Tag: βέλγιο

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε. 

Θανατόμετρο 2

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Το πρώτο που θα άξιζε προσοχή (και πράγματι τράβηξε την προσοχή μερικών ανήσυχων ερευνητικών μυαλών) ήταν πως την περασμένη άνοιξη στο βέλγιο, στη γαλλία, στην ιταλία, στην ισπανία (πολύ έντονα), στην ελβετία και στην αγγλία προέκυψε ταυτόχρονα και μόνο για 2 ή 3 εβδομάδες του Απρίλη, μια απότομη αύξηση των νεκρών που χρεώνονταν στον covid. Με μικρή χρονική καθυστέρηση το ίδιο συνέβη και στις ηπα. Αντίθετα κάτι τέτοιο δεν έγινε στην γερμανία, στην αυστρία και στην πορτογαλία.

Μια τέτοια απότομη “άνοδος και πτώση” των τέτοιων θανάτων δεν μπορεί να εξηγηθεί “ιο-λογικά” – δεν “συμπεριφέρονται” έτσι οι ιοί, ακόμα και οι πολύ πιο φονικοί απ’ τον covid 19. (Εννοείται ότι αυτές οι γρήγορες «αυξήσεις» θανάτων τόνωσαν την τρομοεκστρατεία· συνεπώς από ιδεολογική, δημαγωγική άποψη ήταν ευπρόσδεκτες για τους τρομοκράτες…)

Ακολουθώντας οι συγκεκριμένοι ερευνητές προσεκτικά, χώρα – χώρα, τις ημερομηνίες, το τι συνέβη χωριστά σε κάθε μία, καθώς και τις επίσημες (καταγεγραμμένες) δηλώσεις, προέκυψε η αιτία αυτής της ανεξήγητης αύξησης των νεκρών: εκτεταμένες «δοκιμές» κοκτέιλ διάφορων φαρμάκων, και μάλιστα έξω απ’ την χρήση για την οποία είχαν κατασκευαστεί!

Για παράδειγμα (ένα απ’ τα πολλά, δεν θα κουράσουμε…), ο νευρολόγος Francesco Alberti, πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου της Imperia (επαρχία στην ιταλική Λιγουρία, στα σύνορα με την γαλλία) δήλωνε στον γαλλικό ρ/σ france culture στις αρχές του περασμένου Απρίλη:

… Κάνουμε πολλά πειράματα και δοκιμές… Αν ο ασθενής έχει μόνο πυρετό που δεν κρατάει πάνω από 4 ή 5 ημέρες, συνταγογραφούμε παρακεταμόλη. Πέρα απ’ αυτήν, χρησιμοποιούμε αντιμικροβιακά για να μειώσουμε την εξέλιξη της αρρώστιας: αυτό που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι η υδροξυλοχλωροκίνη (εμπορικό όνομα Plaquenil) σε συνδυασμό με ένα αντιβιοτικό, την αζυθρομικίνη, επειδή έχουμε κατά νου ότι η υδροχλωροκίνη μπορεί να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες. Δίνουμε επίσης και άλλα αντι-ιικά όπως το remdesivir και το favipiravir. Αν υπάρχει πρόβλημα ανοσοποιητικής αντίδρασης, πειραματιζόμαστε επίσης με το tocilizumab, ένα ανοσολογικό φάρμακο που συνήθως χρησιμοποιείται σε προβλήματα ρευματισμών… Δεν υπάρχει κανένα θεραπευτικό πρωτόκολλο. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε είναι «off label», δηλαδή τα χρησιμοποιούμε έξω απ’ τις ενδείξεις τους. Το υπουργείο υγείας και ο ιταλικός φαρμακευτικός οργανισμός μας έχουν δώσει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούμε, ακόμα κι αν έχουν κατασκευαστεί για άλλες ασθένειες…

Φαίνεται «καλή πρόθεση»; Δεν είναι. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα φάρμακα είναι τοξικά και έχουν σοβαρές έως θανατηφόρες παρενέργειες ακόμα και μόνα τους, ειδικά αν χορηγηθούν σε υψηλές δόσεις και χωρίς να υπάρχει το πρόβλημα για το οποίο φτιάχτηκαν. Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα αν χορηγούνται σε συνδυασμό (με άγνωστο πολλαπλασιασμό των παρενέργειων). Και είναι εγκληματικά αν χορηγούνται σε ανθρώπους με ήδη επιβαρυμένη υγεία.

