύμπλεγμα και τι η μορφή-κράτος; Πώς θα μοιραστεί η τράπουλα;

Ή δεν χρειάζεται καν μοιρασιά;

3 – Ο παλιός είναι αλλιώς!

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ο Μαρξ δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να φανταστεί πόσο κοινότοπο θα γινόταν το επίθετο «έξυπνος» σαν χαρακτηρισμός μηχανών: έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνες (ψηφιακές) «οικιακές βοηθοί», έξυπνα αυτοκίνητα, ακόμα ακόμα και έξυπνα «εμβόλια» – ένας κόσμος μαγικός! Ένας κόσμος στον οποίο «επιτέλους!» (από καπιταλιστική άποψη) μεγάλα τμήματα της (ανθρώπινης) διανοητικής εργασίας μηχανοποιούνται με εντυπωσιακό τρόπο· έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει δυναμικά και ριζικά, για άλλη μια φορά, ο τεχνικός καταμερισμός (εκμετάλλευσης) της εργασίας… Όχι, απλά, η πόλωση / διαστρωμάτωση ανάμεσα σε «χειρωνακτική» και σε «διανοητική» εργασία, αλλά η πόλωση / διαστρωμάτωση στο εσωτερικό αυτής της τελευταίας, σε διάφορα επίπεδα «διανοητικής» μεν αλλά «ανειδίκευτης» (άρα φτηνής) εργασίας ρουτινιάρικων χειρισμών … των «έξυπνων» μηχανών….

Όχι, ο Μαρξ δεν είχε τόση φαντασία. Είχε όμως ικανοποιητική κριτική διαύγεια. Κι έτσι το 1848 έγραψε και υπέγραψε (μαζί με τον Έγκελς) κι αυτήν την φράση: … Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Ο Κάρολος δεν είχε δει ούτε μισό αισθητήρα στη ζωή του· και αγνοούσε ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων μπορεί να «τροποποιηθεί» κατά βούληση… Δεν προέβλεψε καν ότι η μπουρζουαζία θα εξαφανιστεί / αντικατασταθεί από ένα καινούργιο είδος αφεντικών. Εκατονεβδομήντα χρόνια μετά, εκείνοι που ζουν μέσα σε αισθητήρες (αισθητήρες παντού προσεχώς!) είδαν την σχετικά αναίμακτη (κατ’ αρχήν) καταστροφή ενός σωρού παραγωγικών δυνάμεων δίπλα τους και αναφώνησαν «αααα! το κράτος είναι αντικαπιταλιστικό!»… (πράγμα που δεν είχαν σκεφτεί όταν έπεφταν πρωτοκοσμικές βόμβες στο αφγανιστάν και στο ιράκ…). Έζησαν (και ζουν) την καταστροφή της δικής τους παραγωγικής δυνάμης αναφωνόντας «ζήτω η κατ’ οίκον φυλάκιση!»…. Ζουν την μετατροπή των κυττάρων τους σε κρίκους της high tech (φαρμακευτικής προς το παρόν…) βιομηχανίας και αναφωνούν «όλοι γερά να εμβολιαστούμε – μην λείψει κανείς – είναι επαναστατικό καθήκον»! Δεν τους περνάει ούτε σαν ελάχιστη υποψία απ’ το μυαλό πως τα κύτταρα τους είναι μια νέα αγορά που κατακτιέται…

God bless them!!!

(συνεχίζεται)

Ένας Μοσχοβίτικος Αύγουστος στον αμερικανό Γενάρη

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν τα πιο πάνω ήταν πλάνα απ’ την πρυτανεία του ΕΜΠ στην Πατησίων, τότε δεν θα υπήρχαν κι αυτά από κάτω:

Αλλά το αμερικανικό Καπιτώλιο δεν είναι το Πολυτεχνείο στην Πατησίων! Οι ψοφιοκουναβικοί έσπασαν ίσως το τελευταίο ταμπού της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εποχής επιτιθέμενοι στο λειτουργικό «πολιτικό κέντρο της δημοκρατίας», την ώρα που συνεδρίαζαν μαζί τα δύο «νομοθετικά» του πρώην imperium. Για το τυπικό της ανακήρυξης προέδρου του νυσταλέου Jo. Απ’ αυτήν την άποψη η χθεσινή ημέρα μοιάζει να είναι το ανάλογο εκείνων των δυο ημερών στον μακρινό Αύγουστο του 1991, στη Μόσχα. Η αναλογία (κατά την ταπεινή μας γνώμη) είναι αυτή: όταν η παρακμή μιας υπερδύναμης προχωρήσει αρκετά «σκάει» ακριβώς στο συμβολικό και πραγματικό κέντρο της. Τότε, στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Gorbachev, κινήθηκαν τανκς. Τώρα οι ψοφιοκουναβικοί κουβάλησαν μόνο τον πολύ ελαφρύ οπλισμό τους (τα κινητά τους για τις απαραίτητες selfie) και τίποτα απ’ τα βαριά όπλα που αναμφίβολα έχουν. Πάει να πει ότι δεν είχαν τους χειρότερους σκοπούς που θα μπορούσαν… Η αναμέτρηση θα συνεχίσει τις επόμενες ημέρες στα media…

