Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.16) >> Είναι ρεαλιστικό το να προωθεί αποτελεσματικά το ψόφιο κουνάβι κάποιο συμβιβασμό με την Μόσχα, στο ουκρανικό πεδίο μάχης και όχι μόνο;
Πριν απαντήσει ο οποιοσδήποτε θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.12) >> Αφού φαίνεται πως απέτυχε το κόλπο «εκεχειρία – εκεχειρία – εκεχειρία τώρα∙ για να στείλουμε στρατό να κατακτήσουμε και να μοιραστούμε όση ουκρανία έχει μείνει!», το καινούργιο παιχνιδάκι είναι «στρατός – στρατός – στρατός για να φυλάει την ειρήνη»!!! Ή, στην αργκώ του δυτικού ιμπεριαλιστικού υπόκοσμου, εγγυήσεις ασφάλειας…. (Άλλος θέλει να σώσει τις μπίζνες της blackrock στην ουκρανία… Άλλος θέλει να κρύψει ότι έχει καταχραστεί καμιά 50 δις δολάρια απ’ τα «παγωμένα» περιουσιακά στοιχεία της Μόσχας στην κεντρική του τράπεζα… Γενικά μιλώντας οι «εγγυήσεις ασφαλείας» όπως τις επιδιώκουν αφορούν την δική τους ασφάλεια και μόνο!!)
Ένα ένα λοιπόν. «Εγγυήσεις ασφάλειας» (που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να αφορούν το …. «παλαιστινιακό κράτος»!…) δίνονται σε κράτος που έχει κηρύξει ουδετερότητα, και ως εκ τούτου έχει περιορισμένες δυνατότητες να υπερασπιστεί τον εαυτό του έναντι εξωτερικής απειλής. Ουδετερότητα σημαίνει: όχι συμμετοχή σε οποιονδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό / συμμαχία, όχι σε οποιονδήποτε ξένο στρατό στην επικράτεια, και περιορισμένο σε μέγεθος και οπλισμό «εθνικό στρατό». Ουδετερότητα-της-ουκρανίας με δυτικούς στρατούς στο έδαφός της απλά δεν είναι ουδετερότητα. Μπορεί να ειπωθεί «κατοχή» ή μπορεί να ειπωθεί «ένταξη στο νατο»… Σε καμία περίπτωση ουδετερότητα!!!
Το ουκρανικό σύνταγμα του 1994 προέβλεπε ουδετερότητα… Μετά το φασιστικό πραξικόπημα του 2014 το άρθρο περί ουδετερότητας καταργήθηκε, και αντικαταστάθηκε με άλλο άρθρο που λέει «θέλουμε νατο». (Να πάει χαμένο τέτοιο πραξικόπημα;;;)
Συνεπώς, πριν τις «εγγυήσεις ασφαλείας» πρέπει το Κίεβο να (ξανα)αλλάξει το σύνταγμά του για να (ξανα)ενσωματώσει την ουδετερότητα. Αυτό είναι κατ’ αρχήν εύκολο (το ουκρανικό σύνταγμα είναι … ακορντεόν!). Αρκούν 300+ ψήφοι (απ’ τους 450) στην ουκρανική βουλή σε δύο διαδοχικές συνεδριάσεις της, και η έγκριση απ’ το συνταγματικό δικαστήριο. (Μπορείτε να φανταστείτε πόσοι θα είναι συγκεντρωμένοι απ’ έξω και τι θα κάνουν «ενάντια στην προδοσία»;)
Για την αναγνώριση της ρωσικής Κριμαίας τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα. Χρειάζεται δημοψήφισμα που να πει «ναι» συν αλλαγή στο σύνταγμα (όπως πιο πάνω) που έχει κάμποσα άρθρα σχετικά ειδικά με την (ουκρανική) Κριμαία. (Μπορείτε να φανταστείτε τις προ-δημοψηφισματικές εκστρατείες;;;;; Μπορείτε να φανταστείτε τι θα ακολουθήσει ένα πιθανό «ναι»;)
Τώρα: τόσο η Μόσχα όσο και το Κίεβο έχουν συμφωνήσει για τον χαρακτήρα και τις αρμοδιότητες των «εγγυητριών δυνάμεων» (σε μια ουδέτερη ουκρανία)!!! Που; Πότε;
Στα τέλη Μάρτη του 2022, στην Istanbul!!! (Τότε η Μόσχα ήταν διατεθειμένη να αφήσει όλο το ουκρανικό έδαφος εκτός απ’ την Κριμαία και το αντάρτικο Donbass – ελάχιστη γη σε σχέση με όση έχει καταλάβει ως τώρα…)
Ιδού το ντοκουμέντο (και αξιοποιείστε τα αγγλικά σας):
Μπορείτε να διακρίνετε σ’ αυτή τη συμφωνία:
– τις πιθανές «εγγυήτριες δυνάμεις» (άρθρο 2)…
– τις όχι μιλιταριστικές υποχρεώσεις του ουδέτερου Κιέβου με τον κατηγορηματικό αποκλεισμό παρκαρίσματος μη ουκρανικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια (άρθρο 4)…
– την διαδικασία επέμβασης των «εγγυητριών δυνάμεων» σε περίπτωση ανάγκης (άρθρο 5)…
