Σφαγές στο ψαχνό

Τρίτη 23 Απρίλη. Όποιος, μετά την σφαγή πρώτα στο τζαμί στη νέα ζηλανδία και πρόσφατα στις χριστιανικές εκκλησίες στη Σρι Λάνκα, σκέφτεται «ευτυχώς, δεν ήμουν εκεί» νομίζοντας ότι καθαρίζει, κάνει τραγικό λάθος.

Η σκληροπυρηνική «θρησκειοποίηση» διάφορων πληθυσμών δουλεύεται απ’ την δεκαετία του ’90. Σαν συστατικό στοιχείο της postmodern δυτικής καπιταλιστικής κυριαρχίας – ή, έστω, σαν η ύστατη «ελπίδα» της. Κοντεύει, δηλαδή, να είναι 30 χρονών συστηματική δουλειά. Ο κίνδυνος και, κυρίως, το πως θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί απ’ την εργατική, ανταγωνιστική μεριά, δεν έγιναν κατανοητά ούτε μετά την 11η/9ου στο αμέρικα, ούτε μετά τις διαδοχικές βόμβες / σφαγές στο ψαχνό στην ευρώπη (αγγλία, ισπανία, γαλλία, γερμανία). Τα στοιχειωδώς αντιρατσιστικά τμήματα των κοινωνιών είτε στις χριστιανικές είτε στις μουσουλμανικές κοινωνίες προσπάθησαν τίμια να αντιμετωπίσουν την θρησκευτική δαιμονοποίηση – «τρώγοντας», όμως, τα δικά τους αποθέματα πολιτισμικής ανοχής.

Το ζήτημα εξ αρχής, όπως το καταλάβαμε εμείς σαν αυτόνομοι εργάτες, ήταν αυτό: αν δεν θες να υποδείξεις με ένταση, μαζικότητα και διάρκεια τους πραγματικούς ενόχους αυτών των σφαγών, τους καθεστωτικούς μηχανισμούς δηλαδή (μυστικές υπηρεσίες, μήντια, δημαγωγούς γενικά), τότε, ελλείψει πραγματικού υπεύθυνου και ένοχου σαν εχθρού απέναντι, περιορίζεσαι – στην καλύτερη των περιπτώσεων – στην ανθρωπιστική άμυνα του give tolerance a chance.

Μ’ όλη της την καλωσύνη, αυτή η γραμμή άμυνας δεν μπορεί να αντέξει επ’ αόριστον τις διαρκείς εκατόμβες που προκαλεί ένας αντίπαλος που έχει σχέδιο, πόρους, και συγκεκριμένους σκοπούς. Ενώ είναι γνωστό ότι την “ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση” σε όλη την ζώνη των μουσουλμανικών πληθυσμών, απ’ το μαρόκο ως τις φιλιππίνες, την οργάνωσε και την χρηματοδότησε απ’ την δεκαετία του ’90 το ουαχαβίτικο σαουδαραβικό καθεστώς (στέλνοντας, μεταξύ άλλων, τους κατάλληλα εκπαιδευμένους παπάδες σε πάμπολλα τζαμιά), σε συνεργασία με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, και πιθανότατα το Παρίσι και το Λονδίνο, καμμία μα καμμία σφαγή στο ψαχνό δεν είχε (για το μυαλό της μάζας των υπηκόων…) κρατικό αυτουργό. Αν, όμως, βγάλεις το “βασιλικό ζευγάρι” από μια παρτίδα σκάκι, εκείνο που απομένει είναι η ανεξήγητη αλληλεξόντωση των πιονιών, των αλόγων και των “αξιωματικών”… Κι αυτό το “ανεξήγητο”, που προκαλεί ζωώδικες αντιδράσεις ζωώδικη υποστηρίξη σε ζωώδικες αντιδράσεις) ήταν απ’ την αρχή το επιδιωκόμενο!…

Δεν θα έπρεπε κανείς να αγνοεί το από που προήλθε η θεωρία “πόλεμος πολιτισμών”. Απ’ το αμέρικα ήρθε… Ούτε θα έπρεπε να αγνοεί κανείς τι επεδίωκε (από κάθε άποψη) εκείνη η θεωρία. Εμφανίστηκε σαν “διαπίστωση” – αλλά ήταν προκαταβολική υπόδειξη. Που τώρα έχει ξεχαστεί επειδή αφομοιώθηκε, ενσωματώθηκε μαζικά, έτσι ώστε να μην χρειάζεται πια η υπενθύμισή της. Ακόμα και για την θεωρία της “πολιτισμικής ασυμβατότητας” στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες δεν θα έπρεπε να ξεχνάει κανείς την προέλευση και τους στόχους της.

