Tag: νόμοι σχέσεις

Narcorubi

Δευτέρα 24 Φλεβάρη (00.56) >> Το όνομά του θα το ακούτε/ακούμε συχνά… Είναι μήπως ένας καινούργιος «αμερικάνος φίλος» που το ελλαδιστάν θα αγκαλιάσει με στοργή και ζεστασιά όπως αξίζει στο αξίωμά του; Θα μείνει καιρό στο πόστο; Ποιος ξέρει;

Αλλά δεν είναι άχρηστο να ξέρουμε δυο τρία πράγματα. Να, για παράδειγμα, ο λυρισμός με τον οποίο ο ανταποκριτής της καθεστωτικής «καθημερινής» τον εισάγει στην εντόπια δημαγωγία – την Κυριακή 17 Νοέμβρη 2024 (μέρα που βρήκε!!)

… Το όνομα του Μάρκο Ρούμπιο ως δυνάμει συμμάχου της Ελλάδας και της Κύπρου το είχε ρίξει στο τραπέζι ο Ρόμπερτ Μενέντεζ. Τους δύο γερουσιαστές έδενε κάτι περισσότερο από την κοινή κουβανέζικη καταγωγή. Τους έδεναν οι δύσκολες κοινοβουλευτικές μάχες που έδωσαν μαζί, κυρίως την περίοδο του ανοίγματος Ομπάμα στην Κούβα, το οποίο ποτέ δεν του συγχώρησαν. Τους έδεναν σκληρές ιστορίες πόνου από τον τόπο τους και η ίδια ακριβώς δυσανεξία για θέματα καταπάτησης για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είτε αφορούσαν στο καθεστώς της πατρίδας τους είτε αλλού. Πολύ συχνά στις προσωπικές συζητήσεις των δύο ανθρών, αργά τα βράδια στο κτίριο Hart της Γερουσίας, ένα όνομα ερχόταν και επανερχόταν. Αυτό του Ερντογάν…

Συγκινητικό! Σχεδόν ανατριχιαστικό!!! Οι «σκληρές ιστορίες πόνου» ειδικά… Αλλά εκείνη η ύαινα, ο Μενέντεζ, ορκισμένος φίλος του ελλαδιστάν (και ορκισμένος εχθρός του «σουλτάνου»…), τι να έγινε; Φαίνεται ότι πληρωνόταν χοντρά απ’ τους φίλους του – ειδάλλως δεν θα καταδικαζόταν τον περασμένο Γενάρη σε 11 χρόνια φυλακή για 16 αδικήματα πολιτικής διαφθοράς (σίγουρα στοιχεία για δωροδοκία με διάφορους τρόπους απ’ την χούντα του Καϊρου…). Αυτό έγινε… Κι έτσι έχασε το ελλαδιστάν έναν γνήσιο και αφοσιωμένο φιλέλληνα… δωρεάν φιλελληνισμός υποθέτουμε…

Οι «σκληρές ιστορίες πόνου» κατά του Castro είναι βέβαια συγκινητικές – αλλά ψεύτικες. Σύμφωνα με τα λεγόμενα και των δυο οι γονείς τους είχαν «διαφύγει απ’ τα νύχια του». Μόνο που οι γονείς του Menendez την έκαναν απ’ την Κούβα για την Φλόριντα το 1953… και οι γονείς του Rubio το 1956… Οι επαναστάτες μπήκαν στην Havana την πρωτοχρονιά του 1959 – καμία σχέση λοιπόν της μετανάστευσης των Menendez και των Rubio με τον Castro… (Στην πραγματικότητα μάλιστα η μάνα Rubio ταξίδεψε αρκετές φορές στην κούβα μετά την επανάσταση, την μια φορά για διακοπές ενός μήνα…)

Να ήταν όμως μόνον αυτό (το ψέμα)…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

4ος παγκόσμιος (πόλεμος) 1

Δευτέρα 10 Φλεβάρη (01.08)>> Θα είναι ανόητη (και δυστυχώς εύκολη) σπατάλη χρόνου αν στη μέση μιας όλο και εντονότερης παγκόσμιας καπιταλιστικής δίνης δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στα καραγκιοζιλίκια μιας πολιτικής βιτρίνας που μεταξύ άλλων πάσχει από σοβαρή αδυναμία έκφρασης (το περιορισμένο λεξιλόγιο; οι νεανικές καταχρήσεις;) – ακόμα κι αν εδρεύει στο άσπρο σπίτι, ακόμα κι αν υπογράφει βασιλικά διατάγματα σαν πολυβόλο. Αντίθετα, λόγω της θέσης της, πρέπει «να την βάλουμε στη θέση της» μέσα στην τρέχουσα Ιστορία. (Στο κάτω κάτω έχει και hillbill διάδοχο που είναι πολύ πιο σοβαρός).

Πριν 33 χρόνια (Φλεβάρης του 1992), με την Ουάσιγκτον νικήτρια στον 3ο παγκόσμιο πόλεμο (τον επονομαζόμενο «ψυχρό»), ένας τύπος που τότε ήταν ακόμα άγνωστος εκτός ηπα αλλά υπηρετούσε ήδη ως υφυπουργός άμυνας, ονόματι Paul Wolfowitz (Βόλφοβιτς, σκληροπυρηνικός νεοσυντηρητικός), παρουσίασε το βασικό περίγραμμα του «δόγματος» που θα εξασφάλιζε την (αιώνια!) ηγεμονία των ηπα∙ δόγμα που ακολουθήθηκε με ευλαβική συνέπεια ως και τον πρόσφατο πόλεμο στο ουκρανικό πεδίο μάχης, επί 32+ χρόνια, από όλες μα όλες τις διοικήσεις στην Ουάσιγκτον:

Ο πρώτος στόχος μας είναι να εμποδίσουμε την επανεμφάνιση ενός καινούργιου ανταγωνιστή, είτε στην περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε οπουδήποτε αλλού, που να συνιστά απειλή του μεγέθους που ήταν η απειλή της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή είναι η κυρίαρχη πεποίθηση πίσω απ’ την καινούργια περιφερειακή αμυντική στρατηγική και απαιτεί ότι θα προσπαθήσουμε να εμποδίσουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη απ’ το να κυριαρχήσει σε μια περιοχή της οποίας οι πρώτες ύλες, υπό τον παγιωμένο έλεγχό [αυτής της δύναμης], θα είναι αποτελεσματικές για την εξασφάλιση παγκόσμιας δύναμης. Αυτές οι περιοχές περιλαμβάνουν την Δυτική Ευρώπη, την Ανατολική Ασία, την περιοχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, και την Νοτιοδυτική Ασία.