Στην ισπανία, η agencia espanola de medicamentos y productos sanitarios άρχισε την ευρεία διανομή υδροξυλοχλωροκίνης και της ακόμα πιο τοξικής εκδοχής της, της χλωροκίνης, στα νοσοκομεία, απ’ τις 16 Μάρτη, για «πειράματα» – με την έγκριση της αρμόδιας ισπανικής αρχής. Ο Miquel Barcelo, γιατρός σε νοσοκομείο της Cerdanya, 150 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης και δίπλα απ’ τα γαλλοϊσπανικά σύνορα, είπε στο france culture στις αρχές του Απρίλη:

… Υπάρχει λίγο πολύ ριψοκίνδυνη συμπεριφορά σε σχέση με αυτό το φάρμακο (την υδροξυλοχλωροκίνη)… Υπάρχουν πολλοί ασθενείς στις εντατικές και πολλοί θάνατοι στο νοσοκομείο μας σε σχέση με τον Occitania (ακριβώς απέναντι, στη γαλλική πλευρά των συνόρων). Οι γιατροί λένε: πρέπει να κάνουμε κάτι…

Στη γερμανία, αντίθετα, η πλειονότητα των γιατρών δεν μπήκε σ’ αυτόν τον «πειραματικό» χορό. Στις 20 Μάρτη ο Claus Kohnlein, γιατρός και ειδικός στον HIV και στις εσωτερικές μολύνσεις, ανάρτησε ένα video στο youtube όπου έκανε κριτική στην «πειραματική» χρήση τοξικών φαρμάκων – είχε 900.000 views σε λίγες ημέρες. Σε ένα γράμμα του στην ιατρική επιθεώρηση Arzteblatt αργότερα, σημείωνε: …Ένας βασικός λόγος που στη γερμανία τα πήγαμε καλά ήταν ότι ως προς τους θεραπευτικούς χειρισμούς είμασταν συγκρατημένοι απ’ την αρχή, και εξαιτίας των κακών εμπειριών της ιταλίας, της ισπανίας, της γαλλίας και της αγγλίας πολύ δύσκολα χορηγούσαμε οποιοδήποτε αντι-ιικό που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

“Θεραπευτικοί χειρισμοί”: άγνωστες λέξεις και άγνωστη έννοια μέσα στο carpet bombing που έχει παράξει ένα μαζικό παραλήρημα πότε για νεκρούς και πότε για κρούσματα. Κι αυτό παρότι είναι διεθνώς γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα για την πάθηση της ειδικότητάς τους (συχνά δωροδοκούμενοι απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες…) αγνοώντας τι άλλα φάρμακα για άλλες παθήσεις παίρνουν οι ασθενείς τους, και τι συνέπειες έχουν οι χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. (Θα προσθέταμε: αγωγή που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς την ώρα που το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ; Παράξενη αντίληψη για την “θεραπεία”…)

Πράγμα που σημαίνει ότι ενώ, τελικά, θα έπρεπε να είναι προ πολλού κοινωνική απαίτηση η «αποφαρμακοποίηση» των θεραπειών, η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid 19 τη νομιμοποίησε ως τα έσχατα όριά της: η «πολυφαρμακία», και μάλιστα σαν επιλογή των γιατρών, σκοτώνει, και σκοτώνει μαζικά! Κι αυτό μας λένε ότι πρέπει να εκλαμβάνεται σαν «απόδειξη» της φονικότητας του covid και όχι σαν απόδειξη της φονικότητας μιας mainstream «θεραπευτικής τακτικής» που είναι χημική, τοξική και φονική ακόμα και στους «καλούς καιρούς»!

The nuclear option…

Δευτέρα 24 Αυγούστου. Βέβαια κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο, και το ίδιο ισχύει και για την κλιμάκωση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (εφόσον συμβεί όπως διαπιστώνουμε ότι προετοιμάζεται). Ο covid-19 και ένας ιός γρίπης («επιθετικός» μάλιστα όπως είχε χαρακτηριστεί…) συνυπήρξαν και τον περασμένο Φλεβάρη, Μάρτη, Απρίλη… Τι έγινε λοιπόν σ’ αυτήν την (περασμένη) κοινή τους πορεία;

Τίποτα δεν έγινε!!! Για την ακρίβεια ο ιός της γρίπης εξαφανίστηκε – και σίγουρα εξαφανίστηκε η φονικότητά του, τόσο στα μικρά παιδιά όσο και στους ηλικιωμένους!!! Απ’ την στιγμή που άρχισε να τρέχει το covid-19 θανατόμετρο η γρίπη εξαφανίστηκε· κι αυτό είναι ένα γεγονός ακράδαντο, που δεν επιδέχεται ούτε αμφισβήτηση ούτε ανασκευή εκ των υστέρων (αν και για όλα είναι ικανοί οι νταβάδες του πλήθους).

Τι σημαίνει «η γρίπη εξαφανίστηκε μόλις εμφανίστηκε ο covid-19»; Κανείς δεν ξέρει! Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια!!! Κάποιοι πρόσεξαν αυτήν την περίεργη εξαφάνιση των σοβαρών νοσηλειών ή και των θανάτων από την γρίπη (κανονικά συμβαίνουν κατά εκατοντάδες και χιλιάδες κάθε χρόνο…) και διατύπωσαν την υπόθεση (μόνον υπόθεση) ότι υπάρχει κάποια «ανταγωνιστική σχέση» αυτών των δύο ιών, που είναι διαφορετικού τύπου, όταν συνταντιούνται στα πνευμόνια μας…. Ότι, δηλαδή, δεν χωράνε στο ίδιο τερραίν δύο μάγκες από διαφορετικά σόγια. Αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να είναι εχθρική στη αναβάθμιση της τρομοεκστρατείας περί ιών που έπαψαν να δρουν ο καθένας μόνος του και έγιναν συμμορία· ωστόσο είναι μόνο υπόθεση. Όπως, φυσικά, μόνο υπόθεση (δόλια και κακόβουλη αυτή) θα είναι ο ισχυρισμός της απειλής των «διπλασίων θανάτων» το ερχόμενο φθινόπωρο.

