Tag: νόμοι σχέσεις

Προειδοποιήσεις

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η Naomi Klein είναι ιδιαίτερα γνωστή (και) στα μέρη μας, ειδικά χάρη στο βιβλίο Το δόγμα του σοκ (The Shock Doctrine, 2007). Δημοσιογράφος / ακτιβίστρια ιδιαίτερα συνδεδεμένη με το «φαινόμενο της αντιπαγκοσμιοποίησης», θα πρέπει να είχε πάμπολλους οπαδούς στα μέρη μας, ειδικά στη λεγόμενη «αριστερά». Σήμερα οι περισσότεροι από δαύτους δεν θα ήθελαν καν να την ξέρουν: γράφει περίεργα πράγματα που χαλάνε τη μανέστρα της πανηγυρικής κατάφασης στα αντιcovid-19 πραξικοπήματα…

Σ’ ένα άρθρο της (intercept, 8 Μάη 2020) με τίτλο Screen New Deal (: το new deal της επιτήρησης) γράφει με αφορμή την πρόσκληση απ’ τον κυβερνήτη της Ν. Υόρκης Andrew Cuomo διάφορων τεχνοσωτήρων για το μετα-covid 19 μέλλον, μεταξύ άλλων κι αυτά:

… «Πρώτες μας προτεραιότητες» είπε ο Schmidt [πρώην ceo της google, ένας απ’ τους σωτήρες / διαμορφωτές του μέλλοντος] «εστιάζουν στην τηλε-υγεία, στην εκπαίδευση από απόσταση και στην ευρυζωνικότητα… Πρέπει να βρούμε λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα και να επιταχυνθούν, και να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να βελτιώσουμε τα πράγματα», Ας μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι οι σκοποί του πρώην διευθυντή της google είναι εντελώς αγαθοεργοί, αφού το video πίσω του είχε ένα πλαίσιο με χρυσά φτερά αετού.

Μόλις μια μέρα νωρίτερα ο Cuomo είχε ανακοινώσει μια παρόμοια συνεργασία με το ίδρυμα Bill και Meninda Gates, για την ανάπτυξη ενός «εξυπνότερου εκπαιδευτικού συστήματος». Αποκαλώντας τον Gates «οραματιστή», ο Cuomo είπε ότι η πανδημία δημιούργησε «μια στιγμή στην ιστορία όπου μπορούμε να ενσωματώσουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες του Gates … όλα αυτά τα κτίρια, όλες αυτές οι αίθουσες – τι τα θέλουμε με την τεχνολογία που έχουμε;» αναρωτήθηκε, προφανώς ρητορικά.

Μπορεί να χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να φανεί, αλλά έχει αρχίσει να αναδύεται κάτι που μοιάζει σαν συνεκτικό Πανδημικό Δόγμα του Σοκ. Πείτε το «new deal επιτήρησης». Πολύ περισσότερο υπερτεχνολογικό απ’ οτιδήποτε έχουμε δει σε προηγούμενες φυσικές καταστροφές, το μέλλον που ορμάει πάνω στα κορμιά αντιμετωπίζει τις προηγούμενες εβδομάδες της φυσικής μας απομόνωσης όχι σαν μια επώδυνη αναγκαιότητα για να σωθούν ζωές, αλλά σαν ένα ζωντανό εργαστήριο για ένα διαρκές – και με υψηλή κερδοφορία – μέλλον μη-επαφών.

Η Anuja Sonalker, ceo της Steer Tech, μιας εταιρείας του Maryland που πουλάει τεχνολογία αυτόματου παρκαρίσματος, συνόψισε πρόσφατα το ζουμί της καινούργιας ιο-προσωποποίησης. «Έχει αρχίσει ένα διακριτό ζέσταμα στις τεχνολογίες με μικρότερη ανθρώπινη συμμετοχή, σε τεχνολογίες μη επαφής» είπε. «Οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι, οι μηχανές όχι».

Είναι ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα ξαναείναι ποτέ οι αποκλειστικοί προσωπικοί μας χώροι αλλά θα είναι επίσης, μέσω της πολύ γρήγορης ψηφιακής συνδεσιμότητας, τα σχολεία μας, τα ιατρεία μας, τα γυμναστήριά μας και, αν έτσι αποφασίσει το κράτος, οι φυλακές μας. Φυσικά, για πολλούς από εμάς, αυτά τα ίδια σπίτια είχαν γίνει ήδη τόποι ατελείωτης δουλειάς και οι βασικοί χώροι της διασκέδασής μας, πριν την πανδημία, και η επιτήρηση / αιχμαλωσία «στην κοινότητα» είχε ήδη εκτοξευτεί. Αλλά στο μέλλον, με βιαστικές ενέργειες, όλες αυτές οι τάσεις θα επιταχυνθούν εξαιρετικά…

Άλλο να υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή ότι η ιδεολογία / νομιμοποίηση των πραξικοπημάτων και των γενικευμένων υγιεινιστικών απαγορεύσεων ήταν η εμπέδωση της “αλήθειας” ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι μολυσματικές, κι άλλο να λέει μια τεχνο-ceo ότι «οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι…» ε;

Ένα μόνο ερώτημα, κατάλληλο και για τους φίλους της καραντίνας: είναι κι όλα αυτά τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος «συνωμοσιολόγοι»; Ή απλά έχουν νικήσει (ως ένα βαθμό…) και μιλούν ωμά;

Μεγάλες ευκαιρίες

Πέμπτη 18 Ιούνη. Άλλο κακό κι αυτό: είπε το κράτος (μέσω του ρημαδοΚούλη) ότι δεν υπάρχουν υγιείς, να συμπεριφέρεσθε σαν άρρωστοι για να εξηγήσει το “πνεύμα” της μαζικής κατ’ οίκον φυλάκισης, και ο πολύς ο κόσμος (ο “λαός” για τον οποίο νιάζονται τόσοι και τόσοι…) αρρώστησε κανονικά:

…Σύμφωνα με τα στοιχεία του “κέντρου επεξεργασίας λυμάτων Ψυττάλειας” για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο … σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2019, η χρήση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων φαίνεται πως διπλασιάστηκε (αύξηση 176%), ενώ αύξηση 77% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά παρουσιάζει και αγχολυτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία των βενζοδιαζεπικών… Η χρήση κοκαΐνης αυξήθηκε κατά 67% απ’ το 2019, μια αύξηση που αποτελεί την μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί από το 2010 ως σήμερα. Κατά 650% αυξήθηκε και η χρήση της αμφεταμίνης, και κατά 37% η χρήση μεθαμφεταμίνης. Αντίθετα μειώθηκε η χρήση του ecstacy (MDMA) κατά 38%… Η χρήση παρακεταμόλης (παυσίπονο) διπλασιάστηκε (+198%) … αυξημένη ήταν και η χρήση αντιβιοτικών εν μέσω καραντίνας, με την αζιθρομυκίνη … να σημειώνει αύξηση 36%.

