Tag: βόρεια κορέα

Πέμπτη 10 Γενάρη. Η τέταρτη στη σειρά (σε λιγότερο από 12 μήνες) επίσκεψη του βορειοκορεάτη Kim στο Πεκίνο, θα μπορούσε να θεωρηθεί πια σαν «επίσκεψη ρουτίνας». Αν και στη δυτική μεριά του καπιταλιστικού ημισφαιρίου το θέμα δεν κρίνεται σοβαρό, έχει παραμέτρους που μπορεί να το κάνουν αφετηρία ενός καινούργιου γύρου εκπλήξεων (εντός ή εκτός εισαγωγικών), όπως εκείνες πριν ένα χρόνο, όταν ξεκίνησε η «επίθεση φιλίας» απ’ την κορεατική χερσόνησο, με πρόσχημα τους χειμερινούς ολυμπιακούς στη νότια κορέα.

Υποτίθεται ότι το ψόφιο κουνάβι έχει δηλώσει (όση σημασία κι αν έχουν τέτοιες δηλώσεις πια) ότι πρόκειται να ξανασυναντηθεί με τον Kim σύντομα. Τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη. Όμως δεν θα ήταν άστοχο αν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ θεωρεί το ψόφιο κουνάβι dead man walking. Ξεκινώντας από μια απλή (έως γελοία) ρατσιστική εμμονή του, όπως η κατασκευή ενός τείχους στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα και οι αναταράξεις που προκαλεί στο αμερικανικό establishment· προχωρώντας στη διαχείριση τόσο του συριακού πεδίου μάχης όσο και του αφγανικού· φτάνοντας σε αυτά που περιμένουν το ψόφιο κουνάβι τους επόμενους μήνες (σε ότι αφορά τις νομικές / πολιτικές “περιπέτειές” του), σε συνδυασμό με το πόσο «έπιασαν τόπο» οι «δεσμεύσεις» του στην προηγούμενη καλοκαιρινή συνάντησή του με τον Kim στη Σιγκαπούρη, είναι λογικό να οδηγούν στο ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ αντιμετωπίζει πλέον το ψόφιο κουνάβι σαν «περιορισμένης ευθύνης». Μπορεί και προσωρινό στην καρέκλα του….

Ο σχεδιασμός κατά συνέπεια («το Τόκιο κάτω – η Ουάσιγκτον έξω») δεν μπορεί να κεντράρει στο ψόφιο κουνάβι και στα ραντεβού του. Θα χρειαστεί κάποια κίνηση χωρίς τις ηπα πια, που να «γράψει». Είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν αυτή θα γίνει τώρα ή λίγο αργότερα· κάποιοι, ωστόσο, θυμίζουν ότι Πεκίνο, Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ θα μπορούσαν να υπογράψουν μια συμφωνία ειρήνης – δηιουργώντας ένα τετελεσμένο (με όρους διεθνούς διπλωματίας) για την Ουάσιγκτον. Είναι κάτι που ξεστόμισε ο Kim στο «πρωτοχρονιάτικο» μήνυμά του· και δεν λέγονται εκεί κουβέντες στον αέρα.

Θα είναι τελικά αυτό; Θα είναι κάτι άλλο; Δεν θα πρέπει να αργήσει να φανεί διεθνώς. Κι αυτό για τους εξής λόγους:

Α) Είτε το ψόφιο κουνάβι παραμείνει στη θέση του μέσα στο 2019, με διαρκείς τριβές ωστόσο με το κογκρέσσο, άλλοτε για την μεταχείριση του τοξικού και άλλοτε επειδή η βουλή των αντιπροσώπων έχει περάσει στον έλεγχο της αντιπολίτευσης· είτε αντικατασταθεί τελικά απ’ τον ακόμα πιο original φασίστα Pence·

Β) Με έναν οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό Ουάσιγκτον – Πεκίνου που δεν πρόκειται να μειωθεί·

Γ) Με το Τόκιο να αναζητάει όλο και πιο έντονα τον δικό του εθνικό μιλιταρισμό·

Δ) Με άλλα κράτη της ανατολικής ασίας να ζυγίζουν τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς τους

