Tag: λιβύη

Happy new (all time capitalism)

Τρίτη 1 Γενάρη – Τετάρτη 2 Γενάρη. Εν τω μεταξύ στην μακρινή / κοντινή (και πολιτικά άγνωστη) αφρική οι πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί φορτώνουν όπλα και στρατούς σε μια διαδικασία «παλαιού τύπου»: αποικιοκρατία για την εξασφάλιση πρώτων υλών. Χάρη σ’ αυτήν την μόνιμη εκδήλωση της καπιταλιστικής υγείας υπάρχει μια συνέπεια την οποία όλο και λιγότεροι πρωτοκοσμικοί υπήκοοι θέλουν να δουν κατά πρόσωπο, κι ακόμα λιγότεροι να πολεμήσουν τις αιτίες της: χιλιάδες αφρικάνοι πρόσφυγες / μετανάστες προσπαθούν να επιβιώσουν κατευθυνόμενοι στο ευρωπαϊκό κάστρο…

(Εν τω μεταξύ το ψόφιο κουνάβι πείσθηκε να «καθυστερήσει» την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία…)

Το 47λεπτο ντοκυμαντέρ του al Jazeera δεν είναι το καλύτερο για τη δική μας εργατική πολιτική άποψη, είναι όμως κατατοπιστικό για αρχάριους. Σημειώστε μόνο πως οργάνωση με το όνομα «al Qaeda» δεν υπήρξε ποτέ! Ήταν ένα όνομα «διαφημιστικό», που κατασκεύασαν οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες, για να μπορεί να προφέρεται – και να επικοινωνείται – εύκολα στις λατινογενείς γλώσσες. Σε σχέση με τα αραβικά ή άλλα «δύσκολα» αυθεντικά ονόματα πραγματικών οργανώσεων, κατασκευασμένων από ένα χρονικό σημείο και μετά απ’ τις ίδιες υπηρεσίες.

Ο Osama bin Landen υπήρξε βέβαια. Και πράγματι στήριξε – οικονομικά και ιδεολογικά – ένα αντι-ιμπ, αντιαμερικανικό αντάρτικο, με επιθέσεις σε θέσεις του αμερικανικού στρατού και πρεσβείες. Δεν ήταν όμως «στρατηγός» κάποιας ενιαίας οργάνωσης – που δεν υπήρξε ποτέ – και πολύ γρήγορα έπαψε να ελέγχει οργανωτικά τα δημιουργήματα των διάφορων υπηρεσιών· συμπεριλαμβανομένων των σαουδαραβικών…

Επιπλέον, το ζήτημα “πετρέλαιο” είναι πιο σύνθετο απ’ ότι παρουσιάζεται… Σε αντίθεση με το ζήτημα “ουράνιο”…

Εξαφανίζοντας τους ενοχλητικούς – και μετά τους υπόλοιπους

https://www.youtube.com/watch?v=08HTBl9omnQ

Παρασκευή 16 Νοέμβρη. Μία απ’ τις πρακτικές συνέπειες της απαγόρευσης των μκο διάσωσης να δρουν στην κεντρική Μεσόγειο διαδραματίζεται αυτές τις μέρες (ή ώρες) σ’ ένα λιβυκό λιμάνι: ένα διερχόμενο απ’ τα ανοικτά κοντεϊνεράδικο διέσωσε 94 πρόσφυγες / μετανάστες απ’ την ερυθραία, την σομαλία, το μπαγκαλντές και το σουδάν, όταν βούλιαξε το καΐκι που τους μετέφερε προς ιταλία.

Η επόμενη ερώτηση του (όποιου) καπετάνιου είναι λογική: που θα τους αποβιβάσουμε; Και η απάντηση είναι κοφτή: στη λιβύη…

Το συγκεκριμένο πλοίο έδεσε πράγματι σε λιβυκό λιμάνι· αλλά οι πρόσφυγες / μετανάστες αρνούνται να κατέβουν. Ένας 19χρονος σουδανός είπε το γιατί: προτιμώ να πεθάνω παρά να γυρίσω πίσω στη λιβύη… είναι φυλακή…

Περί αυτού πρόκειται. Τα πλοία διάσωσης των μκο δεν το συζητούσαν ότι θα γυρίσουν πίσω όσους τραβούσαν απ’ την θάλασσα. Τους μετέφεραν σε ιταλικά ή μαλτέζικα λιμάνια, σαν τα πιο κοντινά. Και, κυρίως, ευρωπαϊκά – απ’ την άποψη των στοιχειωδών εγγυήσεων για την ζωή των προσφύγων / μεταναστών. Αντίθετα τα τυχαία εμπορικά (και ακόμα πιο καθαρά τα πολεμικά ή τα στρατολιμενικά) γυρίζουν πίσω στη λιβύη. Μετά από μια τυπικά καταγραφή από υπηρεσίες του οηε οι πρόσφυγες / μετανάστες κλείνονται σε λιβυκά στρατόπεδα.

