Tag: τεχνολογία

5 – The cognitives ‘n’ the ignorants σε πραγματικό χρόνο…

Παρασκευή 15 Γενάρη. Έχουμε πει ως τώρα δυο τρεις κουβέντες για τον «γνωσιακό καπιταλισμό» υποστηρίζοντας πως είναι (ή ήταν…) ένας παραπλανητικός ευφημισμός της καπιταλιστικής απαλλοτρίωσης και της μεταφοράς σε μηχανές (με την ευρεία έννοια της λέξης «μηχανή») ζωντανών ανθρώπινων γνώσεων που ως πρόσφατα ήταν (ή έμοιαζαν να είναι) εκτός δυνατότητας μηχανοποίησης. Πρακτικά: την ευρεία μηχανοποίηση ζωντανών ανθρώπινων γνώσεων και σχέσεων με σκοπό τον «αποδοτικότερο» έλεγχο του συνόλου του κοινωνικού εργοστασίου.

Έχουμε επίσης υπονοήσει (και θα πρέπει μελλοντικά να αναλύσουμε προσεκτικότερα) ότι όπως σωστά είχε προβλέψει ο Μαρξ ενάμισυ αιώνα πριν, κάθε άλμα (καπιταλιστικής) μηχανοποίησης είναι επίσης άλμα απο-ειδίκευσης – και είναι τέτοιο υποχρεωτικά. Σ’ αυτήν την διαδικασία (που, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, έχει συμβεί ήδη 3 φορές στην καπιταλιστική ιστορία: οι 3 ως τώρα βιομηχανικές επαναστάσεις) δεν αλλάζει-ο-κόσμος γενικά κι αφηρημένα! Συμβαίνουν πολύ συγκεκριμένες αλλαγές (από την εργατική σύνθεση ως την γενική αντίληψη για την ζωή, και απ’ τις μορφές ελέγχου και διακυβέρνησης ως τις εκδηλώσεις του κοινωνικού ανταγωνισμού…) που είναι εύκολο να θεωρηθούν «μαγικές» – ειδικά όταν η κριτική έχει εγκαταλείψει τα όπλα και τις θέσεις της.

Τους τελευταίους 10 μήνες η ασταμάτητη μηχανή επιχείρησε να υποδείξει αυτήν την σε εξέλιξη διαδικασία με κυρίως θέμα την αναδιάρθρωση (της βιομηχανίας) της υγείας, την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, την θανατοπολιτική της καπιταλιστικής μετάβασης, την βίαιη επιβολή της γενετικής μηχανικής και την σχέση όλων αυτών με τον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Όλα αυτά μέσα σε μια συστηματική και πυκνή ομίχλη, αποτέλεσμα του δημαγωγικού carpet bombing. Το τι έχει πετύχει (και αν έχει πετύχει κάτι…) ίσως το ξέρετε καλύτερα. Ας αναγνωρίσουμε πως όσο δύσκολο είναι να εξηγήσεις τι είναι το αυτοκίνητο σε κάποιον που το μόνο μεταφορικό μέσο που έχει δει στη ζωή του είναι τα μουλάρια, άλλο τόσο δύσκολο είναι, σ’ αυτή την ιστορική / κοινωνική φάση, να εξηγήσεις πόσο διαφορετικές (και επικίνδυνες) είναι οι “πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης” των κυττάρων σε όποιον τις θεωρεί παραδοσιακά εμβόλια… Κι ούτε λόγος πόσο δύσκολο είναι να εξηγήσεις τι σημαίνει καπιταλιστικό κράτος στον 21ο αιώνα σ’ όποιον επιμένει ότι “κράτος” είναι η πολιτική βιτρίνα που ψήφισε ή δεν ψήφισε.

Ωστόσο, μ’ όλες τις δυσκολίες, η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί βασικό της καθήκον όχι απλά να συνεχίσει αλλά να διευρύνει την επισκόπηση της θεματολογίας της εξελισσόμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, δίπλα και πέρα απ’ τον τομέα της «υγείας». Μπορεί να μην είναι τρόπος για δημόσιες σχέσεις – είναι όμως απαίτηση της εργατικής αυτο-μόρφωσης.

Ο σπονδυλωτός (και συχνά σχολιαστικός) χαρακτήρας της ασταμάτητης μηχανής δεν προσφέρει βέβαια τις δυνατότητες ενός μεγάλου αναλυτικού κειμένου, ενός βιβλίου ας πούμε· επιτρέπει όμως απ’ την άλλη να παρακολουθούμε και να αναλύουμε τις εξελίξεις σε πραγματικό χρόνο. Αυτό έχει οπωσδήποτε δυσκολίες και de facto ατέλειες· ο πραγματικός ιστορικός χρόνος δεν περιμένει! Όμως από εργατική / ανταγωνιστική άποψη αυτό το «ο καπιταλισμός και η μορφή κράτος σε πραγματικό χρόνο» έχει ιδιαίτερη σημασία για όποιον / όποια ζει στον 21ο αιώνα και δεν είναι τόσο αφελής ή τόσο κουρασμένος διανοητικά ώστε να ελπίζει ότι «κάποτε όλα αυτά θα τελειώσουν»… οπότε θα έχει την πολυτέλεια της άνεσης χρόνου για να μελετήσει το «τί έγινε λοιπόν;» αναδρομικά…

6 – Υπέρθεση; Διεμπλοκή;

Παρασκευή 15 Γενάρη. Επειδή ορισμένα βασικά της φυσικής (εννοημένης ως επιστήμης) τα έχει μάθει ο καθένας μας απ’ το σχολείο και, κυρίως, τα έχει υιοθετήσει σαν σταθερές, σαν δεδομένα, σαν πραγματικότητα, αυτός ο μέσος «καθένας» θα θεωρούσε εύκολα «συνωμοσιολογία» (ή «έλλειψη επιστημονικής παιδείας»…) την θέση ότι αυτή η φυσική που μας έχει μάθει μια ορισμένη άποψη για τον κόσμο είναι σε ικανό βαθμό (αναπόφευκτα) ιδεολογική. Και, πάντως, αυτή η (όπως όπως…) εδραιωμένη «αντίληψη για τον υλικό και ενεργειακό κόσμο» δεν είναι, υποχρεωτικά, ο κόσμος ο ίδιος…

Η κβαντική φυσική, που δεν είναι (ακόμα) «σχολική ύλη» και, κατά συνέπεια, δεν συμμετέχει στην κατασκευή των αντιλήψεών μας για τον κόσμο, είναι ένα καλό παράδειγμα. Οι βασικές της παραδοχές και τα θεμελειώδη αξιώματά της ξεπερνούν (και σε ορισμένες περιπτώσεις διαλύουν…) το «Παραδεδεγμένο Μοντέλο» που έχουμε εκπαιδευτεί για την εννόηση της υλικής (και ενεργειακής) πραγματικότητας. Αν η κβαντική φυσική με τις καινοτόμες (για την μέση κοινωνική γνώση) και «περίεργες» έννοιες της ήταν φιλοσοφική θεωρία, αυτή η μέση κοινωνική άγνοια θα ήταν μικρό κακό. Αν πρόκειται όμως ένα βασικό πεδίο όπου η καπιταλιστική «ανάπτυξη» (και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός…) έχει αρχίσει να ξετυλίγεται; Μήπως τότε θα έπρεπε να ξέρουμε τουλάχιστον τις βασικές έννοιες και τις πρακτικές εφαρμογές της κβαντικής φυσικής έτσι ώστε να μπορούμε να συλλάβουμε την πολιτική οικονομία της σύγχρονης καπιταλιστικής αξιοποίησης – αντί να κρατάμε σφικτά μια «πολιτική οικονομία της μηχανής εσωτερικής καύσης» θεωρώντας την ικανή να εξηγεί τα πάντα για πάντα;

Δύο τέτοιες βασικές έννοιες, λοιπόν. Η υπέρθεση. Και η διεμπλοκή. Η κβαντική υπέρθεση είναι θεμελειώδες φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο δύο ή περισσότερες «κβαντικές καταστάσεις» μπορούν να συνυπάρχουν. Πράγμα που σημαίνει: το είτε υπάρχει το κάτι είτε το αντίθετό του δεν ισχύει για την υπέρθεση. Ισχύει «υπάρχει το κάτι και το αντίθετό του μαζί και ταυτόχρονα», με ορισμένες πιθανολογήσεις για την «αναλογία» της συνύπαρξής τους.

