Tag: covid19

Υπόθεση εργασίας…

Σάββατο 11 Ιούλη. Ας υποθέσουμε ότι κάποιο κράτος, προκειμένου να επεκτείνει τα τεστ covid-19 σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αναθέτει την δουλειά σε μια σ.δ.ι.τ. «Σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Τον ρόλο του «δημόσιου τομέα» τον αναλαμβάνει η ιατρική σχολή κάποιου δημόσιου πανεπιστημίου (και οι προφέσορες μέλη της σχετικής σύμπραξης πιθανότατα βρίσκονται ήδη στο pay roll κάποιων φαρμακοβιομηχανιών). Ο ιδιωτικός τομέας που συμμμετέχει στο project είναι crystal clear: κάποια ή κάποιες φαρμακοβιομηχανίες.

Έτσι, μ’ έναν θαυμαστό και αντάξιο των καιρών τρόπο, έχει ανατεθεί σε μια αγέλη λύκων να μετρήσει τα πρόβατα… (χωρίς αυτά τα καϋμένα να ξέρουν ποιός τους παίρνει μέτρα…) Τί θα περίμενε, άραγε, ο (είδος υπό εξαφάνιση) λογικός άνθρωπος απ’ αυτήν την εργολαβία; Μήπως διπλομετρήσεις; Μήπως υπολογισμό «θετικών» τεστ πριν καν βγουν τα σχετικά αποτελέσματα; Μήπως λάθη στις προσθέσεις;

Το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει ο (είδος υπό εξαφάνιση) λογικός άνθρωπος θα ήταν να αγνοήσει την βιομηχανία της δημιουργικής λογιστικής που ανθεί μέσα και γύρω απ’ τον covid-19. Είναι δύσκολο ίσως να διαπιστώσει τον τρόπο που μια τέτοια σύμπραξη λύκων μετράει πρόβατα. Μια παλιά παροιμία έλεγε όμως ότι «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά» – εννοώντας ότι δεν μένει εντελώς ξεβράκωτος.

Αυτά τα πιο πάνω μπορεί να είναι αλλά μπορεί και να μην είναι «υπόθεση»…. Όταν η κυβέρνηση αυτού του κράτους αναγκάζεται να πηγαινοφέρνει σε διάφορους μήνες μερικές δεκάδες χιλιάδες «κρούσματα» (με την ίδια άνεση που κάποια ωραία μέρα πρόσθεσε 10.000 στους νεκρούς του covid-19… – ολοστρόγγυλο νούμερο, κάτι του χασάπικου είδους «να τ’ αφήσω τόσο;») ο (είδος υπό εξαφάνιση) ίσως υποθέσει ότι η απλή, κοινή αριθμητική δεν είναι στα φόρτε της στον λεγόμενο «αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο». (Αλλά η «στατιστική» είναι!!!)

Απ’ την άλλη μεριά ποιός τολμάει να πει ότι τα χέρια του κράτους και του παρακράτους, μέσα απ’ τα γάντια με τις σιδερογροθιές, δεν έχουν πια δάκτυλα, οπότε έχουν ξεπεράσει την απλή, κοινή αριθμητική;

Ποιός;

Αυτός, πάλι, τι δουλειά έχει;

Παρασκευή 10 Ιούλη. Ως γνωστόν είναι οι «συνωμοσιολόγοι» που ανησυχούν για το ψηφιακό φακέλωμα των data υγείας… Οι υπόλοιποι προσεύχονται και το οργανώνουν. Ο κυρ Βασίλης, ο άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, μέσω μιας απ’ τις θυγατρικές του που λέγεται π.ο.υ., είναι ένας από δαύτους…

Και να που ξεφυτρώνει… ποιός λέτε; Ο Tony Blair! Το γνωστό κάθαρμα του αγγλικού (και ευρωπαϊκού) «σοσιαλφιλελευθερισμού», που είναι τόσο φίρμα ώστε για κάθε φράση που λέει δημόσια τσεπώνει τουλάχιστον εικοσαχίλιαρο, βγήκε να μας πει πόσο καλό είναι το ψηφιακό φακέλωμα … για να λυθούν τα προβλήματα με τον covid-19…

Και μόνο που το υποστηρίζει ο Blair, τελείωσε! Πάρτε πέτρες!!!

(Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση:)

… Μπορεί να φτιαχτεί μια ψηφιακή ταυτότητα σήμερα, που μπορεί να προστατευτεί πολύ εύκολα, οπότε μπορούν να αντιμετωπιστούν πολλά ζητήματα ιδιωτικότητας και επιτήρησης που ανησυχούν τον κόσμο, αλλά θα είναι μια φυσική εξέλιξη του τρόπου που θα χρησιμοποιούμε την τεχνολογία παντού, στις λειτουργίες της καθημερινής ζωής. Κι αυτή η κρίση του covid δίνει έναν επιπλέον λόγο να το κάνουμε αυτό. Γιατί, κοιτάξτε, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά όταν σκέφτομαι για παράδειγμα πως ξανα-ανοίγουν κάποιες επιχειρήσεις, πως ξανα-ξεκινούν τα διεθνή ταξίδια, νομίζω ότι η κατάσταση ασθένειας των ανθρώπων, για παράδειγμα το αν έχουν κάνει τεστ, ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτού του τεστ, είναι άρρωστοι;, δεν είναι άρρωστοι;, νομίζω λοιπόν ότι αν δεν μπορείς να καταγράψεις αυτά τα data με τρόπο που να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι, νομίζω ότι θα είναι δύσκολο να επιστρέψεις σε κάτι σαν περίπου η κανονικότητα σε πράγματα σαν… σαν τις μεταφορές. Οπότε αν πρόκειται να ξεκινήσεις τα διεθνή ταξίδια πάλι, πως μπορείς να το κάνεις αυτό αν οι άνθρωποι δεν μπορούν εύκολα να ελεγχθούν και να έχουν μια καταγραφή αυτών των τεστ;

Έλα ντε! Αυτά τα σύνορα που ανοιγοκλείνουν σαν ακκορντεόν πώς θα γίνουν «έξυπνα» αν δεν υπάρχουν «διαβατήρια υγείας»; Και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα πώς θα προχωρήσει αν δεν έχει τέτοιο Διαβατήριο;

Το μυαλό σημαδεύουν!

