Tag: αναδιάρθρωση

O is on the air!

Δευτέρα 3 Γενάρη>> Κι έτσι ξαφνικά κι απροειδοποίητα μάθαμε ότι οι πιλότοι, σαν επαγγελματικός κλάδος, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην Ο! Ή αυτό έπρεπε να μάθουμε: χιλιάδες πτήσεις ακυρώθηκαν διεθνώς εξαιτίας ασθενειών ή καραντινών σε (άγνωστο πόσους) πιλότους… Και πάντως οι ακυρώσεις δεν οφείλονταν σε έλλειψη επιβατών… Όχι, μόνο οι πιλότοι έχουν ευαισθησία στην Ο…

Μόνον αυτοί; Γιατί όχι άλλοι; Ας πούμε οδηγοί φορτηγών, ή σιδηροδρομικοί, ή ακόμα και καπετάνιοι τάνκερς ή κοντεϊνεράδικων; Φαίνεται πως αυτή η γοργοπόδαρη μετάλλαξη, η Ο, προσφέρεται για την δημιουργία μιας «κρίσης στην εφοδιαστική αλυσίδα» και, γιατί όχι; μιας «κρίσης τροφίμων».

Οι «ειδικοί» μιλούν με γρίφους.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

«Ισλαμικός» καπιταλισμός: κατάρρευση ή απογείωση;

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> …Τι κάνει, λοιπόν, αυτός ο τρισάθλιος «σουλτάνος» και κατά τους έλληνες βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε το ντόπιο κόμμα της δραχμής αν ο πολιτικός του εκπρόσωπος, ο τενεκεδένιος, δεν βρισκόταν μπροστά στον τόμο με τις «επείγουσες οδηγίες εξόδου απ’ την ευρωζώνη» που είχαν ετοιμάσει οι γραφειοκράτες των Βρυξελών, το καλοκαίρι του 2015: υποτιμάει το εθνικό τουρκικό νόμισμα έτσι ώστε να κάνει την εργασία και τα πάγια (π.χ. ακίνητα) φτηνά μέσα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό!!!..

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 3 βδομάδα (1 Δεκέμβρη) υπό τον τίτλο «Η τουρκία υπό κατάρρευση». Να τώρα μερικά στοιχεία από μια πηγή υπεράνω υποψίας για «φιλοτουρκισμό» ή μειωμένο πατριωτισμό: την ναυτεμπορική στις 15 Δεκέμβρη (Η «μαγική εικόνα» των Erdoganomics):

… Η τουρκική κυβέρνηση αναμένεται να παρουσιάσει σύντομα στο Κοινοβούλιο συμπληρωματικό προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, όπως ανέφεραν δύο αξιωματούχοι, καθότι η ελεύθερη πτώση της λίρας, που έχει απολέσει φέτος 50% της αξίας της έναντι του δολαρίου, έχει «γονατίσει» τον υφιστάμενο προϋπολογισμό με έξτρα δαπάνες. Παρ’ όλα αυτά, το έλλειμα του προϋπολογισμού έχει μειωθεί στο 1,5% του ΑΕΠ στη διάρκεια του 2021 και προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 3,5% φέτος και το επόμενο έτος.

Την ίδια στιγμή, τα τελευταία στατιστικά στοιχεία στην Τουρκία έδειξαν ότι οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 33,44% τον Νοέμβριο φθάνοντας στα 21,5 δις δολάρια συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Στο ενδεκάμηνο του 2021, οι συνολικές εξαγωγές της Τουρκίας εκτινάχτηκαν στα 203,1 δις δολάρια, αυξανόμενες 33,82% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Επίσης, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας εκτιμάται ότι παρουσίασε πλεόνασμα ρεκόρ τον Οκτώβριο, ύψους 2,4 δις δολαρίων, έχοντας άνοδο για τρίτο διαδοχικό μήνα, σύμφωνα με αναλυτές του Reuters.

… Ο Ερντογάν ακολουθεί ένα παράδοξο μοντέλο υποτίμησης του νομίσματος για να δώσει ώθηση στις εξαγωγές… προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του που είναι ανάπτυξη βασιζόμενη σε επενδύσεις, απασχόληση και παραγωγή, όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς, με φιλοδοξία να καταστήσει την Τουρκία το πιο σημαντικό μεταποιητικό κέντρο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Το τουρκικό ΑΕΠ αυξήθηκε με ρυθμό 7,4% το τρίτο τρίμηνο του 2021, που είναι ο υψηλότερος μεταξύ των χωρών μελών του G20…

Έτσι έχουν τα πράγματα, και ούτε οι ισλαμοδημοκράτες είναι τρελοί, ούτε το επιχείρημα περί «ισλαμικής λογικής» για τα χαμηλά επιτόκια των τουρκικών τραπεζών είναι κάτι παραπάνω από προπέτασμα καπνού απ’ την μεριά τους για εσωτερική χρήση. Η τωρινή κυβέρνηση στην Άγκυρα ακολουθεί συνειδητά μια τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος (άρα σχετικής υποτίμησης της εργασίας και των ακινήτων με βάση τους διεθνείς όρους) έτσι ώστε να εκτοξεύσει με εξαγωγικό προσανατολισμό την αγροτοκτηνοτροφική και την βιομηχανική παραγωγή της, «τραβώντας και ξένες επενδύσεις». Κάποιος ίσως σκεφτεί ότι πρόκειται για εξαγωγές εμπορευμάτων «έντασης εργασίας», χαμηλής ποιότητας, που δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη διεθνή αγορά αν δεν ήταν εξαιρετικά φτηνά… Λάθος! Ο τουρκικός καπιταλισμός εξάγει (μεταξύ άλλων) στρατιωτικά drones και ελικόπτερα (άρα είδη υψηλής τεχνολογίας), τα οποία όμως πουλάει σε κράτη / καπιταλισμούς της «περιφέρειας»: στην αφρική ή/και στην ασία. Θέλουν λοιπόν οι ισλαμοδημοκράτες να είναι και αυτά φτηνά. Εν τέλει, ας το επαναλάβουμε, επιδιώκουν αυτό: στο βαθμό που ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί θέλουν να «μικρύνουν» την εδαφική και την πολιτική απόσταση μεταφοράς εμπορευμάτων, μηχανημάτων και εξαρτημάτων που κατασκευάζονται στην ανατολική ασία, να επιλέξουν σαν «κοντινό» προμηθευτή τον τουρκικό καπιταλισμό…

Αλλά αυτή η τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος έχει συνέπειες, κυρίως σε ότι αφορά την εσωτερική κατανάλωση και την καθημερινή ζωή της τουρκικής εργατικής τάξης, και των μικροαστών, αλλά και τμημάτων των μεσοαστών. (Επιτρέπει επίσης το διεθνές χρηματιστηριακό τζογάρισμα εναντίον της τουρκικής λίρας, πράγμα που αποδεικνύεται απ’ τις απότομες αυξομειώσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας της, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα…)

Ο υψηλός πληθωρισμός (21,3%) είναι η αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της τακτικής∙ το ξέρουν οι πάντες, άσχετα από θρησκεία! Το ξέρει και ο Ερντογάν, που υποσχέθηκε προχτές πως «όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα τον πάει στο 4%», όπως έκανε και στην πρώτη φάση της πρωθυπουργίας του, πριν κάμποσα χρόνια… Δεν είπε πότε θα γίνει αυτό (μέσω αύξησης των επιτοκίων…) Εν τω μεταξύ ανακοίνωσε τον διπλασιασμό του βασικού μισθού, (που ακόμα κι έτσι παραμένει συγκριτικά ιδιαίτερα χαμηλός)…

Την «κατάρρευση της τουρκίας» την βλέπουν μόνο οι ανοιχτομάτηδες του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού. Είναι οι τελευταίοι που ενδιαφέρονται για την κατάσταση της εργατικής τάξης εκεί∙ θα τους ήταν υπεραρκετό αν ανέτρεπε τον «σουλτάνο».

