Tag: ιδεολογία

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Ενώ οι εξελίξεις στο χώμα και στη λάσπη δεν δείχνουν ευοίωνες για τον τοξικό κλόουν του Κιέβου και τους νατοϊκούς συμμάχους του, η σχετική διεθνής φλυαρία / δημαγωγία ασχολείται με το αν το Βερολίνο θα δώσει μερικά απ’ τα Leopard 2 τανκς του για να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί απέναντι στη μοχθηρή ανεγκέφαλη αλεπού.

Το σχετικό θέαμα είναι υπερβολικά γκροτέσκο∙ η απήχησή του σώζεται μόνο απ’ την αδιαφορία και τα απανωτά διανοητικά βραχυκυκλώματα των υποτελών. Οι πρώτοι, ωμά και δημόσια αντίθετοι με ένα τέτοιο δώρο στο Κίεβο, είναι οι γερμανοί καραβανάδες – αυτό στα μέρη μας δεν λέγεται… Καθόλου παράξενο το ίδιο αντίθετοι (για την παραχώρηση αγγλικών τανκς) είναι οι καραβανάδες στο Λονδίνο∙ και για την παραχώρηση αμερικανικών οι ανάλογοι στην Ουάσιγκτον. Φοβούνται. Φοβούνται πως κάποιο ή κάποια απ’ τα πολύτιμα φονικά τους εργαλεία θα πέσει / πέσουν στα χέρια της Μόσχας, που έτσι θα μάθει τα μυστικά τους – για κακό σκοπό.

Εντελώς ρεαλιστικός φόβος∙ έτσι ακριβώς θα συμβεί!! Στο πεδίο οι ρώσοι τεχνολόγοι κάνουν διαρκώς βελτιώσεις, αναβαθμίσεις και εφευρέσεις ακυρώνοντας τα πλεονεκτήματα διάφορων δυτικών όπλων (π.χ. “penicillin”, χωρίς περισσότερα…). Πράγμα που έμμεσα αλλά καθαρά σημαίνει ότι οι δυτικοί καραβανάδες το έχουν πάρει απόφαση: είτε ό,τι έχει απομείνει απ’ τον ουκρανικό στρατό είτε οι μισθοφόροι των ουκρανών μαφιόζων δεν πρόκειται να νικήσουν και, αντίθετα, εδώ κι εκεί θα αναγκάζονται να υποχωρούν εγκαταλείποντας πολύτιμα γκάτζετς στα χέρια των μοχθηρών αλλά και τεχνολογικά ικανών της ρωσίας.

Πριν σχολιάσουμε γι’ αυτά γυρίζουμε λίγο πίσω, σ’ ένα video και μια φασιστο-περσόνα που παρουσίασε στις 21 του περασμένου Μάρτη. Πρόκειται για τον «πολύ» Oleksiy Arestovych, δεξί χέρι και εξ απορρήτων του κλόουν, που ακούστηκε πρόσφατα κάπως περισσότερο απ’ ότι συνήθως, όταν πριν καμιά 10αριά μέρες δήλωσε ότι η έκρηξη που κατέστρεψε μια πολυκατοικία στο Dnipo θάβοντας στα ερείπιά της 40 τουλάχιστον αμάχους οφειλόταν στην ανάσχεση ρωσικού πυραύλου απ’ την ουκρανική αεράμυνα, και όχι στην ρωσική βολή την ίδια. Έφτασε μάλιστα να δηλώσει ότι «οι ρώσοι δεν κτυπούν αμάχους», καταστρέφοντας (εξαιτίας και της θέσης του δίπλα στον κλόουν) το μόνιμο κατηγορητήριο των δυτικών και του τοξικού κατά της Μόσχας. Ύστερα ανακάλεσε και παραιτήθηκε απ’ το πόστο του «συμβούλου»∙ ύστερα ανακάλεσε την ανάκληση…. Ίσως φταίνε οι ουσίες, ίσως κάτι άλλο που δεν ξέρουμε. (Εκείνο που επίσης δεν ξέραμε ήταν ότι τον περασμένο Αύγουστο είχε δηλώσει υποψήφιος για την προεδρία του Κιέβου αν ο κλόουν δεν επιδιώξει δεύτερη θητεία… Χμμμμ…. Ενδιαφέρον…) Φαίνεται ότι είχε δίκιο για το Dnipo: μετά από κανά δυο μέρες οι δυτικές δημαγωγικές καταγγελίες για την ρωσική βαρβαρότητα εξαφανίστηκαν.

Σε κάθε περίπτωση και με την πρόσφατη σκανδαλώδη παραδοχή του για την πολυκατοικία στο Dnipo ο Arestovych έδειξε ότι «ξέρει πολλά»∙ και ότι μερικές φορές τα λέει. Υπό το φως των ως τώρα εξελίξεων αξίζει λοιπόν να ξαναεκτιμήσουμε τι θα μπορούσε να ξέρει τότε, στις 18 Μάρτη του 2019, όταν ο κλόουν δεν είχε εκλεγεί ακόμα, και τι είπε συντευξιαζόμενος όχι στο κανάλι των φασιστών του right sector αλλά στο cnn (μετά το διάρκειας ενάμισυ λεπτού video ακολουθεί η μετάφραση των αγγλικών υπότιτλων):

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά. [Το cnn μιλούσε για «πόλεμο στα ανατολικά» το 2019… Για το Donbass δηλαδή…]