Αυτό το, ας το πούμε πρόχειρα, «είναι και δεν είναι» της κβαντικής φυσικής, ακόμα και σαν θεωρία, προσβάλει στο κέντρο της και την (αστική) αντίληψη της πραγματικότητας εδώ και αιώνες, και τις θεωρούμενες ως ορθολογικές βεβαιότητες, ακόμα και της καθημερινής ζωής! Ο κόσμος (ο κόσμος όπως τον εννοούμε) είναι συγκροτημένος πάνω και γύρω από θεμελειακούς δυϊσμούς… Τι σημαίνει, απ’ αυτήν την άποψη, «η γάτα του Σρέντιγκερ», που «ζει και δεν ζει», αν όχι την κατάρρευση των όποιων δυαδικών βασικών βεβαιοτήτων;

Ωστόσο το θέμα που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ακριβώς δίπλα. Όλο το ηλεκτρονικό σύμπαν (όπως κι αν το καταλαβαίνει ο καθένας) είναι δημιουργημένο πάνω σε έναν ηλεκτρικό δυισμό, τον δυισμό on/off, που έχει σαν μαθηματική έκφραση το 1/0. Εδώ η κβαντομηχανική φέρνει αληθινή επανάσταση: οι «καταστάσεις» δεν είναι είτε 1 είτε 0 αλλά και όλες οι ενδιάμεσες τιμές· που σημαίνει ότι η «πληροφορία» (αυτή η «μαγική» έννοια…) μπορεί να δια-κινείται πολυεπίπεδα / σύνθετα μεταξύ 1 και 0. Πρακτικά αυτό σημαίνει μεγάλο πολλαπλασιασμό του όγκου των «πληροφοριών» που μπορούν να μεταφερθούν, αν η κωδίκωσή τους δεν είναι 1/0 αλλά και όλες οι ενδιάμεσες «τιμές». Τέτοιο είναι το μεγάλο και καταλυτικό δώρο της κβαντικής υπέρθεσης αν αιχμαλωτιστεί τεχνολογικά…

Η κβαντική διεμπλοκή είναι ακόμα πιο μυστηριώδης και ξένη προς το «Παραδεδεγμένο Μοντέλο» εννόησης του κόσμου. Σύμφωνα με την ελληνική εκδοχή της wikipedia (ο τονισμός δικός μας):

Η κβαντική διεμπλοκή (αποκαλούμενη και κβαντικός εναγκαλισμός) είναι το φαινόμενο κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλεπιδρούν συνενώνοντας τις κυματοσυναρτήσεις τους, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο. Αν σταλεί το ένα από τα δύο στο άλλο άκρο του σύμπαντος και συμβεί κάτι σε οποιοδήποτε από τα δύο, το άλλο αντιδρά ακαριαία. Έτσι, φαίνεται είτε πως η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει με άπειρη ταχύτητα, είτε πως στην πραγματικότητα τα δύο αντικείμενα βρίσκονται ακόμα σε «επαφή», σε σύνδεση μεταξύ τους, σε κατάσταση διεμπλοκής.

Η κβαντική διεμπλοκή είναι υπαρκτό φαινόμενο και παρατηρείται σε πειράματα, όχι μόνο στο μικρόκοσμο, αλλά και σε μεγαλύτερες κλίμακες.

Οι συνέπειες και οι προεκτάσεις της κβαντικής διεμπλοκής στην ερμηνεία (πιο σωστά: στην ανακατασκευή της εννόησης) του κόσμου πάνε πολύ μακριά! Και είναι πιθανό ότι εκείνοι κι εκείνες που θα περνάνε απ’ το όποιο “εκπαιδευτικό σύστημα” την δεκαετία, ας πούμε, του 2050, θα θεωρούν όλα (ή τα περισσότερα απ’) όσα θεωρούμε ακόμα δεδομένα σαν πρωτογονισμό!

Εν τω μεταξύ ας γυρίσουμε σε πιο πρακτικές πλευρές της τωρινής πραγματικότητας.

Το δίκτυο… Ποιό δίκτυο;

Παρασκευή 15 Γενάρη. Στις αρχές του περασμένου Μάρτη (ενώ η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ξεκινούσε στην δύση…) στην ηλεκτρονική έκδοση του γνωστού περιοδικού Wired, μπορούσε κανείς να διαβάσει την αρχή ενός άρθρου με τίτλο εξηγήσεις για το τι είναι η κβαντική υπολογιστική και η κβαντική υπεροχή:

Η κβαντική υπολογιστική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Θα μετασχηματίσει την ιατρική, θα σπάσει την κρυπτογράφηση και θα προκαλέσει επανάσταση στις επικοινωνίες και την τεχνητή νοημοσύνη. Εταιρείες όπως η IBM, η Microsoft και η Google συναγωνίζονται μεταξύ τους για να κατασκευάσουν αξιόπιστους κβαντικούς υπολογιστές. Η κίνα έχει επενδύσει δισεκατομύρια.

Πρόσφατα η Google δήλωσε ότι πέτυχε κβαντική υπεροχή – την πρώτη φορά που ένας κβαντικός υπολογιστής ξεπέρασε έναν παραδοσιακό…

Και πιο κάτω:

Οι κβαντικοί υπολογιστές δεν θα κάνουν απλά τα πράγματα πιο γρήγορα ή με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Θα μας επιτρέψουν να κάνουμε πράγματα που ούτε ονειρευτήκαμε ποτέ. Πράγματα που ούτε και ο καλύτερος υπερ-υπολογιστής δεν μπορεί να κάνει.

Έχουν την δυνατότητα να επιταχύνουν γρήγορα την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Η Google ήδη προσπαθεί να βελτιώσει το software των αυτο-οδηγούμενων οχημάτων. Είναι κρίσιμοι επίσης στην μοντελοποίηση χημικών αντιδράσεων.

Ως τώρα οι υπερ-υπολογιστές μπορούν να αναλύσουν μόνο τα πιο βασικά μόρια. Αλλά οι κβαντικοί υπολογιστές δουλεύουν χρησιμοποιώντας τις ίδιες κβαντικές ιδιότητες όπως τα μόρια που προσπαθούν να προσομοιώσουν. Και δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να διαχειριστούν τις πλέον σύνθετες αντιδράσεις.

Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πιο αποδοτικά προϊόντα – από νέα υλικά για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, μέχρι καλύτερα και φτηνότερα φάρμακα, ή πολύ εξελιγμένα φωτοβολταϊκά…. Οι κβαντικοί υπολογιστές θα χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε υπάρχει ένα μεγάλο, αβέβαιο σύστημα το οποίο χρειάζεται προσομοίωση. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε, απ’ την πρόβλεψη των χρηματοπιστωτικών αγορών μέχρι την βελτίωση των προβλέψεων του καιρού, την μοντελοποίηση των συμπεριφορών ενός πλήθους ανθρώπων ή της συμπεριφοράς μεμονωμένων ηλεκτρονίων…

Η κρυπτογράφηση θα είναι μια ακόμα κεντρική εφαρμογή…

Αυτά τον περασμένο Μάρτη, στο wired: η IBM, η Microsoft, η Google, εκλεκτά μέλη του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ήταν οι επικεφαλής του άλματος στο τεχνολογικό / καπιταλιστικό μέλλον… Χαράς ευαγγέλια!

Και να μια χθεσινή είδηση:

… Η Κίνα πέτυχε «κβαντική υπεροχή» με την δημιουργία του υπολογιστή στην Jiuzhang, που τον περασμένο μήνα ξεπέρασε τον Sycamore της Google, με την ικανότητά του να κάνει υπολογισμούς 100 τρισεκατομύρια φορές γρηγορότερα απ’ τον γρηγορότερο κλασσικό υπερ-υπολογιστή.

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε κύματα σοκ σ’ όλο τον κόσμο. Αλλά πριν αυτά τα νέα προλάβουν να εξεταστούν απ’ τους αντίπαλους παίκτες στον ανταγωνισμό για τα κβάντα, ο Πεκίνο ανακοίνωσε επίσης ότι δημιούργησε το πρώτο διαδίκτυο πλήρως ενσωματωμένο στην κβαντομηχανική. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ένα δίκτυο δορυφόρων και οπτικών ινών ανάμεσα στην Σαγκάη και στο Πεκίνο κατάφερε να «τηλεμεταφέρει» τεράστιους όγκους δεδομένων.

Ο κόσμος παρακολουθεί τώρα την γέννηση ενός κινέζικου κβαντικού internet που θα επαναστατικοποιήσει την κοινωνία επιτρέποντας αδιάρρηκτες μεταφορές δεδομένων και αξιοποιώντας την μηχανική μάθηση (machine learning, ένας άλλος όρος για την τεχνητή νοημοσύνη) του “internet of things”, οδηγώντας πιθανόν σε ακαριαίες επικοινωνίες όταν αναπτυχθεί παραπάνω.

… Οι κινέζοι επιστήμονες τηλεμετέφεραν κβαντικά πληροφορίες 1.400 χιλιόμετρα μακριά σε δύο δορυφόρους και ύστερα πίσω στην γη μέσω δύο σταθμών λήψης – το πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός κβαντικού internet παγκόσμιας κλίμακας. Μαζί με τον υπολογιστή της Jiuzhang, αυτές οι εξελίξεις οδηγούν την Κίνα στην πρώτη γραμμή του ανταγωνισμού για να κερδίσει την “εποχή των κβάντα” – μια εξέλιξη που θα αναστατώσει την Ουάσιγκτον και την Silicon Valley…

Είναι εύλογη η δυτική αναστάτωση, είτε ομολογηθεί είτε όχι: η πρώτη χρήση του κβαντικού internet θα είναι στρατιωτική… Για να το πούμε διαφορετικά: το να έχει κάποιος πλεονέκτημα στις επικοινωνιακές (και όχι μόνο) εφαρμογές της κβαντικής υπέρθεσης και της κβαντικής διεμπλοκής, είναι σα να έχει χίλιες φορές το πλεονέκτημα στην πυρηνική τεχνολογία και στην οπλοποίησή της. Καταλαβαίνετε…

Αλλοίμονο στους ignorants…

1 – Πίστευε και μη ερεύνα;

Πέμπτη 7 Γενάρη. Ήταν στη μόδα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα· μετά όμως πέρασε σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, πίσω απ’ τις ερμηνείες (πιο σωστά: τις δημοφιλείς παρερμηνείες) της πιο πρόσφατης φάσης της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Cognitive capitalism· «γνωσιακός καπιταλισμός». Για τους κυνηγούς του «επαναστατικού hype» (πόσοι, άραγε, αντιστάθηκαν στον πειρασμό;) αυτές οι καινούργιες λεξούλες (μαζί με άλλη μια: «πρεκαριάτο») ήταν ανακουφιστική απελευθέρωση. Νέες λέξεις άρα νέες καταστάσεις – έτσι δεν είναι; Νέες καταστάσεις άρα μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει – το «παλιό» είναι πολύ παλιό, οπότε άχρηστο….

Μπορεί αυτές οι μικροαστικές αυταρέσκειες να κατέληξαν εκεί ήταν αναπόφευκτο να καταλήξουν, στην προσπάθεια νομής δηλαδή κάποιου μεριδίου απ’ τον «γνωσιακό καπιταλισμό» μέσω μεταπτυχιακών, διδακτορικών, σεμιναρίων κλπ (αλλά και υποτίμηση-σε-σύγκριση-με-τις-υποσχέσεις-και-τις-ελπίδες…) αλλά εν τω μεταξύ το ζήτημα συσκοτίστηκε τόσο όσο να παραπεταχτεί.

– «Γνωσιακός καπιταλισμός»; Τι είναι αυτό;

– Είναι «ο καπιταλισμός που στηρίζεται στη γνώση!»

– Αααα… Γιατί; Υπήρξε ποτέ καπιταλισμός που δεν στηριζόταν στη γνώση; Πριν ήταν «unawareness capitalism»; Καπιταλισμός της άγνοιας;

Μούγκα…

Αν ο καπιταλισμός και η οργάνωσή του στηριζόταν πάντα στη γνώση (στην υπεξαιρεσή της…) τότε το hype του cognitive capitalism θα αποδεικνυόταν απλά μια φούσκα… Και τότε το «παλιό» ίσως να μην ήταν (είναι) καθόλου παλιό και καθόλου άχρηστο· αν και όχι αξιοποιήσιμο αυτούσιο.

Θα έπρεπε, καλύτερα, η προσοχή να στραφεί κατ’ αρχήν στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας (άρα στον τεχνικό καταμερισμό της απόσπασης της υπεραξίας). Για να ανακαλύψει, όχι δίχως κάποια έκπληξη, ότι ήδη απ’ την 1η βιομηχανική επανάσταση, κι ακόμα πιο καθαρά και κατηγορηματικά απ’ την 2η, (στις αρχές του 20ου αιώνα…) ο καπιταλισμός ήταν ικανοποιητικά cognitive! Στο κάτω κάτω εκείνος ο Taylor έμεινε στην ιστορία δίκαια επειδή πέτυχε αυτό: την μετατόπιση του «γνωσιακού κέντρου βάρους» της δουλειάς στα μηχανουργεία απ’ τους ειδικευμένους εργάτες / τεχνίτες στους μηχανολόγους μάνατζερ. Με κρίσιμο και αποφασιστικό μέσο την καινοτόμα μηχανοποίηση των επιμέρους ειδικοτήτων, που έγιναν “tasks” χειρισμού (των νέων – τότε – μηχανών). Του καινούργιου σύνθετου τόρνου, των καινούργιων μηχανών κοπής μετάλλου…

