Tag: υγεία

Μια (θλιβερή) ιστορία 3

Τρίτη 1 Σεπτέμβρη. Μετά από την εξαφάνιση (ή την άγρια περιθωριοποίηση…) της (διαρκώς επικαιροποιούμενης) εργατικής κριτικής στον καπιταλισμό και στο κράτος, είναι ενδιαφέρουσα η στάση μεγάλου μέρους της παρακμιακής καθεστωτικής αριστεράς (και όχι μόνο) που έχει ενταχθεί στους carandinieri. Είναι ενδιαφέρουσα η λύσσα των μελών αυτού του τμήματος της ιδεολογικής σκηνής, να κατηγορούν σαν «ακροδεξιούς» και «ψεκασμένους» όλους όσους διαδηλώνουν (όλο και μαζικότερα) σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις κατά των απαγορεύσεων, των πραξικοπημάτων, των fast track εμβολίων, κλπ. Μοιάζει πως αν ξορκιστεί αυτό το φαινόμενο, αν «καταγγελθεί σαν ακροδεξιό», τότε αυτή η αριστερά θα «σώσει την υπόληψή της», θα ησυχάσει την συνείδησή της για την συντεταγμένη πειθαρχία και συμμετοχή της στον νεο-κρατισμό της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και την βία του.

Υπάρχουν ακροδεξιοί σ’ αυτές τις διαδηλώσεις; Σίγουρα ναι. Υπάρχουν τερατολόγοι; Αναμφίβολα· αρκεί η «ενοχοποίηση» των 5G κεραιών ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν! Είναι όμως επίσης γνωστό ότι ομάδες αναρχικών, αντιεξουσιαστών, ακροαριστερών, είναι ανοικτά αντίθετες με τα πραξικοπήματα και την υγιεινιστική τρομοκρατία – από εντελώς διαφορετική αφετηρία. (Να θυμίσουμε άραγε πως στα μέρη μας τόσο οι βασιλικοί όσο και οι κομμουνιστές, από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες, ήταν αντίθετοι στη «μικρασιατική εκστρατεία»;)

Η άποψή μας σαν αυτόνομων εργατών είναι πως σε κάθε περίπτωση η οργανωμένη τάξη μας πρέπει να κρατάει την πολιτική και οργανωτική αυτονομία της, και να μην μπαίνει σε «κοινούς παρανομαστές». Κι αν η δική μας αντίθεση αφορά την συμμετοχή τέτοιων πολιτικών υποκειμένων (αναρχικών, αντιεξουσιαστών, κλπ) σε διαδηλώσεις «πάρτα όλα», κάποτε μαζί με φασίστες, παπάδες ή τερατολόγους, οποιοσδήποτε στοιχειωδώς έντιμος αριστερός, ακροαριστερός κλπ, αντί να λυσσάει και να ελεεινολογεί, θα έπρεπε να θεωρεί εαυτόν υποχρεωμένο να απαντήσει σήμερα (και) σ’ αυτό το ερώτημα: Πώς γίνεται οι ακροδεξιοί να εμφανίζονται σαν προστάτες της ελευθερίας; (Αν καταλήξει σε κάποια θεωρία συνωμοσίας… ας πρόσεχε!)

Έχουμε ορισμένες απαντήσεις – δεν θα τις παρουσιάσουμε εδώ. Πρέπει, όμως, να θυμίσουμε πως όταν αυτοί οι ακροδεξιοί, ακριβώς οι ίδιοι, εμφανίζονται με το κανονικό τους πρόσωπο στας ευρώπας, σαν υπερασπιστές του «έθνους κράτους», του «εθνικού νομίσματος», της «εθνικής ανάπτυξης», με όλο τους τον ρατσισμό και τα λοιπά, τότε δεν θεωρούνται «ψεκασμένοι». Θεωρούνται target group, κουκιά προς συγκομιδή… Οι δημαγωγοί (οι ίδιοι που τώρα μιλούν για “ψεκασμένους” και “συνωμοσιολόγους”) τους είχαν ονομάσει πρόσφατα (διαφημίζοντάς τους…) αντισυστημικούς!

Πρέπει να θυμίσουμε επίσης (στην χώρα των λωτοφάγων) πως όταν ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται “αριστερό” συγκυβερνούσε με ένα κόμμα αποδεδειγμένα ακρο-δεξιό για μια γερή 4ετία, πολλοί, πάρα πολλοί απ’ αυτούς τους τωρινούς ανοιχτομάτηδες δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν, δεν ήξεραν.

Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε απέναντί μας μόνο ακροδεξιούς που μοστράρονται σαν υπερασπιστές της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Έχουμε και αριστερούς κλπ που βγάζουν καντήλες μόνο με το άκουσμα των λέξεων “ελευθερία” και “δικαιώματα”· αν και στο παρελθόν (πολύ μακρινό προφανώς…) η αριστερά κλπ ήταν που τις είχε υπερασπιστεί και είχε αγωνιστεί γι’ αυτές! Έχουμε αριστερούς που διαδίδουν με φανατισμό ότι μπορεί να υπάρξει “υγεία” χωρίς ελευθερία, “υγεία σε γύψο” δηλαδή… ‘Εχουμε αριστερούς που κάνουν ότι δεν ξέρουν τα κυκλώματα που μας αρρωσταίνουν. Κι όχι μόνον αυτό. Οι ίδιοι άνθρωποι που υποστηρίζουν, σωστά, (ή μήπως υποστήριζαν κάποτε;) ότι οι βιομηχανίες όπλων προωθούν πολέμους για να έχουν δουλειά και κέρδη, κάνουν το κορόιδο απέναντι στο εξίσου εγκληματικό καπιταλιστικό γεγονός ότι οι βιομηχανίες φαρμάκων προωθούν αρρώστιες (ή υπερδιογκώνουν άλλες) για να έχουν δουλειά και κέρδη!!! Δεν είναι τρομακτικά δουλική αυτή η εθελοτυφλία;

Το φαινόμενο είναι λοιπόν διπλό, ή πιο σωστά διπολικό! Και εκτιμάμε πως υπάρχουν κοινές αιτίες και κοινές εξηγήσεις γι’ αυτήν την νοσηρή διπλή “μετάθεση”: οι μεν αριστεροί να υποστηρίζουν τα πραξικοπήματα, την κατάργηση των συνταγμάτων, την τρομοκρατία των κρατών και των λακέδων των φαρμακοβιομηχανιών, οι δε ακροδεξιοί να υποστηρίζουν τις ατομικές ελευθερίες!!!

