Ο αιώνας της λήθης και των μεγάλων προβοκατσιών

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά η μεγαπροβοκάτσια της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 παραμένει ισχυρή σαν «πραγματικότητα» αλλά και σαν ερμηνευτικός / νομιμοποιητικός μοχλός για όσα ακολούθησαν (: «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»…), το γεγονός ότι σήμερα (θα) είναι απόλυτα «φυσικό» να ρητορεύουν διάφοροι για την «τρομοκρατική επίθεση των φανατικών μουσουλμάνων» και όχι για το δολοφονικό έργο πρωτοκοσμικών μυστικών υπηρεσιών, το γεγονός τέλος ότι 20 χρόνια μετά η «αλήθεια» παραμένει κατασκευασμένη ακόμα και κόντρα στα απλά, οπτικά ντοκουμέντα που την διαψεύδουν, είναι ένα πολιτικό, ιδεολογικό και συνειδησιακό γεγονός τεράστιας σημασίας.

Η ερώτηση είναι απλή. Αν εκείνοι που έχουν εξουσία, δηλαδή χρήμα, μέσα και αποφασιστικές αρμοδιότητες, μπόρεσαν πριν 20 χρόνια να κατασκευάσουν μια «πραγματικότητα» με τέτοια χρονική αντοχή, τι νομίζετε; Ότι θα αυτοπεριορίζονταν και δεν θα το ξαναέκαναν;

Γελοίο μόνο σαν σκέψη!!! Τέτοιες «τρομοκρατικές πραγματικότητες» κατασκευάστηκαν ξανά και ξανά, μετά το 2001, στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη γερμανία, στη ρωσία… Μπορεί να μην το θυμάστε ή να μην θέλετε να το θυμάστε, αλλά κυκλοφορούν μέσα σας… Ώσπου άλλαξαν οι κρατικές / καπιταλιστικές ανάγκες, και κατασκευάστηκε μια καινούργια «πραγματικότητα»: ο «τρομοκράτης» sars-cov-2…

«Σοκ και δέος»!!! Αφού οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες διψάνε για το Θέαμα του θανάτου, μ’ αυτό θα ταϊζονται…

Υπό τη νομιμοποίηση της «πραγματικότητας» της 11ης Σεπτέμβρη, πριν 20 χρόνια, δολοφονήθηκαν από τότε και μετά εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι, καταστράφηκαν πόλεις, χωριά και ζωές, εκατομμύρια πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς – αλλά δεν σας / μας ένοιαζε ιδιαίτερα: αυτή η «πραγματικότητα» σκότωνε μακριά.

Μέχρι που η κατασκευή πραγματικοτήτων άρχισε να σκοτώνει δίπλα. Εδώ. Στον πρώτο κόσμο. Κυριολεκτικά αλλά και ηθικά, συναισθηματικά, διανοητικά.

«Σοκ και δέος» στα κύτταρα… Αφού….

Χρόνια πολλά!!!

Και μην ξεχνάτε: το κράτος προστατεύει την υγεία… (1)

Πέμπτη 22 Ιούλη>> Ενόσω τα αφεντικά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας προσπαθούν (εδώ κι εκεί μανιασμένα) να βγάλουν τα ρέστα τους απ’ αυτήν, στην παχιά σκιά της προωθούν άλλα «μέτρα» ενίσχυσης της κρατικής / καπιταλιστικής εξουσίας, ενόψει των ταραγμένων καιρών που πιθανολογούν.

Στην επικράτεια του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron πέρασε στα τέλη Ιούνη ένας καινούργιος νόμος για την «πρόληψη τρομοκρατικών πράξεων και την συγκέντρωση πληροφοριών» (Prévention d’actes de terrorisme et renseignement). Την θυμάστε την “ισλαμική τρομοκρατία”; Ε, τίποτα δεν πρόκειται να πάει χαμένο.

Μ’ αυτόν τον νόμο σταθεροποιούνται σαν μόνιμες πια νομικές ρυθμίσεις τέσσερα μέτρα που είχαν μπει σε ισχύ μετά τις επιθέσεις του 2015 (Bataclan…) τότε με την δικαιολογία της «έκτακτης ανάγκης»: η καθιέρωση περιμέτρων ασφαλείας (δηλαδή οι αστυνομικοί αποκλεισμοί περιοχών), το κλείσιμο λατρευτικών / θρησκευτικών χώρων, ο ατομικός έλεγχος και η επιτήρηση, οι εισβολές και οι έλεγχοι σε σπίτια «υπόπτων» χωρίς εισαγγελική άδεια.

Αυτός ο θησαυρός της καταστολής είχε κανονικοποιηθεί εν μέρει με το νόμο για «την εσωτερική ασφάλεια και καταπολέμηση της τρομοκρατίας», του 2017. Αλλά τότε προβλεπόταν ότι αυτά τα μέτρα θα αίρονταν το 2020 επειδή είναι αντίθετα με τα ανθρώπινα δικαίωματα, αφού επιτρέπουν τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών χωρίς δικαστική απόφαση. Το 2017 έπρεπε να πέσει λίγη (πολύ λίγη) στάχτη στα μάτια: το κράτος ενδιαφέρεται για τις ατομικές ελευθερίες…

Το 2021 δεν χρειάζονται πια τέτοια στολίδια, τέτοιες βλακείες… Οι υπήκοοι (μεγάλο μέρος τους) απάντησαν «να πάνε να γαμηθούν οι ελευθερίες» μόλις τους έβαλαν να διαλέξουν ένα φάντασμα, το φάντασμα της «υγείας» τους. Όχι μόνο έχουν αποδεχθεί αυτόν τον περιορισμό με απλές κυβερνητικές εντολές αλλά ζητούν και ακόμα μεγαλύτερο (περιορισμό) αν είναι για το καλό «της υγείας της κοινωνίας»….

Όμως το κτύπημα της μονιμοποίησης της «αντιτρομοκρατικής έκτακτης ανάγκης» κάτω απ’ τα φτερά της «υγιεινιστικής έκτακτης ανάγκης» είναι ίσως συντριπτικό για αυτό που ιστορικά έχει ονομαστεί κοινωνική αριστερά. Θα έπρεπε να είναι έντονα αντίθετη στην πρώτη αλλά υποστηρίζει την δεύτερη… Την ίδια στιγμή που μεγάλο μέρος της κοινωνικής δεξιάς είναι υπέρ της πρώτης και κατά της δεύτερης! Μην παρατηρήσετε σκωπτικά «χάος»! Πρακτικά αυτή η «δημιουργική ιδεο-πολιτική σύγχυση» διευκολύνει αφάνταστα τα αφεντικά του συμπλέγματος αφού η «γυμνή εξουσία» τους (δηλαδή: το παρανοϊκό τους ντελίριο και η βία τους) δεν έχει ουσιαστικό αντίπαλο.

Με τον ίδιο νόμο γίνονται ρουτίνα τα μέσα μαζικής αλγοριθμικής επιτήρησης, που πρωτοδιαφημίστηκαν σαν υγιειονομικά απαραίτητα για να σταματήσει το κακό του τσαχπίνη… Η αλγοριθμική επιτήρηση επιτρέπει την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων στο internet (συζητήσεις, ιστορικό αναζητήσεων, URL site που επισκέπτεται ο καθένας, λέξεις που χρησιμοποιεί, «πόσες φορές είδε το χ βίντεο», κλπ)· δραστηριοτήτων των “παλιανθρώπων”, των “ύποπτων”, και γιατί όχι των “κοινωνικά ανεύθυνων” και τα λοιπά και τα λοιπά. Οι κρατικές υπηρεσίες θα μπορούν να παίρνουν αυτά τα στοιχεία από ιδιωτικές τηλεπικοινωνιακές εταιρείες, και να τα κρατούν επ’ αόριστον. ΣΔΙΤ και πάλι ΣΔΙΤ!

