Tag: ιδεολογία

Financialization of nature 2

Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη>> H χρηματιστικοποίηση της φύσης επιδιώκει μεν την ιδιοκτησία επάνω σε διάφορα φυσικά υποθέματα, αλλά μπορεί να γίνει και χωρίς ιδιοκτησία με την στενή έννοια. Μέσω της (ιδιωτικής) διαχείρισης ενός τέτοιου υποθέματος. Μια εταιρεία / ιδιοκτήτρια ενός δικτύου ύδρευσης, για παράδειγμα, δεν έχει την ιδιοκτησία του νερού με την στενή έννοια. Διαχειρίζεται όμως τις ροές του. Αυτό δεν σημαίνει λιγότερη εμπορευματοποίηση. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους ιδιωτικοποιημένους highways: δεν είναι ιδιοκτησία των εταιρειών, αυτές τους διαχειρίζονται / εκμεταλλεύονται.

Με την ίδια έννοια μια εταιρεία που αναλαμβάνει την αναδάσωση μιας καμένης δασικής έκτασης δεν αναγορεύεται αυτόματα σε ιδιοκτήτη της… Ωστόσο, με βάση την υπουργική απόφαση (του 2021…) έχει την πλήρη ευθύνη της αναδάσωσης, με έναν τυπικό έλεγχο από κάποια κρατική υπηρεσία (ότι κι αν σημαίνει τέτοιου είδους «έλεγχος»…)

Ο “ΑνΑΑ” είναι ο ανάδοχος αναδάσωσης…

Με δεδομένο ότι μπορεί να αγοράσει «το απαραίτητο φυτευτικό υλικό» από ιδιωτικά φυτώρια, μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα ότι η εταιρεία / ανάδοχος έχει ουσιαστική, αποφασιστική αρμοδιότητα για το «μελλοντικό δάσος», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό… Επιπλέον, μπορεί να συμπεριλάβει αυτήν την δραστηριότητά της (σαν χρήμα / έξοδο) στο portfolio των δραστηριοτήτων της, να επιδείξει «πράσινο» προφίλ, και να πετύχει άνοδο της μετοχής της χάρη στην επίδειξη «κοινωνικής υπευθυνότητας». Μπορεί ακόμα να συμψηφίσει (σε κάποιο χρηματιστήριο «αποτυπωμάτων άνθρακα»…) αυτήν την «ενάρετη» και «κατά της κλιματικής κρίσης» δραστηριότητά της, με κάποια άλλη όχι και τόσο φιλική, κι έτσι να μειώσει τις «ποινές» της. Επειδή άλλωστε η αναδάσωση δεν είναι μια στιγμιαία πράξη αλλά περιλαμβάνει την παρακολούθηση, την φροντίδα των νέων δέντρων, το πότισμά τους επί χρόνια, συχνά αντιπλημμυρικά έργα και την συντήρησή τους, η ιδιωτική διαχείριση του καμένου δάσους που εμπορευματοποιείται έμμεσα μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και «επένδυση». Η οποία («επένδυση») μπορεί να έχει ανταλλάγματα (απ’ το κράτος για παράδειγμα) σε άλλες επενδύσεις, πιο κλασσικές.

Δεν πρέπει να μπερδευτεί κανείς με τους παλιούς «εθνικούς ευεργέτες»! Εκείνοι ήταν αστοί της διασποράς που ήθελαν να βοηθήσουν τον πληθυσμό της ελληνικής ενδοχώρας παρακάπτοντας το κράτος στο οποίο δεν είχαν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη… Τώρα πρόκειται για «εισηγμένες» στην εποχή του «εμπορίου ρύπων»…

Πέρα απ’ αυτά το δίκτυο της δεη θα μπορούσε να κατηγορηθεί ακόμα και για εμπρησμούς…

Συμβαίνουν μάλιστα και ενδιαφέρουσες (ας πούμε…) συμπτώσεις:

Η «φιλική» προς τα καμένα δάση στη βόρεια Εύβοια EREN Group είναι μια γαλλική εταιρεία που μεταξύ άλλων εγκαθιστά και εκμεταλλεύεται αιολικά πάρκα…

Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του – για την εταιρική καλοσύνη…