Ήταν και είναι τα πρωτοκοσμικά καπιταλιστικά συμφέροντα που κατασκεύασαν, αμέσως μετά το τέλος του 3ου παγκόσμιου (“ψυχρού”) πολέμου (και του “κομμουνιστικού κινδύνου”) αυτό το πεδίο “ερμηνειών” και πρακτικών, που προέρχεται κατευθείαν απ’ τις καλύτερες παραδόσεις της πρωτοκοσμικής αποικιοκρατίας: ανώτεροι πολιτισμοί εναντίον κατώτερων. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός (μεγάλη παράδοση του χριστιανισμού) αποδείχθηκε το καλύτερο, πιο εύκολα καλλιεργίσιμο και πιο εύκολα αξιοποιήσιμο “πολιτιστικό στοιχείο αντίθεσης / σύγκρουσης”, σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο καταναλωτικά (και συμβολικά) περιβάλλον όπου άλλα ιδεολογικά σημεία μπορούσαν να διαχεόνται, να συμπλέκονται· και πάντως δεν προσφέρονταν για την οργάνωση σταθερών και μεγαλομοριακών μετώπων αναμέτρησης. Δεν αναφερόμαστε μόνο στον “θρησκευτικό φονταμενταλισμό” των “κατώτερων πολιτισμών” – αλλά, κυρίως, στον “θρησκευτικό φονταμενταλισμό” των “ανώτερων πολιτισμών” της δύσης· δηλαδή στον χριστιανισμό, και μάλιστα σε διάφορες σκληροπυρηνικές εκφάνσεις του.

Επειδή αυτό το σχήμα δουλεύτηκε και χρηματοδοτήθηκε συστηματικά εδώ και 30 χρόνια, ίσως δεν χρειάζεται πια να είναι οι δράστες των “θρησκευτικών πολέμων” (ασχέτως “πίστης”) πράκτορες της μίας ή της άλλης υπηρεσίας· αν και προφανώς είναι προτιμότερο να είναι τέτοιοι, για διάφορους λόγους. Η πίεση στην αμυντική γραμμή της tolerance είναι αθροιστική, σωρευτική. Ακόμα και μια τυχαία πυρκαγιά στη Νotre Dame μπορεί εύκολα να εγγραφεί στο κατακάθι της θρησκευτικής πόρωσης. Μαζί με τις εύκολα διαδόσιμες “θεωρείες συνωμοσίας”. Η “ανοχή” δεν θα εξαφανιστεί. Ξεδοντιάζεται όμως πολιτικά με συστηματικό τρόπο· ώσπου να γίνει (αν δεν έχει γίνει ήδη) εντελώς γραφική…

Ακόμα κι αν ματαιοπονούμε, θα το επαναλάβουμε και θα επιμείνουμε όσο μπορούμε: αν δεν μπορεί ή δεν θέλει ο καθένας να καταλάβει ποιοί οφελούνται και, κατά συνέπεια, ποιοί είναι οι οργανωτές αυτού του Θεάματος “θρησκευτικών σφαγών”, τότε καθόλου δεν την έχει γλυτώσει.

