Πέμπτη 23 Ιούλη. Στις 13 Μάη του 2019 οι “εφτάψυχοι” παρουσίασαν δημόσια (πολιτική εκδήλωση στο ΕΜΠ) την θέση τους για την παθολογία του νεοφιλελευθερισμού (το “ανθρώπινο κεφάλαιο”). Όπως κάθε τι που ξεφεύγει απ’ τον βούρκο του μικροαστικού εμπειρισμού έτσι και η “κρίση του ανθρώπινου κεφάλαιου” που παρουσιάστηκε τότε (και γραπτά υπάρχει στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 4) θα μπορούσε απλά να καταναλωθεί. Αυτό έγινε. Σιγά μην τέτοια ζητήματα είναι κρίσιμα για τον ταξικό ανταγωνισμό σε σχέση, ας πούμε, με τις εκλογές! Σιγά μην πρέπει να έχουμε το κεφάλι επάνω και τα πόδια κάτω! Σιγά μην οι “περιθωριακοί” εργάτες των εφτάψυχων και του συμβουλίου για την εργατική αυτονομία κάνουν τέτοιου είδους αναλύσεις που αν το 1/100 τους γινόταν από καθεστωτικούς πανεπιστημιακούς θα πληρώνονταν αδρά!
Ωστόσο για όσους δεν είναι καταναλωτές ακόμα και του εαυτού τους, προτείναμε δημόσια και με κριτική συνοχή πριν 1 χρόνο μια εργατική, ανταγωνιστική βάση όχι απλά για την κατανόηση της τωρινής, παρανοϊκής παραγωγής αλλά και για τον πόλεμο εναντίον της.
Να πως τέλειωνε εκείνη η εισήγηση:
… Η εσωτερίκευση του μοντέλου “Είμαι το Κεφάλαιο του Εαυτού Μου” αποτελεί εσωτερίκευση των βασικών καπιταλιστικών χαρακτηριστικών, δηλαδή εσωτερίκευση και υποκειμενοποίηση μιας βαθιάς και θεμελειώδους αντινομίας. Όντας (πάγιο) Κεφάλαιο ο Εαυτός είναι νεκρός· αλλά ταυτόχρονα αυτός ο Εαυτός, εκτός απ’ το να “ενισχύει” την Κεφαλαιακή διάστασή του, είναι ζωντανός· και για να “αποδόσει σαν Κεφάλαιο” πρέπει να εργάζεται.
… Έτσι, χωρίς ταξικό ανταγωνισμό, όλα πηγαίνουν καλά για τις καπιταλιστικές νόρμες. Είναι, ίσως, η “χρυσή εποχή” τους!!! Όμως να η σκοτεινή πλευρά αυτής της “χρυσής εποχής”:
Πονοκέφαλοι / πόνοι στην κοιλιά / ευερέθιστο έντερο / γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση / υπερένταση / ταχυκαρδίες / ξαφνικό αίσθημα τρόμου / κρίσεις πανικού / αϋπνίες / μόνιμη κούραση / δυσκολίες συγκέντρωσης / υποχονδρία / διαφόρων ειδών φοβίες / ψευδαισθήσεις / παραισθήσεις / παράνοιες / αυτο-άνοσα νοσήματα: μυστηριώδεις, ανεξήγητες καταστάστασεις, όπου το σώμα στρέφεται εναντίον του…
… Το σώμα, το ζωντανό σώμα (στο οποίο περιλαμβάνεται και η σκέψη) αποικιοποείται απ’ τις καπιταλιστικές νόρμες και προσταγές, απ’ τους καπιταλιστικούς κανόνες, και γίνεται έτσι πεδίο σύγκρουσης ανάμεσα στην (κεφαλαιακή) απονέκρωση και την στοιχειακή, την βασική ζωτικότητα…. Είναι σα να εξεγείρονται τα κύτταρα και τα όργανα του σώματος (η τελευταία “φύση” που δεν έχει μηχανοποιηθεί ακόμα) – μ’ έναν τρόπο όμως που δεν μπορεί να θεωρηθεί … ταξική πάλη!
… Το σώμα / πνεύμα, κάτω από μόνιμη βία, αρρωσταίνει! Είναι σαν το σώμα / πνεύμα που έχει γίνει Κεφάλαιο να επιτίθενται στον οργανικό, ζωϊκό εαυτό του, καταστρέφοντάς τον με την ακρίβεια και την συστηματικότητα της καπιταλιστικής φθοράς (οποιασδήποτε μορφής) παγίου. Πρόκειται, ωστόσο, για αυτοκαταστροφή· που δεν είναι “ορατή”, είναι όμως καθημερινά αισθητή. Είναι η παγιδευμένη, απαλλοτριωμένη ζωή του μέσου υπηκόου….
… Και όλοι είναι άρρωστοι – μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει…
(Θυμίζουμε, επειδή η χρονική στιγμή έχει σημασία. 13 Μάη του 2019…)