Financialization of nature 3

Θα γίνει άραγε και ο us army «ανάδοχος»; Έχουν δημιουργηθεί πολλά στρέμματα ευκαιριών και γι’ αυτόν… στον Έβρο…

Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη>> Το ότι «το Ελληνικό Δημόσιο δεν απεμπολεί οποιοδήποτε δικαίωμα του επί των εκτάσεων αυτών» πιθανόν να αφορά την ιδιοκτησία με την στενή έννοια των εκτάσεων που υιοθετούν οι «ανάδοχοι» (νονοί;), αλλά δεν σημαίνει κάτι παραπάνω. Ούτε και στις εκτάσεις των αμερικανικών βάσεων «το ελληνικό δημόσιο απεμπολεί…» – και λοιπόν;

Το ουσιαστικό στη συγκυρία των τελευταίων χρόνων είναι (κατά την ταπεινή άποψη της ασταμάτητης μηχανής) το αν γίνεται (και πως γίνεται…) μια «υπόγεια» μετάβαση προς την χρηματιστικοποίηση φυσικών υποθεμάτων (στην προκείμενη περίπτωση δασικών εκτάσεων) στο ελλαδιστάν – και κατά πόσον οι όποιες αδυναμίες προφύλαξης των δασών σχετίζονται («υποκειμενικά» ή «αντικειμενικά» είναι ένα υπο-θέμα) μ’ αυτήν την μετάβαση.

Κομβική κίνηση (για να βγει συμπέρασμα)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Κι έτσι (όχι τόσο ξαφνικά!!) κεραυνός φαίνεται ότι κτύπησε ένα ισπανικό καθεστωτικό μήντιο, απ’ τους cheerleader εδώ και 1,5 χρόνο υπέρ του νατο στην ουκρανία, την El Pais:

Τίτλος: Υπερασπίζοντας τους Ουκρανούς μέχρις θανάτου … των Ουκρανών

Υπότιτλος: O πόλεμος είναι μια σύγκρουση δι’ αντιπροσώπων μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας που έχει ρίζες που προηγούνται της εισβολής, και του οποίου οι άμεσες συνέπειες είναι η υπαγωγή του project της Ε.Ε. στη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ

Τι είναι; Ένα απλό «άρθρο γνώμης» που κάπως ξέφυγε; Όχι δα!!!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ζήτω η γενετική μηχανική! (Το λένε οι αβανταδόροι…)

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Πριν μια βδομάδα διαβάσατε (όσες και όσοι, με το ζόρι δεν γίνεται…: απώθηση και χειραγώγηση 1, 2) για την «απελευθέρωση» των γενετικών μεταλλάξεων (και στο πιάτο σας…) απ’ την ε.ε. Δείτε τώρα ένα στιγμιότυπο απ’ την απέναντι πλευρά, την πλευρά των κλακαδόρων, των αβανταδόρων, των λακέδων, που δεν χάνουν τον χρόνο τους:

Ένα ψέμα ολκής  – και μια απειλή + ελεεινή προβοκάτσια…

Πρώτα το ψέμα:

Ήταν ένας αγώνας δεκαετιών για τους επιστήμονες και τους αγρότες που… Όχι βέβαια!!! Ήταν ένα επιθετικό (και καλοπληρωμένο πάνω και κάτω απ’ το τραπέζι) lobbing πολλών χρόνων στη γραφειοκρατία των Βρυξελών και στην commission απ’ τις εταιρείες βιοτεχνολογίας / γενετικής μηχανικής και απ’ τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος (τύπου monsanto/bayer και σια…). Όσο για τους «αγρότες»; Ναι: υπάρχουν στην ε.ε. οι αγροβιομηχανίες που επείγονται να πουλήσουν γενετικά δηλητήρια∙ όπως υπάρχουν και οι φαρμακομαφίες που κάνουν το ίδιο στους δικούς τους τομείς.

Δεν το ξέραμε; Το ξέραμε, απ’ τις δεκαετίες του ’70, του ’80, του ’90… Έχουν ωστόσο υπάρξει και υπάρχουν αντιδράσεις δεκαετιών – από αγρότες του είδους που υμνούνταν μόλις πριν λίγα χρόνια: βιολογικούς καλλιεργητές… Και όχι μόνο απ’ αυτούς.