Σε ότι αφορά τους ηλικιωμένους το ερώτημα της εξαφάνισης του ιού της γρίπης τους περασμένους μήνες μπορεί να έχει απλή απάντηση: όλοι όσοι εμφάνισαν πνευμονικές επιπλοκές λόγω γρίπης και πέθαναν, θεωρούμενοι ως «ύποπτοι covid-19», πετάχτηκαν στην «κοινή δεξαμενή»… Αλλά τα μικρά παιδιά; Τα μικρά παιδιά είναι στάνταρ target group της γρίπης· κι ωστόσο τίποτα δεν ακούστηκε. Έπαιξε ρόλο το καθολικό κλείσιμο των σχολείων και, κατά συνέπεια, η αποκοινωνικοποίηση των παιδιών; Έπαιξε ρόλο ότι δεν μπορούσαν καν και καν να πάνε σε νοσοκομείο, οπότε δεν καταγράφτηκαν σαν κρούσματα; Ή μήπως ισχύει πράγματι ότι ο κορονοϊός αναμετρήθηκε με τον ιό της γρίπης σε κάποια μαρμαρένια αλώνια και τον ανάγκασε σε υποχώρηση;

Άγνωστο. Ωστόσο, στην αμφισβήτηση ότι «γιατί δεν σκότωσαν παρέα οι δυο τους στο πρώτο εξάμηνο του 2020», οι τρομοκράτες είναι πιθανό να απαντήσουν «επειδή επιβάλλαμε γενική απαγόρευση κυκλοφορίας». Φυσικά τα λεγόμενα lockdown απέτυχαν να περιορίσουν την διάδοση του covid-19, κι αυτό αποδεικνύεται απ’ τα (επίσημα) νούμερα των θανατόμετρων σε κράτη που είχαν πολύ αυστηρές απαγορεύσεις, όπως π.χ. το βέλγιο. (Θα πει κάποιος ότι στο βέλγιο έγινε όργιο δημιουργικής λογιστικής: οι περισσότεροι που δηλώθηκαν «νεκροί από covid-19» δεν είχαν κάνει καν και καν τεστ, ούτε βέβαια ήταν «θετικοί»!!! Απλά πετάχτηκαν στην κοινή δεξαμενή για λόγους που μόνο να υποψιαστούμε μπορούμε αυτή τη στιγμή). Αλλά κανείς δεν λέει τι έγινε στο βέλγιο και τι έγινε αλλού. Τα lockdown παραμένουν η «ακλόνητη απόδειξη» (και η απόλυτη απειλή) του δίκιου των τρομοκρατών. Το απόλυτο πολυβόλο των απαγορεύσεων.

(To βέλγιο έχει πληθυσμό 11,5 εκατομύρια και η σουηδία 10,3. Το σουηδικό κράτος / κεφάλαιο δεν επέβαλε καμμία απαγόρευση κυκλοφορίας, δεν έκλεισε σχολεία, δεν έκλεισε μαγαζιά, και μέτρησε ως τώρα 86.068 κρούσματα και 5.810 θανάτους. Το βελγικό κράτος / κεφάλαιο έκανε τα πάντα κι ακόμα περισσότερα, και μέτρησε ως τώρα 81.468 κρούσματα και 9.988 θανάτους. Οι λαλίστατοι φίλοι της καραντίνας δείχνουν την «αποτυχία» της Στοκχόλμης, αλλά κάνουν γαργάρα και δεν βγάζουν τσιμουδιά για την «επιτυχία» των Βρυξελών, την οποία κανονικά θα έπρεπε να γιορτάζουν! Γιατί, διαφορετικά, θα έπρεπε να παραδεχτούν πόσο ελεεινές ήταν και είναι οι «κοινές δεξαμενές», και να δώσουν μια λογική εξήγηση στο γιατί τα κράτη που τόσο αγαπούν τους υπηκόους τους σκύλεψαν με τέτοιο τρόπο τα πτώματά τους.

Πέρα όμως απ’ αυτά, η εγγύτητα του αριθμού των κρουσμάτων στα δύο κράτη θα προκαλούσε σοβαρές αμφιβολίες – το λιγότερο – για την αποτελεσματικότητα των καθολικών απαγορεύσεων στην κυκλοφορία του ιού…

Μα τι λέμε περί “σοβαρών αμφιβολιών”; Τι μετριοπάθεια είναι αυτή; Αφού οι φίλοι της καραντίνας είναι τέρατα ευφυίας και τα έχουν καταλάβει όλα!!!)

Είναι πολλά, πάρα πολλά τα λεφτά…

Τρίτη 21 Απρίλη. Τα ματς κάθε είδους (ξεκινώντας απ’ τα ποδοσφαιρικά) έχουν παγώσει. Οι ανώνυμες ποδοσφαιρικές εταιρείες και οι καλοπληρωμένοι υπάλληλοί τους προσπαθούν να βρουν ένα σημείο ισορροπίας ανάμεσα στα έξοδα που είχαν υπολογιστεί κάτω από άλλες συνθήκες και τα έσοδα που έχουν μηδενιστεί.