Επιτέλους μια αλήθεια!

Τρίτη 1 Σεπτέμβρη. …Κορυφαίο εργαλείο της αγωγής κατά της πανδημίας είναι η δημαγωγία – με την καλή έννοια. Για να αναχαιτίσεις την αρρώστια, πρέπει να εμπνεύσεις μια κοινωνική συμπεριφορά. Πρέπει να πείσεις…

Αυτά έγραψε μεταξύ άλλων προχτές ένας μόνιμος επιφυλλιδογράφος της καθεστωτικής «καθημερινής». Ευχαριστούμε ειλικρινά κύριε Τσιντζίνη! Είστε έντιμος· σχεδόν…

«Σχεδόν» επειδή δεν υπάρχει «καλή δημαγωγία»! Μπορεί να υπάρχουν δημαγωγοί καλύτεροι ή χειρότεροι στην εξαπάτηση· περισσότερο ή λιγότερο ικανοί. «Καλή» δημαγωγία όμως δεν υπάρχει. Στο λεξικό (δεν έχει διορθωθεί ακόμα…) η ετυμολόγηση είναι σαφής. Δημαγωγία: πολιτική παραπλάνησης της κοινής γνώμης…

Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι δημαγωγοί δεν προσπαθούν να «εμπνεύσουν» οτιδήποτε (εκτός από φόβο). Να επιβάλλουν επιδιώκουν. Όταν βάζεις πρόστιμα και κάνεις συλλήψεις, όταν ξημεροβραδιάζεσαι όπου και όπως μπορείς προβοκάροντας και πλαστογραφώντας όποιον διαφωνεί με την δημαγωγία σου, δεν υπάρχει «καλή» έννοια. Μόνο κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Κι όταν υπάρχουν ήδη «επιστήμες αλλαγής συμπεριφορών» ενώ αυτός είναι ο διακηρυγμένος στόχος κρατών και αφεντικών, τότε η δημαγωγία δεν είναι απλά επίδειξη ισχύος. Είναι οργανωμένο σχέδιο και όπλο. Έχει manual.

Όχι για να αναχαιτιστεί μια αρρώστια που αξιοποιείται σαν πρόσχημα… Αλλά για να επιβληθεί μια άλλη, ανίατη…

Και με τα εμβόλια τι γίνεται;

Τρίτη 1 Σεπτέμβρη. Παθιασμένοι οι caradinieri, αποφασισμένοι υποστηρικτές του «κοινωνικού δίκαιου», των «θεραπευτικών μεθόδων» (με γύψους…) και, φυσικά, της «λογικής»… Έχουν έναν λόγο για τους «ακροδεξιούς» και τους «ψεκασμένους», λόγια φτηνά και εύκολα ακόμα και για ψηφιακά καφενεία… Αλλά για τα αντιcovid-19 εμβόλια; Τι λένε για τα εμβόλια; Δεν είναι εκεί, άραγε, που συναντιέται η «λογική» (τους), οι «θεραπευτικές μέθοδοι» και το «κοινωνικό δίκαιο»; Γιατί δεν πανηγυρίζουν; Γιατί δεν απαιτούν να έρθουν ακόμα πιο γρήγορα, «πριν την παρέλαση» (ας πούμε…). Θα χειροκροτήσουν το ψόφιο κουνάβι αν καταφέρει να παρουσιάσει ένα εμβόλιο μέσα στους επόμενους 2 μήνες;

Τα μαντάτα πάντως δεν είναι καλά… Το high tech (mRNA) εμβόλιο είναι το διαμάντι στο στέμμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι αυτό που θα αλλάξει όχι σελίδα αλλά βιβλιοθήκη στη βιομηχανία της υγείας, είναι αυτό που σπρώχνουν οι καθωσπρέπει φαρμακοβιομηχανίες. Και η αμερικανική moderna, μια εταιρεία που ήρθε απ’ το πουθενά, χωρίς να έχει φτιάξει ούτε μισό εμβόλιο ποτέ και πουθενά (υποψιαζόμαστε ότι είναι “μπροστινή”…)· πλην όμως, με το σπρώξιμο «αντιπάλων» (απ’ την μια ο κυρ Βασίλης και ο αμερικάνος αρχι-ιερέας Fauci και απ’ την άλλη το ψόφιο κουνάβι) έχει γίνει πολλά υποσχόμενος συνομιλητής όλων των καθωσπρέπει κρατών και κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένου του ελλαδιστάν, για προμήθεια του σωτήριου εμβολίου.

Αλλά η moderna κάνει αυτό που κάνουν όλες οι φαρμακοβιομηχανίες: …Οι απάτες στις δοκιμές για την ασφάλεια των φαρμάκων έχουν γίνει “πιο εκτεταμένες και πιο ξετσίπωτες τις τελευταίες δεκαετίες»…. αντιγράφαμε χτες, και η εκτεταμένη και ξετσίπωτη τακτική της εξαπάτησης αναδύεται ξανά με ταρατατζούμ.

