Tag: παλαιστίνη

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (3)

Οδομαχίες βρίσκονται καθημερινά σε εξέλιξη σε διάφορες πόλεις της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης… αλλά οι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούν ακόμα πέτρες. ‘Ενοπλες παλαιστινιακές ομάδες προς το παρόν δρουν μόνο στην Jenin, κρατώντας του ισραηλινούς μακριά απ’ τον προσφυγικό καταυλισμό. Ο στρατός, φυσικά, έχει κλειδώσει τα δεκάδες «μπαντουστάν» και σκοτώνει όπου μπορεί: τουλάχιστον 55 διαδηλωτές ως το περασμένο Σάββατο, 7/10… (Αλλά αυτά είναι ασήμαντα νούμερα δολοφονιών, έτσι δεν είναι;)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Ας το επαναλάβουμε (και που ξέρεις; η επανάληψη λένε ότι είναι η μητέρα της μάθησης!): δεν πρόκειται πια μόνο για την Παλαιστίνη – ακόμα κι αν οι δυτικοί προσπαθούν να περιορίσουν την σύγκρουση εκεί, ακόμα κι αν τα λόγια είναι παλιά και τετριμμένα, του είδους «η λύση των δύο κρατών»… Την Παλαιστίνη την είχαν «διαγράψει» απ’ τα κατάστιχά τους οι δυτικοί (πρώην ηγεμόνες), την θυμόνταν μόνο οι άραβες ή/και οι μουσουλμάνοι χωρίς όμως ορατούς συσχετισμούς δύναμης υπέρ τους. Εκείνο που έκανε η Παλαιστινιακή αντίσταση στις 7 Οκτώβρη το πρωί αντήχησε σε όλο τον πλανήτη! Ήταν μια εκκωφαντική έκρηξη: κατέρρευσαν σε λίγες ώρες, σαν χάρτινος πύργος, δυτικά μιλιταριστικά «έργα και ημέρες» δεκαετιών! «Έγραψε» παντού, σε φίλους και εχθρούς – πως να το πούμε; Συνεπώς το παρακμιακό δυτικό χωροφυλακείο στη μέση Ανατολή δεν μπορεί να «ισοφαρίσει» ισοπεδώνοντας και σκοτώνοντας απλά στη Γάζα, όπως συνήθως, όταν οι Παλαιστίνιοι θεωρούνταν απλά «πρόβλημα δημόσιας τάξης» του Τελ Αβίβ. Δεν είναι η «παλιά και τετριμμένη» παλαιστινιακή αντίδραση∙ είναι κάτι καινούργιο, διαφορετικό, σαφώς μεγαλύτερο. Αρκεί να διαβάσει κανείς προσεκτικά την ανακοίνωση του κινέζου υπ.εξ. Wang Yi μετά την συνάντησή του με τον ανεκδιήγητο κηπουρό Borrel που πληρώνεται για να παριστάνει τον υπ.εξ. της ε.ε., ειδικά το πρώτο μισό της – για να καταλάβει.

Αν το ισραηλινό καθεστώς προκαλέσει την «μοίρα του» κι υποχρεωθεί σ’ έναν πόλεμο φθοράς γύρω γύρω στα σύνορά του, δεν έχει καμία ελπίδα. Ούτε «ηθικής ανωτερότητας», ούτε καν οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης. Κι αφού όλοι καταλαβαίνουν την διακύβευση∙ αφού οι δυτικές ολιγαρχίες και μεγάλο μέρος των πληθυσμών τους έχουν εγκαταλείψει προ πολλού (όπως έχουν δείξει καθαρά στην ουκρανία) οποιαδήποτε έκκληση, έστω και προσχηματική, για «ειρήνη»∙ αφού στρέφονται όλο και πιο καθαρά στο πόλεμος – πόλεμος – πόλεμος (με έξοδα άλλων ει δυνατόν παρακαλούμε!) νοιώθοντας ότι το έδαφος του πλανήτη γη φεύγει κάτω απ’ τα πόδια τους∙ αφού η καπιταλιστική αναδιάρθρωση πλησιάζει με δρασκελιές στην γεωπολιτική της έκρηξη∙ αφού – αφού – αφού, η εργατική ανάλυσή μας δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα πια. Δυστυχώς.

Θα πει κάποιος: ο ισραηλινός φασισμός μπορεί να εκκενώσει την λωρίδα της Γάζα και χωρίς … (: η λέξη από «π», απαγορευμένη προς το παρόν!)  – το έχει ξεκινήσει ήδη. Λάθος! Δεν μπορεί, παρότι στις αρχές του 2023 ο φασιστοNetanyahou το είχε ανακοινώσει σαν πρόθεση, με τη φράση οι Εβραίοι έχουν αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλες τις περιοχές της Γης του Ισραήλ.