Τότε τον Gorbachev έσωσε ο Yeltsin· αλλά οι μέρες του πρώτου και, μαζί, οι μέρες της ε.σ.σ.δ. ήταν πια μετρημένες. Τώρα τον νυσταλέο Jo τον έσωσε η «αυτοσυγκράτηση» των ψοφιοκουναβικών: ενώ ήταν γνωστό το τι θα συμβεί, δεν υπήρχαν δικοί του οπαδοί γύρω απ’ το κτίριο για να «προστατέψουν την δημοκρατία» – προφανώς για να αποφευχθεί μια αντιπαράθεση που θα μύριζε εμφύλιο. Η law enforcement, επίσης, δεν τα κατάφερε για αρκετή ώρα απέναντι στο (όπως το θύμισε το ψόφιο κουνάβι) “κόμμα του νόμου και της τάξης”… Όπως και νάχει: οι μέρες της αμερικανικής κυριαρχίας είναι επίσης μετρημένες…

Τα γεγονότα θα μείνουν ανεξίτηλα, αδιάφορο με το πως θα «αναλυθούν» απ’ τους έμμισθους και άμισθους φίλους του Joνυσταλεάν. Μην έχετε καμμία αμφιβολία: δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι δέκα και είκοσι αλλά πολύ περισσότερες οι πρωτεύουσες ανά τον πλανήτη που είδαν χτες με κατηγορηματικό τρόπο σε ποια εσωτερική κατάσταση βρίσκεται το Joνυσταλεάν, και ότι ο νυσταλέος Jo θα είναι πρόεδρος των μισών ηπα· μισοπρόεδρος δηλαδή. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είτε ο «αυθορμητισμός των ακροδεξιών μαζών» που ακολουθούν το ψόφιο κουνάβι, είτε το σπρώξιμο κάποιων έμπειρων (εχθρικών) μυστικών υπηρεσιών, είτε ακόμα και προβοκατόρικα κυκλώματα αυθεντικά αμερικανικά, θα κάνουν εύκολο έως «λογικό» να ξεσπούν πότε πότε εμφυλιοπολεμικά περιστατικά εδώ κι εκεί στην αμερικανική ενδοχώρα τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια της βασιλείας του νυσταλέου.

Η Ουάσιγκτον (μαζί με συμμάχους της) οργάνωσε, χρηματοδότησε, υποστήριξε κατά κόρον τις λεγόμενες «χρωματιστές επαναστάσεις», κυρίως κατά της rival Μόσχας, στον “πρώην σοβιετικό χώρο”. Συνήθως μετά από εκλογές: η κατηγορία για εκλογική νοθεία ήταν η σημαία… Τελευταία (όχι πετυχημένη) περίπτωση η λευκορωσία. Η τακτική έγινε τελικά viral. “Μολυσματική”. Τώρα το «φαινόμενο» έσκασε στα χέρια της, μάλλον σαν μια αποσυνθετική «κρίση διαρκείας» παρά σαν εκστρατεία ανατροπής μια κι έξω. Εξακολουθεί βέβαια να έχει (ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός) αναβαθμισμένα όπλα, καθώς και κάποιους πιστούς συμμάχους (ανάμεσά τους και το ελλαδιστάν…) Μήπως τώρα πια ένας κανονικός, «θερμός» πόλεμος είναι αυτό που χρειάζεται επειγόντως το Joνυσταλεάν, όχι μόνο για «εξωτερικούς» αλλά και για «εσωτερικούς» λόγους; Μήπως αυτό είναι το τελευταίο κόλπο για να επιβληθεί η «ειρήνη» στο εσωτερικό;

Θα προτιμούσαμε όχι! Αλλά είναι υπερ-αισιόδοξο να περιμένει κανείς ότι η αμερικανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία θα τελειώσει σαν “μπάχαλα” – ή σαν ψίθυρος…

Μια πρόωρη άνοιξη στο Πεκίνο

Πέμπτη 7 Γενάρη. Οι εκπρόσωποι του κινέζικου καθεστώτος συχνά ειρωνεύονταν την δυτική δημοκρατία, σαν εκείνο το καθεστώς όπου «τυχοδιώκτες πολιτικοί αναθέτουν σε άσχετους ψηφοφόρους την ευθύνη να παίρνουν αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα έχοντας σαν μόνο ενδιαφέρον τις καρέκλες τους». Τώρα έχουν υπεράφθονο υλικό για να πείσουν ακόμα και τους πιο αυστηρούς επικριτές του μονοκομματικού καθεστώτος ότι η «δημοκρατία» έτσι όπως την όρισε ο πιο επιθετικός υποστηρικτής της (η Ουάσιγκτον) είναι τοξικό είδος. Όταν ο νυσταλέος Jo, σαν πρόεδρος πια, αρχίσει την προσπάθεια αναστήλωσης της αμερικανικής “γοητείας” στον πλανήτη βάζοντας σαν βασικό κριτήριο των συμμαχιών του την “δημοκρατία”, κι όταν προσπαθήσει να υλοποιήσει το σχέδιο για έναν εναλλακτικό οηε, ένα κλαμπ αποκλειστικά για “δημοκρατικά καθεστώτα”, δεν θα είναι λίγα εκείνα τα αφεντικά άλλων μη εκλεκτών κρατών που θα μουρμουρίσουν ή θα φωνάξουν “δεν κοιτάτε τα χάλια σας καλύτερα;” Κι όλα αυτά εν μέσω μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας για να μείνουν οι αμερικανικές φαρμακο-μαφίες στον αφρό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που (άλλη απόδειξη παρακμής!) δαγκώνει τις ηπα και τους στενούς συμμάχους της δεκάδες φορές περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη την αφρική ή το μεγαλύτερο μέρος της ασίας…