Στα μέσα του περασμένου Μάη η moderna ανακοίνωσε (στον τύπο) ότι το mRNA εμβόλιό της πέρασε με επιτυχία την δοκιμασία των ελέγχων της φάσης 1. Που αφορούν την ασφάλεια. Οι δοκιμές ήταν οι πρώτες σε ανθρώπους. Στα προηγούμενα πειράματά της σε ποντίκια η σεμνή moderna δεν είναι ανακοινώσει αναλυτικά τα αποτελέσματα, μπας και τα ελέγξει και κανάς άλλος. Τα αποτελέσματα της φάσης 1 (την επιτυχία…) τα ανακοίνωσε … μισά! Ενώ οι άνθρωποι – πειραματόζωα (υγιείς εθελοντές…) ήταν 15, η moderna ανακοίνωσε ότι στους 8 αναπτύχθηκαν αντισώματα στον covid-19… Και στους υπόλοιπους;

Στους 3 εμφανίστηκαν «σοβαρές παρενέργειες» μετά από 43 ημέρες… Η κατάσταση αυτών των 3 ήταν στην «κατηγορία 3» σύμφωνα με την ταξινόμηση του αμερικανικού fda, που σημαίνει «παρενέργειες που εμποδίζουν τις καθημερινές δραστηριότητες και απαιτούν ιατρική παρέμβαση». Σοβαρές δηλαδή. Το πώς είναι δυνατόν να δηλώνονται «επιτυχίες» με τέτοιες παρενέργειες (στο 20% όσων εμβολιάστηκαν με σκοπό γενετική μετάλλαξη των κυττάρων τους) είναι εύκολο να απαντηθεί: follow the money.

Μήπως, τουλάχιστον, το θρυλικό εμβόλιο που ανάλογα με την περίπτωση πουλιέται σαν «το εμβόλιο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης» αν και πρόκειται για το εμβόλιο της AstraZeneca, μήπως αυτό τουλάχιστον πάει καλά; Τον περασμένο Μάη η «Οξφόρδη» ανακοίνωσε ότι τα πειράματα που έκανε σε πιθήκους πήγαν καλά, και ότι κατά συνέπεια ετοιμάζεται για μεγάλης κλίμακας δοκιμές σε ανθρώπους. (Το «πήγαν καλά» σήμαινε ότι οι εμβολιασμένοι πίθηκοι είχαν αποκτήσει ανοσία στον covid-19).

Αυτά για τις ανακοινώσεις τύπου, δηλαδή για την προπάγανδα. Γιατί όταν δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία των δοκιμών σε πιθήκους στις 13 Μάη, έδειχναν άλλα. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο του καθεστωτικού «forbes» William Haseltine, όλοι οι πίθηκοι που εμβολιάστηκαν μολύνθηκαν όταν τους μεταφέρθηκε ο ιός!… Δεν υπήρχε διαφορά στο ιικό φορτίο μεταξύ των εμβολιασμένων και των μη εμβολιασμένων πιθήκων… σημείωσε στις 16 Μάη ο κύριος «forbes». Αν όμως δεν εξασφαλίζει ανοσία ποιά είναι η «επιτυχία» αυτού του εμβολίου που έχει ήδη προπωληθεί σε τεράστιες ποσότητες; Οι ερευνητές στην ανακοίνωσή τους την υπέδειξαν: μειώνει την ένταση της αρρώστιας…

«Μειώνει – την – ένταση – της – αρρώστιας;» Συγγνώμη, αλλά το 90% όσων «κολλάνε» (και πιθανόν να εξαναγκαστούν να εμβολιαστούν) ΔΕΝ αρρωσταίνουν!!! Εκείνο δε το ποσοστό που όντως αρρωσταίνει, και μάλιστα σοβαρά, δηλαδή άτομα με ήδη επιβαρυμένη υγεία, ΔΕΝ είναι αντικείμενο των δοκιμών σε ανθρώπους! Με δυο λόγια:

– εκεί που θα μπορούσε να είναι χρήσιμη «η μείωση της έντασης της αρρώστιας», αν πράγματι ισχύει και στους ανθρώπους, απλά θα υπάρχει πλήρης άγνοια για το πως δουλεύει (και αν δουλεύει) το εμβόλιο…

– κι εκεί που θα είναι άχρηστη θα απομείνουν οι πιθανές παρενέργειες (έναντι των οποίων η AstraZeneca έχει εξασφαλίσει νομική ασυλία)…

Έτσι έχουν τα πράγματα. Και οι caradinieri βρίζουν, προβοκάρουν, ελεεινολογούν στα μηντιακά τους καφενεία. Όταν όμως τα πράγματα σοβαρεύουν κρύβονται…

Μια (θλιβερή) ιστορία 1

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Το πάνω σχέδιο (ο barcode φυλακή), ένα απ’ τα πρώτα stencil σ’ αυτήν την πόλη, ήταν απ’ τα πιο αναγνωρίσιμα “σήματα” του κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Σήμα του κινήματος, σήμα της κριτικής του στάσης απέναντι στην τεχνολογία. Την ίδια εποχή (και με την ίδια αφορμή, το ζήτημα των “ηλεκτρονικών ταυτοτήτων” που κυκλοφορούσε περισσότερο σαν φήμη / προοπτική παρά σαν κάτι άμεσο) οι χριστιανοί μιλούσαν για το “χάραγμα του σατανά” και τον “666”… Ήταν διακριτοί, ήταν καταγέλαστοι, και σε καμμία περίπτωση οι κινηματικοί δεν ανησυχούσαμε μην μας μπερδέψει κανείς με δαύτους….

Εκεί γύρω, στις αρχές της δεκαετίας, οι αναρχοαυτόνομοι της ιατρικής στην Αθήνα κυκλοφόρησαν ένα περιοδικό με τίτλο να μην αφήσουμε το λευκό να εξορίσει τα άλλα χρώματα. Περιοδικό κριτικής στην ιατρική και στην ιατρικοποίηση· με πιο έντονο προσανατολισμό την εναντίωση στην ψυχιατρική και την ψυχιατρικοποίηση…

Δεν έπιασε νοσταλγία την ασταμάτητη μηχανή. Θυμάται. Απλά θυμάται. Θυμάται πως υπήρξε ένας καιρός σ’ αυτήν εδώ την γαμοχώρα που οι «περιθωριακοί» είχαν αρκετή ευρύτητα ορίζοντα και αρκετή επίγνωση της σύνθετης πραγματικότητας (σύνθετης για τα τότε δεδομένα…) ώστε να ασχολούνται με την κριτική στην τεχνολογία και στην επιστήμη· συμπεριλαμβανόμενης της «μυθικής» ιατρικής… Υπήρξε μια εποχή που η «περιθωριακότητα» ήταν συνυφασμένη με την συνειδητή ιεροσυλία απέναντι σε διάφορες «σταθερές» του συστήματος… Υπήρξε μια εποχή όπου το να λες «όχι» δεν ήταν ατάκα και αυτο-κατανάλωση· σήμαινε ότι έπρεπε να έχεις ψάξει και να ξέρεις τους λόγους του «όχι» σου, ώστε να απαντάς (ή και να κατατροπώνεις) τους ακόλουθους των «ναι»…