Με όλα αυτά (και άλλα, που πιθανόν αγνοούμε) ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος. Και το μέλλον της κορεατικής χερσονήσου δεν είναι δυνατόν να αφεθεί στην αμερικανική παρελκυστική τακτική. Κάποια ήττα της θα πρέπει να μεθοδεύεται ήδη…

(φωτογραφία: στη λιμουζίνα είναι ο Kim στο Πεκίνο. Το θωρακισμένο είναι κινεζικό. Αποδεικνύεται απ’ το ότι δεν τρέχει γύρω της η προσωπική φρουρά του Kim. Πήραν άδεια οι άνθρωποι…)

Παρασκευή 30 Νοέμβρη. Αφού η Ουάσιγκτον έδωσε την άδειά της, Πγιονγιάνγκ και σε Σεούλ αρχίζουν σήμερα την διαμόρφωση ενιαίων σιδηροδρομικών επικοινωνιών / συγκοινωνιών. Για κάτι λιγότερο από 3 βδομάδες θα γίνουν δοκιμαστικές διαδρομές ( χάρτης πάνω).

Ωστόσο μπαίνει ο Δεκέμβρης και δεν ακούγεται κάτι για το βασικό: για την συνάντηση μεταξύ Kim και Moon στη Σεούλ, που είχε αναγγελθεί (για μέσα στο 2018) απ’ το καλοκαίρι.

Τα φρένα της Ουάσιγκτον δεν έχουν επιταχύνει (με τα ως τώρα δεδομένα) τις δια-κορεατικές κινήσεις· τουλάχιστον όχι φανερά. Πιθανόν να πέφτει πάνω στις δύο κορέες, σα σκιά, η αντιπαράθεση ανάμεσα σε Πεκίνο και Ουάσιγκτον, που έχει μετατοπίσει το κέντρο στόχευσης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον δυτικό Ειρηνικό.

Ωστόσο το γεγονός ότι ο Moon δεν έχει υλοποιήσει αυτά που έχει διακηρύξει ως τώρα αδυνατίζει την θέση του στις επιθέσεις της δεξιάς (και φιλοαμερικανικής) αντιπολίτευσης στη νότια κορέα – που είναι, ως γνωστόν, αντίθετη στους σχεδιασμούς του…

Παρασκευή 9 Νοέμβρη. …Εν τω μεταξύ αύριο και μεθαύριο πρόκειται να γίνει στην Ουάσιγκτον συνάντηση του αμερικάνου υπ.εξ. Pompeo με τον αντιπρόεδρο της κεντρικής επιτροπής του βορειοκορεατικού καθεστωτικού κόμματος Kim Yong-chol. Παρότι πρώην διευθυντής της cia ο αμερικάνος υπ.εξ. εκτιμάμε ότι δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στη γριά αλεπού που είναι νο 2 στο βορειοκορεατικό καθεστώς. Αν η ιδέα είναι ότι κάπως η Ουάσιγκτον θα ξεγελάσει την Πγιονγκγιάνγκ, έχει χάσει απ’ τα αποδυτήρια.

Αυτό γράφαμε πριν 3 μέρες (κορεατική χερσόνησος). Ωστόσο η Ουάσιγκτον έχασε αυτήν την ευκαιρία: η Πγιονγκγιάνγκ ακύρωσε το ραντεβού… Ο λόγος; Αντιδρά στο γεγονός ότι η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να πάρει πίσω ούτε μισή απ’ τις «κυρώσεις» που έχει επιβάλει, είτε μέσω οηε είτε μονομερώς κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος… Στο ραντεβού που αναβλήθηκε η Πγιονγκγιάνγκ ζητούσε επίμονα συνάντηση του Kim Yong-chol με το ψόφιο κουνάβι, για να εκμαιεύσει την υπόσχεση ότι θα κάνει τις δικές του «κινήσεις καλής θέλησης», αίρωντας κάποιες κρίσιμες απαγορεύσεις… Απάντηση δεν πήρε… Συνεπώς κανένα ταξίδι στη Ν. Υόρκη…

Έχει ενδιαφέρον το πως αντιμετώπισε αυτήν την ακύρωση το ψόφιο κουνάβι, στην συνέντευξη τύπου (που είπε και τα προηγούμενα, για την άτακτη υποχώρηση του Πεκίνου…):

… Δεν βιάζομαι για το θέμα της βόρειας κορέας. Οι κυρώσεις ισχύουν. Οι πύραυλοι έχουν σταματήσει. Οι ρουκέτες έχουν σταματήσει. Οι όμηροι γύρισαν σπίτι. Οι μεγάλοι ήρωες (τα κόκκαλα των αμερικάνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον «πόλεμο στην κορέα») γύρισαν σπίτι. Αλλά δεν βιάζομαι.