(φωτογραφίες πάνω: Μπορεί η πατριωτική, εθνικιστική δημαγωγία να ενημερώνει για το αν έβηξε ο “σουλτάνος” (με τον ίδιο επαγγελματισμό που προπαγανδίζει πόσους σκοτώνει ο ιός…) αλλά για τέτοιες “κακές” ειδήσεις κουβέντα. Επικεφαλής 16 αφρικανικών κρατών και πάνω από 100 υπουργοί και εκπρόσωποι της αφρικανικής ένωσης και της οικονομικής κοινότητας των κρατών της δυτικής αφρικής συμμετείχαν πρόσφατα σε 3ήμερη σύνοδο στην Άγκυρα, με θέμα τις οικονομικές σχέσεις τους με τον τουρκικό καπιταλισμό. Εισαγωγές / εξαγωγές… τα γνωστά. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε γίνει άλλη μια τέτοια σύνοδος, με επιχειρηματίες και δεκάδες υπουργούς από αφρικανικά κράτη, ενώ τον ίδιο μήνα ο “ετοιμόρροπος” Ερντογάν πήγε στη νιγηρία, στην αγκόλα και στο τόγκο.

Οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας, δίπλα στη Μόσχα και στο Πεκίνο, βρίσκουν “χρυσό” στα αφρικανικά κράτη καθώς αυτά απομακρύνονται με ταχύτητα απ’ τους λευκούς αποικιοκράτες της δύσης. Σε κάθε περίπτωση αυτά δεν είναι συμπτώματα κατάρρευσης…)

Ο υπαρκτός καπιταλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ποιος να το θυμάται άραγε; Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 21 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο Προμελέτη 1 γράφαμε ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

… Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειμματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η εκκένωση των δημόσιων συστημάτων υγείας (και, ως ένα βαθμό, και των ιδιωτικών / ιδιωτικοποιημένων με την μορφή που απέκτησαν σαν απομιμήσεις των δημόσιων) και η μετατροπή τους σ’ αυτή τη φάση σε «συστήματα μιας αρρώστιας» (σε μεγάλο βαθμό σε «συστήματα του μύθου μιας αρρώστιας) ήταν τόσο εκρηκτική, τόσο βίαιη, τόσο ορατή και, ταυτόχρονα, τόσο «πολυχειροκροτημένη» στα τέλη του 2020, ώστε το να μιλήσουμε για το τέλος της κλινικής (με την έννοια του γενικού, μαζικού νοσοκομείου που υπήρξε δημιούργημα των αντιλήψεων περί δημόσιας υγείας της επαναστατικής αστικής τάξης στον 19ο αιώνα και έφτασε στον 20ο στην φορντική / ταιηλορική ολοκλήρωσή του) έγινε ένα ακόμα (αιρετικό) εργατικό καθήκον μας. Οπωσδήποτε η εκκένωση δεν ήταν ελληνικό φαινόμενο∙ ήταν κοινή εξέλιξη σε αρκετά κράτη του δυτικού καπιταλισμού (οπωσδήποτε του ευρωπαϊκού).

Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος τα manual για την «ιατρική του 21ου αιώνα» που κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια είτε από «επώνυμους ειδικούς / μελλοντολόγους», είτε από τις εταιρείες της βιομηχανίας της υγείας 4.0, είτε από φιλόδοξα και ευαγή ιδρύματα του είδους “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”…  συνήθως με τις υπογραφές όλων αυτών μαζί… Όμως ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει έγκαιρα (… είμαστε «κολληματίες» που παρακολουθούμε και τέτοια ζητήματα εδώ και καμμιά 30 χρόνια, έτσι δεν είναι;) θα ήταν τουλάχιστον αρκετό να κοιτάει ο καθένας τις πραγματικές αλλαγές χωρίς τις τσίμπλες της τρομοεκστρατείας στα μάτια του. Έτσι ώστε να βλέπει.

Χρειαζόταν και κάτι ακόμα: μια καλή ιστορική / διαλεκτική συνείδηση, και καθόλου ο χρήσιμος επαρχιωτισμός της εθνικής ιδεολογίας. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας (ε.σ.υ.) έχει την δική του μικρή (σε σχέση με άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ιστορία∙ έχει τις δικές του ιδιαίτερες αδυναμίες απ’ την αρχή και παραμορφώσεις στη συνέχεια∙ μισο-αναπτύχθηκε και «κλαδεύτηκε» μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και θεσμίσεις∙ απαλλοτριώθηκε απ’ τις big pharma και την ιδιωτική ιατρική με απόλυτα «ελληνικό τρόπο»∙ συνεπώς είναι μεν ένα (καθυστερημένο χρονικά) τμήμα / δείγμα του δυτικού κράτους πρόνοιας, αλλά είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει τα μεγάλα του κουσούρια ΜΑΖΙ με τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να ξεχωρίσει κανείς τα μεν (τα «εθνικά ελαττώματα») απ’ τις δε (τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις) και να διακρίνει τις δεύτερες πίσω και μέσα απ’ τα πρώτα. Ειδικά σε ιστορικές περιόδους σαν αυτή που έχει πέσει τώρα στα κεφάλια μας.

Ενώ, λοιπόν, την εκκένωση (την αναγγελία του τέλους της κλινικής λέμε) μπορούσε ο καθένας να την ακουμπήσει, να την αγγίξει, και στο ελλαδιστάν, ΜΟΝΟ αν έφευγε-απ’-το-χωριό, αν ασχολούνταν με το τι-γίνεται-αλλού (στην ιταλία, στη γερμανία, στη γαλλία, στην αγγλία…) θα μπορούσε να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της τάσης, άρα και την στρατηγική σημασία της (μέσα στην ευρύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση). Διαφορετικά, στην καλύτερη περίπτωση, θα νόμιζε πως έχει να κάνει απλά με μερικά απ’ τα χρόνια κουσούρια του ελληνικού ε.σ.υ., οπότε θα ξανάπαιζε την χιλιοπαιγμένη διαχρονικά «μουσική»: … λεφτά για την υγεία κι όχι την αστυνομία…

Σωστό μεν αλλά εκτός ιστορικών εξελίξεων.

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε. 

«Η τουρκία υπό κατάρρευση»

Τετάρτη 1 Δεκέμβρη>> Από ένα καθεστώς (το ελληνικό) που όχι μόνο έδωσε (διακομματικά…) «πολιτικό άσυλο» σε 8 χουντο-καραβανοκαθάρματα που προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον Ερντογάν τον Ιούλη του 2016 αλλά, επιπλέον, τους ανακήρυξε σε «ήρωες» ας μην περιμένει κανένας ούτε ένα χιλιοστό αλήθειας για το τι συμβαίνει (και το τι δεν συμβαίνει) στον αιώνιο εχθρό.

Η ελληνική ελπίδα είναι ότι ο τουρκικός καπιταλισμός θα χρεωκοπήσει∙ ο Ερντογάν (δηλαδή οι ισλαμοδημοκράτες) θα «πέσει»∙ και ότι θα ακολουθήσει ένα εμφυλιοπολεμικό χάος που θα αποφέρει στο ελλαδιστάν αν όχι εδαφικές προσαρτήσεις σίγουρα εδαφικές «επιρροές»…. «Δεν βλέπετε;» λένε οι εθνικοί δημαγωγοί… «Η τουρκική λίρα καταρρέει, ο πληθωρισμός φουντώνει, άρα…» Από το 1995, με διάφορες παραλλαγές, με διέσεις και υφέσεις, η ίδια “πρόβλεψη”…

Τι κάνει, λοιπόν, αυτός ο τρισάθλιος «σουλτάνος» και κατά τους έλληνες βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε το ντόπιο κόμμα της δραχμής αν ο πολιτικός του εκπρόσωπος, ο τενεκεδένιος, δεν βρισκόταν μπροστά στον τόμο με τις «επείγουσες οδηγίες εξόδου απ’ την ευρωζώνη» που είχαν ετοιμάσει οι γραφειοκράτες των Βρυξελών, το καλοκαίρι του 2015: υποτιμάει το εθνικό τουρκικό νόμισμα έτσι ώστε να κάνει την εργασία και τα πάγια (π.χ. ακίνητα) φτηνά μέσα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό!!!