Σημειώνεται ότι στην Ψυττάλεια καταλήγουν τα λύματα από τα νοικοκυριά τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων…

Νούμερα, μεγέθη…. στο παρασκήνιο της πετυχημένης εκστρατείας κατά του covid-19… Άπειρα ιδιωτικά μυστικά, άπειρα μικρότερα ή μεγαλύτερα βουλιάγματα στα «χαρακώματα του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού»… Μικροί, σιωπηλοί θάνατοι… Οι φίλοι της καραντίνας (προφανώς και οι ίδιοι μέσα σ’ αυτές τις μετρήσεις!) θα μιλήσουν για «παράπλευρες απώλειες»… Αλλά δεν πρόκειται γι’ αυτό.

Στη λίστα της η Klein για το τι μπορεί να γίνει το «σπίτι» στη «νέα εποχή» τελειώνει στη φυλακή. Υπάρχει κάτι ακόμα: η κόλαση. Τίποτα απ’ αυτά δεν ήταν παράπλευρο! Κι αν υπήρξαν απώλειες για κάποιους, ήταν κέρδος μεγάλο για άλλους.

Εκτός αν τα χάπια και τις σκόνες τα μοιράζει δωρεάν η «ιερά σύνοδος υγείας» και τα τσιράκια της….

Gentrification 1

Τετάρτη 17 Ιούνη. Η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου ήταν (ΉΤΑΝ!) ένα «μεγαλοπρεπές» όνειρο. Με προεκτάσεις και πιασάρικο όνομα: Re-Think Athens… Είναι ενδιαφέρον ότι το 2010 κάποιοι κρατικοί αξιωματούχοι του Γεωργίου Παπανδρέου Γ του Μικρού συνέλαβαν με ταρατατζούμ την ιδέα ότι αυτή η μεσανατολική πόλη χρειαζόταν μια ακόμα ramblas – πέρα απ’ αυτήν που είχε ήδη, στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Όμως αυτό είναι το δομικό πρόβλημα της Αθήνας, από τότε που την διάλεξαν για πρωτεύουσα επειδή ήταν ένα ασήμαντο χωριό, οπότε μπορούσε κάθε πλούσιος ενδιαφέρομενος να αγοράσει φτηνό οικόπεδο για να κτίσει το μέγαρό του: πάσχει από υπερπροσφορά “οραματιστών” πολεοδομίας…

Εν πάσει περιπτώσει το “ίδρυμα Ωνάση” δέχτηκε να χρηματοδοτήσει την μελέτη τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ‘10. Πέρα απ’ την πεζοδρόμηση, θα αντιστρεφόταν η ροή της κυκλοφορίας στην Ακαδημίας, και θα προεκτεινόταν μέσω Πανεπιστημίου η γραμμή του τραμ: θα έφτανε στη διασταύρωση με την Πατησίων, θα έστριβε δεξιά, και θα συνέχιζε ως την διασταύρωση με την Αλεξάνδρας (πλατεία Αιγύπτου). Η “πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου” ήταν ένα συμπαγές σχέδιο gentrification του κέντρου, που θα ανέβαζε κατακόρυφα τις τιμές των ακινήτων, και θα άλλαζε ριζικά της χρήσεις (υπέρ των γνωστών: καφέ, κυριλέ φαγάδικα, διασκέδαση, κυριλέ εμπόριο, κλπ) όχι μόνο πάνω στον «άξονα» αλλά σε μεγάλο βάθος / πλάτος, ειδικά προς την μεριά των Εξαρχείων και του Κολωνακίου, φτιάχνοντας μια μεγάλη, ενιαία διασκεδασούπολη υψηλού επιπέδου απ’ την Αλεξάνδρας ως το Γκαζοχώρι και το Μεταξουργείο. (Είναι προφανές ότι θα γίνονταν τα πάντα για να παραδοθεί και ο χώρος του πολυτεχνείου στην gentrification…)

Για χάρη αυτού του project εκτός απ’ την μελέτη έγιναν πράματα και θάματα: ο τότε υπ.δημ.τάξης Δένδιας «καθάρισε» δύο καταλήψεις είτε μέσα είτε στην ευρύτερη ακτίνα της «αναβαθμιζόμενης περιοχής» (Villa Amalias και Σκαραμαγκά), και προσπάθησε να καθαρίσει περισσότερες… Ενώ στις 12 Φλεβάρη του 2012 έγινε ένα τρελό πάρτυ real estate: εμπρησμοί σε πολλά και διάφορα μεγάλα κτίρια στη ζώνη αναβάθμισης! (Το έχετε ξεχάσει, ε;). Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες πολλά από δαύτα άλλαξαν ιδιοκτήτες ή έγινε προσπάθεια, ασφαλιστικές πλήρωσαν τεράστια ποσά για ανακαινίσεις ή έτσι φάνηκε, μετοχές μυστήριων εταιρειών χαρτοφυλακίου real estate ανέβηκαν ή έπεσαν σε διάφορα χρηματιστηρία του πλανήτη που εξειδικεύονται σε τέτοια κόλπα, ξεπλύθηκαν ή ετοιμάστηκαν για ξέπλυμα καλά ποσά, κι άλλα όμορφα και ωραία…

Για να πραγματοποιηθεί αυτό το σπουδαίο έργο χρειαζόταν όμως κάτι ακόμα: η χρηματοδότηση της ε.ε.!! Η «πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου» (μαζί με την ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου) εντάχτηκαν στα προτεινόμενα για ΕΣΠΑ της περιόδου 2014 – 2020. Σε μια εποχή που η καταραμένη ε.ε., για να βοηθήσει το ελλαδιστάν, έβαζε όχι το 60% ή το 70% των χρημάτων για έργα υποδομής, αλλά το 90% ή και το 95%. Το μεγάλο πάρτυ της gentrification της Αθήνας στηριζόταν στο ότι θα κεράσει η ε.ε. – ατόφια λαμπρή ελληνική ιδέα!