Είναι, απλά, ζήτημα ιδεολογίας. (Και πράγματι πολλοί περισσότεροι σκοτώνονται από τροχαία στον πλανήτη παρά από σφαγές στο ψαχνό. Από που, όμως, παράγεται η ιδεολογία του εμπόλεμου κοινωνικού μπετοναρίσματος; Απ’ την άσφαλτο ή απ’ τις εκκλησίες;)

(φωτογραφία: Αυτό το πλάνο απ’ την καμμένη Notre Dame ήταν σκόπιμα το μακράν πιο δημοφιλές των δυτικών καθεστωτικών μήντια, που σπρώχτηκε από άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη. Προκειμένου για την καταστροφή ενός κτιρίου, δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε το γιατί προβλήθηκε αυτό (ενώ τα μήντια των μουσουλμανικών κοινωνιών ήταν το μόνο που δεν “έπαιζαν”): ο «σταυρός» εδώ δεν είναι απλά «κάτι που διασώθηκε» (υπάρχουν πολύ περισσότερα και σημαντικότερα στο συγκεκριμένο κτίριο!). Είναι το «απόλυτο σύμβολο» – η θρησκευτική εκδοχή του θριαμβευτή φοίνικα που ορθώνεται πάνω απ’ τις στάχτες! Το “θαύμα της χριστιανικής πίστης”! Προβάλλεται «υπεράνω της καταστροφής», φωτισμένος κατάλληλα, καθαρά σαν απειλή, σαν ο μελλοντικός εκδικητής…

Αυτή η φωτογραφία έχει γίνει ήδη το «φυλαχτό» των πρωτοσμικών φασιστών / “στραυροφόρων”… Και γι’ αυτό, ακριβώς, κατασκευάστηκε και κυκλοφόρησε…)

Ο Boss σαν εγχειρίδιο αυτοδιεύθυνσης…

Δευτέρα 22 Απρίλη. Πώς να αμαρτήσει η ασταμάτητη μηχανή μέρες που είναι; Βρήκε την απάντηση, ανορθόδοξη 110%: με παρέα!

Οι καταλανοί ώρες ώρες είναι απίστευτοι. Να, για παράδειγμα, κάποιοι τύποι και τύπες στη Lleida (μια πόλη που μια ψυχή χαρακτήρισε σαν την «Λάρισα της Καταλωνίας», πλην ωστόσο σημασία έχει τίνος η Λάρισα είσαι!) την είδαν να κάνουν γενναία αφιερώματα στον Boss. (Ένας είναι ο Boss: ο Bruce Springsteen!).

Ονόμασαν το εγχείρημα «no surrender festival» (κάτι κακό θα έχουν στο μυαλό τους…), και στην πρεμιέρα του, στις 8 Ιούλη του 2017, 1000 μουσικοί (μόνο!) και οι φίλοι τους (φίλοι και της μουσικής του Boss) έφτιαξαν αυτό:

Χμμμ… Ξέρετε κάτι παρόμοιο; Το 2018 το πράγμα πήγε ακόμα καλύτερα: 1080 μουσικοί, απ’ όλο τον κόσμο, στις 30 Ιούνη, στην ερμηνεία του Badlands. Με αυτήν την σημειολογικά όχι μικρή και όχι λεπτομέρεια: φορώντας κίτρινα t-shirts. Καθότι το κίτρινο είχε κηρυχτεί απαγορευμένο χρώμα (απ’ τη καθεστώς της Μαδρίτης), αφού συμβολίζει την καταλανική αυτονομία:

Ακολουθεί η φετεινή συνέχεια. Διήμερη, 28 και 29 Ιούνη, με το Glory days. Όλα αυτά στη Vilanova de Bellpuig της Lleida – αν σας φέρει από ‘κει ο δρόμος σας και έχετε μαζί το κόντρα μπάσο ή το σαξόφωνό σας….

Σε κάθε περίπτωση εκείνο είναι που θα παίξετε, ή θα χορέψετε, ή θα ακούσετε θα είναι αυτό:

(Είναι τρελοί αυτοί οι καταλανοί! Και γιατί να κρύψουμε την αμαρτία μας; Κάτι τέτοια τα ζηλεύει η αναρχορόκ πλευρά μας… )