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδώ πέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκεί το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Τώρα, προχτές συγκεκριμένα, ο ίδιος ακριβώς τύπος, «απαλλαγμένος απ’ τα αξιώματα άρα σε θέση να μιλήσει ελεύθερα» δήλωσε ότι «πολύ δύσκολα θα νικήσει η ουκρανία» και ότι για να λέει ο πολωνός πρωθυπουργός ότι αμφιβάλλει αν θα συνεχίσει να υπάρχει ουκρανία, «κάτι θα ξέρει»…

Χμμμμ… Περίεργος τύπος… Όχι; Να θυμίσουμε λοιπόν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι τα του πιο πάνω videο ο φασίστας Arestovych τα δήλωνε με σιγουριά τρία χρόνια πριν την ρωσική εισβολή!… Και δεύτερον ότι για 4 τουλάχιστον χρόνια, απ’ το 2005 ως το 2009, ήταν ανοικτά και δημόσια «φιλορώσος» φασίστας! Εναντίον της ένταξης του Κιέβου στο νατο και στην εε., στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης «αδελφότητα» του Dmytro Korchynsky, φίλος και συνεργάτης του λεγόμενου «φιλόσοφου» εθνικιστή ρώσου Aleksandr Dugin. Μετά κάπου χάθηκε, για να εμφανιστεί μετά το φασιστικό πραξικόπημα του 2014 πλέοντας με το ρεύμα: ανακατεύτηκε ενεργά στην βίαιη καταστολή στο Donbass…

Χμμμ… Θα μπορούσε να είναι οπορτουνιστής… Αλλά «καλά ενημερωμένος»; Τόσο καλά ώστε να προβλέπει και το timing και σχεδόν το σύνολο των χαρακτηριστικών της ρωσικής εισβολής τρία ολόκληρα χρόνια νωρίτερα;

Αφού δεν έχουμε στέρεα απάντηση για τις ικανότητες του Arestovych, ας ξαναδούμε τα λεγόμενά του όπως τα ξεστόμισε το 2019, σαν «αντιρώσος ουκρανός» (ρωσικής / λευκορωσικής καταγωγής και ανατροφής…) φασίστας.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Παραισθησιογόνα για όλους!!!

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Πώς είναι η σύγκρουση μεταξύ πραγματικότητας και εικονικής πραγματικότητας; Θα ήταν φιλολογική ερώτηση αν δεν συνέβαινε να ζούμε ήδη μέσα σ’ αυτήν! Ο πόλεμος στην ουκρανία είναι αυτή τη στιγμή μια αιματηρή πλευρά αυτής της σύγκρουσης∙ βρισκόμαστε, εδώ, σε απόσταση ασφαλείας (ως τώρα). Επίσης όμως βρισκόμαστε λίγο πολύ στην επικράτεια της εικονικής πραγματικότητας. Που παράγεται από εντελώς πραγματικούς λόγους: ειδικά τις συμμαχίες του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου και γενικά το δυτικό σύστημα δημαγωγίας.

Θα ακούσετε λοιπόν ξανά και ξανά για τους «γερμανούς που δεν δίνουν τανκς στους ουκρανούς να νικήσουν τους ρώσους». Οι «γερμανοί είναι κακοί» (εδώ και χρόνια, με κάθε ευκαιρία…) για έναν απλό λόγο: επειδή η Αθήνα είναι σύμμαχος της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου – τελεία και παύλα!

Και η Βαρσοβία επίσης το ίδιο. Νοιώθει κι αυτή «ανερχόμενη δύναμη». Και ο πρωθ. Morawiecki έστειλε πρόσφατα τελεσίγραφο στο Βερολίνο: «Θα φτιάξουμε μια μικρότερη συμμαχία ευρωπαϊκών κρατών / στρατών αν δεν στείλετε leopard 2… H ουκρανία και η ευρώπη θα νικήσουν με ή χωρίς την γερμανία!» Ώπα: έτσι λέγεται το «μόλις μας δοθεί ευκαιρία θα ‘απελευθερώσουμε’ την (ουκρανική σήμερα) Γαλικία» – έτσι δεν είναι;

ΔΕΝ θα σας πουν πάντως σε καμία περίπτωση ότι για τον τοξικό του Κιέβου τα χειρότερα στο πρόσφατο (την περασμένη Παρασκευή) «ραντεβού» στην αμερικανική / νατοϊκή βάση του Ramstein στη γερμανία («ραντεβού» υψηλού επιπέδου νατοϊκό + friends για τα όπλα που είναι δυνατό να προωθηθούν στον κλόουν) ακούστηκαν όχι από γερμανικό αλλά αμερικανικό στόμα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι μυκηναίοι στη Δεκέλεια

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δεν θα πρέπει να το χάσετε: μέσα στους επίσημους που θα «συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία» τον ξέρετε-ποιόν, θα βρίσκονται και οι βασιλικοί οίκοι της Πελοποννήσου: ο βασιλιάς Μενέλαος ο 10ος (της Σπάρτης), ο βασιλιάς Αγαμέμνων ο 11ος (του Άργους και των Μυκηνών), ο βασιλιάς Νέστορας ο 12ος  (της Πύλου), ο Οδυσσέας ο 13ος (ρεμάλι βασιλιάς της Ιθάκης)… ξέρετε, οι απόγονοι των βετεράνων του Τρωϊκού Πολέμου. (Θα έρθουν στην κηδεία με πούλμαν, μεταμφιεσμένοι σε γηπεδικούς…)