Υπάρχουν τρεις επιπλέον πλευρές αυτού του στόχου: Πρώτον, οι ΗΠΑ πρέπει να δείξουν την απαραίτητη ηγετική ικανότητα για να καθιερώσουν και να προστατέψουν μια καινούργια τάξη που θα περιλαμβάνει την υπόσχεση της πειθούς εν δυνάμει ανταγωνιστών ότι δεν χρειάζεται να προσβλέπουν σε ένα μεγαλύτερο ρόλο ή να επιδιώξουν μια πιο επιθετική στάση για να προστατεύσουν τα νόμιμα συμφέροντά τους. Δεύτερον, σε μη αμυντικά ζητήματα, θα πρέπει να λογαριάσουμε αποτελεσματικά τα συμφέροντα των βιομηχανικών κρατών ώστε να τα αποθαρρύνουμε απ’ το να αμφισβητήσουν την ηγεσία μας ή να ανατρέψουν την καθιερωμένη πολιτική και οικονομική τάξη. Τέλος, θα πρέπει να διατηρήσουμε τους μηχανισμούς για την αποτροπή εν δυνάμει ανταγωνιστών ακόμα και απ’ το να αποκτήσουν φιλοδοξίες για μεγαλύτερο παγκόσμιο ρόλο. Η δυνατότητα αποτελεσματικής αναδιάρθρωσης είναι σημαντική εδώ, εφόσον συνεπάγεται ότι ένας εν δυνάμει αντίπαλος δεν θα ελπίζει πως θα κερδίσει μια κυρίαρχη στρατιωτική θέση στον κόσμο γρήγορα ή εύκολα…

Δεν θα σχολιάσουμε κάτι… Η αλαζονεία δεν κρύβεται! (Όσοι / όσες έχουν την ηλικία θα θυμούνται τι ακριβώς ακολούθησε στα ‘90s και απ’ τα ‘90s και μετά για την εφαρμογή αυτού που έμεινε στην ιστορία ως «δόγμα Wolfowitz», και ήταν ο πυρήνας της «εξωτερικής πολιτικής» της Ουάσιγκτον).

Πριν 3 εβδομάδες (15 Γενάρη 2025) ο νέος υπ.εξ. της Ουάσιγκτον (του οποίου το παρατσούκλι έχουμε έτοιμο, αλλά γι’ αυτό προσεχώς…), μιλώντας (ως υποψήφιος ακόμα) στην «επιτροπή διεθνών σχέσεων της γερουσίας» είπε μεταξύ άλλων κι αυτά (ο τονισμός δικός μας):

Λοιπόν ενόσω η Αμερική πολύ συχνά έδινε προτεραιότητα στην παγκόσμια τάξη πάνω απ’ τον πυρήνα των εθνικών συμφερόντων της, άλλα κράτη συνέχιζαν να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που πάντα συμπεριφέρονταν τα κράτη και έτσι θα κάνουν πάντα: υπηρετώντας τα σημαντικότερα συμφέροντά τους. Και αντί να ενσωματωθούν ομαλά στην post–Cold War παγκόσμια τάξη, την χειραγώγησαν για να υπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των δικών μας.

Καλωσορίσαμε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα στην παγκόσμια τάξη, κι αυτοί επωφελήθηκαν απ’ όλα τα οφέλη και αγνόησαν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους. Αντί γι’ αυτό, καταπίεσαν και είπαν ψέματα και κορόιδεψαν και χάκαραν και έκλεψαν για να φτιάξουν τον δρόμο τους ως το σημείο της παγκόσμιας υπερδύναμης, και τα έκαναν αυτά με δική μας ζημιά και με ζημιά των ανθρώπων στην ίδια τους την χώρα.

Στο δικό μας ημισφαίριο, ναρκο-τρομοκράτες και δικτάτορες και δεσπότες επωφελούνται απ’ τα ανοικτά σύνορα για να προκαλέσουν μαζική μετανάστευση, να εκμεταλλευτούν γυναίκες και παιδιά, και να πλημμυρίσουν τις κοινότητές μας με θανατηφόρο fentanyl και βίαιους εγκληματίες.

Στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, στην Pyongyang, δικτάτορες – διεφθαρμένα κράτη – σπέρνουν τώρα χάος και αστάθεια και συμμαχούν και χρηματοδοτούν ριζοσπαστικές τρομοκρατικές ομάδες, και ύστερα κρύβονται πίσω απ’ το βέτο τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ή τις απειλές για πυρηνικό πόλεμο.

Η μεταπολεμική παγκόσμια τάξη δεν είναι απλά ξεπερασμένη, είναι τώρα πια ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας. Και όλα αυτά έχουν οδηγήσει στη στιγμή όπου πρέπει τώρα να αντιμετωπίσουμε τον μεγαλύτερο κίνδυνο γεωπολιτικής αστάθειας και μιας παγκόσμιας κρίσης πρωτοφανούς στην ζωή όλων όσων βρίσκονται σ’ αυτή την αίθουσα σήμερα. Οκτώ δεκαετίες μετά, καλούμαστε ξανά να δημιουργήσουμε απ’ το χάος έναν ελεύθερο κόσμο, και αυτό δεν θα είναι εύκολο. Και θα είναι αδύνατο χωρίς μια δυνατή και με αυτοπεποίθηση Αμερική που εμπλέκεται στον κόσμο βάζοντας τα σημαντικά εθνικά συμφέροντά μας για άλλη μια φορά πάνω από οτιδήποτε άλλο.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο σχολιασμό αυτό το «κλάμα» για την παρακμή – για την οποία, φυσικά, φταίνε όλοι όσοι έκαναν κατάχρηση της αμερικανικής καλωσύνης… Απλά το maga (make america great again…) σε συνδυασμό με τη νοσταλγία του «οκτώ δεκαετίες πριν» (που παραπέμπει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και το τέλος του) κι όχι τη νοσταλγία του «τριάμισυ δεκαετίες πριν» υποδηλώνει ίσως το ανομολόγητο βάθος-της-απόγνωσης.

Όμως τι σημαίνει πρακτικά αυτός ο επικήδειος θρήνος της Ουάσιγκτον για την «μεταπολεμική παγκόσμια τάξη» που τώρα πια «είναι όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον της»;

4ος παγκόσμιος (πόλεμος) 2

Δευτέρα 10 Φλεβάρη (01.03) >> Στο ουκρανικό πεδίο μάχης δόθηκε η πιο πρόσφατη (και μάλλον η τελευταία) εξαιρετικά κρίσιμη στρατιωτική μάχη του «δόγματος Wolfowitz» – και χάθηκε!!… Στην πριν 3,5 μήνες (22 – 24 Οκτώβρη) σύνοδο στο ρωσικό Kazan των (αυξανόμενων) μελών των brics+ υποστασιοποιήθηκε η επερχόμενη αμερικανική / δυτική ήττα στο βασικό καπιταλιστικό πεδίο, της «οικονομίας»… Στη Γάζα ο πιο έμπιστος σύμμαχος / αστακός / χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών (και οπωσδήποτε του αμερικανικού και του αγγλικού), φύλακας εκείνου που ονομάζεται «παγκόσμια τάξη με τους κανόνες μας» σε μια ζώνη πρώτων υλών, ηττήθηκε∙ όχι μόνο απ’ τους ξυπόλυτους Παλαιστίνιους αλλά και απ’ τους «διεφθαρμένους» της Τεχεράνης!!… Κι αν μιλήσουμε για το διάστημα ή για τεχνολογική υπεροχή γενικά; Αρκεί μια deepseek για να…