Αυτή η εποχή κράτησε χοντρικά ως το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80. Ύστερα άρχισε να «σβήνει», αλλού αργά αργά κι αλλού γρήγορα (για λόγους που ξεπερνούν τον χώρο της ασταμάτητης μηχανής για να εξηγηθούν). Το βέβαιο είναι ότι μια δεκαετία μετά, στα μέσα των ‘90s, θα έψαχνε κανείς με το φανάρι άνθρωπο του «πεζοδρομίου» που να θεωρεί πως τέτοια ζητήματα (η τεκμηριωμένη κριτική στην τεχνολογία, στις επιστήμες, κλπ) ανήκουν υποχρεωτικά (και όχι «άμα γουστάρεις»…) στα «βασικά» του ανταγωνισμού· και δύσκολα θα τον εύρισκε. Τα πανεπιστήμια είχαν ανοίξει τις πόρτες τους για οτιδήποτε και οποιονδήποτε· συνεπώς ήταν όχι το κίνημα και οι ανάγκες του ανταγωνισμού αλλά τα μεταπτυχιακά που έγιναν η «αιτία» να ασχολείται κανείς με τέτοια πράγματα. «Μεταπτυχιακά» … δηλαδή μια καλύτερη θέση στην αγορά εργασίας…

Η ασταμάτητη μηχανή θυμάται. Θυμάται, για παράδειγμα, πως όταν στις 11 Ιούνη του 2003 μια υπο-ομάδα των «μητροπολιτικών συμβουλίων» παρουσίασε σε δημόσια εκδήλωση το θέμα σώματα την εποχή της βιοπληροφορικής: πληροφοριοποίηση της κοινωνίας, βιοτεχνολογία της ανθρώπινης αναπαραγωγής έμοιαζε με ufo. To ίδιο ίσχυσε όταν, στο τέλος της ίδιας χρονιάς, του 2003, έγινε παρουσίαση / εισήγηση ενός άλλου θέματος: video games, η ηλεκτρονική τάξη των κοινωνικών σχέσεων. («Κοίτα να δεις με τι μαλακίες ασχολούνται» έλεγε εν χορώ ο «χώρος» – και μούτζωνε τους “ελιτιστές”…)

Η συνέχεια της τεκμηριωμένης, ανταγωνιστικής κριτικής σ’ ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων / περιεχομένων είχε χαθεί· και η κατάντια των τελευταίων μηνών απλά επιβεβαιώνει αυτό που ήταν γνωστό (στην ασταμάτητη μηχανή) εδώ και χρόνια… Αυτό που πολέμησε και πολεμάει ίσως περισσότερο απ’ όλα…

Μια (θλιβερή) ιστορία 2

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Τα χρόνια και οι δεκαετίες πέρασαν… Οι χριστιανοί, με αφορμή τον covid-19, λένε περίπου τα ίδια μ’ αυτά που έλεγαν στις αρχές των ‘80s. Απ’ την άλλη μεριά ο διανοητικός κομφορμισμός έγινε σε τέτοιο βαθμό «δικαίωμα» σ’ όλον αυτόν τον γαλαξία απ’ την λεγόμενη «αριστερά» (του κράτους και του κεφάλαιου) και πέρα, ώστε το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να γεννηθούν τέρατα.

Κι έτσι ακριβώς έγινε! Όχι τώρα. Έγινε πρώτα με το περίφημο φαινόμενο της «αντιπαγκοσμιοποίησης», του οποίου τα μέλη διεκδίκησαν την ριζοσπαστικότητα «κινήματος» ενώ ήταν η πρώτη postmodern μεγάλης κλίμακας αναπαράσταση / ενσωμάτωση συγκεκριμένων κρατικών και καπιταλιστικών προσανατολισμών (το ψόφιο κουνάβι κάνει πράξη εκείνη την “λογική”!!! ). Έγινε στη συνέχεια όταν η κρίση / αναδιάρθρωση οξύνθηκε, με την “χρηματοπιστωτική” (και όχι μόνο) κατάρρευση. Τότε οι “ειδικοί” που έπρεπε να “πιστεύει” κάθε γνήσιος επαναστάτης δεν ήταν οι λοιμωξιολόγοι αλλά οι οικονομολόγοι· είναι γνωστό τι χαρά έκαναν οι τελευταίοι! Ακόμα και τα στοιχειώδη για την “λειτουργία” (και τις αναπόφευκτες κρίσεις) του καπιταλισμού είχαν ξεχαστεί οριστικά· αντί γι’ αυτά, η “έξοδος απ’ την ε.ε.” και “το εθνικό νόμισμα” προτάθηκαν και υιοθετήθηκαν σαν το ιδανικό φάρμακο… (Τέλεια θεραπεία… Θυμάται κανείς τι γέννησε η μικροαστική φάρσα των “αγανακτισμένων”; Έχει κανείς ευθύνη για τέτοια γεννητούρια; Μπααααα…. )

Όταν οι αποδείξεις της πολιτικής αφασίας στον πρώτο κόσμο διαδέχονται η μία την άλλη, γιατί τα αφεντικά να μην οξύνουν τις επιθέσεις τους; Αν το δει κανείς απ’ την μεριά τους δεν υπάρχει κανένας μα κανένας κίνδυνος! Αντίθετα υπάρχουν συμφέροντα, υπάρχουν αιτίες σοβαρές, δικές τους. Το ότι η επίθεση με και μέσω του covid-19 είναι, πια, κυριολεκτικά «εξ επαφής» δίνει καινούργια ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αν μπορούμε να το πούμε μεταφορικά αυτά τα εκατομμύρια Εγω – Εαυτός – Κεφάλαιο βρέθηκαν στα σκοινιά κι απο κεί στο καναβάτσο.