Η απειλή + ελεεινή προβοκάτσια:

Ετοιμαστείτε για αντιδράσεις από ορισμένες περιβαλλοντικές ομάδες οι οποίες έχουν αποκτήσει μεγάλη επιρροή (και χρήματα) υποδαυλίζοντας τους φόβους για τις τεχνολογίες που δεν ταιριάζουν στον ορισμό τους για το τι είναι «φυσικό»

Α χα!!! Οι «ορισμένες περιβαλλοντικές ομάδες» (ευτυχώς δεν υπάρχουν τέτοιες στα μέρη μας… οι γνωστοί καταξιωμένοι «οικολόγοι» διαφόρων ειδών κοιτάνε απ’ την άλλη…) τα «πιάνουν», ε; Από που άραγε; Και «υποδαυλίζουν»!!! Ω οι παλιάνθρωποι!!! «Υποδαυλίζουν φόβους για τις τεχνολογίες»!!!… «Που δεν ταιριάζουν στον ορισμό τους για το τι είναι ΄φυσικό’»!!! Βρε τους αληταράδες!!! Βρε τους πληρωμένους οπισθοδρομικούς!!! Θέλουν να πάνε κόντρα στην «επιστήμη» και στην «πρόοδο» των οποίων τα καπιταλιστικά αφεντικά ορίζουν τι είναι «φυσικό»!!!

Ιδού λοιπόν: θα σας / μας πουν «ψέκα», «ανορθολογικούς», κλπ…. Ποιοι; Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου πρώτη και καλύτερη απ’ όλους, για να κάνει την βρωμοδουλειά της δεξιάς και της ακροδεξιάς (του κράτους και του κεφάλαιου).

Έτσι, για να ξέρετε: «Πρώτοι στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση, πρώτοι στο τσατσιλίκι και στο μπατσιλίκι της!!!»

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 31 Ιούλη>> Μπορούμε να δεχτούμε σα δεδομένο ότι σε κάθε πόλεμο (ακόμα και σε πολέμους «κατά του αόρατου εχθρού»…) η παραπληροφόρηση, η αποπληροφόρηση, η διαστρέβλωση, τα ψέματα κάθε είδους, είναι στην ημερήσια διάταξη εκείνων που κατέχουν εξουσία / εξουσίες – ειδικά όταν τα πράγματα-δεν-πάνε-καλά. Αυτή η παραδοχή μας απαλλάσσει από ηθικολογικές ενστάσεις και άχρηστη αγανάκτηση.

Όμως για να έχει κάποια αποτελεσματικότητα η «συσκότιση» απ’ την μεριά οποιουδήποτε συστήματος εξουσίας, σε οποιονδήποτε πόλεμο, θα πρέπει να είναι αδύνατη ή, έστω, εξαιρετικά δύσκολη η γνώση του τι λέει «η άλλη πλευρά», ακόμα κι αν λέει τα δικά της ψέματα. Με άλλα λόγια το κοινότοπο: η συσκότιση και η διαστρέβλωση είναι η άλλη πλευρά της λογοκρισίας∙ αν η δεύτερη δεν είναι πετυχημένη, τότε και οι πρώτες μπορεί να καταντήσουν εξουσιαστική γελοιότητα.

Με την εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια πριν σχεδόν 1,5 χρόνο, ένα απ’ αυτά που έκαναν τα δυτικά αφεντικά ήταν να απαγορεύσουν την ιντερνετική πρόσβαση σε δύο ρωσικά κανάλια, το sputnik και το rt, έτσι ώστε «να μην εκτίθενται οι – παίδες – δυτικοί στην προπαγάνδα της Μόσχας». Αναμενόμενη ενέργεια λογοκρισίας… μόνο που ήταν αποτυχημένη «από κούνια». Πρώτον επειδή όποιος θέλει να έχει πρόσβαση στα «απαγορευμένα» μπορεί να το κάνει εύκολα μέσω VPN∙ και (κυρίως) δεύτερον, επειδή η «ρωσική άποψη» (με τις δικές της σκοπιμότητες) είναι διαθέσιμη διαδικτυακά από πολλές και διαφορετικές μεριές, έτσι ώστε κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να συγκρίνει, ακόμα κι αν πρέπει να συγκρίνει αντίπαλα ψέματα και αντίπαλες συσκοτίσεις.