«Κανονικά» θα ήταν αρκετή μια «παρέλαση» του us army, των συμμάχων του, και του δολαρίου για να μην έχει συμβεί τίποτα απ’ αυτά! Αλλά όχι!!! Η λέξη «again» είναι το φάντασμα της νοσταλγίας που πλανιέται πάνω απ’ το σύνολο της καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής δύσης…

«Κανονικά»

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι σωστομερίτες σε μανιοκατάθλιψη 4

Δευτέρα 27 Γενάρη (00.20) >> Δώσαμε μια κάποια έμφαση στην ιδεολογική διάσταση των εξελίξεων επειδή τραβάει περισσότερο την προσοχή. Οι τρέχουσες καταγγελίες-του-φασισμού (με ως τώρα κορύφωση τον ναζιστικό χαιρετισμό του Elon του Μπροστινού…) είναι μάλλον συμβολικές εφόσον περιστρέφονται γύρω απ’ τον ιστορικό αντιφασισμό συνηγορώντας θέλοντας και μη, ομολογημένα ή μη, στα κλισέ του νεοφιλελευθερισμού.

Αλλά ο πυρήνας παραμένει η καπιταλιστική πολιτική οικονομία, και η διαχείρισή της: είναι σε θέση η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη και οι υπόλοιποι εξίσου παρακμιακοί δυτικοί σύμμαχοί της να ισορροπήσουν, με οποιονδήποτε τρόπο, στον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό; Ή, ειπωμένο αλλιώς: μπορούν να σταματήσουν την έφοδο, την επέκταση και τελικά την οριστική ηγεμονία του ευρασιατικού καπιταλισμού;

Οι ολιγαρχικοί του δυτικού βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος άλλαξαν πλευρό, όχι μόνο επειδή τους είναι πανεύκολο (σιγά!) όσο κυρίως επειδή βλέπουν κι αυτοί την «καυτή ανάσα του δράκου» να τους προσπερνάει. Απ’ τις 14 εφαρμόσιμες και εμπορικά αξιοποιήσιμες τεχνολογίες αιχμής, μέσω των οποίων τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος υπολόγιζαν να κυριαρχήσουν πλανητικά στην 4η βιομηχανική επανάσταση, δεν υπάρχει πια ούτε μία στην οποία κινεζικές εταιρείες και κινεζικά πανεπιστήμια / ερευνητικά κέντρα να μην έχουν φτάσει (και συχνά ήδη ξεπεράσει) την δύση.

Κι ενώ ισχύει ότι το κεφάλαιο (ως σχέση…) δεν έχει πατρίδα,

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δυτική Ασία

Δευτέρα 20 Γενάρη (00.13) >> Διάφοροι απ’ αυτούς τους «γεωπολιτικούς αναλυτές» που κυκλοφορούν διεθνώς στην πιάτσα έχουν προβλέψει (ή έτσι τους βολεύει…) ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, αφού «ξεμπέρδεψε (;;;) με τη Γάζα» θα επιχειρήσει να κτυπήσει, είτε με την υποστήριξη είτε με την ενεργητική συμμετοχή της ψοφιοκουναβικής Ουάσιγκτον, την Τεχεράνη. Τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της. Αγνοούν (ή έτσι τους βολεύει…) την στρατηγική συμφωνία της οποίας η υπογραφή έγινε δημόσια πριν τρεις ημέρες, στις 17 Γενάρη, στη Μόσχα.

Έχουμε υπενθυμίσει αυτήν την συμφωνία κάμποσες φορές στο παρελθόν. Ήταν έτοιμη, προς υπογραφή, εδώ και μήνες. Σύμφωνα με την Μόσχα απλά περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για την επίσημη ανάδειξή της – αφήνοντάς μας στο σκοτάδι για το ποια ήταν τα κριτήρια της «κατάλληλης στιγμής», και γιατί αυτή ήταν τελικά στις 17 Γενάρη…

Η συμφωνία, διάρκειας 20 χρόνων, είναι πολύπλευρη. Και αναβαθμίζει αισθητά μια προηγούμενη παρόμοια, που είχε λήξει. Σε ότι αφορά τα στρατιωτικά ζητήματα, δεν πρόκειται για συγκρότηση αμυντικής συμμαχίας (όπως μεταξύ Μόσχας και Πγιονγκγιάνγκ)∙ σταματάει ένα βήμα πριν. Τι σημαίνει αυτό; Δεν προβλέπεται η «αυτόματη υποχρέωση» του ενός κράτους να υποστηρίξει το άλλο σε περίπτωση που δεχτεί επίθεση (και ζητήσει βοήθεια). Προβλέπεται όμως η αμοιβαία παροχή όπλων και οποιασδήποτε άλλης «τεχνικής βοήθειας» σε περίπτωση ανάγκης… Και, φυσικά, προβλέπονται κοινές στρατιωτικές ασκήσεις και κοινή στρατιωτική / τεχνολογική έρευνα.

Υπάρχει ένα δεδομένο που πρέπει να ληφθεί υπόψη σε σχέση με τα τυπικά όρια που έχουν οι σχέσεις του ιρανικού καθεστώτος με οποιοδήποτε άλλο, τώρα με το ρωσικό (ή το κινεζικό): το ιρανικό σύνταγμα απαγορεύει την ύπαρξη οποιασδήποτε στρατιωτικής βάσης άλλου κράτους στο ιρανικό έδαφος. Αλλά δεν απαγορεύει την προσωρινή παρουσία «συμμαχικών δυνάμεων»∙ ας πούμε τον προσωρινό ελλιμενισμό ρωσικών (ή κινεζικών) πολεμικών σε ιρανικά λιμάνια στην περίπτωση ασκήσεων.

Αυτό έχει την σημασία του:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη

Δευτέρα 6 Γενάρη (00.59) >> Μπορεί να μην είναι η απόλυτα πρώτη προτεραιότητα για την Παλαιστινιακή αντίσταση. Είναι όμως σίγουρα η αμέσως δεύτερη: το ξεκαθάρισμα αυτού του Κουίσλιγκ «πράγματος» που κτυπάει την αντίσταση πάντα πισώπλατα, κυρίως στη δυτική Όχθη αλλά, όποτε μπορεί (σε συνεργασία πάντα με τους θεοναζί και τα αφεντικά τους) και στη Γάζα. Αναφερόμαστε στην «παλαιστινιακή αρχή».