Παρασκευή 10 Ιούλη. Μπορεί να θεωρηθεί βαρετό. Όντως. Όμως καλύτερα βαρετή (η τεκμηρίωση της άποψής μας) παρά να μπορεί ο κάθε τυχάρπαστος να την βαφτίζει αυθαίρετη.

Γράφαμε πριν 2 μέρες (Θα είναι μια χαρά αν χρεωκοπήσουν) για την όξυνση της προπαγάνδας των «κρουσμάτων» του covid-19 την ώρα που μειώνονται σταθερά οι θάνατοι – ξεκινώντας απ’ τις ηπα, το «παγκόσμιο κέντρο της πανδημίας»…

Ο πιο πάνω πίνακας είναι επίσημος, και δείχνει (μέχρι παραπροχθές) δύο πράγματα. Τα ημερήσια διαπιστωμένα «κρούσματα» (όχι το σύνολό τους!) στις ηπα (η μπλέ γραμμή) σε σχέση με τους χρεωμένους στον covid-19 ημερήσιους θανάτους, πάλι στις ηπα (η κόκκινη γραμμή), συμπεριλαμβανόμενης εννοείται της «κοινής δεξαμενής». Οι διακεκομμένες δείχνουν τις τάσεις. Ακόμα και οι πιο ανόητοι μπορούν να δουν ότι απ’ τα μέσα Μάη – μέσα Ιούνη οι τάσεις είναι σαφέστατες: μεγάλη αύξηση των «κρουσμάτων» (εξαιτίας της μεγάλης αύξησης των τεστ…) με ταυτόχρονη σταθερή μείωση των νεκρών που αποδίδονται στον covid-19.

Η τρομοεκστρατεία με (δυτική κυρίως) απεύθυνση παρουσιάζει αυτές τις μέρες την Φλόριντα σαν … κρανίου τόπο. Ο πιο πάνω πίνακας δείχνει (με τα ίδια χρώματα) την εξέλιξη των διαπιστωμένων «κρουσμάτων», σε σχέση με τους νεκρούς. Θα έχετε προσέξει υποθέτουμε ότι η Φλόριντα καταθέτει την δική της συνεισφορά στο σχέδιο παράτασης του τρόμου – λόγω “κρουσμάτων”…

Τέλος αυτός ο πίνακας δείχνει την εξέλιξη του αριθμού των τεστ (πάντα στις ηπα)… (Είχαμε κάνει ένα λάθος σε προηγούμενο σχόλιο: 150.000 την ημέρα γίνονταν στα μέσα Απρίλη…)

Προβοκάτσια μέρος δεύτερο

Παρασκευή 10 Ιούλη. Έχουμε ήδη σημειώσει αυτήν την ύπουλη τακτική μετατόπιση της τρομοεκστρατείας απ’ τους «νεκρούς του covid-19» στα «κρούσματα του covid-19». Τα πιο πάνω ενδεικτικά στοιχεία δείχνουν, κατ’ αρχήν, ότι η σταθερή μείωση των νεκρών ΔΕΝ προσφέρεται πια στους δημαγωγούς! Ίσως έχει παίξει ρόλο και το γεγονός ότι διεθνώς έχει αποκαλυφθεί η σκύλευση όσων πεθαίνουν, μέσω της απόδοσης της αιτίας θανάτου στον covid-19 για τους πάντες.

Χρειάζεται, όμως, εδώ η προσοχή σας για να κατανοηθεί ακριβώς η τωρινή τακτική. Αν θυμάστε απ’ την αρχή διάφοροι «αιρετικοί» υποστηρίζαν πως οι μολυσμένοι (αλλά χωρίς συμπτώματα) απ’ τον covid-19 είναι πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς που εντοπίζονται· πως υπάρχει μεγάλη υποεκτίμηση σ’ αυτό το μέγεθος· και πως αν μετρούνταν δειγματοληπτικά θα αποδεικνυόταν εξ’ αρχής ότι η φονικότητα του κορονοϊού είναι της τάξης μιας εποχικής γρίπης, ίσως ελάχιστα παραπάνω – επειδή ο λόγος (το κλάσμα) θυμάτων προς φορείς θα ήταν πολύ μικρός…

Η αύξηση των τεστ και κατά συνέπεια η αύξηση των διαπιστωμένων «κρουσμάτων» θα έπρεπε φυσιολογικά να οδηγήσει σ’ αυτό ακριβώς το συμπέρασμα: στην απόδειξη ότι ο covid-19 είναι ελάχιστα φονικός, και μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις… Κι όμως: αντί να προκύψει αυτό το λογικό συμπέρασμα, οι ειδικοί της προπαγάνδας που βρίσκονται πίσω απ’ την τρομοεκστρατεία, έχουν καταφέρει να οδηγήσουν τις «εντυπώσεις» στο ανάποδο: η αύξηση των «κρουσμάτων» ΔΕΝ εννοείται σαν απόδειξη της εξαιρετικά μειωμένης φονικότητας του ιού (αφού μάλιστα συμπίπτει με την πραγματική μείωση των νεκρών), αλλά σαν «απόδειξη του αυξημένου κινδύνου»!!!

Με ποιον τρόπο γίνεται αυτή η θηριώδης αντιστροφή, το κεφαλοκλείδωμα της απλής λογικής; Θα τολμούσαμε να πούμε: μ’ έναν υποδειγματικά «ταιηλορικό» τρόπο, που είναι συνηθισμένος στη διαφήμιση και στο Θέαμα γενικά!

