Tag: νότια κύπρος

Η φτώχια φέρνει γκρίνια 2

Παρασκευή 25 Οκτώβρη. Παραήταν βολικό! Το ότι το ψόφιο κουνάβι, με το κατάλληλο μασάζ, “έδωσε άδεια” στον Erdogan να εισβάλει στη βόρεια συρία μαζεύοντας τον αμερικανικό στρατό απ’ την περιοχή, έσπασε εντελώς τα νεύρα και τον τσαμπουκά του ελληνικού και ελληνοκυπριακού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού. Πρώτον επειδή δεν είχε προβλεφτεί, και δεύτερον επειδή μπορεί να ερμηνευτεί με πάνω από έναν τρόπους. Άσχετα όμως με τις ψοφιοκουναβικές κινήσεις, η ελληνική «εθνική γραμμή» αναγκάζεται τώρα να παραδεχτεί (έστω και σιωπηλά…) πως βρίσκεται μπροστά όχι σε μια μιλιταριστική προβοκάτσια και έναν δακτυλοδεικτούμενο αλλοπρόσαλλο «σουλτάνο», αλλά σε μια συμμαχία κρατών, με σχέδιο, μέθοδο – και επιτυχίες. Που αυτή τη στιγμή φαίνεται να ηγεμονεύει στο συριακό πεδίο μάχης, άρα και στα πέριξ, άρα και στο χείλος της ανατολικής Μεσογείου…

Παρότι οι νοτιοκυπριακές «επιχειρηματικές» σχέσεις με το ρωσικό ξέπλυμα δεν έχουν διακοπεί, όλη η στρατηγική «ανάσχεσης» της Άγκυρας στηριζόταν είτε στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ είτε, σαν υποκατάστατο, στην ε.ε. και το Παρίσι. Μ’ άλλα λόγια στηριζόταν και στηρίζεται στην «παροχή υπηρεσιών» εναντίον της Μόσχας, έστω με διακριτικό τρόπο.

Απ’ αυτήν την θέση και κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχει έτοιμο σχέδιο «διορθώσεων». Και, το κυριότερο, είναι όλο και πιο αμφίβολο αν στην Μόσχα ή στην Άγκυρα θα ενδιαφερόταν κανείς να αγοράσει την νοτιοκυπριακή (και δευτερευόντως την ελληνική) «μεταμέλεια», εφόσον α) φαίνεται πόσο αγχωμένη είναι· β) φαίνεται πόσο προσχηματική θα ήταν αν εκδηλωνόταν αφού γ) προέρχεται από θέση ήττας.

Με την εκκρεμότητα του για πόσο καιρό το ψόφιο κουνάβι θα μείνει στο άσπρο σπίτι, η ελληνική εθνική γραμμή έχει ακόμα μια ύστατη ελπίδα: τον Pence. Ο σχετικός υπολογισμός είναι ότι αφού ένας τέτοιος οριτζινάλ φασίστας δεν θα μπορούσε να ξαναγεμίσει το συριακό πεδίο με στρατό ή να αμφισβητήσει τις ως τώρα εξελίξεις εκεί, θα «οχύρωνε» τουλάχιστον τους πιστούς συμμάχους του (το ελλαδιστάν, το ισραήλ, τη σαουδική αραβία και τη νότια κύπρο) προετοιμάζοντας κάποιου είδους αντεπίθεση.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα βοηθούσε την εξόρυξη φυσικού αερίου… Αλλά στην γεωπολιτική αναβροχιά καλό είν’ και το χαλάζι….

Ποιά «λύση» οέο;

Τετάρτη 16 Οκτώβρη. Ενόσω το τουρκικό καθεστώς κάνει το «καθήκον» του στο συριακό πεδίο μάχης από ξηρά και αέρα, έχει απλώσει το πολεμικό του ναυτικό στα πέριξ του χρυσοπράσινου-φύλλου-ριγμένου-στο-πέλαγο, κοντά στο τρυπάνι στα βορειοανατολικά του «οικοπέδου 7», ίσια για να θυμίζει στους «αιθεροβάμονες» ότι η τουρκία έχει αοζ, καθόλου αμελητέα, στη Μεσόγειο.

Αυτό, περισσότερο απ’ την ελληνοκουρδική φιλία, είναι το ζήτημα που βάζει φωτιά στον ντόπιο εθνικισμό / αντιτουρκισμό· και, σχεδόν, δεν ξέρει πια που να πει τον πόνο του. Η τουρκική εισβολή στη συρία έχει επισκιάσει κατά πολύ τα ελληνοκυπριακά οικοπεδάκια· κανείς δεν είναι διατεθειμένος να προτάξει τα στρατιωτικά του στήθη για να υπεραπιστεί την ελληνοκυπριακή ιδιοκτησία τους (αφού, άλλωστε, είναι συζητήσιμη). Ούτε καν η πολιτική βιτρίνα Macron, που έχει γίνει η «τελευταία ελπίδα».

Να, όμως, πως οι εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης μεταφέρονται με την ταχύτητα του φωτός στο «κυπριακό», αναγκάζοντας τους εκεί πατριο-φασίστες να πατάνε τις δικές τους μπανανόφλουδες. Ο πρόεδρος του τουρκοκυπριακού κράτους (παγίως «ψευδο-») Mustafa Akinci βρήκε και διαχωρίστηκε δημόσια απ’ τον Erdogan για την εισβολή στη βόρεια συρία!

Bingo!!! Στον γενικό ιδεολογικό, εθνικιστικό, αντιτουρκικό ορίζοντα Αθήνας και Λευκωσίας, ο Akinci έγινε «ήρωας»! Έγινε «φίλος», έγινε «αδελφός»!!! Έγινε η προσωποποίηση του αγώνα ενάντια στον «νεο-οθωμανισμό», αυτός που αν ζούσε στην τουρκία θα σάπιζε ήδη σε ανήλιαγα μπουντρούμια! Με δυο λόγια: «είναι δικός μας»!!!!