Πρέπει να θυμίσουμε ότι στη λευκή νοτιοαφρικανική εκδοχή του απαρτχάιντ τα «μπαντουστάν», οι θύλακες / ανοικτές φυλακές στους οποίους ήταν αποκλεισμένη η μαύρη πλειοψηφία του πληθυσμού, είχαν … την δική τους εξουσία! Είχαν μαύρες πολιτικές βιτρίνες, με τους πραιτωριανούς τους, «αναγνωρισμένες» απ’ την εξουσία των λευκών ρατσιστών στην Πραιτόρια. Είχαν «πρωθυπουργούς», «υπουργούς» και, φυσικά, είχαν αστυνομία…

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην κατεχόμενη Παλαιστίνη: υπάρχει μια «αρχή» «αναγνωρισμένη» απ’ τους θεοναζί, απαρτχάιντ (και … διεθνώς…), που η δουλειά της είναι απ’ την μια μεριά να ροκανίζει την «διεθνή βοήθεια προς τους Παλαιστίνιους» και απ’ την άλλη να κτυπάει όσα δεν μπορεί να κτυπήσει ο θεοναζί στρατός. Άλλοτε ανοικτά (όπως το 2006, όταν κέρδισε τις εκλογές η Hamas) και άλλοτε ύπουλα.

Προσέξτε τι λέει ο κύριος στη συνέχεια. Πρόκειται για τον Jibril Rajoub, γενικό γραμματέα της κεντρικής επιτροπής της fatah, μιας οργάνωσης που άλλοτε ήταν αγωνιστική / απελευθερωτική, αλλά μετά τις «συμφωνίες του Όσλο» έγινε σταδιακά συνεργάτης των θεοναζί – και τώρα το έχει τερματίσει:

Όχι λέει «δεν είναι δουλειά της παλαιστινιακής αρχής να πυροβολεί ισραηλινούς»… Πράγμα που σημαίνει ότι «δεν είναι δουλειά της» η εναντίωση στην κατοχή… «Δουλειά της είναι…» λέει «… η εξουσία της!» Ποια «εξουσία» της; Στη Ραμάλα, και ούτε… Και να καθαρίζει τις αρβύλες του θεοναζί στρατού απ’ τα αίματα των Παλαιστινίων! Διότι σίγουρα: δουλειά-της-είναι-να-πληρώνεται… απ’ αυτούς που την έχουν αγοράσει.

H fatah είναι ο βασικός πυρήνας της «παλαιστινιακής αρχής». Και φυσικά, ως «αρχή» που είναι (εξουσία δηλαδή, έστω στο τίποτα) έχει και την στρατοχωροφυλακή της, εξοπλισμένη όσο επιτρέπει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, δηλαδή μόνο για εσωτερική καταστολή. Μια έρευνα του 2017 βρήκε ότι το «τμήμα ασφαλείας» της «παλαιστινιακής αρχής» μισθοδοτεί πάνω από 80.000 (!!!) προσωπικό, ένα νούμερο που φέρνει αυτήν την «αρχή» σχεδόν στην κορυφή του πλανήτη στη σχέση δημόσιας τάξης προς πληθυσμό: 1 μπάτσος ή ασφαλίτης για κάθε 48 (διπλά) αιχμαλώτους. Αυτές οι 80.000 που μισθοδοτούνται έτσι είναι περίπου το μισό των «δημόσιων υπαλλήλων» που απασχολεί η «αρχή»∙ κοστίζουν κάθε χρόνο 1 δισεκατομμύριο δολάρια (δηλαδή το 1/3 της διεθνούς βοήθειας)∙ και αυτό το ποσό είναι μεγαλύτερο απ’ το άθροισμα των ποσών που η «αρχή» δίνει για εκπαίδευση, υγεία και υποστήριξη στους αγρότες – πάντα (και μόνο) στη δυτική Όχθη.

Είναι αναμενόμενο κατά συνέπεια ότι αυτοί οι τσατσορούφιανοι το μόνο που είχαν να κάνουν μετά από 15 μήνες σφαγής στη Γάζα και μαζικών επιθέσεων / δολοφονιών στη δυτική Όχθη είναι να βοηθήσουν τον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό να «αποκαταστήσει την τάξη» στην Jenin. Στη Jenin αυτούς τους 15 μήνες ο θεοναζί στρατός έκανε όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις αλλά 80 (ολογράφως: ογδόντα!) εισβολές, αλλά απέτυχε να καταβάλει την ένοπλη αντίσταση. Οπότε ζήτησε την βοήθεια των λακέδων του, που ίσως έχουν καλύτερους ρουφιάνους…

Οι οργανώσεις της αντίστασης μοιάζουν να προσπαθούν να «δανειστούν διεθνή νομιμότητα» επιζητώντας να διαμορφώσουν μια ενιαία απελευθερωτική διεύθυνση, μια «νέα αρχή», μαζί με την νυν «παλαιστινιακή αρχή». Αλλά τα λεφτά και η καλοπέραση είναι σπουδαίο πράγμα: αυτή η «αρχή» θα πουλάει πάντα την αντίσταση, και θα την κτυπάει πισώπλατα…

Μπορεί να μην τους φαίνεται, αλλά αυτοί ανήκουν στην στρατοχωροφυλακή της «παλαιστινιακής αρχής», και μοστράρονται στην περίμετρο του προσφυγικού συνοικισμού της Jenin στις 21 Δεκέμβρη καθώς προσπαθούν να εξουδετερώσουν την ένοπλη αντίσταση στην κατοχή. Είναι εκπαιδευμένοι (και ντυμένοι, και εξοπλισμένοι, και σε μεγάλο βαθμό πληρωμένοι μέσω «βοήθειας») απ’ τον us army…

Οι ψεκασμένοι; (2)

Δευτέρα 6 Γενάρη (00.35) >> Την προηγούμενη εβδομάδα (οι ψεκασμένοι;) είπαμε δυο λόγια για την αφετηρία των σοβαρών επιφυλάξεων έως αρνήσεων απέναντι στα παιδικά εμβόλια απ’ την δεκαετία του 1980 και μετά (τα παιδικά ήταν τότε τα μόνα εμβόλια ευρείας χρήσης) στις ηπα∙ κάνοντας την παράλληλη αναφορά με την φονικότητα του λεγόμενου «τριπλού» παιδικού εμβολίου (διφθερίτιδας – τετάνου – κοκκύτη / DPT) στην Guinea-Bissau στη δεκαετία του ’80, όπως αυτή αποδείχθηκε / καταγράφηκε εκ των υστέρων από δύο επίσημες (και επίσημα δημοσιευμένες…) έρευνες του 2017 και του 2018. Πρόκειται γι’ αυτές τις σοβαρές επιφυλάξεις έως αρνήσεις τις οποίες οι δημαγωγοί των φαρμακομαφιών φρόντισαν να λοιδωρήσουν ως «αντι-εμβολιαστικό κίνημα», «αντιεπιστημονισμό», ήδη από τότε.

