Month: February 2021

Κρίση συνείδησης;

Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Η ε.ε. έπαψε να θεωρεί τον Guaido «αληθινό πρόεδρο» στη βενεζουέλα…. αλλά συνεχίζει να «κλωτσάει» τον Maduro: την περασμένη Δευτέρα επέβαλε νέες τιμωρίες σε 19 αξιωματούχους της κυβέρνησής του, επειδή “παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαίωματα”. Η απάντηση του Καράκας ήταν η απέλαση της πρέσβειρας της ε.ε. Isabel Brilhante…

Η διεθνής αμνηστία ανακοίνωσε προχτές ότι σταματάει να θεωρεί τον Navalny «κρατούμενο συνείδησης» (ανακάλυψε ότι είναι φασίστας!…) … αλλά θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την ελευθερία του… Το ότι ο ασήμαντος από πολιτική άποψη ακροδεξιός είναι φυλακισμένος όχι για την «πολιτική δράση» του αλλά για κατάχρηση μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, και ότι βρισκόταν έξω απ’ τα κάγκελα με περιοριστικούς όρους, αυτό ακόμα δεν συγκινεί την διεθνή αμνηστία… (Ας το σημειώσουμε κι αυτό: τον είχε κηρύξει «κρατούμενο συνείδησης» μόλις πριν ένα μήνα και κάτι, συγκεκριμένα στις 17 Γενάρη.)

Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολιτική γελοιότητα, αλλά οι δικοί μας χαρακτηρισμοί δεν έχουν σημασία. Έχοντας χάσει το «μονοπώλιο της αλήθειας» (μονοπώλιο που είχε επιβάλει δια της βίας επί αιώνες…) ο δυτικός κόσμος αναγκάζεται, είτε σαν κράτη (π.χ. ε.ε.) είτε σαν πρωτοκλασσάτοι θεσμοί (π.χ. διεθνής αμνηστία) να ρεζιλεύεται στα μάτια τρίτων. «Τρίτοι» είναι ο υπόλοιπος πλανήτης…

Τώρα η ε.ε. ετοιμάζεται να επιβάλει καινούργιες «κυρώσεις» κατά του ρωσικού καθεστώτος – για τα μάτια του Navalny. Αυτές καθαυτές μπορεί να μην είναι σπουδαίες (και μένει να εγκριθούν). Τα κράτη μέλη της ε.ε. όπως και το Joνυσταλεάν, έχουν όμως την απαίτηση να συντηρήσουν «συμβολικά» έναντι τρίτων την ιδέα ότι είναι «υπερασπιστές της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων». Πρόκειται για τα ίδια κράτη (ή ένα μέρος απ’ αυτά…) που ετοιμάζονται να επιβάλλουν υγιειονομικό απαρτχάιντ στο εσωτερικό τους, ενάντια στους καθόλου αμελητέους αριθμητικά υπηκόους τους που αρνούνται τον πλατφορμιασμό, αφενός για να τους εκβιάσουν (ώστε οι φαρμακομαφίες να πετύχουν τα αστρονομικά κέρδη που προβλέπουν για το 2021…) και, αφετέρου, για να «σώσουν» (λένε) τις αεροπορικές και τουριστικές τους βιομηχανίες το ερχόμενο καλοκαίρι. Και, φυσικά, είναι τα ίδια κράτη που όταν δολοφονούνται μαζικά άοπλοι παλαιστίνιοι διαδηλωτές (30 Μάρτη – 12 Οκτώβρη 2018, the Great March of Return) ή η χούντα του Καΐρου έχει 60.000 (εξήντα χιλιάδες…) πολιτικούς κρατούμενους και δολοφονεί με βασανιστήρια ακόμα και πρωτοκοσμικούς (Giulio Regeni…) σφυρίζει… Και δυσκολεύεται…

Η αμφισβήτηση της «δυτικής υπεροχής» σε ζητήματα ελευθεριών και δικαιωμάτων γίνεται, δυστυχώς, ενδοκαπιταλιστικά. Απ’ τους ανταγωνιστές. Και από σαφώς “δεξιότερες”, αυταρχικές θέσεις. Αυτό θα έχει δραματικές συνέπειες (σε βάρος μας…) ακόμα και στο κοντινό μέλλον: όσο περισσότερο τα δυτικά αφεντικά χάνουν ή φοβούνται ότι θα χάσουν την πλανητική κυριαρχία τους, τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να μπετονάρουν τους υπηκόους τους…

Για πάσα χρήση…

Αλλαγή συμπεριφορών 1

Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Όταν είναι μεταξύ τους (είτε τα αφεντικά είτε οι ειδικοί τους) λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ωμά. Κι αν μιλάνε για άλλα θέματα το ίδιο.