Ναι… Αλλά στον ορίζοντα της «λύσης του κυπριακού» ο κεντροαριστερός Akinci είναι ένας «φευδο-», που προτείνει διάφορα απαράδεκτα για τον κοινό έλεγχο και την μοιρασιά των όποιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, απαράδεκτος επίσης επειδή επιμένει στην πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων· και γενικά μιλώντας είναι με το ζόρι ανεκτός, επειδή «εμείς οι ελληνοκύπριοι είμαστε καλόψυχοι». Ακόμα πιο συγκεκριμένα; Είναι ξεπερασμένος! Ο εξοχότατος πρόεδρος Nick the cypriot Αναστασιάδης, αυτός που μαζί με τον ογκόλιθο Nick the greek Κοτζιά βούλιαξε τις διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά, συζητάει πια κατευθείαν με την Άγκυρα μια κάποια διευθέτηση – τον Akinci τον έχει, απλά, για το ξεκάρφωμα.

Μια ομορφιά! Με ποιον να προσπαθήσεις, σαν έλλην πατριώτης, να βρεις τρόπο μπας και ξεμπλοκαριστούν τα όποια γκάζια σου; Με τον αριστερό Akinci που Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή είναι «ψευδο-» και Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο είναι «ήρωας», αλλά δεν το συζητάει για την συνδιαχείριση των όποιων κοιτασμάτων; Με τον δεξιό Cavusoglu που αυτή τη βδομάδα είναι «φονιάδες των λαών» αλλά την επόμενη μπορεί να είναι ένας ρεαλιστής που θέλει να παρακάμψει τον αριστερό κυπροκεντρικό (ανάθεμά τον!) Akinci; Κι αν ο Akinci ξαναβγεί πρόεδρος στις προεδρικές εκλογές στο βορειοκυπριακό κράτος τον Απρίλη του 2020; Να λες «ψευδο-» κι αυτόν, και τις εκλογές, και τους ψηφοφόρους του, και όλο του σόι; Να λες ότι τον χρησιμοποιεί o Erdogan; Και με την πολιτική ισότητα και την μοιρασιά των εσόδων απ’ τα γκάζια πως να τον κάνεις καλά; Αλλά, απ’ την άλλη, με τον Erdogan πως να διαπραγματευτείς που φέρνει τα τρυπάνια του, το ένα μετά το άλλο, μέσα σ’ αυτό που θεωρείς κρεβατοκάμαρά σου;

Ααααααχχχχ! Τί ωραία που θα ήταν αυτές οι «τριμερείς» με το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ και την χούντα του Καΐρου, με την ενίσχυση του plus one Pompeo, να είχαν πετάξει την Άγκυρα στη Μαύρη Θάλασσα!… Ααααχχχχ! Τί ωραία θα ήταν να υπήρχε κράτος του isis στη συρία και στο ιράκ, και να μοστράραμε σαν «πυλώνες σταθερότητας» στην ανατολική Μεσόγειο!!! Τι ωραία που τα είχαν ονειρευτεί οι φαιορόζ!!!

Έσκασαν μετά αυτοί οι μπιιιπ… Και μας το χάλασαν… (Άντε μπας κι έρθει ο Pence και μαζέψει τα ασυμμάζευτα…)

The favorite

Τετάρτη 9 Οκτώβρη. Ο ρημαδοΚούλης είχε επιτέλους την χαρά να σφίξει (για πρώτη φορά) το χέρι του ευνοούμενου χασάπη της μέσης Ανατολής. Του Sisi. Είχε επίσης την χαρά της εν χορώ κατάρας στην «έκνομη» Άγκυρα: με πάνω από 2000 συλλήψεις μόνο μετά τις πιο πρόσφατες διαδηλώσεις εναντίον του, ο χουντοκαραβανάς του Καΐρου είναι πράγματι ο κατάλληλος να μιλήσει για «νόμο». «Νόμος» και «έκνομοι» – όχι αστεία… Αυτός ξέρει!

Πολλά και διάφορα θα κουβεντιάστηκαν απ’ το τρίο (συμμετείχε στα φωνητικά και ο Αναστασιάδης). Υπήρξε, όμως, και κάτι που δεν ειπώθηκε· κάτι που ήταν το μόνιμο ρεφραίν όλων των συμμαχικών δηλώσεων των φαιορόζ με τον Sisi και τους υπουργούς του, τα προηγούμενα χρόνια: το «προχωράμε στην οριοθέτηση των αοζ μεταξύ των δύο κρατών»…

Το παραμυθάκι ότι το ελλαδιστάν έχει αοζ που συνορεύει με εκείνη της αιγύπτου έχει τελειώσει. Σιωπηλά, στα μουγκά… αλλά τέλος! Που σημαίνει ότι έχει τελειώσει για την Αθήνα (σιωπηλά, στα μουγκά…) το παραμυθάκι για την θρυλική αοζ του Καστελόριζου… Κι αφού τέλειωσε αυτό, λογικά έχει τελειώσει (σιωπηλά, στα μουγκά…) και το αδελφό παραμυθάκι, εκείνης της (νοτιο)κυπριακής αοζ που επεκτεινόταν προς τα δυτικά τόσο όσο χρειαζόταν για να συνορεύει με την θηριώδη ελληνική.

Να μια κάποια χρησιμότητα των ευνοούμενων χουντικών: σερβίρουν δείπνο δολοφόνων, που μπορεί να δείξει τα όρια του ιμπεριαλισμού μερικών δημοκρατιών…

(φωτογραφίες: Ο καθένας είναι το κάθαρμα που πρέπει.)

Η total λείπει για δουλειές

Δευτέρα 7 Οκτώβρη. Ο Macron, όπως ήταν αναμενόμενο, «καταδίκασε τις έκνομες ενέργειες της τουρκίας». Και ζήτησε «να τερματιστούν οι επεμβάσεις που εκφεύγουν του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου»… Αυτά τα έκανε τηλεφωνικά, κατευθείαν στο αυτί του Αναστασιάδη… Με το τουρκικό γεωτρύπανο να είναι πια στη θέση του στα βορειοδυτικά του «οικοπέδου 7» (δες χθεσινούς χάρτες), πού είναι όμως το τρυπάνι της total; Δεν θα έπρεπε να έχει τρέξει, να σπρώξει το παλιοτρύπανο το έκνομο και το έκφυλο, να το πετάξει πάνω στα αγκαθωτά συρματοπλέγματα του οικοπέδου;

Χμμμμ… Το αρμόδιο τρυπάνι της total λείπει για δουλειές. Όχι μακρυά: αυτή την εποχή τρυπάει στη λιβανέζικη αοζ. Προβλέπεται να τελειώσει κάπου τον Δεκέμβρη. Μετά θα φρεσκαριστεί (πρέπει να παίρνουν και καμμιά άδεια οι εργαζόμενοι, ειδικά καθώς θα πλησιάζουν χρονιάρες μέρες – ε;), θα πλυθεί, θα λουστεί, θα στολιστεί, και θα κινήσει για τα νοτιοκυπριακά οικόπεδα· ας πούμε κάπου στις αρχές ή στα μέσα Γενάρη.