Με ότι (είναι γνωστό…) σημαίνει αυτό.

Ανθρωπιστικός μιλιταρισμός; Ούτε καν. Σκέτος: θα πεθάνετε, είτε έτσι είτε αλλιώς…

(Το πιο πάνω πρόσφατο ντοκυμαντέρ (του al jazeera), διάρκειας 25 λεπτών, δείχνει μερικά πράγματα. Αν τα αγγλικά σας το επιτρέπουν δείτε το οπωσδήποτε).

Palermo γιοκ

Τετάρτη 14 Νοέμβρη. Το συνέδριο δεν ήταν κάτι σπουδαίο, έτσι κι αλλιώς. Γράφαμε χτες. Αλλά ο τούρκος αντιπρόεδρος Fuat Oktay φαίνεται πως θύμωσε όταν δεν τον κάλεσαν σ’ ένα ανεπίσημο ραντεβού του Haftar με τον Fayez al-Serraj (τον υποτιθέμενο διεθνώς αναγνωρισμένο «πρωθυπουργό» της λιβύης, με επικράτεια περίπου το ¼ της έκτασής της), παρουσία διάφορων διεθνών μεσαζόντων. Με άλλα λόγια οι οργανωτές (η Ρώμη) δεν αναγνώρισαν στην Άγκυρα αρμοδιότητα μεσάζοντα στο έργο «προσπάθειες επίλυσης της λιβυκής κρίσης».

Δεν είναι παράξενος αυτός ο αποκλεισμός, αν λάβει κανείς υπόψη του το πόσοι (και ποιοί) είναι οι ήδη μεσάζοντες. Η Άγκυρα έχει πλευρίσει τον al-Serraj· όμως αυτός είναι «πιασμένος»: κάνει παιχνίδι μαζί του το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον. Απ’ το να είναι κομπάρσος, λοιπόν, καλύτερα να κρατάει μούτρα…

Έχει φιλοδοξίες ο τουρκικός ιμπεριαλισμός, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά η μέση της βόρειας αφρικής θέλει πολύ περισσότερα απ’ αυτές.

Η Άγκυρα στην Τρίπολη – και στο Παλέρμο…

Τρίτη 13 Νοέμβρη. Αφού το Κάιρο έχει «δέσει» με τον Khalifa Haftar (που ελέγχει τα δύο τρίτα της λιβυκής επικράτειας, ανατολικά και νότια) είναι εύλογο ότι η Άγκυρα θέλει να προσελκύσει τους υπόλοιπους: την μιάμισυ «διεθνώς αναγνωρισμένη/ες» λυβική/ές κυβέρνηση / κυβερνήσεις που έχουν στριμωχτεί σε λιγότερο απ’ το υπόλοιπο 1/3, στα βορειοδυτικά. Η επίσκεψη του τούρκου αρχικαραβανά Hulusi Akar στην Τρίπολη (η τουρνέ περιλαμβάνει επίσης σουδάν και σομαλία) ήταν γι’ αυτόν τον σκοπό.

Πιο ενδιαφέρουσα είναι η συμμετοχή του τούρκου αντιπροέδρου Fuat Oktay στο διήμερο (χτες και σήμερα) συνέδριο που κάνει το ιταλικό κράτος στο Palermo, με θέμα την «συμφιλίωση και το μέλλον» της λιβύης. Είναι σαφές ότι η Ρώμη προσπαθεί να κερδίσει πόντους επιρροής προς τα νότιά της (σε βάρος του Παρισιού κατ’ αρχήν).

«Φιλότιμη» μεν η ιταλική ιμπεριαλιστική διπλωματική προσπάθεια, αλλά όχι ιδιαίτερα πετυχημένη. Χτες ούτε ο ιταλός υπ.εξ. Enzo Moavero δεν εμφανίστηκε, ενώ ο Haftar, πήγε μεν στο Palermo, αλλά προτίμησε επιλεγμένες διμερείς επαφές στο ξενοδοχείο του αντί για συμμετοχή στο συνέδριο.

