Δείτε το (διπλό) video, συνολικής διάρκειας μίας ώρας και δέκα λεπτών, που προβλήθηκε από το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία την πρώτη Παρασκευή για την Παλαιστίνη στην Αθήνα, στις 23 Νοέμβρη. Το κύριο μέρος του είναι περσινή διάλεξη του ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe, με τίτλο decolonizing Israel. Προηγείται ένα μικρό, ιστορικό video, που βοηθάει στη διευκρίνηση διάφορων σημείων της εισήγησης του Pappe.
Σάββατο 15 Δεκέμβρη. “Το κράτος του ισραήλ εξασφαλίζει ισότητα πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες του, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής ή φύλου”. Αυτή η πρόταση περιλαμβανόταν σε πρόταση νόμου που κατατέθηκε προς ψήφιση από ένα μικρό αντιπολιτευόμενο κόμμα στο ισραηλινό κοινοβούλιο. Και απορρίφθηκε πανηγυρικά, με ψήφους 71 έναντι 38. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης; Αυτή η φράση, κατά λέξη, περιλαμβανόταν στην “διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους”, το 1948…
Τότε έπρεπε να τηρηθούν κάποια προσχήματα… Τώρα πια όχι. Μετά την πρόσφατη συνταγματική κατοχύρωση του ισραηλινού ρατσισμού, η μεγάλη πλειοψηφία των ισραηλινών υπηκόων, τα αφεντικά τους και οι πολιτικές τους βιτρίνες προχωρούν προς την βίαιη ολοκλήρωση του απαρτχάιντ σχεδίου τους.
Και ο στρατός τους σκοτώνει διαδηλωτές. Χτες όχι στη λωρίδα της Γάζας, αλλά στη δυτική Όχθη, όπου μοιάζει να επεκτείνεται η παλαιστινιακή εξέγερση. Δύο νεαροί, ο 18χρονος Mahmoud Yousef και ο 16χρονος Mohammad Nahla δολοφονήθηκαν με σφαίρες στην κοιλιά, εν ψυχρώ, από απόσταση μικρότερη των 10 μέτρων – κοντά στο προσφυγικό στρατόπεδο al Jalazone, βόρεια της Ramallah. Ακόμα 25 τραυματίστηκαν, άλλοι από σφαίρες και άλλοι απ’ τα χημικά.
Οι διαδηλώσεις στη δυτική Όχθη έχουν ξεκινήσει εναντίον της επέκτασης των εποικιστικών συγκροτημάτων αλλά και του τείχους, που κάνει αδύνατη την μετακίνηση των παλαιστινίων από χωριό σε χωριό.
Σε τέσσερεις ημέρες ο τενεκεδένιος θα προσπαθήσει απ’ το ισραηλινό έδαφος να εμπλουτίσει τον υποάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ. Προς τέρψιν των οπαδών του θα σφίξει για μια ακόμα φορά με εγκαρδιότητα τα χέρια των δολοφόνων. Κι αν πεις κάτι (όχι γι’ αυτόν, ένας καραγκιόζης είναι, αλλά) γι’ αυτούς, τόσο τους ισραηλινούς δολοφόνους όσο και τους έλληνες φίλους τους, φυσικά θα κατηγορηθείς…Για «αντισημιτισμό»…
(Με το αζημίωτο τέτοιες κατηγορίες…)
Τετάρτη 12 Δεκέμβρη. …Η πλειοψηφία των 3117 τραυματισμένων παλαιστίνιων διαδηλωτών στη Γάζα των οποίων την περίθαλψη ανέλαβαν οι “γιατροί χωρίς σύνορα” απ’ τις 30 Μάρτη ως τις 31 Οκτώβρη είχαν πυροβοληθεί στα πόδια…
Θαύμα ανθρωπισμού απ’ τον ιερό στρατό ενός ιερού κράτους – θα έλεγαν με μια φωνή όλοι οι μισθοδοτούμενοι απ’ αυτό, συν τους δωρεάν οπαδούς τους! “Τι θέλετε δηλαδή, παλιο ‘αντισημίτες’, που δεν είστε με τίποτα ευχαριστημένοι;” θα μας καταγγείλουν. “Να τους πυροβολούν στο κεφάλι; Καλύτερα δεν είναι στα πόδια;”
Σωστά… Διαδηλωτές είναι, παλαιστίνιοι είναι, για σφαίρες είναι – “τουλάχιστον στα πόδια”… Ευχαριστούμε φίλοι (ή και υπάλληλοι) του Τελ Αβίβ: η συνείδησή σας σπάει κόκκαλα με τον ίδιο ρυθμό όπως οι σφαίρες των αφεντικών σας…
Οι snipers του ισραηλινού στρατού (όταν σημαδεύουν πόδια διαδηλωτών και όχι κεφάλια…) εκπαιδεύονται στην καταστολή στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου χρησιμοποιώντας σφαίρες dum dum. Όχι απλές σφαίρες. Είναι ειδικές σφαίρες (αγγλική εφεύρεση, απ’ την εποχή της αποικιοκρατίας στην ινδία…) που εκρήγνυνται μόλις βρουν σάρκα – και διαλύουν τα πάντα. Ο ισραηλινός στρατός δεν σημαδεύει τους παλαιστίνιους διαδηλωτές στα πόδια “για να μην τους σκοτώσει”. Δεν “λυπάται την ζωή τους”… Τους σημαδεύει στα πόδια για να τους σακατέψει, για όλη τους τη ζωή. Και επειδή η ζωή στη λωρίδα της Γάζας είναι εξαιρετικά σκληρή, όπου για τα πάντα χρειάζεται η μέγιστη σωματική ικανότητα, το να σε έχουν σακατέψει σε μετατρέπει σε μια ζωντανή απόδειξη, μέσα στην κοινότητα, του “πόσο ικανός” είναι ο ρατσιστικός στρατός του Τελ Αβίβ.