Το yavus (δηλαδή η Άγκυρα) έχει ανακοινώσει ότι θα μείνει στο “7” μέχρι τέλη Γενάρη (εκτός να βρει κοίτασμα, οπότε “κλάφτα Χαραλάμπε”!). Αν συμπέσουν, το total τρυπάνι μπορεί να παρκάρει με την ησυχία του κάπου απέναντι στο yavus, ή μπορεί να πάει παραδίπλα· έχει και γι’ άλλα οικόπεδα άδειες, εξουσιοδοτήσεις κλπ. Μπορούν επίσης να παίξουν κρυφτό μεταξύ τους: το ένα να πηγαίνει από δω, το άλλο απο ‘κει… Γύρω – γύρω όλοι.

Υπάρχει βέβαια ο Πομπηίας, που κι αυτός «καταδίκασε». Υπάρχει και ο υπ.εξ. ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας που τρέχει σήμερα στη Λευκωσία, για να πει στ’ αυτί του Αναστασιάδη τα «εθνικά μυστικά» που προέκυψαν απ’ τον Πομπηία, και δεν πρέπει να λέγονται φωναχτά, να μην τα μάθουν οι οχτροί.

Ο τρωϊκός πόλεμος δεν έγινε για την ωραία Ελένη· και ο 4ος παγκόσμιος δεν θα κλιμακωθεί για τα ωραία (και μάλλον δυσεύρετα) νοτιοκυπριακά αέρια. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός (και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι) όταν ασχολούνται με την ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν πόνο γι’ αυτά τα αέρια (μια ματιά στις δουλειές της total παγκόσμια είναι αρκετή για να το δείξει). Ο Macron έχει πολλές και διάφορες φούριες· το “κυπριακό” δεν είναι ανάμεσά τους. Στη μέση Ανατολή, έχοντας χάσει την παραδοσιακή “επιρροή” του στη συρία, έχει το ένα μάτι στον αμερικανικό και το άλλο μάτι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό στην περιοχή. Θέλει να είναι παρών ανάμεσά τους με κάποιον, οποιονδήποτε τρόπο· όχι να μπλέξει σε καυγάδες.

Κατά τον νοτιοκυπριακό καθεστωτικό τύπο προχτές: …Οι φρεγάτες Ορούτς Ρέις και Γκαζιάντεπ καθώς και υποβρύχια, τορπιλάκατοι, κορβέτες, drones και περιπολικά αεροσκάφη συνοδεύουν το Φατίχ και Γιαβούζ στην ανατολική Μεσόγειο, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας…. Σαν “αντικίνητρο” για τσαμπουκάδες ακούγονται αυτά… Εξάλλου το Παρίσι έχει σοβαρότερες διαφορές με την Άγκυρα, ας πούμε στη λιβύη, όπου η εκστρατεία του στρατηγού Haftar για την κατάληψη της πρωτεύουσας Τρίπολη έχει μπλοκαριστεί χάρη στην τουρκική βοήθεια προς την «επίσημα αναγνωρισμένη κυβέρνηση» εκεί. Αλλά είναι proxy διαφορές, οπότε χρειάζεται μια κάποια λεπτότητα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά το ηθικό στη νότια κύπρο είναι πεσμένο. Πολύ πεσμένο. Ενδεικτικά απο χθεσινό άρθρο:

…Αυτό που προκύπτει από την κατάσταση ενώπιόν μας είναι πως τα όπλα στην κυπριακή φαρέτρα, προκειμένου η Τουρκία να αποχωρήσει από την κυπριακή ΑΟΖ και τα πράγματα να επιστρέψουν σε συνθήκες ομαλότητας, είναι περιορισμένα. Στην κυπριακή δημόσια σφαίρα, τα αφηγήματα κατέρρευσαν το ένα μετά το άλλο. Η Τουρκία και τρυπάνια βρήκε, και κατόρθωσε να τα στελεχώσει με προσωπικό (από τον drilling supervisor μέχρι αυτόν με το… τσιμέντο) και, όπως τέλος πάντων το έπραξε, προέβη σε γεωτρήσεις δυτικά (Fatih) και πέριξ της Καρπασίας. Οι εμπλεκόμενες εταιρείες κολοσσοί – όπως η Total και η ΕΝΙ – μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά ως προς τις ακυρωτικές κινήσεις της Τουρκίας που εισέβαλε στο – πρόσφατα αδειοδοτημένο στη γαλλοϊταλική κοινοπραξία – «7», ενώ η πολιτική των Τριμερών με τα κράτη της περιοχής δεν απέδωσε (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, βασικής χώρας του σχήματος με Αίγυπτο κι Ελλάδα, δεν έχει εκδώσει επίσημη ανακοίνωση για τις παραβιάσεις, από τον Μάιο, των τουρκικών γεωτρύπανων στην κυπριακή ΑΟΖ)….