Το πιο πάνω απόσπασμα, είτε φαίνεται παράδοξο είτε όχι, δεν είναι από μια (ακόμα) επιχείρηση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Είναι από μια μπροσούρα για την κλιματική αλλαγή:

… Ο covid-19 προσέφερε γνώση για το πόσο γρήγορα μπορούν να επιβληθούν αλλαγές στο lifestyle από τις κυβερνήσεις (που πρέπει να δημιουργήσουν τις συνθήκες που κάνουν πιθανές τις αλλαγές στο lifestyle), τους πρωταγωνιστές της κοινωνίας των πολιτών (που πρέπει να ενθαρρύνουν θετικές κοινωνικές νόρμες και μια αίσθηση συλλογικής δράσης για αλλαγές στο lifestyle) και τις υποδομές (που πρέπει να υποστηρίξουν τις αλλαγές στις συμπεριφορές). Η περίοδος του lockdown σε πολλές χώρες μπορεί να κρατήσει αρκετό καιρό ώστε να καθιερωθούν καινούργιες, διαρκείς ρουτίνες, αν υποστηριχτούν από μέτρα μακροπρόθεσμα. Στον σχεδιασμό της ανάκαμψης απ’ τον covid-19, οι κυβερνήσεις έχουν την ευκαιρία να γίνουν καταλύτης σε αλλαγές lifestyle χαμηλού άνθρακα διακόπτωντας καθιερωμένες πρακτικές…

Το ότι αυτό είναι ένας γερός έπαινος στα πραξικοπήματα και στην καθεστωτική βία για «καλό σκοπό» (την μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα…) είναι ολοφάνερο. Όμως η «αλλαγή συμπεριφορών» είναι ένα ζητούμενο πολύ ευρύτερο (απ’ τα αφεντικά) σε σχέση με την «κλιματική αλλαγή» – παρ’ ότι αυτή είναι έτσι μυθοποιημένη ώστε να χωράει σχεδόν τα πάντα απ’ την καθημερινή ζωή των αιχμαλώτων σε σχέση με τις συμπεριφορές τους. Κι όχι μόνο την αλλαγή τους. Αλλά και την διαρκή επιτήρησή τους.

Μπροστά σ’ αυτή την γιγάντια εκστρατεία, που υπόσχεται κτηνώδη κέρδη για τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, το ότι «πολιορκητικός κριός» είναι ένας ασήμαντος κορονοϊός είναι φαρσοκωμωδία! Την «αλλαγή των συμπεριφορών» που μοιάζει σαν μαζική «παιδαγωγική» εκστρατεία, την επιδιώκουν οι πάντες. Απ’ τα κράτη και τα συμπλέγματα της ασφάλειας μέχρι οποιονδήποτε μπορεί να πουλήσει υπηρεσίες προς τις «νέες» συμπεριφορές· μέχρι την κρατικο/καπιταλιστική “οικολογία”…

Αλλαγή συμπεριφορών 2

Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Πρόκειται για επανάληψη της ιστορικής καπιταλιστικής «λογικής», σ’ έναν ανώτερο (τεχνολογικά, πολιτικά, ιδεολογικά, αισθητικά, ηθικά) και συνθετότερο επίπεδο. Η 1η και ακόμα εντονότερα η 2η βιομηχανική επανάσταση, σαν μηχανές / διαδικασίες προλεταριοποίησης, έκαναν και αυτό – όχι σχεδιασμένα αλλά κατηγορηματικά: μαζικές αλλαγές συμπεριφορών. Η μετατροπή των σε γενικές γραμμές αγροτικών πληθυσμών σε βιομηχανικούς εργάτες σήμαινε την επιβολή ενός συγκεκριμένου πλέγματος νέων (για τα τότε δεδομένα) πειθαρχιών, συνηθειών, «ρουτινών», συμπεριφορών. Οι εργατικές, προλεταριακές εξεγέρσεις και επαναστάσεις ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα δεν είχαν να κάνουν μόνο με πολιτικά προγράμματα ή με αντίσταση στην βία και στην αδικία της μηχανοποιημένης εκμετάλλευσης της εργασίας. Είχαν να κάνουν επίσης με αρνησικυρία «τρόπων ζωής» που είχαν την ιστορική τους αυτοπεποίθηση (ακόμα και τον ιστορικό συντηρητισμό τους…) απέναντι στη βίαιη, επιβεβλημένη υποτίμηση / ακύρωσή τους. Οι εργάτες σ’ αυτήν την ιστορική καπιταλιστική περίοδο είχαν (ή έβρισκαν εύκολα) τον δρόμο του δεν θα μου επιβάλεις τι θα κάνω!

Η 3η βιομηχανική επανάσταση έκανε ξανά το ίδιο, “αλλαγές συμπεριφορών”, αλλά αυτή τη φορά από μια φαρδιά, «βασιλική» οδό: την «χαρά της κατανάλωσης». Οι αλλαγές στα ήθη και στα έθιμα, στις συμπεριφορές, στις συνηθείες, στις ρουτίνες, ανάμεσα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και στα τέλη της δεκαετίας του 2010 ήταν εντυπωσιακές. Αλλά όχι καταναγκαστικές με τους παλιούς τρόπους. Καμμιά κυβέρνηση δεν επέβαλε τα κινητά και, στη συνέχεια, τα smart phones· την ιντερνετική δικτύωση· τα antisocial media· τον υγιεινισμό (αν και τον προώθησαν), όπως καμμιά κυβέρνηση δεν είχε επιβάλει νωρίτερα (στη διάρκεια της 2ης βιομηχανικής επανάστασης) την τηλεθέαση και τις μαζικές διακοπές…. Καμμία σχέση με το να επιβάλλεται σε αγροτόπαιδα ή ακόμα και παιδιά μεγαλωμένα στις περιμέτρους των πόλεων το να κάθονται ακίνητα σε καρέκλες στα σχολεία· σε ανθρώπους με ζωντανά σώματα να μένουν ακίνητοι μπροστά σε έναν ιμάντα μεταφοράς κάνοντας επί 8 ώρες την ίδια κίνηση· καμμία σχέση με την επιβολή της πειθαρχίας στο στρατό ή μέσω της πολεοδομίας.