– την έναρξη ισχύος της συμφωνίας για τις «εγγυήτριες δυνάμεις» μετά την συνταγματική τακτοποίηση της ουδετερότητας (άρθρο 7)…
Με δεδομένο ότι το Κίεβο συμφωνούσε σ’ αυτά (τα περισσότερα ήταν δικές του προτάσεις!) στα τέλη Μάρτη του 2022 γιατί θα τα απέρριπτε σήμερα;;; Ωωωω! Επειδή τα απέρριψε και τότε, μετά την εντολή της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου!… Επειδή σήμερα τα δεδομένα είναι πολύ χειρότερα από τότε, άρα πρέπει να κρυφτεί η γυμνή ήττα!… Και, τέλος, επειδή οι σύμμαχοι (οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί) θα πονέσουν πολλές φορές παραπάνω σήμερα σε σχέση με την άνοιξη του 2022!…
Είναι ωστόσο δυνατόν να γίνει η όποια ουκρανική επικράτεια parking νατοϊκού στρατού; Όχι!!! Τότε; Γιατί επιμένουν οι παρακμιακοί κοκάκηδες των δυτικών ιμπεριαλισμών; Για να καταγγείλουν (για μια ακόμη φορά) τον «εγκληματία Putin που εμποδίζει την ειρήνη» και να συντηρήσουν την απειλή του «επερχόμενου εχθρού» ώστε να διευκολύνουν και να δικαιολογήσουν την στρατιωτικοποίησή τους…
Για δυο λεπτά όμως. Το 2024, μ’ ένα ανεπανάληπτο tour στην ευρώπη, του οποίου την πυκνότητα θα ζήλευαν και οι Rolling Stones, ο τοξικός του Κιέβου υπέγραψε με τις αρμόδιες πολιτικές βιτρίνες όχι μία, όχι δύο, αλλά τριανταδύο (32) πανομοιότυπες «συμφωνίες συνεργασίας για την ασφάλεια»!!! Παρακαλούμε προσέξτε:
12 Γενάρη 2004 με την αγγλία∙ 16 Φλεβάρη 2024 με γαλλία και γερμανία∙ 23 Φλεβάρη 2024 με δανία∙ 24 Φλεβάρη 2024 με καναδά και ιταλία∙ 1 Μάρτη 2024 με ολλανδία∙ 3 Απρίλη 2024 με φινλανδία∙ 11 Απρίλη 2024 με λετονία∙ 27 Μάη 2024 με ισπανία∙ 28 Μάη 2024 με βέλγιο και πορτογαλία∙ 31 μάη 2024 με σουηδία, νορβηγία και ισλανδία∙ 13 Ιούνη 2024 με ηπα και ιαπωνία∙ 27 Ιούνη 2024 με εσθονία, λιθουανία και ε.ε. (;)∙ 8 Ιούνη 2024 με πολωνία∙ 10 Ιούλη 2024 με λουξεμβούργο∙ 11 Ιούλη 2024 με ρουμανία∙ 18 Ιούλη 2024 με τσεχία και σλοβενία∙ 4 Σεπτέμβρη 2024 με ιρλανδία∙ 9 Οκτώβρη 2024 με κροατία∙ 17 Οκτώβρη με ελλαδιστάν∙ 27 Νοέμβρη 2024 με βουλγαρία∙ 16 Γενάρη 2025 με αγγλία (εδώ η συμφωνία είναι για 100 χρόνια!!!)∙ 21 Γενάρη 2025 με αλβανία∙ 15 Μάη 2025 με μαυροβούνιο… (Μόνο η άνω Πετρομαγούλα δεν υπέγραψε…)
Τόσες διμερείς συμφωνίες «συνεργασίας για την ασφάλεια» δεν αρκούν; Τόσο ανασφαλής είναι ο τοξικός του Κιέβου;
Χμμμμ… Η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι συμφωνίες ΔΕΝ αφορούν τον τρέχοντα πόλεμο! (Τρελοί ήταν όλοι αυτοί που τις υπέγραψαν;) Αφορούν ένα μελλοντικό πολεμικό ενδεχόμενο, όταν, αν και εφόσον ο τωρινός τελειώσει. Όμως και πάλι: δεν θα ήταν όλες αυτές οι συμφωνίες ένα ισχυρό πλέγμα προστασίας στην περίπτωση που η Μόσχα έκανε την αποκοτιά να ξαναεπιτεθεί;
Φαίνεται ότι οι άσπρες σκόνες και το Θέαμα έχουν ποτίσει τις κορυφές των δυτικών πολιτικών εξουσιών. Η υπογραφή τέτοιων «10 ετών συμφωνιών συνεργασίας ασφάλειας» έγινε κάτι σαν μόδα το 2024∙ και πως να πεις «όχι» στον μελλοντικό νικητή της ρωσίας, στον ακρίτα συνοριοφύλακα των «δημοκρατιών» της ευρώπης;
Αλλά έχουν ξεχαστεί. Δεν μνημονεύονται. Είναι σα να μην υπάρχουν. Κάπως έτσι, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη του 2025, «πρόθυμοι» (κι απρόθυμοι) συνεχίζουν τα μπρος πίσω στις ασκήσεις επί χάρτου, για το πως (δήθεν) θα προστατέψουν την «ειρήνη-στην-ουκρανία», αυτήν την ειρήνη που μαχαίρωσαν ξανά και ξανά όταν είχε όρους που θα γίνονταν εύλογα αποδεκτοί απ’ τους ουκρανούς. Και στην οποία το μόνο που μπορούν πια να συνεισφέρουν είναι το να κοιτάξουν τα χάλια τους.
Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.07) >> Πρέπει κάποιος να είναι πολύ σοβαρά διαταραγμένος, διανοητικά και συναισθηματικά, για να μην καταλαβαίνει ότι σ’ αυτόν τον μάταιο καπιταλιστικό κόσμο η (κρατική) ουδετερότητα είναι πλεονέκτημα, όχι μειονέκτημα. Συνήθως αναφέρεται σαν απόδειξη η περίπτωση της φινλανδίας, που ωστόσο πρόσφατα αποφάσισε ότι η ουδετερότητα που της εξασφάλισε σημαντική καπιταλιστική ανάπτυξη επί δεκαετίες (π.χ.: nokia…) δεν είναι sexy, και μπήκε στο νατο. Υπάρχει ωστόσο ένα ακόμα παράδειγμα: η αυστρία.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 25 Αυγούστου (00.02) >> Σ’ έναν κόσμο που έχει βουλιάξει στις οργανωμένες ψευδαισθήσεις / παραισθήσεις, στην «εικονική πραγματικότητα», στην Αυτοκρατορία του Φαίνεσθαι, μπορεί να γίνεται πιστευτό πως μια πολιτική βιτρίνα, ή εφτά, ή δεκαεφτά, έχουν κάποιο «μαγικό ραβδί» για να σπρώξουν την εξέλιξη ενός κανονικού πολέμου στην κατεύθυνση που τους συμφέρει… Όμως αυτός ο πόλεμος, όπως κάθε πόλεμος τέτοιου είδους, είναι κάτι εντελώς πεζό και εντελώς φρικτό: λάσπη, σάρκα και αίμα. Δεν θα τελειώσει με τους όρους των ηττημένων. Θα τελειώσει με τους όρους των νικητών. Έτσι τελειώνουν οι πόλεμοι.
Λένε πως η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, αλλά η ήττα είναι ορφανή. Μπορεί να είναι αναμενόμενο ότι τα δυτικά αφεντικά και οι πολιτικές βιτρίνες τους δεν θέλουν να παραδεχτούν την ήττα τους, και άρα να αναλάβουν την ευθύνη της. Όμως αυτό επιμηκύνει την διάρκεια του πολέμου – και κάνει την ήττα πιο βαθιά.
Το ψόφιο κουνάβι απ’ τη μεριά του νομίζει πως είναι μετεμψύχωση … του Nixon.
Να πως παραμυθιάζεται και τι προβάλει: πάνω ο εαυτός του με το δάκτυλο στον Putin, κάτω ο Nixon με το δάκτυλο στον Khrushchev… Η τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα ως αναβίωση της δεκαετίας του 1960…
Δεν είναι λιγότερο ψωνισμένος απ’ τους ευρωπαίους. Είναι διαφορετικά ψωνισμένος, λόγω του συσχετισμού δυνάμεων εντός της παρακμιακής «γενικής δύσης». Ζει με τον δικό του τρόπο εκτός της μεσομακροπρόθεσμης πραγματικότητας, έξω απ’ τις ξεκάθαρες τάσεις της γενικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που ονομάζεται 4η βιομηχανική επανάσταση. Δεν είναι … ειρηνοποιός! Είναι ένας απελπισμένος γερο-τυχοδιώκτης! Θέλει να «αποσπάσει την Μόσχα απ’ τις σχέσεις της με το Πεκίνο», έτσι ώστε να γίνει ευκολότερα αντιμετωπίσιμο το δεύτερο.
Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;
Δευτέρα 11 Αυγούστου (00.07) >> Υποθέτουμε πως το έχετε καταλάβει. Όλα τα σχέδια κι όλα τα όνειρα του εντόπιου ιμπεριαλισμού έχουν βουλιάξει μέσα στην επιταχυνόμενη δίνη των διαδοχικών δυτικών ηττών. Ας το επαναλάβουμε: αντί να είναι «συνιδιοκτήτης» της ανατολικής Μεσογείου όπως ονειρευόταν το ελλαδιστάν έγινε ενδοχώρα του θεοναζί, απαρτχάιντ, χασάπικου καθεστώτος (κι αυτό θα το πληρώσει πολύ ακριβά!). Και αντί για «πυλώνας σταθερότητας» έχει ξεπέσει σ’ ένα γυμνό προκεχωρημένο φυλάκιο μιας παρακμιακής υπερδύναμης που πολιορκείται – το φυλάκιο (μεταφορικά προς το παρόν) – σχεδόν απ’ όλες τις μεριές.
Είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί, μέσα σε ελάχιστο ιστορικά χρόνο. Η περιβόητη «σωστή μεριά της ιστορίας» έχει αποδειχθεί αυτό που ήταν εξ’ αρχής: φόλα…
-η θρυλική «αοζ του Καστελόριζου»; Βούλιαξε και πάει…
Ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό τους…
-ο θρυλικός αγωγός eastmed, που ήταν ο ενεργειακός ομφάλιος λώρος ελλαδιστάν, νότιας κύπρου και θεοναζί και θα έτριβε τα μούτρα της Άγκυρας; Βούλιαξε και πάει…
Κι άλλο δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό τους…
-το καλώδιο που θα αντικαθιστούσε («γεωπολιτικά») τον αγωγό; Βούλιαξε και πάει…
-τα θρυλικά νοτιοκυπριακά «οικόπεδα» που θα έκαναν τις δυτικές πετρελαϊκές άγρυπνους φρουρούς της νοτιοκυπριακής αοζ; Κάπου χάθηκαν και πάνε…
-ο τσενεράλ Haftar που θα βομβάρδιζε την Τρίπολη και θα πετούσε τους τούρκους στη θάλασσα; Στέλνει τους γυιούς του στην Άγκυρα για δουλειές…
Φέρτε μου ώμο να κλάψω!