Το επιπλέον ενδιαφέρον (που δείχνει το βάθος της ελληνογαλλικής φιλίας…) είναι ότι το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο δεν διαθέτει δοκιμασμένη και ετοιμοπαράδοτη τεχνολογία γι’ αυτήν την ρουφιανοδουλειά της συγκέντρωσης, ταξινόμησης και ανάλυσης data τέτοιου όγκου (ως γνωστόν οι «ύποπτοι τρομοκρατίας» στη γαλλία είναι πολλά εκατομμύρια…). Συνεπώς το βασίλειο του Macron θα αξιοποιήσει τις υπηρεσίες…. τίνος νομίζεται; Της θρυλικής Palantir, στην οποία έχει παραδοθεί και το ελληνικό γκουβέρνο / κράτος / κεφάλαιο· «εταιρεία» που είναι παραμάγαζο της αμερικανικής cia…. (Για περισσότερα που θέλετε να μάθετε αλλά ντρέπεστε να ρωτήσετε: cyborg 20, Palantir: ο εφιάλτης του Όργουελ…)

Καταλαβαίνουμε την δυσθυμία που προκαλούν τέτοιες εξελίξεις… Όσοι θέλουν την γλυκειά ησυχία τους (που δεν θα την βρουν πια ποτέ…) ας παραδοθούν εντελώς – και γρήγορα…

(φωτογραφία: Από διαδηλώσεις κατά του νόμου τον περασμένο χειμώνα)

Και μην ξεχνάτε: το κράτος προστατεύει την υγεία… (2)

Πέμπτη 22 Ιούλη>> Την ίδια χρονική περίοδο και το γερμανικό κράτος ακονίζει τα δόντια του.

Η αφετηρία που προεκτείνεται, βελτιώνεται και απλώνει τα φτερά της στο μέλλον είναι η επίθεση με φορτηγό στην αγορά της Breitscheid Platz στο Βερολίνο, παραμονές χριστουγένων του 2016. Οι υπήκοοι μπορεί να ξεχνούν ή/και να απωθούν· τα κράτη όμως δρουν μεθοδικά.

Εδώ φαίνεται να πρωτοστατεί το κρατίδιο της Βαυαρίας, το οποίο παρεπιπτόντως ούτε πρόβλημα «τρομοκρατίας» έχει ούτε «εγκληματικότητας»… (Τι σημασία έχει; Μήπως υπήρξε πραγματικό πρόβλημα δημόσιας υγείας τον τελευταίο ενάμισυ χρόνο; Όλα είναι σχετικά κατά πως τα κατασκευάζει η εξουσία…)

Στη Βαυαρία λοιπόν ψηφίστηκε πριν 2 ημέρες μια επέκταση των αρμοδιοτήτων της αστυνομίας, «αντιτρομοκρατικών» βέβαια, αλλά αναβαθμισμένων. Δύο τουλάχιστον είναι τα στοιχεία αυτής της αναβάθμισης. Πρώτον, ότι η βαυαβαρική (κατ’ αρχήν) αστυνομία πρέπει να δρα προληπτικά απέναντι στην «τρομοκρατία», όπως ακριβώς προληπτικά πρέπει να δρα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα απέναντι στην «μόλυνση». Το «προληπτικά» σημαίνει τον έγκαιρο εντοπισμό ενδεχόμενων κινδύνων· κι αυτό, όπως καταλαβαίνετε, συνεπάγεται την διαρκή επιτήρηση όλων των ενδεχόμενων «κακών» ανθρώπων. Αυτό προβλεπόταν ήδη απ’ το 2017, και είναι το ίδιο ακριβώς με την πρόσφατη γαλλική νομοθέτηση: αλγοριθμική επιτήρηση 24/7, εισβολές σε σπίτια με βάση «υποψίες», προφυλακίσεις επί μήνες χωρίς κατηγορίες και δίκες.

Ένα απ’ τα καινούργια στοιχεία που προστέθηκαν τις προάλλες στην «πρόληψη» είναι η (αστυνομική) αξιοποίηση του DNA…. Το 2017 ούτε η βαυαρική ούτε η γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία είχαν μεγάλες βάσεις δεδομένων DNA απ’ τους υπηκόους…. Τώρα πια έχουν! Πώς; Μαντέψτε: απ’ τα PCR τεστ!!! Με όνομα, επώνυμο – τέλεια! (Αλλά είχαμε προειδοποιήσει, έτσι δεν είναι;)

Τώρα λοιπόν η αλγοριθμική επιτήρηση θα περιλαμβάνει και την (μέσω τεχνητής νοημοσύνης) διασταύρωση των DNA. Κι αν δεν προκύπτουν άμεσα στοιχεία «ταυτότητας» απ’ αυτήν, τουλάχιστον θα εντοπίζεται η «βιογεωγραφική καταγωγή» του υπόπτου βιολογικού δείγματος. Καθώς και η εμφάνιση του ατόμου στο οποίο αντιστοιχεί – ο «φαινότυπός» του για να χρησιμοποιήσουμε μια βιο-τεχνική ορολογία…

Εμφανίζεται εδώ, με διαφορετικό ίσως τέμπο και επιμέρους χαρακτηριστικά αλλά με το ίδιο «πνεύμα», εκείνο που συμβαίνει στη γαλλία – θα εκδηλωθεί και αλλού… Όταν σερβιρίστηκε η «υγιεινιστική τρομοκρατία» η «ισλαμική τρομοκρατία» είχε κάνει τον κύκλο της, είχε νομιμοποιήσει τόσο τις εκστρατείες εκτός συνόρων (αφγανιστάν, ιράκ, υποσαχάρια αφρική) όσο και μια πρώτη φάση «εσωτερικού ιμπεριαλισμού» σε διάφορες δυτικές μητροπόλεις, με την μορφή των «patriot acts». Εξαντλήθηκε σ’ αυτή τη φάση: ο «προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ανανεώνεται σαν «προληπτικός πόλεμος κατά της μόλυνσης» (και της «κλιματικής αλλαγής»…)

Η «υγιεινιστική τρομοκρατία», για την οποία έχουμε υποστηρίξει ότι είχε σχεδιαστεί σαν (σε πρώτο χρόνο) νεο-αποικιακή έφοδος σε μεγάλες ζώνες του «τρίτου κόσμου» αλλά έπεσε πάνω στις γρήγορες και ευέλικτες κινήσεις της κινεζικής «υγιειονομικής» επέκτασης, έμεινε να ξετυλίγεται κυρίως στον πρώτο κόσμο. Έχοντας το πλεονέκτημα της ατομικής ενσωμάτωσης του τρόμου.

Αυτή η γενική παράλυση που έχει επιτευχθεί ως ένα βαθμό χρησιμοποιείται πια με κάθε δυνατό τρόπο. Και οι μορφές επιτήρησης του νέου καπιταλιστικού παραδείγματος (αλγοριθμική, γενετική…) ξεχύνονται όχι μόνο απ’ τον καινούργιο τρόμο αλλά και απ’ τον παλιό, τον ξεχασμένο…

Όσο για την ε.ε.; Προστατεύει τα πάντα!

Πέμπτη 22 Ιούλη>> Στην πρόσφατη ανακοίνωση της commision (ευρωπαϊκής επιτροπής) για την στρατηγική της ε.ε. για την ένωση ασφάλειας μπορεί κάποιος να διαβάσει μεταξύ άλλων (των διακοσμητικών, περί «προστασίας των θεμελειωδών δικαιωμάτων», κλπ) κι αυτό:

…Η κρίση της COVID-19 τόνισε επίσης τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνικές διαιρέσεις και οι αβεβαιότητες δημιουργούν ευπάθειες ασφάλειας. Η εξέλιξη αυτή αυξάνει τις δυνατότητες για πιο εξελιγμένες και υβριδικές επιθέσεις από κρατικούς και μη κρατικούς παράγοντες, καθώς ένας συνδυασμός κυβερνοεπιθέσεων, ζημιών σε υποδομές ζωτικής σημασίας, εκστρατειών παραπληροφόρησης και ριζοσπαστικοποίησης του πολιτικού αφηγήματος εκμεταλλεύεται τις ευπάθειες.  