Η «ελευθεριακότητα» των αλλαγών στις συμπεριφορές που επιτεύχθηκε στη διάρκεια της 3ης βιομηχανικής επανάστασης (με ένα know how προερχόμενο απ’ την μαζική κατανάλωση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα…) θα σχολιάζεται κάποτε στο μέλλον απ’ τους ιστορικούς (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) σαν, απλά, η εισαγωγή στη βία της 4ης. Πέτυχε η 3η να εγκαθιδρύσει (μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο) και, σε κάθε περίπτωση, να νομιμοποιήσει «γλυκά, όμορφα κι ωραία» την διευρυμένη τεχνική, μηχανική μεσολάβηση σα (και στις) «νέες» συμπεριφορές. Έτσι ώστε στο βίαιο ξεκίνημα της 4ης οι υπήκοοι (ένα μεγάλο μέρος τους), οποιαδήποτε μικροαστικό ναρκισσισμό κι αν κουβαλάνε (: «ιδέα για τον Εαυτό» αντίστροφα ανάλογη των πραγματικών αυτοτελών ικανοτήτων και δυνατοτήτων του…) έχουν χάσει πια το έδαφος του δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω! Τώρα το «σημείο στήριξής τους» (αν μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοιο…) είναι πες μου ΕΣΥ τι να κάνω (όπου αυτό το ΕΣΥ είναι κάποια μορφή του τεχνο-γραφειοκρατικού apparatus…) κάντο όμως με τρόπο που να μου επιστρέπει να πιστεύω, να ελπίζω ότι έχω αξία… Η “σωτηρία της υγείας”, μια εξώφθαλμη καπιταλιστική, επιχειρηματική, κρατική επιχείρηση υποδούλωσης, είναι τέτοιου τύπου.
Στη θέση του «fack you, δεν θα με διατάζεις», που δεν ήταν υποχρεωτικά κάποια αντιεξουσιαστική ιδεολογία αλλά ήταν η σύγκρουση ανάμεσα σε «καινούργιες νόρμες» και «παλιές συνήθειες», έχει μπει στο «διάταξέ με, αλλά κάντο με τρόπο που να με κολακεύει»…

Κατόπιν αυτού, και πάντα απ’ το περιθώριο, μια γενική και απρόσωπη αφιέρωση: rage against the machine…

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 1

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Πριν καιρό, πίσω στα βάθη των p.c. αιώνων, όταν δεν τάσκιαζε όλα ένας ασήμαντος ιός, όταν οι αναφορές στις τεχνολογικές εξελίξεις δεν ήταν «συνωμοσιολογία», όταν οι mRNA πλατφόρμες δεν απασχολούσαν τους (μετέπειτα) caradinieri, μπορούσε κανείς να διαβάσει (ή να μην διαβάσει…) ανέμελα κι αυτό (Οκτώβρης 2015, cyborg νο 4):

Είναι απίθανο να καταλάβετε τι είναι αυτό που δείχνει η εικόνα, και είναι ακόμα πιο απίθανο να σκεφτείτε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Η φωτογραφία είναι σε μεγέθυνση. Δεξιά είναι η άκρη μιας βελόνας ένεσης. Και αυτό το σαν πλέγμα που βγαίνει απ’ την τρύπα της βελόνας είναι ηλεκτρονικό κύκλωμα σε υγρή μορφή.

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από διάφορες ειδικότητες, υπό την αιγίδα του Charles Lieber’s Lab, παρουσίασε τον περασμένο Ιούνη αυτό το υγρό υλικό που είναι κύκλωμα σε νανοκλίμακα. Αυτό το υγρό μπορεί να μπει σ’ έναν οργανισμό με ένεση, όπως οποιοδήποτε ενέσιμο φάρμακο. Άπαξ και βρεθεί εκεί μπορεί να “αποκτήσει επαφή” με (εκτός σώματος) ηλεκτρονικές συσκευές και, κατά τους εφευρέτες, μπορεί να παρακολουθεί τη δραστηριότητα των νεύρων ενός σώματος, μπορεί να επισκευάζει ιστούς, ακόμα και να μεταφέρει σήματα στους νευρώνες.

Ο Charles Lieber έκανε πανηγυρικές δηλώσεις. “Νοιώθω ότι αυτό που πετύχαμε έχει επαναστατικές δυνατότητες. Ανοίγεται ένα εντελώς καινούργιο πεδίο, όπου μπορούμε να μελετήσουμε την διάδραση μεταξύ ηλεκτρονικών δομών και βιολογίας. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς όλο και μικρότερη μικροκλίμακα, αλλά κανείς δεν έπιασε αυτό το θέμα, την διάδραση ηλεκτρονικών / κυττάρων, στο επίπεδο που δουλεύει η βιολογία”.

Η προοπτική της εφεύρεσης είναι (τι άλλο;) θεραπευτική. Μελλοντικά, λοιπόν, θα πρέπει να απαλλαγούμε απ’ την φαγούρα. Ξύσε – ξύσε μπορεί να γίνει καμιά ζημιά στο κύκλωμα / φάρμακο.