Πιθανότατα κάπου εκεί, ανάμεσα στην 1η και στην 2η βιομηχανική επανάσταση (δηλαδή: «πολύ παλιά»!) απέκτησε λειτουργική υπόσταση για την οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής η διάκριση ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Δεν έχει υπάρξει φυσικά κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί να γίνει χωρίς σκέψη και γνώση· κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί (ή να μπορούσε ποτέ) να πραγματοποιηθεί από ένα ακέφαλο σώμα! Η διάκριση όμως, και η διαστρωμάτωση (η χειρωνακτικη δουλειά είναι κατώτερη, άρα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο· η διανοητική είναι ανώτερη, οπότε αξίζει μεγαλύτερο μισθό ή άλλης μορφής αμοιβή) ήταν χρήσιμη σα νόρμα: αν πρέπει να υποτιμηθεί ένα ή πολλά είδη εργασίας ο προτιμότερος τρόπος είναι ο υπαινιγμός ότι θα μπορούσε να την κάνει και ένα ζώο – ένα ον, εν πάσει περιπτώσει, που είναι αρκετά «χαζό» ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πιο σύνθετα πράγματα. Ή θα μπορούσε να την κάνει μια μηχανή – η οποία, ενδεχομένως, είναι ικανότερη (και γι’ αυτό πολυτιμότερη) από ένα σχεδόν ζώο, ένα ανθρωπόμορφο ζώο, ακόμα κι αν αυτό είναι ο χειριστής της…

Αν η προσοχή είχε στραφεί, λοιπόν, στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας, τότε θα είχε γίνει έγκαιρα κατανοητό οτι ο cognitive capitalism ήταν ταυτόχρονα «παλιός» και «καινούργιος». Ήταν παλιός ως προς την βασική ιδέα και τον πυρήνα των χειρισμών (και των υποτιμήσεων) που θα απελευθέρωνε για λογαριασμό των αφεντικών και της εκμετάλλευσης / πειθάρχησης. Ήταν ταυτόχρονα καινούργιος σε σχέση με το είδος των μηχανών που είχαν ηδη αρχίσει να παίρνουν θέση όχι μόνο στην οργάνωση της εργασίας αλλά, απρόοπτα (για τους γερασμένους διανοητικά και θεωρητικά «αντικαπιταλιστές») στο σύνολο της ζωής.

Το «παλιό» επρόκειτο να είναι «καινούργιο», διαρκώς «νέο» – και έτσι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει: το σχίσμα, η πόλωση, ανάμεσα σε «γνώστες» (ειδικούς…) και «αγνοούντες» στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα έχει απόλυτη συνέχεια και συγγένεια με εκείνο στην 3η δεκαετία του 20ου αιώνα… Την ίδια συνέχεια και συγγένεια έχει η η οργάνωση της εκμετάλλευσης και της εξουσίας… Κι ωστόσο όλα μοιάζουν από πρώτη ματιά απελπιστικά καινούργια, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Πράγματι, υπάρχει κάτι αληθινά καινούργιο (αν και ιστορικά προσδιορισμένο): η έκταση και η ένταση αυτής της (μηχανικής) πόλωσης ανάμεσα σε «γνώστες» και «αγνοούντες» μέσα σ’ όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων και της καθημερινής ζωής· όχι μόνο σ’ ότι λέγεται «δουλειές»….

Κι άλλες κρίσεις προσεχώς! (Για όλα τα γούστα…)

Σάββατο 2 Γενάρη. Αν δεν αντέχετε την τόση χαρά και ευωχία που κληροδότησε το 2020 στο 2021 μην στεναχωριέστε! Τα αφεντικά του δυτικού καπιταλισμού που τόσο νοιάζονται για την δημόσια υγεία (και επιπλέον βρηκαν τόσους πολλούς υπηκόους έτοιμους να τρομοκρατηθούν αντί να κρίνουν) έχουν γλυκαθεί απ’ την “υγιειονομική κρίση”. Και αναγγέλουν, φωναχτά, δημόσια και με κάθε επισημότητα 3 + 1 καινούργιες, επερχόμενες κρίσεις, σχεδόν βέβαιες … μα τι λέμε; Εντελώς βέβαιες!!!

Όσοι / όσες δεν ασχολούνται με το τι μεθοδεύουν τα αφεντικά των δυναμικών καπιταλιστικών κλάδων, και ξύπνησαν ένα πρωί έντρομοι μπροστά στην κατασκευασμένη απειλή ενός κορονοϊού, ίσια ίσια για να πουν απανωτά “ναι” σε όλα όσα είχαν έτοιμα από πριν αυτά τα αφεντικά, ας μην κάνουν το ίδιο λάθος δεύτερη φορά!!! Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες εξουσιαστικής ιδεολογίας σε τέτοιες καταστροφολογικές, Αρμαγεδωνικές αναγγελίες / προφητείες. Υπάρχει όμως και κάτι πολύ πιο σκληρό και χειροπιαστό: οι πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις… Η πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας – σε μια πολύ συγκεκριμένη ως προς τις απαιτήσεις και τα χαρακτηριστικά της ιστορική “μεταβατική περίοδο” άγνωστης διάρκειας…

Ποιές είναι, λοιπόν, οι επερχόμενες giga global κρίσεις, οι οποίες μάλιστα, όπως λένε οι ίδιοι οι προφήτες (που τις προετοιμάζουν…) θα κάνουν την «κρίση του covid» να μοιάζει με βόλτα στο πάρκο;

– Μια κρίση ηλεκτρικής ενέργειας: η μακρόχρονη κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων…

– Μια κρίση κυβερνοασφάλειας: μια κακόβουλη επίθεση που θα καταστρέψει τα κυβερνοδίκτυα…

– Μια κρίση τροφίμων: οι πρώτες ύλες διατροφής θα εξαφανιστούν, ή θα καταστραφούν σε μεγάλο βαθμό, και θα πέσει μεγάλος λιμός…

– Και, last but not least, η ήδη γνωστή κλιματική κρίση, η μέχρι πρότινος «μοναδική αγαπημένη», αυτή που έχει δουλευτεί περισσότερο ιδεολογικά, και ως ένα βαθμό θεσμικά…

Διαφόρων ειδών εθνικιστές, εθνικόφρονες και λοιποί πατριώτες «διαβάζουν» πίσω απ’ αυτές τις ρητορικές την επερχόμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»… Σαν φίλοι του καπιταλισμού που είναι, έχουν απόλυτη και εσκεμμένη άγνοια για το πως δουλεύει αυτό το σύστημα… Αγνοούν ότι ο καπιταλισμός είναι αδύνατο να εξελίσσεται χωρίς αντιθέσεις, χωρίς πολώσεις, μεταξύ ανταγωνιστών· συνεπώς η μόνη περίπτωση να καταργηθούν οι χωριστές πολιτικές εξουσίες αυτών των ανταγωνιστών (και να υπάρξει κάτι σαν “πανγήινη διακυβέρνηση) είναι …. αν επιτεθούν στον πλανήτη γη «εξωγήινοι»!!! Το ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός κατασκευάζει τις κρίσεις που χρειάζεται για να εξελίσσεται, και ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα διεύθυνσης «τρέφονται» από δαύτες, αυτό είναι γνώση για πιο «προχωρημένους»…