Αλλά η κακούργα ε.ε. απάντησε ένα ξερό «όχι»! Χαρακτήρισε μάλιστα τα έργα σαν «βιτρίνας» – εννοώντας ότι ρε δεν κοιτάτε καλύτερα τα χάλια σας; Ήταν η περίοδος που οι παντοδύναμοι και πάνκακοι γερμανοί έπιναν το αίμα των ελλήνων με το μπουρί της σόμπας, μέσω των μνημονίων… Η πεζοδρομημένη Πανεπιστημίου θα γινόταν πηγή χαράς (για συγκεκριμένους ιδιοκτήτες και εμπόρους…) αλλά…

Έτσι μετά τα κακά μαντάτα ξαναπλάκωσε …μαυροφόρα απελπισιά, πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι…

Αλλά οι μεγάλες ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν. Ήρθε πέρυσι πάνω σε άσπρο άλογο ο Χαρχούδας! Το ρημαδο-ανήψι!! Ο μητσοτακοεγγονός!!! Ο δήμαρχος Καρπε-νησίου και λοιπών (διαχωριστικών) νησίδων!!!!

Gentrification 2

Τετάρτη 17 Ιούνη. Ο Χαρχούδας είναι άνθρωπος με οράματα. Το δείχνει η πρόσφατη ιστορία του. Στην αρχή εμφανίστηκε στον ύπνο του ο άγιος Πατήσιος ο Αναμορφωτής και του είπε να ενώσει το αρχαιολογικό μουσείο με το πολυτεχνείο… Βγήκε και το ανήγγειλε περήφανος, primo secondo με την υπ. πολιτισμού, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν. Μαλακία – που λένε και στο πράσινο ακρωτήρι… Διότι μπορεί μεν το Μετσόβιο να είναι οικόπεδο φιλέτο, αλλά είναι δωρεά για συγκεκριμένες χρήσεις, αποκλειστικά εκπαιδευτικές / πανεπιστημιακές. Ο Χαρχούδας έβγαλε έναν πνιχτό λιγμό, και χάθηκε για λίγο. (Δεν είχε πολυτεχνείο στο Καρπε-νήσι…)

Ύστερα ήρθε στον ύπνο του η οσία Κατηφόρα η Ορεινή, και του παρήγγειλε να ενώσει τον λόφο του Στρέφη με το αρχαιολογικό μουσείο, με πεζοδρόμηση… Βγήκε και το ανήγγειλε σαν «περίπατο»… Φαίνεται όμως ότι κάποιοι καλύτεροι γνώστες της περιοχής του ψιθύρισαν ότι θα γεμίσει τζάνκια και φέρμες ο «περίπατος»… Ο Χαρχούδας ξανάβγαλε έναν πνιχτό λιγμό, και ξαναχάθηκε για λίγο. (Δεν είχε Στρέφη το Καρπε-νήσι…) Είπε να ρίξει βάρος σε πιο εύκολα αλλά εντυπωσιακά πράγματα. Σε παιχνίδια με το νερό ας πούμε… Οι καταρράκτες απορρίφθηκαν, αστική πλαζ δεν ήταν δυνατόν να γίνει, έμεινε το συντριβάνι…

Στην ασταμάτητη μηχανή, ας το ξεκαθαρίσει, αρέσει να χαζεύει συντριβάνια. (Μάλλον για παιδική ανάμνηση απ’ τα Ψηλαλώνια πρόκειται…). Στην Ομόνοια όμως υπάρχει ένα πρόβλημα: τα συντριβάνια έχουν νερό, και καμμία στεγάνωση δεν είναι απόλυτη και αιώνια! Αυτό ήταν, άλλωστε, το πρόβλημα με το προηγούμενο συντριβάνι, το πολλές φορές τιμημένο από φιλάθλους και οπαδούς: οι διαρροές από κάτω, στον ηλεκτρικό… Η ασταμάτητη μηχανή βέβαια αντιμετωπίζει με συμπάθεια αυτήν την διπλή πραγματικότητα, επειδή έχει τον συμβολισμό της: από πάνω χρωματιστοί πίδακες, από κάτω εξίσου χρωματιστοί κουβάδες, λασπολίμνες στο πάτωμα, σφουγγαρίστρες… Από πάνω κούκλα – από κάτω μούχλα: τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβολίζει το νέο ελληνικό κράτος στο πιο λαϊκό πολεοδομικά / χωροτακτικά σημείο της επικράτειάς του;

Αλλά αν έχεις οράματα… δεν σταματούν!!! Άγνωστο ποια εξαπτέρυγα του real estate ξαναπήγαν στον ύπνο του Χαρχούδα· πάντως αποφάσισε να αναβιώσει το όνειρο της «πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου»… Όχι, βέβαια, στην αρχική, original version: αυτή είναι ακριβή. Μια απομίμηση. Αντί για ramblas να περάσει κανά δυο χέρια βερνίκι ramblas μερικές λωρίδες του βουλεβάρτου, για να ξεχωρίζουν απ’ την άσφαλτο. (Σαν τις ωραία ζωγραφισμένες λινάτσες που είχε κρεμάσει η κυρία μαμά του, σαν δήμαρχος κι εκείνη, μπροστά από διάφορα χρέπια σε κεντρικούς δρόμους, για να μην φαίνονται στη διάρκεια των ολυμπιακών του 2004…) Ίσως βάλει και κανά κάγκελο, για να τσακίζονται όσοι δουλεύουν με μηχανάκι. Ονόμασε αυτήν την απομίμηση μεγάλο περίπατο της Αθήνας. Και ιδού!

Αν εκείνοι που είχαν την αρχική ιδέα «έβλεπαν μακριά», ο Χαρχούδας βλέπει τα παπούτσια του. Το 2010 ή το 2011 ή το 2012 η Αθήνα ΔΕΝ ήταν τουριστικός προορισμός – εκτός απ’ την Ακρόπολη και το μουσείο της. Ήταν πέρασμα, τράνσιτ. Μια ακόμα ramblas στην Πανεπιστημίου, με όλα τα σέα και τα μέα της, ήταν τότε υπερβολή για μια πόλη σε οικονομική κρίση άγνωστης διάρκειας, με τα μούτρα των κατοίκων της να σέρνονται ως το χώμα. Απλά ο Παπαντρέου ο Γ ο Μικρός ήταν αθεράπευτα αισιόδοξος…

Τότε όμως άρχισε να αναπτύσσεται ο τουρισμός της παρακμής! Αυτό το είδος είχε πρωτοεμφανιστεί στη New York στα ‘70s – ‘80s και το έχει μελετήσει εξαιρετικά ο David Harvey. Η διαρκής διεθνής μηντιακή προβολή των άστεγων και των ζητιάνων απ’ τους δρόμους της Αθήνας, μαζί με την εξίσου διαρκή προβολή των συχνών μπάχαλων (εξηγημένων εύκολα και επιφανειακά σαν βίαιη αντίσταση στην κρίση…) μετέτρεψαν την Αθήνα σε μια αξιολύπητη πρωτεύουσα ενός «αθώου» κράτους που στενάζει κάτω απ’ την μπότα του χρηματοπιστωτισμού – δηλαδή άξια περιήγησης από κοντά. Ήταν μια παραλλαγή του πρωτοκοσμικού οριενταλισμού – που σε συνδυασμό με τις (αρχικά) χαμηλές τιμές στέγης και τροφής έκαναν γρήγορα την Αθήνα τόπο τουριστικού προορισμού. (Εξάλλου αναπτυσσόταν ήδη διεθνώς ο «τουρισμός των πόλεων»…) Έπαψαν να πουλάνε τα τσολιαδάκια, άρχισαν να πουλάνε τα γκράφιτι…