Ηλεκτρικό – κύκλωμα – σε – υγρή – μορφή – μπαίνει – στο – σώμα – με – ένεση – για – να – παρακολουθεί – την – λειτουργία – των – νεύρων; Αίσχος! Ντροπή! (Δεν έχει και κυρ Βασίλη, άρα ακόμα χειρότερα!). Διάδραση – μεταξύ – ηλεκτρονικών – δομών – και – κυττάρων; Ντροπή, αίσχος παλιο«ψεκασμένοι»!!!

Έτσι είναι για όποιον βολεύεται…

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 2

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το cyberpunk.link ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τον εφευρέτη: τον Charles Lieber. Παρά τις όποιες κατάρες ο Lieber υπάρχει, όπως υπάρχουν και οι εφευρέσεις του, σαν την πιο πάνω. Είναι καθηγητής του Harvard, και θεωρείται απ’ τους κορυφαίους στον κόσμο στις νανοτεχνολογίες. Μόνο που αυτήν την εποχή είναι «καθηγητής του Harvard σε αναστολή»: έπεσε θύμα μιας άλλης ρευστότητας, μεγάλης κλίμακας, που δεν εκτίμησε έγκαιρα όντας αφιερωμένος στη νάνο-… Ποιό είναι το πρόβλημα με τον κύριο Charles;

Εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια ο Lieber, όντας “τεχνο-διανοητικό κεφάλαιο” πρώτης γραμμής, συνεργάζεται ανοικτά με το Πεκίνο, στο πλαίσιο ενός γνωστού κινεζικού προγράμματος με τίτλο «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα», που τρέχει απ’ το 2008. Σύμφωνα μ’ αυτό, το κινεζικό καθεστώς χρηματοδοτούσε (και χρηματοδοτεί) «μυαλά» κατ’ αρχήν κινέζων εμιγκρέδων στους δυτικούς καπιταλισμούς, ώστε να επιστρέψουν στην κίνα και να μεγαλουργήσουν εκεί. Κάποια στιγμή το πρόγραμμα εξελίχθηκε ώστε να προσελκύσει και μη κινέζους ειδικούς. Με αντάλλαγμα γερές αμοιβές και πληρωμές εξόδων διαβίωσης και μετακίνησης, το Πεκίνο προσέφερε την δυνατότητα σε τέτοιους δυτικούς να δουλεύουν για ένα διάστημα κάθε χρόνο στην κίνα. Ανταποκρίθηκαν αρκετοί.

Ο Lieber ήταν ένας απ’ αυτούς. Όχι απλά άρχισε να δουλεύει και να συνεργάζεται με κινέζους τεχνολόγους, αλλά (με χρηματοδότηση του κινεζικού καθεστώτος) έστησε to 2013 ένα αναβαθμισμένο εργαστήριο νανοτεχνολογίας στην Wuhan (ναι, πάλι αυτή!), στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο της πόλης. Με όνομα WUT-Harvard Joint Nano Key Laboratory. Με καθόλου αμελητέες αποδοχές: μισθό 50.000 δολάρια τον μήνα, συν 150.000 έξοδα παραμονής και διαβίωσης…

Όλα αυτά ήταν μια χαρά… μέχρι που έπαψαν να είναι. Απ’ το 2017 και μετά το ψόφιο κουνάβι κήρυξε το Πεκίνο επικίνδυνο τεχνολογικό αντίπαλο, και σταδιακά άρχισε να ανεβάζει την ένταση. «Η κίνα κλέβει την τεχνολογία μας» είπε και ξανάπε, κι ίσως πολλοί σκέφτηκαν δαιμόνιους μικροκαμωμένους κινέζους που κάνουν διαρρήξεις νύχτα στη silicon valley.

O Lieber, είτε επειδή δεν ήθελε να χάσει το πόστο στη Wuhan είτε επειδή θεώρησε πως είναι τόσο καλός ώστε αποκλείεται να τον αγγίξουν, δήλωσε το 2018 ότι «δεν έχει σχέση πια» με το «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα». Αλλά είχε…

Φέτος, στα τέλη Γενάρη, κτύπησε την πόρτα του το fbi… Τον έψαχνε το αμερικανικό υπ.αμ., αφού τα project που δούλευε στη Wuhan θεωρούνται πια απειλή στην εθνική ασφάλεια. Θα έπρεπε να το έχει καταλάβει: στους χρηματοδότες των ερευνών του στις ηπα περιλαμβάνονται η περιβόητη DARPA, ο ερευνητικός βραχίονας του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και ο αντίστοιχος της πολεμικής αεροπορίας. (Αλλά και τα εθνικά ινστιτούτα υγείας…).

Μπορεί τώρα όποιος / όποια θέλει να συνδέσει αυτά τα δύο διακριτά μεταξύ τους ζητήματα. Απ’ την μια μεριά την οξυνόμενη διακρατική σύγκρουση και στα φλέγοντα ζητήματα τεχνολογικής αιχμής· απ’ την άλλη αυτήν ακριβώς την τεχνολογική αιχμή, ακόμα κι εκείνη που φτάνει μέσα από σύριγγες στο ανθρώπινο δέρμα… Κάποιοι συνειρμοί μπορεί να γεννηθούν έτσι.