Βήμα πρώτο: σπάνε οι λογικές συσχετίσεις μεταξύ καταστάσεων, οι λογικές ακολουθίες της σκέψης, οι συνειρμοί, σε «ανεξάρτητα (μεταξύ τους) δεδομένα». Εν προκειμένω: ο αριθμός των νεκρών απαγορεύεται να αναχθεί με οποιονδήποτε τρόπο (σαν κλάσμα…) στον αριθμό των κρουσμάτων… Για να αποφευχθεί αυτό επιστρατεύεται θόρυβος, θόρυβος, θόρυβος!!!

Βήμα δεύτερο: κάθε διαχωρισμένη οντότητα, στάδιο, «ποσότητα» εντάσσεται σε μια άλλη, ξένη, κατασκευασμένη αλληλουχία. Όπως οι νεκροί – του – covid-19 ήταν άσχετοι με το αν είναι ΑΠΟ ή ΜΕ τον ιό, έτσι και τα «κρούσματα» είναι άσχετα με το αν αρρωσταίνουν οι φορείς, αν είναι ασυμπτωματικοί, αν αρρωσταίνουν εντελώς ήπια, σοβαρά, κλπ. Τα «κρούσματα» δεν ανήκουν σε μια βιολογική διαδικασία· είναι παντελώς αδιάφορο αν οδηγούν κάπου (: αρρώστια) ή όχι· εντάσσονται αποκλειστικά σε μια πολιτική διαδικασία «δημιουργικής λογιστικής» με υπονοούμενα θανάτου…

Βήμα τρίτο: αυτές οι διαχωρισμένες οντότητες, στάδια, «ποσότητες», που έχουν καθαρθεί από οποιοδήποτε πραγματικό (εν προκειμένω: βιολογικό) νόημα, ξαναμοντάρονται σε μια γραμμική αλυσίδα παραγωγής (: τρόμου), νοηματοδοτημένες αποκλειστικά απ’ το τελικό trademark (: θάνατος!). Τα «κρούσματα» (όπως οι νεκροί των «κοινών δεξαμενών») είναι εξαρτήματα της ιδιοκτήτριας φίρμας (του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και των λακέδων του), και έξω απ’ αυτήν και το μοντάζ της δεν (πρέπει να) έχουν κανένα νόημα.

Δεν είναι απλά μια τεχνική. Είναι μια πολιτική «νοηματοδότησης και απονοηματοδότησης», που συνοδεύεται από μια ακόμα πολιτική δημαγωγίας. Ποιά είναι αυτή; Πετάμε την μπάλα έξω! Δεν πρόκειται να απαντήσουν οι δημαγωγοί σε καμμία ερώτηση σχετικά με το στραμπούλιγμα της λογικής! Απλά θα συνεχίζουν και θα συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να το κάνουν, ποντάροντας σ’ αυτό: ότι τελικά έχουν τους «πόρους» (τα μέσα, το χρήμα, κλπ) να επιβάλλουν το στραμπούλιγμα σαν πραγματικότητα. Που σημαίνει: τα «κρούσματα» – τα «κρούσματα» – τα «κρούσματα» είναι απειλή θανάτου! Τελεία και παύλα!!!

Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Υπονοείται σ’ αυτήν την πολιτική ο υπερεξοπλισμός του Θεάματος που μπορεί, όχι μέσω της πειθούς ή των εξηγήσεων (ή, έστω, των προσπαθειών για πειθώ και εξηγήσεις) αλλά απλά και μόνο μέσω της διαρκούς βίαιης επανάληψης να επιβάλει τις «αλήθειες» του. Για να το πούμε απλά: τα αφεντικά και οι λακέδες τους δεν πρόκειται να δώσουν καμμία εξήγηση (για τις λαθροχειρίες τους)· απλά τις επιβάλλουν παραληρώντας!

Και σε κάποια φάση αυτής της εκστρατείας ωμής επιβολής αρχίζουν και οι «εκκαθαρίσεις» των διαφωνούντων…

Είναι ο πόλεμος φίλε! (Σημείωση για την πραγματικότητα…)

Παρασκευή 10 Ιούλη. Όσες / όσοι έχουν φτάσει ως εδώ προσεκτικά θα έχουν διαπιστώσει ότι περάσαμε απ’ το «βαρετό» κάποιων στοιχείων στο «επικίνδυνο» κάποιων διαπιστώσεων για την λειτουργία του συστήματος αποπλάνησης. Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι η τρομοεκστρατεία δεν έχει καμμία έγνοια να εξηγήσει ή να δικαιολογήσει τα δήθεν «επιχειρήματά» της – απλά προελαύνει, ανοίγοντας τον δρόμο / τρόμο μέσω του carpet bombing. Αδιάλλακτα και ωμά: έτσι είναι (με τον covid-19) επειδή έτσι λέμε ΕΜΕΙΣ. Εσείς; Αν διαφωνείτε είστε απλά σκουπίδια, που θα τα καθαρίσουμε αργά ή γρήγορα.

Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Και οι προσπάθειές μας να προειδοποιήσουμε έγκαιρα έχουν πέσει στο κενό. (Σιγά μην είχαν καλύτερη “τύχη”!!!) Η αδιαλλαξία της εξουσίας (και η διατήρηση ενός φαντάσματος «διαλόγου» μόνο για εκτόνωση, μέσω μήντια) είναι σύμφυτη με την έναρξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου, στις αρχές των ‘00s. Πολλοί πριν οι υποτελείς υιοθετήσουν αυτήν την αδιαλλαξία (στα social media) παριστάνοντας, αυτοί οι λούμπεν, το ότι έχουν γνώση / εξουσία· πριν η ένωση των φίλων της καραντίνας στις εθνικές και στις διεθνικές εκδοχές της συγχρονιστεί σαν 5η φάλαγγα με τις ανάγκες της αναδιάρθρωσης του κοινωνικού, σε στιγμή κάθε άλλο παρά «ανύποπτη», το πράγμα είχε ξεκαθαριστεί – απ’ την μεριά των εξουσιαστών. Και αφορούσε τα πάντα!