Σα να μην έφταναν αυτά, το ψόφιο κουνάβι, ο σύμμαχος και αδελφός, κάλεσε χτες τον Erdogan στην Ουάσιγκτον, το Νοέμβρη, να τα πουν από κοντά. Το ψόφιο κουνάβι λογικά θα είναι ακόμη στο πόστο του, και ο Πομπηίας είναι δεμένος τώρα πια πάνω του. Ε, αυτή η πρόσκληση δεν μοιάζει με παγίδα σε επικηρυγμένο, όπως θα ήθελε η Λευκωσία και η Αθήνα – έτσι δεν είναι;

(Εκείνος ο ογκόλιθος της πολιτικής και της διπλωματίας, ο πρώην υπ.εξ. Nick the Greek, πού έχει κρυφτεί και δεν ακούγεται; Φαιορόζ δουλειά δική του, παρέα βέβαια με τον Αναστασιάδη, δεν ήταν το βούλιαγμα των διαπραγματεύσεων για την “λύση του κυπριακού” στο Κραν Μοντανά; Δική του σατανική ιδέα δεν ήταν όλο το σχέδιο “να στριμωχτεί η τουρκία”; Αυτός δεν έτρεχε και ξανάτρεχε στην Ουάσιγκτον με τους χάρτες της ανατολικής Μεσογείου παραμάσχαλα για να πείσει το καινούργιο τότε ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο; Γιατί δεν εμφανίζεται τώρα να παρηγορήσει το νοτιοκυπριακό συνεταιράκι του, να του πει μια καλή κουβέντα, να κατεβάσει καμμιάν άλλη “εθνική ιδέα”;)

Τρύπες στο νερό

Κυριακή 6 Οκτώβρη. Μπορεί Αθήνα και Λευκωσία να “σκούζουν” για “τουρκική παρανομία”, αλλά η φασαρία είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Και αν. Εκτός συνόρων η μόνιμη συμβουλή είναι “βρείτε τα”.

Τα τωρινό “επεισόδιο” είναι η αναγγελμένη εδώ και 2 βδομάδες γεωτρητική επιχείρηση του τουρκικού Yavuz στη θέση που η Άγκυρα ονομάζει Guzelyurt-1, στα νότια της Πάφου. Όπως φαίνεται στους πάνω χάρτες το νοτιοκυπριακό κράτος, που έχει φτιάξει μια αοζ στα μέτρα του, θεωρεί τα «οικόπεδα» 1, 4, 5, 6 και 7 δική του ιδιοκτησία. Απ’ την μεριά της η Άγκυρα έχει φτιάξει την δική της αοζ στα δικά της μέτρα, και έχει καταθέσει τους σχετικούς χάρτες στον οηε εδώ και χρόνια… Σύμφωνα με τις δικές της απόψεις, τμήματα αυτών των «οικοπέδων» (με την διαγράμμιση) βρίσκονται στον δικό της υποθαλάσσιο φλοιό και, άρα, στη δική της αοζ. Είναι βέβαιο ότι η θέση Guzelyurt-1 βρίσκεται στη διαγραμμισμένη περιοχή του «7»…

Για να τα «βρουν» η Λευκωσία με την Άγκυρα πρέπει πρώτα να αλληλοαναγνωριστούν σαν κράτη… Και για να αλληλοαναγνωριστούν σαν κράτη πρέπει να «λυθεί το κυπριακό». Η ελληνική «εθνική γραμμή» είναι γνωστή (ως τώρα), όπως γνωστό είναι ότι το ελληνοκυπριακό καθεστώς, με τις πλάτες της Αθήνας, προσπάθησε να παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι με το γκάζι και την αοζ. Ενώ εξακολουθεί να θεωρείται το μόνο νόμιμο κράτος στο νησί, έφτιαξε αοζ και έκοψε οικόπεδα αδιαφορώντας για τους τουρκοκύπριους (και, φυσικά, την τουρκία με την οποία συνορεύει), σα να είναι αυτοτελές κράτος το 60% της επικράτειας που ελέγχει (οι αγγλικές βάσεις εξαιρούνται…), και μάλιστα κάπου ανάμεσα στη Σικελία και την Κρήτη… Αυτό το έκανε με τον «πονηρό» υπολογισμό ότι χάρη στη συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, θα περικυκλωθεί η ανατολική Μεσόγειος για λογαριασμό του 6ου στόλου, και έτσι η Άγκυρα θα φοβηθεί. Εναλλακτικά, αντί για τον 6ο στόλο, τον ρόλο του φύλακα της «ελληνοκυπριακής νομιμότητας» θα τον αναλάμβαναν τα κράτη εκείνα εταιρείες των οποίων θα έπαιρναν άδειες ερευνητικών γεωτρήσεων στα οικόπεδα της Λευκωσίας…

Παρότι αυτό το σχέδιο έχει αποτύχει πανηγυρικά, η Λευκωσία προσπαθεί να παίξει τους τελευταίους μήνες τα ρέστα της. Το (κατά την άποψή της) ολοδικό της «οικόπεδο 7» δεν είχε δοθεί για έρευνα. Τελικά στις 18 του περασμένου Σεπτέμβρη υπογράφτηκε το deal με την γαλλική total και την ιταλική eni, που περιλάμβανε επίσης την απόκτηση απ’ την πρώτη μεριδίων απ’ την συμμετοχή της δεύτερης σε άλλα «οικόπεδα», προς τα ανατολικά. Η Λευκωσία πόνταρε στο ότι τουλάχιστον ο Macron, στον οποίο έχει δώσει ναυτική βάση, θα στείλει το αεροπλανοφόρο του να φυλάει τα «οικόπεδα» που θα τρυπήσει η total – για να φοβηθεί η Άγκυρα και να συγκινηθεί η Ουάσιγκτον. Πολύ “ψαγμένο”!…

Μόνο που η Άγκυρα, αφού εξαρχής ξεκαθάρισε και πάλι την θέση της, κινήθηκε γρήγορα. Αυτή την στιγμή στο “οικόπεδο 7” δεν υπάρχει κανένα τρυπάνι, είτε της total είτε της eni – υπάρχουν μόνο ψάρια, κοράλια και κύματα. Δεν υπάρχει, σαν να λέμε, καν και καν κάτι που να δικαιολογεί ή να χρειάζεται «γαλλική προστασία». Από αύριο στα βορειοδυτικά του οικοπέδου θα υπάρχει το Yavuz, με τουρκική στρατιωτική προστασία, που θα κάτσει εκεί κάμποσους μήνες. Φυσικά στο «οικόπεδο 7» περισσεύει αρκετός χώρος για να πάνε κι άλλα τρυπάνια, αν θέλουν – «όλοι οι καλοί χωράνε». «Κακοί» όχι: κανείς δεν θα κάνει ναυμαχία για το χατήρι της Λευκωσίας (που στην πραγματικότητα δεν θα το ήθελε καν: αν αρχίσουν οι σπρωξιές στην περιοχή, οι ελληνοκύπριοι θα πρέπει να τα ξεχάσουν τα γκάζια…)