Η παλιαρρώστια τα χάλασε αυτά – και τσάκισε το εντόπιο real estate (με αιχμή αλλά όχι μοναδική διάσταση το airbnb…). Επρόκειτο για έφοδο εποικισμού (όχι μόνο στην Αθήνα άλλωστε) σε βάρος των ιθαγενών, που έκανε όμως ευτυχείς τόσο τους «μικρούς» και τους «μεσαίους» ιδιοκτήτες ακινήτων, όσο και τους μεσίτες. Αυτό το γονάτισε ο τσαχπίνης covid-19· και πιθανότατα όχι μόνο για φέτος. Διότι αφού το βιολί της μολυσματικότητας των κοινωνικών επαφών (και των «συνωστισμών») θα συνεχίσει να παίζει, μάλλον οι ερημιές και όχι τα κέντρα των πόλεων θα αρχίσουν να γίνονται ελκυστικοί προορισμοί (θα βοηθήσουν και τα ιπτάμενα ι.χ., αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…)

Σε μια τέτοια συγκυρία ο Χαρχούδας μπορεί και να πανικοβλήθηκε (με την πολιτικο/οικονομική έννοια της λέξης πανικός…) – άνθρωπος της εξουσίας είναι κι αυτός, δεν είναι ο Superman! Κάπως έτσι θα πρέπει να εμφανίστηκαν τα εξαπτέρυγα στον ύπνο του για να του παραγγείλουν: φτιάξε επειγόντως επιπλέον «περίπατο» μπας και ξεζουμίσουμε καλύτερα όσους – λίγους ή παραπάνω – συνεχίσουν να έρχονται… Πάρε κορίνες, πάρε μπογιές, και τρέξε!!! Ν’ αρχίσουμε από φέτο, μπας και του χρόνου σταυρώσουμε πελατάκια…

Πρόκειται για καρικατούρα του άλλοτε μεγαλοπρεπούς Re-Think Athens· καρικατούρα αντάξια ενός δημάρχου Καρπε-νησίου και λοιπών (διαχωριστικών) νησίδων… Ή, ίσως, είναι ένα re-re-think, αφού άλλωστε πολλά πράγματα στο ελλαδιστάν είναι “state of mind”. (Όπου στο «state of mind» περιλαμβάνονται η ματσούρα, η θολούρα, τα οράματα, οι παραισθήσεις, οι ψευδαισθήσεις, κλπ) Είναι εκνευριστική καρικατούρα (αρκεί να δει κανείς τις κυκλοφοριακές ιδέες του Χαρχούδα για παράκαμψη του «μεγάλου περιπάτου»…), είναι όμως και φτηνή. Κι αν δεν πιάσει, έχει εύκολη επιστροφή-στα-παλιά….

Ε, και το urban real estate κάπως θα την κουτσοβγάλει… Αυτό δεν είναι ο στόχος;

Χάρη στον covid-19 κάποιοι θα γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους!

Τετάρτη 17 Ιούνη. Τέρμα τ’ αστεία, τέρμα τα παχιά λόγια και οι θεωρίες, τέρμα τα εύκολα στα αντιsocial media. Καιρός να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του! Η ένωση φίλων της καραντίνας, πρωτοπόρα όπως την περασμένη άνοιξη, πρέπει να ξαναδώσει το καλό, σωστό και υγιεινό παράδειγμα, στο πιο λεπτό (και γι’ αυτό στο πιο επικίνδυνο) ζήτημα: αυτό των ερωτικών σχέσεων. Διότι, λαμπροί καραντινιέροι και καραντινιέρες, αν δεν ακολουθήσετε πιστά την κοινωνική αποξένωση (social distancing) εκεί, στο κρεβάτι, τότε θα καταστραφούν όλα!

Ευτυχώς που υπάρχουν ειδικοί (με σοβαρές έρευνες και δημοσιεύσεις) που φροντίζουν για όλα αυτά, και έχουν τις κατάλληλες οδηγίες. Πάμε λοιπόν:

Ζήτω η σεξουαλική αυτοαπασχόληση! Η απενεχοποίησή της, παμπάλαιο αίτημα φανατικών του αυνανισμού, γίνεται τώρα πραγματικότητα! Ζήτω ο «αυτο-περιορισμός» των σωμάτων, ζήτω ο «αυτο-ερωτισμός»: ο εαυτός σου είναι ο ασφαλέστερος ερωτικός σύντροφος λένε οι ειδικοί! Και πάλι όμως: η μαλακία δεν διασπείρει μεν τον covid – 19 (σίγουρα;;;;;) αλλά ένα καλό πλύσιμο των χεριών πριν και μετά επί 20 δευτερόλεπτα κάθε φορά χρειάζεται καλού κακού. (Για να μην μεταδοθεί ο ιός απ’ το ένα χέρι στο άλλο κύριε;;;)

Οπωσδήποτε μάσκες, εντάξει; Τέρμα τα φιλιά, τέρμα και τα υπόλοιπα που θα έκαναν τον εξομολογητή σας να κοκκινίσει! Για σοβαρευτείτε λιγάκι!!!

Τα βογγητά και τα λοιπά α-πα-γο-ρεύ-ο-νται! Κι όχι επειδή ενοχλούν τον γείτονα… Δεν θα γίνετε εσείς υγιειονομική βόμβα, ανεύθυνα υποκείμενα!!! Επιπλέον δείτε το θέμα πιο παιχνιδιάρικα!!! Βάλτε και χωρίσματα ανάμεσά σας… Όχι συρματοπλέγματα. Γυψοσανίδες το λιγότερο!! Ή μπορεί να ανοίξετε τίποτα τρύπες στον τοίχο – γούστο δεν θα έχει;

(Υπάρχουν κάτι παλιά ανέκδοτα με τρύπες σε βαρέλια και μοναστήρια… Νομίζαμε ότι ήταν shocking, αλλά τελικά ήταν a little kinky…)

Τρεις είναι πλήθος!!! Είναι ο ορισμός του πλήθους!!! Απαγορεύονται δια ροπάλου οι συγκεντρώσεις άνω των δύο· απαγορεύονται και οι φαντασιώσεις… Κι αυτές μολυσματικές και επικίνδυνες είναι!