Χάχανα στο Κίεβο

Δευτέρα 22 Απρίλη. Αν ο μέσος κοκκινόσβερκος αμερικάνος ψηφοφόρος δικαιούται να εκλέξει σαν πρόεδρό του μια τηλεπερσόνα (που έγινε διάσημη με το show «the apprentice») γιατί οι πελαγωμένοι ουκρανοί να μην εκλέξουν πρόεδρο τον επικεφαλής του συνδυασμού «υπηρέτης του λαού» Volodymyr Zelensky; Ο.Κ.: ο Zelensky είναι κωμικός, και το όνομα του συνδυασμού του ήταν το ίδιο ακριβώς με το όνομα του σήριαλ στο οποίο πρωταγωνιστούσε. Υπόθεση του τηλεοπτικού «ο υπηρέτης του λαού»; Ένας δάσκαλος τυχαία γίνεται πρόεδρος του κράτους, και προσπαθεί να ασκήσει την εξουσία του εις όφελος του λαού… (Στην πραγματικότητα ο εκλεκτός του λαού Zelensky είναι μαριονέτα ενός τουλάχιστον απ’ τους περιβόητους «ολιγάρχες», του Kolomoisky).

Οι ουκρανοί ψηφοφόροι είναι βαθιά πρωτοκοσμικοί, όπως άλλωστε και οι αμερικάνοι. Και οι μεν και οι δε είναι παντελώς ανίδεοι για το τι είναι η πραγματική εξουσία, η φαινομενική εξουσία, οι δομές εξουσίας, τα συμφέροντα εξουσίας, ο καπιταλισμός κι όλα τα υπόλοιπα πολύπλοκα και κουραστικά. Τι θέλουν οι άνθρωποι (αν τους πούμε «ανθρωπάκοι» θα τους μειώσουμε;) κι εκεί, κι εδώ, κι αλλού; Ένα Ζορρό. Έναν V for Vendetta. Θέλουν κάποιον «καθαρό» για να «καθαρίσει», ακόμα κι αν η «καθαρότητα» του ήρωά τους βρωμάει. Θέλουν, απλά, να τον πιστέψουν. Για τώρα. Ίσως και να αγκιστρωθούν πάνω στο «ηθικό πλεονέκτημά» του – ακόμα κι όταν το χάσει (αν το είχε ποτέ…).

Ναι, είναι μια εποχή παρακμής. Όχι στις πολιτικές βιτρίνες. Κυρίως στις μάζες. Όταν οι μικροαστοί καταφέρνουν να κάνουν την παρακμή τους εξουσία, αυτό είναι η ιστορική επιβεβαίωση ότι δεν έχουν την εργατική απειλή πάνω απ’ τα κεφάλια τους.

Τα επόμενα, δυστυχώς, είναι δυσάρεστα. Τα αναλαμβάνουν, με επαγγελματισμό, οι «σύμβουλοι» (της όποιας πολιτικής βιτρίνας…)

Ο σύμμαχος σκοτώνει πάντα

Δευτέρα 22 Απρίλη. Σίγουρα το προσπαθεί. Την περασμένη Παρασκευή στη λωρίδα της Γάζας ο ισραηλινός στρατός τραυμάτισε 33 Παλαιστίνιους, ανάμεσα στους οποίους 4 νοσοκόμους και 4 δημοσιογράφους. Τουλάχιστον 5 τραυματίστηκαν από «κανονικές» σφαίρες.

Για να καμαρώνει κάθε ντόπιος κανίβαλος, «δεξιός» ή «αριστερός»: απ’ την αρχή της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής, στις 30 Μάρτη του 2018 ως τώρα έχουν δολοφονηθεί 272 διαδηλωτές.

Και φυσικά, το ξέρουμε, το έχουμε καταλάβει, 272 δολοφονημένοι διαδηλωτές και πάνω από 10.000 τραυματίες «δεν μετράνε μία» μπροστά στα «πολύ καυτά» ζητήματα για τα οποία «τρέχουν» άλλοι από ‘δω και άλλοι απο ‘κει.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο «δεν μετράνε πια» αυτά που συνεχίζουν να υφίστανται οι μετανάστες / πρόσφυγες στα μέρη μας. Έχουμε δουλειές, «τρέχουμε», δεν προλαβαίνουμε να ασχοληθούμε – δεν είναι αρκετό αυτό; («Τρέξιμο» εδώ και 3 δεκαετίες είναι μια λέξη για να λένε εκατοντάδες χιλιάδες υποτελείς ότι μένουν βιδωμένοι στην ίδια ακριβώς θέση… Ακίνητοι και ασυγκίνητοι… )