Ο 21χρονος παλαιστίνιος αθλητής ποδηλάτης Alaa al-Daly (πάνω φωτογραφία) είναι ένας τέτοιος. Ήταν απ’ τους πρώτους που «κτυπήθηκαν στα πόδια», όταν ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις της «μεγάλης επιστροφής». Ήταν πάνω στο ποδήλατό του 250 μέτρα απ’ τον «φράκτη» και έφαγε μια σφαίρα στο δεξί του πόδι. Μία μόνο σφαίρα dum dum – ήταν αρκετή….
Την πρώτη εβδομάδα της νοσηλείας του οι γιατροί στο νοσοκομείο της Γάζας του έκαναν οκτώ εγχειρήσεις, προσπαθώντας να σώσουν το πόδι του. Αποδείχθηκε αδύνατο· τον ακρωτηρίασαν. Αν δεν ανήκετε σ’ αυτό το ευγενικό είδος που χειροκροτεί με χέρια και με πόδια τον ισραηλινό στρατό, την ισραηλινή αστυνομία, και γενικά κάθε τι που προέρχεται απ’ τον ιερό σύμμαχο της Αθήνας, κάντε τον κόπο. Προσέξτε όχι το δεξί αλλά το αριστερό πόδι του Alaa.
Αυτό δεν κτυπήθηκε απ’ την dum dum. Όλο το ράμμα που ξεκινάει απ’ τον αριστερό μηρό του, διατρέχει κλείδωση γονάτου και γάμπα, και φτάνει ως πιο κάτω απ’ τον αστράγαλό του, έγινε επειδή οι χειρούργοι έπρεπε να «ανοίξουν» και το αριστερό του πόδι – για να βγάλουν τα θραύσματα της dum dum. Θυμηθείτε ότι ήταν πάνω σε ποδήλατο, που σημαίνει ότι το αριστερό του πόδι ήταν σε απόσταση τουλάχιστον 30 πόντων απ’ το δεξί, όταν αυτό κτυπήθηκε· και παρόλα αυτά έπρεπε να κάνουν τέτοια τομή. Μπορείτε να τεντώσετε τον δείκτη του δεξιού σας χεριού, να τον ακουμπήσετε ψηλά στο εσωτερικό του μηρού, και να κάνετε την ίδια διαδρομή μέχρι κάτω στο δικό σας αριστερό πόδι… Αργά αργά – με τον ρυθμό, ας πούμε, του «ραψίματος»… Μπορείτε μετά να καταλάβετε, ίσως, τι έγινε στο δεξί του πόδι όταν «έσκασε» η dum dum…
Παρακαλούμε, μην παριστάνετε τους ευαίσθητους, που “δεν μπορούν τα αίματα”. Μπορείτε και παραμπορείτε! Με τους έμμεσους φόρους σας (μας) πληρώνετε (πληρώνουμε) το ελληνικό κράτος, για να καλύπτει, να υποστηρίζει και να εκπαιδεύεται απ’ αυτό: κόκκαλα, σάρκες, νεύρα, αγγεία, μια άμορφη μάζα σκορπισμένη πάνω στον σκελετό του ποδηλάτου… Έτσι γίνεται η εθνοκάθαρση εδώ δίπλα· κι αυτήν υποστηρίζει το ελληνικό κράτος. (Μια χαρά όλα…)
Όταν δεν τους δολοφονούν λοιπόν τους σακατεύουν. Είναι παλαιστίνιοι, είναι διαδηλωτές – αλλά, “για όνομα του θεού”: δεν είναι δικοί μας διαδηλωτές! Και οι ισραηλινές σφαίρες, οι ισραηλινές βόμβες, το ισραηλινό απαρτχάιντ, το ισραηλινό κράτος και κεφάλαιο, όλα αυτά είναι ιερά. Έτσι μας λένε, άμεσα και έμμεσα, αυτοί που ενδιαφέρονται για το καλό των συνειδήσεών μας…
Ευλογημένος κανιβαλισμός… Θέλημα θεού… Αν, για ένα κλάσμα δευτερολέπτων, σας περάσει απ’ το μυαλό ότι κάποιοι σας πυροβολούν στο κέντρο του Παρισιού ή του Στρασβούργου (όπου βρεθήκατε για δουλειά, σπουδές ή τουρισμό…) μην σας περάσει ποτέ απ’ το μυαλό ότι ο ισραηλινός στρατός θα σας σακάτευε (αν σας έκανε την χάρη να μην σας σκοτώσει) στη λωρίδα της Γάζας, σαν μέρος των φίνων “ψυχολογικών επιχειρήσεών” του.