Σημειώσαμε πως αν όχι η αφετηρία σίγουρα η γενίκευση αυτών των σοβαρών επιφυλάξεων έως αρνήσεων ξεκίνησε όταν το αμερικανικό κράτος αποφάσισε να προσφέρει ασυλία στις φαρμακομαφίες έναντι οποιωνδήποτε κατηγοριών / μηνύσεων για σοβαρές βλάβες ή και θανάτους εξαιτίας των εμβολίων τους, με νόμο που πέρασε το 1982. Κάναμε λάθος στην χρονολογία, αλλά ευτυχώς υπάρχουν φίλοι της ασταμάτητης μηχανής πιο προσεκτικοί (ευχαριστούμε Γ.!) για να μας διορθώνουν. Ο νόμος είναι του 1986, επί διοίκησης Ρήγκαν:

Ποια ήταν όμως η αιτία για να αναλάβει το αμερικανικό κράτος την προστασία του αμερικανικού φαρμακοκεφάλαιου;

Ήταν αυτό ακριβώς το DPT εμβόλιο! Απ’ την δεκαετία του 1970 άρχισαν να συσσωρεύονται περιπτώσεις εγκεφαλοπάθειας σε παιδιά μετά τον εμβολιασμό τους με το «τριπλό». Αυτό οδήγησε φυσιολογικά σε ανάλογη αύξηση των μηνύσεων / απαιτήσεων υψηλών αποζημιώσεων κατά των φαρμακοκατασκευαστριών∙ η νομοθεσία επέτρεπε τέτοιες προσφυγές στη δικαιοσύνη… Μπροστά στη βεβαιότητα ότι αυτές οι εταιρείες (στα πρώτα βήματα του να γίνουν μαφίες) θα χάσουν τα κέρδη τους ή, ακόμα, θα χρεωκοπήσουν, απείλησαν μποϋκοτάζ στην παραγωγή εμβολίων γενικά, βάζοντας την αμερικανική διοίκηση σε ρόλο «διαιτητή», και προστάτη όχι πλέον της δημόσιας υγείας αλλά των φαρμακοσυμφερόντων και, επιπλέον, των εξαγωγών τους!!! Γιατί είχε γίνει εμπειρικά σαφές ότι α) κάτι στη «σύνθεση» αυτών των «τριπλών» είχε σοβαρές έως καταστροφικές παρανέργειες, και ότι β) αν καταδικαζόταν εντός έδρας (πράγμα βέβαιο με βάση την τότε ισχύουσα νομοθεσία!) η αμερικανική φαρμακοβιομηχανία ως σύνολο θα δυσφημιζόταν (και θα καταστρεφόταν) παγκόσμια!

Απόσπασμα από new york times, 15 Νοέμβρη 1986

Έτσι, την ίδια χρονική περίοδο που στην Guinea-Bissau (και, υποθέτουμε, κι αλλού στην Αφρική) τα πιτσιρίκια πάθαιναν σοβαρές ζημιές ή/και πέθαιναν απ’ το DPT, η διοίκηση Ρήγκαν αποφάσισε να κάνει κάτι που μόνο με όρους (φονικού) ιμπεριαλισμού θα μπορούσε να εννοηθεί: α) απάλλαξε τις αμερικανικές φαρμακομαφίες απ’ τις ευθύνες τους για τις «παρενέργειες» των εμβολίων τους∙ β) αποφάσισε να «κρατικοποιήσει» αυτές τις ευθύνες, δημιουργώντας ένα «ταμείο αποζημιώσεων» για τους αμερικάνους υπηκόους αποκλειστικά, με πολύ αυστηρό «ταβάνι» για τα ποσά που θα έδινε (ψίχουλα σε σχέση μ’ εκείνα που θα επιδίκαζαν τα δικαστήρια σε βάρος κάθε φαρμακομαφίας)∙ και γ) αποφάσισε να επιτρέψει την εξαγωγή αυτών των εμβολίων σε 21 τρίτα κράτη ακόμα κι αν ο FDA δεν τα έχει εγκρίνει – θα ήταν αρκετό να τα εγκρίνουν οι «ελεγκτικοί μηχανισμοί» αυτών των κρατών.

Είναι απόλυτα λογικό (ποιος αντέχει να διαφωνήσει;) ότι εκείνο που συνέβη μετά απ’ αυτόν τον νόμο ήταν ότι οι αμερικανικές οικογένειες που είχαν παρακολουθήσει αυτή την εξέλιξη έκαναν αυτήν την απλή σκέψη: αν δεν υπήρχαν σοβαρές «παρενέργειες» από διάφορα παιδικά εμβόλια γενικά, εντοπισμένες ή όχι,  γιατί το κράτος να απαλλάξει τις φαρμακομαφίες απ’ τις ευθύνες τους; Και γιατί να αναλάβει το δημόσιο ταμείο (δηλαδή οι φορολογούμενοι) τις ζημιές ιδιωτικών επιχειρήσεων; Σε οποιοδήποτε σημείο του γαλαξία αυτή η απλή σκέψη θα οδηγούσε σε όξυνση των σοβαρών επιφυλάξεων έως αρνήσεων∙ σε οποιοδήποτε σημείο του γαλαξία εκτός απ’ τα μυαλά των σφουγγοκωλάριων του καπιταλισμού…

(Να σημειώσουμε επί τη ευκαιρία εδώ πως οι αμερικανικές οικογένειες στην πρώτη γραμμή αυτών των επιφυλάξεων / αρνήσεων ΔΕΝ προέρχονταν απ’ τα γκέτο. Ανήκαν στη λεγόμενη μεσαία και ανώτερη τάξη, στα «επιστημονικά ειδικευμένα» στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας, με status και αναγνώριση: εκεί ήταν που η προστασία-της-υγείας-των-παιδιών-μας ήταν ύψιστη αξία… Οι εναλλακτικές ιατρικές προσεγγίσεις στις δυτικές μητροπόλεις στηρίχτηκαν σ’ αυτές ακριβώς τις κοινωνικές κατηγορίες, και το ζήτημα των παιδικών εμβολίων ήταν κεντρικό…)

Υπήρξε όμως και μια δεύτερη συνέπεια του νόμου. Χάνοντας επιρροή και «αγορά» εντός έδρας οι αμερικανικές εμβολιαστικές φαρμακομαφίες, τόσο πριν το νόμο H.R.5546 όσο και μετά απ’ αυτόν, έκαναν πιο επιθετική την αναζήτηση «αγορών» στον υπόλοιπο πλανήτη. Ειδικά εκεί που οι «ελεγκτικοί μηχανισμοί» ήταν «χαλαροί», «μπόσικοι» ή ελάχιστα υπαρκτοί και ικανοί… Κι έτσι στην αφρικάνικη Guinea-Bissau (και αλλού…) έκαναν εκείνα που δυσκολεύονταν να κάνουν στις δυτικές μητροπόλεις…

Η «ασπίδα» του 1986 δεν ήταν η μοναδική! Αντίθετα ήταν η αρχή, το «παράδειγμα», το «μοντέλο». Συν τω χρόνω οι φαρμακομαφίες βελτίωσαν το «επιστημονικό» λόμπινγκ τους, με «επιστημονικές» έρευνες που «αποδείκνυαν» την παντοτινή αθωώτητά τους. Δεν τα κατάφερναν βέβαια πάντα όταν τα θύματά τους κατέφευγαν στα δικαστήρια. Το ποινικό μητρώο τους μεγάλωνε και μεγαλώνει. Το μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο του Peter Gotzsche Φονικά Φάρμακα και Οργανωμένο Έγκλημα: πως οι μεγάλες εταιρείες φαρμάκων έχουν διαβρώσει την υγεία παραμένει ένας καλός οδηγός.

