Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Η ε.ε. έπαψε να θεωρεί τον Guaido «αληθινό πρόεδρο» στη βενεζουέλα…. αλλά συνεχίζει να «κλωτσάει» τον Maduro: την περασμένη Δευτέρα επέβαλε νέες τιμωρίες σε 19 αξιωματούχους της κυβέρνησής του, επειδή “παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαίωματα”. Η απάντηση του Καράκας ήταν η απέλαση της πρέσβειρας της ε.ε. Isabel Brilhante…
Η διεθνής αμνηστία ανακοίνωσε προχτές ότι σταματάει να θεωρεί τον Navalny «κρατούμενο συνείδησης» (ανακάλυψε ότι είναι φασίστας!…) … αλλά θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την ελευθερία του… Το ότι ο ασήμαντος από πολιτική άποψη ακροδεξιός είναι φυλακισμένος όχι για την «πολιτική δράση» του αλλά για κατάχρηση μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, και ότι βρισκόταν έξω απ’ τα κάγκελα με περιοριστικούς όρους, αυτό ακόμα δεν συγκινεί την διεθνή αμνηστία… (Ας το σημειώσουμε κι αυτό: τον είχε κηρύξει «κρατούμενο συνείδησης» μόλις πριν ένα μήνα και κάτι, συγκεκριμένα στις 17 Γενάρη.)
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολιτική γελοιότητα, αλλά οι δικοί μας χαρακτηρισμοί δεν έχουν σημασία. Έχοντας χάσει το «μονοπώλιο της αλήθειας» (μονοπώλιο που είχε επιβάλει δια της βίας επί αιώνες…) ο δυτικός κόσμος αναγκάζεται, είτε σαν κράτη (π.χ. ε.ε.) είτε σαν πρωτοκλασσάτοι θεσμοί (π.χ. διεθνής αμνηστία) να ρεζιλεύεται στα μάτια τρίτων. «Τρίτοι» είναι ο υπόλοιπος πλανήτης…
Τώρα η ε.ε. ετοιμάζεται να επιβάλει καινούργιες «κυρώσεις» κατά του ρωσικού καθεστώτος – για τα μάτια του Navalny. Αυτές καθαυτές μπορεί να μην είναι σπουδαίες (και μένει να εγκριθούν). Τα κράτη μέλη της ε.ε. όπως και το Joνυσταλεάν, έχουν όμως την απαίτηση να συντηρήσουν «συμβολικά» έναντι τρίτων την ιδέα ότι είναι «υπερασπιστές της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων». Πρόκειται για τα ίδια κράτη (ή ένα μέρος απ’ αυτά…) που ετοιμάζονται να επιβάλλουν υγιειονομικό απαρτχάιντ στο εσωτερικό τους, ενάντια στους καθόλου αμελητέους αριθμητικά υπηκόους τους που αρνούνται τον πλατφορμιασμό, αφενός για να τους εκβιάσουν (ώστε οι φαρμακομαφίες να πετύχουν τα αστρονομικά κέρδη που προβλέπουν για το 2021…) και, αφετέρου, για να «σώσουν» (λένε) τις αεροπορικές και τουριστικές τους βιομηχανίες το ερχόμενο καλοκαίρι. Και, φυσικά, είναι τα ίδια κράτη που όταν δολοφονούνται μαζικά άοπλοι παλαιστίνιοι διαδηλωτές (30 Μάρτη – 12 Οκτώβρη 2018, the Great March of Return) ή η χούντα του Καΐρου έχει 60.000 (εξήντα χιλιάδες…) πολιτικούς κρατούμενους και δολοφονεί με βασανιστήρια ακόμα και πρωτοκοσμικούς (Giulio Regeni…) σφυρίζει… Και δυσκολεύεται…
Η αμφισβήτηση της «δυτικής υπεροχής» σε ζητήματα ελευθεριών και δικαιωμάτων γίνεται, δυστυχώς, ενδοκαπιταλιστικά. Απ’ τους ανταγωνιστές. Και από σαφώς “δεξιότερες”, αυταρχικές θέσεις. Αυτό θα έχει δραματικές συνέπειες (σε βάρος μας…) ακόμα και στο κοντινό μέλλον: όσο περισσότερο τα δυτικά αφεντικά χάνουν ή φοβούνται ότι θα χάσουν την πλανητική κυριαρχία τους, τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να μπετονάρουν τους υπηκόους τους…
Για πάσα χρήση…