Αν είχαν όλοι αυτοί οι «δρομείς» ιστορική γνώση και επίγνωση… Μόνο αυτό: αν είχαν… Πόσες φορές ξαναειπώθηκαν αυτά, με τα ίδια ακριβώς λόγια, στην ιστορία του 20ου αιώνα… Και τι συνέπειες είχαν…

Μόνο να ήξεραν… Τουλάχιστον θα κρατούσαν το κεφάλι χαμηλά…

Αιχμάλωτοι του αόρατου πολέμου

Δευτέρα 22 Απρίλη. Οι εβραίοι Ronnie Barkan και Stavit Sinai και ο παλαιστίνιος Majed Abusalama, μέλη του κινήματος BDS στη γερμανία (γνωστοί τώρα σαν #humboldt3), βρίσκονται κατηγορούμενοι επειδή επιτέθηκαν φραστικά στην ισραηλινή ακροδεξιά βουλευτίνα Aliza Lavie, σε εκδήλωση το πανεπιστήμιο Humboldt. Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό; Ναι. Θα πρέπει να έχουν μείνει κάποιοι νόμοι στη γερμανία για την προστασία των φασιστών…

Ο Majed Abusalama πυροβολήθηκε στο πόδι στη διάρκεια διαδήλωσης στη Γάζα, το 2014, ενάντια στην καταστροφή δέντρων σε παλαιστινιακή γη (στη δυτική Όχθη) από φασίστες ισραηλινούς εποίκους. Η Aliza Lavie ήταν από τότε βουλευτής, και είναι μια ανάμεσα στους πολλούς ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς του ισραηλινού απαρτχάιντ. Στη συγκεκριμένη εκδήλωση (τον Ιούνη του 2017) προσπάθησε να ξεπλύνει τον ισραηλινό φασισμό / ρατσισμό παρουσιάζοντας το καθεστώς σαν «παράδεισο για τα δικαίωμα της LGBTQ κοινότητας».

Άλλο το ένα, άλλο τ’ άλλο! Οι 3 μπορεί και να είναι τίποτα παλιοτρομοκράτες! Στο κάτω κάτω, το να δρουν μαζί παλαιστίνιοι και εβραίοι εναντίον ενός ρατσιστικού καθεστώτος σαν το ισραηλινό προσβάλει πράγματι τα θεμέλια του πρωτοκοσμικού ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι η πραγματική τρομοκρατία!

Είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι αντιστασιακοί· είμαστε όλοι Εβραίοι αντεθνικιστές!

(φωτογραφία: Ο Majed Abusalama στη συγκέντρωση έξω απ’ το Humboldt, πριν συλληφθεί…)

Ατυχείς εμπνεύσεις

Δευτέρα 22 Απρίλη. Αύριο κάποιος έχει γενέθλια. Ο baby προβοκάτορας Guaido κλείνει 3 μήνες «μεταβατικός πρόεδρος» της βενεζουέλα (κάπου στο σύνθετο το σπιτιού του θα πρέπει να έχει και τα παράσημα που μάζεψε εκείνη την ημέρα του Γενάρη, πρώτα απ’ την Ουάσιγκτον και μετά από κάμποσους πρόθυμους ευρωπαίους…) Αλλά δεν τον θυμάται πια σχεδόν κανείς – τον καϋμένο…

Αλλά όχι. Το παλεύει – τόσα φράγκα έχει πάρει, καταλαβαίνει ότι πρέπει να δείχνει ότι το παλεύει, για να μην απολυθεί με τον τρόπο που κάνουν τις απολύσεις οι μαφίες (μια σφαίρα στο κεφάλι). Το έψαξε από ‘δω, το έψαξε από ‘κει, και το βρήκε: καλεί στη «μεγαλύτερη στην ιστορία» συγκέντρωση κατά του Μαδούρο. Ανακοίνωσε το «κάλεσμα» ενώπιον «μερικών εκατοντάδων οπαδών του» (αυτή είναι η διατύπωση των διεθνών δημαγωγικών πρακτορείων, όχι η δική μας…) στο Καράκας.