Αντίστοιχα όμως με την εκτόξευση της εγκληματικότητας της βιομηχανίας της νοσηρότητας, ακόμα πιο κυνική και επιθετική γίνεται η κρατική προστασία της! Ιδού η πιο πρόσφατη κίνηση: ο νυσταλέος Jo, ένα βήμα πριν την σύνταξη, αφού έδωσε χάρη στον γυιό του (και στον εαυτό του) για τις βρώμικες δουλειές τους στην ουκρανία, έδωσε άλλα 5 χρόνια νομική ασυλία στους υποστηρικτές του, την pfizer και την moderna, για το πρόσφατο έγκλημα-διαρκείας-κατά-της-ανθρωπότητας:

Καλούνται λοιπόν όλοι οι γενναίοι και μοιραίοι «συνήγοροι της επιστήμης» (της ποιάς;) να αρχίσουν την αγόρευσή τους…

Οι σωτήρες!

Δευτέρα 6 Γενάρη (00.31) >> Εσείς μπορεί να τους έχετε ξεχάσει ή απωθήσει∙ αυτοί όμως όχι! «Έσωσαν» τον πλανήτη μια φορά, τους άρεσε (έχουν και τις μπίζνες του οι άνθρωποι), οπότε θέλουν να τον ξανασώσουν και να τον ξανασώσουν και να τον ξανασώσουν.

Έχουν στην εφεδρεία την «γρίπη των πτηνών», που την “ζεσταίνουν”. Σε χαμηλή φωτιά ως τώρα, αλλά… (Θα τα πούμε με επόμενη ευκαιρία)

Έχουν και τις «ασκήσεις» τους. Την προηγούμενη φορά, το «event 201», στις 18 Οκτώβρη του 2019 στη Ν. Υόρκη, θεωρήθηκε «πρόδρομος» της τρομοεκστρατείας που ξεκίνησε ελάχιστους μήνες αργότερα. Οι πιο ανήσυχοι θεώρησαν εκείνη την άσκηση ως απόδειξη του ότι όλα όσα πλέχτηκαν γύρω απ’ τον «τσαχπίνη» ιό ήταν προσχεδιασμένα… Οι οργανωτές του «event 201» αρνήθηκαν φυσικά κάθε σχέση, και ορκίστηκαν στην άδολη αγάπη τους για την ανθρωπότητα. Αδύνατο να πιστέψει αυτήν την αγάπη τους ακόμα και ένα τούβλο… (Την πίστεψαν όμως πολλοί απ’ το ανθρώπινο είδος…)

Τρία χρόνια μετά στις 23 Οκτώβρη του 2022, οι ίδιοι «φιλάνθρωποι», το Johns Hopkins Center of health security, ο WHO και το «ΙΔΡΥΜΑ» (ποιο; ένα απ’ τα μεγάλα μαγαζιά του «σπουδαιότερου γιατρού στον κόσμο», του κυρ Βασίλη του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων) έκαναν μια ακόμα «άσκηση», αυτή τη φορά στις Βρυξέλλες: μια καινούργια φονική πανδημία, με πρωταγωνιστή έναν «εντεροϊό», που σκοτώνει κατά προτίμηση παιδιά…

Ο Οκτώβρης του 2022 είναι παλιός (θα πείτε). Ο.Κ. Εκείνο που δεν παλιώνει είναι η όρεξη για κέρδη και καθολικό έλεγχο των φαρμακομαφιών – και όχι μόνο. Το ενδιαφέρον αυτής της Catastrophic Contagion: A fictional tabletop exercise βρίσκεται … στην «περίμετρό» της:

α) Ο ίδιος ο τίτλος της άσκησης έδειχνε αυτοπεποίθηση (εκ μέρους των οργανωτών) ώστε να φωνάζουν «καταστροφή, οεο καταστροφή!»

β) Οι συμμετέχοντες ήταν «εκπρόσωποι» της σενεγάλης, της ρουάντα, της νιγηρίας, της αγκόλα, της λιβερίας (αφρικανικά κράτη / πελάτες) της ινδίας, της γερμανίας (κράτη / παραγωγοί φαρμάκων) και της σιγκαπούρης… Πράγμα που σημαίνει ότι η άσκηση «σημάδευε» ειδικά την Αφρική, που σε γενικές γραμμές είχε αποκρούσει την mRNA «σωτηρία»…

γ) Στο «τραπέζι της άσκησης» συμμετείχε και ο ίδιος ο κυρ Βασίλης!!! Γιατί αναγκάστηκε ο «θεός» να κατέβει τόσο χαμηλά; Προφανώς επειδή είχε … απογοητευτεί με την στάση πολλών αφρικανικών κρατών!!! Ήθελε να είναι παρών αν μιλούσαν “εκτός γραμμής”, να τους τραβήξει τ’ αυτιά αυτοπροσώπως…

δ) Την χρονική στιγμή της άσκησης (Οκτώβρης 2022) είχε ξεκινήσει η προετοιμασία για την «Παγκόσμια Συνθήκη για τις Πανδημίες» που σκόπευε να κάνει τον πουλημένο στις φαρμακομαφίες Π.Ο.Υ. το απόλυτο αφεντικό των (επόμενων) σωτηριών-της-ανθρωπότητας!! Με ποινές, τιμωρίες, οικονομικά και ιατρικά εμπάργκο στα «απείθαρχα» κράτη! (Αυτό το κόλπο σέρνεται ως τώρα αφού πολλά κράτη / μέλη του Π.Ο.Υ. αντιδρούν σ’ αυτές τις υπερεξουσίες, οι οποίες όμως είναι απόλυτα απαραίτητες για την κερδοφορία των δυτικών φαρμακομαφιών).

ε) Η «παραπληροφόρηση» ως εμπόδιο! Ωωωωω! Η λογοκρισία παραμένει το καλύτερο «φάρμακο» – της εξουσίας… «Έχουμε μερικά καλά όπλα…»

O διευθυντής του διεθνούς ειδησειογραφικού πρακτορείου reuters, απ’ όπου αντιγράφουν πολλοί (και στα μέρη μας) είναι μεγαλομέτοχος και μέλος του δ.σ. της φαρμακομαφίας pfizer… Μια χαρά (για την επίσημη παραπληροφόρηση…). Ή: το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι.