Αλλά στο Πεκίνο δεν ασχολούνται μόνο με την αμερικανική παρακμή. Έχουν κι άλλες δουλειές. Τα νούμερα είναι με την μεριά τους. Ήδη οι κινεζικές επιχειρήσεις (στη συντριπτική πλειοψηφία τους κρατικές…) πέρασαν σε αριθμό τις αμερικανικές στη λίστα του fortune με τις 500 μεγαλύτερες του καπιταλιστικού πλανήτη: 129 (οι 10 ταϊβανέζικες, αλλά πόσο καιρό ακόμα η ταϊβάν θα παριστάνει το ανεξάρτητο κράτος;) έναντι 121…

Δύσκολοι καιροί για λευκούς πρίγκηπες…

Ένας φίλος λιγότερος

Πέμπτη 7 Γενάρη. Ήταν ο τελευταίος που τον αναγνώρισε σαν «πρόεδρο της βενεζουέλα», σε μια κίνηση που ξάφνιασε, ίσως, και τον ίδιο. Από χτες όμως ο Guaido δεν αναγνωρίζεται πια απ’ την ε.ε. σαν «μεταβατικός πρόεδρος»… Δεν είναι καν ούτε «πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης»: το κόμμα του απείχε απ’ τις εκλογές, οπότε η εθνοσυνέλευση ελέγχεται απ’ τον Maduro…. Μιλώντας λιγότερο ευγενικά: o Guaido είναι για τα σκουπίδια επίσημα, αν και η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο εξακολουθούν να τον θεωρούν τον real president. Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει: όταν κάποιος χάνει την μπάλα την χάνει για τα καλά…

Απο χτες, λοιπόν, ο μετρ των διορατικών κινήσεων, ο συλλέκτης αποτυχημένων, ο πετυχημένος, ο γίγαντας υπεξ ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, νοιώθει περισσότερο μόνος. Έχασε τον αρμένιο πρωθυπουργό Pashinyan (οι φήμες λένε πως είτε κρύβεται είτε βρίσκεται σε κάποιου είδους «κατ’ οίκον κράτηση» – όχι εξαιτίας του τσαχπίνη…), έχει χάσει και τον general Haftar, φίλο κι αδελφό … Ποιοί του είχαν απομείνει στον μακρύ και δύσκολο δρόμο του 21ου αιώνα για ένα ελλαδιστάν των δέκα θαλασσών και των πέντε ηπείρων; Ο χασάπης του Καΐρου, ο φασίστας του Τελ Αβίβ, και ο γλυκούλης Guaido… Αυτός πάει – έχουν μείνει μόνο οι άλλοι δύο…

Πριν ένα χρόνο, στις αρχές του 2020, με χαρές και πανηγύρια ο ρημαδοΚούλης, ο μαφιόζος της νότιας κύπρου Αναστασιάδης και ο Netanyahu είχαν υπογράψει μια συμφωνία για …. έναν σωλήνα ονόματι east med… Τώρα ούτε που τον θυμάται κανείς – έχει μπει κι αυτός στη συλλογή των “μεγάλων κατορθωμάτων” του ελλαδιστάν.

Κι αν μας ρωτούσε κάποιος ποιος θα θέλαμε να είναι ο επόμενος που θα έχει μόνο συλλεκτική αξία και μόνο για τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα, αυτός θα ήταν ο χασάπης του Καΐρου. Να πάρουν ανάσα οι αιγύπτιοι προλετάριοι!

Καλή χρονιά ρημαδο—–Νικόλα!

1 – Πίστευε και μη ερεύνα;

Πέμπτη 7 Γενάρη. Ήταν στη μόδα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα· μετά όμως πέρασε σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, πίσω απ’ τις ερμηνείες (πιο σωστά: τις δημοφιλείς παρερμηνείες) της πιο πρόσφατης φάσης της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Cognitive capitalism· «γνωσιακός καπιταλισμός». Για τους κυνηγούς του «επαναστατικού hype» (πόσοι, άραγε, αντιστάθηκαν στον πειρασμό;) αυτές οι καινούργιες λεξούλες (μαζί με άλλη μια: «πρεκαριάτο») ήταν ανακουφιστική απελευθέρωση. Νέες λέξεις άρα νέες καταστάσεις – έτσι δεν είναι; Νέες καταστάσεις άρα μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει – το «παλιό» είναι πολύ παλιό, οπότε άχρηστο….

Μπορεί αυτές οι μικροαστικές αυταρέσκειες να κατέληξαν εκεί ήταν αναπόφευκτο να καταλήξουν, στην προσπάθεια νομής δηλαδή κάποιου μεριδίου απ’ τον «γνωσιακό καπιταλισμό» μέσω μεταπτυχιακών, διδακτορικών, σεμιναρίων κλπ (αλλά και υποτίμηση-σε-σύγκριση-με-τις-υποσχέσεις-και-τις-ελπίδες…) αλλά εν τω μεταξύ το ζήτημα συσκοτίστηκε τόσο όσο να παραπεταχτεί.

– «Γνωσιακός καπιταλισμός»; Τι είναι αυτό;

– Είναι «ο καπιταλισμός που στηρίζεται στη γνώση!»