Όχι, μην σας περάσουν ποτέ απ’ το μυαλό τέτοιες σκέψεις: θα είστε “αντισημίτες” λένε κάτι τσογλανάκια… Αυτά χρησιμοποιούν ιδεολογικές dum dum: για να διαλύσουν κάθε ικανότητα σκέψης, κάθε ηθική και αξιοπρέπεια, κάθε αίσθηση, για χάρη των κρατικών και παρακρατικών αφεντικών τους. Για να εξασφαλίσουν τον διανοητικό και ηθικό ακρωτηριασμό που γίνεται όλο και πιο απαραίτητος για κάθε είδους και εθνικότητας αφεντικό. Καλύτερα να αλλάξετε πλευρό και να απασχολήσετε το μυαλό σας με αυτά που θα σας υποδείξουν…
Και πιο γενικά μιλώντας: τέτοιους καιρούς καλύτερα να κρυφτεί ο καθένας στο φανταστικό οχυρό του, τραβώντας και διαδίδοντας selfies… Ποιος ξέρει; Μπορεί και να γλυτώσει το τομάρι του… Όχι, πάντως, αυτά που διακρίνουν το είδος άνθρωπος απ’ το είδος αμοιβάδα.
Πέμπτη 6 Δεκέμβρη. Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει συνέχεια στην εξωτερική πολιτική του. Οι φαιορόζ πήραν την σκυτάλη της επιβεβαίωσης της ένταξης του ελληνικού ιμπεριαλισμού στην «αγγλόσφαιρα» απ’ τους προηγούμενους, και θα την παραδώσουν στους επόμενους. Τίποτα παράξενο, τίποτα καινούργιο.
Το ζόρι για τους ροζ (και η αναγκαιότητα της κυβερνοσυμπλήρωσής τους απ’ τους ψεκασμένους και, σε καμία περίπτωση, από οποιονδήποτε άλλον!) έγκειται στο ότι αν και καραδεξιοί εδώ και δεκαετίες κατέβηκαν στο γήπεδο με φανέλες που έγραφαν «πρώτη φορά αριστέρα». Στον κόσμο του θεάματος οι συμβολισμοί παίζουν έναν ρόλο. Σαν «αριστεροί» όφειλαν να υπόσχονται κάτι σαν «έξω οι βάσεις του θανάτου». Μερικοί (άγνωστο πόσοι) μπορεί να το έφαγαν… Και, σε κάθε περίπτωση, η όλο και πιο δυναμική ένταξη στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (αχ αυτός ο τοξικός! τα σκάτωσε!!!) θα έπρεπε κάπως να αποσιωπηθεί ή/και να κουκουλωθεί.
Αυτό είναι το σχετικά μικρότερο πρόβλημα των ροζ. Το μεγαλύτερο είναι ότι απ’ το 2015 που (σε δύο δόσεις) ανέλαβαν τον καλοπληρωμένο ρόλο των βιτρινών του ντόπιου βαθέος κράτους ως σήμερα τα δεδομένα στη ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή έχουν αλλάξει δραματικά. Οφείλουμε να σας θυμίσουμε πως όταν η «πρώτη φορά» ανέμιζε τη «νωπή λαϊκή εντολή» στα μούτρα κάθε τύρρανου ευρωπαίου, η ρωσική απόβαση στο συριακό πεδίο μάχης δεν είχε γίνει. Ούτε όταν η «δεύτερη φορά» επισφραγίστηκε. Απ’ το φθινόπωρο του 2015 ως το τέλος του 2018 το άγρυπνο μάτι της «αιτίας ύπαρξης» του ελληνικού κράτους, η γεωπολιτική πρόσοδος δηλαδή, σαρώνει σα ραντάρ όσα δεδομένα μπορεί να «πιάσει», μπας και βρει δυνατότητες «ανατίμησης» του οικοπέδου.
Η ταχύτητα (με την ιστορική έννοια του χρόνου) των εξελίξεων έχει υπάρξει τέτοια ώστε το γεγονός ότι ο ογκόλιθος έτρεχε και ξανάτρεχε στις αρχές του 2017 στην Ουάσιγκτον μπας και το ψοφικουναβιστάν αγοράσει τα ελληνικά σχέδια για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» ξεχνιέται εύκολα. Γιατί δεν καμαρώνει κανένας για εκείνην την πρεμούρα, πριν λιγότερο από 2 χρόνια; Επειδή στηριζόταν στην βαθιά ελληνική (και, κατά συνέπεια, απεριορίστα φαντασιωτική) πεποίθηση ότι όλο κι όλο που θα αντιμετώπιζε η «περικύκλωση της Μεσογείου» ήταν… η Άγκυρα. Αυτά συμβούλευε ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, ως εκεί καταλάβαιναν οι πολιτικοί του εκπρόσωποι.
Αλλά δεν είναι μόνη της η Άγκυρα, να κυνηγάει τρύπες και κοιτάσματα εκεί που οι έλληνες και οι σύμμαχοί τους (έτσι ήλπιζαν όλοι οι ογκόλιθοι του ντουνιά) θα της το απαγόρευαν. Έχει και Μόσχα μαζί της, έχει και Πεκίνο (ας αφήσουμε την Τεχεράνη). Εκείνο που το ελληνικό βαθύ κράτος ήθελε να φαντάζεται σαν ένα light «περιφερειακό» bras de fer, που θα λυνόταν υπέρ του ιμπεριαλισμού του χάρη στην παρουσία του 6ου στόλου, μυρίζει όλο και πιο έντονα 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Εννοείται ότι το ελληνικό βαθύ κράτος δεν θα αλλάξει συμμάχους. Όμως είναι ένα πράγμα να φωνάζεις τον boss να σου κάνει πλάτες για να φαίνεσαι «μούρη», και άλλο πράγμα το να ψάχνει ο boss πως θα σε αξιοποιήσει σα νοσοκομείο, πεδίο βολής ή/και μπουρδέλο.