Αυτή η νεκρανάσταση-σε-κηδεία θα συμβεί πρώτον επειδή ο συγκεκριμένος «τελευταίος» δεν μαρμάρωσε (όπως ο άλλος…) και δεύτερον επειδή «οι έλληνες έχουν βαθιά σχέση με την ιστορία τους». Τόσο βαθιά όσο είναι ο πάτος (της ιστορίας). Κι έτσι, αφού δίνεται η ευκαιρία να ζεσταθούν οι νοσταλγίες και οι εξίσου νοσταλγικές αντι-νοσταλγίες, αυτή η σύναξη των εστεμμένων, των γαλαζοαίματων και των κολαούζων τους θα είναι μια καλή ευκαιρία θα λυθούν επίμαχα ζητήματα που εκκρεμούν.

Πρώτο ζήτημα: Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι είναι απόγονοι των «φύλων Kurgan» (χάρτης επάνω) που ξεκίνησαν απ’ τις στέπες της βόρειας πλευράς του Καυκάσου, ανάμεσα στον Εύξεινο και την Κασπία, περιοχές που αυτόν τον καιρό κατέχονται (ή και διεκδικούνται) απ’ τη Μόσχα και το Κίεβο, ναι ή όχι; Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι δεν είναι καθόλου αυτόχθονες αλλά, αντίθετα, παλιοί μεν μετανάστες δε, ναι ή όχι;

Δεύτερο ζήτημα: Ποιος είχε δίκιο τελικά στη γνωστή «σύγκρουση της Τροίας»; Ο εμπορο-πλιατσικολόγος βασιλιάς Μενέλαος και το σόι του ή ο αριστοκράτης πολεμιστής βασιλιάς Αχιλλέας της Θεσσαλίας;

Τρίτο ζήτημα: πρέπει να τιμάται η βασίλισσα Κλυταιμνήστρα σαν μια απ’ τις πρώτες (γνωστές) μαχητικές φεμινίστριες ή όχι;

Αν δεν λυθούν αυτά τώρα, πότε θα ξαναδοθεί η ευκαιρία;

Ριζικές λύσεις

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δύο (ιδιωτικά υποθέτουμε) σχολεία στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασιλιά της αγγλίας κλπ κλπ, το Hylands School στο Chelmsford και το Southchurch High School στο Southhend δείχνουν τον δρόμο για το πολιτικά και υγιειονομικά ορθό μέλλον: απαγόρευσαν πρόσφατα οποιοδήποτε είδος φυσικής επαφής μεταξύ των μαθητών (πιο σωστά: αιχμαλώτων). Don’t touch!!! Κι όταν λένε «μην αγγίζετε» το εννοούν: θα απαγορεύονται αγκαλιές, φιλιά (: κίνδυνος θάνατος!), χειραψίες, φιλικά κτυπήματα στην πλάτη… τα πάντα. Εννοείται θα απαγορεύεται και οποιαδήποτε «romantic relationship» που μεταφράζεται σε «αισθηματική σχέση». Και ο νοών νοείτω.

… Αν το παιδί σας ακουμπάει κάποιον άλλο, είτε με συναίνεση είτε όχι, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκύψει τραυματισμός, ή κάποιος να νοιώσει άβολα, ή κάποιος να αγγιχθεί με τον όχι σωστό τρόπο… δήλωσε η Catherine McMillan, προϊστάμενη στο Hylands.

Δεν ξέρουμε αν η καθημερινή ζωή σ’ αυτά (ή και σε άλλα) τα σχολεία της επικράτειας περιλαμβάνει τακτικά γροθιές, κλωτσιές, ή/και μπαλαμουτιάσματα. Μάλλον αποκλείεται. Συνεπώς ο ριζικός τρόπος με τον οποίο απαγορεύεται κάθε σωματική επαφή δένει με «δημιουργικό τρόπο» την χρήσιμη εμπειρία του υγιειονομικού social distancing (που γνώρισε λαμπρές μέρες και νύχτες) με την επιβολή της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης σε κάθε δευτερόλεπτο των ανθρώπινων σχέσεων – (εκτός σχολείου προς το παρόν). Ανήκει στη σχολή της μασκοφορίας-παντού-στο-σχολείο.

Συνεπώς αυτή η απαγόρευση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί περιθωριακή όπως βολεύει τις απωθήσεις.

Μάλλον είναι ταυτόχρονα πρωτοπόρα και διδακτική: θα τα μάθουμε να συμπεριφέρονται όπως περιμένουν οι μελλοντικοί εργοδότες τους είπαν οι υπεύθυνοι στους θορυβημένους γονείς για τα παιδιά τους. Ας μην αγνοηθεί η φροντίδα για την ένταξη σε κάποια (μελλοντική) «αγορά εργασίας».

(Παρ’ όλα αυτά, μέσα στη μαυρίλα του πολιτικά, παιδαγωγικά και οτιδήποτε άλλο “σωστού” νεοφασισμού,  υπάρχει κάτι αισιόδοξο. Αν οι αγκαλιές και τα φιλιά απαγορευτούν εδώ κι εκεί, τότε ίσως η παρανομία τα κάνει πιο γεμάτα, πιο γλυκά, πιο επιθυμητά – και πιο συνειδητά…).

