Οι ελπίδες που έρχονταν

Σάββατο 19 Μάρτη. Απάντηση: ….Μέχρι τώρα αναμέναμε τον Ομπάμα, ο Ομπάμα έδωσε κάτι, τελείωσε αυτή η ιστορία. Στη συνέχεια αναμενόταν πως ενδεχομένως στις ολλανδικές εκλογές αν έβγαινε ο ακροδεξιός, πιστεύω, θα τους ταρακουνούσε τους Ευρωπαίους να κλείσουν την αξιολόγηση… Αυτό δεν έγινε…

Ερώτηση: Μα να έχει επενδύσει αριστερή κυβέρνηση στην εκλογή ακροδεξιών;

Απάντηση: Όχι, δεν λέω αυτό. Λέω ότι η συνολική άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, εγώ ήλπιζα, εγώ προσωπικά ήλπιζα πως θα συνέτιζε παραπάνω τους Ευρωπαίους ηγέτες, δηλαδή το Βερολίνο, και θα έλεγαν ας κλείσουμε τώρα ένα θέμα όπως το ελληνικό, που είναι μικρό. Ούτε αυτό έγινε. Άρα στο μέλλον δεν βλέπω να δημιουργούνται καλύτερες, ευνοϊκότερες προϋποθέσεις…

Αυτά είπε (ομολόγησε; ξέρασε;) ο ευρωβουλευτής του συ.ριζ.α. και γνωστός καθεστωτικός δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, συνεντευξιαζόμενος στο καθεστωτικό κανάλι (του εσχάτως διακριτικά φιλικού προς την φαιορόζ κυβέρνηση ομίλου Αλαφούζου) sky.

Δεν ισχύει εδώ το “από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια” – τίποτα απ’ τα δύο δεν είναι η εν λόγω persona. Ισχύει, όμως, το “γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει”. Το απρόσωπο “αναμενόταν πως…” στην πρώτη παράγραφο αφορά ευρύτερες ελπίδες. Όταν, όμως, ρωτιέται για το “πως είναι δυνατόν μια αριστερή κυβέρνηση να ποντάρει σε φασίστες;” το μαζεύει και το παίρνει πάνω του με έμφαση, “εγώ προσωπικά ήλπιζα…”

Το ζουμί το έχουμε παρουσιάσει εδώ· και τώρα τεκμηριώνεται. Η λούμπεν πολιτική του ελληνικού βαθέος κράτους, που εδώ και 2 χρόνια έχει στο κέντρο της τις φαιορόζ βιτρίνες, εμπνέεται εδώ και πολλά χρόνια απ’ το εξής απλό δόγμα: οι δανειστές μας κάπου θα στριμωχτούν και θα αναγκαστούν να μας (ξανα)χαρίσουν λεφτά. “Θα τους κάνουμε μια πρόταση που δεν θα μπορούν να την αρνηθούν: ακουμπείστε τα!!!”

Οι πρασινόμαυρες βιτρίνες, νέα δημοκρατία και πασοκ, αυθεντικά κομμάτια του βαθέος κράτους, ήλπιζαν ότι θα “στριμώξουν” τους δανειστές απειλώντας τους ότι θα κάνουν εκλογές και θα βγει ο συ.ριζ.α. Οι καταραμένοι δεν το έφαγαν, οι εκλογές έγιναν (σε άψογη συνεργασία των υποτιθέμενων αντιπάλων, γύρω απ’ την fake αφορμή της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας, υπό την διεύθυνση συγκεκριμένων πυρήνων του παρακράτους), και στη συνέχεια η Βαρουφάκιος φάση της τακτικής “θα σας στριμώξουμε” περιστράφηκε γύρω απ’ το “θα χρεωκοπήσουμε και θα πονέσετε”. Συμπληρωματικά υπήρχε και η ακροδεξιά διάσταση, από τους ψεκασμένους Καμμένο και Κοτζιά, ότι “θα εκτοξεύσουμε χιλιάδες πρόσφυγες και εκατοντάδες τζιχαντιστές τρομοκράτες στην ευρώπη”…

Ούτε κι αυτό δούλεψε. Οπότε απ’ το καλοκαίρι του 2015 τα δαιμόνια κουνάβια του ελληνικού βαθέος κράτους (ζώα πολιτικά, δημοσιογραφικά, εκκλησιαστικά, στρατιωτικά) έψαχναν τι άλλο θα “στριμώξει” τους καταραμένους. Απ’ το φθινόπωρο του 2016 θεώρησαν πως το βρήκαν: οι εκλογές σε ολλανδία, γαλλία και γερμανία και… “η συνολική άνοδος της ακροδεξιάς” … που “θα συνέτιζε τους ευρωπαίους ηγέτες, δηλαδή το Βερολίνο…” Και άρχισαν να βαράνε μεθοδικά καθυστερήσεις και κωλυσιεργείες, για να πέσει η περιβόητη “αξιολόγηση” λίγο πριν τις εκλογές στην ολλανδία. Σκέφτηκαν: θα βγει πρώτο το φασιστόμουτρο την ολλανδία, θα χεστούν για τις εκλογές στη γαλλία, οπότε θα συνετιστούν…

Σε τι συνίσταται αυτή η λούμπεν πολιτική που στηρίζεται μόνο σε εκβιασμούς που, υποτίθεται, μπορεί να κάνει ή να εκμεταλλευτεί η Αθήνα; Συνίσταται στην προσπάθεια του εθνικού οργανωμένου προσοδισμού να προστατέψει το μοντέλο του, δηλαδή να εξασφαλίσει πολιτικές και γεωπολιτικές προσόδους από οπουδήποτε, χωρίς να εμφανιστεί πουθενά δημόσια και καθαρά σαν αυτό που είναι και σαν το πραγματικό αφεντικό, το πραγματικό ελληνικό κράτος / κεφάλαιο.

Είναι μια μαφιόζικη πολιτική. Με μια διαφορά. Προσπαθεί να την ασκήσει ένας μικρομεσαίος γκάγκστερ απέναντι στην κεντρική τράπεζα της ηπείρου. Δεν ξέρει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο απ’ το να λέει απέναντι στον δανειστή του πότε “πρόσεξε, έχεις και παιδιά”, πότε “πρόσεξε, οι δρόμοι έχουν λακούβες” και πότε “πρόσεξε, υπάρχουν τύποι που δεν σε χωνεύουν”. Και ύστερα να τρώει τις σφαλιάρες, ανάλογες της πραγματικής του θέσης και της αναίδειάς του.

Τους είχε μείνει ένα ακόμα χαρτί, αλλά το έκαψαν (ίσως επειδή ήταν σίγουροι για τους ευρωπαίους φασίστες): να απειλήσουν τους ευρωπαίους ηγέτες, δηλαδή το Βερολίνο, μ’ αυτό: προσέξτε, γιατί θα κάνουμε εκλογές και θα βγει πρωθυπουργός ο Σώρρας! Μπας και συνετιστεί – το Βερολίνο…

Πάει όμως… Εξατμίστηκε ο κύριος 600 δισ… Όπως προβλεπόταν, άλλωστε, απ’ το σενάριο της απάτης. (Το έχουμε πει, και άλλοι ακόμα καλύτερα: έτσι έχει γίνει και στα άλλα μέρη του κόσμου που η διεθνής σπείρα δοκίμασε το ίδιο κόλπο… )

Comments are closed.