Αυτά τα ξέρει και ο τελευταίος ποδοσφαιρόφιλος. Υπάρχει όμως μούδιασμα έως αδιαφορία για την πολύ μεγαλύτερη βιομηχανία που ανθεί εδώ και χρόνια πίσω απ’ τις αθλητικές αναμετρήσεις: την βιομηχανία του τζόγου. Λες και επειδή δεν περιλαμβάνονται το οργανωμένο έγκλημα και ο τζόγος στις ιστορικές μαρξιανές αναλύσεις δεν υπάρχουν!

Είναι τεράστια τα ποσά που διακινούνται σ’ αυτήν την βιομηχανία (είτε είναι εντός είτε εκτός νόμων…), και τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος (ιδιωτικά και κρατικά) απ’ τα πιο δυνατά στον πλανήτη. Εννοείται πως αυτό σετ «μπάλα / στοίχημα» είναι και τεράστιο πλυντήριο. Είναι τόσο μεγάλα τα ποσά και τόσο δυνατά τα κυκλώματα ώστε δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια «υπεράνω υποψίας» ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα. Πού και πού «σκάνε κάποια σκάνδαλα» – σταγόνες στον ωκεανό…

Γνωστά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα έχουν γεννήσει τέτοιες αποκαλύψεις· το πιθανότερο είναι πως έχουν πολύ περισσότερα κρυμμένα καλά. Σημειώστε παρακαλούμε τις χώρες: ιταλία, γαλλία, ισπανία, αγγλία… (όχι στο ελλαδιστάν δεν γίνονται τέτοια πράγματα…. στο ελλαδιστάν δεν στήνονται ματς… όχι – όχι – όχι!!)

Α, ναι. Και το βέλγιο! Το μικροσκοπικό (και για πολλούς «ανύπαρκτο») βέλγιο έζησε το δικό του ποδοσφαιρικό μελόδραμα, για στημένους αγώνες απ’ το 2017 και μετά. Οι δίκες τέλειωσαν πέρυσι (το 2019). Καταδικάστηκαν 23 άτομα (κυρίως μάνατζερ παικτών και διαιτητές), αλλά κανείς τους δεν πήγε φυλακή… Σιγά! Έγινε όμως ένα κάποιο στραπατσάρισμα του βελγικού κυκλώματος…

Never mind. Το μικροσκοπικό βέλγιο, τραβώντας την τακτική που ακολουθούν ΟΛΑ τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (ουπς! συγγνώμη! κράτη θέλαμε να γράψουμε!…) έχει καταφέρει σε ελάχιστο χρόνο να βρεθεί στην κορυφή των «νεκρών του covid-19»!!! Μ΄ έναν απλό τρόπο: δηλώνει τους πάντες όσους πεθαίνουν αυτές τις εβδομάδες και είναι ηλικιωμένοι σαν θύματα του τσαχπίνη!!! Μ’ άλλα λόγια: αν οι υπόλοιποι τίμιοι αγωνιστές της υγείας «παίζουν μπαλίτσα» φουσκώνοντας Χ φορές το θανατοκοντέρ, το βελγικό κράτος «κάνει παιχνίδι» με 10Χ! Ντόπα θανάτου… Κι όταν ρωτήθηκε κάποιος αξιωματούχος γι’ αυτήν την απάτη (ουπς! συγγνώμη! «ευαισθησία» θέλαμε να πούμε!) απάντησε ορθά κοφτά: καλύτερα να υπερεκτιμούμε παρά να υποεκτιμούμε…Α, εντάξει τότε!

Μοιάζει σαν τα στρέμματα των καλλιεργειών της ντόπιας φτωχομεσαίας αγροτιάς, όταν επρόκειτο για τις ευρωπαϊκές αγροτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε κάθε χρονιά ολόκληρη η στεριανή ελληνική επικράτεια plus το σύνολο της έκτασης του Αιγαίου ήταν διαδοχικά ελαιώνες, αμπελώνες, βοσκοτόπια, και ό,τι άλλο βόλευε… «Καλύτερα να υπερβάλλουμε παρά να υποτιμάμε» θα μπορούσε να πει κάθε μεγαλοτσιφλικάς φτωχομεσαίος έλληνας αγρότης, κτηνοτρόφος, κλπ. Αλλά παίζουν επιδοτήσεις για τους νεκρούς του covid-19; (Και δεν το πήραν χαμπάρι στην ελλάδα, να δηλωθεί όλη η στεριανή και θαλάσσια επικράτεια ένα απέραντο νεκροταφείο;)