Ταυτόχρονα, πιο παραδοσιακές απειλές εξακολουθούν να εξελίσσονται. Το 2019 σημειώθηκε πτωτική τάση των τρομοκρατικών επιθέσεων στην ΕΕ. Ωστόσο, η απειλή για τους πολίτες της ΕΕ από τζιχαντιστικές επιθέσεις που προέρχονται ή εμπνέονται από το Da’esh και την Αλ Κάιντα και τις συνδεόμενες ομάδες τους παραμένει υψηλή. Παράλληλα, αυξάνεται επίσης η απειλή του βίαιου δεξιού εξτρεμισμού. Οι επιθέσεις με ρατσιστικά κίνητρα πρέπει να αποτελούν πηγή σοβαρής ανησυχίας: οι φονικές αντισημιτικές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Halle υπενθύμισαν την ανάγκη να ενταθεί η αντίδραση σύμφωνα με τη δήλωση του Συμβουλίου του 2018. Ένα στα πέντε άτομα στην ΕΕ ανησυχεί ιδιαίτερα για τρομοκρατική επίθεση κατά τους επόμενους 12 μήνες. Η μεγάλη πλειονότητα των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων ήταν επιθέσεις «χαμηλής τεχνολογίας», από μοναχικούς δράστες που στοχεύουν άτομα σε δημόσιους χώρους, ενώ η διαδικτυακή τρομοκρατική προπαγάνδα απέκτησε νέα σημασία με τη ζωντανή μετάδοση των επιθέσεων στο Christchurch. Η απειλή από τα ριζοσπαστικοποιημένα άτομα παραμένει υψηλή —ενισχυμένη δυνητικά από επιστρέφοντες αλλοδαπούς τρομοκράτες μαχητές και από εξτρεμιστές που αποφυλακίζονται.

… Σύνδεση όλων των φορέων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε μια κοινή προσπάθεια: Οι βασικοί παράγοντες, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, επιδεικνύουν απροθυμία όσον αφορά την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με την ασφάλεια, από φόβο μήπως αυτό υπονομεύσει την εθνική ασφάλεια ή την ανταγωνιστικότητα. Είμαστε όμως πιο αποτελεσματικοί όταν όλοι αλληλοϋποστηριζόμαστε. Πρώτον, αυτό σημαίνει εντατικότερη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, με τη συμμετοχή των αρχών επιβολής του νόμου, των δικαστικών αρχών και των δημόσιων αρχών, καθώς και με τα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς της ΕΕ, ώστε να οικοδομηθεί η κατανόηση και η ανταλλαγή που είναι αναγκαίες για κοινές λύσεις. Η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα είναι επίσης καθοριστικής σημασίας, δεδομένου ότι ο κλάδος κατέχει σημαντικό μέρος της ψηφιακής και μη ψηφιακής υποδομής που είναι κεντρικής σημασίας για την αποτελεσματική καταπολέμηση του εγκλήματος και της τρομοκρατίας. Τα ίδια τα άτομα μπορούν επίσης να συνεισφέρουν, για παράδειγμα μέσω της ανάπτυξης των δεξιοτήτων και της ευαισθητοποίησης για την καταπολέμηση του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο ή της παραπληροφόρησης. Τέλος, αυτή η κοινή προσπάθεια πρέπει να επεκταθεί πέραν των συνόρων μας, δημιουργώντας στενότερους δεσμούς με ομοϊδεάτες εταίρους.

Πρόκειται για την ίδια ε.ε. που έκανε κουρέλι της GDPR… Πρόκειται για την ίδια ε.ε. που άνοιξε στη ζούλα, κρυφά και δόλια, τη λεωφόρο για τα μεταλλαγμένα, ξεκινώντας απ’ ίδια τα κορμιά των ignorants υπηκόων, με την αλλαγή της νομοθεσίας ώστε να γίνει η επέλαση των GMO πλατφορμών γενετικής μηχανικής…

Αυτής της ε.ε. τα κράτη / μέλη μας προστατεύουν…

We can’t breathe!

Παρασκευή 12 Φλεβάρη. Nα, λοιπόν, μια επιστημονική έρευνα με τίτλο που μας (και σας) αφορά. (Κρατείστε την μακριά από caradinieri!) Τίτλος: COVID-19 και η πολιτική οικονομία της μαζικής υστερίας. Δημοσιεύτηκε πριν καμμιά δεκαριά μέρες, και την ανακάλυψή της την οφείλουμε στον Φαρσαλινό.

Το θέμα «καίει», και καίει ακόμα: πως τα δυτικά κράτη (και όχι σκέτα τα κράτη, από «κακία» λέμε εμείς, αλλά τα κράτη σαν εκφραστές του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος· άρα τα κράτη σαν εργαλεία του πλέον δυναμικού τμήματος του δυτικου καπιταλισμού) δημιούργησαν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία! Η έρευνα δεν αφορά το γιατί (την δημιούργησαν), αφορά μόνο το πως. Ουσιαστικά περιδιαβαίνει την ερευνητική βιβλιογραφία σχετικά α) με την φοβική αυθυποβολή, το πως δηλαδή άτομα και σύνολα αρρωσταίνουν (κυριολεκτικά, με συμπτώματα) είτε επειδή φοβούνται μην αρρωστήσουν είτε επειδή νομίζουν ότι αρρώστησαν· β) το πως η μαζική προπαγάνδα μπορεί να δημιουργήσει ιδεολογική / φοβική ασφυξία σε πληθυσμούς, ειδικά σε πληθυσμούς που έχουν ήδη (ατομικούς) υγιεινιστικούς φόβους· και γ) πως τα κράτη και οι ειδικοί τους οργάνωσαν αυτό ακριβώς, έναν μαζικό και ανεξέλεγκτο φόβο αρρώστιας-θανάτου με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.

Η συγκεκριμένη έρευνα αναφέρεται ειδικά (και) στο γερμανικό κράτος. Πρόκειται για αυτό το απόσπασμα:

Θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε για λογαριασμό σας αυτό. Προτιμήσαμε όμως να βρούμε το γερμανικό κείμενο και να το συσχετίσουμε με την αναφορά της έρευνας. Ο τίτλος του γερμανικού (κυβερνητικού) κειμένου, που φαίνεται ότι «διέρρευσε» κάποια στιγμή, είναι αυτός:

Βρήκαμε το σημείο που αναφέρεται στη δημιουργία του επιθυμητού σοκ (στην γερμανική κοινωνία!) Είναι αυτό:

Την μετάφραση απ’ τα γερμανικά την κάναμε μέσω μηχανής, και η συσχέτιση / αντιπαραβολή με την έρευνα για την πολιτική οικονομία της μαζικής υστερίας επέτρεψε ελπίζουμε να μην υπάρχουν ασαφή νοήματα. Αν, ωστόσο, υπάρχουν λάθη παρακαλούμε να μας διορθώσετε.

Να λοιπόν – οι τονισμοί με υπογραμμίσεις δικές μας:

4. Συμπεράσματα για δράση και ανοιχτή επικοινωνία

4 α. Διευκρινίστε τη χειρότερη περίπτωση!

Πρέπει να ξεφύγουμε από την επικοινωνία που επικεντρώνεται στο ποσοστό θνησιμότητας των περιπτώσεων. Με ένα ποσοστό θνησιμότητας περιστατικών που ακούγεται ασήμαντο σε ποσοστιαία άποψη και επηρεάζει ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους, πολλοί άνθρωποι τότε, ασυνείδητα και χωρίς γνώση, σκέφτονται: «Λοιπόν, έτσι ξεφορτωθούμε τους ηλικιωμένους που τραβούν την οικονομία μας κάτω, εμείς είναι ήδη πάρα πολλοί στη γη, και με λίγη τύχη θα κληρονομήσω λίγο νωρίτερα ». Αυτοί οι μηχανισμοί έχουν συμβάλει σίγουρα στην υποβάθμιση της επιδημίας στο παρελθόν.

Προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα σοκ, πρέπει να καταστούν σαφείς οι συγκεκριμένες επιπτώσεις μιας λοίμωξης στην ανθρώπινη κοινωνία:

1) Πολλοί σοβαρά άρρωστοι μεταφέρονται στο νοσοκομείο από τους συγγενείς τους, αλλά απομακρύνθηκαν και πεθαίνουν με αγωνία στο σπίτι όπου ζουν. Ο πνιγμός ή η έλλειψη αρκετού αέρα είναι πρωταρχικός φόβος για όλους. Το ίδιο ισχύει για την κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τους αγαπημένους σας που βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο. Οι εικόνες από την Ιταλία είναι ενοχλητικές.

2) “Τα παιδιά είναι απίθανο να υποφέρουν από την επιδημία“: Λάθος. Τα παιδιά μολύνονται εύκολα, ακόμη και με περιορισμούς εξόδου, π.χ. από τα παιδιά των γειτόνων. Όταν μολύνουν τους γονείς τους και ένας από αυτούς πεθαίνει με αγωνία στο σπίτι και αισθάνεται ότι φταίει επειδή ξέχασε να πλείνει τα χέρια του μετά το παιχνίδι, για παράδειγμα, είναι το πιο τρομερό πράγμα που μπορεί να βιώσει ποτέ ένα παιδί.

3) Επακόλουθες ζημιές: Ακόμα κι αν έχουμε μόνο αναφορές για μεμονωμένες περιπτώσεις μέχρι στιγμής, είναι μια ανησυχητική εικόνα. Ακόμα και εκείνοι που θεραπεύτηκαν μετά από μια ήπια πορεία μπορεί προφανώς να υποστούν υποτροπές ανά πάσα στιγμή, οι οποίες στη συνέχεια ξαφνικά τελειώνουν θανατηφόρα, λόγω καρδιακής προσβολής ή πνευμονικής ανεπάρκειας επειδή ο ιός έχει βρει τον δρόμο του στους πνεύμονες ή την καρδιά χωρίς να το παρατηρήσουν. Αυτές μπορεί να είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά συνεχώς αιωρούνται σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω σε εκείνους που κάποτε είχαν μολυνθεί. Μια πολύ πιο συχνή συνέπεια είναι η κόπωση και η μειωμένη ικανότητα των πνευμόνων που διαρκεί για μήνες και πιθανώς χρόνια, όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές από τους επιζώντες του SARS και ισχύει επίσης για το COVID-19, αν και η διάρκεια φυσικά δεν μπορεί να εκτιμηθεί ακόμη.

Επιπλέον, πρέπει επίσης να υποστηριχθεί ιστορικά, σύμφωνα με τον μαθηματικό τύπο [ότι]: 2019 = 1919 + 1929

Πρέπει να απεικονίσουμε μόνο τα παραπάνω στοιχεία σχετικά με το υποτιθέμενο ποσοστό θνησιμότηταςερισσότερο από 1% με τη βέλτιστη υγειονομική περίθαλψη, δηλαδή πάνω από 3% λόγω υπερφόρτωσης σε περίπτωση μόλυνσης), σε σύγκριση με το 2% με την ισπανική γρίπη, και όσον αφορά την αναμενόμενη οικονομική κρίση εάν αποτύχει ο περιορισμός, αυτός ο τύπος θα έχει νόημα για όλους.

Το χαλιφάτο…

Τετάρτη 20 Γενάρη. Caliphate… Ήταν μια δημοσιογραφική επιτυχία πρώτης γραμμής: μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών / επεισοδίων (podcast), με βασικό σκελετό την συνέντευξη ενός (πρώην) «τρομοκράτη» του isis… Ονόματι Abu Huzaifa al-Kanadi… Ο καναδός πακιστανικής καταγωγής Huzaifa διηγήθηκε στη δημοσιογράφο Rukmini Callimachi (που βρήκε τον “τρομοκράτη” μέσω instagram…) το πως «ριζοσπαστικοποιήθηκε», πως ταξίδεψε στη συρία, πως εντάχτηκε στον isis, και το πόσες δολοφονίες / εκτελέσεις έκανε σαν μέλος του. Εμβόλιμα, για χάρη του εμπλουτισμού αυτού του ραδιοφωνικού σήριαλ, η Callimachi προσέθεσε και διάφορα άλλα στοιχεία, παρμένα απ’ το μήντιο για λογαριασμό του οποίου δούλευε: τους new york times… Απ’ τα 10 επεισόδια της σειράς (ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 2018) τα 7 είχαν πρωταγωνιστή τον Huzaifa, και τα υπόλοιπα 3 ήταν «γενικής πληροφόρησης»… Η Callimachi ήταν γνωστή, “βαρύ όνομα” στο payroll των new york times: είχε, άλλωστε, κι άλλη μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία στο ενεργητικό της: είχε κλέψει από κάποιο κυβερνητικό κτίριο στη Βαγδάτη αρχεία με στοιχεία για μέλη (ή υπόπτους για συμμετοχή) στον isis…

Η ακροαματικότητα του σήριαλ ήταν μεγάλη. Και η σειρά άρχισε να βραβεύεται. Το 2018 κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ραδιοφωνικού ντοκυμαντέρ απ’ την international documentary association. Το 2019 κέρδισε άλλα δύο, το βραβείο Peabody (στο όνομα ενός βαθύπλουτου και φιλάνθρωπου αμερικάνου επιχειρηματία των μέσων του 20ου αιώνα), και το βραβείο της «λέσχης αμερικάνων δημοσιογράφων που δουλεύουν εκτός συνόρων» (“overseas press club of america”) – ενώ η Callimachi έφτασε στον τελικό των υποψήφιων για το βραβείο pulitzer το 2019.

Όλα ήταν εκείνο που έπρεπε να είναι: η επιβράβευση των «ειδικών» της δημαγωγίας για μια δημοσιογραφική δουλειά που είχε ντοκουμεντάρει τα εγκλήματα και την βαρβαρότητα του isis στη συρία. Ένα μόνο προέκυψε: ο Shehroze Chaudhry (το πραγματικό όνομα του Huzaifa…) δεν είχε πάει ποτέ στη συρία, δεν είχε ενταχτεί ποτέ στον isis, δεν είχε σκοτώσει με ή χωρίς βασανιστήρια κανέναν!!.. Με μια κουβέντα είχε φτιάξει όλη την ιστορία που σέρβιρε με την φαντασία του…

Πώς αποκαλύφθηκε αυτή η φάρσα; Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή η καναδική αντιτρομοκρατική εντόπισε και άρχισε να παρακολουθεί τον Chaudhry / Huzaifa σαν «τρομοκράτη του isis» όταν άρχισαν να εκπέμπονται απ’ το site των new york times οι συνεντεύξεις του στην Callimachi. Το παρακολουθούσαν για καιρό. Έκαναν κάθε δυνατή έρευνα για την περίπτωσή του, μόνο για να ανακαλύψουν ότι ήταν ψεύτης ολκής. Τον έδεσαν τελικά στις 25 Σεπτέμβρη του 2020 με την κατηγορία της «ψευτο-τρομοκρατικής δράσης» που χρησιμοποιούνται για τα τηλεφωνήματα / φάρσες για τοποθέτηση βομβών. (Ο δικηγόρος του δήλωσε ότι η κατηγορία δεν είναι σοβαρά τεκμηριωμένη, και ότι ο Chaudhry / Huzaifa θα αθωωθεί).

Το κουβάρι υποχρεωτικά άρχισε να ξεδιπλώνεται ανάποδα. Οι καθεστωτικοί new york times αναγκάστηκαν να κάνουν «εσωτερική έρευνα» για το θέμα· για να ανακοινώσουν στις 18 Δεκέμβρη του 2020 (προσέξτε την κομψότητα της διατύπωσης) ότι «…σημαντικά σημεία της σειράς δεν υπηρετούσαν τα στάνταρ της ακρίβειας…». Αλλά, επίσης, ότι «… η έλλειψη βαθύτερης έρευνας για την αξιοπιστία των στοιχείων οφειλόταν στο ότι η εφημερίδα ήταν καινούργια στον τομέα του ραδιοφώνου, χωρίς πείρα…» Τα βραβεία ανακλήθηκαν (σεμνά και χωρίς τις φανφάρες της απονομής τους)… Η Calliachi υποστηρίξε ότι εξαπατήθηκε… και παραιτήθηκε (αλλά η παραίτησή της δεν έγινε δεκτή, αφού θεωρείται «ειδική» στην «ισλαμική τρομοκρατία»). Το σημαντικότερο όλων: όταν έγιναν όλα αυτά, τέλη του 2020, ο isis ήταν πια αδιάφορος σαν «εργαλείο» στη μέση Ανατολή, αφού είχε ηττηθεί απ’ το μπλοκ της Αστάνα, παρά τους ισχυρούς υποστηρικτές και χρηματοδότες που είχε…

Η περίπτωση αυτή είναι σημαντική επειδή είναι χαρακτηριστική: όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι και επαγγελματίες ειδικοί της δημαγωγίας ξεγελάστηκαν από έναν μυθομανή… Το «τρώτε»; Δεν θα έπρεπε!