Και, επιτέλους: η τεχνολογία γιατί υπάρχει; Ε; Για να βοηθάει! Άντε λοιπόν: παράλληλη σεξουαλική αυτοαπασχόληση!!! (Στον κυβερνοχώρο δεν απαγορεύονται τα … πλήθη!! Ενδείκνυνται ίσως…).

Θα εξυπηρετηθούν και οι ανάγκες της επιτήρησής σας βέβαια…. Αλλά μπρος στις ψηφιακές κάβλες τι πρόβλημα είναι η καταγραφή τους; Θα σας στέλνει αναμνηστικά πλάνα η google κάθε χρόνο!…

Περιμένουμε (και όχι μόνο η ασταμάτητη μηχανή) όλο αγωνία την ολοκλήρωση των πραξικοπημάτων, της υγιεινιστικής τρομοκρατίας, της οργανωμένης αλλαγής των συμπεριφορών – στα κρεβάτια. Πάντα με την εθελοντική συμβολή των “κοινωνικά υπεύθυνων”… Είναι η μόνη ολοκλήρωση που επιτρέπεται απο ‘δω και στο εξής!

Κι αν δεν καταλαβαίνετε ω μέλη της ένωσης φίλων της καραντίνας από λόγια, να και μερικές εικόνες / οδηγίες:

(φωτογραφίες: Επάνω, ερωτική σκηνή με ολόσωμα προφυλακτικά, απ’ την ταινία του 1988 The Naked Gun – στα ελληνικά «τρελές σφαίρες».

Κάτω, ολόσωμο αντρικό προφυλακτικό μιας χρήσης, χωρίς την περικεφαλαία. A little kinky θα είναι η χρήση full face κράνους…)

Πραξικοπήματα part 2

Τρίτη 16 Ιούνη. Πριν ενάμισυ μήνα (Πέμπτη 30 Απρίλη, η κοινωνία σαν μόλυνση / ο διαφορικός αποκλεισμός) γράφαμε:

…Και να η αλληλουχία αυτής της πολεμικής εκστρατείας. Πρώτο βήμα η διόγκωση / διαφήμιση της φονικότητας του covid-19, ακόμα και μαλλιοκούβαρα. Δεύτερο βήμα η επιβεβαίωση πως το «κοινωνικό σώμα» έχει αφομοιώσει πράγματι το μάθημα μιας 30ετίας περί κρυμμένης και ασυμπτωματικής «νοσηρότητας», μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα σε βάρος του άλλοτε ιερού δισκοπότηρου, του πραγματικού (αλλά και τυπικού) συντάγματος περί «ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων». Όλοι πλέον είναι κάτι απ’ αυτά: ασθενείς, εν δυνάμει ασθενείς, «φορείς», «εν δυνάμει φορείς» – συνεπώς μπαίνουν όλοι στον υγιεινιστικό γύψο. Και δεν χωράνε αντιρρήσεις!

Αλλά αυτή είναι μια «παλιά» εκδοχή επιτήρησης και ελέγχου. Με το τρίτο βήμα θα πρέπει να εισαχθούν σταδιακά οι διαφοροποιήσεις μέσω του πιο καλά εστιασμένου ελέγχου. Και ο διαφορικός αποκλεισμός. Στη γαλλία αυτός θα μεταφραστεί γρήγορα σε «χάρτες» (διαθέσιμους σε κάθε κινητό…) με ανάλογο χρωματισμό των «επικίνδυνων», των «μέτρια επικίνδυνων» και των «ακίνδυνων» περιοχών, ανάλογα με τα διαπιστωμένα κρούσματα σε κάθε μια. Εννοείται ότι οι πραξικοπηματικοί περιορισμοί θα επανα-ισχύουν, θα αναστέλλονται ή θα είναι σε ετοιμότητα ανάλογα· όπως και οι οδηγίες κίνησης / διαταγές προς τους υπηκόους…

Ήρθε και στα μέρη μας – somewhere near you! Οπότε μπορούμε να δείξουμε τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του διαφορικού αποκλεισμού, που είναι μέρος του σημαντικού κέρδους που έβγαλαν τα αφεντικά και οι κάθε είδους λακέδες τους απ’ την προηγούμενη φάση.

Ποιά ήταν η προηγούμενη φάση; Ο γενικός αποκλεισμός, τα γενικά (συνταγματικά) πραξικοπήματα, η ενοχοποίηση των πάντων (ειδικά των υγιών) ως εν δυνάμει «δολοφόνων», η κατάργηση του διαμαντιού στο στέμμα του (νεο)φιλελευθερισμού, των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Όλα αυτά – των οποίων την σημασία και το βάρος θα αργήσουν πολύ να καταλάβουν οι όποιοι «θεματοφύλακες της ελευθερίας»… – στηρίχτηκαν σε φτηνά επιχειρήματα, τα οποία όμως χρησιμοποιήθηκαν σε ένα διαρκές carpet bombing απ’ τους δημαγωγικούς μηχανισμούς (: media παλιά και νέα). Να μην «μπουκώσουν» οι εντατικές ώστε να μπορούμε να φροντίζουμε τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες – αυτό ήταν το πρώτο επιχείρημα / φάρσα. Μόλις άρχισε να γίνεται σαφές ότι τα νοσοκομεία εκκενώθηκαν εντελώς και ότι δεν υπάρχει θέμα εντατικών, το τροπάρι της νομιμοποίησης των πραξικοπημάτων άλλαξε, και έγινε ακόμα πιο μεταφυσικό: να ισοπεδώσουμε την καμπύλη!…

Στο τωρινό βήμα, που ήταν προβλέψιμο, στον διαφορικό αποκλεισμό, όπου δεν τίθεται ζήτημα γενικευμένων απαγορεύσεων κυκλοφορίας και κοινωνικής ζωής αλλά οι κρατικές απαγορευτικές επεμβάσεις θα είναι «χειρουργικές» («έξυπνες» τις χαρακτήρισε ο ευφυής ρημαδοΚούλης, που απλά αντιγράφει τις διεθνείς οδηγίες) σ’ αυτήν την φάση λοιπόν ΔΕΝ χρειάζονται καν και καν τα προηγούμενα «επιχειρήματα»! Ούτε οι εντατικές ούτε οι καμπύλες! Μιας και η προηγούμενη γενική απαγόρευση (άσχετα με το πως την αντιμετώπισε ο καθένας) έχει εσωτερικευτεί, τώρα το μόνο που χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα είναι …. τα «κρούσματα»!