Όχι ρε χαζά!!! Δεν παίζουν επιδοτήσεις! Άλλο πράγμα παίζει: η παγκόσμια βιομηχανία του «αθλητικού» τζόγου, αφού ξέμεινε από ματς, το γύρισε στα φέρετρα!!! Μην πείτε «κοινωνικά ανεύθυνο»! Μην το πείτε γιατί το στήσιμο γίνεται μπροστά στα μάτια όλων – και με την συμμετοχή μας, θέλοντας και μη… Τα λεφτά είναι πάρα πολλά, και τα κυκλώματα πάρα πολύ δυνατά, και το ξέπλυμα ακόμα πιο απαραίτητο (η παγκόσμια βιομηχανία drugs έχει εκτοξεύσει τις πωλήσεις της· η κλεισούρα θέλει καλοπέραση…)

Κι έτσι συμβαίνουν κι αυτά, για χάρη του τρομοκρατικού θεάματος αλλά και του υγιούς φίλαθλου πνεύματος, που έχει ξεμείνει από στρογγυλές θεές: φουσκώνουν κατά βούληση τα νούμερα των θυμάτων του covid-19… Ή, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι μιλώντας πολιτικά …. το παλιό έχει πεθάνει, το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, ενδιάμεσα παρατηρούνται νοσηρά φαινόμενα….

Χμμμμ…. Γιατρός ήταν αυτός ο Γκράμσι; Τί; Μαιευτήρας;

Η μεγάλη παράκαμψη 1

Κυριακή 1 Δεκέμβρη. Έγινε. Ούτε εντελώς ξαφνικά, ούτε εντελώς αναμενόμενα. Προχτές (Παρασκευή) έξι ευρωπαϊκά κράτη (εκ των οποίων τα τέσσερα και μέλη του νατο) ανακοίνωσαν ότι προσχωρούν στην χρήση του INSTEX (Instrument in Support of Trade Exchanges) – του μηχανισμού που έχουν φτιάξει Παρίσι, Λονδίνο και Βερολίνο για να παρακάμπτουν τις αμερικανικές κυρώσεις στα εμπορικά τους νταραβέρια με την Τεχεράνη. Βέλγιο, δανία, φινλανδία, ολλανδία, νορβηγία και σουηδία ανακοίνωσαν ότι …βρισκόμαστε στη διαδικασία να γίνουμε μέτοχοι του INSTEX, διαμορφώνοντας τις εθνικές μας νομοθεσίες…

Ας θυμίσουμε πρώτα περί τίνος πρόκειται. Ο τρόπος που η Ουάσιγκτον μπορεί να ελέγχει τις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές (π.χ. τις εμπορικές) , που πάνω του στήνει τις «τιμωρίες» σε όσους δεν υπακούουν στις διαταγές της («κυρώσεις»), είναι το διεθνές σύστημα εκκαθάρισης συναλλαγών SWIFT. Ο Α αγοράζει απ’ τον Β εμπορεύματα Χ αξίας· ο Β αγοράζει απ’ τον Γ εμπορεύματα Ψ αξίας· ο Γ αγοράζει απ’ τον Α εμπορεύματα Ζ αξίας. Στο βαθμό που αυτές οι συναλλαγές γίνονται διατραπεζικά το SWIFT τις καταγράφει διαρκώς, τις ταξινομεί, καταγράφοντας και τις πληρωμές. Από εκεί (μέσω των εκπροσώπων της) η Ουάσιγκτον μαθαίνει τις παγκόσμιες δοσοληψίες. Και έτσι μπορεί να βάζει τιμωρίες.

Σε σχέση με τις κυρώσεις στην Τεχεράνη μετά την αποχώρηση του ψοφιοκουναβιστάν απ’ την 5 + 1 συμφωνία για τα ιρανικά πυρηνικά, τα ευρωπαϊκά κράτη που την είχαν συνυπογράψει δήλωσαν ότι παραμένουν δεσμευμένα σαν αυτήν. Έγιναν έτσι στόχος των αμερικανικών κυρώσεων, αν συνέχιζαν να έχουν δουλειές με τον ιρανικό καπιταλισμό· με εισαγωγές υδρογονανθράκων, αλλά και πολύ περισσότερα.

Η παράκαμψη των τιμωριών απαιτούσε την παράκαμψη του SWIFT. Έτσι, μετά κόπων και βασάνων, φτιάχτηκε το INSTEX (μπήκε επίσημα σε λειτουργία τον περασμένο Ιούλη), που επιτρέπει στα μέλη του να έχουν δοσοληψίες με το ιράν είτε χωρίς να μετακινούν χρηματικά ποσά, είτε χρησιμοποιώντας άλλα νομίσματα εκτός δολαρίου, με «πλάγιο» τρόπο.

Σ’ αυτόν τον μηχανιμό προσχώρησαν προχτές τα 6 κράτη. Και ο αμερικάνος πρεσβευτής στο Βερολίνο Richard Grenell, γνωστό φασιστόμουτρο, ξανα-έβγαλε αφρούς:

… Την ώρα που το ιρανικό καθεστώς σκοτώνει τον ιρανικό λαό και κλείνει το ίντερνετ εσείς κάνετε αυτό;…

Πράγματι, το timing μπορεί να μην είναι τυχαίο. Μπορεί, όμως, να είναι άσχετο με το τι γίνεται στο ιράν. Ποιός θα απέκλειε ότι έχει σχέση με άλλες αμερικανικές κινήσεις, όπως για παράδειγμα τις αναμενόμενες «κυρώσεις» στις ευρωπαϊκές εταιρείες που συμμετέχουν στον nord stream 2;

Η Τεχεράνη, πάντως, χάρηκε. Ελπίζουμε ότι η συμμετοχή των 6 κρατών σ’ αυτόν τον οικονομικό μηχανισμό θα του δώσει καινούργια ενεργητικότητα, και θα τον κάνει περισσότερο επιχειρησιακό δήλωσε ο ιρανός υφ.υπ.εξ. Abbas Araqchi.