Soylent grey (1)

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Ο κύριος Magnus Soderlund, μπηχεβιοριστής και σχεδιαστής στρατηγικών αγοράς εκ σουηδίας ορμώμενος, κέρδισε πρόσφατα τα 5 λεπτά δημοσιότητας (και μάλιστα εκτεταμένης) που αναζητούσε. Μιλώντας στις αρχές Σεπτέμβρη σ’ ένα συνέδριο για το «μέλλον των τροφίμων» και με σκοπό ευγενή πάντα (την αντιμετώπιση των «κλιματικών αλλαγών»…) αναρωτήθηκε δημόσια όταν ήρθε η σειρά του να δώσει τα φώτα του: Μπορείτε να σας φανταστείτε να τρώτε ανθρώπινο κρέας; Ίσως όχι… απάντησε μόνος του …επειδή είστε πολύ εγωϊστές. Αλλά (σαν μπηχεβιοριστής) δεν είναι απαισιόδοξος. … Οι ανθρώπινες συμπεριφορές ρυθμίζονται… είπε …και μπορούν να ξεγελαστούν ώστε να γίνουν σωστές… Στο τέλος αυτής της διάλεξης υπέρ του σωτήριου κανιβαλισμού ρώτησε το κοινό του πόσοι/ες θα ήταν διατεθειμένοι/ες να δοκιμάσουν ανθρώπινη σάρκα. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ το 8% σήκωσε το χέρι του, πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί «αισιόδοξο»: υπάρχει στον πρώτο κόσμο μια κάποια μαγιά μη-εγωϊστών, «αλτρουιστών» ίσως, που έχουν την κατ’ αρχήν έφεση στην ανθρωποφαγία… (Και δεν φταίει καθόλου το ότι είναι σουηδοί…)

Αν αυτή η καινοτόμα ιδέα μπει σε εφαρμογή κάποτε (κάτι που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε…) θα πρέπει νωρίτερα να έχουν τακτοποιηθεί μερικές λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, πότε θα αρχίζει και πόσο θα διαρκεί η κυνηγετική περίοδος; Θα υπάρχουν ηλικίες που θα προστατεύονται, κι αν ναι ποιες; Θα υπάρχουν φάρμες καλλιέργειας (ανθρώπων), κονσέρβες, παστή ανθρώπινη σάρκα, καπνιστή, αλλαντικά, κατεψυγμένα και νωπά, εισαγωγές κι εξαγωγές, και τα υπόλοιπα; Θα φτιαχτούν συνταγές μαγειρέματος;

Πιο σοβαρά τώρα (ίσως όχι τόσο όσο ο κύριος Soderlund και το κοινό του): θα μπορούσε να έχει ξεστομηθεί μια τέτοια «πρόταση», «ιδέα», πείτε την όπως θέλετε, πριν 30 ή 40 χρόνια; Όχι: οι «κλιματικές αλλαγές» δεν ήταν ψυχωσικά αποδεκτές ως πρόβλημα έτσι ώστε να φυτρώνει κάθε είδους «λύση». Ένα το κρατούμενο, λοιπόν: χρειάζεται κάποια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κατασκευασμένη και συσκευασμένη κατάλληλα, και οπωσδήποτε χρειάζεται η μαζική αποδοχή της ως τέτοιας για να κομματιάζουμε ο ένας τον άλλον∙ ή, έστω, να τρώμε ανθρώπινα πτώματα. Μήπως δεν είναι γνωστές κάποιες (λίγες) περιπτώσεις ναυαγών που αναγκάστηκαν να φάνε τους πρώτους νεκρούς της βάρκας για να επιβιώσουν μέχρι να διασωθούν; Ε, (μεταφορικά…) ναυάγια χρειάζονται! Οπότε θα φτιαχτούν.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, καινούργιο: μήπως το ανθρώπινο σώμα έχει αρχίσει να χάνει την «αξία» του, το «νόημά» του, μήπως έχει αρχίσει να θεωρείται (απ’ τους κατόχους του τους ίδιους) μπελάς, προβληματικό, αρρωστιάρικο, λίγο πολύ άχρηστο; Μήπως αυτή η μεταβατική, καπιταλιστική περίοδος, το πέρασμα στην 4η βιομηχανική επανάσταση, έχει (υπόγεια και σιωπηλά) πολλά ερωτηματικά για το σώμα, πολύ κατάρα ή/και αμηχανία για την σωματική υλικότητα (και αδυναμία), πολύ human-, πολύ human minus δηλαδή, από νοηματική, ιδεολογική, σημασιολογική άποψη, έτσι ώστε να «χρειάζεται» ένα ή περισσότερα human plus, human+, ας πούμε «νέες αξίες», «νέες χρησιμότητες», «νέες σημασίες», «νέες επενδύσεις»; Και μήπως αυτή η γενική αναθεώρηση (όσο τρομακτική κι αν είναι) έχει αρχίσει ήδη εδώ κι εκεί στις δυτικές μητροπόλεις;

Σκεφτείτε το∙ κι αν χρειάζεται φωνάξτε τον καταραμένο, αποκαθηλωμένο κύριο Foucault για βοήθεια. Θα επανέλθουμε. Εν τω μεταξύ η ιδέα / πρόταση του επιστήμονα, «ειδικού» ανθρωποφάγου κυρίου Magnus Soderlund μπορεί να χρειάζεται κάποιο χρόνο ωρίμανσης. Άλλες όμως «στην ίδια κατεύθυνση» (όπως θα έλεγε η πολιτική αργκώ…) προχωρούν κανονικά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η αναδιάρθρωση ως ιδεολογία