– Αααα… Γιατί; Υπήρξε ποτέ καπιταλισμός που δεν στηριζόταν στη γνώση; Πριν ήταν «unawareness capitalism»; Καπιταλισμός της άγνοιας;

Μούγκα…

Αν ο καπιταλισμός και η οργάνωσή του στηριζόταν πάντα στη γνώση (στην υπεξαιρεσή της…) τότε το hype του cognitive capitalism θα αποδεικνυόταν απλά μια φούσκα… Και τότε το «παλιό» ίσως να μην ήταν (είναι) καθόλου παλιό και καθόλου άχρηστο· αν και όχι αξιοποιήσιμο αυτούσιο.

Θα έπρεπε, καλύτερα, η προσοχή να στραφεί κατ’ αρχήν στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας (άρα στον τεχνικό καταμερισμό της απόσπασης της υπεραξίας). Για να ανακαλύψει, όχι δίχως κάποια έκπληξη, ότι ήδη απ’ την 1η βιομηχανική επανάσταση, κι ακόμα πιο καθαρά και κατηγορηματικά απ’ την 2η, (στις αρχές του 20ου αιώνα…) ο καπιταλισμός ήταν ικανοποιητικά cognitive! Στο κάτω κάτω εκείνος ο Taylor έμεινε στην ιστορία δίκαια επειδή πέτυχε αυτό: την μετατόπιση του «γνωσιακού κέντρου βάρους» της δουλειάς στα μηχανουργεία απ’ τους ειδικευμένους εργάτες / τεχνίτες στους μηχανολόγους μάνατζερ. Με κρίσιμο και αποφασιστικό μέσο την καινοτόμα μηχανοποίηση των επιμέρους ειδικοτήτων, που έγιναν “tasks” χειρισμού (των νέων – τότε – μηχανών). Του καινούργιου σύνθετου τόρνου, των καινούργιων μηχανών κοπής μετάλλου…

Πιθανότατα κάπου εκεί, ανάμεσα στην 1η και στην 2η βιομηχανική επανάσταση (δηλαδή: «πολύ παλιά»!) απέκτησε λειτουργική υπόσταση για την οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής η διάκριση ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Δεν έχει υπάρξει φυσικά κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί να γίνει χωρίς σκέψη και γνώση· κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί (ή να μπορούσε ποτέ) να πραγματοποιηθεί από ένα ακέφαλο σώμα! Η διάκριση όμως, και η διαστρωμάτωση (η χειρωνακτικη δουλειά είναι κατώτερη, άρα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο· η διανοητική είναι ανώτερη, οπότε αξίζει μεγαλύτερο μισθό ή άλλης μορφής αμοιβή) ήταν χρήσιμη σα νόρμα: αν πρέπει να υποτιμηθεί ένα ή πολλά είδη εργασίας ο προτιμότερος τρόπος είναι ο υπαινιγμός ότι θα μπορούσε να την κάνει και ένα ζώο – ένα ον, εν πάσει περιπτώσει, που είναι αρκετά «χαζό» ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πιο σύνθετα πράγματα. Ή θα μπορούσε να την κάνει μια μηχανή – η οποία, ενδεχομένως, είναι ικανότερη (και γι’ αυτό πολυτιμότερη) από ένα σχεδόν ζώο, ένα ανθρωπόμορφο ζώο, ακόμα κι αν αυτό είναι ο χειριστής της…

Αν η προσοχή είχε στραφεί, λοιπόν, στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας, τότε θα είχε γίνει έγκαιρα κατανοητό οτι ο cognitive capitalism ήταν ταυτόχρονα «παλιός» και «καινούργιος». Ήταν παλιός ως προς την βασική ιδέα και τον πυρήνα των χειρισμών (και των υποτιμήσεων) που θα απελευθέρωνε για λογαριασμό των αφεντικών και της εκμετάλλευσης / πειθάρχησης. Ήταν ταυτόχρονα καινούργιος σε σχέση με το είδος των μηχανών που είχαν ηδη αρχίσει να παίρνουν θέση όχι μόνο στην οργάνωση της εργασίας αλλά, απρόοπτα (για τους γερασμένους διανοητικά και θεωρητικά «αντικαπιταλιστές») στο σύνολο της ζωής.

Το «παλιό» επρόκειτο να είναι «καινούργιο», διαρκώς «νέο» – και έτσι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει: το σχίσμα, η πόλωση, ανάμεσα σε «γνώστες» (ειδικούς…) και «αγνοούντες» στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα έχει απόλυτη συνέχεια και συγγένεια με εκείνο στην 3η δεκαετία του 20ου αιώνα… Την ίδια συνέχεια και συγγένεια έχει η η οργάνωση της εκμετάλλευσης και της εξουσίας… Κι ωστόσο όλα μοιάζουν από πρώτη ματιά απελπιστικά καινούργια, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Πράγματι, υπάρχει κάτι αληθινά καινούργιο (αν και ιστορικά προσδιορισμένο): η έκταση και η ένταση αυτής της (μηχανικής) πόλωσης ανάμεσα σε «γνώστες» και «αγνοούντες» μέσα σ’ όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων και της καθημερινής ζωής· όχι μόνο σ’ ότι λέγεται «δουλειές»….