Προφανώς δεν θα λυθεί τίποτα. Θα είναι, όμως, μια ευκαιρία για πολιτισμένες «επαφές» (με καλή ιταλική κουζίνα). Η ελληνική εθνική γραμμή θα πρέπει να έχει μια κάποια φαγούρα σχετικά… Ο τενεκεδένιος είναι κι αυτός στο Palermo μεν, αλλά η δουλειά που ξέρει να κάνει είναι “εκπρόσωπος τύπου” (του ντόπιου βαθέος κράτους) και δεν τόχει σε τέτοια ζητήματα.

(φωτογραφία: Αν και δεν έχουμε διασταυρώσει την σοβαρότητα του θέματος, έχει το ενδιαφέρον του, απ’ την άποψη των «εθνικών δυσκολιών». Υποτίθεται ότι ο Akar έδωσε στην κυβέρνηση – στην Τρίπολη – χάρτες που δείχνουν ότι η Αθήνα πάει να φάει την αοζ της λιβύης, επεκτείνοντας αυθαίρετα την δική της κάτω απ’ την Κρήτη.

Το έχει αυτό το χόμπυ το ελλαδιστάν: όλα δικά μας. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει συμφωνήσει τα σύνορα των δύο αοζ με κανέναν στη λιβύη. Ακόμα πιο σίγουρο όμως είναι ότι η περιοχή που δείχνουν οι χάρτες είναι στην αρμοδιότητα του Haftar και όχι της Τρίπολης.

Συνεπώς, η σχετική υπόδειξη του Akar ανήκει στην γνωστή κατηγορία των PR…)

Μερικοί δρόμοι οδηγούν στη Μόσχα 2

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Τον καραβανά με τα γυαλιά στη μέση της πάνω φωτογραφίας θα πρέπει να τον αναγνωρίσετε: είναι ο ρώσος υπ.αμ. στρατηγός Sergei Shoigu· (τα είπε ένα χεράκι, πρόσφατα, στον ψεκασμένο).

Αυτόν με το μουστάκι και τον μπερέ στη μέση της κάτω φωτογραφίας δεν τον ξέρετε. Είναι ο στρατηγός Khalifa Belqaim Haftar. Ο στρατός του ελέγχει περίπου τα δύο τρίτα της λιβυκής επικράτειας (κόκκινο χρώμα στον χάρτη). Είναι σύμμαχος της Μόσχας (και των εξής: Καΐρου, Ντόχα, Παρισιού) αλλά καθόλου ο εκλεκτός του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Το αντίθετο… Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται την Μόσχα· όμως αυτή τη φορά έγινε δεκτός με την δημοσιοποιημένη επισημότητα αρχηγού κράτους… Χωρίς να είναι πράγματι τέτοιος…

Τι συμβαίνει, λοιπόν, στη λιβύη; Ένα ακόμα πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, αυτό συμβαίνει! Αν και η αμερικανική / νατοϊκή επιδρομή που έριξε τον Καντάφι ήταν, κυρίως, απαίτηση του Λονδίνου και του Παρισιού προς την σύμμαχο Ουάσιγκτον (τα έχει πει αυτά ο Obama…), o κερδισμένος προς το παρόν είναι ο δεύτερος (το Παρίσι). Μέσω μιας τακτικά αναγκαίας συνεργασίας με την χούντα του Καΐρου και την Μόσχα. Κι έτσι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός έχει αποκτήσει έρεισμα (κάποιοι μιλάνε και για άτυπες βάσεις, καθόλου απίθανο…) στη μέση της Μεσογείου. Απέναντι απ’ την Πελοπόννησο…

Εννοείται ότι το θέμα «λιβύη» ενδιαφέρει έντονα πλέον και την Ρώμη.

Η αυτού μεγαλειότης στην άμμο

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. Κάτι ψάχνει ο αγγλικός στρατός, τι όμως; Πριν 2 βδομάδες ξεκίνησε την μεγαλύτερη άσκηση που έχει κάνει εκτός συνόρων εδώ και πάνω από 20 χρόνια, στο μαγευτικό Ομάν. Πεντέμισυ χιλιάδες άγγλοι πεζοναύτες (και αρκετά περισσότερες χιλιάδες ομανέζων μισθοφόρων) θα ταλαιπωρούνται για 3 μήνες στην έρημο.