Και πότε σκέφτηκε ο μπαγάσας πως είναι η καλύτερη ημερομηνία για να γίνει η «μεγαλύτερη στην ιστορία»; Ε; Την πρωτομαγιά! Ναι: η απελπισμένη μαριονέτα ονειρεύται καρβέλια, με την μορφή «τελικού στο champion league», και φαντάζεται ότι θα κατεβάσει την «υπερομάδα» του την ημέρα που το Καράκας (και όχι μόνο) θα πλημμυρίσει απ’ τα (κάθε άλλο παρά δικά του) συνδικάτα!

Μπορεί το timing να ήταν δικιά του ιδέα, μπορεί να κατέβηκε στη γεροκούτρα του Bolton· ποιος ξέρει; Άλλη μια ήττα, άλλη μια συντριβή – αλλά ποιος νοιάζεται πλέον; Ο Guaido και όσα επενδύθηκαν πάνω του έχουν βουλιάξει προ πολλού. Σαν κομματάρχης της αντιπολίτευσης μπορεί να δοκιμάσει ό,τι θέλει – μέχρι να τον φάνε οι ανταγωνιστές του (στην αντιπολίτευση) και να πάει σπίτι του. Αγκαλιά με τα παράσημα του «μεταβατικού»…

Φαραώ 1

Κυριακή 21 Απρίλη. Τον Erdogan, που είναι εχθρός, οι έλληνες πατριώτες (υπάρχουν άλλοι πλην περιθωριακών;) τον αποκαλούν «σουλτάνο». Τον χουντοκαραβανά χασάπη της αιγύπτου όμως, τον Sisi, που είναι φίλος, δεν θα τον πουν «φαραώ». Παρότι κάνει ό,τι μπορεί γι’ αυτό.

Με μια διαδικασία highspeed express, ο Sisi προχωράει στην ισοβιότητά του σαν «εκλεγμένος πρόεδρος». Την περασμένη Τρίτη το κοινοβούλιό του ψήφισε υπέρ συνταγματικών αλλαγών, και από χθες (και σήμερα) ο λαός καλείται να τις εγκρίνει σε «δημοψήφισμα». Θα το κάνει, ασφαλώς, ίσως με ένα ποσοστό γύρω στο 97,8%. Σύμφωνα με το προηγούμενο (προφανώς ατελές) σύνταγμα οι προεδρικές θητείες ήταν 4ετείς και στο μέγιστο 2. Ο Sisi θα έπρεπε να σχολάσει το 2022. Με τις «βελτιώσεις» (που ασφαλώς θα εγκριθούν…) οι θητείες γίνονται 6ετείς, αλλά για τον Sisi (που είναι στο πόστο μετά το πραξικόπημα του καλοκαιριού του 2013 και βρίσκεται ήδη στην αρχή της δεύτερης θητείας αφου ο λαός των εξέλεξε πάλι πέρυσι με 97,8%…) το κοντέρ μηδενίζει, και οι 2 εξαετίες μετράνε απ’ το 2018. Συνεπώς, 6+6=12, 12 + 2018= (υπολογίζει πως με άνεση θα είναι πρόεδρος ως το) 2030. Την υγειά του να έχει ο άνθρωπος, και τις κάνει 10ετείς τις θητείες του το 2029… Και πριν κλείσει τα μάτια του να ορίσει κληρονόμο κάποιον γυιό του.

Για να γίνουν όλα όπως πρέπει, χρειάστηκαν και μερικά έκτακτα μέτρα. Όποιος είχε αντίθετη γνώμη με την μακροημέρευση της Sisi δικτατορίας δέθηκε (για το καλό του)· απαγορεύτηκε να γίνει οποιαδήποτε καμπάνια κατά των αλλαγών· και μπλοκαρίστηκαν 37.000 sites και blogs για να μην συγκεντρωθούν ηλεκτρονικά υπογραφές εναντίον. Ψιλοπράγματα δηλαδή για μια χούντα που έχει 60.000 πολιτικούς κρατούμενους.