Όχι, ας μην πέσει κανείς σε δεισιδαιμονίες περί «τσιπαρίσματος απ’ τον αντίχριστο»! Δεν υπάρχουν εδώ ούτε θεοί ούτε διάβολοι! Μόνο η υπαρκτή, υπαρκτότατη τεχνολογική στοιβάδα του καπιταλισμού. Τόσο υπαρκτή ώστε μπορεί να γίνεται αιτία σύλληψης ακόμα κι ενός Lieber…

(«Ακαδημαϊκές ελευθερίες» ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο; Ένα ακόμα πτώμα στον πάγκο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού...)

Γενοκτονία;

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το να βρίσκει κανείς την «συνέχεια πολιτικής» ενός κράτους είναι πάντα χρήσιμο. Και το Joνυσταλεάν κουμαντάρει ένα κράτος που λιώνει σαν παγόβουνο· αλλά το προηγούμενο γκουβέρνο του δεν ήταν καθόλου προδοτικό.

Λίγο πριν την ορκωμοσία του νυσταλέου Jo, ο γνωστός Πομπηίας, όντας ακόμα υπ.εξ., υπέγραψε απόφαση που κατηγορεί το Πεκίνο ότι … έχει κάνει γενοκτονία απέναντι στους μουσουλμάνους Ουιγούρους και άλλες εθνοτικές και μειονοτικές ομάδες στην Xinjiang. Κατά τη γνώμη του Πομπηία η γενοκτονία ξεκίνησε το 2017.

Αυτή η κατηγορία είναι όμως πολύ παλιότερη· ίσως και κατά 15 χρόνια… Όταν η δυτική ελπίδα ήταν πως η κίνα σαν κράτος θα διαλυθεί (δεν είναι μόνο οι θείες Λίτσες που βλέπουν τέτοια όνειρα για τον “αιώνιο εχθρό”…) η Xinjiang ήταν το δυνατό χαρτί. Πράγματι το κινεζικό καθεστώς είχε σοβαρά προβλήματα εκεί, τα οποία εν τω μεταξύ αντιμετώπισε. Εν μέρει με καταστολή («στρατόπεδα αναμόρφωσης») και εν μέρει με εντατική καπιταλιστική ανάπτυξη. Όταν ο Πομπηίας ανακάλυψε «γενοκτονία» ήταν ήδη πολύ πίσω.

Ήταν, όμως, και μπροστά: το νέο γκουβέρνο είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα ξαναξεδιπλώσει την μεγάλη σημαία της «προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων» στην εξωτερική πολιτική του. Μπορεί αυτή να μην αφορά ούτε την χούντα της αιγύπτου ούτε το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, αφορά όμως οπωσδήποτε την κίνα και τους ουιγούρους. Συνεπώς ο Πομπηίας εξασφάλισε στον νέο υπ.εξ., τον κυρ Blinken, το «πλαίσιο». Του το κληροδότησε.

Έχει φρέσκα στοιχεία η Ουάσιγκτον γι’ αυτήν την παλιοκαιρισμένη κατηγορία περί «γενοκτονίας»; Αλλοίμονο: ναι! Ένα όλο κι όλο. Μια αναφορά του Ιούνη του 2020 της Adrian Zenz, μιας ακροδεξιάς γερμανίδας ερευνήτριας, που ασχολείται επίσης με τα «θύματα του κομμουνισμού»… Ο Blinken πάντως το αξιοποίησε αμέσως: ένας εκπρόσωπός του δήλωσε το αμερικανικό politico τον Αύγουστο (του 2020) ότι … Η ανείπωτη καταπίεση που έχουν υποφέρει οι Ουιγούροι και άλλες εθνικές μειονότητες στα χέρια της κινεζικής αυταρχικής κυβέρνησης είναι γενοκτονία και ο Joe Biden είναι αντίθετος με τον πιο έντονο τρόπο…

Μην έχοντας βρει ακόμα το «σωστό μίγμα» στην αντι-σινική πολιτική του κι έχοντας πάντα την κάνη στραμμένη προς την Μόσχα, ο νυσταλέος Jo δεν έχει αποφασίσει ακόμα πόσο δυνατά θα φωνάξει «φονιάδες των λαών κινέζοι!» Ο Blinken πιέζει, αλλά ο νυσταλέος δήλωσε πρόσφατα πως «η καταπίεση στην Xinjiang οφείλεται σε πολιτιστικές διαφορές». Εν τω μεταξύ το καναδικό κοινοβούλιο πήρε (μια μη δεσμευτική για την κυβέρνηση Trudeau…) απόφαση την περασμένη Δευτέρα ότι η γενοκτονία κατά του λαού των Ουιγούρων συνεχίζεται. Αυτό μπορεί να είναι «μεταδοτικό», ας πούμε στο Λονδίνο ή στην Καμπέρα…

Το Πεκίνο είναι «με το όπλο παρά πόδα»: θεωρεί ότι μια πρακτική συνέπεια της υιοθέτησης της «γενοκτονίας» θα είναι πιθανότατα το μποϋκοτάρισμα των χειμερινών ολυμπιακών που πρόκειται να γίνουν στο Πεκίνο το 2022· ένα event που το προορίζει σαν μια ακόμα επίδειξη soft power…