Η έλξη του φόβου: μια μετα-ανάλυση της αποτελεσματικότητας και των θεωριών περί έλξης του φόβου… Paper του 2015

(Το fear factory έχει και τους θεωρητικούς του…)

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα∙ σημασία έχει το ποιος κουμαντάρει την συζήτηση: αυτό είναι το κεντρικό δόγμα, το κατά κάποιον τρόπο “there-is-no-alternative” της «εποχής της μετα-αλήθειας» όπως την έχουν ονομάσει, που διογκώνεται όλο και περισσότερο στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Δεν υπάρχουν βέβαια ούτε μετα-αλήθειες, ούτε προ-αλήθειες, ούτε μετα-ψέματα, ούτε προ-ψέματα! Υπάρχει όμως μια συγκεκριμένη ιστορική φάση «μετάβασης» όπου το κεφάλαιο (τα πιο δυναμικά αφεντικά του) κατασκευάζει ήδη «πραγματικότητες»: «επαυξημένες», «ενισχυμένες» (augmented) πραγματικότητες, «εικονικές» (virtual) πραγματικότητες, τα ανάλογα «βιώματα», τις αντίστοιχες «εμπειρίες», την διαρκή ροή και εναλλαγή, κινούμενη άμμο δηλαδή «αληθειών» και διαψεύσεων, και πάει λέγοντας∙ με κάθε σχιζοφρενική αντιφατικότητα ακόμα και στην ίδια τη «νέα» ορολογία… Το colpo grosso της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι ακριβώς αυτό: η ολοκλήρωση του εμπορεύματος, του θεάματος και του ελέγχου μέσα απ’ το εμπόριο ή/και την επιβολή «πραγματικότητας» ή «πραγματικοτήτων» σύμφωνα με τις κάθε φορά κερδοφόρες και αποδοτικές προδιαγραφές.

Στη μορφή-εμπόρευμα, πράγματι, δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα (ίσως κάτι σαν «ψεμολήθη» ή αληθοφάνεια)∙ υπάρχει όμως σε στρατηγική θέση η διαχείριση της «λειτουργίας» της/του. Όπως σωστά είχε σχολιάσει ο Μαρξ, ο φετιχισμός του εμπορεύματος είναι η εκκοσμίκευση του θρησκευτικού (χριστιανικού) φετιχισμού. Τώρα ο φετιχισμός της «πέρα απ’ την αλήθεια και το ψέμα» κυριαρχίας επιδιώκει να είναι η εκκοσμίκευση της θείας δίκης – που είναι βέβαια άγνωστη και μυστηριώδης. “Πέρα απ’ την αλήθεια και το ψέμα” βρίσκεται η αυθεντία…

Τι πάει να πει «σημασία έχει το ποιος κουμαντάρει την συζήτηση», άρα το ποιος όχι μόνο σκηνοθετεί αλλά επίσης διαλέγει ή/και επιβάλλει τις «διαφορετικές απόψεις» και τα χαρακτηριστικά τους; Πάει να πει σημασία έχει το ποιος κατέχει την εξουσία. Όχι, μόνο, επειδή αυτός λογοκρίνει. Αλλά επίσης (ίσως κυρίως) επειδή αυτός νοηματοδοτεί.

Στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αυτή η καπιταλιστική στρατηγική έγινε κοινοτοπία. Εκείνα που τώρα (ψευτο…)αναγνωρίζονται σαν «προβλήματα» ή «αδυναμίες» της (όπως, για παράδειγμα, οι συνέπειες της κατ’ οίκον φυλάκισης στο ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών) ρίχνονταν στον Καιάδα ως ψέματα όταν λέγονταν έγκαιρα και ενάντια στα πραξικοπήματα. Είναι μια ήδη χειροπιαστή απόδειξη του «δεν έχει σημασία τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα∙ σημασία έχει…».

Το κεφάλαιο-σχέση ως υπερ-νόρμα είναι, αν το σκεφτούμε από μια διαφορετική μεριά, η «συγκέντρωση», η οργάνωση και η αξιοποίηση του γενικευμένου κοινωνικού, ηθικού, διανοητικού, αισθητικού tribalism, της σύγχρονης «φυλετικοποίησης», της κονιορτοποίησης δηλαδή των σημείων προσανατολισμού, των σημείων αναφοράς, στις δυτικές κατά κύριο λόγο κοινωνίες τα τελευταία 30 «νεοφιλελεύθερα» χρόνια. Είναι η οργανωμένη συν-κίνηση, και με τις δύο έννοιες. Της (συνήθως διαλυτικής και πειθαρχικής) συναισθηματικής ταλάντωσης, αλλά και του μαγνητισμού των συμπεριφορών απ’ τον ίδιο πόλο. Καινοφανείς λέξεις που έχουν γίνει της μόδας όπως «συμπερίληψη» απηχούν αυτό ακριβώς: το μάντρωμα των πληθωρισμένων δι-ατόμων, των ναρκισσιστικών, τσακισμένων, παρανοημένων και παρανοούντων Εγώ-Κεφάλαιο που επιπλέουν αναίσθητα πια σε μια ταραγμένη, φουρτουνιασμένη θάλασσα σημείων-παραληρηματικής-εξουσίας∙ σε ένα υπονομευμένο, ναρκοθετημένο, υποθηκευμένο, παραλυτικό, σκοτεινό διαρκές Τώρα με μοναδικό πολικό αστέρα τον φόβο.  

