Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Δεν είναι αμιγώς «εθνική» αυτή η «γραμμή άμυνας». Όμως αυτό προκύπτει υποχρεωτικά απ’ το γεγονός ότι είναι η «γραμμή» μιας συμμαχίας, και όχι ενός αμιγώς «εθνικού σχεδίου», μοναχικού σε μεγάλο βαθμό, όπως τότε, στα ηρωϊκά ‘90s. Απ’ αυτή την άποψη το τωρινό ελληνικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο, δηλαδή τα αφεντικά του, θα έλεγαν ότι είναι πιο ρεαλιστικό από άλλοτε: πατάει σε συμμαχίες… Αν σχεδιάζεις μαζί με τους συμμάχους σου, πρέπει να αποδεχτείς και τα δικά τους συμφέροντα· προσαρμόζοντας ανάλογα τα δικά σου.
Ένα απ’ τα κρίσιμα κέντρα αυτής της νέας «γραμμής άμυνας» είναι η Αλεξανδρούπολη. Η Αλεξανδρούπολη, στη γραμμή Έβρος – Κύπρος, ήταν στην άκρη, και μάλλον καταδικασμένη. Όπως παραδέχονται όλα τα ντόπια καραβοεπιτελεία, εάν επρόκειτο τουρκικά τανκς να περάσουν ποτέ το ποτάμι, δεν θα τα σταματούσε τίποτα για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα. Το Δεγεαγάτς θα χανόταν…
Τώρα η Αλεξανδρούπολη βρίσκεται στο «κέντρο» της γραμμής Καστελόριζο – Constanta! Πήρε προαγωγή! Εκεί φορτώνει και ξεφορτώνει το ψοφιοκουναβιστάν πεζοναύτες, υλικά επιμελητείας, ελικόπτερα, πυρομαχικά κλπ, προς τις βάσεις στη βουλγαρία και στη ρουμανία. Γι’ αυτό, άλλωστε, το γνωστό φασιστόμουτρο Pyatt, πρώην αμερικάνος πρεσβευτής στο Κίεβο και τώρα, με «παράταση» μάλιστα, στην Αθήνα, κάθε τρεις και λίγο βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη.
Μεγάλα πανηγύρια, λοιπόν, γι’ αυτές τις εξελίξεις! Τι σημαίνουν όμως πρακτικά και μεσοπρόθεσμα;