Οι πρόσφυγες άμαχοι που τώρα φεύγουν, θα σταθούν στη νότια Γάζα ή στα αιγυπτιακά σύνορα δίπλα∙ αλλά η χούντα του Sisi δεν θέλει με τίποτα παλαιστίνιους πρόσφυγες. Συνεπώς θα κάνει τα πάντα για να τους εμποδίσει να φύγουν, ή να τους ξανασπρώξει πίσω αν περάσουν τα σύνορα. Κυρίως όμως: πως ο ισραηλινός στρατός θα διώξει τους ένοπλους απ’ τα άγνωστης έκτασης υπόγεια τούνελ; Με χημικά αέρια; Απαγορεύονται διεθνώς (υποτίθεται)…

Και πάλι: η λωρίδα της Γάζας, η Παλαιστίνη, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι, δεν είναι πια το μόνο «πρόβλημα» για τον χωροφύλακα και τους δυτικούς συμμάχους του. Το πρόβλημά του, σαν καθεστώς και σαν κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία, είναι ότι έχει επιλέξει να συνεχίσει και να οξύνει το νταβατζιλίκι στη μέση Ανατολή για λογαριασμό δικό του και των παρακμιακών ιμπεριαλιστών / μαφιόζων∙ ενόσω οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει, και οι καινούργιες «μεγάλες δυνάμεις» δεν χρειάζονται ούτε τις υπηρεσίες του, ούτε τα προβλήματα που δημιουργεί…

Όσο μπακάλικο στα μέτρα σου κι αν θεωρείς την Ιστορία, έρχεται η στιγμή που θα σε δαγκώσει…

Παλαιστίνη 2023: η επίθεση του Al Aqsa

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Η ξαφνική, γενική και καλά σχεδιασμένη επίθεση των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων (προφανώς δεν είναι μόνη της η Hamas!!!) της «μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής» στον κόσμο κατά του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ στο έδαφός του έχει αρκετά απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της επίθεσης του Τετ∙ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι προεξοφλούμε το πότε και πως θα τελειώσει. Έχει ωστόσο πετύχει ήδη πολλά μέσα σε ελάχιστο χρόνο:

Πρώτον, η ιδέα του αήττητου του ισραηλινού στρατού, τσαλακωμένη ήδη σοβαρά απ’ την ήττα στο λίβανο απ’ την Χεζμπ’ Αλλάχ το 2006, καταρρέει ακόμα και μέσα στην επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώτος – κάτι που αν δεν κάνουμε λάθος δεν έχει συμβεί ποτέ. Για να γίνει η κατάρρευση ακόμα πιο εμφατική προέρχεται από ένοπλους «φυλακισμένους», εξοπλισμένους με ελάχιστα όπλα σε σχέση με την υπερτεχνολογική θωράκιση του IDF. Σε κάθε περίπτωση το να χάνεις δύο στρατιωτικές βάσεις μέσα σε λίγες ώρες από τους «ξυπόλητους» είναι κάτι ανεξίτηλο, ακόμα κι αν τις πάρεις πίσω μετά από μια ή δυο μέρες.

Δεύτερον, ακόμα και με τις ως τώρα εξελίξεις (και ανεξάρτητα απ’ την συνέχεια) έχει προκληθεί σοβαρό σοκ σ’ όλους τους δυτικούς συμμάχους του απαρτχάιντ καθεστώτος, κρατικούς, δημαγωγικούς ή απλά εθελοντές λακέδες.

Τρίτον, η οργάνωση, ο συντονισμός και οι ως τώρα επιτυχίες της επίθεσης του Al Aqsa αμφισβητούν σοβαρά και πρακτικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο στη μέση Ανατολή, σε μια ιστορική συγκυρία που το Τελ Αβίβ–χωροφύλακας των δυτικών προμηθειών σε μεσανατολικό πετρέλαιο παραπέει (ως γεωπολιτικός «ρόλος»).

Τέταρτον, οι κροκοδείλιες «καταγγελίες» των δυτικών ιμπεριαλισμών κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ και των διαρκών εγκλημάτων του (εκκαθαρίσεων, μαζικών φυλακίσεων, ισοπέδωσης της Γάζα το 2008, το 2014 – πάνω από 18.000 σπίτια και 73 ιατρικές δομές καταστράφηκαν μέσα σε ελάχιστες ημέρες από 6.000 ισραηλινούς βομβαρδισμούς – και ξανά το 2016, μαζικών δολοφονιών αμάχων διαδηλωτών – πάνω από 250 νεκροί στη διάρκεια της Μεγάλης Διαδήλωσης της Επιστροφής το 2018 / 2019) πάνε στα σκουπίδια όπου ανήκουν, μαζί με τους «ευαίσθητους» δυτικούς και τους δήθεν «ειρηνοποιούς» θεσμούς τους… Με τον τρόπο της η ένοπλη αντίσταση στην κατοχή της Παλαιστίνης βγάζει το «παλαιστινιακό πρόβλημα» απ’ τα αραχνιασμένα συρτάρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (1946 – 1990), το βγάζει επίσης απ’ τις επιφάσεις, τους αποπροσανατολισμούς και την εθελοδουλεία των «συμφωνιών του Όσλο», και το τοποθετεί στα επίδικα, στις εκκρεμότητες του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η κατοχή της Παλαιστίνης δεν είναι πια μια παλιά, βαρετή, ξεχασμένη ιστορία, όπως βόλευε ως τώρα!!!

Μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστινιακής αντίστασης μετά την επίθεση του Al Aqsa. Πάνω: Istanbul. Κάτω: Sana’a (υεμένη)

Καταλαβαίνουμε πολύ καλά την χαρά των υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης σ’ όλο τον κόσμο∙ παρ’ όλα αυτά πρέπει να τονίσουμε ότι η φονικότητα του απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ θα προκαλέσει γρήγορα πολύ μεγάλο πόνο στους παλαιστίνιους και παλαιστίνιες∙ παρότι αμφιβάλουμε αν υπάρχει στοιχειώδες σχέδιο για να βομβαρδίζει το δικό του έδαφος (ώστε να διώξει τους εισβολείς απ’ τις πόλεις και κωμοπόλεις που έχουν καταλάβει). Η τελική νίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης είναι εξαιρετικά απίθανο να επιτευχθεί μόνο απ’ τα δικά της όπλα∙ ενόσω το φασιστικό καθεστώς βρισκόταν σε «υπαρξιακή» (: ορολογία της εποχής!) περιδίνηση πολύ πριν την επίθεση του Al Aqsa. Προς το παρόν οι στενά εννοημένοι «συσχετισμοί δύναμης» είναι υπέρ του, ενώ μπορεί να «παγώσει» για χάρη της «εθνικής ενότητας έκτακτης ανάγκης» τις σοβαρές, δομικές, εσωτερικές του κρίσεις.

Δεν υπάρχει (επίσημος) αραβικός στρατός για να σταθεί στο πλευρό των Παλαιστίνιων όπως στο παρελθόν (με αποτυχίες…). Η Άγκυρα και η Τεχεράνη που εκδηλώνονται σαφώς υπέρ τους δεν πρόκειται να εμπλακούν σε ανοικτό πόλεμο με το Τελ Αβίβ. (Ειδικά η δεύτερη: όχι ακόμα…)

Σίγουρα δεν είναι ελληνικό αυτό το λάδι που τολμάει να ρίξει ο αιώνιος εχθρός;

Αυτό σημαίνει ότι η Παλαιστινιακή αντίσταση θα κρατήσει μεν τα κέρδη που έχει ήδη πετύχει με την επίθεση του Al Aqsa, αλλά συν τω χρόνω θα πρέπει να συγχρονιστεί με τα καινούργια «κέντρα ισχύος» του καπιταλιστικού πλανήτη…

Μέση Ανατολή 2023

Μπα; Πως κι έτσι; Ποιός «συριζα»; Ο παλιός ή ο καινούργιος; Μήπως και οι δύο μαζί; Και «απερίφραστα»; Τς τς τς τς: καταλυτική αυτή η «καταδίκη»!!!

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Τους τελευταίους μήνες το ισραηλινό καθεστώς, προσπαθώντας να συντηρήσει την αναγκαιότητα του μεσανατολίτη χωροφύλακα για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών (και τα οφέλη για τον δικό του…), έχει αναλάβει να βομβαρδίζει την συριακή επικράτεια, όχι μόνο στα δυτικά (στην Δαμασκό ή/και κοντά στα υψώματα του Γκολάν) αλλά και στην όλο και πιο εμπόλεμη ζώνη της αμερικανικής + ypg κατοχής στα ανατολικά του Ευφράτη. Κυρίως αν και όχι αποκλειστικά γύρω απ’ την πόλη Deir Ez Zor. Ουσιαστικά ο ισραηλινός στρατός δρα σαν εργολάβος του αμερικανικού, κάνοντας εκείνα που ο τελευταίος δεν θέλει ως τώρα να κάνει, αφού δεν έχει κηρύξει επίσημα τον πόλεμο στη Δαμασκό: να βομβαρδίζει συριακές θέσεις και θέσεις των αράβων ενόπλων αυτής της περιοχής, που δρουν κατά των ypg.