Ο Chaudhry / Huzaifa βρήκε την Calliachi και η Calliachi τον Chaudhry / Huzaifa ακριβώς την στιγμή που έπρεπε! Οι συγγενείς διάφορων καναδών νεαρών που είχαν “πάει για πόλεμο” στις γραμμές του isis καθώς και αντιπολεμικοί ακτιβιστές, κορύφωναν το 2018 μια εκστρατεία υπέρ του επαναπατρισμού τους (από διάφορες φυλακές στην ανατολική συρία που ελέγχονται απ’ τον αμερικανικό στρατό και τους βαστάζους του, τους ypg), και είχαν ήδη ορισμένες επιτυχίες: συζητιόταν, σε επίπεδο κυβερνητικών στελεχών, η διαδρομή που θα ακολουθούσαν στην επιστροφή τους απ’ τη μέση Ανατολή…

Οι συντηρητικοί / δεξιοί καθώς και κρατικοί μηχανισμοί του καναδά ήταν εκνευρισμένοι μ’ αυτήν την εξέλιξη. Να δικαστούν όλοι αυτοί στον καναδά ήταν αδύνατο, αφού ήταν προφανώς αδύνατο να βρεθούν στοιχεία σε βάρος τους (από πού; απ’ τα αρχεία του isis;;;;) Υποχρεωτικά θα έμεναν ελεύθεροι… Και φυσικά η στάση του καναδικού κράτους θα λειτουργούσε σαν διεθνές παράδειγμα, πιέζοντας και άλλα πρωτοκοσμικά κράτη (αγγλία, γαλλία…) να κάνουν το ίδιο, να δεχτούν δηλαδή πίσω τους «φονταμενταλιστές» υπηκόους τους – κάτι που αποφεύγουν μετά βδελυγμίας, προτιμώντας να μάθουν ότι σάπισαν σε κάποια έρημο ή ότι κατάφεραν να φύγουν κρυφά προς φιλιππίνες μεριά…

Χρειαζόταν, λοιπόν, «κάτι» για να σταματήσει η καναδική γενναιοδωρία… Και εντελώς συμπτωματικά βρέθηκε, απ’ το δίδυμο Chaudhry / Huzaifa και Calliachi, υπό την δημοσιογραφική εγγύηση και σφραγίδα των new york times… Η ίδια η Callimachi το παραδέχτηκε, με την υπερηφάνεια που αντιστοιχούσε, αφού ως εκείνη την στιγμή (2 Δεκέμβρη του 2019) δεν είχε αποκαλυφθεί η φάρσα της σειράς «Χαλιφάτο». Το γεγονός ότι ο Chaudhry / Huzaifa μπορούσε να διηγείται πόσο φονιάς ήταν στη μέση Ανατολή κινούμενος ελεύθερα ήταν το κατάλληλο “πάτημα” για να κοπεί κάθε συζήτηση και σχεδιασμός για επαναπατρισμό άλλων τέτοιων “φονιάδων” (εντός ή εκτός εισαγωγικών).

Επρόκειτο, λοιπόν, για συνωμοσία των άστρων, για σατανική σύμπτωση, για “μεγάλη τύχη”; Μήπως το καναδικό κράτος άρπαξε την ευκαιρία αλλά δεν ασχολήθηκε καθόλου να την κατασκευάσει; Υπάρχουν διάφοροι που θα υποστηρίζαν ακριβώς αυτό (υποστηρίζουν το ίδιο για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία).

Εντάξει…. Ζούμε σ’ έναν κόσμο “ευκαιριών” – κι όποιος προλάβει τις αρπάζει…

(φωτογραφία επάνω: Η Rukmini Callimachi και ο παραγωγός του “caliphate” Andy Mills παραλαμβάνουν το βραβείο Peabody τον Μάη του 2019.

φωτογραφία κάτω: τιτίβισμα της Callimachi στις 2 Δεκέμβρη του 2019. Όπως είπε ο … ο Καναδάς είχε ξεκινήσει να επαναπατρίσει κρατούμενους μέχρι την στιγμή που εμφανίστηκε το podcast μου. Το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να τον δικάσουν προκάλεσε σοκ στο σύστημα, δείχνοντας ότι είναι σχεδόν αδύνατο να συγκεντρωθούν καταδικαστικά στοιχεία απ’ την μαύρη τρύπα που ήταν το χαλιφάτο…)

Και οι γάλλοι σκοτώνουν

Κυριακή 17 Γενάρη. Στις 3 Γενάρη (πριν σχεδόν δυο βδομάδες), δύο γαλλικά mirage 2000 και ένα «βομβαρδιστικό» drone reaper έριξαν 3 βόμβες σε ένα σπίτι έξω απ’ το χωριό Bounti, στο κεντρικό μάλι. «Καθάρισαν» δεκάδες ένοπλους ανακοίνωσε χαρούμενη η διοίκηση του γαλλικού στρατού κατοχής του μάλι. «Περίπου 30». Για να παρουσιάζουν αριθμό σίγουρα μπορούσαν να διακρίνουν τα πτώματα – σ’ αυτές τις δουλειές χρειάζεται ακρίβεια.

Στον αριθμό οι γάλλοι κατοχικοί ήταν σχετικά ακριβείς. 28 ήταν το τελικό νούμερο. Αλλά δεν ήταν ένοπλοι αντάρτες. Ήταν ένας γάμος. Δολοφονήθηκαν 20 άτομα και τραυματίστηκαν σοβαρά 8. Ήταν η απάντηση του στρατού του βασιλιά Macron στην «απώλεια», μια μέρα πριν, στις 2 Γενάρη, τριών γάλλων πεζοναυτών που έπεσαν σε ενέδρα ανταρτών.

Δεν είναι ντροπή για κανέναν ιμπεριαλιστικό / κατοχικό στρατό το να μιμείται τους «μεγάλους» δασκάλους, τον αμερικανικό και τον ισραηλινό. Ο γαλλικός στρατός βρίσκεται στο μάλι εδώ και 8 χρόνια, με σκοπό να «φέρει την ειρήνη και την σταθερότητα», καταπολεμώντας την «τρομοκρατία». Δεν υπάρχει καμμία «επιτυχία» σ’ αυτό το πεδίο, υπάρχει όμως πολύ μεγάλη σ’ ένα άλλο, το βασικό: πολεμώντας την «τρομοκρατία» στη ζώνη του Sahel ο γαλλικός στρατός έχει επεκτείνει τις βάσεις του πέρα απ’ το μάλι στον νίγηρα και στο τσαντ.

Οι μαλινέζοι στρέφονται όλο και περισσότερο ενάντια στη γαλλική κατοχή, και η δολοφονία 28 αμάχων αγροτών ενισχύει το μίσος εναντίον των κατοχικών. Ξέρουν οι ντόπιοι τι αντίστοιχα έχει κάνει ο αμερικανικός στρατός στο αφγανιστάν και ο ισραηλινός στη Γάζα και στη συρία· δεν έχουν αυταπάτες. Το να είναι «παράπλευρες απώλειες» είναι το καλύτερο που μπορούν να τους προσφέρουν οι «ελευθερωτές» τους – βάζοντας εν τω μεταξύ στο χέρι βασικές πρώτες ύλες απ’ τα εδάφη τους.