Τι είναι τα «κρούσματα»; Στην πραγματικότητα είναι απλά η διαπίστωση ότι ο covid-19 εξακολουθεί να στριφογυρνάει, όλο και πιο αδύναμος… Αλλά όχι!!! Τα «κρούσματα» ισοδυναμούν με επικίνδυνη απειλή! Κατά συνέπεια πρέπει να περιφραχτεί η ζώνη στην οποία ζουν τα «κρούσματα». Δεν τίθεται καν και καν ζήτημα «κατ’ οίκον, υγιεινομικής 14ήμερης φυλάκισης» των «κρουσμάτων» (όπως, π.χ., αν πρόκειται για τουρίστες)! Όλη η περιοχή (όπως θα οριοθετηθεί απ’ την πολιτικο/αστυνομική εξουσία) θα πρέπει να κλειδωθεί! Τώρα αυτή η περιοχή μπορεί να λέγεται Εχίνος στο νομό Ξάνθης (ένα πομάκικο κεφαλοχώρι όπου γενιές επί γενιών έχουν μεγαλώσει με στρατιωτικό αποκλεισμό – για «εθνικούς λόγους»…) ή να είναι κάποιο «στρατόπεδο» μεταναστών…. Αύριο μπορεί να είναι οποιαδήποτε γειτονιά…

Κανείς δεν αντιδρά. Κανείς δεν έχει λόγο να αντιδράσει εκτός αν πέσει στη φάκα… Η εσωτερίκευση έχει δουλέψει απόλυτα: αφού έγινε δεκτή η συλλογική ευθύνη του συνόλου του πληθυσμού (με τις κατάλληλες σιωπηλές εξαιρέσεις….) για την μολυσματικότητα των κοινωνικών σχέσεών του, τώρα η ίδια συλλογική ευθύνη σε μικρότερη κλίμακα γίνεται αυτονόητα δεκτή – απ’ τον γενικό πληθυσμό. Όποιος τολμήσει να την αμφισβητήσει; Ααααα… γι’ αυτό υπάρχουν τα ματ!

Έχουν λυθεί τα χέρια του κράτους / παρακράτους! Αφού είναι πια υπεραρκετό το «κρούσματα! κρούσματα!» (δηλαδή το κατακάθι της υγιεινιστικής τρομοκρατίας χωρίς άλλες εξηγήσεις), στο επόμενο βήμα δεν θα χρειάζονται καν τέτοια! Θα είναι αρκετό για τις δομές εξουσίας να «υποψιάζονται» ή απλά να ανακοινώνουν ακόμα και ανύπαρκτα «κρούσματα»! Για να διατάσσουν «τοπικούς στρατιωτικούς νόμους» – κατά βούληση….

Αυτό το μοντέλο λειτουργεί και θα λειτουργεί σαν παράδειγμα τρομοκράτησης. Θα καλλιεργήσει όμως και τον «τοπικό, εδαφικό δαρβινισμό»: οι αντιπαραθέσεις γειτονιών ή και μεγαλύτερων κοινωνικών συνόλων, που ως τώρα είχαν συνήθως την μορφή αντίπαλων οπαδών, θα αποκτήσουν και ένα υγιεινιστικό επιχείρημα: εσείς οι αρρωστιάρηδες / εμείς οι υγιείς….

Το υγιεινιστικό κράτος παντού

Τρίτη 16 Ιούνη. Τα κράτη (ή/και οι «ειδικοί» τους) αποφάσισαν να βάλουν σε τάξη και τις σεξουαλικές σχέσεις των υπηκόων τους – δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να γίνονται «υγιεινιστικές βόμβες»!!! Η ένωση φίλων της καραντίνας ασφαλώς επικροτεί: είναι η πρώτη φορά μετά το aids που η ερωτική ζωή των υπηκόων παύει να είναι ιδιωτική τους υπόθεση, γίνεται μέρος των υποχρεώσεών τους προς το «κοινό καλό» και, κατά συνέπεια, γίνεται αντικείμενο ενδελεχούς ενδιαφέροντος του κράτους – για το καλό της υγείας πάντα.

Προς το παρόν το ελληνικό κράτος, υπεύθυνο καθώς έχει αναδειχθεί, εξέδωσε μέσω εοδυ οδηγίες για την λειτουργία των οίκων ανοχής, που ξανάνοιξαν χτες. Ανάμεσα στα άλλα:

– Η χρονική διάρκεια παροχής υπηρεσιών να μην ξεπερνά τα 15 λεπτά ανά πελάτη (τί μπορεί άραγε να συμβεί μετά;)·

– Απαγορεύεται η παροχή υπηρεσίας με δύο ή περισσότερους πελάτες·

– Κατά τη σεξουαλική επαφή θα πρέπει να εφαρμόζονται σεξουαλικές στάσεις που εξασφαλίζουν απόσταση και όχι πρόσωπο με πρόσωπο επαφή·

– Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας, πρέπει να υπάρχει απόσταση τουλάχιστον ενός αντιβραχίου μεταξύ των κεφαλών των δύο ατόμων (τι σημαίνει «αντιβράχιο» το βρίσκει κανείς στα λεξικά…)·

– Συνίσταται η χρήση υφασμάτινης μη ιατρικής μάσκας για όλες τις υπηρεσίες. Η πρακτική αυτή θα μπορούσε να ενταχθεί στο πλαίσιο παιγνίου προκειμένου να καταστεί αποδεκτή κατά τη διάρκεια των ερωτικών πράξεων (μια επίδειξη εκ μέρους των ειδικών του εοδυ θα βοηθούσε…)·

– Τήρηση πελατολογίου όπου θα αναγράφεται το μικρό όνομα και τηλέφωνο επικοινωνίας για λόγους εχεμύθιας (και ποια στιγμή θα κτυπάει αυτό το τηλέφωνο αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί;)·

– Οι πελάτες ενημερώνονται ότι τα δεδομένα επικοινωνίας τους διατηρούνται για τέσσερεις εβδομάδες σε κλειστό φάκελο για τον εντοπισμό και ιχνηλάτηση σε περίπτωση κρούσματος·

– Αποφυγή πληρωμής με μετρητά και χρήση πλαστικών καρτών με ανέπαφη συναλλαγή.

Οι συντηρητικοί κάθε είδους θα ειρωνευτούν το ζήτημα. Ας μην χαίρονται. Σύντομα θα τους ενημερώσουμε τι σοβαρές ευθύνες έχουν κι αυτοί – αν, φυσικά, εξακολουθεί να τους αφορά το (λίγο πολύ μολυσματικό ζήτημα…) των ερωτικών σχέσεων…

Πάνω απ’ όλα η κρατική υγεία – εντάξει;;;

Ο οπαδός είναι αλλού

Τρίτη 16 Ιούνη. Η διοίκηση της παε Ολυμπιακός κατέθεσε την δική της πρόταση για το πως το εμπόρευμα ποδόσφαιρο μπορεί να πουληθεί τηλεοπτικά με fake γεμάτες κερκίδες. Τύπωσε λινάτσες με «κόσμο» και τις άπλωσε ακριβώς απέναντι απ’ τις θέσεις των επισήμων – και τις κάμερες.