Όμως σ’ αυτόν τον «ξεχασμένο πόλεμο» στο συριακό πεδίο μάχης, το «μπλοκ της Αστάνα», με ενεργητικό τρόπο η Δαμασκός, η Άγκυρα και η Τεχεράνη (η Μόσχα κρατάει αποστάσεις όχι επειδή διαφωνεί αλλά για να παίξει, όταν και αν χρειαστεί, τον ρόλο του μεσολαβητή), έρχεται σε όλο και εντονότερη αντιπαράθεση όχι μόνο τους βασάλους της Ουάσιγκτον αλλά και με τον αμερικανικό στρατό. Για τον στόχο έχουμε μιλήσει ήδη: να αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να αποσυρθεί τόσο απ’ τη συρία όσο και απ’ το ιράκ.

Συνεπώς οι καινούργιες εργολαβίες του Τελ Αβίβ στο συριακό πεδίο μάχης σημαίνουν οξυνόμενη αντιπαράθεση με το «μπλοκ της Αστάνα».

Η αμερικανική κατάρριψη ενός τουρκικού drone επειδή «πλησίασε πολύ κοντά» σε αμερικανική βάση στη συριακή αλλά ypg-κρατούμενη Hasaka, στα βορειοανατολικά, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο γεγονός. Ισχύει το ίδιο για την δήλωση του Erdogan αμέσως μετά τις αμερικανικές δικαιολογίες για την κατάρριψη ότι «αυτό που έχει να κάνει ο αμερικανικός στρατός είναι να φύγει απ’ την συρία»;

Δίνουμε έμφαση στο επίθετο «οξυνόμενη». Δεν έχει κορυφωθεί – ακόμα. Αυτή η κατάσταση προβλέπουμε ότι θα συνεχιστεί όλο το 2024, βάζοντας το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ έμμεσα αλλά καθαρά στα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Το «μπλοκ της Αστάνα» μπορεί να περιμένει τις αμερικανικές εκλογές στα τέλη του 2024, για την πιθανότητα μια επανεκλογή του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική προεδρία, σε συνδυασμό με την πίεση στο έδαφος, να οδηγήσει στην τελική αποχώρηση του us army. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς κανένα κράτος δεν μπορεί να αλλάξει την γεωγραφική του θέση. Το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ έχοντας υπό την κατοχή του την Παλαιστίνη δρα σαν φραγμός της χερσαίας εξόδου του ευρασιατικού project στην ανατολική Μεσόγειο. Εφόσον μια τέτοια επιλογή συνεπάγεται την γεωπολιτική του υποβάθμιση, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά στην υπερένταση των συνεπειών της∙ και δεν θα είναι η Hamas η αιτία!

Απ’ την μεριά της παλαιστινιακής αντίστασης, η φαντασία και η εφευρετικότητα που δείχνει στο να χρησιμοποιεί «φτηνά» μέσα με ανορθόδοξα καινοτόμο αλλά εντυπωσιακά πετυχημένο τρόπο, έχει ένα μάθημα και προς την δυτική εργατική τάξη: αν πρόκειται να αντισταθείς κάντο στα σοβαρά, παράτα τα τετριμμένα και τις εύκολες συνήθειες, και βάλε όλο το (συλλογικό) μυαλό σου να δουλέψει! Στο μυαλό και στην κατάλληλη οργάνωση βρίσκεται η δύναμη των αδυνάτων!

Οι μαζικές αιχμαλωσίες (υψηλόβαθμων καραβανάδων, πεζοναυτών αλλά και πολιτών) απ’ την μεριά της παλαιστινιακής αντίστασης θα είναι όχι ένα αλλά πολλά αγκάθια μαζεμένα στα πλευρά του απαρτχάιντ καθεστώτος. Η μυθολογία του αήττητου συμπεριλαμβάνει την μυθολογία του ασύλληπτου – και είναι σοβαρότατο πρόβλημα όταν καταρρέουν και οι δύο μαζί. Σε ότι αφορά τα μέλη του IDF που κατά καιρούς έχουν αιχμαλωτιστεί από παλαιστινιακές οργανώσεις, το επιτελείο τους δεν έχει κανένα ενδοιασμό αν βρει που κρατούνται να τους σκοτώσει, ώστε να μην αναγκαστεί να διαπραγματευτεί την ανταλλαγή τους με παλαιστίνιους κρατούμενους. (Τα σώματα των νεκρών έχουν πολύ χαμηλότερη «ανταλλακτική αξία»). Αυτό γίνεται στη βάση του δόγματος ότι «αφού ανήκουν στον στρατό ξέρουν ότι μπορεί να πεθάνουν (ακόμα κι αν τους σκοτώσουμε εμείς…»). Δεν ισχύει το ίδιο για τους αιχμάλωτους ισραηλινούς πολίτες∙ ή, εν πάσει περιπτώσει, δεν ξέρουμε να έχει υπάρξει τέτοιο περιστατικό ως τώρα.

