Ζήτω τα βάθη και τα πλάτη!

Τρίτη 11 Αυγούστου. Το σίγουρα σημαντικό με την συμφωνία Αθήνας – Καΐρου για μια τσόντα οριοθέτηση μεταξύ τους αοζ είναι ότι την υποστηρίζουν δύο παγκόσμιοι κολοσσοί: το μπαχρέιν και ο τοξικός των ενωμένων αραβικών εμιράτων. Αυτό είναι σημαντικό γιατί υπάρχουν ελληνικές κατασκευαστικές με δουλειές στα εμιράτα…

Το κάπως ζόρικο είναι αυτό που είπε ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, ο εθνικός γύπας υπ.εξ., όταν ρωτήθηκε αν για την υπογραφή αυτής της συμφωνίας είχε ενημερώσει έγκαιρα το Βερολίνο: Έγινε ξαφνικά, δεν το περίμενα, οπότε δεν πρόλαβα να ενημερώσω… Αχ μωρέ τον γλυκούλη: του κόλλησαν ένα περίστροφο στο κεφάλι αυτοί οι χοντοκαραβανάδες και δεν πρόλαβε…

Υπάρχει ένα θεματάκι εδώ, που κουμπώνει με το γεγονός ότι η Αθήνα δεν δημοσιοποίησε από μόνη της ούτε την τριμερή συνάντηση στο Βερολίνο ούτε την γερμανική εμπλοκή στη συμφωνία για το ξεκίνημα των «διερευνητικών επαφών» – το έκανε μόνο αφού πρώτα τις είχε ανακοινώσει η Άγκυρα. Και το θεματάκι υπάρχει επειδή δεν φαίνεται να υπήρχε κάποια ελληνική βιασύνη για να υπογραφτεί αυτή η τζόντα συμφωνία: θα μπορούσε να γίνει μετά από δύο, τρεις ή έξι μήνες, (και να είναι λιγότερο τσόντα). Συνεπώς το «εεε, ήταν νύχτα, είχαμε πιει και δυο ποτά παραπάνω, η μουσική ήταν γλυκειά, δεν κατάλαβα πως έγινε» είναι κοροϊδία – απέναντι στο Βερολίνο και στην μεσολάβησή του.

Υπάρχει και κάτι ακόμα. Ο φασιστικαραβανάς Sisi είναι μεν χασάπης αλλά δεν είναι ηλίθιος. Η συμφωνία που «ξάφνιασε» τον πανέξυπνο και πανέμορφο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα είναι μια γραμμή που σταματάει ακριβώς εκεί που αρχίζει η τουρκική αοζ έτσι όπως την έχει μορφοποιήσει η Άγκυρα (και την έχει υπογράψει με την Τρίπολη).

Με άλλα λόγια το Κάιρο δεν μπήκε άμεσα στη μύτη της Άγκυρας. Μπήκε έμμεσα: ορίζοντας την δική του επικράτεια νότια της γραμμής «άφησε» στο ελλαδιστάν τον βορρά – ζήτημα το οποίο είναι, όμως, ελληνο-τουρκική διαφωνία προς επίλυση, όπου δεν ανακατεύεται το Κάιρο… H «μερικότητα» και το ελάχιστο μήκος αυτής της γραμμής (δείτε τον μεσαίο χάρτη πριν 4 ημέρες) έχει το ενδιαφέρον ότι μόνο έμμεσα, δηλαδή μέσω της Αθήνας, το Κάιρο αμφισβητεί την αοζ της τουρκίας (της λιβύης την αμφισβητεί άμεσα σε πολύ μικρό βαθμό) όπως την έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους. Όμως αυτή η έμμεση αμφισβήτηση δεν φορτώνει οποιοδήποτε νομικό βάρος την χούντα του Καΐρου.

Το ρημαδογκουβέρνο πανηγυρίζει επειδή, λέει, το Κάιρο αναγνωρίζει “σημαντική αοζ” στη Ρόδο, στην Κάρπαθο, στην Κάσο μ’ αυτήν την οριοθέτηση. Αλλά το Κάιρο, οποιαδήποτε στιγμή του χρειαστεί, μπορεί να πει κάτι εντελώς διαφορετικό: πως αναγνώρισε την τουρκική αοζ ή πως αναγνώρισε πως υπάρχει ελληνοτουρκική διαφορά βορειότερα της γραμμής!

Η δήλωση του Cavusoglu (που δεν είναι καθόλου «φιλoSisi»!) είναι ενδιαφέρουσα ως χαρακτηριστική: Το αιγυπτιακό ηπειρωτικό κέλυφος [σ.σ.: η αοζ] μπαίνει κάπως στις λιβυκές γραμμές, αλλά δεν μπαίνει στο τουρκικό ηπειρωτικό κέλυφος. Οι ελληνικές γραμμές, ωστόσο, παραβιάζουν εντελώς το δικό μας ηπειρωτικό κέλυφος. Επιπλέον, η δηλωση του έλληνα υπ.εξ. που λέει ότι «η τουρκική συμφωνία πήγε στα σκουπίδια» είναι καθαρή παραδοχή των φιλοδοξιών τους. Αν το τουρκικό καθεστώς θεωρούσε ότι η αιγυπτιακή χούντα παραβίασε την αοζ του δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να το φωνάξει. Αλλά “δεν”…
Είναι αυτό «εθνική επιτυχία» για το ελλαδιστάν; Άβυσσος η ψυχή του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έχει πάντως το ενδιαφέρον του το γεγονός πως όταν το Oruc Reis ήταν δεμένο στην Antalya, στην προηγούμενη «κρίση», τα λιοντάρια του διακομματικού εθνικού κορμού όλου του πολιτικού φάσματος δεν είχαν σταματήσει να βρυχώνται. Τώρα που πράγματι έχει βγει για (συμβολικές) έρευνες οι γενναίοι της «ελληνικής λίμνης» το έχουν ρίξει στις καταγγελίες και στα τηλεφωνήματα: τίποτα παραπάνω δεν μπορούν να κάνουν σ’ αυτές τις περιοχές, κι αυτό το ξέρουν εδώ και κάτι χρόνια.

Απ’ την άλλη μεριά, με δεδομένο ότι το Βερολίνο θεωρεί την χούντα του Καΐρου σαν αυτό που είναι, χούντα δηλαδή, και με δεδομένο επίσης ότι ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας «δεν πρόκανε» πηγαινοερχόμενος εκεί, η ασταμάτητη μηχανή αναρωτιέται αν το κατόρθωμα της τσόντας οριοθέτησης είναι, πρακτικά, περισσότερο «φιλογαλλικό» (και «αντιγερμανικό») απ’ ότι φαίνεται.

Σε κάθε περίπτωση τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού και οι πολιτικές βιτρίνες τους έχουν πετύχει όχι τα όνειρά τους για περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου αλλά το να κάνουν την επικράτειά τους μαζί με τους ιθαγενείς της (εμάς δηλαδή) μέρος του προβλήματος της παγκόσμιας σύγκρουσης σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου.

Ακόμα και μόνο γι’ αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι!

Comments are closed.