Οι υποσχέσεις και οι προτάσεις του ψεκασμένου στο ψοφιοκουναβιστάν για βάσεις, κι άλλες βάσεις, δεν είναι η δική του παράνοια. Είναι, απλά, ο καταμερισμός εργασίας στο φαιορόζ γκουβέρνο. Ένας καταμερισμός που αποφάσισαν τα αφεντικά και των μεν και των δε (τα ίδια είναι) πολύ πριν αγκαλιαστούν ο τενεκεδένιος και ο ψεκασμένος για πρώτη φορά live. Αυτό αποδεικνύεται… στη Λευκωσία! Δεν ήταν ο ψεκασμένος αλλά ο ογκόλιθος που βούλιαξε την όποια πιθανότητα “συναινετικής ρύθμισης του κυπριακού” – αυτή ήταν η αποστολή του. Και δεν είναι ο ψεκασμένος αλλά ο ξανά και ξανά ελληνοκύπριος εκφραστής της συμμαχίας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – (Καΐρου) καραδεξιός Αναστασιάδης που δίνει στην Ουάσιγκτον, και στο Τελ Αβίβ, και σ’ όποιον άλλον ενδιαφέρεται… Όχι, βέβαια, στη Μόσχα.
Όταν όλοι και όλα δουλεύουν για το ίδιο κόλπο είναι προφανέστατο: κανείς τους δεν βρίσκεται στη δουλειά κατά λάθος….
Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Εδώ ή εκεί, στο καπιταλιστικό πρωτοκοσμικό σύμπαν, αυτοί κι αυτές που υπερασπίζονται τον αντι-απαρτχάιντ, αντι-αποικιακό, απελευθερωτικό αγώνα των αντρών και των γυναικών στην Παλαιστίνη, έρχονται όλο και πιο συστηματικά αντιμέτωποι / ες όχι μόνο με τις προβοκάτσιες και την φασιστική προπαγάνδα αλλά και με καθαρές, ωμές απαγορεύσεις και τιμωρίες.
Είναι τόσο “ενοχλητική” αυτή η υποστηρίξη; Ναι, είναι· ακόμα περισσότερο επειδή δυναμώνει διεθνώς. Επειδή, ανάμεσα στα άλλα, σπάει ”κατά μέτωπο” τον αντιμουσουλμανικό, αντιαραβικό ρατσισμό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η αντίσταση στην Παλαιστίνη και είτε η υποστήριξή της είτε η απαγόρευση κάθε αλληλεγγύης σ’ αυτήν, είναι η “στενή δίοδος” απ’ όπου περνάνε ιδεολογικές και θεσμικές “τακτοποιήσεις” για τον 21ο αιώνα στον περιστρεφόμενο στην κρίση / αναδιάρθρωση πρώτο κόσμο.
Συμβαίνει το ίδιο με την υπεράσπιση (ή την ποινικοποίηση της υπεράσπισης) στους πρόσφυγες / μετανάστες στον “πρώτο κόσμο”, είτε αυτός λέγεται ευρώπη, είτε λέγεται βόρεια αμερική.
Μπροστά στα μάτια μας μεν αλλά και πίσω απ’ τις πλάτες μας σε ότι αφορά την διαυγή κατανόηση της συγκυρίας, συμβαίνει αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των πρωτοκοσμικών αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει…
Κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι αρκετά πονηροί ώστε να έχουν εξασφαλίσει θέση θεατή, παίζουν στοίχημα ελπίζοντας ότι τίποτα δεν θα τους συμβεί αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε παραμεθαύριο. Λες και η παράταση, ακόμα κι αν μέρα τη μέρα κρατήσει αρκετά, θα εξαφανίσει όσα οι ίδιοι ψυλλιάζονται επειδή, για κάποιον μυστηριώδη λόγο, τα αφεντικά στο τέλος θα βαρεθούν…
Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Παρά τις προσπάθειες των σωματοφυλάκων του ψόφιου κουναβιού η γνωστή fun των βασανιστηρίων και τωρινή διευθύντρια της cia Gina Haspel (ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλλη θέση…) θα ενημερώσει σήμερα τους συντηρητικούς και δημοκρατικούς επικεφαλής της επιτροπής διεθνών σχέσεων της αμερικανικής γερουσίας. Για όσα ξέρει (ή όσα επιλέξει να πει ότι ξέρει) η cia για την δολοφονία του Khashoggi.
Απ’ την μεριά του ο τοξικός (σύμφωνα με την καθεστωτική τουρκική yeni safak) ψάχνει να βρει τρόπο να ξεκαρφωθεί. Να “αποδείξει” δηλαδή ότι δεν ήταν αυτός που έδωσε την εντολή (στο δεξί του χέρι) να φτιάξει ένα πιστό απόσπασμα θανάτου, αλλά … ένα άλλο χέρι· μπορεί και κάποιου άλλου…
Τους ισχυρισμούς της yeni safak δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε. Τους μεταφέρουμε με κάθε επιφύλαξη επειδή (ακόμα και σαν κατασκευή της Άγκυρας) έχουν ενδιαφέρον: σύμφωνα μ’ αυτούς ο συνεταίρος και μέντορας του τοξικού πρίγκηπας των εμιράτων Mohammad bin Zayed προσπάθησε να «πείσει» τον Mohammad Dahlan να «αναλάβει την ευθύνη» της διαταγής της δολοφονίας του Khashoggi.