Γίνεται γι’ αυτό όλο και πιο γελοία ή, γίνεται όλο και πιο έντονα η σημαδούρα της ως τώρα ανομολόγητης δυτικής (νατοϊκής) αποτυχίας η δυτική καθεστωτική προσπάθεια να παρουσιάζεται το άσπρο μαύρο στο ουκρανικό πεδίο μάχης: εκείνοι που αδιαφορούν (η μεγάλη μάζα των δυτικών αιχμάλωτων) δεν ασχολούνται καν και καν∙ κι όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μάθουν, ακόμα και από «πρώτο χέρι»!

Για παράδειγμα, αυτός ο αμερικάνος βαθυκρατικός που είναι διορισμένος υπ.εξ., ο Παρωπίδας, πριν 8 μέρες, στις 23 Ιούλη, μιλώντας για την θρυλική «ουκρανική αντεπίθεση» που ξεκίνησε στις 4 Ιούνη, είχε την έμπνευση να πει ότι

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι τρομοκράτες δεν θα σταματήσουν!

Δευτέρα 5 Ιούνη>> Ναι, έκαναν μεγάλη καριέρα όλα τα τσιράκια του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος… Ναι η τρομοκρατία είναι πια το «είναι» τους… Και ναι, έχουν «μεγάλα σχέδια» για πάρτη μας…

H κυρία στη συνέχεια είναι γνωστή:

«Ανακάλυψε» ότι το τελευταίο «όπλο διεθνούς εμβέλειας» του δυτικού συμπλέγματος, ο ΠΟΥ, «ανακάλυψε» την disease X – και έσπευσε να παίξει τον δικό της ρολάκο… Τι είναι όμως η “disease X” και γιατί την θυμήθηκε τώρα ο ΠΟΥ;

Το όνομα “disease X” είναι ο κωδικός με τον οποίο τα αφεντικά του συμπλέγματος κι όλοι οι ειδικοί σφουγγοκωλάριοί τους επικοινωνούν μεταξύ τους εδώ και χρόνια σε «ασκήσεις ετοιμότητας», «συνέδρια», «games» κλπ. Πρόκειται για τον καθόλου κρυφό καϋμό όλων αυτών των καθαρμάτων: μια μεταδοτική, φονική ιική μόλυνση που θα σκοτώνει αβέρτα κουβέρτα… Έτσι ώστε να εδραιωθούν σαν «σωτήρες», επιβάλλοντας για πάντα δια της βίας τις νόρμες της 4 βιομηχανικής καπιταλιστικής επανάστασης.

Η «πανδημία Covid-19» σκηνοθετήθηκε πολύ κοντά σ’ αυτό το σενάριο, αλλά ο τσαχπίνης ήταν πιο αθώος ακόμα και από μια μέση παραλλαγή ιού γρίπης – τώρα είναι αναγκασμένοι να το παραδεχτούν… Έκαναν όμως ότι μπορούσαν – και μπόρεσαν πολλά! Ωστόσο, παρά τα τεράστια κέρδη και την ασυλία τους, απέτυχαν όχι μόνο να επιβληθούν αλλά, εν τέλει, να φιμώσουν όσους και όσες ήξεραν τι μεθόδευαν.

Συνεπώς το «απόλυτο κακό», η άγνωστη αλλά τόσο πολύ επιθυμητή «disease X», βρίσκεται πάντα πάνω στον πάγκο του χασάπη. Ο ΠΟΥ την «θυμήθηκε» τώρα, όχι μόνο επειδή είναι πια το γραφείο τύπου του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων (κατά κόσμον Bill Gates και σια…) αλλά, κυρίως, επειδή όλες αυτές οι ύαινες μαζί (ο ΠΟΥ, οι χρηματοδότες του, το νατο από πίσω…) προσπαθούν να επιβάλλουν στον πλανήτη την Συνθήκη για τις Πανδημίες… Η οποία θα δίνει την απόλυτη εξουσία «αντιμετώπισης μιας πανδημίας» στον όποιο πρόεδρο του ΠΟΥ, δηλαδή στα αφεντικά του. Τα κόκκινα μαντήλια έχουν ονομάσει ήδη αυτή την «συνθήκη» το ΔΝΤ της υγείας.