Στο (χάρτινο) Sarajevo νο 14, τον Ιούλη του 2007 (ποιός άραγε να θυμάται;) κάτω απ’ τον τίτλο: είναι τα ερείπια μέρος της πραγματικότητας; γράφαμε:

O αξιωματούχος μου είπε ότι τύποι του είδους μου «ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλούμε κόσμος – βασισμένος – στην – πραγματικότητα», τον οποίο περιέγραψε σαν αποτελούμενο από ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας». Συμφώνησα και μουρμούρισα κάτι για τις αρχές του διαφωτισμού και του εμπειρισμού. Mε έκοψε. «Aλλά ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι» συνέχισε. «Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε».
New York Times Magazine, Oκτώβριος του 2004

Nα λοιπόν που δεν θα έπρεπε να κατηγορήσει κανείς τους εγκέφαλους της Oυάσιγκτον για έλλειψη φιλοσοφικού βάθους! Tα πιο πάνω είναι κουβέντες κάποιου (ανώνυμου….) υψηλόβαθμου αμερικάνου αξιωματούχου προς τον δημοσιογράφο Ron Suskind. Kι εκφράζουν με συμπυκνωμένο τρόπο αυτό που θα ονομάζαμε ο βολονταρισμός της δύναμης. Δηλαδή: «είμαι ο απόλυτος κυρίαρχος, και πραγματικότητα είναι αυτό που εγώ θέλω – δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα πέρα απ’ τα έργα μου».

Mπορεί επίσης κάποιος να μιλήσει για παρανοϊκό παραλήρημα μεγαλείου. Tο «δεν υπάρχει πραγματικότητα πέρα από εκείνη που δημιουργώ» θα ταίριαζε γάντι σε οποιονδήποτε περιδιάβαινε τους δρόμους με το χέρι στη γνωστή θέση, φωνασκώντας πως είναι ο Mέγας Nαπολέων.

Σε κάθε περίπτωση η σιγουριά του αμερικάνου αξιωματούχου (έστω, το 2004) δείχνει ένα βασικό σημείο του ιδεολογικού μαγνητικού βορρά στην πλανητική πολιτική των ηπα. Eίναι οι ιδέες εκείνου που πιστεύει πως είναι ο μόνος πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο μόνος κατασκευαστής της· ότι η ιστορία είναι παράσταση για έναν ρόλο· και πως αυτή η παράσταση εξελίσσεται «ακτιβιστικά». Aυτός ο πρωταγωνιστής – της – ιστορίας (η αυτοκρατορία της Oυάσιγκτον) κατασκευάζει τα γεγονότα, αλλά κατασκευάζει και τις αντιληπτικές δυνατότητες όσων παρατηρούν αυτά τα γεγονότα. Kατασκευάζει τον κόσμο, κατασκευάζει τα λόγια και τις εικόνες που μπορούν να κάνουν νοητό αυτόν τον κόσμο, κατασκευάζει το περιβάλλον της σύνεσης με την οποία μπορεί να μελετηθεί εκ των υστέρων η κάθε κατασκευή και το κάθε έργο. Kι εν τω μεταξύ έχει ξεκινήσει κιόλας για τον επόμενο γύρο, για τις νέες πραγματικότητες. Aνειρήνευτος ο πρωταγωνιστής – της – ιστορίας αναμετριέται όχι μόνο με ασήμαντους αντιπάλους αλλά κυρίως με τον ίδιο του τον εαυτό: ποτέ δεν θα γίνει μια στατική (θα ήθελε να πει ο αξιωματούχος) και ποτέ δεν θα είναι μια οριστική πραγματικότητα. Δεν είναι «το τέλος της ιστορίας» το πεπρωμένο της κυριαρχίας· είναι η αέναη ανα-κατασκευή της…

Ακριβώς εδώ βρισκόμαστε πάντα, εν έτει 2020: η διαρκής (ανα)κατασκευή της πραγματικότητας για την υγεία (που είναι, το επαναλαμβάνουμε, όχι μόνο άμεση εμπειρία αλλά, όλο περισσότερο το αντίθετο: πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου που ανακατασκευάζει τις εμπειρίες….) – αυτό συμβαίνει γύρω μας…

Καταλαβαίνετε;

Πρωτοπορεία της αλγοριθμικής φυλακής

Πέμπτη 9 Ιούλη. Μπορεί στις 1 Ιούλη ο Ασύλληπτος να μην ξεκίνησε τις νομικές διαδικασίες για την προσάρτηση του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής Όχθης – «περιμένει και επιφυλάσσεται». Την ίδια ημέρα όμως η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία έκανε νόμο την επιτήρηση όλων των υπηκόων, μέσω των κινητών τους, απ’ τις μυστικές υπηρεσίες.

Ο λόγος είναι ο γνωστός: η «προστασία της δημόσιας υγείας»… Υποτίθεται ότι η μέθοδος είναι το «social tracking» – ο έλεγχος των κοινωνικών επαφών δηλαδή. Αλλά το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς, που τόσα έχει επιβάλλει σε εκατομμύρια παλαιστίνιους αιχμάλωτους στη Γάζα και στη δυτική Όχθη, δεν θα μπορούσε παρά να ρίξει άλλη μια “κατάλληλη” ματιά στο εσωτερικό του. Αφήνοντας τα ψωραλέα κρατικά δυτικά προσχήματα περί «προστασίας της ιδιωτικότητας» έκανε αυτό που κάθε δυτικό αφεντικό θέλει: ανέθεσε την «προστασία της υγείας» στον καλύτερο γιατρό… Στις μυστικές του υπηρεσίες!…

Έτσι πεθαίνει η δημοκρατία είπε ο βουλευτής Nitzam Horowitz, επικεφαλής του κόμματος Meretz. Με το συμπάθειο κυρ Horowitz, αλλά δεν ξέρεις τι σου γίνεται!!! Ακόμα κι αν αυτή η μυστηριώδης «δημοκρατία» είναι εφτάψυχη, έχει πεθάνει προ πολλού στα μέρη σου. Απ’ το 1967 για την ακρίβεια. Όλα τα υπόλοιπα λέγονται σαρκοφάγα ζόμπι… Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο ισραηλινός φασιστομιλιταρισμός είναι εξαγώγιμο είδος!
(Εννοείται ότι υπάρχει ακόμα στον πλανήτη η δυνατότητα για τους υπηκόους (ποιούς στ’ αλήθεια;) του off: το κινητό μόνιμα πάνω στο τραπέζι… ακίνητο, 24 ώρες το 24ωρο… Ή, ακόμα καλύτερα, κρεμασμένο στη θήκη του, στην κάσα της πόρτας της κουζίνας…)