Νερό στις τρύπες

Κυριακή 6 Οκτώβρη. Το ελληνοκυπριακό καθεστώς βρίσκεται σε μάλλον απελπιστική κατάσταση. Η σχεδόν ομολογημένη άποψη του νυν προέδρου Αναστασιάδη είναι ότι η ιδανική «λύση» θα ήταν να αλληλοαναγνωριστούν δύο κράτη στην κύπρο και να τελειώνει η ιστορία. Όμως, πέρα απ’ το ότι αυτό το απορρίπτει η ε.ε. (τουλάχιστον ως τώρα) θα θεωρούνταν προδοσία απ’ το ελληνοκυπριακό και το ελληνικό φασισταριό.

Το plan b είναι η «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» (που είναι το ψηφισμένο απ’ τον οηε κυπριακό «γεφύρι της Άρτας»….) να μετατραπεί σε συνομοσπονδία – και η κύπρος σε «κάτι ανάμεσα» στο ένα και στα δύο κράτη. Η Άγκυρα τα συζητάει όλα, εκτός από αυτό: παράταση στην παράταση ω παράταση… Έχει τους λόγους της: αντιλαμβάνεται την δυναμική του 4ου παγκόσμιου σε ότι την αφορά, και θεωρεί ότι το θέμα “κύπρος” πρέπει να κλείσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… Οι τσοπαναραίοι του ελληνοκυπριακού ποιμνίου ωστόσο δεν είναι σε θέση να του πουλήσουν κάτι άλλο εκτός απ’ το «θα έρθουν οι ___________να μας σώσουν» (στο κενό βάζεται το όνομα του σωτήρα).

Ενδεικτικά απόσπασμα από προχθεσινό άρθρο γνώμης στην νοτιοκυπριακή εφημερίδα «πολίτης»:

… Δεν χρειάζεται πολλή συζήτηση. Μια ματιά στο χάρτη τα λέει όλα: η τουρκική απειλούμενη γεώτρηση νοτίως της Κύπρου βρίσκεται εκτός κάθε λογικής, πέραν κάθε νομιμότητας. Η ενέργεια αυτή είναι προκλητική και «έκνομη», αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Η συζήτηση κανονικά θα έπρεπε να ξεκινούσε *μετά* από αυτή τη διαπίστωση. Και όχι, δεν εννοώ πως κανονικά θα έπρεπε να είχαμε ήδη στην περιοχή πολεμικά της Γαλλίας για να προστατέψουν την επένδυση της Total. Ούτε εννοώ πως τα δικά μας τα μέτρα με τα υπερσύγχρονα Ισραηλιτικά drones θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά από το να ληφθούν ωραίες φωτογραφίες της περιοχής από ψηλά.

Εκείνο που θα έπρεπε να γινόταν είναι τουλάχιστον η αναζήτηση ευθυνών. Γιατί δεν μπορεί μια χώρα, ένα «κανονικό» κράτος, να οδηγείται σε μια τέτοια κατάσταση πλήρους ανυποληψίας και πολιτικού εξευτελισμού και να πιστεύουν οι ιθαγενείς πως αυτό οφείλεται (μόνο) στην τουρκική αδιαλλαξία και στην διαχρονική προκλητικότητα της χώρας αυτής.

Η οποία εκμεταλλευόμενη πλήρως το πολιτικό κενό της μη λύσης και την μηδενική κατοχύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας κάτω από το ασύλληπτα επισφαλές στάτους κβο, κάνει ό,τι θέλει και ό,τι μπορεί για να βελτιώσει τη θέση της.

Για να αντιληφθείτε καλύτερα που το πάω, ας κάνουμε ένα flashback. Όχι, δεν θα αναφερθώ στη γνωστή δήλωση του Υπουργού μας των Εξωτερικών πως στο Κραν Μοντάνα είχαμε φτάσει στο «παρά ένα της λύσης». Όχι δεν θα αναφερθώ στις περίεργες παλινδρομήσεις του προέδρου της δημοκρατίας, που ξεκίνησαν πολύ πριν το Κραν Μοντάνα και οι οποίες μας έφεραν στο σημείο να θεωρούν κάποιοι θρίαμβο το γεγονός πως ο ΠτΔ αναγκάστηκε στην τελευταία του ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να αναφερθεί στα αυτονόητα και να προσπαθήσει να πείσει πως τα εννοεί.

Προφανώς δεν έπεισε. Και προφανώς κρίθηκε πως μάλλον διαχείριση κάνει και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.

…

Το ξεχαρβάλωμα;

Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη. Το αδυνάτισμα, η γεωπολιτική χρεωκοπία του “βασιλείου” της σαουδικής αραβίας, έχει κόστος τόσο για το ισραηλινό καθεστώς όσο και για το ψοφιοκουναβιστάν – αν και με διαφορετικό τρόπο. Τυπικά το Ριάντ παραμένει σύμμαχος του Τελ Αβίβ, και εξακολουθεί να έχει γεμάτο το θησαυροφυλάκειό του. Όμως ο τοξικός είναι “με αναστολή” αφεντικό. Πέρα απ’ αυτόν (και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων, που όμως κάνει πια δεύτερες σκέψεις) το Τελ Αβίβ δεν έχει άλλο σύμμαχο στην ευρύτερη μέση Ανατολή – εκτός απ’ το ελλαδιστάν και τους ypg. Δείτε τα γύρω κράτη: τουρκία, λίβανος, ιορδανία, συρία, ιράκ, ιράν, κουβέιτ, κατάρ, σαουδική αραβία, αίγυπτος: ποια αφεντικά έχουν συμφέροντα (όχι οικονομικά αλλά γεωπολιτικά) συγχρονισμένα με εκείνα του ισραηλινού ιμπεριαλισμού / ρατσισμού; Κι αν δεν υπάρχουν αποτελεσματικοί σύμμαχοι αλλά μόνο αντίπαλοι και εν δυνάμει αντίπαλοι, το ιμπεριαλιστικό σχέδιο του “μεγάλου ισραήλ” πώς θα ευωδοθεί;

Για την Ουάσιγκτον αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται “ευρύτερη μέση Ανατολή” είχε (και έχει) αξία κυρίως υπό το πρίσμα του γενικότερου 4ου παγκόσμιου. Ο σκοπός ήταν να εμποδιστεί η επιρροή (σ’ αυτήν την ζώνη) της Μόσχας και του Πεκίνου. Η Μόσχα είναι ήδη στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου· και το Πεκίνο έχει φτάσει στην οροσειρά του Zagros (και στην Ερυθρά Θάλασσα, μέσω τζιμπουτί) και στον μιχό του περσικού κόλπου επίσημα.