2 – Οι «υπάνθρωποι Άλλοι» (δηλαδή εμείς κι εσείς)

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν η προσοχή είχε στραφεί όχι στον ψευτοαστραφτερό κόσμο μιας χούφτας νέων λέξεων αλλά σ’ όσα προσπάθησαν (και σε ικανό βαθμό κατάφεραν) να κρύψουν, τότε θα είχε προσεχτεί κι αυτό: όσο αυξάνει η μηχανοποίηση στον καπιταλισμό τόσο αυξάνει αυτό που ο «παλιός» κυρ Κάρολος ονόμασε «οργανική σύνθεση κεφαλαίου», η αναλογία δηλαδή του κόστους των μηχανών και του κόστους της ζωντανής εργασίας μέσα σε κάθε κύκλο καπιταλιστικής παραγωγής. Κι όσο αυξάνει αυτή η «οργανική σύνθεση» (δηλαδή το μερίδιο των μηχανών, του «παγίου κεφαλαίου») τόσο γίνεται πιο έντονο ζήτημα η απόσπαση της υπεραξίας… η οποία (παρότι δεν αρέσει να λέγεται κάτι τέτοιο) γίνεται ΜΟΝΟ απ’ την ζωντανή εργασία… Κι όσο περισσότερο συμβαίνει αυτό το τελευταίο, τόσο συστηματικότερα απλώνονται οι μορφές υποτίμησης της εργασίας· αλλά και εκείνες οι άλλες, οι μορφές απόσπασης απόλυτης υπεραξίας: τα ατελείωτα ωράρια (ας πούμε).

Κι αν είχαν γίνει, λοιπόν, όλα αυτά αντί για τις μικροαστικές φυγές προς τις Εγωϊκές φαντασιώσεις, τότε θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) το στρατηγικής σημασίας ερώτημα πώς και γιατί επανεμφανίστηκε η δουλεία, η «γυμνή ζωή» πριν την εντοπίσει ο Agaben, μέσα στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά δυτικό κόσμο; Θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) έγκαιρα κι αυτό το στρατηγικής σημασίας ερώτημα: τι ρόλο παίζει η μαζική, βίαιη και συστηματική υποτίμηση των μεταναστών εργατών / εργατριών για την «τεχνολογική αναβάθμιση» του καπιταλισμού στις αρχές του 21ου αιώνα; Και τότε – αλλά μόνον τότε! – θα είχε γίνει σαφής ο οργανικός ρόλος του πρωτοκοσμικού κοινωνικού νεο-νεο-φασισμού για την ομαλή εξέλιξη της 3ης και τώρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!…

«Αν…» Αν είχαν γίνει αυτά έγκαιρα, τότε οι ηλίθιοι και οι antisocial media κομπογιανίτες του 2020 θα ήταν λιγότεροι· κι όσοι είχαν απομείνει θα μιλούσαν για το στοίχημα ή για τα κουτσομπολιά των “επωνύμων” όπως τους ταριάζει, αντί να διαδίδουν όσα δηλητηριώδη έχουν καταφέρει να διαδώσουν τους τελευταίους μήνες.

A big “if’…

(συνεχίζεται)

Σημαδεύοντας σώμα – σώμα

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η πόλεμος για την επιβολή / νομιμοποίηση της γενετικής μηχανικής / γενετικών τροποποιήσεων των ανθρώπινων κυττάρων, με το πρόσχημα της «προστασίας», εντείνεται στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου και των όποιων «εταίρων» του στον πλανήτη. Η περίοδος είναι ιστορικά μοναδική – και απελπιστική αν δεν οπλιστούμε με θηριώδη ψυχραιμία και διαύγεια σκέψης. Η τακτική των αφεντικών και των λακέδων τους είναι ωστόσο σαφής, ένα είδος αναβάθμισης της τακτικής του θανατο-carpet bombing της περιόδου πριν την «επείγουσα έγκριση» των πλατφορμών. Τώρα αυτός ο blitzwar, ο «γρήγορος πόλεμος» που την περασμένη άνοιξη είχε θάνατο – θάνατο – θάνατο, συνεχίζεται με διαδοχικά κύματα κατακτήσεων, επιβολής των θέσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ένας πόλεμος γρήγορων ελιγμών για να εγκλωβίζονται οι όποιες κοινωνικές αντιδράσεις / αντιρρήσεις πριν καν προλάβουν να σχηματιστούν / εκδηλωθούν… Θα λέγαμε: οι οδηγίες αυτής της επίθεσης είναι βγαλμένες από στρατιωτικά εγχειρίδια! Κάθε βδομάδα (μπορεί και πιο σύντομα) εμφανίζεται στο Θέαμα ένα καινούργιο «ζητηματάκι» σχετικά με τους πλατφοριασμούς, πριν προλάβει να γίνει κατανοητό ποιο ήταν και τι συνέπειες είχε το προηγούμενο.

Παράλληλα, φυσικά, εμφανίζονται οι «τριβές πεδίου» που θα περίμενε κανείς σε μια γρήγορη αλλά και βιαστική προέλαση στρατιωτικού είδους. Είναι «τριβές» κωμικές, είναι «τριβές» κωμικοτραγικές… αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αναστέλλουν αυτόν τον blitzwar. Ίσα ίσα που προλαβαίνει (όποιος προλάβει) να επιβεβαιώσει άλλη μια φορά τον χαρακτήρα του!

Σε τέτοιες συνθήκες το καθήκον της αντιπληροφόρησης και της εργατικής κριτικής γίνεται ακόμα πιο επείγον· αλλά, επίσης, και ακόμα πιο δύσκολο. Εξακολουθεί ωστόσο να είναι σταθερά και κρίσιμα απαραίτητο – αλλά μόνο σαν αφετηρία, σαν βάση.