Οι υποτιμήσεις των νομισμάτων έχουν πλεονεκτήματα (για τ’ αφεντικά) και συνέπειες (για τμήματα των πληθυσμών). Κάνοντας (σχετικά) φτηνότερη την εργασία στην τουρκική επικράτεια οι ισλαμοδημοκράτες αφενός διευκολύνουν τις εξαγωγές τους, και αφετέρου κάνουν τον τουρκικό καπιταλισμό «φιλικό» σε άμεσες «ξένες» επενδύσεις. Ο λόγος, για παράδειγμα, που διάφορες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες φτιάχνουν εργοστάσια στην τουρκία είναι ότι εκεί υπάρχει καλά ειδικευμένη (αλλά και φτηνή) εργασία. Απ’ την άλλη μεριά γίνονται ακριβότερες οι εισαγωγές. Ανεβαίνουν οι τιμές των εισαγόμενων εμπορευμάτων, πράγμα που με την σειρά του μπορεί να προκαλέσει πληθωρισμό (και ακόμα μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασίας…)

Εδώ αρχίζουν οι καθόλου λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, που εξηγούν το γιατί αυτό είναι ευκολότερο να γίνει σ’ έναν καπιταλισμό σαν τον τουρκικό και πολύ πιο επικίνδυνο αν γινόταν σ’ έναν καπιταλισμό σαν τον ελληνικό. Ο τουρκικός καπιταλισμός δεν είναι (κυρίως) υπηρεσιών∙ έχει ισχυρή βάση τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα. Αυτό σημαίνει ότι εισάγει πολύ λιγότερα (απ’ όσα θα ήταν αναγκασμένος να εισάγει ο ελληνικός), και κυρίως όχι τα βασικά: τρόφιμα. Κατ’ αρχήν, λοιπόν, η αύξηση στις τιμές των εισαγωγών κτυπάει την πολυπληθή «μεσαία τάξη» της τουρκίας (που μεγεθύνθηκε ιδιαίτερα στη διάρκεια της 20ετίας των ισλαμοδημοκρατών στην εξουσία), εφόσον η δική της κατανάλωση έχει μεγαλύτερη αναλογία εισαγόμενων ειδών∙ επίσης είναι εκείνη που ταξιδεύει εκτός συνόρων πολύ περισσότερο, συνεπώς καταλαβαίνει πιο άμεσα την υποτίμηση της λίρας σε σχέση, ας πούμε, με το ευρώ.

Όμως ακόμα και με την τουρκική καπιταλιστική «σύνθεση» (μεγάλος πρωτογενής και δευτερογενής τομέας) θιγόμενα είναι και τμήματα της εργατικής τάξης. Θα υποθέσει κάποιος ότι αυτό είναι άμεση συνέπεια της (σχετικής, με διεθνείς όρους) «φτήνειας» των εργατών / εργατριών στην τουρκία. Πρακτικά σχετίζεται με την αγοραστική δύναμη αυτών των σε-υποτιμημένο-διεθνώς-νόμισμα μισθών σε σχέση με τις τιμές των ειδών βασικής ανάγκης: τρόφιμα, ρούχα, ενοίκια, κλπ, που δεν είναι εισαγόμενα. Ο πιο εύκολος τρόπος να συμβεί αυτό είναι αν οι έμποροι προσπαθήσουν να επωφεληθούν απ’ την υποτίμηση ανεβάζοντας δυσανάλογα τις τιμές ακόμα και βασικών ειδών, προφασιζόμενοι «αύξηση των εξόδων τους λόγω κόστους», κλπ.

Το αμέσως επόμενο (ή ίσως και αρχικό) ζήτημα είναι το μέγεθος της υποτίμησης του όποιου «εθνικού» νομίσματος. Στο ίδιο διάστημα που η τουρκική λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 45% έναντι του δολαρίου η λιβανέζικη λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 90%. Αλλά ο λιβανέζικος καπιταλισμός (βασικά καπιταλισμός του τριτογενούς) δεν έχει σχέση με τον τουρκικό∙ κατά συνέπεια η υποτίμηση της λιβανέζικης λίρας δείχνει εκτός ελέγχου. Αντίθετα, τουλάχιστον ως τώρα, η υποτίμηση της τουρκικής είναι σκόπιμη και, σε περίπτωση ανάγκης, αναστρέψιμη (μέσω της επιτοκιακής πολιτικής της κεντρικής τράπεζας).

Κάτι τελευταίο. Γιατί ακολουθεί αυτήν την «γραμμή» το γκουβέρνο στην Άγκυρα; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Τα τουρκικά αφεντικά θέλουν να αξιοποιήσουν τώρα την γεωγραφική θέση της επικράτειάς τους, και ειδικά την εγγύτητά της με την ευρώπη. Αν τα ευρωπαϊκά αφεντικά που έχουν στήσει εργοστάσια στην ανατολική ασία θέλουν να «μικρύνουν» την αλυσίδα των logistics τους για οποιονδήποτε λόγο (γεωπολιτικό ας πούμε…), να μικρύνουν δηλαδή και να διασφαλίσουν τις διαδρομές ανάμεσα στη βιομηχανική παραγωγή (εκτός ευρώπης) και στην κατανάλωση (εντός ευρώπης), τότε η «φτηνή αλλά και ειδικευμένη εργατική δύναμη στην τουρκία είναι μια καλή λύση»….

Κι αυτό απαιτεί φτηνή λίρα… Να γιατί τα ισπανικά ή τα γερμανικά αφεντικά “χαλάνε” την διάθεση του ελληνικού ιμπεριαλισμού!

Η συνείδηση έρχεται νωρίς (1)…

Δευτέρα 29 Νοέμβρη>> Ένας 75χρονος (σήμερα) έντιμος μαρξιστής, μέλος του ολλανδικού κομμουνιστικού κόμματος, επικεφαλής για τρία χρόνια (απ’ το 2013 ως το 2015) της ολλανδικής Αντιφασιστικής Αντίστασης και από τότε επικεφαλής της Επιτροπής Επαγρύπνησης Κατά της Επανεμφάνισης του φασισμού ονόματι Kees van der Pijl (ένας «γέρος» δηλαδή απ’ αυτούς που καταλαβαίνουν καλά την ιστορική διαλεκτική της καπιταλιστικής / ιμπεριαλιστικής κίνησης, άρα δεν έχει θέση στα ελληνικά ‘επαναστατικά’ φέουδα), δημοσιοποίησε νωρίς νωρίς, στις 27 Απρίλη του 2020, μια εκτεταμένη ανάλυση με τίτλο: Health Emergency or Seizure of Power? The Political Economy of Covid-19. (Κατάσταση υγιειονομικής έκτακτης ανάγκης ή κατάληψη της εξουσίας; Η πολιτική οικονομία της covid-19).