Επιπλέον, αν ακούσει κανείς «κάποιους» να μιλούν για «παγκόσμια προβλήματα» χρειάζεται να έχει τα εγκεφαλικά του κύτταρα ζωντανά για να αναρωτηθεί: ποιοί είναι που μιλάνε για «παγκόσμιες κρίσεις»; Είναι όλα τα αφεντικά του πλανήτη; Ή μόνο μερικά;

Το δεύτερο! Είναι τα δυτικά αφεντικά που μιλάνε δυνατά, στ’ αυτιά μας, για παγκόσμια προβλήματα, φτιάχνοντας μια κλίμακα έξω απ’ την άμεση εμπειρία ώστε να μας τρομάξουν και να μας πειθαρχήσουν. Όπως έγινε ολοφάνερα με την περίπτωση του covid και της υποτιθέμενα τρελλής φονικότητάς τους, όταν οι δυτικοί μιλάνε «το κακό που βρήκε ή πρόκειται να βρει όλον τον πλανήτη» σα να είναι ιδιοκτησία τους, είναι επειδή αυτή η ιδιοκτησία επί του πλανήτη αμφισβητείται πολύ σοβαρά! Έτσι, ενώ κρύβουν τους ιμπεριαλιστικούς τους σχεδιασμούς πίσω απ’ το σύννεφο κάποιων δήθεν «οικουμενικών» και φιλάνθρωπων ανησυχιών τους για βέβαιες επερχόμενες κρίσεις που δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν, οι ανταγωνιστές τους (η Μόσχα ή/και το Πεκίνο) μιλάνε για άλλα πράγματα. Μιλάνε για τον επερχόμενο (4ο) παγκόσμιο πόλεμο….

Θα πρέπει να έχετε ήδη μια πρώτη προσέγγιση για τον συγκεκριμένο ιδεολογικό μηχανισμό απ’ την πρόσφατη σειρά αναφορών Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη. Τα παραδοσιακά (και όντως τέτοια!) εμβόλια κινεζικής κατασκευής επιτρέπεται να φτάσουν μόνο ως τα σύνορα της ε.ε. (και της βόρειας αμερικής: ηπα + καναδάς). Οποιαδήποτε ερώτηση γιατί έχουν αποκλειστεί απ’ την μεγαλειώδη προσπάθεια του λευκού, χριστιανού, δυτικού ανθρώπου να «σώσει τον πλανήτη απ’ τον covid» απλά απαγορεύεται. Όπως απαγορεύεται και κάθε σύγκριση για την φονικότητα του covid….

Το διαδίκτυο σαν … απειλή!

Σάββατο 2 Γενάρη. Και οι 3 προφητευόμενες “κρίσεις” σχετίζονται ρητορικά με τον … covid! (Και η κλιματική κρίση βρήκε τις αρθρώσεις της μαζί του, αλλά γι’ αυτά άλλη φορά…) Είναι τόσο πανούργος αυτός ο τσαχπίνης ώστε, για παράδειγμα, να βραχυκυκλώσει όλα τα ηλεκτρικά δίκτυα στη δύση; Όχι!!! Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους συνεχίζουν το carpet bombing, προσπαθώντας να αναβαθμίσουν και να επεκτείνουν τις επιτυχίες τους απ’ την «υγιεινομική κρίση» συνδέοντάς την με τις επερχόμενες… Με εκείνον τον δημαγωγικό τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας στους υποτελείς υπηκόους: είναι ειδικοί (οι προφήτες…) και αφού είναι ειδικοί ξέρουν τι λένε!!! Ποιός θα τολμήσει να τους αμφισβητήσει; Εεεεε;

Υπάρχει, είναι αλήθεια, ένας σοβαρός κίνδυνος για τα ηλεκτρικά δίκτυα… Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού, και την διαθέτουν διάφορα οπλοστάσια… των κρατών των οποίων οι ειδικοί βλέπουν να έρχεται μια εποχή «πίσσα σκοτάδι»… Δεν θα σας ξεναγήσουμε τώρα σ’ αυτό το high tech όπλο· απλά η χρήση του σημαίνει παγκόσμιο πόλεμο. Κι αυτό δεν λέγεται ανοικτά…

Θα ρίξουμε μια ματιά στην κρίση κυβερνοασφάλειας: την βέβαιη (λένε) κατάρρευση των ιντερνετικών συνδέσεων (στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο) «αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας»…. Ποιοί παλιάνθρωποι θα μας κάνουν τέτοιο κακό; Κάποιοι χάκερς…. Χμμμμ…. Μάλιστα…. Πότε ακούσατε τελευταία φορά για τέτοια επιθετική κακία; Μήπως θυμάστε; Μόλις πριν 12 ημέρες!!!

«Άγνωστοι» αυτοί οι παλιάνθρωποι… Συμβαίνει αυτό τον κυβερνοχώρο: είναι σκοτεινός και κυκλοφορούν μοχθηρά υποκείμενα… Αλλά…. σιγά μην είναι άγνωστοι αυτοί που επιβουλεύονται το Joνυσταλεάν (ή/και τον θαυμαστό δυτικό καπιταλισμό γενικότερα)!!! Ανάλογα με το ποια φράξια του αμερικανικού συστήματος μιλάει, αυτοί οι θρασύδειλοι είναι είτε ρώσοι είτε κινέζοι!!! (Μερικές φορές μπορεί να είναι και βορειοκορεάτες…). Μάλιστα: πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο στον κυβερνοχώρο… Οπότε το πάθος για την «κυβερνοασφάλεια» και η αναγγελία (πάλι απ’ το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» – εκεί πρέπει να έχουν γυάλινη σφαίρα…) δεν αφορά όλον τον πλανήτη, αλλά το κομμάτι του που έχει ονομαστεί ιστορικά «δύση»… Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει απλά να οχυρωθούμε «εμείς» εναντίον «των άλλων»….

Κι όπως συνέβαινε για χρόνια με την προετοιμασία της επερχόμενης «υγιεινιστικής κρίσης» (αυτή για χάρη της οποίας κατασκευάζεται η «νέα κανονικότητα»…), έτσι και για την «cyber κρίση» γίνονται «ασκήσεις». Όχι μυστικές, όχι κρυφές – το αντίθετο. Ανοικτές, προσβάσιμες απ’ τους πάντες (σαν θεατές σίγουρα…)

Η πιο «έντονη» που έχουμε υπόψη έγινε στις 8 Ιούλη (του 2020), διαδικτυακά, με όνομα Cyber Polygon, με συμμετοχή εκλεκτών φιλεύσπαχνων επιχειρηματιών και κρατικών αξιωματούχων – κατά 95% δυτικών ή συμμαχικών (όπως, για παράδειγμα, από την πετροχούντα της σαουδικής αραβίας). Μπορείτε να απολαύσετε στη συνέχεια ένα promo video (ενώ εδώ μια video gallery με τις «τοποθετήσεις»…) Θα χαρείτε, σίγουρα, ξανασυναντώντας τον νο 2 χασάπη του ιράκ, και (μετά την πολιτική του συνταξιοδότηση) μόνιμη γλάστρα σε αναγγελίες καταστροφών και σωτηριών πρώην πρωθυπουργό της βασίλισσας (μία είναι!) Tony Blair…

Οργανωτές; Το αεικίνητο «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» του θαλερού και πολυπράγμονα υπερογδοντάχρονου προφήτη Klaus Schwab (: “the great reset” ή «ένας ιός θα μας απογειώσει»…) και …. χμμμμ…. H interpol… (Μην μας πείτε ότι σας σοκάρει!)