Ποιός είναι ο Mohammad Dahlan; Ένα κάθαρμα και μισό, πρώην «επικεφαλής ασφαλείας» της δοσίλογης «παλαιστινιακής αρχής», συνεργάτης τόσο της cia όσο και της mossad στην Παλαιστίνη, που κυνηγημένος απ’ την Hamas και τα ριζοσπαστικά μέλη της Fatah έχει βρει άσυλο στο Dubai. Για να προσφέρει στην εκεί εξουσία τις υπηρεσίες του. Και να πληρώνει τους οπαδούς του στη Δυτική Όχθη… Διότι κάποιοι (και το Κάιρο ανάμεσά τους – υποθέτουμε βάσιμα και η Αθήνα) θα έβλεπαν με χαρά τον Dahlan να γίνεται ο διάδοχος του Mahmoud Abbas σαν “πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής”, όταν, φυσικά, αυτός ο τελευταίος εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο…
Οι ισχυρισμοί της yeni safak είναι ότι ο Dahlan αρνήθηκε να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος – και κατέληξε στο νοσοκομείο τραυματισμένος σοβαρά απ’ τους μπράβους του MBZ. Από πρώτη ματιά θα ήταν παράξενο να ελπίζει το δίδυμο τοξικός – MBZ ότι ένας συνεργάτης της cia και της mossad θα δεχόταν να αναλάβει την ευθύνη για την δολοφονία και το μακέλεμα του Khashoggi! Γιατί να κάψουν την μελλοντική τους ελπίδα στη Ramallah; Όμως δεν είναι το πρώτο παράξενο της ιστορίας. Αφού μιλάμε για δικτάτορες, και μάλιστα λίγο ή πολύ σε πανικό, που το μόνο που έμαθαν στη ζωή τους είναι ότι πληρώνοντας κάνεις τη δουλειά σου όποια κι αν είναι αυτή, γιατί να μην δοκιμάσουν να πείσουν έναν Dahlan – έχοντας κατά νου ότι θα βρουν κάποιον άλλο για να κάνει την τωρινή δουλειά του – και την όποια μελλοντική;
Πίσω στην Haspel και την cia. Οι ως τώρα «διαρροές της υπηρεσίας» έχουν φτιάξει με ακρίβεια το πορτραίτο του τοξικού στη δολοφονία. Το ερώτημα είναι: σήμερα πόσο έντονη θα είναι η εσωτερική διαπάλη μεταξύ αντιμαχόμενων μηχανισμών του αμερικανικού καθεστώτος; Που σημαίνει: α) πόσο θα ζορίσουν την Haspel; και β) τι θα πει – απ’ αυτά που ξέρει καλά;
Εν τω μεταξύ οι αρμόδιοι του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών τι λένε για όσα συμβαίνουν στα εντόσθια του στρατηγικού συμμάχου; Ο ψεκασμένος; Που έχουν χαθεί όλοι; Γιατί αφήνουν τους πιστούς υπηκόους τους στα σκοτάδια;
Τελικά, μετά από 2 μήνες, με ποιον είναι το ελλαδιστάν; Με τον Khashoggi (και την Άγκυρα) ή με τους δολοφόνους του (και το Τελ Αβίβ); Τόσοι ντόπιοι δημαγωγοί με πλουμιστά φτερά πληρώνονται απ’ τα υπουργεία και τις υπηρεσίες για να πουλάνε την σωστή “άποψη”…
Γιατί δεν μας διαφωτίζουν για την «εθνική γραμμή» επί του θέματος;
Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Αν ένα έργο είναι “κρίσιμο” και “σπουδαίο”, δεν μπορεί παρά να προωθείται από ανάλογα σπουδαίους επενδυτές. Ποιός έχει, λοιπόν, αναλάβει την προώθηση του east med;
Μια εταιρεία με το όνομα IGI Poseidon… Δεν σας λέει τίποτα. Κάτι παραπάνω θα σας πει ότι έχει έδρα την Αθήνα, καθώς είναι κοινοπραξία (50-50) μεταξύ της ελληνικής δεπα και της ιταλικής edison…
Τι άλλα σπουδαία έργα έχει στο ενεργητικό της αυτή η τόσο φιλόδοξη κοινοπραξία; Προς το παρόν κανένα!!! Έχει, όμως, σχέδια. Τον χερσαίο αγωγό μεταξύ ελληνοτουρκικών συνόρων και ιταλίας, στη βόρεια ελλάδα (την συνέχεια του tap δηλαδή)… Και έναν μικρού μήκους αγωγό μεταξύ ελλάδας και βουλγαρίας…
Συνολικά: δύο χερσαίους αγωγούς και έναν κτηνώδη, υποθαλάσσιο (τον east med) για τον οποίο μάθαμε ότι δεν έφταναν όλα τα υπόλοιπα, έχει να αντιμετωπίσει κι αυτό: μεταξύ κύπρου και Κρήτης θα περνάει από ηφαιστειογενή (υποθαλάσσια) περιοχή.
Εντάξει, ησυχάσαμε τελείως. Με τέτοιους εργολάβους δεν αποκλείεται ο east med να φτάσει New York…
Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Αυτά τα κυριλέ και πολύ φραγκάτα και γραβάτα project που είναι στ’ αλήθεια trash (: σκουπίδια), και γι’ αυτό αγαπιούνται απ’ το φιλοθεάμον κοινό, είναι μια αναμφίβολη επίδειξη παρακμής – σε συσκευασία δώρου. Να, λοιπόν, αποσπάσματα απ’ τον ελληνοκυπριακό “πολίτη” (2/11/18, Διονύσης Διονυσίου, «το παραμύθι του east med») για τον “θρυλικό”αγωγό για τον οποίο όσο νάναι, οι ρεπόρτερ του χρυσοπράσινου φύλλου ξέρουν από κοντά διάφορες πικάντικες λεπτομέρειες:
Πώς μπορεί ένας υπουργός Ενέργειας μιας σοβαρής χώρας μέσα σε τόσο λίγα λεπτά να λέει τόσες ανακρίβειες; Ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ Γιούβαλ Στάινιτς την περασμένη Κυριακή εξήγγειλε μέσα από ένα θριαμβευτικό ρεπορτάζ της ισραηλινής τηλεόρασης την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της χώρας του, της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, με βάση την οποία ξεκινά άμεσα η κατασκευή του αγωγού EastMed. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όλα τα κανάλια της Κύπρου και της Ελλάδας «έπαιξαν» την πληροφορία αυτή ως την κύριά τους είδηση.