Όπως και κάθε άλλος απ’ τους ελάχιστους που καταλαβαίνουν, ο van der Pijl ήξερε και ξέρει ότι τα «γεγονότα» ποτέ δεν πρέπει να τα «εισπράττουμε» με τον τρόπο που μας σερβίρονται∙ ειδικά όταν πρόκειται για ρητορικές και έργα της καπιταλιστικής / κρατικής εξουσίας. Ήξερε και ξέρει πως όποιος υιοθετεί έστω και μια λέξη απ’ τον λόγο της εξουσίας (πολύ χειρότερα τις σκηνοθεσίες της) είναι καταδικασμένος να γίνει τμήμα της∙ είναι ένας «αόρατος» ίσως αλλά δραματικός πολιτικός θάνατος… Ήξερε και ξέρει, τέλος, ότι κανένα «σοκ και δέος» δεν απομυθοποιείται αν δεν εξεταστεί η γενεαλογία του.

Η ανάλυση του van der Pijl ξεκινάει έτσι, to the point:

Στις 11 Μάρτη του 2020, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακήρυξε επίσημα το ξέσπασμα της covid-19 ως παγκόσμιας πανδημίας, την πρώτης μετά την γρίπη των χοίρων H1N1 το 2009. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο ένα μεγάλο τμήμα του πλανήτη βρέθηκε σε lockdown, εξαναγκάζοντας τους ανθρώπους να μείνουν στα σπίτια τους, βγάζοντας εκτός νόμου το τζόκινγκ ή την επαφή με άλλους, κλπ, όλα αυτά υποτίθεται για την ασφάλειά τους.

Σ’ αυτό το κείμενο αμφισβητώ αυτή την υπόθεση. Όπως έγινε και σε προηγούμενα γεγονότα που έχουν σηματοδοτήσει το ότι η εποχή των πολιτικών συμβιβασμών στη Δύση οδεύει στο τέλος της και ότι ξεδιπλώνεται στη θέση της μια πολιτική του φόβου (πρώτα οι επιθέσεις της 11ης/9ου στη Ν. Υόρκη και την Ουάσιγκτον, ύστερα ο καινούργιος Ψυχρός Πόλεμος με την ρωσία που δραματοποιήθηκε με την κατάρριψη της πτήσης ΜΗ17), ο τρόπος που αξιοποιείται το γεγονός για άλλους σκοπούς είναι πολύ σημαντικότερος απ’ τa υγιειονομικά χαρακτηριστικά του καθ’ εαυτά. Και σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως και στις δύο προηγούμενες, η Ατλαντική καθεστηκυία τάξη που βασίλεψε την μεταπολεμική φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη, αρπάζει την ευκαιρία (χωρίς υποχρεωτικά να την έχει δημιουργήσει) για να προσπαθήσει να ρεφάρει την απώλεια του ελέγχου τόσο μέσα στα σύνορά της όσο και εκτός….

Αν μπορεί, ωστόσο, να δημιουργήσει τις «ευκαιρίες» που χρειάζεται γιατί να μην το κάνει αυτή η καθεστηκυία τάξη; Ωστόσο αυτό είναι ένα ζήτημα που έχει αξία να ερευνηθεί μόνο ΜΕΣΑ στην αντικαπιταλιστική / αντικρατική ανάλυση∙ διαφορετικά ξεπέφτει σε αποπροσανατολιστικές τερατολογίες.

Το «άλμα» (1)…

Δευτέρα 22 Νοέμβρη>> Τα λιπάσματα που βασίζονται στο άζωτο και στο φυσικό αέριο (μεθάνιο), όπως για παράδειγμα η νιτρική αμμωνία, αποτελούν, σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών, πάνω από το 70% των λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται σε βασικές αγροτικές καλλιέργειες, όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι και το ρύζι. Συνεπώς η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου (: μεθανίου) επηρεάζει άμεσα τις τιμές των λιπασμάτων (τα αμμωνιακά αλλά και τα φωσφορικά). Άρα και τα κόστη της βασικής αγροτικής παραγωγής αλλά και της διατροφής της σταβλισμένης κτηνιατρικής παραγωγής. Ποιος άραγε το είχε σκεφτεί ότι οι υδρογονάνθρακες σχετίζονται τόσο στενά / αλυσιδωτά με την παραγωγή τροφίμων;

Κι όμως. Απ’ τις παραμονές του Α παγκόσμιου πολέμου, όταν εφευρέθηκε στη γερμανία η μέθοδος «Haber-Bosch», η αμμωνία παράγεται βιομηχανικά μέσω της εξαγωγής υδρογόνου απ’ το μεθάνιο. Σύμφωνα με σχετικές μελέτες σχεδόν το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού (πάνω από 3,5 δισεκατομύρια ψυχές) εξαρτιέται άμεσα για την καθημερινή διατροφή του από τα αζωτούχα λιπάσματα. Είναι μια κλίμακα που ξεφεύγει εντελώς απ’ τον εμπειρισμό∙ αλλά, επίσης, είναι μια αλυσίδα παραγωγής που μπορεί εύκολα να συντρίψει τις εμπειρίστικες ρουτίνες του καθενός μας, προκαλώντας πείνα… (Ή τον φόβο της…)

Είναι απ’ αυτήν την κρίσιμη οπτική γωνία που πρέπει να εκτιμήσουμε ορισμένα από  πρώτη ματιά ασυνήθιστα γεγονότα. Για παράδειγμα, όταν στις 25 Αυγούστου ο τυφώνας Ida πλησίαζε την αμερικανική Λουϊζιάνα, το μεγαλύτερο εργοστασιακό σύμπλεγμα παραγωγής αμμωνίας στον κόσμο, ιδιοκτησίας της CF Industries, έκλεισε για 10 ημέρες, μιας και η διοίκησή του επικαλέστηκε «λόγους ασφαλείας». Ως εδώ μοιάζει λογικό. Αλλά ένα μήνα αργότερα, στις 22 Σεπτέμβρη, δύο ακόμα εργοστάσια αμμωνίας της CF Industries, αυτή τη φορά στην αγγλία, ανακοίνωσαν ότι σταματούν την παραγωγή τους. Δεν έφταιγε κάποιος τυφώνας∙ αλλά η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου… Εξαιτίας του γεγονότος ότι αυτά τα 2 εργοστάσια προμηθεύουν τα 2/3 των λιπασμάτων που καταναλώνονται στην αγγλία, η εταιρεία απλά εκβίαζε την κυβέρνηση της αυτού μεγαλειότητας. Κατάφερε να πάρει γενναίες επιδοτήσεις για να ανοίξει το ένα απ’ τα δύο εργοστάσια…

Εν τω μεταξύ τον Αύγουστο η διοίκηση του νυσταλέου Jo είχε φροντίσει να δώσει κάτι σαν «σύνθημα» βάζοντας κυρώσεις στην Belaruskali OAO, εταιρεία της λευκορωσίας, με την κατηγορία ότι «στηρίζει το καθεστώς Λουκασένκο». Η Belaruskali είναι η τέταρτη στον κόσμο παραγωγός λιπασμάτων, και ελέγχει το 1/5 της παγκόσμιας παραγωγής φωσφορικών λιπασμάτων. Απαγορεύοντας την εταιρεία απ’ την δυτική αγορά και οποιαδήποτε δολαριακή συναλλαγή σα να υπονοούσε κάτι…

Απ’ τις αρχές Οκτώβρη το κλείσιμο εργοστασίων αμμωνίας άρχισε να παίρνει μορφή «επιδημίας», πάντα με αιτιολόγηση τις υψηλές τιμές φυσικού αερίου. Πρώτα η μεγάλη χημική βιομηχανία BASF ανακοίνωσε ότι αναστέλλει επ’ αόριστον την παραγωγή στα εργοστάσιά της στη γερμανία και στο βέλγιο. Ακολούθησαν άλλες επιχειρήσεις του κλάδου: η Achema στη λιθουανία, η OCI στην ολλανδία, η ισπανική Fertiberia (έκλεισε ένα εργοστάσιό της στην ουκρανία), η νορβηγική Yara International (μείωσε κατά 40% την παραγωγή της), η αυστριακή Borealis AG, ενώ και πάλι στη γερμανία η SKW Peisteritz, ο μεγαλύτερος παραγωγός αμμωνίας, ανακοίνωσε ότι μειώνει την παραγωγή κατά 20%.

Δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που σε διάφορες περιοχές του “τρίτου” κόσμου εμφανίζεται έλλειψη λιπασμάτων. Όχι όμως στην αγγλία ή στη γερμανία! Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για επιχειρηματικό εκβιασμό: να πάνε οι επιδοτήσεις (λόγω «ενεργειακής κρίσης») στις χημικές βιομηχανίες αντί για τον αγροτικό τομέα. Ακόμα κι αν είναι έτσι, οι ελλείψεις παραμένουν ελλείψεις. Και, επιπλέον, αναδεικνύεται ότι στη διεθνή «αλυσίδα παραγωγής τροφίμων» υπάρχουν κρίκοι των οποίων τα συμφέροντα δεν είναι ορατά στο ράφι των σούπερ μάρκετ.

Μέσα σ’ αυτήν την τεχνητή κρίση, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι σταματάει ή περικόπτει τις εξαγωγές λιπασμάτων επικαλούμενο διάφορους λόγους, ως τον Ιούνη του 2022. Η κίνα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αμιδικού (ουρικού) αζώτου για κατασκευή λιπασμάτων, έχοντας το 1/3 της παγκόσμιας αγοράς∙ και είναι επίσης ένας απ’ τους βασικούς παραγωγούς φωσφορικών αλάτων, και πάλι για αγροτική χρήση.

Μια παράξενη εργατική αποχή

Δευτέρα 8 Νοέμβρη>> Όχι, αυτό δεν ήταν στο πρόγραμμα. Το γνωστό καθεστωτικό fortune έγραφε στις 22 Οκτώβρη:

… Η οικονομία είναι τώρα σε μεγέθυνση σε σχέση με πριν την πανδημία. Κι ωστόσο είμαστε με 5 εκατομμύρια εργάτες λιγότερους στις ηπα σε σχέση με πριν την κρίση. Η εξήγηση γι’ αυτήν την έλλειψη εργατών είναι συγκεχυμένη…

«Έλλειψη εργατών»; Κάποια μιλούν (υπερβολικά) για κάτι σαν «ήρεμη επανάσταση». Άλλοι για την «μεγάλη παραίτηση». Τα γεγονότα είναι απροσδόκητα: εκατομύρια εργάτες σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο «παρατούν» τις δουλειές τους! Και μάλιστα άσχετα από βαθμό ειδίκευσης ή, συχνά, και ηλικία. Το turnover των μισθωτών, που πάντα βραχυκύκλωνε τους παγιωμένους καταμερισμούς εργασίας, μοιάζει να έχει κάνει μια εντυπωσιακή (λόγω μαζικότητας) επιστροφή σε μια ιστορική στιγμή που κανείς δεν το περίμενε.

Μερικά ενδεικτικά νούμερα. Σύμφωνα με το γραφείο εργασίας των ηπα (united states department of labor) μόνο τον περασμένο Απρίλη παραιτήθηκε το 2,7% της εργατικής δυνάμης στις ηπα. Και ο ρυθμός «εγκατάλειψης εργασίας» συνεχίστηκε αμείωτος και ασυνήθιστα υψηλός. Τον Αύγουστο του 2021 παραιτήθηκαν 4,3 εκατομμύρια αμερικάνων μισθωτών (το 2,9% της εργατικής δύναμης), και απ’ τον Απρίλη ως τον Αύγουστο το σύνολο των «τα παρατάω» ήταν 20 μύρια, ούτε λίγο ούτε πολύ το 13,5% του συνόλου των καταγραμμένων μισθωτών. Κάτι παραπάνω απ’ ένας στους οκτώ…

Δεν είναι αποκλειστικά αμερικανικό φαινόμενο. Στο βιετνάμ χιλιάδες εργάτες στις φάμπρικες ένδυσης / υπόδησης «τα βρόντηξαν»∙ ενώ στην ινδία έκανε το ίδιο το 23% των ειδικευμένων του τεχνολογικού τομέα. Στις ηπα οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες δεν βρίσκουν ανθρώπους να κάνουν προσλήψεις σε δουλειές που θεωρούνται (δηλαδή πληρώνονται σαν) ανειδίκευτες∙ αλλά στη γερμανία το 1/3 των επιχειρήσεων (λέει ότι) δεν μπορεί να βρει ειδικευμένους (σε διάφορους τομείς), με αποτέλεσμα τουλάχιστον 400.000 τέτοιες «θέσεις εργασίας» να μένουν άδειες… Πού εξαφανίστηκε η σύγχρονη εργατική τάξη;;;

Πουθενά! Σ’ αυτόν τον πλανήτη συνεχίζει να βρίσκεται! Ο πρώτος, ίσως βασικότερος και πάντως ανομολόγητος παράγοντας που έχει προκαλέσει αυτήν την «αναστάτωση» στις θεωρούμενες «στρωμένες αγορές εργασίας» είναι οι μετανάστες / μετανάστριες! Αυτό φάνηκε πανηγυρικά πρόσφατα στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, ουαλίας, βόρειας ιρλανδίας και λοιπά, με την «εξαφάνιση» / έλλειψη χιλιάδων οδηγών φορτηγών, αλλά ισχύει για όλους τους μείζονες καπιταλισμούς της ευρώπης και της βόρειας αμερικής: οι πολύμηνες καθολικές απαγορεύσεις μετακινήσεων (και οπωσδήποτε ταξιδιών) και όλοι οι έλεγχοι, τα τσεκ και οι καραντίνες μετέτρεψαν στα «αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη» σε παγίδες / φυλακές για εκατομμύρια μετανάστες / μετανάστριες – με – χαρτιά (ακόμα χειρότερα για τους χωρίς…). Μπορεί να μην σκόπευαν (ή να μην μπορούσαν) να πηγαινοέρχονται κάθε τόσο στα μέρη τους, αλλά το να απαγορεύεται να το κάνεις είναι κάτι πολύ διαφορετικό και συναισθηματικά πολύ πιο έντονο. Επιπλέον οι «μαύροι» δεν πήραν ούτε μισό σεντς «βοήθειας» απ’ τα αντίστοιχα κράτη… Μόλις βρήκαν ευκαιρία έφυγαν, γύρισαν πίσω: ακόμα και τα χειρότερα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μπορεί ο καθένας να τα κουμαντάρει καλύτερα όταν είναι κοντά σε συγγενείς και οικείους παρά όταν είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες / μετανάστριες από κράτη μέλη της ε.ε. που δούλευαν-σαν-τα-σκυλιά στους μητροπολιτικούς καπιταλισμούς έφυγαν, γύρισαν πίσω. Και το ίδιο έκαναν πολλές (άγνωστο πόσες) χιλιάδες «νομιμοποιημένων» ή μη μεταναστών / μεταναστριών απ’ τη λατινική αμερική στις ηπα. Αυτό πυροδότησε μια σειρά ρωγμών στις πρωτοκοσμικές «οικονομίες» αφού ικανό μέρος αυτών των εργατικών υποκειμένων, πέρα απ’ το πως πληρώνονταν, ήταν λίγο πολύ ειδικευμένα-στην-πράξη. Είτε στις οικοδομές, στο λιανικό εμπόριο, στις μεταφορές, στην κατ’ οίκον φροντίδα ή στην καθαριότητα είτε σε χαμηλές και μεσαίες βαθμίδες των τεχνολογικών τομέων.