Έκανε όμως κι ένα ακόμα ενδιαφέρον βήμα. Απ’ τα μεγάφωνα του Καραϊσκάκη μετέδιδε («κονσέρβα») ήχο κερκίδας! Τολμάμε να πούμε ότι προχτές στο γήπεδο του Ολυμπιακού γεννήθηκε μια καινούργια δουλειά: dj ποδοσφαίρου! Διότι, προφανώς, το team που διαχειρίστηκε την δημιουργία ηχητικής ατμόσφαιρας στο ματς με τον Άρη (πάντα για χάρη του τηλεοπτικού προϊόντος) θα έπρεπε να βάζει τους σωστούς ήχους τις κατάλληλες στιγμές: τα πανηγύρια για τα γκολ όταν έμπαιναν γκολ, τα «ωωωω!» για κάποιες πολλά υποσχόμενες φάσεις και σουτ όταν υπήρχαν τέτοια, τα τραγούδια και τα συνθήματα στην ώρα τους, τα μπινελίκια στα κόρνερ ή στις φάσεις των αντιπάλων… Είναι κάτι σαν το var, αλλά απ’ την ανάποδη μεριά και σ’ άλλο, εξίσου ευαίσθητο, τομέα…

Μας απομένει η απορία: πώς νοιώθουν οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές μέσα σ’ αυτό το πλαστό, ψεύτικο περιβάλλον; Θα απαντήσει κάποιος: παίρνουν αρκετά ώστε να μην έχουν αισθητικές ή φιλοσοφικές απορίες!

Σωστά. Μια μπάλα κλωτσάνε. Κι αν ο κόσμος προσκυνάει σώβρακα και φανέλες από απόσταση και με σκηνοθεσία, τί σημασία έχει; Επαγγελματικό θέατρο είναι το άθλημα, εδώ και κάτι δεκαετίες…

Ποιός αντικαπιταλισμός; Ποιός αντικρατισμός;

Δευτέρα 15 Ιούνη. Όταν οι τρέχουσες εννοήσεις για το τι είναι ο καπιταλισμός και τι είναι η μορφή-κράτος στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα αφορούν και στηρίζονται στο τι ίσχυε στο πρώτο μισό του 20ου (άντε και λίγο μετά…), όσους «αντι-» όρκους κι αν δώσει κάποιος έχει ξεπεραστεί απ’ την πραγματικότητα. Είναι τραγική και συνάμα εγκληματική η παράλειψη του να παρακολουθεί οποιοσδήποτε θέλει να είναι εχθρός του συστήματος την πραγματική ιστορική – διαλεκτική εξέλιξη αυτού του συστήματος. Είναι τραγική και συνάμα εγκληματική η παράλειψη της ανανέωσης του πολιτικών αναλυτικών / κριτικών εργαλείων σε συνάρτηση με την καπιταλιστική / κρατική πραγματικότητα.

Κι αυτά έχουν αναδειχθεί όσο πιο καθαρά γίνεται τους τελευταίους μήνες, με αφορμή την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Το πως η υγεία (ατομική και συλλογική) όχι μόνο έχει γίνει προ πολλού κεφάλαιο αλλά, επιπλέον, είναι μία απ’ τις αιχμές της γενικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης (4ης βιομηχανικής επανάστασης), είναι εντελώς αδιανόητο για ανθρώπους που θα ήθελαν μεν να έχουν κριτική δυνατότητα, έχουν όμως υποχωρήσει και βουλιάζουν στη λούμπεν αισθητική των αντιsocial media. Υπνοβατούν – και νομίζουν ότι κάτι κάνουν…

Όποιος, λοιπόν, δεν ασπάζεται την κυρίαρχη ρητορική είναι – λένε και αυτοί – «συνωμοσιολόγος». Ιστορικά η δεξιά του συστήματος (που στα μέρη μας ήλεγχε για δεκαετίες το κράτος) αυτό ακριβώς υποστήριζε: οι κομμουνιστές ήταν «φερέφωνα» και «ψεύτες». Τώρα έχει απλά αλλάξει λίγο η ορολογία· όχι, όμως, το νόημα: η εργατική κριτική στο νέο βιο-πληροφορικό μοντέλο της «καπιταλιστικής αναπτυξης» είναι …. «συνωμοσιολογία»… Δηλαδή γεμάτη ψέμματα, όργανο κάποιων γνωστών ή άγνωστων σκοτεινών δυνάμεων…

Υπάρχουν όντως άνθρωποι που υποστηρίζουν τερατώδη / βλακώδη πράγματα σε σχέση με τον covid-19 και την διαχείρισή του – όπως και για πολλά άλλα. Απ’ το ότι είναι έργο των alien, μέχρι το ότι οφείλεται (ή μήπως μεταδίδεται;) απ’ τις 5G κεραίες… (Πριν οι 5G κεραίες θα μείωναν την τεκνοποιία των ελλήνων, και θα άφηναν τους «ξένους» να κυριαρχήσουν στην επικράτεια – θυμάστε τους γενναίους της Καλαμάτας;). Ανάλογα βλακώδες / τερατώδες όμως είναι να υποστηρίζει κανείς τα φερέφωνα των big pharma και των big tech. Όλοι αυτοί, και οι μεν και οι δε, θα χρησιμοποιηθούν, χρησιμοποιούνται ήδη, σαν η 5η φάλαγγα ενάντια σε οποιοδήποτε ρεύμα συνεκτικής κριτικής. Παρά την εξώφθαλμη ανοησία τους οι ισχυρισμοί τους έχουν μια χρησιμότητα: διαμορφώνουν την κοινή δεξαμενή στην οποία μπορεί ο καθένας, «αγωνιστής» ή καθεστωτικός, να ρίχνει τις απόψεις που τον ξεπερνούν.

