Ένας χασάπης με γκάζι

Κυριακή 4 Νοέμβρη. Βρίσκομαι εδώ στη σύνοδο τεσσάρων κρατών. Της βουλγαρίας, της ελλάδας, της σερβίας και της ρουμανίας. Είναι η πρώτη φορά που καλούν έναν ηγέτη έξω απ’ αυτά τα τέσσερα κράτη να πάρει μέρος στη σύνοδο. Είναι μεγάλη τιμή για το ισραήλ, και δείχνει το αυξανόμενο κύρος του ισραήλ στον κόσμο.

Ο καθένας απ’ τους ηγέτες μου είπε κατ’ ιδίαν ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει την εκπροσώπηση του ισραήλ σε σχετικές ψηφοφορίες και στην ε.ε. και στον οηε. Όλοι θέλουν τον αγωγό αερίου απ’ το κοίτασμα leviathan προς την ευρώπη και τα βαλκάνια. Ενδιαφέρονται επίσης πάρα πολύ για το ισραηλινό αέριο και την ισραηλινή τεχνολογία, και θέλουν πολύ να έχουν την φιλία του ισραήλ. Αυτό είναι καλό σημάδι…

Αυτά είπε (κατά την καθεστωτική Jerusalem Post) ο Netanyahu καμαρώνοντας μετά την συμμετοχή του στη σύνοδο της «ομάδας της craiova», στην Βάρνα – προχτές. Φυσικά, επειδή στα «εθνικά θέματα» η συσκότιση είναι γνωστή κρατική και παρακρατική τακτική, απ’ αυτήν την σύνοδο εκείνο που ρίχτηκε στην ντόπια κοινή γνώμη για να γουστάρει δεν ήταν η συμμετοχή του επικεφαλής του απαρτχάιντ καθεστώτος, αλλά … η ιδέα για κοινή οργάνωση του μουντιάλ το 2030… Μπαλίτσα μαλάκες, μπαλίτσα! Για μέχρι εκεί είστε! Τα υπόλοιπα δεν είναι για εσάς…

Ποια είναι τα υπόλοιπα; Κατ’ αρχήν ο Netanyahu είναι πολύ γνωστός ψεύτης. Πήγε, για παράδειγμα, να πουλήσει το γκάζι του στην βουλγαρία, στη σερβία και στη ρουμανία την στιγμή που ο turk stream (με το ρωσικό αέριο) θα είναι σύντομα στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα, και τουλάχιστον δύο κυβερνήσεις (στη Σόφια και στο Βελιγράδι) ενδιαφέρονται έντονα για την περίπτωση (δηλαδή το ρωσικό αέριο), για οικονομικούς και (γεω)πολιτικούς λόγους.

Συνεπώς οι ευρωπαϊκές τουρνέ του Netanyahu (έχει περάσει πρόσφατα και από σύνοδο της «ομάδας του visegrad») έχουν στόχο να προσπαθήσουν να απλώσουν την ισραηλινή επιρροή όχι μέσω αερίου αλλά μέσω εμπορίου όπλων (ή στρατιωτικής τεχνολογίας). Συμπεριλαμβανόμενης εκείνης που αφορά την εσωτερική καταστολή, και δοκιμάζεται κατά των παλαιστινίων.

Το δεύτερο είναι αυτή καθαυτή η ύπαρξη της «ομάδας της craiova», που συγκροτήθηκε το 2015. Η δημιουργία της ήταν ρουμανική ιδέα, για την δημιουργία «λόμπυ» εντός ε.ε. κατά τα πρότυπα της «ομάδας του visegrad» – όπως είχε παραδεχτεί ο τότε ρουμάνος πρωθ. Victor Ponta. Ωστόσο το που αυτά τα κράτη έχουν κοινά συμφέροντα (σε σχέση με την ε.ε.) και που όχι είναι μεγάλη ιστορία. Ειδικά όταν το ελλαδιστάν έχει επιλέξει να ποντάρει την ιμπεριαλιστική του «τύχη» πάνω στον αμερικανικό στρατό· και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ανήκει για καιρό στο project europe.

Το πιθανότερο είναι ότι επειδή το ρατσιστικό καθεστώς του ισραήλ έχει αρχίσει να έχει ορισμένα «προβληματάκια» με κράτη μέλη της ε.ε., εκείνο που επιδιώκει είναι διασπαστικές κινήσεις στο εσωτερικό της (προς όφελός του). Ας πούμε μια αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν ισραηλινής πρωτεύουσας πολύ θα την γούσταρε. Ή “εθνική” συμμετοχή στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του ιράν. Ούτε λόγος ότι προσπαθεί να «δουλέψει» σαν «εναλλακτικός Bannon»

Εννοείται ότι πουλάει και στο εσωτερικό του ισραήλ το διεθνές ηγετιλίκι… Ωστόσο οι καλύτεροι και πιο σίγουροι φίλοι του είναι οι Bolsonaro, οι Orban, οι Trump και Pence, οι τοξικοί γενικά…

(φωτογραφία: Χαρακτηριστική περίπτωση κβαντικής σύζευξης ανάμεσα σε συμμάχους: όταν τρώει τον έναν το αυτί του, αυτόματα ξύνεται και ο άλλος…

Όσο για την στάση των πρωθ. βουλγαρίας και σερβίας στη φωτογραφία, ίσως είναι η αντίδρασή τους την στιγμή που ο Netanyahu δηλώνει ότι αυτό που έγινε στο προξενείο στην Istanbul ήταν φρικτό… αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ιράν…

Ήταν η πρώτη ισραηλινή δήλωση κορυφής υπέρ ξεπλύματος του τοξικού. Άργησε, αλλά έγινε…

Περιμένουμε και την φαιορόζ άποψη επί του θέματος. Τι στην ευχή; Δεν θα χρειαστεί τίποτα χιλιάδες οβίδες το πελατάκι;…)

Οι εχθροί; Κι αυτοί στα δύσκολα….