Αυτό έκανε ακόμα πιο αναγκαίο το σετάκι «Τελ Αβίβ – Ριάντ» plus· όχι, όμως, για να ανακατευτεί επίσημα ο αμερικανικός στρατός σ’ έναν πόλεμο κλίμακας στην περιοχή. Μάλλον για να λειτουργεί απειλητικά / αποτρεπτικά. Τώρα; Μετά την αποτυχία του σχεδίου των αμερικάνων «δημοκρατικών» (Obama) που είχε κεντρικό εργαλείο τον isis, αποτυγχάνει πια και το σχέδιο των «συντηρητικών» (Trump) που είχε κεντρικό εργαλείο μια διακρατική συμμαχία γύρω απ’ το Τελ Αβίβ και το Ριάντ.

Το plan B μαστορεύτηκε μέσα απ’ την ήττα του plan A. Μπορεί τώρα απ’ την ήττα του plan B να προκύψει κάποιο plan C; Με άμεση αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή; Υπάρχει χώρος και χρόνος για ένα plan C ροντέο; Ακόμα κι αν υπάρχει έντονη φαγούρα για κάτι τέτοιο εδώ ή εκεί, πόσο μακρυά μπορεί να φτάσει αυτό το «ροντέο»;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα.

(φωτογραφία: Μπορεί ο τοξικός να λείπει απ’ τις χαιρετούρες, αλλά σίγουρα ήταν ωσεί παρών – η φωτο είναι πρόσφατη, 20 του περασμένου Μάρτη. Τώρα ο δεξιά είναι πρώην· αλλά πως τον βλέπετε τον άξονα των κρατών τους;)

Φιλίες με εξαιρετική προοπτική

Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη. Τρεις μέρες πριν την επίθεση στις πετροεγκαταστάσεις του τοξικού, την Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη, ένας απ’ τους υπουργούς του προσγειωνόταν στη Λευκωσία… Ο Ibrahim bin Abdulaziz al-Assaf, υπ.εξ., δεν έψαχνε βέβαια εκεί τα γνωστά 300 (χιλιάδες) βλήματα· αυτά χάθηκαν, ξεχάστηκαν μαζί με τον ψεκασμένο, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ήθελε να δηλώσει την συμπαράσταση της πετροχούντας στους ελληνοκύπριους, στον αγώνα τους ενάντια στην Άγκυρα… – αγκαλιές και φιλιά…

Ήταν η πρώτη φορά που το ελληνοκυπριακό γκουβέρνο δεχόταν τέτοια επίσκεψη, σαουδαραβικών βαρέων βαρών. Και πρέπει να την ευχαριστήθηκαν, αφού ο al-Assaf εκτός απ’ τον υπ.εξ. Χριστοδουλίδη, συναντήθηκε και με τον πρόεδρο Αναστασιάδη και με τον πρόεδρο (της βουλής) Συλλούρη.

Προφανώς ήταν ταξίδι για δουλειές και “δουλειές”. Η ασταμάτητη φαντασία της ασταμάτητης μηχανής μπορεί να υποθέσει πως εκτός απ’ τις «υψηλής ποιότητας τουριστικές υπηρεσίες» (με όλα τα απαραίτητα…) που μπορεί να προσφέρει η σχετική κυπριακή βιομηχανία για μεγαλοπελάτες τύπου σεΐχηδες, θα πρέπει να έχει (η Λευκωσία) μια κάποια ανησυχία και για τις τράπεζες – πλυντήρια που με τόσο κόπο έχει στήσει. Αν αρχίσει να χάνει ρώσους πελάτες δεν θα πρέπει να αναπληρώσει το κενό;

…Συμφωνήσαμε ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε πολλά στοιχεία που μας φέρνουν μαζί, όπως η γεωγραφική θέση, η ιστορία των σχέσεων μεταξύ της Κύπρου και του αραβικού κόσμου, και τα οικονομικά θέματα και οι ευκαιρίες που προσφέρουν οι δυο χώρες μας… δήλωσε ο al-Assaf. …Πρώτα και κύρια είναι μια απόδειξη της κοινής πολιτικής βούλησης και δέσμευσης της Κύπρου και της Σαουδικής Αραβίας να αναβαθμίζουν εμπράκτως τις σχέσεις τους… συμπλήρωσε καμαρώνοντας ο Χριστοδουλίδης.

Ταμάμ! …Υπάρχει μια τεράστια αναξιοποίητη δυναμική στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας, της ενέργειας, της ασφάλειας, καθώς και στον στρατιωτικό και αμυντικό τομέα, που πρέπει να διερευνηθεί… έγινε κάπως πιο συγκεκριμένος ο ελληνοκύπριος υπ.εξ.

Για να καταλήξει ότι …Ανταλλάξαμε απόψεις για τις πιο σοβαρές και επείγουσες προκλήσεις στην περιοχή, περιλαμβανομένων της ειρηνευτικής διαδικασίας για τη Μέση Ανατολή, της Συρίας, του Ιράν και της Υεμένης και ήταν εμφανές κατά τις συζητήσεις μας πως υπάρχει μια αμοιβαία κατανόηση ότι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κοινές προκλήσεις – την τρομοκρατία, την άνοδο του εξτρεμισμού, την κλιματική αλλαγή – πολύ πιο αποτελεσματικά….