Πρόκειται για τον ίδιο υπουργό ο οποίος τον Ιούλιο του 2016 δήλωνε με πάσα σοβαρότητα «ότι επίκειται η υπογραφή συμφωνίας για τη μεταφορά του ισραηλινού αερίου στην Τουρκία, ότι η συμφωνία ήταν έτοιμη κατά 90% και ότι ανέμενε τον τότε Τούρκο υπουργό Ενέργειας Αλ Μπαϊράκ να μεταβεί στο Τελ Αβίβ για να πέσουν οι τελικές υπογραφές».
…
Εν τέλει, η κατασκευή αγωγών δεν προσφέρεται για δημιουργία εντυπώσεων του τύπου σε 2-3 χρόνια θα έχουμε έτοιμο αγωγό μήκους 2.000 χιλιομέτρων μέσω του οποίου θα μεταφέρουμε 20 δισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο τον χρόνο στην Ευρώπη με hub την Ελλάδα και την Ιταλία. Τη στιγμή που για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από το κοίτασμα Ταμάρ στην ισραηλινή ΑΟΖ μέχρι τα παράλια του Ισραήλ, μήκους μόλις 90 χιλιομέτρων, χρειάστηκαν κατασκευαστικές εργασίες 4 χρόνων! Αυτό το δεδομένο σίγουρα το είχε ενώπιόν του ο Ισραηλινός υπουργός Εμπορίου εξ ου και διάφοροι αναλυτές στο Ισραήλ του άσκησαν σκληρή κριτική, σημειώνοντας ότι είναι καλός μεν ο ενθουσιασμός, οφείλει ωστόσο να εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα.
…
Πίσω από τις δηλώσεις του κ. Στάινιτς, οι οποίες έγιναν κύριο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία της Κύπρου, κρύβεται και μια πραγματική σκοπιμότητα. Ο EastMed αφέθηκε να πετάξει ως φούσκα, διότι το Ισραήλ ετοιμάζεται για έναν νέο γύρο αδειοδοτήσεων στην ΑΟΖ του. Η τελευταία προκήρυξη κρίθηκε εντελώς αποτυχημένη αφού ενδιαφέρον έδειξαν εταιρείες πολύ πιο μικρές από τη Noble και την Delek. Θεωρήθηκε λοιπόν ότι η εξαγγελία περί της κατασκευής του EastMed θα προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων μεγάλων εταιρειών. Μόνο που οι εταιρείες-κολοσσοί δεν είναι τηλεοπτικοί σταθμοί για να τσιμπούν παραπληροφορώντας τους μετόχους τους. Οι μεγάλες εταιρείες απέχουν από την ισραηλινή ΑΟΖ γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τους Άραβες.
…
Στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι στιγμής έγιναν πάνω από 30 γεωτρήσεις (η Κύπρος έκανε 7) και ξοδεύτηκαν από όλες τις εταιρείες που έχουν εμπλακεί αστρονομικά ποσά. Υπολογίζεται ότι μόνο στην κυπριακή ΑΟΖ οι εταιρείες Total, Exxon, Eni και Νoble έχουν ξοδέψει κοντά στα 4 δισ. δολάρια για τα ερευνητικά και γεωτρητικά τους προγράμματα.
Μέχρι στιγμής σημαντικές ποσότητες έχουν βρει το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Το Ισραήλ έχει αποδεδειγμένα αποθέματα γύρω στα 860 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (32 τρισ. κυβικά πόδια) και η Αίγυπτος κοντά στα 2.800 τρισ. (107 τρισ. κυβικά πόδια). Η Κύπρος, με μόνο επιβεβαιωμένο κοίτασμα την Αφροδίτη, διαθέτει γύρω στα 108 δισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο (4 τρισ. κυβικά πόδια). Πόσες από αυτές τις ποσότητες θα μπορούσαν να διατεθούν σήμερα, αν και το ερώτημα αυτό πάντα θα είναι σχετικό. Και είναι σχετικό γιατί άλλη είναι η επιβεβαίωση αποθεμάτων σε ένα τόσο μεγάλο βάθος, και άλλη η δυνατότητα άντλησης ολόκληρης της ποσότητας.
– Η Αίγυπτος χρησιμοποιεί το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων της για εσωτερική χρήση, ενώ μικρότερες ποσότητες διατίθενται στα 2 τερματικά LNG που διαθέτει στο Ιντκού και στην Νταμιέτα, μέσω των οποίων θα ξεκινήσει τις εξαγωγές υγροποιημένου αερίου κυρίως στις αγορές της νότιας Ευρώπης, σε Ισπανία και Ιταλία. Με βάση τα αποθέματα που διαθέτει σήμερα δεν φαίνεται ιδιάιτερα πρόθυμη να εμπλακεί στην κατασκευή του EastMed…
– Το Ισραήλ έχει κηρύξει περίπου το 60% των αποθεμάτων του ως στρατηγικά, δηλαδή θα διατεθούν για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Διαθέσιμα αποθέματα προς πώληση είναι γύρω στα 480 δις κυβικά μέτρα. Το Ισραήλ έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες πώλησης φυσικού αερίου με την Ιορδανία και την Αίγυπτο, οπότε τα πραγματικά διαθέσιμα αποθέματά του είναι ακόμα πιο λίγα.