Θα ήθελα να πάρω πίσω τις κυρώσεις. Αλλά πρέπει να ανταποκριθούν. Ο δρόμος είναι διπλής κατεύθυνσης…

Τις λέξεις «οι κυρώσεις ισχύουν» τις είπε 7 φορές. Τις λέξεις «δεν βιάζομαι» 4. Μοιάζει σίγουρο: οι σωματοφύλακες και οι υπόλοιποι της συντηρητικής διοίκησης πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι έχουν μεθύσει απ’ την επιτυχία τους να «κρατήσουν» την γερουσία· και νοιώθουν παντοδύναμοι… Είναι, όμως;

Έχετε διαβάσει εδώ ότι α) η Σεούλ έχει αποφασίσει να προχωρήσει στις συνεννοήσεις και στις συμφωνίες της με την Πγιονγκγιάνγκ «ακόμα και χωρίς τις ηπα»· και β) ότι προκειμένου αυτό να έχει τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις απ’ την δεξιά (και φιλοαμερικανική) αντιπολίτευση στη νότια κορέα, υπέγραψε μια ανανέωση της στρατιωτικής συμφωνίας με την Ουάσιγκτον.

Είναι στα σκαριά η επίσκεψη του βορειοκορεάτη Kim στη Σεούλ, κάπου τον Δεκέμβρη. Θα είναι η πρώτη φορά ever που αφεντικό του βορρά πατάει το πόδι του στο νότο· μια ισχυρά συμβολική κίνηση. Αλλά δεν θα υπάρξει προκοπή μόνο με συμβολισμούς – το ξέρουν καλά όλοι στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Υποθέτουμε ότι δεν θα τους γίνουν συνήθεια οι συμβολισμοί.

Εν τω μεταξύ, συνεχίζοντας την βαρετή εθιμοτυπία, η Μόσχα έβαλε θέμα στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε (χτες) για άρση των κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ. Εννοείται ότι η πρόταση δεν πέρασε.

Ευτυχώς ήταν ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ερωτώμενος για το μέλλον των «διπλωματικών κινήσεων» απάντησε:

Είναι ψέμα, αλλά είναι ένα αναγκαίο χρήσιμο ψέμα. Έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην ατιμία, τα πλατιά χαμόγελα και την μη αποπυρηνικοποίηση, και την εντιμότητα, έναν πόλεμο μ’ έναν σωρό νεκρούς, και πάλι την μη αποπυρηνικοποίηση….

Χαμογελάστε πλατιά λοιπόν. Αν δεν είναι μεταδοτικό, είναι σίγουρα νευρικό…

(φωτογραφία: Η ύαινα Haley, η πρέσβειρα των ηπα στον οηε που παραιτήθηκε μεν αλλά μένει ακόμα μέχρι να φύγει, δεν χαμογελάει. Μπορεί να μην είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας αλλά δουλειάς. Πόστου. Δεν χαμογελάει όταν δουλεύει. Γρυλίζει, γαυγίζει – και σε ψοφιοκουναβικά αμερικάνικα είπε μετά το χθεσινό συμβούλιο ασφαλείας:

Θέλουν να αρθούν οι κυρώσεις στον τραπεζικό τομέα. Οπότε τώρα ξέρουμε την ατζέντα τους, ξέρουμε τι ακριβώς προσπαθούν να κάνουν, και δεν θα το επιτρέψουμε να συμβεί.

Έλα ρε Haley!!! Έλα πια! Αμάν!!! Εδώ παραλίγο να ξεκολλήσει το κράτος απ’ την εκκλησία στην ελλάδα κι εσείς δεν μπορείτε να ξεκολλήσετε απ’ τον Kim;

Ώφου!!!)