Θα καταφέρει ο βασιλιάς Macron (ή/και οι διαδοχοί του) να γλυτώσει την εκδίωξή του στρατού απ’ όλη αυτή την περιοχή τα επόμενα χρόνια; Αν δει drones ανταρτών να επιτίθενται στις βάσεις του, ας αρχίσει να μετράει ανάποδα: «κάποιοι» (και υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι με τις απαραίτητες γνώσεις…) θα έχουν πιάσει δουλειά για τα καλά σ’ αυτά τα μέρη…

(φωτογραφία κάτω: Ο γαλλικός μιλιταρισμός, στις ιμπεριαλιστικές / κατοχικές του εκφάνσεις μάλιστα, συνεχίζει να διαφημίζεται στις στάσεις του Παρισιού. Απαλλοτριώνοντας νοήματα και λέξεις: “εμπιστοσύνη” γράφει η συγκεκριμένη αφίσα – και καταλαβαίνετε τι εννοεί…)

Τα ρέστα…

Σάββατο 9 Γενάρη. Γράφαμε χτες (το άρωμα του μιλιταρισμού) κάτι «περίεργα» περί κατάστασης έκτακτης ανάγκης σαν δομικής αναγκαιότητας των αφεντικών της αναδιάρθρωσης ακόμα κι αν στόχος της, για κάποιο διάστημα, είναι φασίστες – τύπου ψοφιοκουναβικών για παράδειγμα. Κάνετε τον κόπο (αν σας ενδιαφέρει) να ξαναδιαβάσετε την χθεσινή αναφορά – γιατί θα κάνουμε τα «περίεργα» κάπως πιο λιανά…

Το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo ετοιμάζεται να ψηφίσει καινούργια αντιτρομοκρατική νομοθεσία – έναν «patriot act 2»… Να το θυμίσουμε; Ο «patriot act 1» ήταν το εσωτερικής χρήσης επιστέγασμα της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης (εναντίον των τρομοκρατών / «τζιχαντιστών») αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001…

Η προετοιμασία της τωρινής νέας “έκτακτης νομοθεσίας” πάει πίσω στο 2019. Αλλά στο εκλογικό 2020 αυτή η καινούργια «αντιτρομοκρατική νομοθεσία» ήταν μέσα στο μενού για το κόμμα του νυσταλέου Jo, ακόμα κι αν δεν ήταν στη μόστρα. Εναντίον τίνος «τρομοκράτη» θα είναι αυτή; Εναντίον της εσωτερικής τρομοκρατίας! Και ποιά είναι αυτή; Μήπως οι δολοφονίες άοπλων αφροαμερικάνων από μπάτσους; Όχι δα!

Η «εσωτερική τρομοκρατία» στο Joνυσταλεάν θα ξεκινάει απ’ τα «εγκλήματα σκέψης» και θα φτάνει ως την «διασπορά ψευδών ειδήσεων» – σε σχέση και με τα δύο, το ποια είναι η σωστή σκέψη και ποιές είναι οι αληθινές ειδήσεις θα ορίζονται, φυσικά, αρμοδίως… Θα περιλαμβάνει, προφανώς, «επιθέσεις σε δημόσια κτίρια» (με οποιονδήποτε τρόπο, απ’ όπου κι αν προέρχονται…), ίσως και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδιωτικές εγκαταστάσεις «κρίσιμης σημασίας»… Και, φυσικά, θα περιλαμβάνει διαφόρων ειδών «αρνητές» – δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κοινή δεξαμενή στην οποία τα αφεντικά και οι λακέδες τους πετάνε οποιονδήποτε λέει «όχι» στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, αδιάφορο το γιατί το λέει, απέκτησε αυτό το όνομα. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «εσωτερική τρομοκρατία» η «αποθάρρυνση» των υποτελών μέσω «διασποράς ψευδών ειδήσεων» να πλατφορμιαστούν; Άνετα… Ανετότατα…

Είναι γι’ αυτό που τόσο ο νυσταλέος όσο και το επιτελείο του βάφτισαν πολύ γρήγορα το ντου των ψοφιοκουναβικών στο Καπιτώλιο «ενέργεια τρομοκρατών». Ήταν ευκαιρία: βγαίνει στη σέντρα το φασισταριό για να «ακούσουν» και οι όποιοι αφροαμερικάνοι τολμήσουν να ακολουθήσουν πιο ριζοσπαστικές τακτικές. Πιθανόν και τίποτα ριζοσπάστες λευκοί που θα τολμήσουν να σκεφτούν ένα occupy wall street 2.0… “Δεν είναι καιρός για τέτοια!”….

Ο νυσταλέος Jo την ξέρει καλά την δουλειά (σε αντίθεση με το ψόφιο κουνάβι που σαν μεσίτης / πλυντήριο έπιανε πολύ χοντροκομμένα και μεροληπτικά την ανάγκη του εσωτερικού μιλιταρισμού). Άλλωστε αυτός ήταν που είχε διαμορφώσει και τον “patriot act 1”!! Για χάρη των ρεπουμπλικάνων του Μπους του Β, των θιασωτών του αμερικανικού 21ου αιώνα! Έχει το copyright…

Μ’ αυτούς δεν είναι που θα κυβερνήσει και τώρα;

(Μήπως τα χθεσινά «περίεργα» είναι κάπως λιγότερο τέτοια σήμερα;)

Το κτίριο με την μεγαλύτερη σκιά στον κόσμο (ή: υπενθυμίσεις για όσους καταπίνουν τα πορίσματα των ειδικών αμάσητα).

Κυριακή 3 Γενάρη. Η “11η Σεπτέμβρη του 2001” έχει πέρασει στην παρελθούσα ιστορία· οι συνέπειες της όμως είναι η τρέχουσα ιστορία. Και η μελλοντική. Το ιράκ βρίσκεται ακόμα υπό κατοχή, όπως και το αφγανιστάν. Η συρία βρίσκεται επίσης υπό κατοχή του 1/3 της επικράτειάς της, απ’ τον αμερικανικό στρατό και τους τοπικούς συμμάχους του. Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ βομβαρδίζει κατά βούληση “στόχους” στο συριακό έδαφος, επειδή ξέρει ότι έχει τις πλάτες όχι μόνο του αμερικανικού στρατού αλλά και αρκετών ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών. Η Τεχεράνη βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο του “άξονα”, αφού – κατά το αμερικανοκαραβανίστικο δόγμα του 2003 – οι πιτσιρικάδες πάνε στη Βαγδάτη, οι αληθινοί άντρες πάνε στην Τεχεράνη». Οι παλαιστίνιοι ζουν πάντα υπό όλο και πιο επιθετική κατοχή. Οι πληβείοι στην αίγυπτο ζουν κάτω απ’ την φονική μπόντα μιας στρατιωτικής χούντας, που επωφελήθηκε απ’ την «ενεργή εμπλοκή των ηπα στη μέση Ανατολή». Και τόσα άλλα.

Ορισμένα γεγονότα μιας μονάχα ημέρας σε ένα σημείο του πλανήτη άνοιξαν ένα τεράστιο κεφάλαιο στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, το κεφάλαιο που ονομάστηκε μακρύς, προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας – σκοτώνοντας ως το 2018 μόνο στο ιράκ και στο αφγανιστάν σχεδόν τόσους αμάχους όσους μετριούνται σαν «excess θάνατοι λόγω covid» στην ευρώπη: πάνω από 250.000… «Φυσικά» (για τον δυτικό κόσμο) ούτε οι ζωές ούτε οι θάνατοι έχουν την ίδια αξία.