Είναι παλιό, είναι διδακτικό, θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει στην πρώτη σελίδα των έργων των ιστορικών του μέλλοντος, και θα το επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά:

O αξιωματούχος μου είπε ότι τύποι του είδους μου «ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλούμε κόσμος – βασισμένος – στην – πραγματικότητα», τον οποίο περιέγραψε σαν αποτελούμενο από ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας». Συμφώνησα και μουρμούρισα κάτι για τις αρχές του διαφωτισμού και του εμπειρισμού.

 Mε έκοψε. «Aλλά ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι» συνέχισε. «Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε».
(New York Times Magazine, Oκτώβριος του 2004)

Δεν έγιναν αυτοκρατορία, αλλά στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η βασική ιδέα παραμένει….

Ευτυχές το καινούργιο και θαυμαστό 2023, 2024, 2025… – σα να λέμε.

Apartheid plus

Κατά τους ισραηλινούς φασίστες η κεντρώα Ha’aretz είναι «εφημερίδα της Hamas»… Αφού η ακτίνα δράσης του περιορίζεται, ο σύγχρονος κανιβαλισμός επιστρέφει εκεί που γεννήθηκε και τον αγάπησαν: στις δυτικές “δημοκρατίες”…

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Οι φίλοι του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, επαγγελματίες ή όχι, νοιώθουν κάπως άβολα. Σε μια κοινωνία της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων διαφοροποιείται ιδεολογικά στο εσωτερικό της κυρίως ως προς τον βαθμό σκληρότητας και βαρβαρότητας της κατοχής επί των Παλαιστινίων, οι πρόσφατες (1η Νοέμβρη 2022) εκλογές ανέδειξαν στην εξουσία έναν συνασπισμό κομμάτων που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ’ τις «καλύτερες παραδόσεις» του διεθνούς φασισμού, αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να το κρύψει. Το ακροδεξιό «κοσμικό» Likud, του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-πίσω-απ’-τα-κάγκελα Netanyahu («φίλου κι αδελφού» του ελλαδιστάν) ήρθε πρώτο (23,4% των ψήφων, 32 καρέκλες στην 120 εδρών ισραηλινή βουλή / knesset). Και οι εταίροι στο καινούργιο γκουβέρνο είναι επίσης «εκλεκτοί», τόσο πολύ ώστε ακόμα και τα πιο σκληρά επίθετα δεν μπορούν να αποδώσουν την «αξία» τους: το κόμμα «θρησκευτικού» φασισμού Religious Zionism σε συνεργασία με το ακροδεξιό, φανατικά ρατσιστικό Otzma Yehudit και το ακροδεξιό Noam (10,85% και 14 θέσεις), το επίσης «θρησκευτικό» Shas (8,25% και 11 θέσεις), το εξίσου «θρησκευτικό» United Torah Judaism (5,88% και 7 θέσεις): αυτή είναι η ακροδεξιά κυβερνητική κομματική εξάδα στο Τελ Αβίβ, εκπροσωπώντας το καθόλου ευκαταφρόνητο 48,4% των ψηφοφόρων.

Με τέτοια σύνθεση ανάλογη πρέπει να είναι η κατανομή των νευραλγικών πόστων, έτσι δεν πάει; Έτσι, για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir, γνωστός παρακρατικός «έποικος» στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη (αρχηγός του Otzma Yehudit: «εβραϊκή δύναμη») έγινε υπουργός δημόσιας τάξης / εθνικής ασφάλειας∙ ενώ ο σύμμαχός του Bezalel Smotrich (του Religious Zionism) έγινε υπουργός άμυνας «υπεύθυνος για τους οικισμούς και τις άκτιστες περιοχές» (της Δυτικής Όχθης)… Για τον ακόμα πιο γρήγορο και βίαιο εποικισμό της…

Με τα όσα υφίστανται ήδη εδώ και δεκαετίες (κι όλο και πιο συστηματικά εδώ και μήνες) οι Παλαιστίνιοι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης δεν μπορούν ίσως να φανταστούν τι χειρότερο μπορεί να τους περιμένει. Αλλά οι προαγωγοί και οι εκτελεστές του ισραηλινού partheid μπορούν πάντα να σκεφτούν και να μεθοδεύσουν «κάτι παραπάνω». Και οι διεθνείς δυτικοί υποστηρικτές τους, κρατικοί και παρακρατικοί, θα πρέπει να κάνουν ακόμα πιο έντονα ότι «δεν βλέπουν», ότι «δεν ξέρουν» και ότι «δεν καταλαβαίνουν».

Ο γνωστός δημοσιογράφος Jonathan Cook σημείωνε μεταξύ άλλων στις 6 Δεκέμβρη:

… Η μόνιμη πλέον κατοχή θα διοικείται από ηγέτες εποίκων. Και θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν την πολιτική τόσο για την αστυνομία εντός Ισραήλ όσο και για την συνοριακή αστυνομία που δρα κυρίως στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το δόλιο επιχείρημα ότι υπάρχει κάποιο είδος διαχωριστικής γραμμής μεταξύ του «κυρίως Ισραήλ» και των κατεχόμενων περιοχών, με την μια μεριά να είναι μια πρότυπη δημοκρατία που διοικείται από πολιτικούς και την άλλη να είναι η απαραίτητη «ζώνη ασφαλείας» που διαχειρίζεται ο στρατός, θα καταρρεύσει.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πολύ ξεκάθαρο: το Ισραήλ και οι κατεχόμενες περιοχές λειτουργούν σαν ενιαίος πολιτικός χώρος, όπου οι νόμιμοι φασίστες ελέγχουν, καταπιέζουν, εκκαθαρίζουν και σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους χωρίς να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε «πολίτες» και υποκείμενα της κατοχής.