Δεν είναι τυχαίο που ο Sisi είναι φίλος κι αδελφός των ντόπιων αφεντικών και των πολιτικών λακέδων τους. Αύριο ή μεθαύριο μπορεί να σκεφτεί ότι σαν αληθινός φαραώ αξίζει να φτιάξει την μεγαλύτερη πυραμίδα ever, με τα κεφάλια των αντιπάλων του εννοείται. Δεν είναι μια καλή εργολαβία δημοσίων έργων αυτή;

Γιατί να μην την διεκδικήσουν ελληνικές εταιρείες; Εδώ η στασυ (και η τερνα) θέλουν να φτιάξουν ένα σιδηροδρομικό τείχος στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη· με μια πυραμίδα στην έρημο θα υπάρξει πρόβλημα;

(φωτογραφία: Δολοφόνος με χαμόγελο; Όχι. Γνήσιος υπηρέτης των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Γι’ αυτό πληρώνεται, αυτό κάνει…

Η φωτογραφία είναι απ’ το καλοκαίρι του 2015. Τότε που ήταν όλα τόσο μα τόσο “αριστέρα” – ε;)

Φαραώ 2

Κυριακή 21 Απρίλη. Κατά την γνώμη σας σε πόσα χρόνια θα έχει ανατραπεί (και ενδεχομένως κρεμαστεί) ο φαραώ Sisi; Σε πάνω από 5 ή σε λιγότερα; Διαισθητικά η ασταμάτητη μηχανή τείνει προς την δεύτερη εκδοχή. Σαν απόδειξη, προς το παρόν, έχει την αμετροέπειά του: μόνο όποιος φοβάται το αύριο βάζει την καρέκλα του να ατενίζει το 2030…

(φωτογραφία: Οι μουσαμάδες ήταν τυπωμένοι, έτοιμοι – και Τρίτη βράδυ είχαν κρεμαστεί. Τα αραβικά μας δεν βοηθάνε, αλλά το νόημα το πιάνουμε: Sisi for ever…)

Σύστημα D

Κυριακή 21 Απρίλη. Ποτέ δεν κατάλαβε η ασταμάτητη μηχανή πως είναι δυνατόν να μετριέται η «μαύρη οικονομία» αφού δεν καταγράφεται πουθενά στα συγκεντρωτικά κιτάπια κάποιου κρατικού υπουργείου οικονομικών. Αλλά, ευτυχώς, κανείς δεν ασχολείται με τις αμφιβολίες μας… Έτσι το 2009 ο οασε (σοβαρός οργανισμός χωρίς αμφιβολία…) εκτιμούσε ότι περίπου 1,8 δισεκατομμύρια εργαζόμενοι (τότε το σχεδόν μισό της εργατικής δύναμης του πλανήτη) βιοπορίζονταν εκτός κιταπιών – σε «ανεπίσημες», «αόρατες» (απ’ τα κρατικά λογιστήρια) και χωρίς καμμία περίπτωση «έμμεσου μισθού» δουλειές. Για το 2020 ο ίδιος σοβαρός τεχνοκρατικός οργανισμός εκτιμούσε ότι τα 2/3 της παγκόσμιας εργατικής δύναμης θα βρίσκεται σ’ αυτήν την «ζώνη». Χαράς ευαγγέλια!

Επειδή ακόμα και το άγνωστο και απροσδιόριστο πρέπει να βαφτίζεται (για να δείχνει του χεριού μας), αυτή η τεράστια ζώνη ονομάζεται «Σύστημα D». Για να αποδειχθεί σε όσους δεν καταλαβαίνουν το μεγαλείο τέτοιων βαφτισιών, το “D” προέρχεται απ’ την γαλλική λέξη débrouillard. Που σημαίνει “αυτοδύναμος”, “ανεξάρτητος”, κάτι τέτοιο. Ω τα θαύματα των ονοματοδοσιών! Όπως η σωματεμπορία απέκτησε το πολύ πιο εξευγενισμό, αόριστο και ασαφές όνομα trafficking (κάτι σαν «μεταφορές»;) έτσι και το μεροδούλι μεροφάι χωρίς προοπτική (εκτός απ’ τα κέρδη του όποιου αφεντικού) ονομάζεται «αυτοδυναμία», «ανεξαρτησία»… κλπ.