Σούπερ ταμάμ!!! Η Λευκωσία, στην απόγνωσή της, θεωρεί πως αν στις παρέες της μπει και το Ριάντ αφενός θα έχει έναν ακόμα συνεργάτη στον στρατιωτικό τομέα, αφετέρου θα λύσει μαζί του τις “προκλήσεις” της συρίας, του ιράν και της υεμένης… Επίσης θεωρεί ότι μαζί με τον τοξικό και την χούντα του θα αντιμετωπίσει πολύ πιο αποτελεσματικά την τουρκία και την κλιματική αλλαγή… (Επί τη ευκαιρία διορίστηκε για πρώτη φορά σαουδάραβας πρεσβευτής στη Λευκωσία· άλλη μια πρωτιά).

Ώστε «στρατιωτική συνεργασία Λευκωσίας Ριάντ» ε; Γουστάρει πόλεμο το ελληνόκτητο τμήμα του χρυσοπράσινου φύλλου; Να το πάρουμε στα σοβαρά; Αν ναι μωραίνει ο κύριος…

Δεν είναι λιγάκι περίεργο ωστόσο που τέτοιες “σεισμικές εξελίξεις” (χα!) στην ανατολική Μεσόγειο, τέτοιες πολλά υποσχόμενες κολεγιές, δεν προβλήθηκαν καθόλου στα μέρη μας ούτε την Πέμπτη, ούτε την Παρασκευή, ούτε το Σάββατο, ούτε την Κυριακή… ούτε ποτέ και πουθενά;

Γιατί οι επαγγελματίες δημαγωγοί τα κρατούν μυστικά αυτά τα μεγαλεία; Γιατί οι εθνικοί βοσκοί μας αφήνουν στο σκοτάδι; Να υποθέσει το πόπολο ότι εκτός απ’ την μόνιμη παραπληροφόρηση τρώει στο κεφάλι και την σχεδιασμένη αποπληροφόρηση; Να υποθέσει ότι οι ταγοί του έθνους το σέρνουν σαν αρνί στο σφαγείο;

Ντούκου

Κυριακή 15 Σεπτέμβρη. Ο Σενέρ Λεβέντ είναι τουρκοκύπριος αριστερός δημοσιογράφος, σφοδρός επικριτής της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στον βορρά. Είναι επίσης επικριτής του Erdogan. Έχει υποστεί διάφορες διώξεις στην τουρκοκυπριακή ζώνη λόγω των απόψεών του, έχει απειληθεί και η ζωή του. Εκδίδει στον βορρά την εφημερίδα Africa, με περιορισμένη κυκλοφορία. Έχει, σε κάθε περίπτωση, όλα τα εχέγγυα ότι δεν είναι … “εθνοπροδότης” (για τους ελληνοκύπριους).

Αρθρογραφεί, επίσης, στην ελληνοκυπριακή εφημερίδα “πολίτης”. Να λοιπόν τι έγραψε μεταξύ άλλων  πριν 5 ημέρες, στις 10 Σεπτέμβρη, απευθυνόμενος στο ελληνοκύπριο πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη:

…Το ξέρεις Νίκο; Ήρθε ο Τσαβούς στο νησί, ο δικός σου Τσαβούς. [σ.σ.: ο Τσαβούσογλου, τούρκος υπ.εξ.]… Φώναξε τον κόσμο και τους εκφώνησε μία ομιλία. Να ήξερες τι τους είπε Νίκο. Όταν τα διάβασα πάγωσα. Είπε για εσένα…. Κοίτα τι είπε για εσένα. Στο Κραν Μοντανά του είπες, λέει, ότι: «Άντε, έλα να πάμε σε λύση δύο κρατών, αλλά να μην το ανακοινώσουμε μέχρι τις εκλογές»! Αλήθεια είναι Νίκο, αλήθεια; Το είπες; Ξέρω, τώρα θα πεις δεν το είπα, αλλά ποιος σε πιστεύει;

… Αν είπες τέτοιο πράγμα στον Τσαβούς στην Ελβετία, το είπες Νίκο. Μην το αρνείσαι. Αν σε στριμώξουν πιο πολύ, πες «το είπα για λόγους τακτικής, τον δοκίμαζα»….

Αν “ακουγόταν” στο ελλαδιστάν αυτό η θεία Λίτσα (που αιωρείται κάπου στην ατμόσφαιρα, μην το ξεχνάτε) θα γινόταν drone – καμικάζι και θα έπεφτε στο κεφάλι του «προδότη». Ευτυχώς δεν ακούστηκε. Στη Λευκωσία όμως έχει αρχίσει να γίνεται κοινότοπο· με κάποιες εδαφικές αναπροσαρμογές… Προφανώς θα υπάρχουν και μυστικές, κρυφές δημοσκοπήσεις, με το ερώτημα «είστε υπέρ ή κατά της λύσης δύο κρατών;» Συνεπώς όχι μόνο δεν ξεσηκώθηκε καμμία κατακραυγή, αλλά ούτε διάψευση δεν χρειάστηκε να βγάλει ο Αναστασιάδης.

Αν υπάρχει ένα σοβαρό εμπόδιο γι’ αυτήν την λύση (που θα ξεμπλοκάρει και την εκμετάλλευση των όποιων γκαζιών αφού θα οριοθετηθούν οι αοζ των δύο κυπριακών κρατών) είναι ότι η ε.ε. φαίνεται να την απορρίπτει. Για λόγους αρχής; Για τεχνικούς λόγους; Άγνωστο…

Συνεπώς το πιο «κοντινό» σε μια τέτοια «καθαρή λύση» θα ήταν η «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» (αυτό είναι το προτεινόμενο μέχρι πρόπερσι απ’ το οηε μοντέλο «λύσης του κυπριακού») να ξεχυλώσει τόσο ώστε να γίνει, πρακτικά, συνομοσπονδία, άσχετα με το πως θα ονομάζεται. Και πάλι από πρακτική άποψη η διαφορά θα φαίνεται στις ελάχιστες (έως συμβολικές) εξουσίες που θα έχει η «κεντρική προεδρία» – ενώ, αντίθετα, τα συνομόσπονδα «συστατικά» (ουσιαστικά κράτη) θα έχουν το δικαίωμα απόσχισης / ανεξαρτητοποίησης (απ’ την συνομοσπονδία).