Δεν θα υπάρξει άμεσο αποτέλεσμα για την Τεχεράνη. Αλλά και να υπάρξει δεν θα το μάθουμε – έτσι είναι αυτά…

Και οι κατάσκοποι έχουν ψυχή!

Κυριακή 10 Φλεβάρη. Υπάρχει κάτι σαν «υπηρεσία ασφαλείας» της ε.ε., που την μαθαίνουμε μέσα απ’ την ανακοίνωσή της ότι «υπάρχουν περίπου 250 κινέζοι και 200 ρώσοι κατάσκοποι στις Βρυξέλες». Και επειδή συχνάζουν σε συγκεκριμένα φαγάδικα και καφέ της πόλης (αλήθεια; τόσο πολύ καρφώνονται;) η υπηρεσία ασφαλείας συμβουλεύει τους ευρωδιπλωμάτες και τους νατοκαραβανάδες να μην πηγαίνουν εκεί…

Τι σόι αυτοσαρκασμός είναι αυτό το «γεμίσαμε κινέζους και ρώσους κατασκόπους· να, τους βλέπετε που τρώνε εκεί;». Οποιαδήποτε σοβαρή πρωτεύουσα σοβαρού κράτους έχει τους κατασκόπους της· ακόμα και οι πρωτεύουσες των faled states (σαν την Αθήνα) έχουν τέτοιους, ίσως μάλιστα αναλογικά περισσότερους… Κι αν είναι τόσο ορατοί (όσο υπονοεί η ευρωπαϊκή υπηρεσία ασφαλείας) μάλλον σαν ατραξιόν θα έπρεπε να προβάλλονται παρά προς αποφυγήν! Ποιος δεν θα ήθελε να κάνει παρέα με έναν κατάσκοπο, να τον ρωτήσει για την δουλειά, να φωτογραφηθεί μαζί του; Δεν είναι όλοι Τζειμς Μποντ, αλλά σίγουρα είναι μορφωμένοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι – έτσι δεν προκύπτει απ’ την τεράστια αστυνομική φιλολογία;

Αντί να παιδιαρίζει η ευρωπαϊκή ασφάλεια, καλύτερα να προβάλει αυτήν την συγκέντρωση των κατασκόπων σαν απόδειξη της σημασίας των Βρυξελών. Γιατί κατά τα υπόλοιπα θα πρέπει να είναι μια βαρετή πόλη…

(φωτογραφία: Αν όχι όλοι / όλες σίγουρα κάποιοι ανάμεσά τους είναι κατάσκοποι – που τους ξεβράκωσαν τα ευρωλαγωνικά. Στις μαγικές Βρυξέλες φυσικά!)

Κρατείστε σφικτά τον μικροαστισμό σας!

Δευτέρα 17 Δεκέμβρη. Καταλαβαίνουμε βέβαια πόσο μπορεί να θυμώνουν διάφοροι “φίλοι των εξεγέρσεων” που το sarajevo/ασταμάτητη μηχανή τους χαλάει την μανέστρα. Τα «κίτρινα γιλέκα» δεν είναι η πρώτα φορά που γινόμαστε τόσο παλιάνθρωποι, ούτε η τελευταία.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι δικό μας. Να, για παράδειγμα: στην πάνω φωτογραφία έχει και «κίτρινα γιλέκα». Κατακίτρινα! Κι αν δεν φαινόταν η υπογραφή στα πλακάτ, μόνο του το σύνθημα «πρώτα οι άνθρωποί μας» θα μπορούσε να ερμηνευτεί κατά βούληση.

Αλλά είναι φασίστες, καραφασίστες. Στις Βρυξέλες. Που διαδηλώνουν εναντίον της διεθνούς συμφωνίας του οηε για τους πρόσφυγες / μετανάστες, απ’ τα δεξιά (φυσικά). Και κάνουν και κανά μπαχαλάκι – για όσους αγιάζουν υποκείμενα με βάση τα φαντάσματα άλλων εποχών… (φωτογραφία κάτω).

Πως, όμως, οι φασίστες του βελγίου μπορούν να οικειοποιηθούν τόσο εύκολα τα μαρκετίστικα σύμβολα που (για τους φίλους των εξεγέρσεων-αγνώστων-λοιπών-στοιχείων) θεωρούνται επαρκή «σήματα του λαϊκού δίκιου» (αδιάφορος ο ταξικός προσδιορισμός του) και της «συγκρουσιακής» (άρα «ανατρεπτικής») διάθεσης (επειδή αυτό συμβουλεύουν οι κανόνες του Θεάματος);

Μα ακριβώς επειδή αυτά τα «σύμβολα» (π.χ. τα «κίτρινα γιλέκα») είναι αποκομμένα από κάθε εργατική / ταξική παράδοση και ιστορία, για πολύ σοβαρούς (και εν τέλει επίσης ταξικούς) λόγους: οι μικροαστοί των μεταφορών στη γαλλία, εκτός απ’ τα φωσφοριζέ γιλέκα τους, ένα μόνο σύμβολο διέθεταν ακόμα, και μόνο κάτω απ’ αυτό μπορούσαν να στοιχηθούν ή και να «απευθυνθούν»: την γαλλική σημαία.