Δηλωμένος σκοπός απ’ την μεριά του Λονδίνου είναι να εκπαιδευτούν έμψυχα και άψυχα (δηλαδή τανκς, ελικόπτερα, αεροπλάνα, φορτηγά, κλπ) στις «εχθρικές», γεμάτες ζέστη και σκόνη, συνθήκες της ερήμου…

Την αραβική έρημο έχει κατά νου το αγγλικό πεντάγωνο σαν (πιθανό) μελλοντικό πεδίο πολέμου όπου θα δράσει; Ή την αφρικανική; Η λιβύη είναι, ίσως, ένα πιθανό ζήτημα, απ’ την στιγμή που ο φίλος του Παρισιού (και της Μόσχας, και του Καΐρου, και της Ντόχα) αλλά όχι και του Λονδίνου στρατηγός Haftar έχει πάρει το πάνω χέρι…

(φωτογραφία: Και «νερό που καίει» φαίνεται να είναι μέρος της άσκησης – που δεν είναι ουίσκι…)

Μεσόγειος νεκροταφείο τους!

Πέμπτη 11 Οκτώβρη. Η αγγλική b καθεστωτική εφημερίδα sun αποκάλυψε ότι οι ρώσοι δεν έχουν κατέβει μόνο στην ανατολική, αλλά έχουν πιάσει πόστα και στην κεντρική Μεσόγειο: στη λιβύη. Έχουν ήδη δύο βάσεις (λέει η sun) στο Tobruk και στην Benghazi….

Δεν θα δυσκολευόμαστε να δεχτούμε ότι οι special σχέσεις που έχει (και) η Μόσχα με τον στρατηγό Khalifa Haftar, αφεντικό του μεγαλύτερου μέρους της λιβύης στα ανατολικά και στο κέντρο, μεταφράζονται και σε «στρατιωτική παρουσία» στα μέρη του. (Να θυμίσουμε ότι φίλοι του Haftar εκτός απ’ την Μόσχα είναι το Παρίσι, το Κάιρο και η Ντόχα)… Δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να δεχτούμε ότι αυτή η ρωσική «στρατιωτική παρουσία» στη λιβύη γίνεται μέσω της ΣΔΙΤ εταιρείας μισθοφόρων “wagner group”, μια κρατικά ελεγχόμενη αλλά τυπικά ιδιωτική ρωσική blackwater…

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι άλλο. Τα κίνητρα που αποδίδει η αγγλική καθεστωτική πατσαβούρα στη ρωσική στρατοπέδευση στη λιβύη. Και είναι σημαντικό επειδή (άθελά της) η sun επιβεβαιώνει την “εξτρεμιστική” θέση της ασταμάτητης μηχανής εδώ και πολύ καιρό.

Τι δουλειά έχει, λοιπόν, η Μόσχα στις όχθες της λιβύης, απέναντι απ’ την Πελοπόννησο, σύμφωνα με την sun; Δεν θα το φανταστείτε: επιδιώκει να βάλει στο χέρι τις “μεταναστευτικές ροές”, για να τις εξαπολύει κατά της ευρώπης!!!

Ναι, είναι εντελώς ηλίθιο από κάθε πλευρά εκτός από μία: δείχνει (με άγαρμπο τρόπο, αλλά ποιος προσέχει τέτοιες λεπτομέρειες πια;) ότι οι μετανάστες / πρόσφυγες έχουν τοποθετηθεί απ’ την πρωτοκοσμική φασιστορατσιστική ευρώπη (τα αφεντικά της δηλαδή) στη θέση βασικού στοιχείου του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, σε πρώτο πλάνο… Προβάλλονται σαν το “πιασάρικο στοιχείο”, εκείνο που αναμοχλεύει τον μικροαστικό εθνικισμό: ο ρατσισμός “γαλβανίζεται” για να γίνει “απόδειξη” του γιατί το ρωσικό κράτος είναι απειλή…

Θα μπορούσε η sun να πει άλλα πράγματα, κοντύτερα στην πραγματικότητα. Ότι, για παράδειγμα, η Μόσχα προσπαθεί να ελέγξει τις θαλάσσιες μεταφορές στη Μεσόγειο (όπως, αυτό είναι ευκολάκι, το Πεκίνο στο δυτικό Ειρηνικό). Ή ότι θέλει να αποκτήσει στρατιωτικό έρεισμα στην Αφρική, απειλώντας του πρωτοκοσμικούς «επενδυτές» εκεί.