Δεν ήταν / είναι, όμως, μόνο αυτό. Για πολλά εκατομμύρια άλλων μισθωτών, πρωτοκοσμικών, η κατ’ οίκον φυλάκιση, οι διαφόρων ειδών απαγορεύσεις «άσκοπων μετακινήσεων», και η δημιουργία σύγχυσης για το τι είναι υγεία και τι αρρώστια, δεν προκάλεσαν φόβο και παράλυση. Ή δεν προκάλεσαν μόνον αυτά. Σκέφτηκαν και ξανασκέφτηκαν γύρω απ’ αυτό που θα λεγόταν «το νόημα της ζωής»… Όχι, δεν έγιναν άθεοι, απάτριδες και αναρχικοί!!! Απλά επανεκτίμησαν τις συνθήκες «υπερεργασίας» (εξοντωτικά ωράρια για ψίχουλα…) στις οποίες ήταν σιωπηλά καταδικασμένοι (είτε σε «χαμηλά» πόστα είτε σε «μεσαία»…), την αξία του να βλέπεις τους φίλους σου ή/και τα παιδιά σου…. Τέτοια ταπεινά πράγματα. Ειδικά στις ηπα το πολύχρονο κίνημα fight for 15 είχε απλώσει επιπλέον πολύ πλατιά τον σπόρο της εργατικής αξιοπρέπειας. Και τώρα το turnover αυτών των πολλών εκατομυρίων πρωτοκοσμικών μισθωτών κινείται πάνω σ’ αυτές τις γραμμές: λιγότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά – και σεβασμός απ’ την μεριά των αφεντικών και των προϊστάμενων! Μ’ άλλα λόγια: ψάχνουν (ή πρόκειται να ψάξουν) για «καλύτερες δουλειές»…

Χρειάζεται ένα ξεκαθάρισμα εδώ, απ’ την μεριά μας∙ είναι εύκολο να δοξάσει ή να ελεεινολογήσει ο οποιοσδήποτε αυτήν την «αναταραχή». Δεν πρόκειται για επανάσταση με την πολιτική έννοια! Δεν πρόκειται ούτε για ένα οργανωμένο ρεφορμιστικό / εργατικό / συνδικαλιστικό ρεύμα στο σύνολό του, παρότι διάφορα ρυάκια έχουν καταλήξει σ’ αυτήν την κοίτη. Πρόκειται για εκδήλωση (επαναλαμβάνουμε: όχι επαναστατική) της αυτονομίας της εργατικής τάξης, σε ότι αφορά την «κίνησή» της, σε μια εποχή που αυτή η αυτονομία της απαγορεύεται όχι μόνο σε σχέση με τους προσδιορισμούς της υγείας και της αρρώστιας, αλλά ακόμα και της φυσικής κίνησης (: καραντίνες, «πιστοποιητικά»…) Και φυσικά η εκδήλωση της συγκεκριμένης αυτονομίας δεν είναι οργανωμένη και – κάλλιστα – μπορεί να περιλαμβάνει και μικροαστικούς υπολογισμούς.

Απ’ την άλλη μεριά όμως έχει δημιουργήσει μεγάλη αναταραχή στις τάξεις των αφεντικών! Που έχοντας απέναντί τους αυτήν την παράξενη, «ανεξήγητη», μαζική και διαφορική άρνηση εργασίας υποχωρούν εκεί που ως τώρα έδειχναν την μεγαλύτερη και σκληρότερη αποφασιστικότητα: στο ζήτημα των μισθών και των συνθηκών εργασίας – προκειμένου να κάνουν «ελκυστικότερες τις θέσεις εργασίας» που προτείνουν! Κτηνώδεις εμπορικές αλυσίδες για παράδειγμα, τύπου wallmart, που έκαναν ό,τι μπορούσαν κατά του κινήματος fight for 15, αναγκάζονται σ’ αυτή τη φάση να «κυνηγήσουν» εργάτες και εργάτριες. Και η πειστική αύξηση του βασικού μισθού / ημερομίσθιου γίνεται τώρα το πικρό χάπι που πρέπει να καταπιούν χιλιάδες εργοδότες. (Το τι μέρος απ’ αυτές τις αυξήσεις θα φάει ο πληθωρισμός είναι, επίσης, ένα σοβαρό ζήτημα…)

Οι δειγματοληπτικές έρευνες (με ό,τι αυτές σημαίνουν γενικά…) στις ηπα δείχνουν ότι το 40% εκείνων που «τα έχουν παρατήσει» ή σκοπεύουν να το κάνουν επιδιώκουν «δουλειά απ’ το σπίτι», σε ωράρια που θα ταιριάζουν στην καθημερινότητά τους, και πάντως όχι εξοντωτικά. Άλλοι πάλι ονειρεύονται να κάνουν «μια δική τους δουλειά», κυρίως μέσω internet… Αγνοούν προφανώς ότι τις λεγόμενες «θέσεις εργασίας» (και μάλιστα τις «καλές» τέτοιες) δεν τις φτιάχνει ο καθένας μόνος του, κατά βούληση! Αγνοούν επίσης ότι αυτό το παράξενο turnover θα σπρώξει τον ψηφιακό μετασχηματισμό στην οργάνωση της (εκμετάλλευσης της) εργασίας ακόμα πιο έντονα∙ την καπιταλιστική αναδιάρθρωση δηλαδή που, στις βασικές της γραμμές, είναι ήδη αναγγελμένη.

Προς το παρόν προκαλείται μια κάποια ανατίμηση της εργασίας… Φοβούμαστε όμως ότι θα είναι προσωρινή. Δεν έχει κερδηθεί – προέκυψε… Την έλλειψη οργάνωσης και σχεδιασμού απ’ την μεριά της τάξης μας δεν μπορεί να την μπαλώσει ο (ατομικός) βολονταρισμός, ακόμα και στις πιο δίκαιες εκφάνσεις του…

Αλλά πάλι; Ποιός το περίμενε;

Αέρια, πολλά αέρια…

Δευτέρα 8 Νοέμβρη>> Το διοξείδιο του άνθρακα ξέραμε… Αυτό το καταραμένο αέριο (προϊόν της καύσης υδρογονανθράκων…) που εκλύεται στην ατμόσφαιρα και συμβάλει στην κατακράτηση της θερμότητας της ηλιακής ακτινοβολίας στην επιφάνεια του πλανήτη… Με το διοξείδιο του άνθρακα μεγαλώσαμε, αυτό φοβηθήκαμε (ή καταραστήκαμε), οι δικές του εκπομπές μας είπαν ότι πρέπει να μειωθούν γιατί διαφορετικά θα πνιγούμε…

Αλλά όχι!!! Μπορεί η πρόσφατη «διεθνής διάσκεψη για το κλίμα» στη Γλασκώβη να θεωρείται αποτυχημένη, όμως ήταν το πρώτο βήμα για να μάθουμε ότι ένα άλλο αέριο είναι τρισχειρότερο, το ίδιο ή και περισσότερο υπεύθυνο απ’ το διοξείδιο του άνθρακα για το (πρώην) «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και (νυν) «κλιματική κρίση»: το μεθάνιο! Ναι, το μεθάνιο!!! Κυρίες και κύριοι ζούμε σε μια κόλαση μεθανίου και έπρεπε να φτάσει το τέλος του 2021 (όπου είμαστε περισσότερο ώριμοι από ποτέ σε φόβους…) για να μας το πουν!!! (Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους).

Fuck!! Από που στην ευχή προέκυψε το μεθάνιο; Στην κατάλληλα γραμμένη Wikipedia, στο λήμμα methane emissions μπορεί ο καθένας να διαβάσει την φρικτή αλήθεια:

Η αύξηση των εκπομπών μεθανίου έχει βασική ευθύνη για την αυξανόμενη συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου στην γήινη ατμόσφαιρα, και είναι υπεύθυνη για πάνω απ’ το 1/3 της παγκόσμιας υπερθέρμανσης. Στη διάρκεια του 2019 περίπου το 60% (360 εκατομύρια τόνοι) μεθανίου εκλύθηκαν παγκόσμια από ανθρώπινες δραστηριότητες, ενώ οι φυσικές πηγές συνέβαλαν με ένα περίπου 40% (230 εκατομύρια τόνους).