Δημιουργεί κλίμα λοιπόν ο Tedros, και φυσικά κάθε τσιράκι ακολουθεί. «Έρχεται μεγάλο κακό, λύστε εντελώς τα χέρια στις δυτικές φαρμακομαφίες για να σας σώσουν»∙ έτσι πάει το θρίλερ προσεχώς! τώρα…

Το «μεγάλο ρεμάλι» (ο Reiser…) είχε προειδοποιήσει έγκαιρα πάντως. Και τότε ήταν πολλοί που γέλασαν. Τότε… Τώρα; «Πες μου ποιον φόβο αγάπησες πάλι…»

 

Το DDT της δημοκρατίας

Αυτό κι αν είναι ψέκασμα! Με ιατρική και επιστημονική εγγύηση φυσικά! (Μέχρι που αποκαλύφθηκε η τοξικότητα…)

Δευτέρα 15 Μάη>> Οι μεν θα το ρίξουν στον ένα για να φύγει ο άλλος. Οι δε θα το ρίξουν στον άλλο για να μην έρθει ο ένας. Η θρυλική «γιορτή της δημοκρατίας» είναι επιχείρηση απολύμανσης. Οι υπήκοοι δεν ψηφίζουν∙ ψεκάζουν με το γνωστό παρασιτοκτόνο «μηχείρον».

(Και μετά τους πιάνει φαγούρα, βγάζουν καντήλες, βήχουν και ξεροβήχουν… Μα αυτά είναι δηλητήρια, πρέπει να κρατάς τη μύτη σου όταν τα χρησιμοποιείς…)

Ας είμαστε, όμως, δίκαιοι: το εκλογικό σώμα είναι τσακισμένο ψυχο-συναισθηματικά. Είναι ένα συλλογικό σώμα Xanax, ένα συλλογικό σώμα υπό χημική καταστολή. Το “no future” κάποτε ήταν punk σλόγκαν∙ τώρα το “no present” είναι η σημαία της μεγάλης φυγής προς οτιδήποτε virtual, οτιδήποτε παραισθησιακό, όσο σάπιο κι αν είναι. Η γενική παρακμή του δυτικού καπιταλισμού, όχι μόνο οικονομική και θεσμική αλλά και ηθική, αισθητική, διανοητική, είναι επενδεδυμένη σε κάθε γωνιά του «ανήκομεν εις την Δύσιν». (Για να μην πούμε για την «σωστή μεριά της ιστορίας» και ανατριχιάσετε!) Και σ’ αυτήν εδώ την άκρη της χερσόνησου του Αίμου, που την έβγαζε (και θα ήθελε να συνεχίσει να την βγάζει) με προσόδους (γαιοπροσόδους και αντιπαροχές, προσόδους πολιτικές, προσόδους γεωπολιτικές), η αυτοκριτική δεν ήταν ποτέ mainstream προσόν. Ούτε ατομικό, ούτε συλλογικό. Απομένουν μόνο τα μικροαστικά σωσίβια: η μικρόνοια, η μνησικακία, η μικροψυχία, ο κυνισμός. Και οι ψυχολόγοι.

Panagos rules OK! Τα «μπαρμπαδάκια – μικρές σταγόνες αισιοδοξίας» κυκλοφορούν επικίνδυνα!

Κάτι «έξω-από-δω» πρέπει να φταίει! Κάτι διαβολικό! Κάπου πρέπει να πεταχτούν οι ευθύνες! Η βαθύτερη ιστορική συνέχεια, η μόνη ίσως κληρονομιά απ’ τους «αρχαίους ημών προγόνους», το δείχνει: στον αποδιοπομπαίο τράγο, στον φαρμακό.

Ας αγκαλιάσουμε λοιπόν το «μηχείρον», ας το κρατήσουμε σφικτά, ας δεθούμε με δαύτο: ο μικροαστισμός είναι εδώ και χρόνια μια απότομη, κακοτράχαλη κατηφόρα, μπορεί και γκρεμός. Οπότε ας παραστήσουμε ότι κάνουμε bungee jumping…