Πράγματι, επ’ ευκαιρία του βίαιου άλματος στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τα δυτικά κράτη / αφεντικά έχουν φτιάξει όχι μία αλλά δύο κοινές δεξαμενές. Στη μία ρίχνουν νεκρούς αφού πρώτα τους «καταγράψουν σαν θύματα του covid-19». Στην άλλη ρίχνουν ζωντανούς, αφού πρώτα τους «καταγράψουν σα συνωμοσιολόγους». Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την mainstream δημαγωγία / «δημοσιογραφία» στα μέρη μας για να διαπιστώσει τη λύσσα με την οποία σπρώχνουν οι αλήτες – ρουφιάνοι σ’ αυτή τη δεύτερη «κοινή δεξαμενή» όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει τις διατεταγμένες αλήθειες τους…

Δεν είναι όμως αυτό το τέλος της ιστορίας. Ενώ η πρώτη «κοινή δεξαμενή» είναι η βάση για την επιβολή της αλγοριθμικής φυλακής για «λόγους δημόσιας υγείας», η δεύτερη είναι η βάση για την επιβολή γενικευμένης λογοκρισίας «για λόγους δημόσιου συμφέροντος / αλήθειας». Και τα δύο έχουν ξεκινήσει ήδη. Για παράδειγμα οι «συνωμοσιολόγοι» που απαγορεύονται στον κυβερνοχώρο κατηγορούνται σαν πράκτορες του εχθρού (δηλαδή της Μόσχας και του Πεκίνου) – χωρίς καμμία απόδειξη.

Λοιπόν. Λιγότεροι ή περισσότεροι θα οξύνουμε τις θέσεις μας και θα στοχεύουμε χωρίς υποχώρηση τον καπιταλισμό και το κράτος του 21ου αιώνα. Αυτό! Αντιπληροφόρηση και εργατική κριτική. Αυτό! Οι ξεπεσμένοι που παρανοούν ας περιμένουν…

Τα εύκολα έχουν τελειώσει προ πολλού! Lasciate ogni speranza, voi ch’ entrate! (La Divina Commedia, Dante Alighieri)

Οργανωμένη παράνοια 1

Δευτέρα 15 Ιούνη. Στην χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή» υπήρχε ένα δισέλιδο αφιερωμένο στη μέτρηση των «συνωμοσιολόγων». Το δικό μας ενδιαφέρον δεν βρίσκεται στα «αποτελέσματα», αλλά στις ερωτήσεις που έγιναν τοποθετώντας προκαταβολικά τις «μη πρέπουσες απαντήσεις» (σίγουρα απ’ τον συγκεκριμένο δημαγωγικό μηχανισμό) στην «κοινή δεξαμενή» της «συνωμοσιολογίας»!

Απ’ τις 6 ερωτήσεις των οποίων τις απαντήσεις παρουσιάζει η «καθημερινή» μόνο η μία θα μπορούσε να τραβήξει «συνωμοσιολογικές» απαντήσεις: ο νέος κορονοϊός δημιουργήθηκε τυχαία στη φύση ή είναι ανθρώπινο δημιούργημα; Οι άλλες 5 αφορούν ζητήματα για τα οποία υπάρχουν ήδη υπερβολικά πολλά ντοκουμέντα, έτσι ώστε εύλογα θα μιλούσε κάποιος για αντιπολίτευση. Ανοργάνωτη, χύμα και αντιφατική – αλλά αυτό: αντιπολίτευση. Οι ερωτήσεις ήταν:

– Πίσω από τον νέο κορωνοϊό «κρύβονται» φαρμακευτικές εταιρείες ή μεγαλοεπενδυτές;

– Πίσω από τον νέο κορωνοϊό “κρύβονται” κάποια ή κάποιες χώρες;

– Χρησιμοποιούνται (: πληθυντικός) αδικαιολόγητα για εκφοβισμό της κοινής γνώμης;

– Χρησιμοποιείται (: ενικός…) αδικαιολόγητα για επιβολή αναγκαστικού εμβολιασμού;

– Χρησιμοποιείται αδικαιολόγητα εις βάρος των προσωπικών δεδομένων των πολιτών;

Στις δύο πρώτες οι απαντήσεις “ναι” και “όχι” είναι μοιρασμένες. Στις άλλες τρεις υπερτερούσαν καθαρά τα “όχι”. Παρ’ όλα αυτά τα (μειοψηφικά) “ναι” σ’ αυτές τις ερωτήσεις θεωρούνται “συνωμοσιολογία”!!! Κι αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι όποιος είναι εχθρικός προς τις big pharma και τις big tech – κάτι που άλλοτε θα ήταν το καθήκον κάθε πραγματικού αντικρατιστή / αντικαπιταλιστή… – πετιέται στην «κοινή δεξαμενή». Ή, άλλο παράδειγμα, όποιος ξέρει ότι γίνεται ήδη λεηλασία των προσωπικών δεδομένων απ’ τις big tech και τα κράτη και είναι εχθρικός σ’ αυτό – κάτι που άλλοτε θα ήταν καθήκον ακόμα και του πιο απλού « δημοκράτη»… – πετιέται επίσης στην «κοινή δεξαμενή». Ο Snowden θα πεταχτεί εκεί· ο Assange βρίσκεται ήδη στο χείλος του άλλου γκρεμού, εκείνου των «τρομοκρατών»…

Οι δημοκόποι ΔΕΝ ήθελαν να ανιχνεύσουν «συνωμοσιολόγους»! Δεν έκαναν ερωτήσεις για τις 5G κεραίες, για τους εξωγήινους ή άλλα παρόμοια. Οι δημοκόποι ήθελαν να εγγράψουν εύλογες αντιρρήσεις / αρνήσεις στην «κοινή δεξαμενή» της συνωμοσιολογίας· αφού ταυτόχρονα τις «μετρήσουν» για να διαμορφωθούν οι κατάλληλες τακτικές εναντίον τους.

Η γραμμή είναι ξεκάθαρη…

(φωτογραφία: Οι βαθύπλουτοι ανθρωπιστές «πονάνε» μ’ αυτά που τραβάνε οι αφροαμερικάνοι και οι υπόλοιποι μετανάστες στο ψοφιοκουναβιστάν. Γι’ αυτό προτείνουν ότι μετά το προσωπικό των νοσοκομείων αυτοί θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στα mRNA εμβόλια που χρηματοδοτούν. Πρακτικά μάλλον θα γίνει «παράλληλα», με μια ελαφριά προτεραιότητα στους υπήκοους μάζα· δεδομένου ότι πολλοί γιατροί ή/και νοσηλευτές, ξέροντας περί τίνος πρόκειται, θα αρνηθούν ευγενικά. Αυτό βλέπει στους αφροαμερικάνους, λοιπόν, η κυρά Melinda Gates μέσα απ’ την απεριόριστη καλωσύνη και αγαθοεργία της: μαζικά πειραματόζωα, για το καλό της υγείας τους – πάντα!

Το κίνημα Black Life Matters πρέπει να μάθει γρήγορα απ’ την σφαγή που έγινε στη Ν. Υόρκη, στο Queens και όχι μόνο! Και πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει στο ρεπερτόριό του την άρνηση του να γίνουν οι αφροαμερικάνοι η αφρική εσωτερικού που τόσο επειγόντως ψάχνουν οι αμερικανικές big pharma – μεγάλη η χάρη τους…)