Έλα, όμως, που το εθνικό πανί ενός πρωτοκοσμικού, καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού κράτους δεν σηκώνει παρερμηνείες; (Ισχύει για την γαλλία, όπως για την τουρκία, την ελλάδα ή την πολωνία…)

Δεν πρόκειται για «θαύμα»! Υπάρχει μια γενική ιδεολογικό / αισθητική προσκόληση σε «μορφές δράσης» του παρελθόντος, που θεωρούνται αιώνιο χαρακτηριστικό των απελευθερωτικών εξεγέρσεων, και αιώνιο προνόμιο της αριστέρας, ή της άκρας αριστέρας, ή της αναρχίας. Οδοφράγματα για παράδειγμα και κουκουλωμένα κεφάλια; Δεν μπορεί παρά να … «είναι δικοί μας»….

Τα κινηματικά 60s, τα ‘70s και τα ‘80s έχουν πεθάνει προ πολλού (μέχρι και εξουσία έγιναν…) – και η εικονική νοσταλγία τους σκοτώνει όσους την κουβαλάνε!!! Ούτε η κοινωνική «δεξιά» ούτε οι φασίστες (παλιο- ή νεο- δεν κάνει διαφορά) δεν είναι «νομιμόφρονες» πλέον, με την παλιά έννοια των συντηρητικών! Ο σεβασμός στον «πληθωρικό νόμο» έχει καταρρεύσει απ’ την ακόμα πιο πληθωρική Εγωϊκή αυτοπεποίθηση, αν και όχι παντού (σε κάθε πρωτοκοσμική κοινωνία) στον ίδιο βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι οι «μορφές πάλης» που ανέπτυξαν τα δικά μας κινήματα επί δεκαετίες έχουν «εκδημοκρατιστεί». Οδοφράγματα; Οδομαχίες; Μολότοφ; Καταλήψεις κτιρίων; Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και κανένα «ταμπού» πια απ’ τους κοινωνικούς / ιδεολογικούς λακέδες «του νόμου και της τάξης»… Και θα συνεχίσει να μην υπάρχει, έως ότου αποκατασταθεί το Νέο Παράδειγμα «νόμου και τάξης», που θα ταιριάζει την 4η βιομηχανική επανάσταση και στον 21ο αιώνα – εάν, φυσικά, χρειάζεται τέτοιο…

Συνεπώς η «γοητεία των μορφών» είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια ανιστόρητη καθήλωση που σε ρίχνει στον γκρεμό· και στην χειρότερη ένας ελεεινός καιροσκοπισμός εκείνων που σκάνε για να «ριζοσπαστικοποιήσουν» το α ή β μαζικό γεγονός, λες και έχουν κάποιο κρυφό αλλά ακαταμάχητο χάπι ριζοσπαστισμού. (Έχουν: τις αποψάρες τους!!!) Αντί να μαγεύεται κανείς είτε απ’ τα «πλήθη» είτε απ’ τις «παράνομες δράσεις» τους, θα πρέπει να κάνει το πολύ πιο δύσκολο. Είτε να ξέρει έγκαιρα, είτε να μαθαίνει το γρηγορότερο, ξερά, σκληρά, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς ψευδαισθήσεις για την «βαθύτερη αθωώτητα των ανθρώπων», τα πραγματικά συμφέροντα και την πραγματική ιδεολογική σύνθεση του μικροαστικού πλήθους. Οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι, και θα γίνουν ακόμα περισσότερο τέτοιοι! Η πλαστοποίηση είναι κανόνας!

Αν δε το κάνει αυτό; Το να υμνεί τα γαλλικά «κίτρινα γιλέκα» είναι εύκολο επειδή είναι μακρινό. Το να βρεθεί, όμως, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη, α λα «αγανακτισμένοι 2011» ενόσω παριστάνει κάτι άλλο, αυτό ναι: αυτό είναι ξεφτίλα…

(Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Προφανώς η οηέδικη νομοθεσία δεν θα σώσει κανέναν πρόσφυγα ή μετανάστη. Παράδειγμα το ελλαδιστάν: την ψήφισε μεν, αλλά ξέρουμε τι κάνει… Καλού κακού όμως, και επειδή κάποια κράτη δεν χρειάζονται καν φερετζέδες ανθρωπισμού, δεν την ψήφισαν. Ποια; Οι ηπα, η αυστρία, η ουγγαρία, η ιταλία, η πολωνία και η σλοβακία.

Έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους και με τα «κίτρινα γιλέκα» χτες στις Βρυξέλες;)

Τότε ο στόχος του εγκλήματος ήταν οι εβραίοι…

Κυριακή 1 Ιούλη. Το υπερωκεάνιο St. Louis σήκωσε άγκυρες απ’ το λιμάνι του Αμβούργου στις 13 Μάη του 1939. Επιβάτες του; 937 άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά, κυρίως εβραίοι, που ήθελαν να διαφύγουν τους διωγμούς των ναζί, ελπίζοντας σε άσυλο στην μακρινή αμερικανική ήπειρο. Προορισμός; Η κούβα. Καπετάνιος και άρα υπεύθυνος για το ταξίδι της φυγής και την σωτηρία τους; Ο μη εβραίος γερμανός Gustav Schorder…

Οι υπηρεσίες του πληρώματος του St. Louis προς τους φυγάδες στη διάρκεια του ταξιδιού ήταν εξαιρετικές. Συναυλίες, χοροί, προσευχές τις Παρασκευές το βράδυ… Μια εικόνα του Χίτλερ είχε σκεπαστεί μ’ ένα τραπεζομάντηλο… Παιδότοποι απασχολούσαν τα παιδιά όταν οι μεγάλοι δειπνούσαν…

Το St. Louis έφτασε στο λιμάνι της Αβάνα μετά από δύο βδομάδες. Στις 27 Μάη. Αλλά η κουβανική κυβέρνηση (με πρόεδρο τον Federico Laredo Bru) απαγόρευσε στο πλοίο να μπει και να δέσει. Με τα ζόρια, μετά από 5 ημέρες αρόδου, το κουβανικό καθεστώς επέτρεψε σε 29 μόνο επιβάτες να κατέβουν: οι περισσότεροι είχαν αμερικανικό διαβατήριο, κάποιοι λίγοι ισπανικό ή κουβανικό.

Με 907 πρόσφυγες, ο καπετάνιος Schorder γύρισε το πλοίο προς την αμερικανική Florida. Έπλεε γύρω γύρω ζητώντας άδεια να δέσει. Ο αμερικάνος υπ.εξ. Cordell Hull (που νωρίτερα είχε συμβουλεύσει το κουβανικό καθεστώς να δεχτεί τους πρόσφυγες εβραίους…) έπεισε τον αμερικάνο πρόεδρο Roosevelt ότι «έξω οι εβραίοι»… Στην απελπισία του ο πλοίαρχος Schorder σκέφτηκε να ρίξει το πλοίο στην ακτή ώστε να καταφέρουν να δραπετεύσουν πατώντας ξηρά οι πρόσφυγες· αλλά η αμερικανική ακτοφυλακή περικύκλωσε το St. Louis εμποδίζοντάς το να πλησιάσει την στεριά…

Επόμενη ελπίδα ο καναδάς. Αλλά ο καναδός υπεύθυνος για την μετανάστευση Frederick Blair έπεισε τον καναδό πρωθυπουργό να μην δεχτεί τους πρόσφυγες. (Φαίνεται ότι δεν ήταν καθόλου δύσκολο να πεισθούν οι πρωτοκοσμικές πολιτικές βιτρίνες…)

Αντί να υποδεχτούν τους εβραίους πρόσφυγες οι «φιλάνθρωπες» ηγεσίες των ηπα και του καναδά ασχολήθηκαν να «πείσουν» ευρωπαϊκά κράτη να τους δεχτούν αυτά. Στις 17 Ιούνη του ’39 το St. Louis ολοκλήρωσε το διάπλου του Ατλαντικού για δεύτερη φορά, τώρα προς τα πίσω, και έπιασε στο βελγικό λιμάνι της Antwerp – ο Β παγκόσμιος δεν είχε ξεκινήσει ακόμα επίσημα. Μετά από διαπραγματεύσεις η αγγλία πήρε 288 πρόσφυγες, η γαλλία 224, το βέλγιο 214 και η ολλανδία 181…

Την επόμενη χρονιά, τον Μάη του 1940, οι ναζί κατέλαβαν την γαλλία, το βέλγιο και την ολλανδία… Όπως και οι περισσότεροι απ’ τους υπόλοιπους εβραίους σ’ αυτά τα κράτη έτσι και οι 619 απ’ τους πρόσφυγες εβραίους που κρίθηκαν «απαράδεκτοι» απ’ τις δημοκρατίες της μακρινής, πολιτισμένης αμερικής, κατέληξαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. 254 δολοφονήθηκαν εκεί…

Τα κράτη – προπύργια της δημοκρατίας και της ελευθερίας ξεπλύθηκαν εύκολα (και) γι’ αυτό το έγκλημά τους. Για το γεγονός, δηλαδή, ότι αντί να δεχτούν και να περιθάλψουν τους 900 εβραίους φυγάδες, τους επέστρεψαν και τους παρέδωσαν τελικά στους δολοφόνους τους. Σε τελευταία ανάλυση ήταν βολικό να μπουν στην άκρη τέτοια περιστατικά, μέσα από μεταπολεμικές βραβεύσεις στον ήρωα καπετάνιο…

(φωτογραφία: Ο Schorder στο λιμάνι της Antwerp προσπαθεί να εξασφαλίσει τους πρόσφυγες εβραίους διαπραγματευόμενος με το βελγικό κράτος…)