στ) Η στοχοποίηση των ανηλίκων! Φαίνεται ότι οι μπηχεβιοριστές του βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος έχουν καταλήξει στο (ευχάριστο για τα αφεντικά τους) συμπέρασμα ότι τα παιδιά είναι ο «αδύνατος κρίκος» στις κοινωνικές ευαισθησίες∙ όχι η γιαγιά και ο παππούς όπως στην προηγούμενη τρομοεκστρατεία. Δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι κάνουν λάθος. Ένας ιός-παιδοκτόνος (ας το πούμε: μια ιική, παγκόσμια εκδοχή της θεοναζί, απαρτχάιντ πολεμικής μηχανής στη Γάζα…) λοιπόν θα μπορούσε να είναι μια καλή «αναβάθμιση» του παλιού σεναρίου!!!

Τα πιο πάνω κρατείστε τα κάπου, σε κάποια άκρη. Ποτέ δεν ξέρετε (και δεν ξέρουμε) πότε θα βγουν πάνω στον πάγκο.

Λέμε ότι η κριτική αντι-πληροφόρηση και η εργατική γνώση είναι δύναμη για τους αδύναμους. Δεν χρειάζεται ούτε εφησυχασμός και απώθηση απ’ τη μια, ούτε αγχωτική ανησυχία απ’ την άλλη. Χρειάζεται επίγνωση και ψυχραιμία: τα λεφτά και η εξουσία είναι πολλά, πάρα πολλά για να αγνοούμε ότι πάνω στα κεφάλια μας κάθονται καθάρματα.

Αν έχετε περιέργεια και χρόνο, αυτό στη συνέχεια είναι η video – πρόωθηση της «άσκησης» του 2022 για την … καταστροφική μόλυνση. Χωρίς μετάφραση. (Ο κυρ Βασίλης δεν εμφανίζεται, προφανώς από σεμνότητα).

Επιστημονικά τάκλιν στην καρωτίδα…

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη (01.44) >> Εκείνοι που σκέφτηκαν – και προώθησαν – την φραστική μετατόπιση απ’ το «φαινόμενο του θερμοκηπίου» στην «κλιματική αλλαγή / κρίση» ήταν πονηροί. «Φαινόμενο του θερμοκηπίου» σημαίνει ζέστη, πολύ ζέστη, μόνιμα πολύ ζέστη, άνοδο της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, λιώσιμο των πάγων, ανομβρία, κλπ κλπ. Αντίθετα η «κλιματική κρίση» ως όρος είναι πολύ «συμπεριληπτική». Χωράει τα πάντα. Ακόμα και μια σύντομη-εποχή-παγετώνων (το αντίθετο του «φαινομένου»!) θα ήταν μια χαρά «κλιματική αλλαγή / κρίση». Εννοείται πως οι δυνατές βροχές, οι μπόρες, (και πάλι το αντίθετο της ανομβρίας) έχουν ήδη πάρει θέση στην «κλιματική κρίση». Μονά – ζυγά δικά τους!  

Επειδή όμως ο ιδεολογικός πόλεμος του «φαινομένου» ήταν τόσο έντονος και διαρκής, στη μέση κοινωνική συνείδηση και η «κλιματική κρίση» εννοείται όπως το «φαινόμενο»: Μακριά πολύ ζεστά καλοκαίρια, ιδιαίτερα ήπιοι χειμώνες, ελάχιστες βροχές (σίγουρα στη ζώνη της Μεσογείου), «άνοδος της στάθμης της θάλασσας», και – πάντα – λιώσιμο των πάγων οπωσδήποτε στον δυστυχή βόρειο πόλο (που έχει πολλά και σπουδαία κοιτάσματα).

Πριν 17 χρόνια, τον Δεκέμβρη του 2007, μια απ’ τις δυτικές δημαγωγικές ναυαρχίδες (το BBC) έσπερνε-τον-τρόμο για το επερχόμενο θερμοκηπιακό ολοκαύτωμα, πάντα σύμφωνα με τους «ειδικούς»: το 2013 (έλεγε) θα κλείσουν όλα τα μπαρ στην Αρκτική αφού δεν θα υπάρχει πάγος ούτε για δείγμα:

Ένα χρόνο νωρίτερα, το 2012, η κατάσταση έμοιαζε να στηρίζει τέτοιες Αρμαγεδωνικές προβλέψεις:

Η χρωματιστή γραμμή είναι ο μέσος όρος του ορίου των πάγων της Αρκτικής ανάμεσα στο 1981 και το 2010

Ωστόσο, κόντρα στους «ειδικούς» και τα κομπουτερίστικα «μοντέλα τους» (για τα οποία ισχύει το «σκατά βάζεις / input, σκατά παίρνεις / output) τον Σεπτέμβρη του 2024 η κατάσταση ήταν αυτή:

Αν και οι πάγοι απέχουν αρκετά απ’ τον μέσο όρο, είναι σαφώς περισσότεροι απ’ το 2012 και, οπωσδήποτε, σε αντίθετη εξέλιξη απ’ την δημαγωγική «ειδικευμένη» πρόβλεψη του 2013: αυξάνονται (αντί να έχουν εξαφανιστεί)!

Δεν ξέρουμε ποια κλιματική συνωμοσία προκάλεσε αυτόν τον κόλαφο των «προβλέψεων των ειδικών». Ούτε ξέρουμε την καταγωγή και την συνέχειά της. Επιπλέον δεν έχουμε όρεξη να μπούμε σε «συζήτηση περί κλιματικής αλλαγής» – μια συζήτηση που εκτός από δημαγωγούς και μοντελιστές δεν μπορεί κανείς άλλος να κάνει στα σοβαρά. (Ζητήματα όπως οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα είναι μεν υπαρκτά, αλλά η μόνη χειροπιαστή συνέπεια της ανάδειξής τους ως «απειλής για την ανθρωπότητα» είναι η λυσσασμένη εφεύρεση νέων σχετικών χρηματιστηριακών ειδών όπως το «εμπόριο ρύπων» και ο τζόγος με δαύτα…)

Να θυμίσουμε εν τέλει εκείνο που θα έπρεπε να είναι κοινοτοπία: με την επίκληση απειλών και την καλλιέργεια φόβων ο έλεγχος των πληθυσμών γίνεται πάντα ευκολότερος.

(Εδώ και αιώνες, με οποιοδήποτε κλίμα).

Οι ψεκασμένοι;

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη (01.37) >> Είναι εύκολο (και εξόχως καφενειακό) σε «ειδικευμένα» και μη φερέφωνα να καταγγέλλουν τις παραδοσιακές εμβολιαστικές επιφυλάξεις (που ξεκίνησαν στις ηπα την δεκαετία του 1980) για «αντιεπιστημονισμό». Καμμιά μνεία απ’ την άλλη (και κανένα ενδιαφέρον) για το γεγονός πως και τα εμβόλια όπως άλλωστε όλα τα φάρμακα είναι βιομηχανικά προϊόντα μαζικής παραγωγής∙ και πως στην μακρόχρονη ιστορία αυτής της συγκεκριμένης παραγωγής (όπως επίσης εκείνης των τροφίμων) η επιχειρηματική κερδοφορία έγινε σταδιακά αρχικά το κύριο και από ένα χρονικό σημείο και μετά το μοναδικό ενδιαφέρον των φαρμακοβιομηχανιών, που εξελίχτηκαν σε φαρμακομαφίες.