(Μην πείτε ότι η ασταμάτητη μηχανή έχει γίνει πολύ «εξειδικευμένη», όχι, μην το πείτε!! Αν υπήρχε μεγαλύτερη κοινωνική γνώση για όλα αυτά, και μια ετοιμότητα κριτικής, η ασταμάτητη μηχανή θα ασχολούνταν με άλλα!!! Κυρίως όμως: όποιος παραιτηθεί τώρα απ’ την έστω τραχειά, δύσκολη προσπάθεια κατανόησης του τι συμβαίνει πραγματικά, ας το ξέρει: θα είναι διανοητικά παράλυτος μέχρι το τέλος του αιώνα!)

(φωτογραφία: Δεν έχουμε περιγράψει το είδος γενετικής μηχανικής που εφαρμόζει η astrazeneca, με “πλατφόρμα” έναν αδενοϊό πιθήκων, που “κτυπάει” στο ανθρώπινο DNA – έτσι δεν είναι; Οπότε μπορείτε να την χαρείτε εικονογραφημένη…)

 

Ωδή εις την ελευθερίαν!

Τετάρτη 6 Γενάρη. Πρωϊνή εκπομπή σε αθηναϊκό ρ/σ εθνικού φιλοκυβερνητικού μηντιακού ομίλου, Δευτέρα 4/1, πριν δυο μέρες, περίπου 10.30 το πρωί. (Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την προφορικότητα, επειδή κάτι δείχνει κι αυτή – λέμε…)

Αρχιδημαγωγός: Η επιχείρηση έχει ένα επόμενο στάδιο… δηλαδή την παρακολούθηση εκείνων που εμβολιάστηκαν για ένα κάποιο χρονικό διάστημα εεε για το ενδεχόμενο να έχουν παρενέργειες, για το αν έχουν… για το πως λειτουργούν τα αντισώματα και όλα αυτά. Είναι κι αυτό μέσα στην επιχείρησή σας; Έχετε σχέδιο γι’ αυτό θέλω να πω;

Άκης Σκέρτσος (υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, “συντονιστής κυβερνητικού έργου”): Ναι, είναι η λεγόμενη διαδικασία της φαρμακοεπαγρύπνησης. Εεε για να εξηγήσουμε στους ακροατές σας πως λειτουργεί το σχέδιο εεε κάθε εεε δικαιούχος του εμβολίου που προσέρχεται να εμβολιαστεί ταυτοποιείται ηλεκτρονικά, εεε καταγράφεται μέσω ενός εεε ipad ηηη η καρτέλα του, το εμβόλιο που έχει κάνει, ηηη η υγιειονομική του κατάσταση με βάση τη διάγνωση που κάνει ο γιατρός στο σημείο, και από ‘κει και πέρα παρακολουθείται στην περίπτωση που εμφανιστούνε παρενέργειες, που μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει κάποιο τέτοιο ζήτημα.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα. Εεαα το τελευταίο ζήτημα σε σχέση μ’ όλα αυτά είναι το το το περίφημο εεεε υγιειονομικό διαβατήριο, δηλαδή το κατά πόσο ένα ηλεκτρονικό στίγμα ή κάτι άλλο θα επιτρέπει στον εμβολιασμένο, σ’ εκείνον δηλαδή που έκανε και την διαδικασία του εμβολίου, να έχει ελευθερίες που δεν έχουν οι υπόλοιποι, να ταξιδεύει για παράδειγμα. Είναι μέσα στις σκέψεις, τόχετε συζητήσει, υπάρχει απόφαση γι’ αυτό;

Άκης Σκέρτσος: Κάθε εμβολιασμένος θα παραλαμβάνει το πιστοποιητικό εμβολιασμού του το οποίο θα είναι ψηφιακό…

Αρχιδημαγωγός: Σύμφωνοι.

Άκης Σκέρτσος: Εεε αυτό το οποίο συμβαίνει δεν είναι περισσότεροι βαθμοί ελευθερίας γι’ αυτούς που θάχουν το πιστοποιητικό του εμβολιασμού, αλλά διατήρηση των μέτρων, των περιοριστικών, σ’ όσους ΔΕΝ έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού…

Αρχιδημαγωγός: Μμμ…

Άκης Σκέρτσος: … Οπότε εκεί κρίνει και ο καθένας με βάση και το… την αρχή της προαιρετικότητας που έχουμε εεε εξαρχής πει ότι χαρακτηρίζει την διαδικασία του εμβολιασμού, πώς θα κινηθεί.

Αρχιδημαγωγός: Ναι. Εεεοοο οόχι, γιατί εδώ ανοίγει μια συζήτηση για το κατά πόσον ας πούμε οι αεροπορικές εταιρείες θα επιτρέπουν σ’ όσους έχουν αυτό το πιστοποιητικό εμβολιασμού να ταξιδεύουν ελεύθερα εεε να μπαίνουν στα αεροπλάνα για παράδειγμα ή να μετακινούνται ελεύθερα από νομό σε νομό εε αα γι’ αυτό το βαθμό ελευθερίας εννοώ…

Άκης Σκέρτσος: Θέμα εμπορικής πολιτικής της κάθε εταιρείας. Δεν υπάρχει πάντως κάποια τέτοια κρατική πολιτική αυτή τη στιγμή, ούτε σε εθνικό ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα…

Θέλουν να φωνάξουν την χαρά τους για ένα απ’ τα μεγάλα κόλπα του 21ου αιώνα αλλά σεμνύνονται… Και το κόλπο είναι διπλό, δηλητηριώδες και ενάντια στο ανθρώπινο είδος – αλλά, «πάνω απ’ όλα η υγεία»!!