Σε καμμία περίπτωση δεν τελειώνει εδώ η ιστορία! Ωστόσο το να εξηγήσει κάποιος την ιστορική, πολιτική και οικονομική αλληλουχία της διεθνούς κρίσης / αναδιάρθρωσης που έχει φτάσει στο σημείο απαλλοτρίωσης των σωμάτων εγκαινιάζοντας την εποχή του «μετα-ανθρωπισμού» σε πνεύματα που κοιμούνται εδώ και δεκαετίες (και που, τώρα, δεν είναι σίγουρα αν έχουν ξυπνήσει κανονικά ή αν βρίσκονται στη δίνη κάποιου περαστικού εφιάλτη) είναι εξαιρετικά δύσκολο. (Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι και μάταιο…) Σου λέει ο άλλος (που θεωρεί εαυτόν ενημερωμένο): μα δεν βλέπεις τι γίνεται στην ινδία; Είναι η ίδια κοινωνική φιγούρα που πριν «έβλεπε» (δηλαδή νόμιζε ότι βλέπει…) τι γίνεται στο Bergamo, μετά τι γίνεται στη Ν. Υόρκη, μετά τι γίνεται στο περού… αλλά δεν μπορεί να δει τι γίνεται δίπλα του!

Απ’ τον μεσοπόλεμο και την μαζικοποίηση του σινεμά και ύστερα οι εντυπώσεις κατασκευάζονταν έτσι ώστε να προκαλούν συγκεκριμένες συγκινησιακές αντιδράσεις. Εξαρτημένα αντανακλαστικά λέγονται· κι αυτά τα είχε υπόψη του άλλες εποχές το κίνημα… Το ότι έναν αιώνα μετά την εφεύρεση του μοντάζ οι εικόνες είναι ακόμα πιο «πετυχημένες» στο κεφαλοκλείδωμα το ξέρουμε· πώς, όμως, να το παραδεχτούν και οι αιχμάλωτοί τους, αναγνωρίζοντας το πως και γιατί πέφτουν θύματα; Πώς ο καθένας μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί (και ατομικά) γι’ αυτήν την εγκληματική, την θηριώδη, διανοητική, ηθική και πολιτική οπισθοδρόμηση όταν είναι σίγουρος ότι έχει καταλάβει (δηλαδή: πιστεύει!), ε;

Τελικά αυτή η εξαφάνιση της κριτικής επί τουλάχιστον 3 δεκαετίες είναι το ισχυρότερο χαρτί των αφεντικών… Δεν μπορούμε, φυσικά, να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Μπορούμε όμως, λιγότεροι ή περισσότεροι, το άλλο. Το forward!

Στην τελική δεν είμαστε οι σωτήρες του κόσμου!

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι;

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Στα μέρη μας δεν υπάρχουν τέτοιοι! Στα μέρη μας οι πάντες εκτός από πανέμορφοι είναι και πανέξυπνοι! Οι 999 στους 1000 τέτοιους πανέμορφους και πανέξυπνους είναι βέβαια λειτουργικά αναλφάβητοι· απόγιναν όταν άρχισαν να τιτιβίζουν και να κουτσομπολεύουν στα αντιsocial media… Εννοείται ότι τους εκνευρίζουν αφάνταστα περίπλοκες πραγματικότητες όπως “καπιταλισμός”, “κράτος”, “4η βιομηχανική επανάσταση”, “στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα”, “βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα”, “κρίση / αναδιάρθρωση”… Αυτά είναι παλιά, δεν ισχύουν τώρα λένε· και ξεμπερδεύουν (έτσι νομίζουν).

Εν τω μεταξύ μας είναι ξεκάθαρο – και γίνει σύντομα και σ’ όλους τους υπόλοιπους, όσες / όσους δεν την έχουν ψωνίσει με τους εαυτούς τους – ότι οι φαρμακοβιομηχανίες είναι ένας απ’ τους βασικούς εχθρούς που αντιμετωπίζουμε ήδη. Όχι ο μοναδικός· ένας ανάμεσά τους. Υγιεινιστική τρομοεκστρατεία χωρίς φαρμακοβιομηχανίες θα ήταν αδιανόητη. Φαρμακοβιομηχανίες χωρίς τρομοκρατία επίσης!

Επειδή, λοιπόν, το τι είναι αυτός ο εχθρός θα έπρεπε να είναι ήδη πολύ καλά γνωστό και τεκμηριωμένο αλλά δεν είναι, για όσες / όσους δεν είναι ούτε πανέμορφοι ούτε πανέξυπνοι και καταδέχονται να ερευνούν αντί να πιστεύουν, μεταφέρουμε εδώ το μεγαλύτερο μέρος μιας σύντομης βιβλιοπαρουσίασης. Ο τίτλος του βιβλίου, που εκδόθηκε το 2014 στα αγγλικά, είναι: Φαρμακευτικές, εταιρικό έγκλημα και δημόσια υγεία. Συγγραφείς οι Graham Dukes (νορβηγός, καθηγητής φαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο του Όσλο), John Braithwaite (άγγλος, καθηγητής εγκληματολογίας στο εθνικό πανεπιστήμιο της αυστραλίας) και J.P. Moloney.

Ιδού λοιπόν:

Πριν τριάντα χρόνια, ο John Braithwaite εξέδωσε έναν σοκαριστικό απολογισμό της έκτασης και της συχνότητας του εταιρικού εγκλήματος στις φαρμακοβιομηχανίες (: «Το εταιρικό έγκλημα στις φαρμακοβιομηχανίες», 1984). Οι αποδείξεις που έχουν συγκεντρωθεί σ’ αυτό το νέο βιβλίο … διαμορφώνουν μια εξίσου τρομακτική εικόνα. Είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς την έκταση και την ποικιλία των παράνομων πρακτικών: υπερτιμολόγηση των φαρμάκων· κακή χρήση των πατεντών· καταστρατήγηση των νόμων περί ανταγωνισμού· απόκρυψη των στοιχείων για την ασφάλεια των φαρμάκων· ενθάρρυνση της παράνομης συνταγογράφησης· δωροδοκίες γιατρών για να συνταγογραφούν συγκεκριμένα φάρμακα· δωροδοκίες των βιομηχανιών που φτιάχνουν γενόσημα για να σταματήσουν να τα παράγουν. Πέρα απ’ αυτήν την ποικιλία παράνομων ενεργειών, οι συνέπειες είναι επίσης τεράστιες. Με αυτές τις πρακτικές οι φαρμακοβιομηχανίες δεν αυξάνουν απλά τα κέρδη τους. Σκοτώνουν επίσης κόσμο, είτε κάνοντας τα φάρμακα δυσπρόσιτα σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη, είτε πουλώντας φάρμακα που δεν είναι ασφαλή.