Όπως κι αν τελειώσει η επίθεση του Al Aksa το όποιο πολιτικό προσωπικό στο Τελ Αβίβ θα πρέπει να διαπραγματευτεί ανταλλαγές αιχμαλώτων. Μακρόσυρτο, καθόλου εύκολο και καθόλου τιμητικό σε τέτοια κλίμακα… 

Free Palestine

Δευτέρα 17 Ιούλη>> Μετά από 48 ώρες οδομαχιών και βομβαρδισμών του έκτασης ενός τετραγωγικού χιλιομέτρου προσφυγικού συνοικισμού της Jenin από 1.000 ισραηλινούς ελίτ κομμάντο, εξοπλισμένους με ελικόπτερα, drones, στρατιωτικές μπουλντόζες και πάνω από 250 τεθωρακισμένα, ο ισραηλινός στρατός κήρυξε τη νίκη του και αποχώρησε. Αλλά είχε ηττηθεί. Σκότωσε 12 άτομα, τραυμάτισε πάνω από 100, κατεδάφισε 300 σπίτια και έκανε ζημιές σε άλλα 400. Αλλά ηττήθηκε. Στις αρχές Ιούλη.

Η Jenin δεν είναι στη λωρίδα της Γάζας. Είναι στη Δυτική Όχθη – εκεί που το ισραηλινό απαρτχάιντ ξεδιπλώνει όλο το μεγαλείο του. Υποτίθεται επίσης ότι ελέγχεται απ’ την προδοτική «παλαιστινιακή αρχή». Μ’ αυτά τα δεδομένα μια καθαρά στρατιωτική επίθεση (και όχι, ας πούμε, κάτι φαινομενικά πιο ήπιο, όπως μια αστυνομική επιχείρηση) ήταν ένα άλμα, ακόμα και για τα δεδομένα του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος. Στόχος της επίθεσης ήταν οι ένοπλοι που έχουν δημιουργηθεί στον συνοικισμό («ταξιαρχίες της Jenin»): να δολοφονηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Το αποτέλεσμα όμως της εισβολής ήταν 48 συνεχόμενες ώρες μαχών, από σπίτι σε σπίτι και από καλντερίμι σε καλντερίμι, με αντάρτικη χρήση όπλων και μεθόδων που ο ισραηλινός στρατός αγνοούσε, και αποτέλεσμα καταστροφές διάφορων τεθωρακισμένων.

Μετά την αναγκαστική αποχώρησή του, ακολούθησε επινίκια παρέλαση των ανταρτών.

Η νέα γενιά παλαιστινίων ενόπλων («πιτσιρικάδες» οι περισσότεροι…) στη Δυτική Όχθη είναι πονοκέφαλος και για την «παλαιστινιακή αρχή»: δεν μπορεί πλέον ούτε να την ελέγξει ούτε να την καταστείλει, όπως έκανε στο παρελθόν. Και καθόλου παράξενο: μεγαλώνει στο σύνολο των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.

Είναι φυσικά αδύνατο να νικήσουν και να απελευθερώσουν την Παλαιστίνη με τα περιορισμένα μέσα τους. Αλλά απ’ την άλλη μεριά το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον τους την «ασφαλή» τακτική που χρησιμοποιεί κατά της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας: σκοτώνω απ’ τον αέρα ή από απόσταση. Οι νεαροί ένοπλοι της Δυτικής Όχθης μπορούν να «κτυπήσουν» εδώ ή εκεί, συνήθως τους πιο φασίστες ανάμεσα στους φασίστες εποίκους.

Η επιδρομή στη Jenin έγινε ενόσω ο πληθυσμός που στηρίζει το απαρτχάιντ συνεχίζει την εσωτερική αντιπαράθεσή του για το ποιος φασισμός είναι καλύτερος: εκείνος με κοινοβουλευτικό καπέλο ή άλλος με τον μανδύα του συνταγματικού δικαστηρίου; Και οι δύο πλευρές ορκίζονται στο όνομα της «δημοκρατίας», κι αυτή είναι η μοναδική ιδέα περί «δημοκρατίας» που μπορεί να υπάρξει σ’ ένα ρατσιστικό καθεστώς: οι ελευθερίες των κυρίαρχων. Για να μην υπάρχουν δε τίποτα παρεξηγήσεις ως προς το ιδεολογικό στίγμα των αντιπάλων του φασιστοΝετανιάχου, έδωσαν απ’ την καρδιά τους θερμά συγχαρητήρια στον στρατό τους για την επιδρομή στη Jenin, εκθιάζοντας (τι άλλο;) την αποτελεσματικότητά του σε βάρος των αιχμάλωτων του μπαντουστάν της Δυτικής Όχθης.