-τα άλλα θρυλικά οικόπεδα, νότια της Κρήτης; Ακόμα και ο φίλος-σύμμαχος χασάπης του Καϊρου λέει «οπα ρε, σαν πολύ ανοιχτήκατε!!!»
-και τι να πει κανείς γι’ αυτόν τον «αιώνιο παλιοεχθρό» πως ως χτες διαλυόταν, κατάρρεε, καταστρεφόταν, ο Ερντογάν ήταν στα τελευταία του, και «πολύ καλά κάναμε που δώσαμε άσυλο και χειροκροτήματα στους 8 χουντοκαραβανάδες παραλίγο δολοφόνους του το 2016»; Τώρα «παλεύουμε» να μην αγοράζει η ReArm Europe όπλα απ’ τις εταιρείες του, πράγμα αδύνατο να επιτευχθεί, ως γνωστόν…
Αααααχχ! Κοινωνία άδικη, κοινωνία ψεύτρα!!!
Το να πούμε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της εντόπιας μικροαστικής κοινωνίας μετά των εκπροσώπων της έπασχε και πάσχει στον ύψιστο βαθμό απ’ όλα τα ιστορικά δυτικά «συμπλέγματα ανωτερότητας», οπότε παίρνει τώρα το μερδικό του απ’ την ιμπεριαλιστική, γεωπολιτική (και όχι μόνο) παρακμή, θα ήταν κοινότοπο. Αλλά η ελληνική ιδιαιτερότητα είναι ιστορική, εκ κατασκευής, δομική, εθνική: τα «συμπλέγματα ανωτερότητας» (: «εμείς του δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού», «όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες αυτοί ήταν στα δέντρα», κλπ) δεν πάνε μόνα τους. Είναι αξεδιάλυτα δεμένα με «συμπλέγματα κατωτερότητας» (: «αυτοί που μας εκμεταλλεύονται», «γκόου μπακ μίσιζ Μέρκελ», «αυτοί που δεν μας αφήνουν να βγάλουμε τα πετρέλαιά μας», κλπ). Μαζική, εθνική, μόνιμη, σκληρά ενσωματωμένη, αιώνια διπολική διαταραχή! Αγιάτρευτη.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες ακόμα και οι πλασιέ της εταιρείας don Rico & Co είναι αδύνατο να πουλήσουν ένα όραμα εθνικού μεγαλείου που να συνεπάρει κάπως το μυθομανές και σε κατάθλιψη πόπολο. Το ίδιο ισχύει και για την λεγόμενη αντιπολίτευση, μείζονα, ελάσσονα, ντο ύφεση, κλπ. Στο κάτω κάτω όλοι ήταν μέτοχοι της «εθνικής γραμμής» και των περασμένων μεγαλείων. Τώρα τα λούζονται.
Παρατηρούμε ωστόσο κάτι ανησυχητικό. Τους παλιούς καλούς καιρούς σημαντικό εξάρτημα της «εθνικής γραμμής» ήταν το δίνουμε στις εταιρείες τους (πετρελαϊκές) μερικά απ’ τα (θαλάσσια) οικόπεδά μας, οπότε θα μας προστατεύουν. Η ιδέα ήταν βλακώδης, εθελο-αποικιακή. Δεν δούλεψε αφού τα οικόπεδα «βούλιαξαν». Τώρα όμως προωθείται μια μεγάλης έκτασης εκποίηση ακινήτων – στεριανά «οικόπεδα»∙ κατά προτίμηση προς συγκεκριμένους συμμάχους. Φυσικά πρόκειται για την «ιδιωτική πρωτοβουλία», αλλοίμονο… Αλλά όταν αυτή η «ιδιωτική πρωτοβουλία» άρχισε να πουλάει σε τούρκους αγοραστές, εκεί στη Θράκη, κτύπησε η καμπάνα του «εθνικού συναγερμού»… Σωστά; Ίσως μάλιστα γίνονται κινήσεις υπόγειες για να αποθαρρυνθούν οι εν λόγω «εχθροί»∙ κι ας ψάξει αλλού η «ιδιωτική πρωτοβουλία» να βολευτεί.
Με τους «φίλους» φαίνεται να συμβαίνει το αντίθετο… Ενθαρρύνονται – έως αποθρασύνονται… Είναι για «λόγους προστασίας» του ελλαδιστάν;
Ίσως: το είπαμε, ενδοχώρα… «Τα κλειδιά είναι κάτω απ’ το χαλάκι»…
Δευτέρα 4 Αυγούστου (00.09) >> Τι θα κρατήσει άραγε η ιστορία; Το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι πήγε στην περιουσία του στη Σκωτία (κάτι χρεωκοπημένες επιχειρήσεις γκολφ, που θέλει να τις σώσει προωθώντας εκεί κάποιο “open” το γρηγορότερο…), και «δέχτηκε στο μαγαζί του» τόσο την πολιτική βιτρίνα του Λονδίνου, όσο και την εκλεκτή κυρία Ursula. Δεν συνηθίζονται αυτά: οι «ξένοι ηγέτες» πηγαίνουν στα μέγαρα που είναι οι «ντόπιοι» – όχι το ανάποδο. Το ανάποδο λέγεται «φτύσιμο» – αλλά μπορεί να ψιχαλίζει…
Τον κοκάκια του Λονδίνου το ανισόρροπο ψόφιο κουνάβι τον ήθελε για να σώσει τις επιχειρήσεις του. Την εκλεκτή της ε.ε. την ήθελε για να υπογράψει μια ακόμα «συμφωνία» ενδοδυτικού κανιβαλισμού. (Σας έχουμε μιλήσει γι’ αυτόν εδώ απ’ την εποχή της ανατίναξης του nord stream 2).