Αν έχετε όρεξη να φρεσκάρετε την μνήμη (και την κρίση) σας δείτε ξανά το promo του event 201. Κι αν έχετε όρεξη για αναζήτηση αναλογιών, κάντε την:

Το διαδίκτυο σαν … μόλυνση!

Σάββατο 2 Γενάρη. Συνδέεται αυτή η giga απειλή των «άγνωστων» χάκερς με … τον τσαχπίνη; Μα φυσικά – κουτή απορία! Συνδέεται με τον εξής τρόπο (κατά τα λεγόμενα των ειδικών): Τώρα που αρχίζουμε να στρώνουμε / γενικεύουμε την «τηλε-εργασία»… Τώρα που δοκιμάζουμε και οπωσδήποτε θα βελτιώσουμε την «τηλε-εκπαίδευση»… Τώρα που ενισχύσαμε ικανοποιητικά την «τηλε-διασκέδαση» και τις «τηλε-σχέσεις»…. Τώρα που ξεκινάμε την «τηλε-ιατρική»… Τώρα που σπάσαμε επιτέλους τα εμπόδια για να μαζεύουμε απεριόριστα (προσωπικά…) data…. είναι Τώρα πια δυνατό να αντέξουμε ένα κρασάρισμα του διαδικτύου; Όχι βέβαια!!! Είναι μπροστά μας η γενίκευση του internet of things, του απόλυτου ελέγχου των μηχανών και μέσω αυτών του ελέγχου των χειριστών τους, όχι μόνο στις δουλειές αλλά στο σύνολο της καθημερινής ζωής τους· και εκτός απ’ την θρυλική «βιο-ασφάλεια» δεν θα φροντίσουμε και για την «κυβερνο-ασφάλεια» (επίσης την «ηλεκτρο-ασφάλεια», την «τροφο-ασφάλεια»… γενικά την ασφάλεια…), ε; Ναι ρε γαμώτο!!! Χίλια ναι!!! Σώστε μας κι απ’ αυτό το κακό ω ειδικοί!

Όπως έχει γίνει μ’ αυτό που τα αφεντικά του βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ονόμασαν «δημόσια υγεία» (: δεκάδες εκατομμύρια «σώστε μας!!» απ’ τους υπηκόους…) έτσι ακριβώς τα ίδια αφεντικά ετοιμάζονται να πουλήσουν την «ασφάλεια του κυβερνοχώρου». Από πρώτη και επιπόλαιη ματιά, το πράγμα είναι λογικό… Όπως η «δημόσια υγεία» είναι αγαθό που αφορά τους πάντες, έτσι και η «κυβερνοασφάλεια»… Σωστά; Σωστά… Συνεπώς δεκάδες εκατομμύρια «σώστε μας!!» είναι έτοιμα να ξανακουστούν. (Οι caradinieri θα επεκταθούν σε cybercarabinieri…).

Για δυο λεπτά όμως… Περί τίνος πρόκειται; Την ώρα που από τεχνική (και τώρα πια κι απο πολιτική άποψη) κράτη και εταιρείες έχουν την άνεση να βάζουν κατά βούληση χέρι στις μηχανές ψηφιακής μεσολάβησης των πάντων, τίνος την ασφάλεια θα φροντίσουν; (Όπως μάθαμε με οικτρό τρόπο σ’ όλη τη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, η ερώτηση ποιός και πως ωφελείται; και η αναζήτηση των στέρεων και τεκμηριωμένων απαντήσεων είναι στάση αιρετική, «ψεκά» και ότι άλλο γουστάρει κάθε λακές… Και τιμωρείται με βερμπαλιστικό κατ’ αρχήν λυντσάρισμα. Το ίδιο ισχύει και την «κυβερνοασφάλεια»…)

Απάντηση υπάρχει πάντως, και είναι διαθέσιμη σ’ όποιον ενδιαφέρεται. Στις 29 του περασμένου Απρίλη ο γνωστός (φίλος κι αδελφός των ελλήνων) Πομπηίας, σαν υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν, ανακοίνωσε μεγάλη κυβερνοφασίνα! Ένα μεγάλο υγιεινομικό πρόγραμμα με τίτλο «clean network» το οποίο έχει επίσημο στόχο να πετάξει έξω από κάθε σπιθαμή αμερικανικού κυβερνοχώρου οτιδήποτε κινέζικο. Από software μέχρι πολύμπριζα, και απ’ το cloud μέχρι τα υποβρύχια καλώδια του διαδικτύου…

Με απλά λόγια: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει επιθετικές περιφράξεις και στον κυβερνοχώρο… Κι αυτό, φυσικά, αφορά απ’ την μια μεριά τον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό / 4ο παγκόσμιο πόλεμο, αφορά όμως απ’ την άλλη τον ακόμα πιο εντατικό έλεγχο των υπηκόων και των επικοινωνιών τους. Με απλά λόγια: «κυβερνοασφάλεια» = (και) λογοκρισία.

Όπως υποθέτουμε υποψιάζεσθε το «μοντέλο φονικός ιός» τόσο απ’ την άποψη της διαχείρισης όσο και απ’ την άποψη των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων δεν ήταν …. «υγιεινό», όπως νόμισαν και εξακολουθούν να νομίζουν εκατομμύρια υπήκοοι! Και δεν είχε σχέση με την καούρα για την «δημόσια υγεία», την οποία οι big pharma μισούν (αγαπούν φανατικά το αντίθετο, τις «μεγάλες αρρώστιες»…) Είχε σχέση με την βιοπολιτική της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που επεκτείνεται (πώς αλλιώς;) στο σύνολο της καθημερινής ζωής μας.

Έτσι, σε ότι αφορά την επόμενη «τρομακτική κρίση» (την κατάρρευση του internet εν προκειμένω), η καπιταλιστική πρόνοια είναι έτοιμη να κινηθεί σε δύο ταυτόχρονα επίπεδα. Πρώτον σ’ αυτό της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, και δεύτερον σ’ αυτό της «εσωτερικής» αναπαραγωγής, με όρους «κοινωνίας» και «κοινωνικών σχέσεων», των καπιταλιστικών προδιαγραφών συσσώρευσης και πειθάρχησης για τις επόμενες δεκαετίες.

Εν τω μεταξύ στο πρώτο επίπεδο τα νέα είναι εξαιρετικά άσχημα… Αν είναι αλήθεια ότι οι τεχνικοί της μισητής Huawei κατάφεραν να δαμάσουν τα κβαντικά qbits στριμώχνοντάς τα, με άγνωστο τρόπο, σε συσκευές κινητών, αυτό σημαίνει ότι οι απόλυτα ασφαλείς και αδιάρρηκτες επικοινωνίες, οι κβαντικές, είναι εφικτές ήδη – με κινέζικη υπογραφή!! Αν αυτό συμβαίνει, ποιος θα αγοράσει “δυτική ασφάλεια” για τον κυβερνοχώρο;

Όλο εκπλήξεις έχει γίνει ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός!