Σκέλος πρώτο: «η λεγόμενη φαρμακοεπαγρύπνηση»…

Σκέλος δεύτερο: το «περίφημο υγιειονομικό διαβατήριο», η «εμπορική πολιτική και η ελευθερία ‘αυτή τη στιγμή’»…

Ένα ένα, αναλυτικά. (Ευχαριστούμε τα διεισδυτικά κόκκινα μαντήλια και τις βασικές υποδείξεις τους!)

«Φάση 3» των δοκιμών και φαρμακομαφίες

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η «προσωρινή έγκριση επείγουσας ανάγκης» στη χρήση των πλατφορμών είναι το ψευδώνυνο της συνέχισης και της διεύρυνσης της «φάσης 3» των δοκιμών. Αυτό το παραδέχονται μέσα απ’ τα δόντια οι ίδιες οι φαρμακο-μαφίες· που και που «ξεφεύγει» και από διάφορους ειδικούς. Το πλεονέκτημα είναι οικονομικό (τα πειραματόζωα δεν πληρώνονται καν, αντίθετα οι φαρμακομαφίες πληρώνονται απ’ τους δημόσιους προϋπολογισμούς!), πολιτικό (η «ακτίνα δράσης» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος επεκτείνεται, εξασφαλίζοντας «ζωτικό χώρο» για το ξεδίπλωμα και άλλων πλευρών της επίθεσης, όπως το ψηφιακό φακέλωμα υγείας), ιδεολογικό (οι υποτελείς νομίζουν ότι τα αφεντικά ενδιαφέρονται για την καλή τους υγεία και καλό θα είναι να παρακαλάνε για ακόμα μεγαλύτερο τέτοιου είδους ενδιαφέρον· η εμφάνιση «σπανιότητας» στην κυκλοφορία των πλατφορμών πρέπει να παίξει τον ψυχολογικό ρόλο της «τεχνητής έλλειψης»…. ).

Κανονικά, αν αυτή η επέκταση της «φάσης 3» αναγνωριζόταν σαν τέτοια, πέρα απ’ τα υπόλοιπα θα έπρεπε να γίνεται (με βάση τα σχετικά πρωτόκολλα…) στη βάση σύγκρισης με placebo χορηγήσεις. Στο ξεκίνημα της «φάσης 3» έτσι έγινε: οι «εθελοντές» χωρίστηκαν μισοί μισοί, οι μεν πλατφορμιάστηκαν ενώ οι δε πήραν κάτι ουδέτερο, χωρίς να ξέρουν οι ίδιοι σε ποια κατηγορία ανήκουν. (Μόνο οι «ειδικοί» ξέρουν). Αυτή η μέθοδος, δηλαδή η ύπαρξη ενός placebo group ίδιου μεγέθους και ανάλογης σύνθεσης με την ομάδα όσων παίρνουν το κανονικό φάρμακο, θεωρείται αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιστημοσύνη τέτοιου είδους ερευνών, αφού μόνο έτσι μπορεί να γίνει ο έλεγχος όχι μόνο της αποτελεσματικότητας ενός φαρμάκου, αλλά και της ασφάλειάς του, των παρανέργειών του, κλπ.

Υπάρχουν τώρα placebo groups ανάλογα σε μέγεθος και σύνθεση όσων πλατφορμιάζονται εφόσον η συνέχιση και η επέκταση της φάσης 3 γίνεται κρυφά; Όχι!… Υπάρχουν μόνο εκείνοι κι εκείνες που συμμετείχαν στα placebo groups στο ξεκίνημα της «φάσης 3», πριν λίγους μήνες. Μερικές χιλιάδες για κάθε μία απ’ τις πλατφόρμες των pfizer/biontech, moderna, astrazeneca (και όποιας άλλης). Μπορεί να είναι σαφώς λιγότεροι και να γίνονται όλο και πιο λίγοι αναλογικά με όσους πλατφορμιάζονται, αλλά αποτελούν ένα ζωντανό μέτρο σύγκρισης ακόμα και για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες των πλατφορμών! Το μυαλό σας (και το μυαλό μας) δεν θα έφτανε στο σημείο να σκεφτεί πως η ύπαρξη αυτών των χιλιάδων placebo πειραματόζωων μπορεί πια να συνιστά κίνδυνο για τις φαρμακομαφίες… Τα αφεντικά τους όμως το ξέρουν: παραμένουν το συγκριτικό μέτρο με βάση το οποίο οι όποιες σοβαρές επιπτώσεις των πλατφορμών μπορούν να «μετρηθούν» ακόμα και μελλοντικά. Καθώς οι πλατφοριασμοί γίνονται υποχρεωτικά «κατά κύματα», κι έτσι αρκετοί θα πλατφορμιαστούν για πρώτη φορά την ερχόμενη άνοιξη, κάποιοι εξειδικευμένοι δικηγόροι (σε κράτη που υπάρχουν τέτοιοι…) θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν την ευθύνη των πλατφορμών για ζόρικες παρενέργειες ακριβώς σε σύγκριση μ’ αυτά τα «παλιά» μεν αλλά υπαρκτά placebo groups.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, μ’ αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ώστε οι φαρμακο-μαφίες να ησυχάσουν μ’ αυτόν τον μπελά; Πρέπει να εξαφανιστούν!! Να τους σκοτώσουν; Όχι βέβαια – δεν είναι δυνατόν. Μπορούν όμως να πάψουν να είναι placebo groups!!! Πως; Μα με το να πλατφορμιαστούν κι αυτοί!!!