Οι 15% δασμοί στις ευρωπαϊκές εξαγωγές στις ηπα (είπε η εκλεκτή…) ήταν το μη χείρον βέλτιστον… Δεν είπε όμως όλη την αλήθεια. Κάποιος άλλος αξιωματούχος της ε.ε. το έκανε:
Δεν είναι [οι ταρίφες…] μόνο για το εμπόριο: Είναι για την ασφάλεια, είναι για την Ουκρανία, είναι για την τρέχουσα γεωπολιτική αστάθεια είπε ο Maros Sefcovic, ο επίτροπος εμπορίου της ε.ε., σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλες την Δευτέρα. Είπε ότι δεν θα μπει στις λεπτομέρειες όλων όσων κουβεντιάστηκαν με τον κ. Trump την Κυριακή, «αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν ήταν μόνο για το εμπόριο».
Η ε.ε. (ή η εκλεκτή και οι φίλοι της) έχουν αποφασίσει να «πληρώνουν προστασία» στην Ουάσιγκτον – άσχετα με το ποιος κάθεται στο άσπρο σπίτι. Έναντι «κινδύνων» και «απειλών» που φτιάχνουν μόνοι τους γιατί έτσι θεωρούν ότι θα βρουν την ιμπεριαλιστική τους φόρμα. Κάποιοι λεπτολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτήν την φόρμα ψάχνουν∙ ότι τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια / αφεντικά χρειάζονται χρόνο για να διεκδικήσουν με αξιώσεις την «ηγεμονία στον πλανήτη» στη θέση των παρακμιακών ηπα∙ και ότι ως τότε σκύβουν το κεφάλι και πληρώνουν – πιο σωστά βάζουν τους υπηκόους τους να πληρώνουν και τον «καινούργιο σερίφη στην πόλη» και τον φιλόδοξο ευρω-διάδοχό του. (Μοιάζει μάλλον με παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βρει η ψυχή του…)
Εν τω μεταξύ σφίγγουν τα λουριά – ή προσπαθούν. Τώρα χρειάζονται (ξανά) κρέας στους στρατούς τους, ειδικά στο πεζικό. Θα γίνουν – γίνονται – αλλαγές∙ θα οργανωθούν προπαγανδιστικές εκστρατείες∙ θα γίνει ψηφιακή η μηχανο-οργάνωση της «κατάταξης» για να εντοπίζονται ευκολότερα και πληρέστερα οι απρόθυμοι∙ οι «υποχρεώσεις» αντικαθιστούν τα «δικαιώματα» όπως το είπε έγκαιρα ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα∙ θα γίνει πολύ must το πόστο του καραβανοχειριστή drones (με το παραμύθι ότι είναι ασφαλές πόστο και δεν κινδυνεύει απ’ τον εχθρό…) κλπ κλπ…
Η πατρίς κινδυνεύει – έχουμε αστάθεια (και το παλάτι έξοδα)…
Δευτέρα 28 Ιούλη (00.24) >> Η καπιταλιστική κερδοφορία απ’ την σφαγή στη Γάζα είναι μια σοβαρή εξήγηση του γιατί οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες και τα αφεντικά γενικά την υποστηρίζουν… Είναι όμως η μοναδική;
Ένα πρόσφατο ρεπορτάζ στο περιοδικό («δημοκρατικών» φρονημάτων…) the new Yorker φωτίζει όχι την «οικονομία της γενοκτονίας» αλλά «το δίκαιο της γενοκτονίας» (!!!) όπως αυτό διαμορφώνεται ήδη μεταξύ του Παλαιστινιακού αίματος και των πρωτοκοσμικών «ειδικών» νομικών / μιλιταριστικών γραφείων. Ζητούμενο; Η «προσαρμογή του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου» στις «ανάγκες» των δυτικών αφεντικών για τον 4ο παγκόσμιο, για μεγάλους πολέμους κατά (π.χ.) της κίνας, της ρωσίας ή άλλων αξιόμαχων αντιπάλων.