Αυτό ακριβώς απαιτούσαν εδώ και καιρό οι Ben–Gvir και Smotrich και οι οπαδοί τους. Υποστηρίζουν ότι η αποκαλούμενη «πράσινη γραμμή» που διαχωρίζει την επίσημη ισραηλινή επικράτεια απ’ τις κατεχόμενες περιοχές είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη, και ότι οι ισραηλινοί δεν πρέπει να απολογούνται όταν κυβερνούν με ατσάλινη γροθιά την «γη της επαγγελίας».

Αυτή η άποψη κέρδισε στις εκλογές…. Οι ακροδεξιοί, συχνά σε συνεργασία με την αστυνομία, κτυπούν και κυνηγούν τους Παλαιστίνιους στις ελάχιστες περιοχές εντός Ισραήλ όπου ο εθνοτικός διαχωρισμός δεν είναι ακόμα απόλυτος – αυτό που το Τελ Αβίβ αποκαλεί παραπλανητικά «μεικτές πόλεις». Και η ακροδεξιά εξαπλώνεται σταθερά στην αστυνομία, όπως νωρίτερα έκανε στον στρατό.

… Οι δυτικές πρωτεύουσες θα συνεχίσουν αναμφίβολα να υπερασπίζονται το ισραηλινό απαρτχάιντ ως «φάρο της δημοκρατίας», αφού είναι πολύ πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο στη Μέση Ανατολή για να θυσιαστεί. Αλλά ο μύθος ενός «δημοκρατικού Ισραήλ» γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Οι Ben–Gvir και Smotrich μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του.

Τόσο τα αφεντικά των δυτικών ολιγαρχιών όσο και οι αγαπημένοι τους φασίστες μπορούν να ζήσουν μια χαρά ακόμα και χωρίς «μύθους περί δημοκρατίας». Γιατί πλέον (κι αυτό αρνούνται ακόμα να το καταλάβουν οι όποιοι αιχμάλωτοι των δυτικών ολιγαρχιών) η συστημική βία (όχι πάντα σωματική αλλά πάντα συναισθηματική, αισθητική, διανοητική και ψυχολογική) θα γίνεται όλο και πιο συμπαγής στο εσωτερικό αυτών των «δημοκρατιών»: τα εισιτήρια της μετάβασης στους παραδείσους της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στις «νέες κανονικότητες», θα είναι ματοβαμμένα.

Πάντα έτσι γινόταν… Γι’ αυτό ακριβώς (ή, πιο σωστά και γι’ αυτό) οι αγνοούμενοι, οι περιθωριοποιημένοι, οι «να ξεμπερδεύουμε με δαύτους», στην Παλαιστίνη και οπουδήποτε αλλού, κουβαλούσαν και κουβαλούν πάνω τους το σήμα του κινδύνου – για όλους…

Το σήμα κινδύνου που οι πρωτοκοσμικοί απωθούν.

Κοινωνία άδικη, κοινωνία κακούργα! (1)

Δευτέρα 24 Οκτώβρη>> Αυτοί οι άγγλοι συντηρητικοί είναι ανυπόφορα ιδιοτελείς. Μόνο για τους εαυτούς τους νοιάζονται. Στέρησαν απ’ τον (υπόλοιπο) πλανήτη, ίσως και από τον γαλαξία, την ευκαιρία μιας φτηνής διασκέδασης: αποκεφάλισαν (πολιτικά πάντα…) την κυρία Όνομα-και-Πράγμα, και η ασταμάτητη μηχανή πενθεί γι’ αυτό. Δεν πρόλαβε καν και καν να σαρκάσει μια φορά…

Την καρατόμησαν σαν ανίκανη… Ε, όχι!! Μέσα σε μόνο 1,5 μήνα αυτή η άξια πρωθυπουργός πρόλαβε να θάψει μια βασίλισσα, ένα νόμισμα κι ένα κόμμα!!! Ποιος θα μπορούσε να κάνει πιο πολλά; Ποιος θα ήταν περισσότερο ικανός; (Φυσικά κάποιοι θα πουν πως ούτε της στερλίνας ούτε των συντηρητικών το θάψιμο είναι μόνιμο, συνεπώς «μισή δουλειά». Θα προσθέταμε πως ούτε της βασίλισσας είναι οριστικό: αν ο ανεπρόκοπος γυιός της δεν δώσει γρήγορα το στέμμα στον εγγονό, δεν αποκλείεται η γιαγιά Ελισάβετ να αναστηθεί. Αλλά, σε κάθε περίπτωση: ήταν μόνο 1,5 μήνα δουλειά εκ μέρους της κυρίας Όνομα-και-Πράμα… Ας της έδιναν χρόνο και θα βλέπανε…)

Αυτά είναι τ’ αστεία της υπόθεσης. Ας δούμε και τα σοβαρά.