Θα είναι μια χαρά αν χρεωκοπήσουν

Τετάρτη 8 Ιούλη. Καθώς οι big pharma προσπαθούν, με όλο και μεγαλύτερη λύσσα, να προλάβουν να εμφανίσουν κάτι που να μπορεί να πουληθεί σαν αντιcovid-19 εμβόλιο κάπου ως το τέλος του χρόνου, οι λακέδες τους σ’ όλο τον κόσμο προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν «ζεστό» τον φόβο… Αυτό που συμβαίνει στα μέρη μας δεν είναι εξαίρεση· είναι απλά σε μικρή κλίμακα: αφού οι θάνατοι που χρεώνονται στον covid-19 έχουν μειωθεί τόσο πολύ στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου ώστε να τείνουν σταθερά προς τους ελάχιστους, ο ρόλος του τρομοκράτη έχει αποδοθεί… στα «κρούσματα». Κι άλλα κρούσματα! Περισσότερα κρούσματα! Αυξάνονται τα κρούσματα!!!

Μιας και «κρούσματα» είναι απλά τα διαπιστωμένα positive τεστ, η αύξησή τους οφείλεται σ’ έναν πολύ απλό λόγο: οι βιομηχανίες που παράγουν αυτά τα τεστ έχουν «ζεσταθεί», τα παράγουν πλέον σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες· τα κράτη τα αγοράζουν σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες· τα τεστ γίνονται σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς… οπότε (αναλογικά) βρίσκονται περισσότεροι θετικοί. Στις ηπα, για παράδειγμα, από 150.000 τεστ που γίνονταν καθημερινά πριν ένα μήνα γίνονται τώρα 700.000… Αλλά “θετικός” δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα!!! Το 90% απ’ αυτούς μπορεί και να μην το καταλάβαινε…

Πίσω απ’ αυτήν την μπλόφα, που προσπαθεί να κρατήσει τον υποτιθέμενο κίνδυνο του covid-19 σαν ζωντανό ενδεχόμενο έτσι ώστε να μπορεί να πουληθεί το όποιο εμβόλιο (ή/και να επιβληθεί ένας μαζικός αλλά άχρηστος εμβολιασμός) τα δεδομένα είναι συντριπτικά σε βάρος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα.

Το πρώτο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι τα αμερικανικά CDC (τα κέντρα αντιμετώπισης μεταδοτικών ασθενειών) βρίσκονται κοντά στο να αναγγείλουν το τέλος της πανδημίας στις ηπα! Ναι, είναι αλήθεια: παρά τις κοινές δεξαμενές ο αριθμός των νεκρών πέφτει σταθερά εδώ και πολλές ημέρες, σε μια τάση που δεν υπάρχει λόγος να αναστραφεί…

Το δεύτερο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι όλο και περισσότερες διεθνείς έρευνες συγκλίνουν στο ότι το σημείο απόκτησης γενικής ανοσίας πληθυσμού έχει κατακτηθεί για τα περισσότερα δυτικά κράτη, συμπεριλαμβανόμενου του μεγαλύτερου μέρους των ηπα! Έγινε κάποιο θαύμα; Όχι – κι αξίζουν δυο τρεις εξηγήσεις παραπάνω, επειδή το ζήτημα συνδέεται άμεσα με τα πραξικόπηματα.

Η αρχική (καθεστωτική) άποψη ήταν ότι προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η (ανεπιθύμητη απ’ τις big pharma και τις big tech) φυσική γενική ανοσία πληθυσμού, θα έπρεπε να προσβληθεί (“κολλήσει”) το 70% ή και το 80% του πληθυσμού κάθε κράτους. Στη βάση αυτού του υπολογισμού οι γενικές απαγορεύσεις ήταν μια καλή τακτική υπέρ του να καθυστερήσει η διάδοση του covid-19, έτσι ώστε να χρειαστεί η τεχνητή ανοσία, δηλαδή οι μαζικοί εμβολιασμοί. Όλο το παραμύθι περί «ισοπέδωσης της καμπύλης» αυτό το νόημα είχε: να επιβραδύνει την κατάκτηση της φυσικής γενικής ανοσίας παρατείνοντας την μολυσματική κυκλοφορία του covid-19 επί μήνες, μέχρι να φτιαχτούν τα σωτήρια εμβόλια…

Όλο και περισσότερες έρευνες όμως αποδεικνύουν δύο «άσχημα νέα» γι’ αυτή την τακτική. Το πρώτο είχε ειπωθεί ήδη απ’ τον περασμένο Απρίλη (το διαβάσατε κι εδώ…), αλλά τώρα το επιβεβαιώνουν περισσότεροι ερευνητές: ο τρόπος που ο ανθρώπινος οργανισμός ανοσοποιείται έναντι των κορονοϊών (και όχι μόνο εναντίον του covid-19) είναι σε μεγάλο βαθμό μέσω των Τ κυττάρων (στο αίμα) και όχι μόνο (ή όχι κυρίως) μέσω της δημιουργίας αντισωμάτων. Το ενδιαφέρον πια είναι πως αποκαλύπτεται ότι ένα ικανό ποσοστό των πληθυσμών (όχι σταθερό σε όλους) της τάξης 50% ή και 60% έχει ήδη επαρκή ποσότητα Τ κυττάρων στο αίμα του εξαιτίας «μολύνσεων» με άλλους συνηθισμένους κορονοϊούς, με επικρατέστερο τον «ρινοϊό» του κοινού κρυολογήματος. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το ποσοστό των πληθυσμών έχει ήδη απ’ τα πριν ανοσία κατά του covid-19!! Κάτι που λύνει τα μάγια του γιατί παρά την εύκολη μεταδοτικότητά του ο covid-19 δεν εξαπλώθηκε όπως προέβλεπαν διάφορα ηλίθια μοντέλα διάφορων ηλίθιων και εγκάθετων ειδικών (τύπου Ferguson, Fauci, ντόπιοι ιερείς, κλπ)!