Περίπου το 1/3 των ανθρωπογενών εκπομπών προέρχονται απ’ την διαφυγή αερίου κατά την εξόρυξη και την διακίνηση ορυκτών καυσίμων… Η ρωσία είναι ο μεγαλύτερος μολυντής μεθανίου στον κόσμο, απ’ την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου. Η κτηνοτροφία είναι επίσης μεγάλη πηγή (30%) κυρίως λόγω της χώνεψης των μηρυκαστικών όπως τα βοοειδή και τα πρόβατα… Η αγροτική παραγωγή, μαζί η παραγωγή τροφίμων και βιόμαζας, είναι η τέταρτη ομάδα με 15%, και ειδικά η καλλιέργεια ρυζιού είναι εκείνη με την μεγαλύτερη συμβολή στην εκπομπή μεθανίου…

Ωιμέ!!! Οι ηγέτες των ηπα και της ε.ε., μαζί με κάμποσους άλλους (όλοι μαζί μια κατοστάρα), αποφάσισαν στη Γλασκώβη να μειώσουν τις εκπομπές μεθανίου κατά 30% σε σχέση με την ποσότητα του 2020, κι αυτό να το κάνουν ως το 2030!«Πρέπει να δράσουμε τώρα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ως το 2050. Το να περιορίσουμε τις εκπομπές μεθανίου είναι ένα απ’ τα πιο αποτελεσματικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε κοντοπρόθεσμα την παγκόσμια υπερθέρμανση… Είναι το φρούτο που κρέμεται χαμηλότερα απ’ όλα και μπορούμε να το πιάσουμε ευκολότερα» είπε η κυρία Ursula von der Leyen, που αυτή την εποχή επαγγέλλεται την πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής. Και τις αρέσουν τα χαμηλά φρούτα…

Αλί και τρισαλί! Για τον προδοτικό ρόλο της Μόσχας, που θέλει να σκάσει ο πλανήτης απ’ την ζέστη, ποιος δυτικός δεν τα ήξερε; Όπως για τον εξίσου προδοτικό ρόλο της κίνας και της ασίας γενικά, όπου καλλιεργούν και τρώνε ρύζι… Αλλά στον πάγκο των περικοπών είναι και τα μηρυκαστικά! Τα μοσχάρια και τα πρόβατα. Τα οποία τρώνε και κλάνουν – μεθάνιο! Και το παρακάνουν! Οπότε πρέπει να περικοπούν κι αυτά! Με μια κουβέντα: από ‘δω και στο εξής, για να σωθεί ο πλανήτης, πρέπει να «κοπεί ο κώλος» των μηρυκαστικών, της Μόσχας και του Πεκίνου!!! Είναι θεού θέλημα!

Αλί και τρισαλί! Απ’ την ρωσία και την κίνα ξέρουμε ποιος θα μας σώσει… Αλλά απ’ τα μηρυκαστικά και τις πορδές τους;

Κι όμως κυρίες και κύριοι! Υπάρχει σωτηρία και από δαύτα – στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα! Ο άνθρωπος που σαν ένας απ’ τους εκπροσώπους του «συλλογικού κεφάλαιου» της 4ης βιομηχανικής επανάστασης μας έσωσε απ’ του τσαχπίνη (δηλαδή του χάρου) τα δόντια, ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, έχει την απάντηση! Και την έχει διατυπώσει έγκαιρα, έτσι ώστε κανένας τερατολόγος να μην τολμήσει να τον θεωρήσει συνωμότη! Έγραψε και βιβλίο!!!

Απολαύστε τον, κι αφήστε τις γκρίνιες για τα δήθεν ανεπαρκή αγγλικούλια σας!

Artificial meat βρε σαρκοφάγα όντα!!! Κρέας παραγωγής από γενετικά μεταλλαγμένους μικρο-οργανισμούς ωρέ δολοφόνοι των ζώων!! Τα βακτηρίδια θα είναι ο μεζές σας όρνια! Τι είναι το κρέας; Πρωτεϊνες… Ε, «πρωτεϊνες μπορούμε να παράγουμε από διάφορα κύτταρα κατά βούληση» θα έλεγε ο καλός αυτός κύριος, αν ήθελε να μπει σε λεπτομέρειες. Μπορεί να είναι κάπως άνοστο αυτό το τεχνητό «κρέας»… έχει πει με άλλη ευκαιρία …αλλά είναι θέμα συνήθειας… (Και ψευδαισθήσεων θα προσθέταμε…)

«Θα σας αλλάξουμε τα φώτα»

Δευτέρα 8 Νοέμβρη>> Ούτε ο κυρ Βασίλης ούτε, κυρίως, τα αφεντικά που εκπροσωπεί είναι άνθρωποι των λόγων και της αδράνειας. Σε μια συνέντευξή του στις 14 Φλεβάρη του ’21 στο MIT technology review (όχι σε τίποτα περιθωριακούς: το ΜΙΤ, όπως και άλλα πρωτοκλασσάτα ιδρύματα, έχει στρατηγική εμπλοκή σε «πρωτοπόρες ιδέες») με αφορμή την έκδοση ενός ακόμα ευαγγέλιου με την υπογραφή του («How to avoid a climate disaster») ο κυρ Βασίλης ερωτήθηκε για τις επικίνδυνες μοσχαρίσιες πορδές και το τι πρέπει να γίνει με δαύτες.

Ερώτηση: Στο βιβλίο σου καλύπτεις μια μεγάλη γκάμα τομέων με δύσκολα προβλήματα. Εκείνο που με δυσκολεύει περισσότερο ωστόσο, στο να το καταλάβω στο σύνολό του, είναι το φαγητό. Η κλίμακα είναι μαζική. Με το ζόρι είμαστε στην αφετηρία. Βασικά δεν έχουμε λύσεις για να αντικαταστήσουμε και να μειώσουμε εντελώς τις εξαιρετικά δυνατές εκπομπές απ’ τις πορδές των ζώων και απ’ τα λιπάσματα. Πόσο αισιόδοξος είσαι με τις καλλιέργειες;

Απάντηση: Υπάρχουν εταιρείες, συμπεριλαμβανόμενης μιας που βρίσκεται στο portfolio της Breakthrough Energy Ventures [εταιρεία του κυρ Βασίλη…] που λέγεται Pivot Bio, που έχει μειώσει σημαντικά την ποσότητα του λιπάσματος που χρειάζεται. Υπάρχουν πρόοδοι με τις καλλιέργειες, περιλαμβανόμενων καλλιεργειών που κάνουν αυτό που κάνουν τα όσπρια: δηλαδή μπορούν να μετατρέψουν το άζωτο του εδάφους σε συστατικά που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα φυτά, με βιολογικό τρόπο. Αλλά η δυνατότητα να βελτιώσουμε την φωτοσύνθεση και να βελτιώσουμε την μετατροπή του αζώτου είναι απ’ τα θέματα με τις μικρότερες επενδύσεις.

Σε σχέση με τα ζώα, το πράγμα είναι δύσκολο. Υπάρχει όλη αυτή η ιστορία με διαφορετικά πράγματα με τα οποία τα ταϊζουν, όπως για παράδειγμα ένα συστατικό που σου δίνει μια μείωση 20% στις εκπομπές μεθανίου. Αλλά, δυστυχώς, αυτά τα βακτήρια που υπάρχουν στο πεπτικό τους σύστημα και παράγουν μεθάνιο είναι βασικό μέρος του μεταβολισμού των χόρτων. Οπότε δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί κάποια φυσική προσέγγιση σ’ αυτό το θέμα. Φοβάμε ότι θα χρειαστούν συνθετικές πρωτεϊνες, τουλάχιστον σαν αντικατάσταση του βοδινού.