Κάποιοι οκνηροί στο πνεύμα θεωρούν την κυρία Όνομα-και-Πράμα (και το «οικονομικό πρόγραμμά» της) αιτία της συμφοράς που κτύπησε το βασίλειο του κυρ Κάρολου τον τελευταίο μήνα (θα επανέλθουμε σ’ αυτήν). Δεν ήταν αιτία – ήταν σύμπτωμα. Άλλοι, πιο πονηροί, πάνε πιο πίσω και θεωρούν την έξοδο απ’ την ε.ε. (το θρυλικό “Brexit”) σαν αιτία. Κι αυτοί κάνουν λάθος: σύμπτωμα ήταν, ειδικά αν πάρει κανείς στα σοβαρά όχι τα άθλια ψέματα που χρησιμοποίησαν οι “brexiters” για να πείσουν τους ψηφοφόρους αλλά τους δηλωμένους στόχους τους. (Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το πως αρκετοί remainers, μεταξύ των οποίων και η κυρία Όνομα-και-Πράμα, είδαν το φως τους και μεταστράφηκαν…).

Θα πρέπει να πάει κάποιος μερικά χρόνια πριν από τον Ιούνη του 2016 («δημοψήφισμα» για την παραμονή ή όχι στην ε.ε.), στο 2011, για να αξιολογήσει…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κοινωνία άδικη, κοινωνία κακούργα! (2)

Δευτέρα 24 Οκτώβρη>> Το βάθος, η ένταση και η έκταση της χρηματοπιστωτικής «κρίσης» του 2008-2009 κτύπησε πολλά καμπανάκια στους δυτικούς καπιταλισμούς. Ειδικά ωστόσο σε ότι αφορά τον βρετανικό θα πρέπει να θυμίσουμε πως ήταν ο ένας απ’ τους δύο (ο άλλος ήταν ο αμερικανικός) που έκαναν σημαία τους το χρηματοπιστωτικό «άλμα στον ουρανό» απ’ την δεκαετία του 1980 και μετά. Είτε μιλήσει κανείς για «νεοφιλελευθερισμό» είτε για «παγκοσμιοποίηση», το ιμπεριαλιστικό μοντέλο της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου (που ενστερνίστηκαν εν μέρει και άλλοι δυτικοί…) ήταν: φτηνή εργασία στην περίμετρο (κατά προτίμηση στην ασία…), φτηνές πρώτες ύλες απ’ την περίμετρο (με τον «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»), και στο κέντρο «το χρήμα γεννάει χρήμα».

Ύστερα απ’ τις καταρρεύσεις (ή/και τις «διασώσεις»…) της χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι φράξιες των hard core ιδεολόγων (υπαλλήλων των αφεντικών) άρχισαν να ονειρεύονται ότι «θα κάνουν κίνα» τις δικές τους, «εθνικές» παραγωγικές βάσεις (επαναπατρίζοντας τμήματα της βιομηχανικής παραγωγής που είχαν κάνει εξαγωγή εκεί που ήταν εύκολη η βίαιη εξασφάλιση «φτηνών χεριών»).

Αυτό ήταν το σχέδιο απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 2010 στο Λονδίνο. Αυτό ήταν που «γέννησε» το Brexit το 2016.

Aυτό είναι το σχέδιο που έκανε πρωθυπουργό της κυρία Όνομα-και-Πράμα το 2022: δώδεκα απ’ τους υποστηρικτές του FEG πήραν υπουργεία, κι αυτό από μόνο του ήταν δηλωτικό… Όμως δεν είναι καθόλου έξυπνο να δοκιμάσει κάποιος να εφαρμόσει ένα τέτοιο άγριο έως ανελέητο «πρόγραμμα ανάπτυξης» (του βρετανικού καπιταλισμού…) όταν συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Civil war?

Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη>> Η προηγούμενη φορά που το αμερικανικό καθεστώς επιχείρησε να «κερδίσει καρδιές και μυαλά» ήταν με τις εισβολές στο αφγανιστάν και στο ιράκ. Απέτυχε. Και μοιάζει σαν η αμερικανική ιμπεριαλιστική αυτο-ψυχο-«νομιμοποίηση», κάτω απ’ την πίεση των ηττών της και των ανταγωνιστών της, να επιστρέφει στην πηγή της. Στην έδρα της.

Πριν λίγες μέρες, την 1η Σεπτέμβρη, ο νυσταλέος Jo έκανε μια βαριά ομιλία σε πανεθνική θέαση, απ’ την Φιλαδέλφεια, «για την ψυχή του έθνους» – με υποβλητικό ντεκόρ… Δεν εξήγησε τους λόγους που θεωρεί ότι το αμερικανικό καθεστώς ξεψυχάει∙ έκανε κάτι άλλο: κήρυξε τους ψηφοφόρους του ψόφιου κουναβιού «εξτρεμιστές» και, κατά συνέπεια, «εχθρούς του έθνους και της δημοκρατίας» (!!!). Αυτό 2,5 μήνες πριν τις «ενδιάμεσες εκλογές» του ερχόμενου Νοέμβρη.

Είναι αυτή η πολιτική διαθήκη του νυσταλέου, ένα είδος «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων μου»; Πρόκειται για την ανεπίσημη (;) κήρυξη εμφυλίου στις ηπα; Ή μήπως είναι πρελούδιο κάποιας «σκληρής διάσωσης» της δημοκρατίας (ας πούμε: μιλιταριστικού ελέγχου του κοινωνικού εργοστάσιου…), που φτιάχνει τα άλλοθί της προκαλώντας το φάντασμα ενός εμφυλίου για να κρύψει τους πραγματικούς σκοπούς της;

Δεν είναι μυστικό:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.