Η μαζική δολοφονία αμάχων ποτέ δεν ήταν έγκλημα για το οποίο θα έπρεπε να απολογηθεί κάποιος-που-είχε-νικήσει σ’ έναν πόλεμο. Ήταν ωστόσο «χειρωνακτικό» έργο των στρατών ξηράς, του πεζικού και, απ’ αυτή την άποψη, «περιορισμένης απόδοσης» σε σχέση με ό,τι ακολούθησε στον 20ο αιώνα, στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο: ήταν η εφεύρεση και η αξιοποίηση των αεροπλάνων και των αεροπορικών βομβαρδισμών (συν την εφεύρεση της ατομικής βόμβας) που έκανε «παιχνιδάκι» την μαζική σφαγή στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (αλλά και στη Δρέσδη και σ’ άλλες γερμανικές πόλεις). Όμως την σφαγή την είχαν κάνει οι νικητές, οπότε δεν κινδύνευαν όπως οι ηττημένοι από κάποια «Νυρεμβέργη» σε βάρος τους… Η ιδέα ότι σκοτώνοντας μαζικά αμάχους θα αναγκάσεις τους ένοπλους να παραδοθούν, αυτό που «αναβίωσε» και εφαρμόζεται στη Γάζα κάτω απ’ τους δυτικούς επαίνους μπροστά μας, χωρίς καμία – καμία – καμία συνέπεια:
αυτό λοιπόν ήταν η μιλιταριστική κοινοτοπία ως και την σφαγή στο Βιετνάμ, στη δεκαετία του 1970. Ηθικά ζητήματα θα μπορούσαν να προκληθούν∙ νομικά όμως (με την έννοια του κατηγορητηρίου και της καταδίκης) όχι…
Αυτό άλλαξε μόλις το 1977, κάτω απ’ την πίεση των μαζικών αντιπολεμικών κινημάτων που είχαν προηγηθεί (και ακολούθησαν, ως και την δεκαετία του ’80) με την έγκριση σχετικών Επιπρόσθετων Πρωτοκόλλων (additional protocols) στις «συνθήκες της Γενεύης» (που είχαν γίνει για πρώτη φορά διεθνής ανθρωπιστική νομοθεσία το 1949). Τα πρωτόκολλα αυτά όχι μόνο απαγόρευαν την στοχοποίηση αμάχων στη διάρκεια ενός πολέμου αλλά επιπλέον έκαναν διεθνή νόμο την υποχρέωση του επιτιθέμενου να φροντίζει από κάθε άποψη αυτούς τους αμάχους.
Αν και η Ουάσιγκτον δεν υιοθέτησε επίσημα αυτά τα συμπληρωματικά πρωτόκολλα, συμπεριέλαβε την βασική νομοθεσία του ’77 για την προστασία των αμάχων στο στρατιωτικό της δόγμα – προκειμένου, προφανώς, να μην βρίσκεται ο στρατός της νομικά εκτεθειμένος όταν δρούσε… Έτσι* το αμερικανικό πεντάγωνο (και ανάλογα τα υπόλοιπα δυτικά) εκπαίδευε τον στρατό του να μπορεί να κάνει (τουλάχιστον στη θεωρία…) δύο πράγματα ταυτόχρονα: απ’ την μια να «απομονώνει» τους ένοπλους («τρομοκράτες») σε συνθήκες urban πολέμου απομακρύνοντάς τους απ’ τους αμάχους, και απ’ την άλλη να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια (φαγητό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) σ’ αυτούς τους αμάχους – με τις σφαίρες να πέφτουν γύρω σαν το χαλάζι…
«Άβολα» καθήκοντα από μιλιταριστική άποψη, έτσι δεν είναι; Όταν, μετά το 2001, στη διάρκεια της 20ετούς κατοχής του αφγανιστάν, τα αμερικανικά drones βομβάρδιζαν γάμους και βαφτίσια στην αφγανική ύπαιθρο, ο δυτικός ιμπεριαλισμός έκανε ένα πρώτο (συγκρατημένο σε σχέση με αυτό που γίνεται στη Γάζα) βήμα για να απαλλαγεί απ’ αυτές τις «ανθρωπιστικές αηδίες», που ναι μεν πουλάγανε ακόμα διεθνώς (“soft power”…) αλλά δυσκόλευαν τις κινήσεις του κατοχικού στρατού. Εφηύρε τον όρο παράπλευρες απώλειες. Τι ήταν οι «παράπλευρες απώλειες»; Ήταν οι άμαχοι που είχαν δολοφονηθεί «κατά λάθος», «όχι από πρόθεση», επειδή-υπήρχε-η-πληροφορία ότι κάπου-ανάμεσά-τους ή γύρω τους κυκλοφορούσε ένας «αρχιτρομοκράτης». Αυτός ήταν ο στόχος, όχι οι άμαχοι (σήμαινε το «παράπλευρες απώλειες») – αλλά φευ; Να αφήσουμε τους παλιοτρομοκράτες να κυκλοφορούν μέσα στο πλήθος των φίλων και των συγγενών τους;
Αυτό το «κατά λάθος», το «όχι από πρόθεση», το «παράπλευρη απώλεια» θεωρήθηκε μόλις πριν 2 δεκαετίες ως ικανή νομικά θέση υπεράσπισης των δολοφόνων αμάχων αν ποτέ κάποιοι επιζώντες (αφγανοί…) κατάφερναν να φτάσουν στα δυτικά «ανθρωπιστικά» δικαστήρια… Δεν ήταν!! Γι’ αυτό όταν πράγματι κάποιοι επιζήσαντες της κατοχής του αφγανιστάν πέτυχαν εκείνο που θεωρούνταν ακατόρθωτο (έφτασαν, δηλαδή, στα δυτικά δικαστήρια) επιστρατεύτηκαν άλλες μέθοδοι, πιο ωμές και πιο αποτελεσματικές: απειλές κατά των δικαστών…
Ο φόβος για την πιθανότητα να δικαστούν και να καταδικαστούν αμερικάνοι στρατιώτες ή αξιωματικοί για «εγκλήματα πολέμου» και «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» στην κατοχή του αφγανιστάν μπορεί να φαίνεται αστείος, αλλά είναι πολύ σοβαρός, ακόμα κι αν οι συνέπειες μείνουν «συμβολικές»: ο ιμπεριαλισμός του δυτικού ανθρώπου είχε πάντα σα δικαιολογία το «καλό» (που ούτε ο ίδιος το πίστευε)∙ το να καταδικαστεί ως εγκληματίας ενόσω δεν έχει ηττηθεί ακόμα (επίσημα) θα ήταν βαρύ…
*Πιο αναλυτικά στο Αδειάζοντας υπνοδωμάτια με οπλοπολυβόλα – εκδ. «Λέσχη Κατασκόπων του 21ου αιώνα».