Δεν είναι ατύχημα η μετονομασία. Το «σύστημα D» είναι το όνειρο του νεοφιλελευθερισμού: αγορά εργασίας χωρίς καμμία «ρύθμιση», δηλαδή εμπόδια, δηλαδή με ωμούς συσχετισμούς δύναμης (αρκεί να είναι υπέρ των αφεντικών). Πόσο πάει; Πόσα θες; Τόσα – για σήμερα… Αύριο; Αν αρρωστήσεις; Αν κτυπήσεις; Δεν πληρώνω. Δεν σε ξέρω.

Το «σύστημα D» δεν είναι η ευχάριστη καινοτομία για το μέλλον. Είναι η αναβίωση του καπιταλιστικού παρελθόντος, πριν η τάξη μας οργανωθεί, σηκώσει το συλλογικό της μπόι, και αρχίσει να απαιτεί δυναμικά. Η διατίμηση στην αγορά (: πιάτσα) του εργαζόμενου κρέατος (πλέον: και του εργαζόμενου πνεύματος), ωμά, χωρίς δεσμεύσεις για τα αφεντικά, έχει υπάρξει η αρχή της καπιταλιστικής εποποιίας.

Είναι ίσως γι’ αυτό που ο σοβαρός οασε καταφέρνει να μετρήσει αυτό το απροσδιόριστο: για να το διαφημίσει σαν μέγεθος, άρα σαν κανονικότητα…

Αν κάποιος σε πατάει στο σβέρκο μην ανησυχείς φίλε. Είσαι στο «σύστημα D» μαζί με μερικά δισεκατομμύρια ακόμα. No problem, χαμογέλα: νοιώσε την χαρά την πλειοψηφίας…

Λιβύη

Κυριακή 21 Απρίλη. Οποία τιμή! Κοτζάμ ψόφιο κουνάβι επικοινώνησε τηλεφωνικά πριν λίγες ημέρες με ποιον; Αυτόν τον τρομοκράτη, τον στρατηγό Khalifa Haftar της λιβύης, που βρίσκεται στα περίχωρα της Τρίπολης (αν και προς το παρόν δυσκολεύεται να την καταλάβει…). Μα δεν είναι ο Haftar asset του Παρισιού, και της Μόσχας (και του Καΐρου, και του Ντουμπάι), ε; Πως είναι δυνατόν κοτζάμ αμερικάνος πρόεδρος να τηλεφωνεί σ’ έναν τύπο που δεν είναι τίποτα επίσημα, δεν λέγεται καν Guaido, και τα έχει βρει με τους εχθρούς (προκειμένου για την Μόσχα);

Είναι και παραείναι! Το ψόφιο κουνάβι (και οι σωματοφύλακες πίσω και γύρω του) προσπαθούν να κάνουν παιχνίδι διεθνούς ηγεμονίας με βαρέλια πετρελαίου. Αν ο Haftar μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή ροή του λιβυκού oil στη διεθνή αγορά, ίσως και μια κάποια αύξησή της, τότε η Ουάσιγκτον μπορεί να ελπίζει ότι θα επιβάλει ακόμα περισσότερες τιμωρίες («κυρώσεις») στις εξαγωγές της Τεχεράνης και του Καράκας. Χωρίς να ανέβουν οι τιμές του πετρελαίου – κάτι που καθόλου δεν θέλει.

Φαίνεται παρακμιακή σαν εξωτερική πολιτική – και είναι. Το Καράκας και η Τεχεράνη παρακάμπτουν τις «τιμωρίες» τους, μέσω Μόσχας και Πεκίνου. Στα αδιέξοδά του το ψοφιοκουναβιστάν, μην μπορώντας πια να συγκρατήσει συμμάχους και να εμποδίσει εχθρούς μέσω «κυρώσεων», φτάνει στο σημείο να ευλογεί έναν τύπο (τον Haftar) που αύριο θα δώσει «διευκολύνσεις» στον ρωσικό στρατό.

Ουαί τοις ηττημένοις!