Οι κρίσεις σαν υγεία του κράτους και του κεφάλαιου

Σάββατο 2 Γενάρη. Μην βιαστείτε να απογοητευτείτε ή να φοβηθείτε (ακόμα)! Οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες, αφού απήλαυσαν μια 25αριά χρόνια (νεο)φιλελεύθερης ευδαιμονίας (για άλλες κοινωνικές τάξεις πραγματικής και για άλλες εικονικής…), ας πούμε απ’ τα μέσα των ‘80s ως τα τέλη των ‘00s· κι αφού η κατανάλωση (ή οι ελπίδες κατανάλωσης) έριξαν την μέση διανοητική ηλικία των υπηκόων εκεί που θα ήθελε ο Brzezinski (: tittytainment), βρέθηκαν σ’ έναν στροβιλισμό προσανατολισμών και κριτηρίων ακριβώς στην ιστορική στιγμή που (δεν) θα έπρεπε: της επιτάχυνσης και της εκτράχυνσης της μετάβασης, της Αλλαγής Παραδείγματος. Με δυο λόγια: οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες βρίσκονται πίσω, αρκετά πίσω, απ’ τα αφεντικά τους… Υπνοβατούσαν (σε σχέση με τις πραγματικές καπιταλιστικές εξελίξεις και τις συνέπειές τους) και με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία μοιάζουν σαν να «ξύπνησαν» μετά από απανωτά χαστούκια: πρησμένες, απ’ τον ύπνο και το ξύλο.

Αλλά η συνειδητοποίηση (κι ακόμα περισσότερο: η εργατική συνειδητοποίηση) του τι και γιατί συμβαίνει έχει δείξει κι άλλες φορές στο παρελθόν ότι μπορεί να καλύψει γρήγορα το χαμένο έδαφος, τον χαμένο χρόνο· αρκεί να κατακτήσει την αφετηρία της. Δύσκολο, επίπονο – αλλά καθόλου αδύνατο.

Ό,τι και να λένε οι κάθε είδους λακέδες, ο covid ήταν (και παραμένει) η δυναμική επικαιροποίηση του H5N1 («γρίπη των πτηνών») και του Η1Ν1 («γρίπη των χοίρων»). Ό,τι και να λένε οι κάθε είδους λακέδες η ιστορία των τελευταίων 20 χρόνων είναι υπαρκτή και δείχνει (έδειχνε έγκαιρα) τις τάσεις και τους προσανατολισμούς του δυτικού καπιταλισμού.

Και τώρα, πάλι, τα αφεντικά – αδίστακτα μέσα στην έπαρση των επιτυχιών τους – λένε τι επιδιώκουν. Χρειάζεται, φυσικά, η κατάλληλη «μετάφραση» των «προειδοποιήσεων» και των «απειλών» τους. Και δεν μπορεί: μια φορά με την «τρομοκρατική κρίση»· δεύτερη φορά με την «χρηματιστηριακή κρίση»· τρίτη φορά με την «υγιεινιστική κρίση»: περισσότεροι / ες θα αρχίσουν να απομυθοποιούν … την διεστραμμένη, πειθαρχική, υποτιμητική υγεία της καπιταλιστικής συσσώρευσης….

Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη (παρένθεση 2)

Κυριακή 27 Δεκέμβρη. Υπάρχει κάτι ακόμα, σημαντικό (για την αυτόνομη εργάτρια ασταμάτητη μηχανή) και δραματικά επίκαιρο: όχι μόνο στην ιατρική αλλά παντού τις δικές της επιστημονικές γνώσεις η κυρίαρχη αστική τάξη (και, στη συνέχεια, οι διαδοχοί της, οι καπιταλιστικές ελίτ) φρόντιζε να τις στρέφει εναντίον της εργατικής τάξης και των δικών της εμπειρικών γνώσεων. Δύο πεδία, απ’ τα πιο γνωστά και χειροπιαστά, όπου αυτός ο πόλεμος εκδηλώθηκε και εκδηλώνεται διαρκώς είναι: η οργάνωση της εκπαίδευσης και η οργάνωση της εργασίας. Εκδίδοντας το βασικό έργο του Frederick Taylor Scientific Management (η επιστημονική οργάνωση της εργασίας) επιχειρήσαμε να δείξουμε το πως η «κλοπή» των εργατικών γνώσεων (των μαστόρων) και η μεταφορά τους σε νέου τύπου μηχανές, στις αρχές του 20ου αιώνα, σήμαινε έναν γνωσιακό πόλεμο, την νίκη (τότε) των αφεντικών σ’ αυτόν, και την μαζική κατασκευή (στην οργάνωση της καπιταλιστικής εργασίας / εκμετάλλευσης) της φιγούρας του «ανειδίκευτου». Ως εκείνου που «δεν ξέρει» και είναι κατάλληλος μόνο για «χειριστής» που δέχεται και εφαρμόζει εντολές… (Οπωσδήποτε σήμαινε και την εκρηκτική αύξηση της «παραγωγικότητας της εργασίας», διαδοχικές κρίσεις, 2 + 1 παγκόσμιους πολέμους, και τα λοιπά… Εντελώς επιστημονικά όλα…)

Από τότε (αρχές του 20ου αιώνα με τον ταιηλορισμό) και μετά ο καπιταλισμός, πρώτα σαν οργάνωση της παραγωγής / εκμετάλλευση της εργασίας, στη συνέχεια σαν οργάνωση της κατανάλωσης και τώρα πια σαν οργάνωση της εκμετάλλευσης της ζωής στο σύνολό της (και όχι μόνο της ανθρώπινης…) δεν έχει πάψει να είναι μια διαρκής διαδικασία υπεξαίρεσης / αχρήστευσης ζωντανών γνώσεων των υποτελών, μηχανοποίησής τους, κατασκευής νέων «σωμάτων γνώσης» που ανατίθενται στους ειδικούς και πολιτικής / ιδεολογικής κυριαρχίας μέσω – της – μαζικής – άγνοιας.

Μελετώντας εργατικά και κριτικά για τα πιο πρόσφατα στάδια αυτής της διαδικασίας (την 3η και τις απαρχές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) καταθέσαμε στο 3ο τετράδιο για εργατική χρήση την θέση μας για την σε εξέλιξη μαζική δημιουργία ενός καινούργιου είδους «εκείνων που δεν ξέρουν»: τους ανειδίκευτους / τις ανειδίκευτες ΣΤΗ ΖΩΗ…

Θα ήταν λοιπόν σωστό εκ μέρους μας να δώσουμε την απάντηση που έχουμε για τα χθεσινά ερωτήματα περί «γνώσης» και «άγνοιας» των υπηκόων σε ότι αφορά την υγεία μας/τους, τον covid, την τρομοεκστρατεία. Είναι μια επεξεργασμένη θέση της οποίας η έκθεση ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της ασταμάτητης μηχανής· μπορούμε μόνο να την διατυπώσουμε επιγραμματικά: η δυτική υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είναι η πρώτη έφοδος του (δυτικού) καπιταλισμού για την παγίωση (και υποδούλωση) της μάζας των «ανειδίκευτων στη ζωή» – 21ος αιώνας γαρ…

(φωτογραφία: Η νωπογραφία είναι μια από την σειρά με τίτλο Detroit Industry, που έκανε ο μεξικάνος κομμουνιστής Diego Rivera το 1932 και το 1933 στο αίθριο του μουσείου του Detroit. H συγκεκριμένη δείχνει ένα εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford… Υπάρχει κι εδώ ένα διεισδυτικό, πανοπτικό βλέμμα που ελέγχει τα πάντα. Αλλά δεν είναι του χειρούργου, αφού η οργανικότητα αφορά την μηχανή, και όχι το εργατικό σώμα, που είναι πια εξάρτημά της. Είναι το βλέμμα του βιομήχανου ή/και των “μηχανικών παραγωγής”. Ο Marx των Grundrisse είχε προβλέψει αυτήν την καπιταλιστική στιγμή απ’ τα μέσα του 19ου αιώνα…)

Εν τω μεταξύ…

Δευτέρα 14 Δεκέμβρη. Ο τεχνολογικός πόλεμος (πόλεμος τεχνολογικής υπεροχής) συνεχίζεται με αμείωτη ένταση… Και δεν είναι απλά η παιχνιδιάρικη περιπέτεια της ανθρώπινης σκέψης που βρίσκεται απλωμένη στον πάγκο.