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Ενώ η αμερικανική “παιδαγωγική μέθοδος” παροξύνεται σε ότι αφορά το ιράν, στην άλλη άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης, στη βορειοανατολική ασία / κορεατική χερσόνησο, οι εξελίξεις δεν αξιώνονται ιδιαίτερης προσοχής.

Και όμως, είναι ενδιαφέρουσες. Στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, στην Ουάσιγκτον, ο νοτιοκορεάτης υπ.αμ. Jeong Kyeonf-doo και ο αμερικάνος James Mattis («τρελός σκύλος») υπέγραψαν κάτι σα «νέα αμυντική συμφωνία» μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον, που αφορά ζητήματα κρίσιμα για το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Η συμφωνία υπογράφτηκε μια μόλις μέρα μετά την εγκαθίδρυση ζώνης «απαγόρευσης πτήσεων» πάνω απ’ την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη / σύνορο των δύο κορεών αλλά και την κοντινή θάλασσα και απ’ τις δυό μεριές της χερσονήσου, όπως είχε αποφασιστεί στην τελευταία συνάντηση Moon – Kim στην Πγιονγκγιάνγκ. Ήταν ένα σημείο της συμφωνίας μεταξύ των δύο κορεατικών αφεντικών που είχε στόχο τις ηπα· πράγμα που προκάλεσε έντονο εκνευρισμό στη νοτιοκορεατική (φιλοαμερικανική) αντιπολίτευση – εκτός, φυσικά, απ’ τις ηπα.

Τα καινούργια «alliance guiding principles» επιτρέπουν μεν την συνέχιση της στρατοπέδευσης 28.500 αμερικάνων πεζοναυτών σε χερσαίες βάσεις στη νότια κορέα· αλλά προβλέπουν την αλλαγή διοίκησης του νοτιοκορεατικού στρατού σε περίπτωση πολέμου: δεν θα είναι αμερικάνος ο διοικητής όπως ως τώρα εδώ και δεκαετίες, αλλά νοτιοκρεάτης· με αμερικάνο υποδιοικητή. Παρότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα γι’ αυτήν την «εθνική στρατιωτική απελευθέρωση» της Σεούλ απ’ την Ουάσιγκτον, το γεγονός ότι ο «τρελός σκύλος» υπέγραψε ότι αυτή κάποια στιγμή θα γίνει ενισχύει τον Moon, στο να προσπαθήσει να την επιταχύνει όποτε θεωρήσει ότι μπορεί. Στην ίδια συμφωνία προβλέπεται η ακύρωση των κοινών αεροπορικών ασκήσεων του ερχόμενου Δεκέμβρη (με όνομα “Vigilant Ace”) – πράγμα που σημαίνει πως πρακτικά η στρατιωτική συμμαχία που επιβεβαίωθηκε τις προάλλες βρίσκεται υπό την (δυσάρεστη για τις ηπα, πλην αναπόφευκτη με τους τωρινούς συσχετισμούς) “ομηρία” των ειρηνευτικών συζητήσεων Moon – Kim.

Αυτό είναι πλέον γεγονός.

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Ο Moon υπέγραψε αυτή τη συμφωνία που φαίνεται να διαιωνίζει τις αμερικανικές βάσεις στη νότια κορέα για την επόμενη 50ετία, για δύο λόγους. Πρώτον επειδή πέτυχε να μειώσει αισθητά και άμεσα τις δραστηριότητές τους. Και δεύτερον επειδή, προκειμένου να προχωρήσει την τακτική του (τακτική συνολικά του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) χωρίς τις ηπα, χρειαζόταν κάτι για να φρενάρει την δεξιά, φιλοαμερικανική αντιπολίτευση στο εσωτερικό της νότιας κορέας. Αυτή η δεξιά συντηρητική αντιπολίτευση, ενισχυμένη φανερά ή κρυφά απ’ την Ουάσιγκτον, μπορεί να τον υπονομεύσει· συνεπώς ο Moon χρειαζόταν κάτι για να στομώσει τους κυνόδοντές της. (Αυτή η αντιπολίτευση έτεινε να τον χαρακτηρίσει σχεδόν προδότη, που «θέλει να ξεφορτωθεί τις ηπα και παραδίδει τον νότο στον βορρά»).