(Με μια συζητήσιμη – σίγουρα από γραμματολογική άποψη – ταύτιση υποκειμένου και αντικειμένου στην ίδια φράση, το κκε υποστηρίζει ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Χμμμμ…. Σα να έρχεται (το κκε) στα λόγια μας. Η απαισιοδοξία είναι το μεγάλο κοίτασμα κάτω απ’ την επιφάνεια αυτών των λέξεων. Διότι γίνεται λόγος για σωτηρία∙ όχι για απελευθέρωση∙ όχι για κοινωνική χειραφέτηση∙ ούτε καν για εργατική δικαιοσύνη. (Πάνε αυτά. Δεν πουλάνε…)

Όχι, δεν κάνουμε κριτική κομμουνιστικής ορθότητας!! Έτσι κι αλλιώς τα λόγια τα παχιά είναι φτηνά και εύκολα. Πόσοι άραγε δηλώνουν έτοιμοι για την «επανάσταση» (στις 21 Μάη) απ’ αυτούς που κρατικοποιήθηκαν φανερά και πανηγυρικά τα τελευταία 3 χρόνια; Όχι λοιπόν, δεν είμαστε εκπρόσωποι της σύγχρονης εργατικής τάξης (απλά και μόνο μέλη της…) για να κουνήσουμε το δάκτυλο…

Αλλά η σωτηρία σαν πολιτικό ζητούμενο είναι χειρότερη από κινούμενη άμμο. Άλλοι ελπίζουν στη σωτηρία απ’ τον μεγαλο(α)δύναμο. Άλλοι είναι σίγουροι ότι τους έσωσαν οι φαρμακομαφίες. Πολλοί ποντάρουν στη σωτηρία μέσω τζόγου. Όλοι σώζονται απ’ τις καθημερινές δόσεις αντικαταθλιπτικών. Κάποιοι τα βροντάνε και φεύγουν – για να σωθούν. Εν τέλει πολύς λαός θα το ρίξει είτε στον έναν, είτε στον άλλο, είτε στον επόμενο και στον παρεπόμενο, θα ψεκάσει δεξιά κι αριστερά ή θα παραστήσει τον εκλεκτικό, αφού άλλωστε το super market της ολιγαρχικής εκπροσώπησης εκτός από απορρυπαντικά διαθέτει και σάλτσες – για να «σώζεται», για όλα τα γούστα, το κατιτίς τους. Το «βίωμα»….

Το πρόβλημα με την «σωτηρία» δεν είναι ότι λείπει ο κομμουνισμός από τις φλέβες της. Ούτε ότι ακόμα κι αν είναι φανατικά ζητούμενη παραμένει πάντα αβέβαιη. Το πρόβλημα είναι ότι αναβλύζει εσχατολογία και παραίτηση∙ ίσως και μοιρολατρεία. Η σωτηρία ποτέ δεν ήταν μοχλός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού∙ κουβαλάει μάλλον ένα βαρύ φορτίο απελπισίας.

Εκτός αν κάποιοι προβοκάτορες ολοκληρώσουν το σύνθημα κάνοντάς το τριγωνικό. Ως εξής: μόνο ο λαός σώζει τον λαό – από τον εαυτό του!! Αλλά αυτό τι είναι; Γρίφος; Σοφιστεία; Εξυπνάδα; Ή περιθωριακή αναρχοαυτόνομη σχοινοβασία;

Μόλις ο λαός καταλήξει με ποιόν είναι σε πόλεμο, με την ρωσία; την κίνα; τη λευκορωσία; το ιράν; τις αραβικές πετροχούντες; το ευρασιατικό project; το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη; και κυρίως όταν και όποτε τελειώσει αυτός ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος, θα σας απαντήσουμε σ’ αυτά τα φλέγοντα περί λαού-ενώπιον-των-ευθυνών-του… Ως τότε «σκάσε και σκάβε» – για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται…)

Μην παραμυθιάζεσθε! Δεν είναι ένα εμπόλεμο σόι! Είναι ένα εμπόλεμο καθεστώς με (σχεδόν) διακομματική συναίνεση…

Πώς το συμπύκνωσε η άλλοτε αυθεντική λαϊκή σοφία; Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς; Ε, αυτό.