Σάπια μυαλά και συνειδήσεις σε μια εποχή γενικευμένης σαπίλας…

Sarajevo 178a – “τελική λύση” για τους Παλαιστίνιους;

Η συγκεκριμένη settler colony δημιουργήθηκε απ’ τα δυτικά καπιταλιστικά καθεστώτα μετά το τέλος του β παγκόσμιου, όταν οι απευθείας δυτικές αποικίες στη μέση Ανατολή και στην αραβική χερσόνησο «τέλειωσαν», ως προκεχωρημένο φυλάκιο για την επιτήρηση και τον έλεγχο της ομαλής ροής των αραβικών πετρελαίων προς τις δυτικές βιομηχανίες. Τι θα μπορούσε όμως να συμβεί αν αυτή η ιστορική γεωπολιτική αναγκαιότητα, η αναγκαιότητα του χωροφύλακα έχανε την σημασία της; Τι θα μπορούσε να συμβεί αν η δυτική χρήση υδρογονανθράκων περιοριζόταν σταδιακά ή, ακόμα πιο σημαντικό, αν το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη (άρα και η ανάγκη για υδρογονάνθρακες) μετατοπιζόταν προς την ασία, την κίνα και όχι μόνο;

[ Συνδεθείτε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Apartheid plus

Κατά τους ισραηλινούς φασίστες η κεντρώα Ha’aretz είναι «εφημερίδα της Hamas»… Αφού η ακτίνα δράσης του περιορίζεται, ο σύγχρονος κανιβαλισμός επιστρέφει εκεί που γεννήθηκε και τον αγάπησαν: στις δυτικές “δημοκρατίες”…

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Οι φίλοι του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, επαγγελματίες ή όχι, νοιώθουν κάπως άβολα. Σε μια κοινωνία της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων διαφοροποιείται ιδεολογικά στο εσωτερικό της κυρίως ως προς τον βαθμό σκληρότητας και βαρβαρότητας της κατοχής επί των Παλαιστινίων, οι πρόσφατες (1η Νοέμβρη 2022) εκλογές ανέδειξαν στην εξουσία έναν συνασπισμό κομμάτων που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ’ τις «καλύτερες παραδόσεις» του διεθνούς φασισμού, αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να το κρύψει. Το ακροδεξιό «κοσμικό» Likud, του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-πίσω-απ’-τα-κάγκελα Netanyahu («φίλου κι αδελφού» του ελλαδιστάν) ήρθε πρώτο (23,4% των ψήφων, 32 καρέκλες στην 120 εδρών ισραηλινή βουλή / knesset). Και οι εταίροι στο καινούργιο γκουβέρνο είναι επίσης «εκλεκτοί», τόσο πολύ ώστε ακόμα και τα πιο σκληρά επίθετα δεν μπορούν να αποδώσουν την «αξία» τους: το κόμμα «θρησκευτικού» φασισμού Religious Zionism σε συνεργασία με το ακροδεξιό, φανατικά ρατσιστικό Otzma Yehudit και το ακροδεξιό Noam (10,85% και 14 θέσεις), το επίσης «θρησκευτικό» Shas (8,25% και 11 θέσεις), το εξίσου «θρησκευτικό» United Torah Judaism (5,88% και 7 θέσεις): αυτή είναι η ακροδεξιά κυβερνητική κομματική εξάδα στο Τελ Αβίβ, εκπροσωπώντας το καθόλου ευκαταφρόνητο 48,4% των ψηφοφόρων.

Με τέτοια σύνθεση ανάλογη πρέπει να είναι η κατανομή των νευραλγικών πόστων, έτσι δεν πάει; Έτσι, για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir, γνωστός παρακρατικός «έποικος» στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη (αρχηγός του Otzma Yehudit: «εβραϊκή δύναμη») έγινε υπουργός δημόσιας τάξης / εθνικής ασφάλειας∙ ενώ ο σύμμαχός του Bezalel Smotrich (του Religious Zionism) έγινε υπουργός άμυνας «υπεύθυνος για τους οικισμούς και τις άκτιστες περιοχές» (της Δυτικής Όχθης)… Για τον ακόμα πιο γρήγορο και βίαιο εποικισμό της…

Με τα όσα υφίστανται ήδη εδώ και δεκαετίες (κι όλο και πιο συστηματικά εδώ και μήνες) οι Παλαιστίνιοι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης δεν μπορούν ίσως να φανταστούν τι χειρότερο μπορεί να τους περιμένει. Αλλά οι προαγωγοί και οι εκτελεστές του ισραηλινού partheid μπορούν πάντα να σκεφτούν και να μεθοδεύσουν «κάτι παραπάνω». Και οι διεθνείς δυτικοί υποστηρικτές τους, κρατικοί και παρακρατικοί, θα πρέπει να κάνουν ακόμα πιο έντονα ότι «δεν βλέπουν», ότι «δεν ξέρουν» και ότι «δεν καταλαβαίνουν».