Διάφοροι συντηρητικοί της αντιπολίτευσης κατηγορούν τον Moon ακόμα και μετά την υπογραφή της συμφωνίας, υποστηρίζοντας ότι επιτρέπει την μελλοντική μείωση ή και αποχώρηση του αμερικανικού στρατού. Μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά προς το παρόν διατυπώνουν μελλοντολογικές εικασίες, που ελάχιστα επηρεάζουν την τακτική των Moon – Kim.

Ποια είναι αυτή; Η ακόμα πιο έντονη και πρακτική «συνεργασία» των δύο κορεών ερήμην της Ουάσιγκτον. Η εγκαθίδρυση της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ήταν ένα πρώτο, ηχηρό βήμα. Είναι εύλογο ότι κανείς απ’ τους δύο, και επίσης ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο, σκοπεύει να πέσει στα γόνατα μπροστά στο αμερικανικό άσπρο σπίτι, περιμένοντας να συγκινήσει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό με την εκστρατεία γοητείας εδώ και 10 μήνες. Όλοι είναι ρεαλιστές και καταλαβαίνουν.

Εκκρεμεί η επίσκεψη του Kim στη Σεούλ, που θα είναι η πρώτη ever βορειοκορεατικού αφεντικού στο νότο. Ο συμβολισμός είναι βαρύς και επιτρέπει προβολή πολλαπλάσια εκείνης των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων. Αν γίνει η επίσκεψη, θα είναι η κορύφωση μιας χρονιάς γεμάτης ελιγμούς, συμβολισμούς, δημόσιες σχέσεις – και υπόγειες συνεννοήσεις σ’ όλο το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Όλα δείχνουν πως οι σχετικές προετοιμασίες γι’ αυτήν γίνονται είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει νέα συνάντηση ψόφιου κουναβιού – little rocket man· είτε υπάρξει οποιαδήποτε (συμβολική) εξέλιξη απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον είτε όχι.

Εν τω μεταξύ αύριο και μεθαύριο πρόκειται να γίνει στην Ουάσιγκτον συνάντηση του αμερικάνου υπ.εξ. Pompeo με τον αντιπρόεδρο της κεντρικής επιτροπής του βορειοκορεατικού καθεστωτικού κόμματος Kim Yong-chol. Παρότι πρώην διευθυντής της cia ο αμερικάνος υπ.εξ. εκτιμάμε ότι δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στη γριά αλεπού που είναι νο 2 στο βορειοκορεατικό καθεστώς. Αν η ιδέα είναι ότι κάπως η Ουάσιγκτον θα ξεγελάσει την Πγιονγκγιάνγκ, έχει χάσει απ’ τα αποδυτήρια.

Κυριακή 14 Οκτώβρη. Ο νοτιοκορεάτης Kim βρίσκεται σε περιοδεία στην ευρώπη: Παρίσι, Ρώμη (να πει την καλή του κουβέντα και ο Πάπας…), Βρυξέλλες και Κοπεγχάγη, σε 9 ημέρες. Αναζητεί υποστήριξη για τις ενέργειές του (μαζί με τον Kim) υπέρ της ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο. Στην πραγματικότητα την έχει ήδη: απ’ το Παρίσι (μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του οηε) και το Βερολίνο. Αλλά τα αμερικανικά αυτιά δεν ιδρώνουν από τέτοια.

Πριν φύγει, συνεντευξιαζόμενος απ’ την Σεούλ στο bbc το επανέλαβε: μετά απ΄ όσα έχει κάνει ως τώρα ο Kim, η Ουάσιγκτον πρέπει να κάνει πολιτική δήλωση ότι τελειώνει (και τυπικά) τον πόλεμο κατά της βόρειας κορέας· άρα και τις στρατιωτικές ενέργειες εναντίον της…

Το ψόφιο κουνάβι (και οι σωματοφύλακες πίσω του) έχουν άλλη γνώμη. Σχολιάζοντας την μελετώμενη κατάργηση των νοτιοκορεατικών κυρώσεων κατά του βορρά δήλωσε: «Δεν μπορούν να το κάνουν χωρίς την άδειά μας. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την άδειά μας».