Με τέτοιο ποσοστό ήδη δεδομένης, προ-αποκτημένης γενικής ανοσίας πληθυσμού απέναντι (και) στον τσαχπίνη το έξτρα ποσοστό που απέμενε να αποκτήσει ανοσία εξαιτίας της μόλυνσης με τον covid-19 περιορίστηκε σε λιγότερο από 20%! Κάτι που οι εκτιμήσεις πολλών ερευνών συμπεραίνουν πως έχει ήδη συμβεί ή θα συμβεί πολύ σύντομα – παρά τα εμπόδια των πραξικοπημάτων και των γενικών απαγορεύσεων!!!

Το τρίτο δεδομένο είναι ότι εξοπλισμένοι μ’ αυτές τις (πολλαπλασιαζόμενες) έρευνες οι «αιρετικοί» ειδικοί, τους οποίους οι καθεστωτικοί έριχναν στην φωτιά τους προηγούμενους μήνες, έχουν πια εδραιώσει την θέση τους. Όχι στα media (αυτά παραμένουν στον έλεγχο των πραξικοπηματιών…) αλλά στην “επιστημονική κοινότητα”. Η άποψη ότι τα εμβόλια κατά του covid-19 (όταν και αν φτιαχτούν) είναι περιττά, άχρηστα, και σε ορισμένες περιπτώσεις επικίνδυνα – τα mRNA… – έχει πια στη διάθεσή της όλες τις επιστημονικές και στατιστικές αποδείξεις που χρειάζεται. Δεν είναι άποψη – είναι facts!

Καθώς περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες, τα μόνα που έχουν απομείνει σ’ αυτή τη φάση στους πραξικοπηματίες και τους λοιπούς τσατσορούφιανους του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος είναι τα «κρούσματα»… Και οι τρομοαπειλές για «δεύτερο κύμα»…. Επειδή οι φόβοι έχουν χαραχθεί στις ατομικές και συλλογικές συνειδήσεις θα συνεχίσουν να τρομοκρατούν· κι ό,τι βγάλουν! Γι’ αυτό, εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσει και να βαθύνει είναι η αναλυτική εργατική κριτική και το ξεκαθάρισμα του τι έχει συμβεί ως τώρα, τι θα συνεχίσει να συμβαίνει, και γιατί.

Τα αφεντικά δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Σήκωσαν μεγάλη πέτρα! Ακόμα κι αν τελικά χάσουν αυτόν τον γύρο, θα επανέλθουν δριμύτερα!!!

Pay roll

Τρίτη 7 Ιούλη. Πήραν από 1 χιλιάρικο (το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους) μέχρι 830.000 (ο sky). Θα έλεγε κάποιος ότι ήταν «έξοδα διαφήμισης»: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία θα μπορούσε να θεωρηθεί απλά μια ακόμα διαφημιστική καμπάνια, ανάμεσα σε πολλές άλλες εμπορικές, με την υπογραφή «η κυβέρνηση σας φροντίζει».

Υπάρχει όμως κι άλλος τρόπος να αντιληφθεί κανείς το πράγμα. Χίλια διακόσια τριάντα δύο (1232) μήντια, ιντερνετικά, έντυπα, ραδιόφωνα και κανάλια, με τους υπαλλήλους και τις ιεραρχίες τους (όσο και όπως έχουν) μπορούν άνετα να μπουν (και μπήκαν με χαρά) στο pay roll της κυβέρνησης (του κράτους / παρακράτους) για να φωνάζουν όλα το ίδιο πράγμα («θάνατος / θάνατος / θάνατος!») και να προβοκάρουν ελεεινολογώντας οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη. Είναι μια απ’ τις γνωστές μορφές πολιτικής προσόδου!

Αυτό το ονομάσαμε (δημαγωγικό) carpet bombing. Τώρα που έγιναν γνωστά και τα μεγέθη ο καθολικός ιδεολογικός / ψυχοσυναισθηματικός βομβαρδισμός επιβεβαιώνεται και απ’ την μεριά των βομβαρδιστών… Είναι ένα μέρος του κρατικού / καπιταλιστικού οπλοστασίου. Υπάρχει και ένα δεύτερο μέρος: η λογοκρισία (οι απαγορεύσεις) όποιου διαφωνεί.

Σ’ όλη αυτήν την εκστρατεία η «υπογραφή» (ας πούμε το «έτσι λέει η κυβέρνηση» ή το «έτσι λέει η ιερά σύνοδος υγείας») δεν υπήρχε. Κάθε μικρό ή μεγάλο φυντάνι της δημαγωγίας όφειλε να εμφανιστεί σαν αυτή είναι η άποψή μου, και είναι η σωστή· η μόνη σωστή!

