Είναι πολλά, πάρα πολλά τα λεφτά…

Τρίτη 21 Απρίλη. Τα ματς κάθε είδους (ξεκινώντας απ’ τα ποδοσφαιρικά) έχουν παγώσει. Οι ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρείες και οι καλοπληρωμένοι υπάλληλοί τους προσπαθούν να βρουν ένα σημείο ισορροπίας ανάμεσα στα έξοδα που είχαν υπολογιστεί κάτω από άλλες συνθήκες και τα έσοδα που έχουν μηδενιστεί.

Αυτά τα ξέρει και ο τελευταίος ποδοσφαιρόφιλος. Υπάρχει όμως μούδιασμα έως αδιαφορία για την πολύ μεγαλύτερη βιομηχανία που ανθεί εδώ και χρόνια πίσω απ’ τις αθλητικές αναμετρήσεις: την βιομηχανία του τζόγου. Λες και επειδή δεν περιλαμβάνονται το οργανωμένο έγκλημα και ο τζόγος στις ιστορικές μαρξιανές αναλύσεις δεν υπάρχουν!

Είναι τεράστια τα ποσά που διακινούνται σ’ αυτήν την βιομηχανία (είτε είναι εντός είτε εκτός νόμων…), και τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος (ιδιωτικά και κρατικά) απ’ τα πιο δυνατά στον πλανήτη. Εννοείται πως αυτό σετ «μπάλα / στοίχημα» είναι και τεράστιο πλυντήριο. Είναι τόσο μεγάλα τα ποσά και τόσο δυνατά τα κυκλώματα ώστε δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια «υπεράνω υποψίας» ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα. Πού και πού «σκάνε κάποια σκάνδαλα» – σταγόνες στον ωκεανό…

Γνωστά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα έχουν γεννήσει τέτοιες αποκαλύψεις· το πιθανότερο είναι πως έχουν πολύ περισσότερα κρυμμένα καλά. Σημειώστε παρακαλούμε τις χώρες: ιταλία, γαλλία, ισπανία, αγγλία… (όχι στο ελλαδιστάν δεν γίνονται τέτοια πράγματα…. στο ελλαδιστάν δεν στήνονται ματς… όχι – όχι – όχι!!)

Α, ναι. Και το βέλγιο! Το μικροσκοπικό (και για πολλούς «ανύπαρκτο») βέλγιο έζησε το δικό του ποδοσφαιρικό μελόδραμα, για στημένους αγώνες απ’ το 2017 και μετά. Οι δίκες τέλειωσαν πέρυσι (το 2019). Καταδικάστηκαν 23 άτομα (κυρίως μάνατζερ παικτών και διαιτητές), αλλά κανείς τους δεν πήγε φυλακή… Σιγά! Έγινε όμως ένα κάποιο στραπατσάρισμα του βελγικού κυκλώματος…

Never mind. Το μικροσκοπικό βέλγιο, τραβώντας την τακτική που ακολουθούν ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (ουπς! συγγνώμη! κράτη θέλαμε να γράψουμε!…) έχει καταφέρει σε ελάχιστο χρόνο να βρεθεί στην κορυφή των «νεκρών του covid-19»!!! Μ΄ έναν απλό τρόπο: δηλώνει τους πάντες όσους πεθαίνουν αυτές τις εβδομάδες και είναι ηλικιωμένοι σαν θύματα του τσαχπίνη!!! Μ’ άλλα λόγια: αν οι υπόλοιποι τίμιοι αγωνιστές της υγείας «παίζουν μπαλίτσα» φουσκώνοντας Χ φορές το θανατοκοντέρ, το βελγικό κράτος «κάνει παιχνίδι» με 10Χ! Ντόπα θανάτου… Κι όταν ρωτήθηκε κάποιος αξιωματούχος γι’ αυτήν την απάτη (ουπς! συγγνώμη! «ευαισθησία» θέλαμε να πούμε!) απάντησε ορθά κοφτά: καλύτερα να υπερεκτιμούμε παρά να υποεκτιμούμε…Α, εντάξει τότε!