Φονιάς; Είναι σα να μην υπάρχει…

Τρίτη 23 Φλεβάρη. Καλά κάνουν τα δυτικά κράτη και, μέσω των δημαγωγών τους, προσπαθούν να κρατήσουν τα κεφάλια των υπηκόων τους χωμένα στην άμμο. Γιατί αν τα βγάλουν κι αρχίσουν να κοιτάνε γύρω στον κόσμο (χωρίς τις ρατσιστικές προκαταλήψεις τους!) μπορεί να ανακαλύψουν διάφορα «περίεργα» πράγματα – σε σχέση με τον τσαχπίνη… Γιατί δεν είναι μόνο η κίνα, η ιαπωνία, η νότια κορέα ή η ταϋλάνδη που δεν πρέπει να δουν. Δεν είναι μόνο η γκάνα, η σενεγάλη, η μπουρκίνα φάσο ή το σουδάν που δεν πρέπει να δουν. Είναι και η ινδία: άλλο ένα κράτος με 1,3 δισεκατομύριο ψυχές.

Τι συμβαίνει στην ινδία; Συμβαίνει αυτό που δείχνουν οι δύο παρακάτω πίνακες: δεν υπάρχει «δεύτερο κύμα» (στο πρώτο σίγουρα έγινε δημιουργική λογιστική…), «κρούσματα» και θάνατοι μειώνονται σταθερά, και οι «ειδικοί» (οπωσδήποτε οι δυτικοί) ξύνουν το κεφάλι τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν… Τί συμβαίνει στην ινδία;

«Είναι η ερώτηση του ενός εκατομυρίου δολαρίων! Είναι σαφές ότι τα κλασσικά μέτρα δημόσιας υγείας δουλεύουν κανονικά. Ο αριθμός των τεστ έχει αυξηθεί, ο κόσμος πηγαίνει στο νοσοκομείο έγκαιρα, και οι θάνατοι έχουν πέσει πολύ. Αλλά πραγματικά είναι μυστήριο…. Ειδικά όταν σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου περνάνε δεύτερα και τρίτα κύματα…» Αυτά τα λέει η Genevie Fernandes, ερευνήτρια δημόσιας υγείας στο πρόγραμμα Διακυβέρνησης της Παγκόσμιας Υγείας στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

Τι συμβαίνει λοιπόν στην ινδία; Γιατί δεν ταιριάζει (ούτε αυτή!) με τις αρμαγεδωνικές προβλέψεις και προφητείες που είναι κοινοτοπία στη δύση εδώ και ένα χρόνο; Οι ειδικοί έχουν πέσει με τα μούτρα στις έρευνες και τις μετρήσεις. Μήπως φταίει το κλίμα; Μήπως φταίει ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας; Μήπως φταίει η ζέστη; Η υγρασία ίσως; Η ιερότητα των αγελάδων παίζει κάποιο ρόλο; Πώς μετακινούνται τα σταγονίδια (που καβαλάει ο τσαχπίνης) στη Βομβάη; Όπως στη Μαδρίτη ή αλλιώς; Μήπως φταίει που οι ινδοί αγρότες περνάνε άλλες αρρώστιες; Μήπως το ανοσοποιητικό τους είναι πιο ισχυρό επειδή περνάνε κάποια στιγμή στη ζωή τους τύφο ή δάγγειο πυρετό; Γιατί έχουν (σε σχέση με τα επίσημα κρούσματα) τόσο χαμηλή θνησιμότητα σε σχέση με τις ηπα ή με την ευρώπη; Γιατί τόσο μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού έχει αντισώματα; Πού τα βρήκε; Πρέπει να γίνουν κι άλλες μελέτες… Ακόμα περισσότερες μελέτες…

Χμμμ… Όποιος θεωρεί το Θέαμα του Θανάτου του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου σαν την «κανονική» έκφραση του τσαχπίνη, είναι αναγκασμένος να βγάλει το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη (είτε σαν πληθυσμούς είτε σαν έκταση) στη σέντρα. Να το βαφτίσει «μυστήριο», ή «το ερώτημα των πολλών δισεκατομυρίων δολαρίων»… Υπάρχει περίπτωση η «δυτική επιστημονική σκέψη» να κάνει το αντίθετο; Να αρχίσει να μελετάει σαν παραξενιά και σαν εξαίρεση τις κοινές δεξαμενές και την θανατοπολιτική της δύσης; Δύσκολο, πολύ δύσκολο.

Αλλά εκείνος ο τόσο συκοφαντημένος και στα μέρη μας Ιωαννίδης ξέρει τι συμβαίνει στην ινδία. Και το είπε: έφτασαν στο σημείο της γενικής ανοσίας πληθυσμού δήλωσε πριν κανά μήνα.

Και χωρίς εμβόλια. Τα οποία οι ινδικές φαρμακοβιομηχανίες τα έφτιαξαν· και να τα κάνουν εξαγωγή…

Λογιστική θανάτου

Τρίτη 23 Φλεβάρη. Να μια (ακόμα) ενδιαφέρουσα έρευνα που μας μας διέφυγε. Δημοσιεύτηκε στις 12 του περασμένου Οκτώβρη, και η ημερομηνία έχει την σημασία της επειδή τα συμπέρασματά της καταχωνιάστηκαν… Διότι άσπρο (ή μαύρο) είναι αυτό που ο κεντρικός βιδοσφίκτης λέει «άσπρο» και «μαύρο» – τελεία και παύλα.