Όμως δεν αποδίδει τέτοια κίνητρα στην ρωσική «απόβαση στη λιβύη». Επειδή, αν το κάνει, η αποκάλυψή της θα βρωμάει 4ο παγκόσμιο, και το κοινό της ίσως θορυβηθεί – όχι ειδικά για την ρωσία αλλά μάλλον σ’ ένα στυλ «τι γίνεται ρε μαλάκες; που πάμε;». Προτιμάει να πει κάτι βλακώδες (η Μόσχα στέλνει τους πρόσφυγες / μετανάστες στην ευρώπη!) συνεπές με το IQ του κοινού της. Συνεπές, όμως, κυρίως με τους επίσημους κρατικούς χειρισμούς: στέλνουμε τους θαλασσόμπατσους και τα πολεμικά μας να «περιορίσουν τις μεταναστευτικές ροές» (αυτό σας το λέμε) για να πιάσουμε πόστα στη Μεσόγειο λόγω εξελισσόμενου παγκοσμίου πολέμου (αυτό δεν σας το λέμε).

(φωτογραφία πάνω: Έτσι εικονογραφεί η sun την «ρωσική απειλή» από λιβύη μεριά. To μπλε βέλος είναι η απειλή των προσφύγων / μεταναστών…

Κάτω: Το ροζ κομμάτι είναι του στρατηγού Haftar…)

Ω, τι ευχάριστη επίσκεψη!

Κυριακή 5 Αυγούστου. Είναι αλήθεια ότι νοτιοκορεάτες κομμάντο (σε άγνωστη ποσότητα) βρίσκονται παρκαρισμένοι στην Κρήτη; Ναι, είναι εντελώς αλήθεια, εδώ και κάτι μέρες – αλλά μην περιμένετε η εθνική γραμμή να το μαρτυρήσει. Πρόκειται για την «αντιπειρατική μονάδα Cheonghae», που έκανε περιπολίες στον κόλπο του Άντεν, και προφανώς «φιλοξενείται» στην αμερικανική βάση της Σούδας. Σέρνουν μαζί τους κι ένα καταδρομικό, το “ο Μεγάλος Munmu”. Όμως μην ανησυχείτε: δεν πρόκειται να επιτεθούν κάπου στα ανατολικά. Το πιθανότερο είναι να μην επιτεθούν καν και καν οπουδήποτε – τα ενδεχόμενα μέρη / στόχους πρώτη φορά τα βλέπουν, οπότε…

Αιτία είναι η απαγωγή ενός νοτιοκρεάτη (και τριών φιλιπιννέζων) στη λιβύη, από κάποιους (άγνωστης ταυτότητας;) ένοπλους. Μπορεί να φαίνεται παράξενο από πρώτη ματιά, αλλά στην εμφυλιοπολεμική λιβύη οι δουλειές συνεχίζονται κανονικά, και διάφορες νοτιοκορεατικές επιχειρήσεις «δραστηριοποιούνται» εκεί, ειδικά στις κατασκευές και στη διαχείριση αγωγών ύδρευσης.

Λέγεται πως ο νοτιοκορεάτης Moon βρέθηκε σε δύσκολη θέση μ’ αυτήν την απαγωγή, και αναγκάστηκε να… Έχουμε άλλη γνώμη. Όσο καλοεκπαιδευμένοι κι αν είναι οι νοτιοκορεάτες κομμάντο, έρημο δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους· θα χαθούν! Είναι άχρηστοι για επιχείρηση απελευθέρωσης – και στη Σεούλ δεν είναι βλάκες να μην καταλαβαίνουν τι θα σήμαινε μια αποτυχημένη προσπάθεια απελευθέρωσης... Όπως είναι λογικό (κι όπως έγινε και σε μια άλλη περίπτωση με νοτιοκορεάτες ναυτικούς, που πιάστηκαν όμηροι από πειρατές στη δυτική Αφρική τον περασμένο Μάρτη), το ζήτημα θα διευθετηθεί με διαπραγματεύσεις. Ίσως και με την καταβολή κάποιων λύτρων.