– Η Κύπρος διαθέτει προς πώληση το κοίτασμα Αφροδίτη και συζητά με την Αίγυπτο. Το θέμα σκαλώνει (το ίδιο συμβαίνει και με το Ισραήλ) στο υψηλό κόστος ανόρυξης, το οποίο πλησιάζει τα 4 δολάρια το κυβικό μέτρο, ενώ η μέση τιμή του φυσικού αερίου παγκοσμίως on the spot είναι χαμηλότερη, δήλαδή 3,29 δολάρια ανά κυβικό μέτρο. Με αποτέλεσμα, οι εταιρείες που έχουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης, Noble και Delek, να ζητούν αλλαγή της συμφωνίας κατανομής των κερδών με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κύπρος, σε αντίθεση με το Ισραήλ, λόγω μικρών ποσοτήτων, δεν έχει σοβαρή διαπραγματευτική δυνατότητα στον καθορισμό της τιμής…
Προς το παρόν τα νούμερα δεν βγαίνουν για την κατασκευή του EastMed…
Ούτε προς το παρόν, ούτε προς το μέλλον – υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή. Never mind. Έχετε ακούσει ότι με πορδές δεν βάφονται αυγά; Ε, κάποιοι λένε ότι με πορδές γεμίζουν αγωγοί. Μπορεί να είναι για καλό, να μην πηγαίνουν χαμένες…
Εμπρός λοιπόν πατριώτες: κλάστε γιατί χανόσαστε!!…
(Ζητάμε συγγνώμη αν το πήξαμε στις φωτογραφίες, αλλά είναι όλες πλάνα απ’ το «θριαμβευτικό ρεπορτάζ» της ισραηλινής τηλεόρασης πριν μια βδομάδα και κάτι… Ο κυρ Γιούβαλ είναι στην δεύτερη και στην τρίτη φωτό. Ελπίζουμε να καταλαβαίνετε πόσο family affair είναι οι σωλήνες και οι απάτες με δαύτους. Τι σύμμαχοι θα ήταν Αθήνα, Λευκωσία και Τελ Αβίβ αν δεν διέδιδαν τις ίδιες παπαριές φτιάχνοντας ένα κάποιο προπέτασμα καπνού για την ηλίθια μάζα που διαφεντεύουν;
Όσο για εμάς, προσέχουμε ότι όλοι αυτοί οι κυβερνοκαραγκιόζηδες, και όσοι είναι αποπίσω τους, δείχνουν (και είναι) καλοθρεμμένοι. Θρεφτάρια! Ας αρχίσουν λοιπόν να κλάνουν, με μια ημερήσια κατά κ-τρυπίδα παραγωγή 10 κυβικά φυσικού αερίου το 24 ωρο – για αρχή –έχοντας όμως τον σωλήνα στο γνωστό τρυφερό σημείο της ανθρώπινης ανατομίας τους. Να αρχίσει να γεμίζει ο east med, σιγά σιγά, με ποιοτικό γκάζι… Τι σκατά πληρώνονται έναν περίδρομο λεφτά; Ας κάνουν την αρχή!
Γιατί τώρα κλάνουν στα μούτρα μας. Και βρωμάει…)
Δευτέρα 26 Νοέμβρη. Μα γιατί βάζετε όμορφες παλαιστίνιες στις αφίσες σας; ρωτάνε κάποιοι… Άλλοι με καλοπροαίρετη (αλλά αδικαιολόγητη) περιέργεια. Κι άλλοι εκ του πονηρού (μέχρι και για «σεξισμό» μας έχουν κατηγορήσει οι γελοίοι τσατσορούφιανοι…). Μήπως «πουλάμε» κάποιο προϊόν που λέγεται «παλαιστινιακή αντίσταση», σε «ωραία συσκευασία»;
Στα σάπια μυαλά, που τα έχει διαλύσει το Θέαμα, όλα είναι εμπόριο και διαφήμιση. Αυτά τα μυαλά δεν μπορούν και δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν οτιδήποτε άλλο, ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι κι αν πούμε. Είναι τα μυαλά που το μόνο που τα απασχολεί είναι “κάπως να πλασσάρω τον Εαυτό μου”.