Τρίτη 13 Μάρτη. Πριν μόλις 3 χρόνια το ίδιο γκουβέρνο με το σημερινό είχε πιάσει τον παπά απ’ τα αρχίδια! Μετά από βαθυστόχαστη ανάλυση (τίποτα δεν γίνεται χωρίς αυτήν!) ήταν σίγουρο (το γκουβέρνο) ότι ο Πούτιν ήταν έτοιμος να διεμβολίσει την ε.ε. και την ευρωζώνη με δούρειο ίππο το ελλαδιστάν. Του οποίου θα αγόραζε την φιλία και την αφοσίωση, πρώτον με 5 δισεκατομύρια ευρώ (θυμόμαστε καλά το ποσό;) προστάντζα για ένα μελλοντικό σωλήνα, και δεύτερον με την ένταξη της καραχρεωκοπημένης Αθήνας στη διεθνή τράπεζα των brics – έτσι ώστε να μπορεί να φεσώνει και την βραζιλία, και την κίνα, και τη νότια αφρική, και την ρωσία…

Τρία χρόνια μετά, και υπό το φως του εθνικού δράματος «των δυο παληκαριών που είναι όμηροι στις τουρκικές φυλακές» (για το Εξπρές του μεσονυχτίου δεν έχουμε ακούσει κάτι ακόμα, αλλά που θα πάει; κυκλοφορούν στο βαθύ κράτος διάφοροι σινεφίλ…) ένα όνομα δεν ακούγεται πουθενά στην επικράτεια, ούτε κατά λάθος: Πούτιν! Ο σύμμαχος του Ερντογάν και της Άγκυρας δεν είναι άραγε ο άνθρωπος τον οποίο θα άξιζε να καλέσει τηλεφωνικά ένας κοτζαμάν ψόφιος κοριός, στο όνομα «μιας παλιάς σχέσης» βρε αδερφέ, και να του ζητήσει (όχι ρούβλια, όχι γκάζια, όχι τραπεζικές μετοχές αλλά) να πει μια καλή κουβέντα σ’ αυτόν τον άρπαγα τον «σουλτάνο»; Θα άξιζε…

Πού πήγε ο Πούτιν, οέο, απ’ το ελληνικό εθνικό φαντασιακό; Πού πήγε ο Πούτιν «τώρα που τον χρειαζόμαστε»; Χάθηκε ο Πούτιν – και, κατά έναν παράξενο μόνο από πρώτη ματιά τρόπο, χάθηκε ταυτόχρονα και για το γκουβέρνο και για το πόπολο (λες και υπάρχουν αόρατοι ιμάντες μεταφοράς της «εθνικής γραμμής» απ’ τα πάνω προς τα κάτω, απ’ τις υπηρεσίες του κράτους και του παρακράτους στα ταξικά κοθόνια). Ίσως επιζεί στα γκάλοπ, αλλά μόνο αν οι δημοκόποι τον θυμίσουν…

Ναι, δεν υπάρχει Πούτιν πια: το ελλαδιστάν είναι τόσο φιλοαμερικάνικο, φιλοαγγλικό, και φιλοϊσραηλινό, που δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για τις αναμνήσεις (του έρωτα με τον «τσάρο» – ουπς! Αυτόν δεν τον λέμε ακόμα έτσι…). Μέχρι και απ’ το Βουκουρέστι ζήτησε το ψεκασμένο κήτος βοήθεια (ίσως επειδή η Ουάσιγκτον έχει κάτι βάσεις εκεί) – όχι, όμως, απ’ τη Μόσχα. Πφφφφφφφ!

Κρίμα!!! Γιατί ο «αιώνιος εχθρός» έχει καλύτερη μνήμη. Ένα απ’ τα τελευταία επιχειρήματα του Ερντογάν, υπέρ της παραγγελίας των S 400 απ’ τα ρωσικά πολεμικά εργοστάσια, είναι: γιατί μας τα ζαλίζετε ω αμερικάνοι; Όταν οι έλληνες ψώνισαν τους S 300 δεν κάνατε το ίδιο…

Ω ναι… Ήταν λίγο μετά το «Ορλωφικά», έτσι δεν είναι;

(φωτογραφία: Εδώ πρόκειται συνάντηση τον Απρίλη του ’15, όταν ο ψόφιος κοριός ήταν ακόμα το “άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο πολιτικό υποκείμενο” και θεωρούσε ότι έψηνε την κατάσταση με τον σωλήνα. Για εύκολα κατανοητούς λόγους, όταν οι έλληνες πολιτικοί κάνουν δουλειές με γκάζι, παίρνουν αυτή την στάση – και το ανάλογο ύφος – ατομικής εξαέρωσης. Είναι, μάλλον, για να τονίσουν το “ξέρουμε από αέριο”…)

Ένα ρομπότ στον Δούναβη

Κυριακή 28 Μάη. Δεν είναι εντυπωσιακό όπως τα ιαπωνικά. Ωστόσο είναι ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ εντόπιας παραγωγής. Οι ρουμάνοι τεχνικοί είναι υπερήφανοι που το μηχάνημά τους «πιάνει» (με τα χέρια του) αλλά επίσης μπορεί να απαντήσει και σε διάφορες ερωτήσεις, αν συνδεθεί στο internet.

Το προσόν του; Είναι φτηνό! Μόνο 1500 ευρώ το κομμάτι. Με τέτοια τιμή ίσως πρέπει κάθε ελληνικό σπίτι να έχει από ένα. Αν όχι για άλλο λόγο, σίγουρα για εξοικείωση.