Μοιάζει σαν τα στρέμματα των καλλιεργειών της ντόπιας φτωχομεσαίας αγροτιάς, όταν επρόκειτο για τις ευρωπαϊκές αγροτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε κάθε χρονιά ολόκληρη η στεριανή ελληνική επικράτεια plus το σύνολο της έκτασης του Αιγαίου ήταν διαδοχικά ελαιώνες, αμπελώνες, βοσκοτόπια, και ό,τι άλλο βόλευε… «Καλύτερα να υπερβάλλουμε παρά να υποτιμάμε» θα μπορούσε να πει κάθε μεγαλοτσιφλικάς φτωχομεσαίος έλληνας αγρότης, κτηνοτρόφος, κλπ. Αλλά παίζουν επιδοτήσεις για τους νεκρούς του covid-19; (Και δεν το πήραν χαμπάρι στην ελλάδα, να δηλωθεί όλη η στεριανή και θαλάσσια επικράτεια ένα απέραντο νεκροταφείο;)

Όχι ρε χαζά!!! Δεν παίζουν επιδοτήσεις! Άλλο πράγμα παίζει: η παγκόσμια βιομηχανία του «αθλητικού» τζόγου, αφού ξέμεινε από ματς, το γύρισε στα φέρετρα!!! Μην πείτε «κοινωνικά ανεύθυνο»! Μην το πείτε γιατί το στήσιμο γίνεται μπροστά στα μάτια όλων – και με την συμμετοχή μας, θέλοντας και μη… Τα λεφτά είναι πάρα πολλά, και τα κυκλώματα πάρα πολύ δυνατά, και το ξέπλυμα ακόμα πιο απαραίτητο (η παγκόσμια βιομηχανία drugs έχει εκτοξεύσει τις πωλήσεις της· η κλεισούρα θέλει καλοπέραση…)

Κι έτσι συμβαίνουν κι αυτά, για χάρη του τρομοκρατικού θεάματος αλλά και του υγιούς φίλαθλου πνεύματος, που έχει ξεμείνει από στρογγυλές θεές: φουσκώνουν κατά βούληση τα νούμερα των θυμάτων του covid-19… Ή, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι μιλώντας πολιτικά …. το παλιό έχει πεθάνει, το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, ενδιάμεσα παρατηρούνται νοσηρά φαινόμενα….

Χμμμμ…. Γιατρός ήταν αυτός ο Γκράμσι; Τί; Μαιευτήρας;

Επιχειρηματικός ανταγωνισμός

Σάββατο 27 Μάη. Το «επενδυτικό σχέδιο» για το θρυλικό «ελληνικό» είναι γνωστό. Ακριβά ξενοδοχεία, ακριβά ναρκωτικά, κοκότες πολυτελείας και τζόγος. Λουσάτος τζόγος: καζίνο. Ένα είδος «μικρού Μόντε Κάρλο» για very important persons, που θα σκάνε με τα very important κότερά τους. Ένα “καινούργιο μαγαζί” στη Μεσόγειο, για να σπάσει η ανία. Υποθέτουμε ότι θα μαζεύει όλον τον καλό τον κόσμο: από ρώσους μαφιόζους μέχρι σαουδάραβες.

Το καζίνο είναι βασικό σ’ αυτό το project. Χωρίς καζίνο τι θα προσφέρει αυτή η ελληνική γωνιά στους υψηλούς πελάτες της; Φρέσκο ψαράκι και χωριάτικη;

Καζίνο, όμως, με τέτοια και τόσα κομφόρ, στη συγκεκριμένη θέση, σημαίνει ότι πάει το καζίνο της Πάρνηθας. Και του Λουτρακίου σε μεγάλο βαθμό. (Και τα δύο ζορίζονται ήδη, έτσι κι αλλιώς).

Συνεπώς, γύρω απ’ την «πρόοδο της επένδυσης στο ελληνικό» μπορεί κανείς να απολαύσει αυτό που λέγεται ευγενής επιχειρηματική άμιλλα, υγιής επιχειρηματικός ανταγωνισμός. Α λα ελληνικά. (Τα υπόλοιπα είναι απλά θόρυβος).