Οι τύποι στην Memphis Meats το προσπαθούν σε επίπεδο κυττάρων, αλλά δεν ξέρω αν η ιδέα τους θα γίνει ποτέ οικονομικά βιώσιμη. Αλλά η Impossible και η Beyond Meat έχουν ανοίξει ένα δρόμο, έναν δρόμο ποιοτικό και με λογικό κόστος, που τις κάνει εντελώς ανταγωνιστικές.

Σε ότι αφορά την κλίμακα σήμερα δεν αντιπροσωπεύουν ούτε το 1% της κρεατοπαραγωγής παγκόσμια, αλλά έχουν βρει τον δρόμο τους. Και η Breakthrough Energy έχει κάνει 4 διαφορετικές επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα, για να γίνουν τα συστατικά πιο αποτελεσματικά. Οπότε ναι αυτά είναι μια περιοχή που είμαι αισιόδοξος.

Τώρα, όπως είπα, βλέπω ένα δρόμο. Αλλά έχεις δίκιο ότι το να πεις στον κόσμο «τέρμα το βοδινό» είναι ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα πολιτικά μη δημοφιλής.

Ερώτηση: Πιστεύεις ότι κρέας φυτικής προέλευσης που έχει παραχθεί σε εργαστήριο μπορεί να είναι η τελική λύση για το πρόβλημα των πρωτεϊνών παγκόσμια, ακόμα και στις φτωχές χώρες; Ή θεωρείς ότι θα είναι μόνο ένα μέρος της απάντησης εξαιτίας αυτών που λες, της πολιτιστικής αγάπης για ένα χάμπουργκερ και του τρόπου που η κτηνοτροφία είναι τόσο κεντρική σε διάφορες οικονομίες στον κόσμο;

Απάντηση: Για την Αφρική και άλλες φτωχές χώρες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε γενετική μηχανική στα ζώα για να αυξήσουμε σοβαρά το ποσό του κρέατος ανά εκπομπή. Στην αμερικανική παραγωγή, επειδή είναι τόσο παραγωγική, οι εκπομπές ανά κιλό κρέατος είναι δραματικά χαμηλότερες απ’ τις εκπομπές ανά κιλό κρέατος στην Αφρική. Και σαν τμήμα της δουλειάς του ιδρύματος Bill & Malinda Gates, παίρνουμε διάφορα απ’ τα ζώα που εκτρέφονται στην Αφρική, όπως για παράδειγμα το ότι επιζούν στη ζέστη, [και τα μεταφέρουμε γενετικά] επιτυγχάνοντας τρομακτική παραγωγικότητα τόσο σε σχέση με το κρέας όσο και σε σχέση με το γάλα στις κορυφαίες αμερικανικές ποικιλίες βοοειδών των ΗΠΑ.

Οπότε δε νομίζω ότι οι 80 φτωχότερες χώρες θα τρώνε συνθετικό κρέας. Αλλά θεωρώ ότι όλες οι πλούσιες χώρες πρέπει να μετακινηθούν κατά 100% στο συνθετικό βοδινό. Θα πρέπει να συνηθίσεις στη διαφορετική γεύση και να δεχτείς ότι αυτή η γεύση θα βελτιώνεται με τον καιρό. Τελικά, το όφελος απ’ την σκοπιά της πράσινης ανάπτυξης είναι αρκετό για να προχωρήσεις στην αλλαγή της συμπεριφοράς των ανθρώπων, ή για να χρησιμοποιηθεί η νομοθεσία για να ανέβει η ζήτηση [για το συνθετικό κρέας]

Οπότε νομίζω ότι για τις χώρες μεσαίου εισοδήματος και πάνω μπορεί να γίνει. Αλλά, γαμώτο, είναι απ’ αυτά τα θέματα που πρέπει να κυνηγάς συνέχεια και είναι και οι πολιτικές. Είναι όλοι αυτοί οι νόμοι που επιβάλλουν να γράφει ότι είναι προϊόν εργαστηρίου, δηλαδή σκουπίδια, για να επιτρέπεται η πώλησή του. Δεν μας αφήνουν να το πούμε μοσχαρίσιο κρέας.

Ίσως χαμογελάσετε σαρκαστικά με τις μεγαλοφυείς ιδέες του κεφάλαιου 4.0 – το ίδιο όπως αν μαθαίνατε τα λεγόμενα διάφορων εκπροσώπων του για τους ιούς, την γενετική μηχανική και την βιομηχανία της υγείας το 2018 και το 2019… Δυστυχώς, αποδεδειγμένο πια, «γελάει καλά όποιος γελάει τελευταίος»… Οι εταιρείες που μνημονεύει ο κυρ Βασίλης (η Impossible και η Beyond Meat) κατασκευάζουν ήδη και πουλάνε το fake κρέας τους, με την μορφή εκείνη όπου είναι δεδομένο ότι κανείς δεν ξέρει τι σκατά τρώει: burger.

Η βιομηχανική παραγωγή κρέατος από γενετικά κατασκευασμένα βακτηρίδια που τρώνε κυτταρίνη (πριονίδι δηλαδή) και χέζουν πρωτεϊνες (χωρίς να κλάνουν εκπέμποντας μεθάνιο…), και μάλιστα πρωτεϊνες που θα αρωματίζονται εκ των υστέρων ώστε να έχουν διάφορες «γεύσεις» (ψαριού, κοτόπουλου, χοιρινού, βοδινού…), είναι μια μορφή συγκεντροποίησης κεφαλαίου (στην παραγωγή τροφίμων) με «σεβασμό στη φύση και στο περιβάλλον»!! Εννοείται ότι τέτοιοι μικροοργανισμοί θα είναι πατενταρισμένοι – μην κάνετε τους χαζούς!

Τι χρειάζεται για να αφήσουν οι υπήκοοι (οι πρωτοκοσμικοί κατά πως τα λέει ο κυρ Βασίλης) τα καπρίτσια και τις κακές συνήθειες με το φαγητό τους και να περάσουν («ευχαριστημένοι που σώθηκαν» από κάποια αφεντικά) στις μεταλλαγμένες τροφές; Αυτό που ξέρετε, γιατί έγινε ήδη με την «υγεία», τα «εμβόλια», κλπ: μια γερή «κρίση τροφίμων»! Θα ξεπεραστούν έτσι εύκολα και οι νομοθετικές αγκυλώσεις που εκνευρίζουν τον κυρ Βασίλη (: τα αφεντικά που εκπροσωπεί), δηλαδή η επιμονή τα (γενετικά) σκουπίδια να γράφουν στις συσκευασίες τους ότι είναι (γενετικά) σκουπίδια…

Και πώς δημιουργείται μια τέτοια γερή-κρίση-τροφίμων; Ελάτε τώρα, μην κάνετε ότι δεν ξέρετε!!! Υπάρχουν ήδη κοινωνικά υποκείμενα που θα στηρίξουν με πάθος και αυτήν την «μετάβαση»∙ σα να ακούμε ήδη τις θριαμβολογίες τους… Και αν πούμε (όπως κάνουμε σχεδόν δυο χρόνια τώρα με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία) ότι είναι ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα ηλίθιοι!!! θα είμαστε… τι θα είμαστε; «Ψεκασμένοι», «κοινωνικά ανεύθυνοι», «ανάλγητοι με τον κόσμο που πεθαίνει – απ’ την πείνα…» και τα λοιπά.

‘Αλλωστε (δεν το λέει ο κυρ Βασίλης, το λένε άλλοι) είναι «έτοιμα για σερβίρισμα» τα τροφοφάρμακα! Μεγάλα γλέντια!!!