Δευτέρα 28 Ιούλη (00.09) >> Ενώ το ψοφιοκουναβιστάν προσπάθησε (αποτυχημένα…) να δώσει ένα καταστροφικό χτύπημα στα ιρανικά συστήματα φυγόκεντρων (για τον εμπλουτισμό ουρανίου…) πίσω στην Ουάσιγκτον εξελίσσεται, ως «εσωτερικό ζήτημα», μια άλλη φυγοκέντριση, καθεστωτική – και «πυρηνική» απ’ την άποψη των τεχνικών της εξουσίας.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 14 Ιούλη (00.28) >> Με πολύ, πάρα πολύ διακριτικό τρόπο είχαμε διατυπώσει στο κοντινό παρελθόν τις επιφυλάξεις μας για το πολιτικό βάθος εκείνων που οργάνωναν τις (πράγματι μεγάλες αλλά και άνευρες) διαδηλώσεις συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους / στις Παλαιστίνιες τους τελευταίους 20 μήνες σε διάφορα σημεία της ευρώπης. Οι πληροφορίες που είχαμε έδειχναν την καθολική κυριαρχία της «ψηφιοποίησης» ως οργανωτικού μοντέλου, και ταυτόχρονα την απουσία δομών άμεσης και ζωντανής επαφής και σχεδιασμού – με την εξαίρεση, πιθανά, κάποιων κινητοποιήσεων σε πανεπιστήμια.
Ώσπου το mintpress έκανε πριν λίγες μέρες μια σειρά αποκαλύψεων σχετικά με την Palestine Solidarity Campaign, την μεγαλύτερη τέτοια οργάνωση στην αγγλία:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 7 Ιούλη (00.29) >> Στις 12 Ιούνη του 2025 το “mosaic” ήταν ανήσυχο στη Βιέννη, στα κεντρικά της ΙΑΕΑ. Αυτοί οι παλιοϊρανοί κάτι ετοιμάζαν: ξαφνικά πολλές μετακινήσεις γύρω από κάποιες πυρηνικές εγκαταστάσεις τους… πολλές επικοινωνίες… πολλά ραντεβού… Alarm!!!!
Ο τσατσορούφιανος επικεφαλής της υπηρεσίας Rafael Grossi, είχε επιτέλους στα χέρια του μια «επιστημονική προειδοποίηση» που την εξέδωσε αμέσως σαν πρόβλεψη: Το ιράν βρίσκεται πλέον σε απόσταση ημερών απ’ την κατασκευή ατομικής βόμβας!!!
Στο Λονδίνο, στο Τελ Αβίβ, στην Ουάσιγκτον άναψαν καπνογόνα!!! Επιτέλους!!! Θα λυτρώνονταν πλέον απ’ το φάντασμα της καραγκιοζο«απόδειξης» εκείνου του φιαλιδίου που κράδαινε ο γελοίος αμερικάνος υπ.εξ. Colin Powell (ποιος ξέρει τι είχε μέσα;) για να πείσει τον οηε, τον πλανήτη και τον γαλαξία ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν είχε «χημικά όπλα», οπότε του άξιζε μια ξεγυρισμένη εισβολή – φάντασμα που τους κυνηγούσε απ’ το 2003!
Επιτέλους!!! Τώρα υπήρχαν ΟΙ αποδείξεις!!! Αυτές που ξερνούσε το “mosaic”….
Επιτέλους! Μια μέρα μετά, στις 13 Ιούνη, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς πυροδότησε όλα όσα του φαίνονταν ως η «καταστροφή του εχθρού» (μόνο για να αποδειχθούν η δική του…)
Αλλά τι είναι το πάνσοφο “mosaic”;
Είναι ένα σύστημα σύνθετων αλγόριθμων («τεχνητή νοημοσύνη» τα λένε αυτά τώρα…) που «χάρισε» στην ΙΑΕΑ πριν μια δεκαετία ο Obama – και η palantir… H διαβόητη «ιδιωτική cia», που φυσικά δεν χάρισε τίποτα: ελέγχει και αναβαθμίζει το σύστημα (μοιράζοντας και τα data όπου πρέπει, εκτός ΙΑΕΑ…).
Υποτίθεται ότι το “mosaic” είναι ένας τρόπος remote ελέγχου των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων. Μπήκε σ’ αυτές λόγω JCPOA – αλλά όταν το ψόφιο κουνάβι στην πρώτη θητεία του κουρέλιασε την συμφωνία το “mosaic” έμεινε στη θέση του.