Ο γνωστός δημοσιογράφος Jonathan Cook σημείωνε μεταξύ άλλων στις 6 Δεκέμβρη:

… Η μόνιμη πλέον κατοχή θα διοικείται από ηγέτες εποίκων. Και θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν την πολιτική τόσο για την αστυνομία εντός Ισραήλ όσο και για την συνοριακή αστυνομία που δρα κυρίως στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το δόλιο επιχείρημα ότι υπάρχει κάποιο είδος διαχωριστικής γραμμής μεταξύ του «κυρίως Ισραήλ» και των κατεχόμενων περιοχών, με την μια μεριά να είναι μια πρότυπη δημοκρατία που διοικείται από πολιτικούς και την άλλη να είναι η απαραίτητη «ζώνη ασφαλείας» που διαχειρίζεται ο στρατός, θα καταρρεύσει.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πολύ ξεκάθαρο: το Ισραήλ και οι κατεχόμενες περιοχές λειτουργούν σαν ενιαίος πολιτικός χώρος, όπου οι νόμιμοι φασίστες ελέγχουν, καταπιέζουν, εκκαθαρίζουν και σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους χωρίς να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε «πολίτες» και υποκείμενα της κατοχής.

Αυτό ακριβώς απαιτούσαν εδώ και καιρό οι Ben–Gvir και Smotrich και οι οπαδοί τους. Υποστηρίζουν ότι η αποκαλούμενη «πράσινη γραμμή» που διαχωρίζει την επίσημη ισραηλινή επικράτεια απ’ τις κατεχόμενες περιοχές είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη, και ότι οι ισραηλινοί δεν πρέπει να απολογούνται όταν κυβερνούν με ατσάλινη γροθιά την «γη της επαγγελίας».

Αυτή η άποψη κέρδισε στις εκλογές…. Οι ακροδεξιοί, συχνά σε συνεργασία με την αστυνομία, κτυπούν και κυνηγούν τους Παλαιστίνιους στις ελάχιστες περιοχές εντός Ισραήλ όπου ο εθνοτικός διαχωρισμός δεν είναι ακόμα απόλυτος – αυτό που το Τελ Αβίβ αποκαλεί παραπλανητικά «μεικτές πόλεις». Και η ακροδεξιά εξαπλώνεται σταθερά στην αστυνομία, όπως νωρίτερα έκανε στον στρατό.

… Οι δυτικές πρωτεύουσες θα συνεχίσουν αναμφίβολα να υπερασπίζονται το ισραηλινό απαρτχάιντ ως «φάρο της δημοκρατίας», αφού είναι πολύ πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο στη Μέση Ανατολή για να θυσιαστεί. Αλλά ο μύθος ενός «δημοκρατικού Ισραήλ» γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Οι Ben–Gvir και Smotrich μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του.

Τόσο τα αφεντικά των δυτικών ολιγαρχιών όσο και οι αγαπημένοι τους φασίστες μπορούν να ζήσουν μια χαρά ακόμα και χωρίς «μύθους περί δημοκρατίας». Γιατί πλέον (κι αυτό αρνούνται ακόμα να το καταλάβουν οι όποιοι αιχμάλωτοι των δυτικών ολιγαρχιών) η συστημική βία (όχι πάντα σωματική αλλά πάντα συναισθηματική, αισθητική, διανοητική και ψυχολογική) θα γίνεται όλο και πιο συμπαγής στο εσωτερικό αυτών των «δημοκρατιών»: τα εισιτήρια της μετάβασης στους παραδείσους της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στις «νέες κανονικότητες», θα είναι ματοβαμμένα.

Πάντα έτσι γινόταν… Γι’ αυτό ακριβώς (ή, πιο σωστά και γι’ αυτό) οι αγνοούμενοι, οι περιθωριοποιημένοι, οι «να ξεμπερδεύουμε με δαύτους», στην Παλαιστίνη και οπουδήποτε αλλού, κουβαλούσαν και κουβαλούν πάνω τους το σήμα του κινδύνου – για όλους…

Το σήμα κινδύνου που οι πρωτοκοσμικοί απωθούν.

Farreq el Atrash

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Στο λίβανο υπάρχουν ζόρια… Κι όπου υπάρχουν ζόρια ανθεί μεταξύ άλλων και αυθεντικό hip hop. Η κολεκτίβα Fareeq el Atrash, μια αντιρατσιστική, αντιπολεμική μπάντα, δεν είναι καινούργιοι. Κι είναι γνωστοί στους άραβες φίλους του είδους διεθνώς.