Εκείνο που δείχνει να αντέχει σαν «δυτική» αξία, σαν αξία σ’ εκείνο το μέρος του πλανήτη που καμαρώνει πως ανέπτυξε και έσπειρε τον ορθολογισμό, είναι το τι συνέβη πράγματι εκείνη την ημέρα· ειδικά στη Ν. Υόρκη. Όταν, πολύ σύντομα (μέσα σε δύο εβδομάδες μετά) υποστηρίξαμε ότι επρόκειτο για inside job και για το «Ράιχσταγκ στις φλόγες – του 21ου αιώνα», κατηγορηθήκαμε για τα μύρια όσα. Απ’ τους ίδιους (αν όχι τα ίδια πρόσωπα σίγουρα τις ίδιες «απόψεις»…) που και τώρα μας κατηγορούν τα ίδια μύρια όσα. Πιο εκχυδαϊσμένα πια επειδή αυτό συμβουλεύει η τωρινή παρακμιακή κουλτούρα…

Κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο!!! Όπως συμβαίνει με το τρέχον έγκλημα που λέγεται «covid» έτσι και μ’ εκείνο που ονομάστηκε «η τρομοκρατική επίθεση της 11η Σεπτέμβρη» οι ακλόνητες αποδείξεις για το ποιοί ήταν / είναι οι πραγματικοί δράστες βρίσκονταν σε κοινή θέα! «Ακλόνητες»; Χμμμμ… Πώς μπορεί η ασταμάτητη μηχανή να χαρακτηρίζει έτσι «κάτι» που ενώ διαδραματίστηκε ακριβώς εκεί, στο κέντρο του παγκόσμιου εμπορίου, ήταν σα να μην έγινε ποτέ; Αν η όποια κάθε φορά πλειοψηφία αντιλαμβάνεται κάτι άλλο, αν δηλαδή αποδέχεται εκείνο που της λένε τα αφεντικά της, τότε αυτή είναι η «πραγματικότητα»!!! Τελεία και παύλα! Και οποιαδήποτε επίκληση ακόμα και απλά της όρασης είναι σκέτη «συνωμοσιολογία»…

Η απόδειξη για τους αληθινούς αυτουργούς της 11ης Σεπτέμβρη ήταν και παραμένει η κατάρρευση του τρίτου ουρανοξύστη, του 47 ορόφων «κτηρίου 7». Κατέρρευσε μετά από ώρες, στις 11 Σεπτέμβρη του 2001, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κατέρρευσαν οι άλλοι δύο πύργοι· με την διαφορά ότι δεν τον είχε κτυπήσει κανένα αεροπλάνο… Κατέρρευσε, όπως και οι δυο άλλοι πύργοι, με την μέθοδο της οργανωμένης κατεδάφισης (όπως έχει γίνει δεκάδες φορές σε άλλα κτίρια…) κάτι που δεν είχε (και δεν μπορούσε να έχει!) σχέση με τις φωτιές απ’ τα καύσιμα των δυο αεροπλάνων… είχε όμως άμεση σχέση με (και δράστες) εκείνους που είχαν διακηρύξει λίγα χρόνια πριν ότι η αμερικανικη κοινή γνώμη χρειάζεται ένα «Περλ Χαρμπορ» ώστε να ξεκινήσει τις εκστρατείες της για να γίνει ο 21ος αιώνας αμερικανικός… Οι εκστρατείες ξεκίνησαν, ο 21ος αιώνας δεν θα είναι αμερικανικός· πράγμα που σημαίνει περισσότερες εκστρατείες και περισσότερα «Περλ Χάρμπορ» για την διαμόρφωση της εσωτερικής συναίνεσης / πειθαρχίας στους δυτικούς ιμπεριασμούς.

Η κατάρρευση του “κτηρίου 7” ήταν, κυριολεκτικά, η “κάνη που καπνίζει” – για όσους είχαν μάτια για να βλέπουν και σκέψη για να την ασκούν. Ατυχώς ήταν ελάχιστοι, παγκόσμια. Όχι όμως ασήμαντοι στις ηπα. Ομάδες μηχανικών (αλλά και συγγενείς των πυροσβεστών που σκοτώθηκαν απ’ την κατάρρευση των δίδυμων πύργων…) ποτέ δεν δέχτηκαν την κυρίαρχη εξήγηση για τα γεγονότα. Χρειάστηκαν όμως πολλά χρόνια επίπονης δουλειάς για να φτάσουν στην επιστημονικά αποδεδειγμένη αμφισβήτησή της.

Η επίσημη εκδοχή του αμερικανικού κράτους εκδόθηκε 4 χρόνια μετά, τον Σεπτέμβρη του 2005. Κρατώντας κρυφά (“κρατικά μυστικά” γαρ…) τα στοιχεία που χρησιμοποίησε, κατέληξε στο συμπέρασμα πως το “κτήριο 7” κατεδαφίστηκε εξαιτίας μιας μικρής σημασίας και ακόμα μικρότερης έντασης φωτιάς που είχε ξεσπάσει νωρίτερα στα γραφεία δύο ορόφων της μιας όψης του. Ο μηχανικός Leroy Hulsey, καθηγητής το πανεπιστήμιο της Αλάσκα και δύο διδακτορικοί φοιτητές του, ο Feng Xiao και ο Zhili Quan, χρειάστηκαν το ίδιο διάστημα, 4 χρόνια, για να εξετάσουν κάθε πιθανό και απίθανο ενδεχόμενο για τις αιτίες της κατάρρευσης του «κτηρίου 7». Και να καταλήξουν με τα πιο ακλόνητα (άλλη μια φορά η καταραμένη λέξη!..) στοιχεία ότι επρόκειτο για οργανωμένη κατεδάφιση… (Όλη αυτή η έρευνα αποτυπώθηκε σ’ ένα φίλμ, με τίτλο Seven που προβάλλεται ήδη στις ηπα – όχι με επίσημη διανομή…)

Υπάρχουν εκείνοι που απορρίπτουν τις προβολές των αφεντικών· υπάρχουν κι εκείνοι που απορρίπτουν την πραγματικότητα, εφευρίσκοντας διάφορα ιδεολογήματα ή, απλά, καταναλώνοντας τις εντυπώσεις. Έχουν διάφορους λόγους γι’ αυτό…

Η έρευνα των Hulsey, Xiao και Quan, που είχε ζητηθεί απ’ τους αμερικάνους «μηχανικούς για την αλήθεια για την 11η/9ου» και οικογένειες κάποιων απ’ τους νεκρούς, συνάντησε όλα τα εμπόδια που θα μπορούσε να προβάλει αυτή η δεύτερη κατηγορία· που συνήθως είναι πολυπληθέστερη και ισχυρότερη θεσμικά και οικονομικά. Απειλές, προβοκάτσιες, οργανωμένη δυσφήμιση, μόνιμες κατηγορίες για «συνωμοσιολογία» και συστηματική απόκρυψη απ’ τους δημαγωγούς ήταν στο μενού – αν όλα αυτά θυμίζουν κάτι σημερινό… Στο κάτω κάτω τα έβαζαν με το αμερικανικό βαθύ κράτος, ακόμα κι αν δεν το κατηγορούσαν ευθέως για την «δουλειά» της 11ης Σεπτέμβρη… Είχαν όμως το πείσμα να συνεχίσουν. Μέχρι να φτάσουν στο τέλος.

Η αλήθεια είναι κόρη του χρόνου, όχι της εξουσίας λέει μια παλιά κουβέντα. Από πολιτική άποψη η τεκμηρίωση της συγκεκριμένης αλήθειας για εκείνη την ημέρα έρχεται αργά· κι ωστόσο είναι καλοδεχούμενη. (Είναι γνωστό ήδη από χρόνια και το είδος των high tech εκρηκτικών που χρησιμοποιήθηκαν για την 3πλη προβοκατόρικη κατεδάφιση των ουρανοξυστών του world trade center…) Είναι καλοδεχούμενη λοιπόν όχι για την αναδρομική της ισχύ: για να γίνουν δικαστήρια ανάλογα εκείνων της Νυρεμβέργης για την 11η Σεπτέμβρη και όσα “πάτησαν” επάνω της θα πρέπει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του να ηττηθούν καθαρά και επίσημα, κάτι που θα έχει απίστευτα πολύ αίμα…

Είναι καλοδεχούμενη εξαιτίας αυτής της φονικής επικαιρότητάς της τώρα, εξαιτίας των καινούργιων “εκστρατειών” των αφεντικών. Εν τω μεταξύ όσοι ζουν κοιτώντας τους εαυτούς τους στον όποιον καθρέφτη (και είναι πολλοί…) ζουν αναγκαστικά σε “δωμάτια με καθρέφτες”.