Ούτε εμείς ούτε εσείς (κατά πλειοψηφία, έστω!) είμαστε / έτοιμοι για την επόμενη τεχνολογική επανάσταση που κυοφορείται ήδη. Δεν αναφερόμαστε στην 4η – η οποία επίσης θα είναι εκτός της φαντασίας μας. Μιλάμε για την 5η, την κβαντική!!

Αυτά που ξέρουμε (ή νομίζουμε ότι ξέρουμε) κι αυτά που καταλαβαίνουμε (ή νομίζουμε ότι…) απ’ την άποψη της φυσικής δεν έχουν σχέση με την κβαντική φυσική και τις εφαρμογές της. Κι αν οι τωρινές εφαρμογές εμπνέουν ήδη την μεταφυσική «πίστη» στις τεχνοεπιστήμες, ο ερχομός εκείνων της κβαντικής φυσικής (που δεν θα αργήσει όσο νομίζετε…) θα φτάσει πολύ κοντά στον τέλειο διαχωρισμό ανάμεσα στο είδος «μέσος άνθρωπος» και στις μηχανές του· ίσως στην σχεδόν τέλεια απαλλοτρίωση του ζωντανού απ’ το νεκρό κεφάλαιο. Εκτός αν άμεσα και έγκαιρα ένα καλό κομμάτι της τάξης μας μελετήσει… (Πράγμα που με τωρινά δεδομένα μοιάζει σχεδόν αδύνατο: για να εξηγήσουμε ότι τα mRNA κατασκευάσματα δουλεύουν μέσω μεταλλάξεων των ανθρώπινων κυττάρων πρέπει να …. ας το να πάει στο διάολο!!!)

Ένα απ’ τα κέντρα των ερευνών για τις εφαρμογές της κβαντικής φυσικής είναι οι κβαντικοί υπολογιστές (αλλά και η ανάλογη κρυπτογράφηση). Πέρυσι η google (ναι, μια ιδιωτική αμερικανική επιχείρηση) ανακοίνωσε ότι πέτυχε «κβαντική υπεροχή» (έναντι οποιουδήποτε ανταγωνιστή) κατασκευάζοντας και βάζοντας σε λειτουργία έναν κβαντικό επεξεργαστή 53-qubit (συγκρατείστε, απλά, ότι πρόκειται για τα κβαντικά bit)· ότι κατάφερε δηλαδή να κάνει έναν υπολογισμό (που ο πιο γρήγορος υπαρκτός υπερ-υπολογιστής θα χρειαζόταν 10.000 χρόνια για να ολοκληρώσει) μόνο σε 200 δευτερόλεπτα… Διακόσια δευτερόλεπτα αντί για δέκα χιλιάδες χρόνια δεν είναι ασήμαντο γεγονός, έτσι δεν είναι; Ακόμα και η ντόπια γραφειοκρατία θα πάθαινε την πλάκα της!

Στις 3 Δεκέμβρη φέτος ήταν η σειρά του κινέζικου τεχνο-κεφάλαιου να απαντήσει. Με μια τεχνοεπιστημονική έκθεση στη γνωστή επιθεώρηση science η ομάδα των φυσικών Pan Jianwei και Lu Chaoyang απ’ το πανεπιστήμιο της Hefei, ανακοίνωσε ότι ο δικός της πρωτότυπος κβαντικός υπολιστής χρειάστηκε 200 δευτερόλεπτα για να κάνει έναν υπολογισμό που ο πιο γρήγορος υπαρκτός υπερ-υπολογιστής θα χρειαζόταν πάνω από 2 δισεκατομύρια χρόνια για να τον φτάσει ως το τέλος του. Εδώ λαχανιάζει κανείς ακόμα και μόνο με την ιδέα μιας τέτοιας σύγκρισης!

Η ασταμάτητη μηχανή δηλώνει αδυναμία να καταλάβει ποιος σ’ αυτήν την ρημαδοπέτρα που λέγεται γη σκαρώνει «υπολογισμούς» που χωρίς κβαντικούς υπολογιστές χρειάζονται 10.000 ή 2 δισεκατομύρια χρόνια για να γίνουν· ενώ μ’ αυτούς είναι αρκετά κάτι παραπάνω από 3 λεπτά της γήινης ώρας… Καταλαβαίνει, ωστόσο, την γενική ιδέα. Αν, για παράδειγμα, θα χρειαζόταν να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας τα «δεδομένα υγείας» (συμπεριλαμβανόμμενων των dna τους) 8 δισεκατομμυρίων επιβατών του πλανήτη και των προγόνων τους έως και 2 γενιές πίσω, με σκοπό να βρεθεί (;; τι;), ένας κβαντικός υπολογιστής σε πλήρη λειτουργία θα χρειαζόταν κάποια κλάσματα κλασμάτων του δευτερολέπτου…

Με δυο κουβέντες η κβαντική υπολογιστική (πέρα απ’ τα ενδιαφέροντα χαρίσματα που έχει η κβαντική φυσική σαν τέτοια και τις απίστευτες ιδιότητες της ύλης που μελετάει και αναδεικνύει…) φαίνεται να είναι μια άμεση καπιταλιστική αναγκαιότητα για πολλές χρήσεις. Συμπεριλαμβανόμενων των πολεμικών. Πράγμα που σημαίνει ότι η κβαντική υπεροχή που πρόσφατα ανακοίνωσε το Πεκίνο δεν είναι του είδους «το NBA είναι το κορυφαίο μπάσκετ στον πλανήτη» ή «το σινικό τείχος φαίνεται απ’ το διάστημα»…

Μην αναρωτηθείτε τι δουλειά έχουν τέτοια θέματα εδώ αφού δεν καταλαβαίνουμε γρι! Θα χρειαστεί να καταλάβουμε, αλλά εν τω μεταξύ αρκεί αυτό: ενώ οι δυτικοί προσπαθούν να αποκρούσουν την 5G τηλε-επικοινωνιακή υπεροχή του κινέζικου καπιταλισμού, οι 6G τηλεπικοινωνίες (οι έρευνες έχουν ξεκινήσει…) θα είναι κβαντικές!

Οπότε; Πρώτον μην ακούσουμε τις γνωστές βλακείες για τους ιούς που τρέφονται με ηλεκτρομαγνητισμό… Και δεύτερον ας έχουμε μια γενική ιδέα για τις αιτίες που ένας δευτερότριτος στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό θα ήθελε να καταστρέψει τον πρώτο…

(Κατά τα υπόλοιπα, περιθωριακοί είμαστε, οπότε έχουμε παραπάνω περιθώρια… Κι άλλωστε κανείς δεν διαλέγει την εποχή που ζει…)

(φωτογραφία: Ο επεξεργαστής του κινεζικού κβαντικού υπολογιστή που λέγαμε. Έχει και όνομα. Λέγεται Jiuzhang, απ’ το όνομα ενός πανάρχαιου, ηλικίας 2000 χρόνων «βιβλίου των υπολογισμών»…)