Εδώ με την μουσική τους παρέα, ανεβασμένοι σ’ έναν υδατόπυργο στην παραλιακή Batroun στο βόρειο λίβανο, μια απ’ τις παλιότερες πόλεις του κόσμου – στο χείλος της ανατολικής Μεσογείου…

Κι εδώ, ένα δειλινό στην αυλή μιας μπυραρίας με την Mayssa Jallad (που μαζί με τον κιθαρίστα Elie Abdelnour συγκροτούν το ντουέτο Safar) στο εξαιρετικό «Γάζα»:

Biko, Palestine

Δευτέρα 4 Ιούλη>> Θα το αναγνωρίσετε: είναι το τραγούδι που έγραψε ο P. Gabriel για τον νοτιοαφρικάνο αντιφασίστα Bantu Stephen Biko, που δολοφονήθηκε στις φυλακές της Πραιτόρια απ’ τους ρατσιστές λευκούς του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ καθεστώτος το 1977.

Ο αγώνας ενάντια στο τελευταίο δυτικό απαρτχάιντ, αυτό του Τελ Αβίβ, δεν έχει σταματήσει. Και θα συνεχιστεί, όσες «κρίσεις» κι αν μεσολαβήσουν.

Nakba

Δευτέρα 16 Μάη>> Η 15η Μάη είναι επέτειος, αλλά όχι μέρα γιορτής. Είναι ημέρα πένθους και υπενθύμισης, αν χρειαζόταν κάποια, ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, που συνεχίζεται – αμείωτο και ατιμώρητο – εδώ και 74 χρόνια: της κατοχής της Παλαιστίνης. Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν είναι μόνο του σ’ αυτό το έγκλημα. Έχει συνεργούς όλες τις αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, την συντριπτική πλειοψηφία των λευκών, χριστιανών, πρωτοκοσμικών, κατά την γνώμη τους «ανθρωπιστών».

Δεν συνεχίζεται μόνο το έγκλημα. Συνεχίζεται ακατάβλητη και η παλαιστινιακή αντίσταση. Η μία γενιά μετά την άλλη. Η πεισματάρικη ζωή κόντρα στη ρατσιστική θανατοπολιτική.

Σαν ελάχιστη συμβολή μνήμης και υποστήριξης, αυτό το 3λεπτο video (σπικάζ και υπότιτλοι στα αγγλικά):

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Απρίλη>> Ας μην θορυβηθεί κανείς… Μετά από δεκαετίες ρατσισμού, φασισμού, απαρτχάιντ, κατοχής, δολοφονιών, μαζικών φυλακίσεων, καταστροφών σπιτιών και χωραφιών, η κατεχόμενη Παλαιστίνη δεν μοιάζει σε τίποτα με την ουκρανία… Για την ακρίβεια του φασιστοκαθεστώς του Κιέβου μοιάζει παιδική χαρά μπροστά σ’ εκείνο του Τελ Αβίβ – αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ποιο Donbass; Την «διαχείριση» της λωρίδας της Γάζας αντέγραφε το ουκρανικό φασισταριό – αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η επί δεκαετίες κατοχή της Παλαιστίνης  είναι μέρος της δυτικής ρουτίνας, και πρέπει να είναι κάποιος οτιδήποτε άλλο εκτός από λευκό, ανθρωπιστικό, ιμπεριαλιστικό σκουπίδι για να καταλάβει πόσο αίμα πίνει αυτή η ρουτίνα. Δεν χρειάζονται αυστηρές κυρώσεις, οικονομικοί αποκλεισμοί και άλλα παρόμοια κατά του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Ούτε δωρεές όπλων, κι άλλων όπλων, κι ακόμα περισσότερων όπλων προς τους παλαιστίνιους.

(Στην τελική, μια χαρά οι δυτικοί καπιταλισμοί θα ήθελαν να «εξαρτηθούν» απ’ το ισραηλινό φυσικό αέριο, αν υπήρχε τρόπος να φτάνει γρήγορα και έγκαιρα).

Όποιος νομίζει πως οι μόνοι πληθυσμοί του πλανήτη είναι οι δυτικοί, οπότε αυτοί έχουν την πρώτη και τελευταία κουβέντα για το ποιους πολέμους γουστάρουν και ποιους όχι, ποιοι είναι οι «σωστοί» και ποιοι όχι, κάνει τραγικό λάθος. Η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού πυροδοτεί μια όλο και λιγότερο καλυμμένη πολυεπίπεδη ανταρσία του «παγκόσμιου νότου» κατά των πρωτοκοσμικών ιμπεριαλισμών και των παραφυάδων τους.

Όποιος νομίζει επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του «παγκόσμιου νότου» δεν κατάλαβε καλά τον ουσιαστικό χαρακτήρα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ξανά: ο «παγκόσμιος νότος» ξέρει… (Το πάνω video είναι ινδικής προέλευσης).