Ο Moon δεν αναγκάστηκε λοιπόν, όσο κι αν πουλάει στο εσωτερικό το «ο ένδοξος στρατός μας θα απελευθερώσει τους 1 + 3 ομήρους». Επιλέγει να δηλώσει τη νοτιοκορεατική συμμετοχή, μικρή μεν αλλά ισχυρή συμβολικά, στην παγκόσμια ενίσχυση του μιλιταρισμού. Πρόκειται για θέαμα στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά έχει μια ορισμένη ιδεολογική ισχύ.

Όσο για το ελλαδιστάν; Για παρκινγκ, ανεφοδιασμούς, ξεκούραση, άντε και καμιά περιήγηση σε κοντινά αξιοθέατα, μια χαρά είναι η «παροχή υπηρεσιών» εκ μέρους του στον διεθνή μιλιταρισμό. Αλλά το θεωρούμε απίθανο να παρακαλέσουν οι φαιορόζ τους κορεάτες κομμάντο, μιας και έκαναν την τιμή να παρκάρουν στην ιερή ελληνική γη, και προκειμένου να μην φύγουν άπραγοι, να «λευτερώσουν τα δύο παλληκάρια μας που είναι αιχμάλωτα στο Edirne»!

Όχι, αυτό θα ήταν too much…

Μεσόγειος 3

Σάββατο 30 Ιούνη. Οι μετανάστες / πρόσφυγες που προσπαθούν να διασχίσουν την κεντρική Μεσόγειο γίνονται, έτσι, ο «μαλακός στόχος» της στρατιωτικοποίησης, που αφορά οπωσδήποτε και την δική τους υποτίμηση / απανθρωποποίηση, αλλά όχι μόνον αυτή.

Δυστυχώς (και την εννοούμε την λέξη) οι μόνοι που είναι πρακτικά αντίπαλοι σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις, είναι οι μκο που ασχολούνται με την διάσωση μεταναστών ναυαγών στη Μεσόγειο. Η γερμανική μκο (με έδρα την Δρέσδη) που κουμαντάρει το πλοίο mission lifeline έχει έρθει σε σύγκρουση τόσο με την «λιβυκή ακτοφυλακή» όσο και με τα ευρωπαϊκά αφεντικά της (γιατί έτσι έχουν τα πράγματα), ήδη απ’ το περσινό καλοκαίρι: αρνείται (και σωστά κάνει) να παραδίδει τους ναυαγούς που διασώσει, στο λιβυκό παρακράτος. Πέρυσι οι λίβυοι «ακτοφύλακες» έκαναν ρεσάλτο στο lifeline για να απειλήσουν το πλήρωμά του, που είχε τραβήξει τότε 52 ανθρώπους απ’ την θάλασσα.

Φέτος το πράγμα χόντρυνε, όχι απ’ τους λίβυους «ακτοφύλακες» αλλά απ’ τα πρωτοκοσμικά αφεντικά τους: ιταλούς, και όχι μόνο. Ο επικεφαλής της lifeline Axel Steier στράφηκε, με ανοικτή επιστολή του, κατά του ακροδεξιού γερμανού υπ.εσ. Seehofer:

… Δεν επιτρέπεται να επιστρέφουμε ανθρώπους στη λιβύη, ακόμα κι αν μας κάνετε μήνυση γι’ αυτό… Ούτε εσείς επιτρέπεται να επιστρέφεται ανθρώπους στη λιβύη, γι’ αυτό υποστηρίζετε τη λιβυκή ακτοφυλακή, που δεν δεσμεύεται από τους κανόνες δικαίου τους οποίους εσείς ορκιστήκατε να τηρείτε…

…Υπάρχει ένας αριθμός από ψευδείς κατηγορίες ότι το lifeline αγνοεί τις εντολές διάφορων «κέντρων θαλάσσιας διάσωσης»… Η μόνη εντολή που απέρριψε το πλοίο ήταν να παραδώσει τους ανθρώπους στην αυτοαποκαλούμενη λιβυκή ακτοφυλακή, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με την Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, και κατά συνέπεια θα ήταν εγκληματικό… Είναι ντροπή το ότι η κυβέρνηση συκοφαντεί τις θαλάσσιες διασώσεις συμβάλλοντας στο να πνίγεται κόσμος στη Μεσόγειο…

Παρότι αυτές οι μκο έχουν μια ορισμένη υποστήριξη από κόμματα της ευρωπαϊκής αριστέρας, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αποτρέψουν μόνες τους αυτόν τον σχεδιασμό στρατιωτικοποίησης της Μεσογείου με «άξονα» την «αποτροπή των μεταναστευτικών ροών». Ήδη η συκοφάντησή τους έχει εφεύρει την κατηγορία: είναι παράνομοι διακινητές…

Κορέες 1

Παρασκευή 18 Μάη. Δεν εκπυρσοκρότησε τυχαία ο Kim χτες φωνάζοντας (εμμέσως, αυτό είναι μια άλλη ιστορία) προς Ουάσιγκτον μεριά ότι «ξεχάστε την συνάντηση αν το πάτε έτσι!». Την αφορμή την έδωσε ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του ψόφιου κουναβιού John Bolton, που δήλωσε ότι γουστάρει «το μοντέλο της λιβύης» για την «αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας».