Απ’ την εντελώς αντίθετη μεριά πόσο να αντέξουν κάποιοι έντιμοι και – τεράστια διαφορά – «απ’ έξω» απ’ τον θάνατο, το σακάτεμα, την βία κατά των Άλλων, πόσο ν’ αντέξουν λοιπόν να προβάλουν αυτόν ακριβώς το θάνατο; Και γιατί θα έπρεπε να δείχνουμε μοναχά την ασκήμια και τον πόνο που επιβάλει η κατοχή και το απαρτχάιντ και όχι την ομορφιά της ζωής που αντιστέκεται;
Θα έπρεπε να είναι κακομοίρηδες οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες – για να δικαιολογηθεί το μόνο συναίσθημα που οι πρωτοκοσμικοί επιτρέπουν στον εαυτό τους για εκείνους κι εκείνες που θεωρούν «κατώτερους»: η λύπηση. Θα έπρεπε όλες οι παλαιστίνιες, απ’ την ώρα που γεννιούνται μέχρι την ώρα που πεθαίνουν, να είναι σαν γριές (μόνο οι πρωτοκοσμικές επιτρέπεται να φροντίζουν τις εαυτές τους…), και γεμάτες σημάδια απ’ το “ξύλο που τρώνε”! Μα δεν δέρνουν οι παλαιστίνιοι τις γυναίκες; Ούτε οι μουσουλμάνοι; Λένε ψέμματα τα φερέφωνα;
Και γιατί δεν δείχνουμε την ουρά που έχουν όλοι οι μουσουλμάνοι και οι μουσουλμάνες; Δηλαδή ψέμματα λένε οι φασίστες, απ’ το Τελ Αβίβ μέχρι τον “αδελφό” Μλάντιτς, ότι “αυτοί είναι ζώα”;
Ναι, όλοι οι ενδιαφερόμενοι πάρτε το χαμπάρι! Δεν θα πάψουμε να πολεμάμε κάθε είδους φασισμό και ρατσισμό, φανερό ή κρυφό, πληρωμένο ή “αυθόρμητο”, modern ή postmodern. Θα δείχνουμε όπως και όποτε μπορούμε την ομορφιά που ανθεί εκεί που “επιτρέπεται” μόνο ο θάνατος, όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά παντού στον πλανήτη.
Και ναι, έξω απ’ τα δόντια, επειδή κάποιοι θα το αποθηκεύσουν: όσο και να σας χαλάει, κουφάλες νεκρόφιλοι, τις βεβαιότητες και τα χρεωκοπημένα σας καπρίτσια, στην Παλαιστίνη, στη συρία, στην τουρκία, στο ιράκ, στο ιράν, στην αίγυπτο, στην αλγερία, στη ζενεγάλη, στη μοζαμβίκη, στην αίγυπτο, και παντού σ’ αυτόν τον γαμημένο πλανήτη, όλες και όλοι, γυναίκες και άντρες, παιδιά και γέροι, ομορφαίνουν σε βαθμό απίστευτο όταν ξεσηκώνονται στ’ αλήθεια, χωρίς καβάτζες, με της καρδιάς τους το πύρωμα. Ομορφαίνουν με τον πιο αυθεντικό τρόπο που υπάρχει: λάμπουν!
Αυτήν την αυθεντική λάμψη, τα βλέμματα που είναι μαχαίρια, τα πρόσωπα που μιλάνε κι όταν σωπαίνουν, τα χέρια που χορεύουν ακόμα κι όταν είναι ακίνητα, δεν θα τα δείτε και δεν θα τα μάθετε ποτέ καραγκιόζηδες! Κρατείστε σφικτά τις ανομολόγητες απελπισίες σας αφού στερέψατε από αίμα και παλμούς. Και τραβάτε να ψοφήσετε αλλού.
Μόνο στις κοινωνίες των συμβιβασμών, της εσωτερικευμένης μιζέριας, των “ψυχολογικών προβλημάτων” και των ανομολόγητων βουλιαγμάτων, μόνο εδώ σαν ομορφιά πλασσάρεται το πλαστικό, το ψέμα, η ποζεριά. Κι αυτήν, όχι, ποτέ δεν θα την προβάλουμε. Ούτε θα υιοθετήσουμε τον ρατσισμό των ιερέων και των πιστών της.
Μια επανάληψη, λοιπόν – αν μας την επιτρέπετε… Marwan Makhoul, Tamer Νafar, Terez Sliman…
Και, επιπλέον, μια μπαλάντα για μια μέρα βροχερή, κάπου εκεί, κάπου εδώ:
Δευτέρα 26 Νοέμβρη. Υπάρχουν κάτι μέρη ζόρικα. Όπου τα πιστοποιητικά θανάτου εκδίδονται πριν τα πιστοποιητικά γέννησης. Πάει να πει γίνονται εκεί δολοφονίες· υπάρχουν όμως και αρχές με ληξιαρχεία για τα «τυπικά».
Η 23χρονη Inas Abu Khmash, παλαιστίνια, δολοφονήθηκε μαζί με την 1,5 χρονών κόρη της Bayan στις 9 του περασμένου Αυγούστου, σ’ έναν μαζικό ισραηλινό βομβαρδισμό στη λωρίδα της Γάζας – μαζί με 4 ακόμα άτομα. Ήταν έγκυος, «στις μέρες της». Κοιμόταν το βράδυ, οικογενειακά, στο μπαλκόνι του σπιτιού της στην γειτονιά Deir al-Balah – έκανε πολύ ζέστη εκείνες τις μέρες του Αυγούστου.
Και ύστερα ήρθαν οι δολοφόνοι του Τελ Αβίβ.
Πριν την κηδεία των τριών γυναικών, της μάνας, της κόρης, και του αγέννητου μωρού, συγγενείς και φίλοι έδωσαν ένα όνομα στην αγέννητη κόρη. Hayat. Που σημαίνει «Ζωή».
Το πιστοποιητικό θανάτου άργησε να βγει. Αλλά βγήκε. Η Hayat Abu Khmash δολοφονήθηκε με βόμβα πριν γεννηθεί. Για τυπικούς, γραφειοκρατικούς λόγους, σαν ημερομηνία της γέννησής της μπήκε η ημερομηνία του θανάτου της. Δεν μπορείς να πεθάνεις αν δεν έχεις γεννηθεί, έτσι δεν είναι; Ή όχι;
Η κοινοτοπία του να είσαι αιχμάλωτος σε στρατόπεδο θανάτου…