Τετάρτη 12 Φλεβάρη. … Συνάντησα τον ομόλογό μου αμερικάνο υπ.αμ. Mark Esper και προσδιορίσαμε ακριβώς την συνεργασία μας: αυτοί αναλαμβάνουν το ιράκ και εμείς αναλαμβάνουμε την συρία…
Αυτά είπε ο ακροδεξιός ισραηλινός υπ.αμ. Naftali Bennett, την περασμένη Κυριακή, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι-για-δουλειές στην Ουάσιγκτον. Ο «καταμερισμός ευθυνών» αφορά αυτό που ο άξονας ονομάζει «ανάσχεση του ιράν», εννοώντας – εντελώς ηλίθιοι δεν είναι οι αξιωματικοί του – την αντιμετώπιση της Μόσχας, του Πεκίνου και των συμμάχων τους. Επιπλέον, πρακτικά, συμπεριλαμβάνει οπωσδήποτε βομβαρδισμούς. Πιο λιανά, το Τελ Αβίβ θα συνεχίζει να βομβαρδίζει στη συρία, και η Ουάσιγκτον στο ιράκ. Και θα δουν…
Οπωσδήποτε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο η μιλιταριστική, ακροδεξιά, ρατσιστική δημαγωγία του κάθε Bennett δηλώνει. Στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον, το Ριάντ (και κάθε άλλος πρόθυμος σύμμαχός τους…) έχουν υποστεί διαδοχικές ήττες· και έχουν πετύχει μικρές, προσωρινές ανασχέσεις των συνεπειών αυτών των ηττών. Το Τελ Αβίβ μπορεί να ισχυριστεί, όχι αβάσιμα, ότι η οριστική έκβαση δεν έχει κριθεί… Και πως άρα υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια αντιστροφής των ηττών… Την ίδια στιγμή ωστόσο αναγνωρίζει, για παράδειγμα, πως η πολύ γειτονική λιβανέζικη Hezb’ Allah είναι δέκα φορές πιο καλά εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη απ’ ότι ήταν το 2006, όταν ο ισραηλινός στρατός όχι απλά ηττήθηκε αλλά σχεδόν ξεφτιλίστηκε.
Είναι βέβαιο το που οδηγεί η πολεμοκάπηλη ρητορική. Απομένει να μάθουμε οι υπνωτισμένοι υπήκοοι του ελλαδιστάν τι “κομμάτι της δουλειάς” έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Στην επιμελητεία η εργολαβία δεν κρύβεται – αρκετό για να πάρει τα εύσημα (και τα επιχείρια…) της συμμετοχής του στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο.
Κανά εκστρατευτικό σώμα επιπλέον; Κανά πυρηνικό να το φυλάνε, να γουστάρουν οι πατριώτες – μια βόμβα δώρο για κάνε μέτρο του σωλήνα east med;