Ιδού λοιπόν:

Προσέξτε αυτή τη σύντομη «πρόσκληση», επειδή α) προέρχεται απ’ τις φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech, β) αναγνωρίζει ότι οι πλατφόρμες είναι πάντα σε πειραματική / ερευνητική (investigational) χρήση, και γ) προσκαλεί όσους ανήκουν στα placebo groups να πλατφορμιαστούν…

Η τελευταία παράγραφος (η τονισμένη) λέει:

Όλοι όσοι ηλικίας από 16 χρονών και πάνω πήραν εθελοντικά και με θάρρος μέρος (στην προσπάθεια) να φτιαχτεί η διαφορά στη διάρκεια της πανδημίας έχουν την δυνατότητα να πάρουν το πειραματικό / ερευνητικό (investigational) εμβόλιο ενόσω θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στην κλινική δοκιμή.

Διπλή αναγνώριση του ότι τώρα (και μέχρι τα επόμενα 2 χρόνια…) εξελίσσεται κρυφά και βρώμικα η «φάση 3»: το «εμβόλιο» είναι investigational και η κλινική δοκιμή συνεχίζεται!!!

Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της ψευδώνυμης «φαρμακοεπαγρύπνησης» που ανέμελα (δηλαδή: με περισσευάμενη ψευτιά…) ανέφερε προχτές ο κυβερνητικός αξιωματούχος Σκέρτσος!! Ποιός κατασκευάζει αυτές τις πρακτικά ακατανόητες αλλά βαρύγδουπες λέξεις δεν το ξέρουμε· έχουν όμως άρωμα επιστημοσύνης, με το οποίο πασαλείβονται διάφοροι…. Πρόκειται για την επιτήρηση όσων πλατφορμιαστούν (επί τουλάχιστον 2 χρόνια μετά) στα πλαίσια, ακριβώς, της (συνεχιζόμενης) clinical trial! Χωρίς, όμως, να καταλάβουν ότι είναι πειραματόζωα δωρεάν!

Ας το ξαναπούμε, όσο πιο σχηματικά γίνεται, για να γίνει κατανοητό. Στην αρχή της «φάσης 3» οι φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech έπεισαν 20.000 + 20.000 να γίνουν πειραματόζωα (επί πληρωμή) για δοκιμή «αποτελεσματικότητας και ασφάλειας» της mRNA πλατφόρμας τους. Η δοκιμή κράτησε ελάχιστα, έκαναν αίτηση, πήραν «έγκριση επείγουσας ανάγκης» κι άρχισαν να πουλάνε, να πλουτίζουν, και να πλαρφορμιάζουν.

Οι 20.000 του placebo group είναι όμως εκεί. Κάθε 20.000 πλατφορμιασμένοι, τον Γενάρη, τον Φλεβάρη, τον Μάρτη, τον Απρίλη, τον Μάη, στο ελλαδιστάν, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, στο Joνυσταλεάν, οπουδήποτε, μπορούν να συγκριθούν με τους 20.000 του placebo group. Ακόμα χειρότερο: καθώς οι μήνες θα περνάνε, οι πρώτες, οι δεύτερες, οι τρίτες και όλες οι επόμενες 20.000 πλατφοριασμένων (επ’ αόριστον, όσο συνεχίζεται η «φάση 3» – κάποιοι δικηγόροι θα το ανακαλύψουν…) θα μπορούν να συγκριθούν με τις (αρχικές) 20.000 του placebo group, για τις μεσοπρόθεσμες παρενέργειες! Τι πρέπει να κάνουν οι φαρμακο-μαφίες; Να εξαφανίσουν το μέτρο σύγκρισης! Αυτούς τους 20.000… Πείθοντάς τους ότι μπορούν (αν θέλουν…) να εμβολιαστούν… (επί πληρωμή; Ίσως…)

Που βασίζονται ότι αυτό θα πετύχει; Στο ότι αυτές οι 20.000 δέχτηκαν να μπουν στην αρχική φάση της πειραματικής «φάσης 3», χωρίς να ξέρουν ότι θα πάρουν ζαχαρόνερο – άρα ήταν αρκετά «περιπετειώδεις» (ή έχουν ανάγκη τα φράγκα) για να δεχτούν να γίνουν πειραματόζωα. Οπότε είναι εύκολο να πουν «ναι» στην «προσφορά» των φαρμακο-μαφιών…

Αν βγει απ’ τη μέση το placebo group, τι θα μείνει σα «σύγκριση» για την υπόγεια, κρυφή και ύπουλη συνέχιση της «φάσης 3» των clinical trials και για την εκτίμηση των παρενεργειών; Ουσιαστικά τίποτα! Τυπικά εκείνοι που δεν θα πλατφορμιαστούν!!! Δύο (θα) είναι τα ποιοτικά σύνολα: οι πλατφορμιασμένοι και οι με τα μυαλά στο κεφάλι τους. Αλλά γι’ αυτούς τους δεύτερους υπάρχει έτοιμο το know how των θανατόμετρων! Αυτοί θα πεθαίνουν – πεθαίνουν – πεθαίνουν, έτσι ώστε οι όποιες «απώλειες» ή και σοβαρές παρενέργειες απ’ τον πλατφοριασμό θα πουλιούνται (ή να επιβάλλονται…) σαν το μη χείρον βέλτιστον!

Το καταλαβαίνετε το κόλπο;