Εκλογές και κόμματα…

Αυτό είναι πρόσφατο: του 2022…

Δευτέρα 8 Μάη>> Ανία και βαρεμάρα; Αβεβαιότητα; Ακηδία; Προφύλαξη προσωπικών δεδομένων; Το 1/3 όσων απαντούν στις έρευνες κοινής γνώμης περί της εκλογικής συμπεριφοράς τους σε λιγότερο από δυο βδομάδες (υπάρχουν πολλοί / πολλές που δεν απαντούν) είτε δηλώνουν ότι είναι αναποφάσιστοι, είτε δηλώνουν ότι ΔΕΝ είναι σίγουροι πως θα ψηφίσουν εκείνο που δήλωσαν λίγο πριν στο ίδιο ερωτηματολόγιο… Ρευστότητα, που πονοκεφαλιάζει τους επαγγελματίες προφήτες της «λαϊκής θέλησης», οδηγώντας τους σε όλο και με εξεζητημένα ανακριτικά / εκμαιευτικά σχήματα. Κρίμα! Κρίμα για την «λαϊκή θέληση»! Με τόσο μεγάλη ποικιλία πολιτικών εμπορευμάτων στα ράφια να σουφρώνει τα μούτρα της; Α πα πα!! Πού οδεύομεν κύριοι;;

Η απάντηση έρχεται από εκεί που δεν θα το περιμένατε. Από έναν καλόγερο! (Όχι τον γνωστό!…) Το μέλος του τάγματος των δομινικανών Dominique Durable, θρησκευτικός φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας, στη γαλλική Le Monde το 1948 (κι ενώ τα ερείπια του Β παγκόσμιου πολέμου κάπνιζαν ακόμα…), εκστασιασμένος απ’ τις προοπτικές της «νέας επιστήμης» με το όνομα Κυβερνητική, κατέθεσε ένα άρθρο με τίτλο UNE NOUVELLE SCIENCE : LA CYBERNETIQUE. Vers la machine à gouverner, που απαντάει (από τότε!) στην τωρινή και την αυριανή δυσθυμία των εκλογέων∙ κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν. Διαβάστε παρακαλούμε για να διαπιστώσετε ότι τελικά το ένστικτο της «λαϊκής θέλησης» καταλαβαίνει την ματαιοπονία των «σωτήρων» της, και προετοιμάζει αδιόρατα την «Μεγάλη Έξοδο» (μαζί με τ’ αφεντικά, αλλά τι να κάνουμε; Έτσι δουλεύει ο καπιταλισμός!)

Le Monde λοιπόν, 28 Δεκέμβρη 1948, και:

… Μια απ’ τις συναρπαστικότερες προοπτικές που δημιουργούνται είναι η δυνατότητα της λογικής ρύθμισης των ανθρώπινων υποθέσεων, και ειδικότερα εκείνων που αφορούν ανθρώπινες κοινότητες και παρουσιάζουν μια κάποια στατιστική κανονικότητα, όπως είναι τα ανθρώπινα φαινόμενα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Μπορεί άραγε να φανταστεί κάποιος μια μηχανή που θα συγκεντρώνει οποιοδήποτε είδος πληροφορίας, για παράδειγμα πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή και την αγορά∙ και ύστερα θα προσδιορίζει ποια θα είναι η πιθανότερη εξέλιξη της κατάστασης, σε συνάρτηση με την μέση ψυχολογία των ανθρώπινων όντων και των ποσοτήτων που είναι δυνατόν να μετρηθούν σε κάθε δοσμένη περίσταση. Είναι άραγε δυνατόν να διανοηθεί κάποιος μια κρατική μηχανή που θα καλύπτει όλα τα συστήματα λήψης πολιτικών αποφάσεων;… Προς το παρόν τίποτα δεν μας εμποδίζει να φανταστούμε κάτι τέτοιο. Μπορούμε να ονειρευτούμε την εποχή που θα είναι δυνατόν μια machine à gouverner (μηχανή διακυβέρνησης) να είναι σε θέση να συμπληρώνει – για καλό ή για κακό – την σημερινή προφανή ανικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου όταν ασχολείται με τον συνηθισμένο μηχανισμό της πολιτικής.

‘Όχι απλά αισιόδοξος ο πατήρ Durable το 1948, αλλά και έξω απ’ τα δόντια: «τι να περιμένουμε απ’ τους ηλίθιους;» λέει μιλώντας για την «προφανή ανικανότητα», χωρίς να διασαφηνίζει ποιους εννοεί. Τους εκλέκτορες; Τους εκλεγόμενους; Όλους μαζί;

Συνεχίζει:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.