Έτσι έχουν τα πράγματα τώρα στη «σκοτεινή πλευρά» της ανατολικής Μεσογείου…

Το εθνικό δράμα

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Το ότι η είδηση του “κλειδώματος” ενός ραντεβού ανάμεσα στον ρημαδοΚούλη και τον Erdogan σε κάποιες απ’ τις πλαϊνές αίθουσες της έδρας του οηε στη Ν. Υόρκη στην επόμενη γενική συνέλευση του οργανισμού, είναι σημαντικότερη απ’ την χθεσινή συνάντηση του ρημαδοΚούλη με τον «όλα τα ξεπλένω όλα τα καθαρίζω» Αναστασιάδη, έχει το σημειολογικό (και όχι μόνο) ενδιαφέρον του. Γιατί, κατά τα άλλα, να είστε σίγουροι: ο «εθνικός κορμός» (οι μυριάδες θείες Λίστες και οι μηχανισμοί τους) θα τσακίσουν (ή θα προσπαθήσουν) κάθε προσπάθεια ρεαλισμού… Αν η «συμφωνία των Πρεσπών» θεωρήθηκε μια φορά προδοτική, εδώ θα πρόκειται για εκατό και χίλιες φορές μεγαλύτερη προδοσία…

Επειδή, πάντως, η ιστορία τρέχει και έχει την δική της πυκνότητα, για να έχετε μια καλή συγκριτική εικόνα της ήττας που έχει υποστεί ο «ενιαίος γκαζοχώρος ελλάδας – νότιας κύπρου» και το σχέδιο «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» (όπως το φαντάστηκαν στην Αθήνα και στη Λευκωσία διάφοροι ογκόλιθοι και λοιποί παρακρατικοί), δείτε τι έγραφε στις 21 Ιουλίου του 2019 (πριν 1,5 μήνα δηλαδή) ο δημοσιογράφος Δ. Διονυσίου στη νοτιοκυπριακή εφημερία «πολίτης»:

Αν επιστρέψουμε αρκετούς μήνες πιο πίσω, ο κύριος Χριστοδουλίδης [σ.σ.: νοτιοκύπριος υπ.εξ.] και ο μέντορας Πρόεδρός του [σ.σ.: ο πλυντηρέξ] έδιναν τη μάχη μέσω των τριμερών, ποντάροντας στην ανικανότητα της Τουρκίας να υλοποιήσει τους στόχους της.

– Μας έλεγαν ότι οι τριμερείς έχουν θωρακίσει την ΑΟΖ μας από κάθε επιβουλή της Τουρκίας. Με λίγα λόγια, μας πωλούσαν τις τριμερείς ως αμυντική συμμαχία και κατ’ επέκταση ως αντίδοτο κατά της προκλητικότητας της Τουρκίας.

– Σε ό,τι αφορά το φυσικό αέριο, μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορούσε να το εκμεταλλευθεί. Ο κ. Χριστοδουλίδης έλεγε δεξιά-αριστερά ότι η Τουρκία δεν μπορεί να βρει πλατφόρμα και γεωτρύπανο.

– Ο υπουργός Εξωτερικών σε συνομιλίες με δημοσιογράφους έλεγε ότι η Τουρκία – ακόμα κι αν βρει γεωτρύπανο – δεν θα βρει προσωπικό να εργαστεί στην πλατφόρμα της.

– Έλεγε επίσης ότι ακόμα κι αν όλα τα πιο πάνω γίνουν η Τουρκία θα χρειαστεί πολλές υποστηρικτικές διεθνείς εταιρείες για να κάνει τις γεωτρήσεις, κάτι που η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπλοκάρει εύκολα διότι όλες αυτές οι εταιρείες συνεργάζονται με τις εταιρείες-κολοσσούς που δρουν στην κυπριακή ΑΟΖ και τις έχουν περισσότερη ανάγκη.

– Μετά δε τις γεωτρήσεις, απτόητος συνέχισε να δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι στις τουρκικές πλατφόρμες θα συλληφθούν μέσω ενταλμάτων που εξέδωσε η Κυπριακή Δημοκρατία και ότι η ΕΕ θα λάμβανε μέτρα εναντίον της Τουρκίας, όπως αυτά που λήφθηκαν εναντίον της Ρωσίας όταν αυτή εισέβαλε στην Ουκρανία.

Αυτός ο σύντομος κατάλογος περιγράφει ικανοποιητικά το ποιο ήταν το «ενιαίο γκαζο-δόγμα» Αθήνας – Λευκωσίας στη διάρκεια του προηγούμενου γκουβέρνου· και πόσο βαριά ηττήθηκε. Επειδή η γραμμή των φαιορόζ ήταν «εθνική» (οπότε και η ήττα είναι «εθνική») δεν υπάρχει πουθενά δημόσια ούτε η παραδοχή της, ούτε γκρίνιες μεταξύ αλλήλων για τις ευθύνες. Τουμπεκί!

Και ο ρημαδοΚούλης μέσα στο κόλπο ήταν, σαν επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης απ’ τις αρχές του 2016. Οπότε τώρα έχει αυτόν τον μπελά: να διαχειριστεί την ήττα («κλειδώνοντας» και «ξεκλειδώνοντας» συναντήσεις και σοβαρές συζητήσεις με τον Erdogan) σαν πρωθυπουργός μιας κοινωνίας που έχει «ποτίσει» ιδεολογικά απ’ τα «δικά μας» γκάζια στην ανατολική Μεσόγειο, έχει φάει δηλαδή και έχει χωνέψει όλο το ιδεολογικό σκατό της εθνικής γραμμής – που εν τω μεταξύ βούλιαξε (χωρίς να ανακοινωθεί ο Τιτανικός της…)

Δύσκολη η θέση του ρημαδοΚούλη. Μόνο μην του ζητήσει ο Erdogan να παραδώσει τους 8 χουντοκαραβανάδες· αν είναι ακόμα στα μέρη μας….

(Οι «τριμερείς» στην αρχή της αναφοράς είναι η συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, και Αθήνας – Λευκωσίας – Καΐρου)