Τι κάνει; Μαζεύει data από:
1. Τις κάμερες που έχουν (είχαν…) τοποθετηθεί σ’ αυτές τις εγκαταστάσεις∙
2. Τα μικρόφωνα που έχουν (είχαν) τοποθετηθεί επίσης εκεί∙
3. Την (εκτός συμφωνίας…) παρακολούθηση των τηλεφώνων των ιρανών πυρηνικών ειδικών∙
4. Την (εκτός συμφωνίας…) παρακολούθηση όσων τηλεφώνων είναι δυνατόν εντός ιράν∙
5. Την επιτήρηση μέσω δορυφόρων∙
6. Τα γραφόμενα στο διαδίκτυο∙
7. Τα γραφόμενα στα (anti)social media εντός και εκτός ιράν∙
8. Οποιαδήποτε δήλωση διεθνώς για το ιράν, το καθεστώς του, το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Η μαμά / palantir / ιδιωτική cia υποστηρίζει ότι το “mosaic” καταπίνει τα δεδομένα / data από 400 εκατομμύρια «ψηφιακές πηγές» απ’ όλο τον πλανήτη, σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Αυτά τα data τρώει διαρκώς, χωνεύει στο αλγοριθμικό του στομάχι, και χέζει πορίσματα και συμπεράσματα… Κάπως έτσι «συμπέρανε» στις 12 Ιούνη κάτι του είδους: «ύποπτες κινήσεις του εχθρού». Ή αυτό είπε ο τσατσορούφιανος Grossi: το «επιστημονικό βάρος της απόδειξης» (ότι η Τεχεράνη σε δυο – τρεις ημέρες θα έχει μια τουλάχιστον βόμβα) προήλθε απ’ τη «νοημοσύνη» των προγραμματιστών της ιδιωτικής cia, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα των θεοναζί, των συμμάχων τους και των εγκάθετων ειδικών τους.
Υπάρχουν δύο ζητήματα εδώ. Το ένα είναι η μυθοποίηση των σύνθετων αλγόριθμων. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ κατεστραμμένος διανοητικά, ηθικά, συναισθηματικά για να πιστεύει ότι η μηχανή του είδους «σκατά βάζεις – σκατά παίρνεις» είναι το ελιξήριο της αλήθειας! Δυστυχώς πυκνώνουν αριθμητικά όσοι έχουν γοητευτεί απ’ τις εφαρμογές που τους πέταξαν για «λαϊκή χρήση», ίσα ίσα για να αποβλακωθούν εντελώς.
Το δεύτερο είναι η καθεστωτική, εξουσιαστική χρήση που γίνεται σ’ αυτό που λέγεται «τεχνητή νοημοσύνη». Χιλιάδες έχουν δολοφονηθεί στη Γάζα επειδή οι θεοναζί χασάπηδες έφτιαξαν (ή τους έφτιαξε κάποια “palantir”…) ένα προγραμματάκι «προσδιορισμού τρομοκρατών». Αύριο – μεθαύριο ένα παρόμοιο προγραμματάκι θα υποδεικνύει τους «αντεθνικώς δρώντες» σε κάθε γειτονιά κάθε πρωτοκοσμικής πόλης. (Όχι, οι παραδοσιακοί ρουφιάνοι δεν θα μείνουν άνεργοι! Θα τροφοδοτούν κι αυτοί με data την μηχανή…)
Η μηχανοποίηση του ελέγχου είναι έντασης (υπεξαίρεσης) δεδομένων. Αυτό είναι και το στρατηγικά αδύνατο σημείο της. Με την επεξεργασία data ήλπιζαν οι νατοϊκοί ότι θα ελέγξουν το αφγανιστάν, και έπεσαν πανηγυρικά στο κενό: η «τεχνητή νοημοσύνη» τους προέβλεπε ότι οι ταλιμπάν θα χρειαστούν μήνες για να καταλάβουν την Καμπούλ μετά την δική τους αποχώρηση∙ χρειάστηκαν λίγες ώρες. Με την επεξεργασία data ήλπιζαν οι θεοναζί ότι θα «εξαφανίσουν» την Παλαιστινιακή αντίσταση∙ και έχουν πέσει στα δικά τους συντρίμμια.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Αρκεί η χάλκευση των δεδομένων απ’ όσους τα μαζεύουν εξαιτίας (αναπόφευκτων) ιδεολογικών προτιμήσεων∙ ή η μεθοδική τροφοδοσία των αλγορίθμων απ’ την μεριά των επιτηρούμενων με «πλαστά» δεδομένα, για να καταρρεύσουν αυτοί οι οπλοποιημένοι αλγόριθμοι.
Δεν έγινε το δεύτερο στην περίπτωση των πυρηνικών της Τεχεράνης∙ έγινε το πρώτο. Όμως έτσι κι αλλιώς το ζητούμενο απ’ την τεχνολογία και τις ιδιωτικές ή κρατικές υπηρεσίες που την ελέγχουν δεν είναι η αλήθεια. Είναι τα προσχήματα. Παρόλα αυτά έχει την σημασία του: όσοι δεν σκοπεύουν να ξεβρακώνονται στην καθεστωτική datoποίηση (κι όσοι δεν θεωρούν την «τεχνητή νοημοσύνη» απελευθερωτική για οποιονδήποτε άλλον εκτός απ’ τα αφεντικά της…) έχουν μερικούς βασικούς και βάσιμους τρόπους για να αντιμετωπίσουν και αυτή τη μορφή κυριαρχίας…
(Που δεν θα τους πούμε εδώ!!)