Σούρνονται απ’ την μύτη όπως κάθε “έξυπνο πουλί”…

Δυναμικές ανισορροπίες

Παρασκευή 4 Δεκέμβρη. Όταν η διοίκηση Obama προώθησε μια κάποια μέτρια «αναστολή» της αμερικανικής επιθετικότητας κατά της Τεχεράνης, με την υπογραφή της συμφωνίας 5 + 1 το 2015, θα πρέπει να είχε κατά νου μια μακιαβελική μεν αλλά εν δυνάμει λειτουργική προσέγγιση, και φυσικά μια σοβαρή διόρθωση της αποτυχημένης πια «αντιτρομοκρατικής» στόχευσης του προκατόχου του, Bush του Β: επεδίωκε πια μια «ισορροπία τρόμου» στη μέση Ανατολή (όπου μόνο το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς διαθέτει πυρηνικά) ανάμεσα σε Τεχεράνη και Τελ Αβίβ, με την προσθήκη της ρευστοποίησης των συνόρων ανάμεσά τους (ιράκ και συρία: δημιουργία του χαλιφάτου του isis) θεωρώντας την ικανή και αναγκαία συνθήκη για να γίνει αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου καμμένη γη (ή γη που θα σιγοκαίγεται…) έτσι ώστε η Ουάσιγκτον να συγκεντρώσει την προσοχή της (δηλαδή τα κάθε είδους όπλα της) στο κυρίως μέτωπο, εκείνο του Ειρηνικού.

Η 5 + 1 συμφωνία υπογράφτηκε τον Ιούλη του 2015. Δυο μήνες μετά, τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, προς έκπληξη πολλών, ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στην συριακή επικράτεια… Είμαστε σίγουροι ότι στην Ουάσιγκτον έβαλαν στοίχημα ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin), ενάμισυ χρόνο μετά το στραπάτσο της ουκρανίας, θα ξανα-έσπαγε τα μούτρα του· έκαναν τα πάντα (και απ’ το Παρίσι, το Λονδίνο, το Ριάντ, το Αμπού Ντάμπι) για να συμβεί έτσι· κυριολεκτικά τα πάντα, εκτός απ’ την ανοικτή και επίσημη πολεμική εμπλοκή υπέρ του isis…. (Τελικά έκαναν ακόμα κι αυτό!….) Την στροφή της Άγκυρας (θα πρέπει να) την θεώρησαν προσωρινή ή οππορτουνιστική.

Η πιο κρίσιμη στιγμή για το στοίχημα του άξονα (της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) ήταν η «μάχη του Aleppo». Κανονικά εκεί θα έπρεπε να τσακιστούν οι ρωσικές φιλοδοξίες για σημαντική παρουσία στη μέση Ανατολή… Όταν, τελικά, το μπλοκ της Αστάνα ανακατέλαβε το σύνολο της πόλης, ήταν Δεκέμβρης του 2016· ο Obama ήταν ήδη απερχόμενος· και ήταν οριστικό ότι ο σχεδιασμός για μια «ισορροπία τρόμου» και ένα «δημιουργικό χάος» στη μέση Ανατολή, που θα έλυνε τα αμερικανικά χέρια (και τις αρβύλες) είχε αποτύχει.

Η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού, στη συνέχεια, έκανε το μόνο που θα μπορούσε να κάνει: άνοιξε χώρο και ισχύ στον ισραηλινό μιλιταρισμό, έτσι ώστε την «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα στο Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη που ήταν αδιανόητη μετά τον επίσημο σχηματισμό και την πετυχημένη δράση του μπλοκ της Αστάνα, να την διαδεχθεί μια «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα στον άξονα (συνολικά) και στο μπλοκ της Αστάνα (συνολικά). Βασικό στοιχείο αυτής της αναγκαστικής «αναγωγής» των συγκρούσεων απ’ την περιφερειακή στην global κλίμακα, ήταν να αδυνατίσει, όσο θα ήταν δυνατόν, ο ιρανικός κρίκος. Αυτό βόλευε όλους τους συμμάχους του άξονα (Τελ Αβίβ, Ριάντ, Αμπού Ντάμπι) αλλά και την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, αφού φαντάστηκαν (οι αντίστοιχες διοικήσεις) ότι ένας ιρανικός καπιταλισμός στα όρια του γκρεμού και στο έλεος των ισραηλινών απειλών θα κρατούσε μακριά απ’ την περιοχή το Πεκίνο και θα ακρωτηρίαζε την Μόσχα. Αν όχι για κάτι άλλο, για να μην φτάσουν στον Περσικό και στην αραβική θάλασσα… Οι «κυρώσεις» και η έξοδος απ’ την 5 + 1 συμφωνία ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια της αποτυχίας του σχεδιασμού των «δημοκρατικών» πριν το 2016 – όχι η παράνοια του ψόφιου κουναβιού.

Τι απ’ όλα αυτά μπορεί να «πάρει πίσω» το Joνυσταλεάν; Υποστηρίζουμε: τίποτα! Αν η «γραμμή» των οικονομικών τιμωριών απέναντι σχεδόν στο σύνολο των βασικών κρατών του ευρασιατικού project (κίνα, ρωσία, ιράν) απέτυχε να το συγκρατήσει, η «εναλλακτική» που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η διοίκηση του νυσταλέου Jo είναι η αναβίωση μιας τακτικής «διαίρει και βασίλευε» που έχει σαν βιβλιογραφία … την διοίκηση Νίξον, την δεκαετία του 1970!

Λέμε «υποτίθεται». Η μηντιακή δημαγωγία έχει βάλει ένα φωτοστέφανο πάνω απ’ το κεφάλι του νυσταλέου Jo. Αλλά η Ιστορία και οι πραγματικοί συσχετισμοί δύναμης είναι που διαμορφώνουν τις εξελίξεις· όχι το καροτί μαλλί του ενός και τα χασμουρητά του άλλου! Κατά την γνώμη μας κανένα σοβαρό αφεντικό απ’ αυτά που εμπλέκονται ενεργά στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο δεν «τρώει» το ότι η Ουάσιγκτον θα βρει την έξοδο που ψάχνει χωρίς πόλεμο… Τα μισά δεν το «τρώνε» επειδή, απλά, δεν πρόκειται να αφήσουν τέτοια περιθώρια. Και τα άλλα μισά επειδή ξέρουν από πείρα πως στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό ό,τι κερδίζεται δεν χαρίζεται!

Αυτά βάζουν, κατά την ταπεινή μας άποψη, τις προβοκάτσιες των δολοφονιών του Soleimani και του Abu mahdi al-Muhandis στις 3 Γενάρη και του Fakhrizadeh στις 27 Νοέμβρη στη δυναμική ενός παγκόσμιου πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη – αντί για την δημαγωγική, παραπλανητική και καθηλωτική μηντιακή παρουσίαση “στιγμιοτύπων” ξεκομμένων μεταξύ τους. Στις αρχές του 2020 ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ πίστεψε ότι βγάζοντας απ’ την μέση τον Soleimani θα αδυνατίσει ή και θα σταματήσει την προέλαση της Τεχεράνης (και του μπλοκ της Αστάνα) στη μέση Ανατολή. Αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος. Στο τέλος του 2020 όλος ο άξονας (με την πιθανή εξαίρεση του Ριάντ) θέλει μια πολεμική καταστροφή σε βάρος του ιράν… Διαφορετικά, με τις εξελίξεις στην αφρική (τόσο την βόρεια: λιβύη, τυνησία, αλγερία· όσο και την υποσαχάρια: μάλι, γκάμπια, σουδάν…) να είναι εκτός του δυτικού ελέγχου, το 2021 θα είναι χρονιά με ακόμα περισσότερες ήττες…

(φωτογραφία: Αν και συντηρητικός, ο γερουσιαστής και πρώην καραβανάς John McCain υπήρξε ο “άτυπος” υπουργός εξωτερικών των διοικήσεων Obama· ο εκπρόσωπός τους για τις βρωμοδουλειές. Στην φωτο σε “μυστική” συνάντηση με “αγωνιστές της ελευθερίας” κάπου στη συριακή επικράτεια, το 2013…)