Ίσως νομίζει ότι η κορεατική χερσόνησος είναι σαν την αραβική· κι ότι η Σεούλ είναι σαν το Ριάντ…

Παρασκευή 12 Οκτώβρη. Το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έκανε προχτές την πρώτη επίσημη δημόσια εμφάνισή του (σαν “μπλοκ”). Μετά τις τριμερείς συζητήσεις στη Μόσχα μεταξύ των υφ.υπ.εξ. της κίνας, της ρωσίας και της βόρειας κορέας, εκδόθηκε κοινή ανακοίνωση σε σχέση με τις κυρώσεις κατά της βόρειας κορέας· για πρώτη φορά:

Λαμβάνοντας υπόψη τα σοβαρά βήματα αποπυρηνικοποίησης που έχει κάνει η λαϊκή δημοκρατία της κορέας, οι υπογράφοντες πιστεύουν ότι το συμβούλιο ασφαλείας του οηε πρέπει να αρχίσει σύντομα την αναθεώρηση των κυρώσεων κατά της λ.δ.κ.”

Απ’ την συγκεκριμένη συνάντηση έλειπε η νότια κορέα· μόνο με την έννοια της “φυσικής παρουσίας” όμως. Γιατί η υπ.εξ. της Σεούλ Kang Kyung-wha (ένα «αστέρι» που μόλις έχει αρχίσει να εμφανίζεται στη σκηνή) σε διάφορες δηλώσεις και ομιλίες της τις τελευταίες ημέρες δίνει μορφή σ’ αυτό που κομψά θα μπορούσε να ονομαστεί «αυξανόμενη απόσταση μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον».

Το ένα θέμα που εξέθεσε η Kang ήταν ότι ο αμερικάνος υπ.εξ. Pompeo έχει θυμώσει με την στρατιωτική συμφωνία που υπέγραψαν Moon και Kim στην πρόσφατη συνάντησή τους στην Πγιονγκγιάνγκ, που προβλέπει διάφορες διαδικασίες συνενόησης και αποφυγής εντάσεων σε ξηρά και σε θάλασσα.

Το άλλο θέμα (που έχει εκνευρίσει ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον) είναι η διαφαινόμενη απόφαση της Σεούλ να άρει διάφορες εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις που είχε επιβάλλει η ίδια κατά της Πγιονγκγιάνγκ μετά την βύθιση μιας νοτιοκορεατικής κορβέτας απ’ το βορειοκορεατικό ναυτικό το 2010. Ονομάζονται κωδικά «οι κυρώσεις της 24^ης Μάη». Αυτές οι κυρώσεις είναι καθαρά διμερές θέμα και δεν έχουν σχέση ούτε μ’ εκείνες που έχει επιβάλλει ο οηε ούτε με τις μονομερείς της Ουάσιγκτον. Επειδή, όμως, κάλυπταν μια μεγάλη γκάμα τομέων, είχαν διευκολύνει ως τώρα τις ηπα να προσθέσουν, απλά, τις δικές τους.

Αν αυτές οι νοτιοκορεατικές κυρώσεις καταργηθούν (όπως σχεδιάζει η κυβέρνηση Moon) τότε θα ανοίξει μια μεγάλη γκάμα οικονομικών και εμπορικών συναλλαγών μεταξύ βορρά και νότου, που δεν υπόκειται σε άλλες απαγορεύσεις και περιορισμούς.

Συνοψίζοντας έχουμε τα εξής: πρώτον, η Σεούλ θα ανοίξει ενάντια στη θέληση της Ουάσιγκτον «δρόμο» και για τις οικονομικές σχέσεις της με την Πγιονγκγιάνγκ· ενόσω, δεύτερον, Μόσχα και Πεκίνο, σα μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε, θα συνεχίσουν να βάζουν και να ξαναβάζουν θέμα άρσης των κυρώσεων κατά της βόρειας κορέας (προκαλώντας το αμερικανικό βέτο, ξανά και ξανά).