Στα 30 χρόνια που μεσολάβησαν απ’ το πρώτο βιβλίο του Braithwaite, είναι σαφές πως όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αυτή η κατάσταση, αλλά ότι έγινε ακόμα χειρότερη. Το 1984 ο Braithwaite είχε φτάσει στο συμπέρασμα ότι “οι 19 απ’ τις 20 μεγαλύτερες αμερικανικές φαρμακευτικές είχαν κάνει σημαντικές δωροδοκίες”. Με δεδομένη αυτή την στατιστική είναι προκλητικό να μαθαίνουμε ότι σήμερα αυτός ο βιομηχανικός κλάδος είναι “λιγότερο ηθικός, λιγότερο καινοτόμος και λιγότερο δεσμευμένος απ’ τη νομοθεσία σε σχέση με μια γενιά πριν”. Οι απάτες στις δοκιμές για την ασφάλεια των φαρμάκων έχουν γίνει “πιο εκτεταμένες και πιο ξετσίπωτες τις τελευταίες δεκαετίες”….

Άντε να καταλάβει τώρα ο κάθε πανέμορφος και πανέξυπνος πόσο ασήμαντος είναι μπροστά στα θηρία που έχει στο ντουλαπάκι του μπάνιου του. Κι άντε να καταλάβει ενώ έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του/της πόσο μηδαμινός/ή είναι μπροστά στα συμφέροντα και στα μεγέθη που έχουν ξεδιπλώσει την τρομοεκστρατεία τους με σημαία τoν covid 19, ακόμα κι όταν (ο δύσμοιρος/η) την χειροκροτάει αυτή την τρομοεκστρατεία, με χέρια και πόδια… Ελπίζοντας, ίσως, ότι τα αφεντικά θα δείξουν έλεος…

Να ένα απαραίτητο βήμα!

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Τον Bolsonaro πολλοί εμίσησαν, δίκαια – τους ψυχολόγους του κανείς! Μια καινούργια έρευνα στη βραζιλία ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό όχι μόνο στη βιβλιογραφία αλλά και στην επιχειρηματολογία των caradinieri: όσοι δεν εφαρμόζουν τα απαγορευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση του covid-19 έχουν αντικοινωνικές τάσεις· είναι αυτό που λέγεται «sociopaths»!

Οι 4 βραζιλιάνοι ερευνητές πήραν ένα δείγμα 1.578 ενηλίκων, και τους έδωσαν διάφορα ερωτηματολόγια. Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε υποθέτουμε: «αξιολόγηση» των απαντήσεων, «βαθμολόγησή» τους, κατασκευή ενός αλγόριθμου για να μπουν τα data, και ιδού η καμπύλη των «κοινωνικά ανώμαλων», των sociopaths…

Το περίεργο είναι ότι στα «highlights» αυτής της έρευνας (σημείο 3, επάνω φωτογραφία) οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αύξηση των κρουσμάτων covid-19 στη χώρα δεν σχετίζεται με την αφοσίωση του κόσμου στα μέτρα ανάσχεσης. Δηλαδή; Δεν φταίνε οι sociopaths για την αύξηση; Γιατί δεν φταίνε; Είναι τόσοι λίγοι; Κι αν είναι τόσο λίγοι γιατί να βγουν στη σέντρα οι άνθρωποι; Υπάρχουν άδειες θέσεις στα ψυχιατρεία «επισκευής ανεύθυνων»;

Άβυσσος η ψυχή των «normal» επιστημόνων… Ακόμα μεγαλύτερη άβυσσος οι μεθοδεύσεις των αφεντικών.

Το μονοπώλιο της αλήθειας 1

Κυριακή 30 Αυγούστου. Είναι συνηθισμένο στους λεγόμενους «επιστημονικούς κύκλους» όταν μια άποψη διαθέτει επιρροή στην πλειοψηφία (μια επιρροή που ποτέ δεν είναι αυθόρμητη αλλά πάντα κτίζεται μέσα στους ‘επιστημονικούς θεσμούς’) να αυτο-θεωρείται σαν η μόνη και γνήσια αλήθεια. Και τα μέλη αυτής της ηγεμονικής τάσης, είτε πρόκειται για την ιατρική, είτε πρόκειται για την φυσική, είτε πρόκειται για την κοινωνιολογία, είτε για την σεισμολογία, να αντιμετωπίζουν τις (μειοψηφικές) διαφορετικές απόψεις με επιθετικότητα· επιδιώκοντας συνήθως την ηθική μάλλον παρά την φυσική τους εξόντωση.

Όταν αυτό το συνηθισμένο αφορά ζητήματα ευρύτερου δημόσιου ενδιαφέροντος, όσοι έχουν την κυρίαρχη άποψη (ή έχουν καταφέρει, με «διάφορους τρόπους» να την εμφανίζουν σαν κυρίαρχη…) μπορεί να εκτραπούν ακόμα και σε ολοκληρωτικές συμπεριφορές. Ο «επιστήμονας – φορέας της αλήθειας / εξουσίας» γαυγίζει και δαγκώνει αν νοιώσει ότι αμφισβητείται. Η εξουσία δελεάζει όσους την αναζητούν· και το να προσφέρει κανείς σε ανθρώπους φιλόδοξους και αριβίστες την δυνατότητα να ασκήσουν έστω και έμμεσα εξουσία είναι για δαύτους η καλύτερη ντρόγκα. Το καλύτερο «φτιάξιμο». Συν, πάντα, τα υλικά οφέλη που αποκομίζουν.