Να η περίληψη της δημοσίευσης (ο τονισμός δικός μας):

Σύμφωνα με τα Centers for Disease Control and Prevention (CDC) στις 23 Αυγούστου του 2020 «Για το 6% των θανάτων, ο covid-19 ήταν η μόνη αιτία που αναφέρθηκε. Για θανάτους με επιπλέον καταστάσεις ή αιτίες επιπρόσθετα με τον covid-19 κατά μέσο όρο υπήρχαν 2,6 επιπλέον καταστάσεις ή αιτίες ανά θάνατο.»

Για μια κοινωνία που βασανίζεται από πολιτικές απαγορεύσεων δημόσιας υγείας που εφαρμόζονται σε υγιή άτομα και μικρές επιχειρήσεις, αυτή είναι η πιο σημαντική στατιστική αποκάλυψη της κρίσης. Αυτή η αποκάλυψη επηρρεάζει με σημαντικό τρόπο τους δημοσιοποιημένους θανάτους που αποδίδονται στον covid-19. Πιο σημαντικό ακόμα, εκθέτει σοβαρά προβλήματα με την διαδικασία με την οποία τα CDC μπόρεσαν να δημιουργήσουν ανακριβή στοιχεία στη διάρκεια μιας κρίσης. Τα CDC προώθησαν την κοινωνική απομόνωση, την αποστασιοποίηση και τον ατομικό εξοπλισμό προστασίας σαν τις βασικές στρατηγικές για την μείωση των περιστατικών σχετικά με την κρίση του covid-19, ενώ ταυτόχρονα αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τις δυνατότητες φτηνών φαρμακευτικών και φυσικών θεραπειών.

Αυτές οι στρατηγικές ανάσχεσης προωθήθηκαν σε μεγάλο βαθμό σαν απάντηση στις προβλέψεις θνησιμότητας διάφορων μοντέλων που αποδείχθηκαν αξιοσημείωτα ανακριβή. Επιπλέον έρευνα για τη νομιμότητα των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν για την δημιουργία αυτών των στρατηγικών εγείρουν κι άλλες ανησυχίες και ερωτηματικά. Πώς έγινε δυνατόν τα CDC να στραφούν εναντίον ενός συστήματος συγκέντρωσης και αναφοράς δεδομένων που τα ίδια είχαν δημιουργήσει και το οποίο ήταν σε χρήση πανεθνικά επί 17 χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα, και αντί γι’ αυτό να χρησιμοποιήσουν ένα σύστημα που δεν είχε ελεγχθεί και δεν είχε αποδειχθεί αξιόπιστο αποκλειστικά για τον covid-19 χωρίς καμμία συζήτηση και χωρίς καμία διασταύρωση; Η απόφαση αυτή των CDC να εγκαταλείψουν ένα γνωστό και αποδεδειγμένα αποτελεσματικό σύστημα παραβιάζει διάφορους ομοσπονδιακούς νόμους που προστατεύουν την ακρίβεια και την εντιμότητα των δεδομένων; Άλλαξαν τα CDC συνειδητά τους κανόνες αναφοράς και καταγραφής των αιτίων θανάτου όταν υπάρχει συν-νοσηρότητα αποκλειστικά για τον covid-19; Κι αν ναι γιατί;

Όπως καταλαβαίνετε αυτή η ιστορική / ιατρική / νομική έρευνα σπρώχνει το μαχαίρι στο κόκκαλο· ένας λόγος παραπάνω για να θαφτεί. Τα αμερικανικά cdc χρησιμοποιούσαν επί σχεδόν 2 δεκαετίες ένα σύστημα καταγραφής και ταξινόμησης των αιτίων θανάτου, ιδιαίτερα χρήσιμο αν οι αιτίες ήταν παραπάνω από μία (συν-νοσηρότητα)… Και το άλλαξαν στις 25 Μάρτη του 2020, μόνο και μόνο για να στηθεί η δημιουργική λογιστική θανάτου που είχε άμεση, επείγουσα ανάγκη το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα.

Οι συγκεκριμένοι ερευνητές έβαλαν κάτω όλα τα ιστορικά στοιχεία, έκαναν συγκρίσεις του κλασσικού και του θανατοπολιτικού συστήματος μέτρησης τα προηγούμενα χρόνια και, με βάση τους αριθμούς ως τις 4 Αυγούστου του 2020 κατέληξαν στον πιο κάτω συγκριτικό πίνακα:

Καταλαβαίνουμε ότι κάθε γνήσιος, πιστός caradinieri θα θεωρήσει αδιανόητο ένα τέτοιο συμπέρασμα! Είναι δυνατόν το καινούργιο σύστημα (δημιουργικής) λογιστικής θανάτου, που φτιάχτηκε επί τούτου στις 24 Μάρτη στις ηπα, να πολλαπλασίασε επί σχεδόν 17 φορές (1.700%!!!) τους θανάτους που αποδίδονται στον τσαχπίνη; Ή, ειπωμένο διαφορετικά, με βάση το σύστημα κατάταξης που ίσχυε ως τις 23 Μάρτη, οι θάνατοι που αποδίδονται στον τσαχπίνη θα ήταν σχεδόν 17 φορές λιγότεροι;