Αν στα πιο πάνω προστεθούν και οι στρατιές των trolls καθώς και οι ιντερνετικοί, αντιsocial media εθελοντές κάθε είδους, έχετε μια βασική αντίληψη του πεδίου μάχης (και των συσχετισμών) των προηγούμενων μηνών…

Εν τω μεταξύ ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, δηλώνει θυμωμένος … κατά των εταιρειών αντιsocial media (facebook, twitter) επειδή λέει αφήνουν αυτό που ονομάζει «παραπληροφόρηση σχετικά με τα εμβόλια». … Ανακατεύουν μερικές φορές και το όνομά μου σε κάποιες τέτοιες θεωρίες συνωμοσίας, πράγμα που είναι λίγο τρομακτικό είπε ο κυρ Βασίλης… που είναι καλοκάγαθος και ελεήμων, και δεν μπορεί να καταλάβει την καχυποψία εναντίον του. («Θύμα» λοιπόν κι αυτός ο άγιος άνθρωπος…)

Πράγμα που σημαίνει: η λογοκρισία έχει πολύ δουλειά μπροστά της…

(φωτογραφία: Αιχμάλωτοι σε πάρκο του San Francisco…)

Ζόμπι, ή ο θάνατος μιας άλλοτε υπερδύναμης

Τρίτη 7 Ιούλη. Ένα απ’ τα «βάσανα» της κυβέρνησης του ψόφιου κουναβιού είναι ότι δεν έχει καταφέρει ακόμα να «τιθασσεύσει» τον covid-19. Μοιάζει ανεξήγητο· και τα ανεξήγητα (εντός ή εκτός εισαγωγικών) χρεώνουν αργά ή γρήγορα τους άρχοντες.

Δεν είναι άδικη αυτή η χρέωση. Είναι, απλά, μεταφυσική. Γιατί υπάρχουν πια πολλά στοιχεία ότι στις ηπα, όπως έγινε κι αλλού στα πρωτοκοσμικά κράτη, η «κοινή δεξαμενή», το να χρεώνονται δηλαδή όσο το δυνατόν περισσότεροι θάνατοι στον covid-19, είναι η τρέχουσα μέθοδος χρηματοδότησης των (μέχρι πριν υποχρηματοδοτούμενων) νοσοκομείων.

Συμβαίνει λοιπόν αυτό το τραγικό και συνάμα γελοίο. Το ταξικό και προβληματικό σαν τέτοιο «δημόσιο σύστημα υγείας» των ηπα γίνεται ζόμπι, «τρώγοντας» ασθενείς και «χέζοντας» θάνατο λόγω covid-19, για να επιβιώσει… Αλλά μ’ αυτόν τον τρόπο καταστρέφει την (υγιεινιστική και όχι μόνο) υπόληψη της άλλοτε μόνης υπερδύναμης, βγάζοντας έμμεσα και μυστικοποιημένα σε δημόσια θέα τα βρώμικα σωθικά του καπιταλισμού α λα Chicago School. Και μ’ αυτόν τον τρόπο, ένα «δημόσιο σύστημα υγείας» που αξιοποιεί τον covid-19 πειρατικά (δηλαδή με νεοφιλελεύθερη ορθότητα!), ρίχνει κι άλλο νερό στον μύλο της αμερικανικής παρακμής, αν όχι (ή όχι κυρίως) στο εσωτερικό, σίγουρα στη διεθνή αρένα.

H αμερικανική περίπτωση αξίζει ίσως παραπάνω έρευνα, σαν ένας απρόβλεπτος αλλά ιστορικά εξηγήσιμος τρόπος πτώσης. Είναι δύσκολο να βρεθούν ατόφια τα κρίσιμα χαρακτηριστικά του αμερικανικού καπιταλισμού στο εσωτερικό της επικράτειάς του σε άλλα μέρη. Μερικά απ’ αυτά όμως (όπως, για παράδειγμα, η ιδεολογία και η θρησκευτική «αυτοπεποίθηση» του «ευλογημένου έθνους»…) υπάρχουν. Η μεσσιανική αντίληψη για το κράτος και τους υποτελείς του είναι η ιδανική φόρμουλα για να κρύβονται οι αδυναμίες και του μεν και των δε· μέχρι που το όμορφο χαλί που τα σκεπάζει όλα σκίζεται, κομματιάζεται, ακόμα και από τυχαίο λόγο. Μια απρόοπτη πολιτική εφαρμογή της θεωρίας του χάους…

Τί απομένει; Οι άρχοντες – υποτίθεται ότι μπορούν (ή δεν μπορούν) μ’ ένα μαγικό ραβδί να σώσουν αν όχι κάποιες ζωές ίσως κάποια προσχήματα.

Μπορούν;

Υπάρχουν τόσοι τρόποι υπέρ του θανάτου πια!

Τρίτη 7 Ιούλη. Σε μια συγκροτημένη και αναλυτική συνέντευξή του στο site marginalia πριν 3 ημέρες (4 Ιούλη) ο παιδοψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδης απομυθοποιεί σχεδόν όλες τις «για μαζική κατανάλωση» αλήθειες της «ιεράς συνόδου υγείας» στα μέρη μας, αλλά και των παρόμοιων αλλού. Απ’ τα πολλά και ενδιαφέροντα που λέει αντιγράφουμε ωστόσο ένα «αντι-ηρωϊκό» μέρος: τον θάνατο εκείνων για τους οποίους οι δημαγωγοί φώναζαν ότι πρέπει να σωθούν. Τον θάνατο των ηλικιωμένων.

Ο παππούς ή η γιαγιά, με την ήδη επιβαρυμένη υγεία, ήταν το κορυφαίο «επιχείρημα» της μολυσματικής αλυσίδας στην οποία μετατράπηκαν, με βρώμικη διαταγή, οι κοινωνικές σχέσεις. Για λογαριασμό της δικής τους σωτηρίας έπρεπε να κλειδαμπαρωθούν οι πάντες – έτσι έλεγε το manual του κράτους και των «ειδικών» του. Όμως στα γηροκομεία έγινε τελικά σφαγή. Και (οι υποψίες μας λένε) ότι κάτι περίπου ανάλογο έγινε και στα νοσοκομεία, αν όχι τα ελληνικά σίγουρα αλλού. Να το σχετικό απόσπασμα (ο τονισμός δικός μας):