Αυτό το συνηθισμένο συμβαίνει εδώ και μήνες γύρω απ’ τον τσαχπίνη· και έχει αποκτήσει φονικές διαστάσεις. Το πόσες χιλιάδες «ειδικούς» έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες στα pay roll τους είναι άγνωστο· αλλά την ευκαιρία που άρπαξαν τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος να επιταχύνουν την μετάβαση στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αυτήν την ευκαιρία την ζούμε. Και την πληρώνουμε.

Υπάρχουν όμως και οι «αιρετικοί». Συκοφαντημένοι, αποκλεισμένοι, απειλούμενοι μερικές φορές, αλλά υπάρχουν. Το σχεδόν μισής ώρας υποτιτλισμένο στα ελληνικά video (ευχαριστούμε την Ε. για την μετάφραση) που ακολουθεί είναι μια «δήλωση παρουσίας» τέτοιων αιρετικών, κατ’ αρχήν απ’ την γερμανία. Δεν είναι εργάτες, και δεν έχουμε πολιτική συγγένεια. Είναι μέρος της (σημαντικής, παρά τον αποκλεισμό της) εσωτερικής αντιπολίτευσης ενάντια στην υγιεινιστική τρομοκρατία. Εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον τους. Δείτε το, και ακολουθούν κάποιες σκέψεις.

(Ο τρίτος στη σειρά ομιλητής, ο αυστριακός Martin Haditsch, καθηγητής μικροβιολογίας και τροπικών και μεταδοτικών ασθενειών, με σχεδόν 1000 διαλέξεις στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, μας φάνηκε ο πιο ενδιαφέρων).

 

 

Το μονοπώλιο της αλήθειας 2

Κυριακή 30 Αυγούστου. Η πρωτοβουλία της ACU είναι η δεύτερη που προσέχουμε στη γερμανία. Η προηγούμενη, με τίτλο (στα αγγλικά) “Medical Professionals and Sciendists for Health, Freedom and Democracy”) εκδηλώθηκε με τους ίδιους πάνω κάτω στόχους, κάποια στιγμή τον Ιούνιο. Δεν ξέρουμε τις σχέσεις μεταξύ των δύο πρωτοβουλιών. Μας δημιουργούνται όμως ένα ή δύο ερωτήματα, που θα άξιζε να σκεφτούμε. Μπορούν οι αιρετικοί γιατροί, σήμερα, να δημιουργήσουν οι ίδιοι ένα κίνημα ενάντια στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία; Και μπορούν οι αιρετικοί γιατροί, σαν γιατροί, σαν διαχωρισμένοι ειδικοί δηλαδή, να μιλήσουν για ένα θέμα που στο μεγαλύτερο μέρος του χρησιμοποιεί την ιατρική σαν προκάλυψη για να κρυφτούν οι ουσιαστικοί, πολιτικοί σκοποί των τρομοκρατών;

Για το Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή το ξέσπασμα αυτής της τρομοκρατικής εκστρατείας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αλλά αυτό οφείλεται μάλλον στα «παράξενα» και, κυρίως, θεωρούμενα «περιθωριακά» ενδιαφέροντα της πολιτικής, εργατικής, ανταγωνιστικής κριτικής μας εδώ και πολλά χρόνια. Απ’ την δεκαετία του ’90 ήδη… Για τις πρωτοκοσμικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανόμενων των πιο (έτσι νομίζουν…) «εξτρεμιστικών / επαναστατικών κύκλων» τους, επρόκειτο για κυριολεκτικό αιφνιδιασμό. Για να το πούμε ωμά: οι κατά την γνώμη τους «εχθροί του συστήματος» πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα. Κι ένα μεγάλο μέρος τους κρατικοποιήθηκε, δηλώνοντας «πειθαρχημένοι στρατιώτες του πολέμου στον αόρατο (και άγνωστο…) εχθρό».

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να μιλήσει κάποιος καν και καν για «πολιτικό κενό». Μάλλον η πολιτική αφασία είναι πιο κατάλληλος όρος. Σα να εξαφανίστηκαν τα πάντα απ’ τα μυαλά και τον ορίζοντα, σα να εξαφανίστηκαν ο καπιταλισμός και οι κρίσεις / αναδιαρθρώσεις του, το κράτος σαν κόμμα των αφεντικών, η ιδεολογία, τα μαζικά μέσα εξαχρείωσης, ο ρόλος των αντιsocial media, σαν όλα αυτά να εξαφανίστηκαν λοιπόν με μαγικό τρόπο. Και σα να απέμεινε ένα θέατρο σκιών, παντού το ίδιο, η σκιά της «ανθρωπότητας» απ’ την μια μεριά, η σκιά ενός ιού απ’ την άλλη· και στη μέση οι παίκτες, τα κράτη, βαθιά σπλαχνικά και ανθρωπιστικά, σαν άη Γιώργηδες να προσπαθούν να σκοτώσουν το κτήνος.

Δεν έγινε κάποια ξαφνική διανοητική υποχώρηση. Μάλλον εκδηλωθηκε η πραγματική διανοητική χρεωκοπία σ’ όλο της το μεγαλείο! Τα πιο φτηνά κόλπα της καθεστωτικής δημαγωγίας και του Θεάματος (π.χ. τα φορτηγά με τα φέρετρα…) και οι πιο εξώφθαλμες πρακτικές συγκινησιακής χειραγώγησης (π.χ. τα θανατόμετρα), που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες θα γίνονταν καταγέλαστα απ’ την πρώτη στιγμή, τώρα έγιναν αποδεκτά όχι απλά σαν «πραγματικότητα». Αλλά σαν Η “πραγματικότητα”. Η ΜΟΝΗ “πραγματικότητα” που δαγκώνει και ξεσκίζει όποιον τολμήσει να φωνάξει … μα ο βασιλιάς είναι γυμνός!!