Τι να σας πούμε; Στην ασία, πάντως, κοροϊδεύουν τους δυτικούς…

Ίσως κάτι να έχουν καταλάβει…

Τεχεράνη

Τρίτη 23 Φλεβάρη. «Να δικαστεί ο πρόεδρος!» Όχι, δεν αφορά το ψόφιο κουνάβι· αυτό την γλύτωσε. Αφορά τον ιρανό πρόεδρο Rouhani: μιας και η πλειοψηφία του κοινοβουλίου θεωρούνται «σκληροπυρηνικοί», ψήφισαν χτες πως κάνοντας αυτό το «μισό βήμα» για το οποίο γράφαμε χτες, παραβίασε το νόμο που είχε ψηφιστεί τον περασμένο Δεκέμβρη, το νόμο που προέβλεπε την διορία μέχρι τις 21 Φλεβάρη (να πάρει πίσω η Ουάσιγκτον όλες τις τιμωρίες) – διαφορετικά…

Τυπικά ίσως έχουν δίκιο. Ουσιαστικά όμως συνεχίζουν την προεκλογική τους εκστρατεία εν όψει των προεδρικών εκλογών στα μέσα του ερχόμενου Ιούνη. Η θεωρούμενη πιο hard core πλευρά του ιρανικού καθεστώτος κέρδισε συντριπτική νίκη στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 21 του περασμένου Φλεβάρη: 221 καρέκλες (είχαν 83) έναντι μόλις 20 των μεταρρυθμιστών / Rouhani (είχαν 121). Μ’ αυτά τα δεδομένα έχουν στο χέρι τη νίκη και στις προεδρικές, εκτός εάν μέχρι τότε συνεχίζει να παίζεται το έργο «η Ουάσιγκτον επιστρέφει στην συμφωνία… την είδαμε να έρχεται…»

Στο πολύπλοκο σύστημα εξουσίας του ιράν δεν είναι το κοινοβούλιο που μπορεί μόνο του να «καταργήσει» έναν πρόεδρο που, άλλωστε, έχει ακόμα 4 μόνο μήνες θητεία ακόμα. Το ανώτατο συμβούλιο εθνικής ασφαλείας, για παράδειγμα, ένα άλλο όργανο εξουσίας που έχει την αρμοδιότητα και για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, δήλωσε χτες ότι η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση Rouhani για την 3μηνη παράταση είναι συμβατή με το νόμο του Δεκέμβρη, αυτόν που επικαλούνται οι σκληροπυρηνικοί κοινοβουλευτικοί. Κάποια μέλη δε της «συνέλευσης των ειδικών» (πρόκειται για τους παπάδες που δεν εκλέγονται και αποτελούν το ανώτατο όργανο εξουσίας στο ιράν αφού εκλέγουν τον «ανώτατο ηγέτη» – τώρα είναι ο Khamenei) θύμισαν ότι η «γραμμή» είναι πρώτα άρση όλων των τιμωριών που επέβαλε το ψόφιο κουνάβι, μετά επιστροφή της Τεχεράνης στις προβλέψεις της συμφωνίας του ‘15· και καμμία συζήτηση ή διαπραγμάτευση για οτιδήποτε άλλο… Σα να λέμε: “κράτησαν το ίσιο”…

Έχει το ενδιαφέρον του το να δώσει το ιρανικό καθεστώς στο σύνολό του προς τρίτους μια εικόνα «οξυμένων εσωτερικών διαφωνιών»… Με βάση το πως το αμερικανικό καθεστώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο, είναι ικανό να πιστέψει πως μπορεί να οξύνει αυτές τις αντιθέσεις κάνοντας μισό ακόμα βήμα…

(Έχει κι αυτό ενδιαφέρον, κι ας το ξέρει όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα. Ενώ ο νυσταλέος Jo ονειρεύεται (;) ότι δείχνοντας μια κάποια καλωσύνη-με-κυνόδοντες θα καταφέρει να βάλει προς συζήτηση το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, το ιρανικό καθεστώς απ’ την μεριά του, προκειμένου να «αναγνωρίσει» ότι η Ουάσιγκτον ξαναγύρισε στη συμφωνία, πέρα απ’ την κατάργηση των τιμωριών, θέλει και εγγυήσεις ότι ένας επόμενος πρόεδρος, οποτεδήποτε, δεν θα κάνει αυτά που έκανε το ψόφιο κουνάβι! Είναι απίθανο να μπορούν να δοθούν τέτοιες εγγυήσεις, εκτός αν η συμφωνία του 2015 ή όποια άλλη γίνει μέρος του αμερικανικού συντάγματος! Οπότε η Τεχεράνη μπορεί να λέει σταθερά «δεν σας έχουμε εμπιστοσύνη»…

Επιπλέον μπορεί να ζητάει αποζημιώσεις για τις ζημιές που έχουν προκαλέσει οι ψοφιοκουναβικές τιμωρίες απ’ το 2018 που επιβλήθηκαν και μετά (σε 1 τρις δολάρια τις υπολογίζει…), καθώς και το κεφάλι ενός αμερικάνου αρχιστράτηγου σαν εκδήλωση συγγνώμης για την δολοφονία του Soleimani…)