Το γεγονός ότι νωρίς νωρίς, απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα κιόλας, δημιουργήθηκαν κρατικοί οργανισμοί ελέγχου της ποιότητας και της ασφάλειας τόσο των φαρμάκων όσο και των τροφίμων θα ήταν αρκετό για να θυμίζει (σε κάθε ηλίθιο…) ότι οι σχετικές βιομηχανίες «από μόνες τους» ούτε ποιοτικά ούτε ασφαλή εμπορεύματα θα έβγαζαν! Το κέρδος πάνω απ’ όλα.

Ιστορικά το βάρος και η ευθύνη για τον αποτελεσματικό έλεγχο ήταν σ’ αυτούς τους κρατικούς οργανισμούς – και όχι στη «συνείδηση» των βιομηχανών και των τεχνικών τους. Κι ως ένα χρονικό σημείο, ως τις πρώτες δεκαετίες μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το πράγμα έμοιαζε ότι δουλεύει, σίγουρα ως προς την αυστηρότητα και την προσοχή αυτών των ελέγχων. Τι θα συνέβαινε όμως αν σταδιακά οι φαρμακομαφίες άρχιζαν να δωροδοκούν υπόγεια (και παράνομα) επιλεγμένα στελέχη αυτών των κρατικών οργανισμών; (Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο θα πείτε…) Και τι θα συνέβαινε απ’ την στιγμή που οι φαρμακομαφίες θα αναλάμβαναν νόμιμα την χρηματοδότηση αυτών των οργανισμών, δηλαδή τους μισθούς των στελεχών τους;

Αυτές οι εξελίξεις έχουν ήδη γίνει. Όχι σε κάποια κράτη τρίτης κατηγορίας αλλά στην καρδιά του δυτικού καπιταλισμού. Στις ηπα. Ο διάσημος FDA είναι ακριβώς τέτοια περίπτωση («σας πληρώνουμε για να μην βάζετε εμπόδια στην κερδοφορία μας»), όπως άλλωστε και ο άλλος διάσημος, ο «παγκόσμιος οργανισμός υγείας».

Οι σοβαρές επιφυλάξεις έως αρνήσεις (λοιπόν) ειδικά στα παιδικά εμβόλια ΔΕΝ έγιναν επειδή κάποιοι ξύπνησαν στραβά ή είδαν όραμα! Ξεκίνησαν όταν α) άρχισαν να εμφανίζονται αρκετοί θάνατοι ή σοβαρές βλάβες σε παιδιά μετά από συγκεκριμένα εμβόλια (επειδή, προφανώς, οι ανάλογες φαρμακομαφίες είχαν κάνει αλλαγές στην παραγωγή τους για να ρίξουν το κόστος) και κυρίως β) όταν το αμερικανικό κράτος απήλλαξε δια νόμου όλες τις φαρμακομαφίες από οποιαδήποτε ευθύνη βλαβών ή και θανάτων από εγκεκριμένα εμβόλια αναλαμβάνοντας το ίδιο να δίνει (μικρές…) αποζημιώσεις… Όταν και αν… Αυτό το τελευταίο έγινε, αν δεν κάνουμε λάθος, το 1982.

Αν δει κανείς όλα αυτά ψυχρά δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από εκφάνσεις του «καπιταλιστικού ήθους». Το «μα δεν τους συμφέρει να μας σκοτώνουν» είναι ψευδαίσθηση: 2 + 1 παγκόσμιοι πόλεμοι με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς έγιναν «κατά λάθος»; Είναι επιεικώς ανόητο για τους υπηκόους του καπιταλισμού να έχουν ακλόνητες πεποιθήσεις για το τι συμφέρει και τι δεν συμφέρει τα αφεντικά! Και είναι αυτοκτονικό να νομίζουν ότι τα αφεντικά τους «νοιάζονται»…

Γιατί θυμηθήκαμε χρονιάρες μέρες πράγματα που μπορεί να σας μαυρίσουν; Επειδή ανακαλύψαμε τυχαία δύο επίσημες έρευνες / μελέτες δημοσιευμένες αντίστοιχα το 2017 και το 2018, σχετικά με μια εκδοχή του λεγόμενου «τριπλού» παιδικού εμβολίου (διφθερίτιδας – τετάνου – κοκκύτη) που γινόταν στην γουϊνέα-μπισσάου στη δεκαετία του 1980. ΠΡΟΣΟΧΗ! Αυτή η συγκεκριμένη εκδοχή δεν κυκλοφορεί στην βόρεια αμερική και στην ευρώπη∙ γινόταν όμως στην αφρική, χάρη στο «ανθρωπιστικό ενδιαφέρον» διάφορων βαθύπλουτων πρωτοκοσμικών, που ζουν ακόμα και επιδεικνύουν πάντα το ίδιο ακριβώς «ενδιαφέρον» – για την «υγεία» του πλανήτη και των επιβατών του… Και στις δύο περιπτώσεις οι ερευνητές κοίταξαν τα σχετικά υγιειονομικά αρχεία, μίλησαν με γονείς παιδιών, και απέδειξαν / κατέληξαν (όσο πιο διακριτικά μπορούσαν) στο ίδιο συμπέρασμα: τα συγκεκριμένα εμβόλια προκαλούσαν αισθητά αυξημένο αριθμό (παιδικών) θανάτων, ειδικά σε κορίτσια. Προφανώς το πεδίο «αφρική» ήταν ευνοϊκό για θανατηφόρα «πειράματα»: είτε οι (κρατικοί) ελεγκτικοί μηχανισμοί ήταν ανεπαρκείς, είτε δεν υπήρχαν καθόλου…

Αυτό είναι ένα μόνο από πολύ περισσότερα παρόμοια «περιστατικά» επί πολλές δεκαετίες, και όχι μόνο στην αφρική. Η πρόσφατη επέλαση / επιβολή της γενετικής μηχανικής δεν αφήνει αμφιβολίες… Αν τώρα η εξυπνάδα «μα δεν τους συμφέρει να μας σκοτώσουν» επιμένει και ξεγλυστράει στο «μα δεν τους συμφέρει να σκοτώσουν ΕΜΑΣ, τους πρωτοκοσμικούς» για να καταλήξει «μα δεν τους συμφέρει να σκοτώσουν ΕΜΕΝΑ», τότε…

Ηθικό δίδαγμα: δεν είναι μυστικό πως η καπιταλιστική κερδοφορία εξασφαλίζεται και μέσω της παραγωγής «σκουπιδιών», αρκετά απ’ τα οποία είναι έως και θανατηφόρα. Αν και όποτε επιτευχθεί ο αυστηρός, ενδελεχής, κοινωνικός / εργατικός (όχι «κρατικός», αρκετά με τις «αθώες» κρατικές γραφειοκρατίες!!!) έλεγχος πάνω στο τι παράγεται, πως, και ποια είναι η πραγματική αξία του, τα ξαναλέμε.

Τότε θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την επιστήμη…