Ήταν αναμενόμενο ότι χωρίς συγκροτημένο αντίπαλο η τρομοεκστρατεία θα διέσχιζε και θα έσκιζε διαγώνια όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά λείψανα και απολιθώματα του 20ου αιώνα (είτε το καταλαβαίνουν ότι είναι τέτοια είτε όχι). Σε ορισμένες περιπτώσεις οι βιωματικές, ζωϊκές αντιδράσεις ταυτίστηκαν ακαριαία με επιλεγμένες περσόνες του θεάματος, πολιτικού ή οτιδήποτε άλλο. Σε άλλες – τις περισσότερες – έμειναν αδέσποτες, χωρίς προσανατολισμό· ένα είδος πρωταρχικής, ανεπεξέργαστης απόρριψης των ισχυρισμών των τρομοκρατών· αντίδρασης στην κοινωνική ασφυξία των μαζικών κατ’ οίκον φυλακίσεων και των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Πρέπει να είναι εκατοντάδες εκατομμύρια, σ’ όλο τον πλανήτη, όσοι παραβίασαν ή προσπάθησαν να παραβιάζουν τους γενικούς αποκλεισμούς που επέβαλαν τα διαδοχικά πραξικοπήματα. Δεν το έκαναν επειδή ήταν «δεξιοί» ή «αριστεροί» ή “αναρχικοί”, αλλά για πολύ πιο ταπεινούς λόγους. Επειδή ήθελαν να βγάλουν έστω για μια μικρή βόλτα το παιδί τους· επειδή έπρεπε να ποτίσουν το χωράφι τους· ή επειδή ήθελαν να κάνουν μια βουτιά στη θάλασσα…

Δεν έλειψαν μέσα σ’ αυτό 8μηνο τα «σκληρά» επιδημιολογικά στοιχεία που αποδείκνυαν τις πραγματικές διαστάσεις της επικινδυνότητας του covid-19! Το αντίθετο: υπήρχαν πάντα. Τολμάμε να πούμε, μάλιστα, ότι εξ αρχής μόνο τέτοια στοιχεία υπήρχαν! Είτε απ’ την Wuhan και την κίνα (για όποιον απαλλασσόταν απ’ την κατασκευασμένη στη δύση «υποψία» ότι «εκεί πεθαίνουν χιλιάδες και το κρύβουν»). Είτε απ’ το κρουαζιερόπλοιο Diamond Princess… Το θυμάται κανείς αυτό; Όχι βέβαια! Θάφτηκε έντεχνα, ξεχάστηκε… Κι όμως η επιδημία σε ένα κλειστό περιβάλλον 3.711 ατόμων (εκ των οποίων οι 2.666 επιβάτες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ηλικιωμένοι…) εκδηλώθηκε την πρώτη εβδομάδα του Φλεβάρη του 2020… Πριν το Bergamo!!! Η πιο κατάλληλη περίπτωση για να φανεί τι είναι τι… (Βρείτε, αν θέλετε, τα αδιαμφισβήτητα πραγματικά δεδομένα της μεταδοτικότητας και της φονικότητας του covid 19 μεταξύ 2.666 συνωστισμένων ηλικιωμένων, του κατεξοχήν δήλαδη ευάλωτου υποκειμένου, στο Diamond Princess…)

Η αλήθεια για την πολύ περιορισμένη και προσανατολισμένη φονικότητα του covid-19 ήταν ιατρικά εξακριβωμένη απ’ την αρχή! Η πολιτική αφασία όμως, καθώς και οι προϋπάρχουσες μαζικές υγιεινιστικές φοβίες ήταν (και είναι) εντελώς διαφορετικά ζητήματα.

Το μονοπώλιο της αλήθειας 3

Κυριακή 30 Αυγούστου. Απέναντι σ’ αυτά τα «εντελώς διαφορετικά ζητήματα», που έχουν αποδειχθεί το γόνιμο έδαφος που προσπάθησε να ισοπεδώσει εντελώς το τρομοκρατικό carpet bombing, λέμε ότι πως όχι, δεν είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν ή πρέπει να απαντήσουν! Δεν είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή αμφιβολία σ’ εκείνο το πρωτοκοσμικό βλέμμα που «κολάει» στα φέρετρα του Bergamo χωρίς να αναρωτηθεί καχύποπτα γιατί του τα δείχνουν τόσο επίμονα, και γιατί δεν του έδειξαν ποτέ φέρετρα απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ ή την Παλαιστίνη! Ούτε είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν να προκαλέσουν διανοητική και ηθική εκπυρσοκρότηση όταν οι κοινωνικές σχέσεις αναγορεύονται σε μολυσματικές, κι όταν οι πολιτικές βιτρίνες διατάζουν δεν είστε υγιείς, πρέπει να συμπεριφέρεσθε σαν να είστε άρρωστοι!

Οι αιρετικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν (και βοήθησαν!!!) υποδεικνύοντας επίμονα την αλήθεια που κρυβόταν και κρύβεται ακόμα πίσω απ’ το προπέτασμα καπνού της θανατολαγνείας, της συστηματικής τρομοκρατίας, των συμφερόντων των big pharma, των big tech και των big insurance… Αλλά ούτε μπορούν ούτε θα έπρεπε να υποκαταστήσουν όλα όσα «πουλήθηκαν» επί 3 δεκαετίες για χάρη αυτών των υπερφίαλων και διανοητικά ανάπηρων Εγώ του νεοφιλελευθερισμού, των συμβιβασμένων μέσα στις φαντασιώσεις τους Εαυτών – Κεφάλαιο!

Σ’ αυτά θα επανέλθουμε… Γιατί είναι πάντα εδώ γύρω· και παντού.

(φωτογραφία: Γιαπωνέζικη ιδέα και εφαρμογή: τυπώνεις το χαμόγελό σου στη μάσκα, έτσι ώστε να εκδηλώνεται η ζεστασιά σου…  Πριν πείτε την ιδέα γελοία μπείτε στη μεριά ενός μέσου εθελοντή του μασκαρέματος· όχι των επίδοξων ληστών που κυκλοφορούν στα αντιsocial media.

Λοιπόν, το μεγαλύτερο προσόν αυτής της ιδέας δεν είναι ότι μαζί με την “προστασία της υγείας” και την “επίδειξη κοινωνικής ευθύνης” φοράς και την αιώνια χαρά. Αλλά το ότι όταν βγάλεις τη μάσκα μπορείς να την κοιτάξεις να σου γελάει μόνη της· και να βάλεις, επιτέλους, τα κλάματα: σε κοροϊδεύει, δηλαδή σε κοροϊδεύεις…)