Το δεδομένο πίσω απ’ το ραντεβού της 12ης Ιούνη είναι ότι το βαθύ αμερικανικό κράτος έχει πάρει χαμπάρι ότι αυτή η διαδικασία πρέπει να αποτύχει· ακόμα και συμβολικά. Ο Bolton είναι γνωστό «γεράκι», και δεν διορίστηκε στο πόστο του νο 1 συμβούλου για να ταΐζει τις πάπιες. Η «πίσω απ’ τις κουρτίνες» πρόταση που μετέφερε το άλλο «γεράκι» (ο νέος υπ.εξ. και πρώην αφεντικό της cia Pompeo) στην Πγιονγκγιάνγκ ήταν ακριβώς στη γραμμή “θα σας κάνουμε Λιβύη”: αρχίστε να καταστρέφετε τις πυρηνικές σας κεφαλές, κι αν είστε προκομένοι σε κανά εξάμηνο τα λέμε για τα παρακάτω. Μ’ αυτά τα δεδομένα ο Kim όφειλε να εκπυρσοκροτήσει (με την σιωπηλή συγκατάθεση της Σεούλ, και όχι μόνο).

Από πρώτη ματιά οι χθεσινές δηλώσεις του βορειοκορεατικού καθεστώτος θα μπορούσαν να είναι risky business: να σημαίνουν το τέλος του ροζ σύννεφου πάνω απ’ την κορεατική χερσόνησο… Φαίνεται όμως ότι εκει ξέρουν καλά τι κάνουν και πότε! Το ψόφιο κουνάβι (σε συνεννόηση με τον σύμβουλό του) έκανε πίσω, στο εξής στυλ (τα λόγια δικά μας, το νόημα δικό τους): όχι, δεν σκεφτόμαστε κάτι σαν την Λιβύη για την περίπτωση της βόρειας Κορέας… αλλά αν αυτοί δεν συμφωνήσουν θα έχουν την τύχη της Λιβύης… Αχά!!!

Το ότι τα υπό εξέλιξη, τότε, πυρηνικά όπλα του Καντάφι βρυκολακιάζουν στην ανατολική ασία, είτε σαν Boltonιος «ρεαλισμός» είτε σαν ψοφιοκουναβική αναδίπλωση, είναι χαριτωμένο: δείχνει με αντεστραμμένο τρόπο γιατί η Πγιονγκγιάνγκ δεν πρόκειται ποτέ (ΠΟΤΕ!) να καταστρέψει τα πυρηνικά και τους πυραύλους της. Η εν μέρει οπισθοχώρηση του ψόφιου κουναβιού είναι κι αυτή δηλωτική: έχοντας την προσμονή του νόμπελ ειρήνης το ψόφιο κουνάβι δεν μπορεί να υποστηρίξει ακόμα, ανοικτά, την «γραμμή» του βαθέος αμερικανικού κράτους πίσω του και γύρω του.

(φωτογραφία: Αυτός με τα κατεβασμένα μούτρα είναι ο εθνικός σύμβουλος Βolton: σ’ αυτήν την επικίνδυνη ηλικία που το μόνο που μπορεί να τον συγκινήσει πια είναι ένα παγκόσμιο πυρηνικό μανιτάρι που θα παρακολουθεί απ’ το ασφαλές καταφύγιό του… Τον άλλον τον ξέρετε.

Είναι από χθεσινή συνάντησή τους με τον γγ του νατο Jens Stoltenberg στην Ουάσιγκτον. Όπου το ψόφιο κουνάβι απείλησε ότι «θα τα κανονίζουμε τα κράτη / μέλη του νατο που δεν πληρώνουν την συμμετοχή τους – όπως την γερμανία»…

Εεεεεε… Ναι, βέβαια αρχηγέ….)