Μα δεν υπάρχει σεβασμός πια;

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Όπως καταλαβαίνει ακόμα και ο πιο αμύητος στις διακρατικές σχέσεις, η αθώα (και ωστόσο εντελώς εύλογη) απαίτηση να υπογράψει η Ουάσιγκτον μια «συμφωνία ειρήνης» ή μια «διακήρυξη του τέλους του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο», η οποία θα επισφραγιστεί σε χρόνο dt απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, θα αναιρεί / τερματίζει τις αποφάσεις του 1950 και μετά. Πράγμα που σημαίνει πρακτικά τα εξής:

– η UNC (που μεταξύ άλλων ελέγχει και τα σύνορα των δύο κορεών έχοντας στρατοπεδεύσει στο νότο) θα διαλυθεί·

– οι εφτά (7) αμερικανικές βάσεις σε ιαπωνικό έδαφος που δημιουργήθηκαν για περίπτωση “κλιμάκωσης της έντασης” στην κορεατική χερσόνησο θα βρεθούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, σε “κενό νομιμοποίησης”·

– ο έλεγχος της Ουάσιγκτον πάνω στο στρατό της Σεούλ θα καταργηθεί αμέσως·

– οι υπόλοιπες στρατιωτικές συμφωνίες (διακρατικές) μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον θα πρέπει αργά ή γρήγορα να μπουν κάτω απ’ το φως της ειρήνης στην κορεατική χερσόνησο.

Με δυο λόγια: όλο το οικοδόμημα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή που οικοδομήθηκε και εδραιώθηκε με τα ψυχροπολεμικά δεδομένα και κέντρο περιστροφής “την απειλή της Πγιονγκγιάνγκ” θα διαλυθεί!

Όσο εύλογο είναι ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ αυτό ακριβώς έχει σαν στόχο, άλλο τόσο εύλογο είναι ότι η Ουάσιγκτον (με συμμάχους μεν αλλά όχι απόλυτα βέβαιους το Τόκιο και την Καμπέρα) είναι μεν στριμωγμένη “ηθικά” αλλά δεν είναι αναγκασμένη να υποχωρήσει (και να αυτοκαταστραφεί ιμπεριαλιστικά).

Και δεν θα το κάνει. Απλά, ωμά, δεν θα το κάνει. (Ακόμα κι αν υποκριθεί πως… θα είναι απλά για να κερδίσει χρόνο.)

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Πίσω, λοιπόν, απ’ τις έξυπνα σχεδιασμένες επιθέσεις γοητείας των δυο κορεών· πίσω απ’ τον έρωτα του ψόφιου κουναβιού με τον Kim· πίσω απ’ τα χαμόγελα και τις φλου δηλώσεις, διαδραματίζεται αυτή η σύγκρουση, που δεν είναι καθόλου “win – win”. Στη σύγκρουση που εξελίσσεται υπόγεια στην κορεατική χερσόνησο και γύρω απ’ αυτήν σε μεγάλη έκταση, όταν και αν υπάρξει αποτέλεσμα, μόνο η μία πλευρά θα έχει νικήσει, και η άλλη θα έχει χάσει: είτε ο αμερικανικός στρατός θα τα μαζέψει και θα φύγει (ή θα μειωθεί αισθητά) επειδή δεν θα μπορεί να επιδείξει σαν λόγο παρουσίας τον «little rocket man»· είτε η Ουάσιγκτον θα κλιμακώσει την στρατιωτικοποίηση της περιοχής, επιβάλλοντας το δικό της πολεμοκάπηλο modus operandi.

Αυτά τα ξέρουν οι πάντες που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με αυτήν την «εκκρεμότητα» του 3^ου παγκόσμιου πολέμου που έχει γίνει ήδη οργανικό μέρος του 4ου. Έχοντας υπόψη του την «μεγαλοσύνη» της αθώας και εύλογης απαίτησης για «υπογραφή ειρήνης» απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, ο νοτιοκορεάτης Moon προσπάθησε να θολώσει τα νερά μετά την τελευταία συνάντησή του με τον Kim στην Πγιονγκγιάνγκ, λέγοντας ότι «θα πρόκειται για μια πολιτική δήλωση που δεν θα έχει συνέπειες στο καθεστώς της UNC ή της USFK».

Συγκινητικό!!! Δεν θα έχει συνέπειες «την επόμενη ημέρα» – αλλά θα έχει και θα παραέχει λίγο μετά!! Άλλωστε γιατί αυτήν την αμερικανική «υπογραφή ειρήνης» την ζητούν τόσο επίμονα και η Πγιονγκγιάνγκ και η Σεούλ; Επειδή «δεν θα έχει συνέπειες»;

Συλλογή κάνουν;