…Καταρχάς να πούμε ότι μέχρι τώρα, από όσα ξέρουμε, οι θάνατοι στα γηροκομεία αποτελούν ένα τεράστιο κομμάτι της θνησιμότητας στον αναπτυγμένο κόσμο. Δηλαδή, η εικόνα των θυμάτων του κορονοϊού δεν θα ήταν η ίδια αν δεν είχαμε αυτή τη θανατηφόρα πανδημία των γηροκομείων. Αν διάλεγε κανένας πώς να ονοματίσει αυτή την επιδημία γρίπης του 2020, εγώ θα πρότεινα να την πούμε «πανδημία των γηροκομείων», γιατί πραγματικά εκεί είναι που πεθαίνει βασικά ο κόσμος. Απλώς, αυτό το καταλαβαίνουμε με λίγη χρονοκαθυστέρηση σε σχέση με άλλα χαρακτηριστικά, γιατί δεν υπάρχει η ίδια ενάργεια στον δημόσιο λόγο για τα προνοιακά θέματα, όπως για την υγεία. Στην Ευρώπη ξέρουμε ότι ένα ποσοστό από 30 ως 55% των θανάτων ήταν σε γηροκομεία, σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Βρετανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, ενδεχομένως και η Δανία, και πολλές άλλες. Επίσης, το ίδιο ξέρουμε για διάφορες πόλεις ή πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών ή του Καναδά όπου τα αντίστοιχα ποσοστά κυμαίνονται από 40 έως 62%. Δηλαδή, σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, ένα μεγάλο κομμάτι της θνησιμότητας είναι άνθρωποι σε γηροκομεία.

Δεύτερον, πέθαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι από κορονοϊό; Υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το αν αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν, όπως λέει ο Ιωαννίδης, ΜΕ ή ΑΠΟ τον κορονοϊό. Η αλήθεια είναι ότι μπαίνοντας ο ιός σε ένα γηροκομείο ήταν θέμα χρόνου να κολλήσουν όλοι οι ένοικοι και το προσωπικό. Άρα, όλοι είναι επίνοσοι, και οι περισσότεροι από αυτούς είχαν προϋπάρχουσες ιατρικές καταστάσεις σοβαρές, δυνητικά θανατηφόρες – κάποιοι είχαν και δύο και τρεις σοβαρές υποκείμενες νόσους. Αν δει κανείς τα ποσοστά που τώρα δημοσιεύονται από την Ιταλία, τη Βρετανία και αλλού, φαίνεται ότι ένα μεγάλο κομμάτι από αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους είχαν έτσι κι αλλιώς μεγάλη πιθανότητα να πεθάνουν από κάποιο από τα υποκείμενα νοσήματα.

Δεν εννοώ ότι είναι λιγότερο τραγικός ο θάνατός τους, προς θεού! Αυτοί οι άνθρωποι κόλλησαν ο ένας από τον άλλον μέσα στα γηροκομεία. Οπότε δεν ξέρουμε σε τι ποσοστό ήταν ο ιός που τους σκότωσε ή ήταν το υποκείμενο νόσημα που απορρυθμίστηκε. Επιπλέον, ξέρουμε ότι σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις, όπως στην Ισπανία, το Βέλγιο, και τη Βρετανία, που έχουν επιβεβαιωθεί –ενώ και σε άλλες χώρες στις οποίες έχουν αρχίσει σοβαρές εισαγγελικές έρευνες, όπως στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Σουηδία-, με το που άρχιζαν τα κρούσματα κορονοϊού, το προσωπικό παράταγε τους ηλικιωμένους κλειδωμένους μέσα και αρκετοί από αυτούς βρήκαν τραγικό θάνατο. Όλοι αυτοί πέθαναν βεβαίως με κορονοϊό γιατί κόλλησαν όλοι, αλλά, μολονότι καταγράφηκαν ως κρούσματα του κορονοϊού, ο θάνατός τους δεν οφειλόταν στον ιό καθαυτό, αλλά στο ότι αφέθηκαν χωρίς νερό, χωρίς τροφή και χωρίς τα φάρμακά τους που τα είχαν απολύτως ανάγκη. Πέθαναν δηλαδή γιατί δεν πήραν τα αντιαρρυθμικά τους, πέθαναν από αιμορραγία, πέθαναν από δίψα και από πείνα γιατί τους παράτησαν κλειδωμένους μέσα και βέβαια βρέθηκε να έχουν και τεστ θετικό για τον κορονοϊό, αλλά πολύ αμφιβάλλει κανείς αν τελικά πέθαναν από τον κορονοϊό ή από την ανθρώπινη αδιαφορία.

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, όπως στην Αγγλία ή στη Νέα Υόρκη, υπάρχει μια τεκμηριωμένα πολύ κακή διαχείριση των ηλικιωμένων που έπασχαν από κορονοϊό σε σχέση με τα νοσοκομεία. Δηλαδή, για να μην τους πάνε στα νοσοκομεία, είτε επειδή φοβόντουσαν οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι είτε επειδή τα νοσοκομεία δεν ήθελαν να τους εκθέσουν στο να κολλήσουν βαριά, ξαναγυρνούσαν πίσω τους ηλικιωμένους που είχαν σχετικά ήπια συμπτώματα από κορονοϊό στα γηροκομεία. Όπως έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά, το να βάλεις έναν ηπίως νοσούντα ηλικιωμένο μέσα σε ένα γηροκομείο, είναι σαν να πετάς αναμμένο δαδί μέσα σε μια πυριτιδαποθήκη: μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα όλοι είχαν νοσήσει και όποιος είχε μεγαλύτερη ευαλωτότητα προφανώς δεν τα κατάφερε να επιβιώσει…

Η γενική ιδέα περί “φονικότητας” ίσως δεν αλλάξει – ποιός τώρα κάθεται να ασχοληθεί πραγματικά με τους άρρωστους ηλικιωμένους; Όμως, απ’ την άλλη μεριά, η φάρσα του αιώνα (ο υποτιθέμενος κίνδυνος απ’ τον covid-19…) δεν ήταν/είναι για γέλια. Είναι ένα ακόμα έγκλημα… Και έγινε / γίνεται εντελώς συναινετικά, απ’ την δεξιά και την αριστέρα του κράτους και του κεφάλαιου.

Όχι απ’ τον τσαχπίνη…

(φωτογραφία: Ο Μαύρος Άρχοντας έρχεται – σε εκδοχή virtual reality…)