Tag: αέριο

East… ωέω;

Παρασκευή 22 Μάρτη. Οι παραπάνω εικόνες (και εκείνες στο επόμενο σχόλιο) είναι απλά υπενθύμιση του τι λεγόταν επί βδομάδες (και μήνες) μέχρι προχτές – για το “εθνικό μεγαλείο” της υπό τον “πομπηία” χθεσινής συνάντησης της συμμορίας των 3: ελλαδιστάν, νότια κύπρος, ισραήλ. Ο.Κ. Η συνάντηση έγινε σε γιάφκα της Ιερουσαλήμ… Και λοιπόν; Υπογράφτηκε αυτή η ρημάδα “διακυβερνητική συμφωνία” για τον east med; Ακούσατε τίποτα; Όχι!… Ας ξεχαστεί… Όπως και τόσα άλλα…

Μια στιγμή όμως! Θα μπορούσαμε, σαν Sarajevo και σαν ασταμάτητη μηχανή να «κάτσουμε» πάνω σε δεκάδες σχόλια και στο Sarajevo 135a (οι δηλώσεις του «κόκκινου Κατρού» μετά το ραντεβού του με τον τούρκο υπ.εξ. Cavusoglu επιβεβαιώνουν… θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες επιβεβαιώσεις…). Αλλά εδώ συμβαίνει κάτι διαφορετικό: ένα συστημικό και συστηματικό παραμύθι που, μόνο και μόνο εξαιτίας της επανάληψής του, κάνει τα μυαλά βούρκο. Κάνοντας την εργατική κριτική μας ανάλυση να μοιάζει alien – ενώ είναι το αντίθετο.

Ζήτημα πρώτο, και καλό είναι να το λαμβάνετε υπόψη σας πάντα. Κανένα, ΚΑΝΕΝΑ ελληνικό μήντιο, mainstream ή μη, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν κάνει αυτό που λέγεται «ρεπορτάζ» σε σχέση με τα ζητήματα της «εθνικής εξωτερική πολιτικής». Όλα, ΟΛΑ, ανεξάρτητα άποψης, κομματικής ταυτότητας ή επιχειρηματικών συμφερόντων, τρέφονται απ’ τα non papers του υπ.εξ., τα οποία εμφανίζουν σαν «άρθρα» και «ειδήσεις». Χωρίς να λένε ότι είναι απλά κρατικές ανακοινώσεις. Όλος ο ντόρος περί «διακυβερνητικής υπογραφής της συμφωνίας για τον eastmed» προερχόταν απ’ το κράτος / παρακράτος· οι δημαγωγοί ανέλαβαν, απλά, την προβολή του. Σαν μεγάφωνα. Αυτό σημαίνει ότι η παραπληροφόρηση είναι συστηματικά και με ακρίβεια οργανωμένη και στο ελλαδιστάν, όποια γνώμη κι αν έχει ο καθένας για το χάος του ελληνικού κράτους. Η «εξωτερική πολιτική» και η παραγωγή της σχετικής ιδεολογίας δεν είναι αδέσποτη· δεν είναι ανοργάνωτη· δεν είναι “χύμα”· ακόμα κι αν σε άλλα ζητήματα το ελληνικό κράτος σαν “διοίκηση” είναι failed. (Εξού και τα διάφορα τσιράκια δεν είναι τυχαία…)

Ζήτημα δεύτερον. Ακόμα κι αν αυτές οι υπογραφές είχαν πέσει χτες, θα είχαν μόνο συμβολική σημασία. Διάφορες πολιτικές βιτρίνες ανά τον κόσμο μπορεί να υπογράφουν διάφορες εμπορικέςσυμφωνίες, με διάφορα περιεχόμενα. Αυτό δεν σημαίνει ότι υλοποιούνται. Ένα (αλλά καθόλου το μοναδικό) παράδειγμα θρυλικών αγωγών που είχαν μαγέψει κοινό και κριτικούς είναι ο Nabucco. Ένας αγωγός για τον οποίο οι διακυβερνητικές υπογραφές άρχισαν να πέφτουν το 2002… και συνέχισαν να πέφτουν ακόμα και το 2012… Ένα χρόνο μετά, το 2013, ο Nabucco (που παρέμενε σχέδιο…) κηρύχτηκε νεκρός!… Προτιμήθηκαν άλλες, πιο συμφέρουσες λύσεις…

Ζήτημα τρίτον. Το γεγονός, λοιπόν, πως ούτε καν αυτές οι συμβολικές (και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο πέρα απ’ το θέαμα) υπογραφές δεν έπεσαν χτες, δείχνει ότι αυτό το παραμύθι του eastmed ούτε καν σαν παραμύθι δεν είναι δυνατόν να «υπογραφτεί», να ανέβει πίστα σα να λέμε, αυτή τη στιγμή! Για παράδειγμα, δεν υπάρχει καν αυτό που λέγεται «μελέτη σκοπιμότητας» για την κατασκευή του· μια μελέτη που (πέρα απ’ την ε.ε. που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το 1/3 του κόστους της) δεν έχει βρει άλλους να την πληρώσουν. Μιλάμε για αρχικό προϋπολογισμό της μελέτης 100 μύρια ευρώ – κι όμως, δεν υπάρχει ακόμα κανένας που να θέλει να βάλει τα 65…

Ανατολική Μεσόγειος

Παρασκευή 22 Μάρτη. Όλα όσα έχουμε συγκεντρώσει στο Sarajevo 135a ισχύουν μέχρι την τελευταία τελεία. Ισχύει, όμως, κι αυτό: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συνειδητά και συστηματικά τροφοδοτεί την δημαγωγία περί του γκαζοσωλήνα για να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο της συμμαχίας Αθήνας – Τελ Αβίβ. Και η απόκρυψη αποδίδει…

Αυτό, υποστηρίζουμε, αποδεικνύεται περίτρανα στην ως τώρα πιο πρόφατη σκηνή του έργου: ξεκίνησε με τα τρελά ζήτω στην διακρατική υπογραφή για τον eastmed που θα «ευλογούσε» το ψοφιοκουναβιστάν μέσω Pompeo, και τέλειωσε με την «άμυνα κατά των κακόβουλων επιρροών», που όντως χρειαζόταν Pompeo για να έχει βάρος… Αυτό ήταν το πραγματικό αντικείμενο της συνάντησης της συμμορίας των 3 plus τον εκπρόσωπο των capo di capi απ’ τις united states!!! Το παραμύθι είχε επί βδομάδες μεθυστικό γκάζι· αλλά το ραντεβού αφορούσε τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, και το μέτωπο που έχει αυτός ο παγκόσμιος εδώ, στα πέριξ. “Regional stability” λέγεται…

Δυστυχώς η απώθηση θα συνεχίσει να δουλεύει – έτσι συμβαίνει πάντα στα χασάπικα του πλανήτη. Είναι προτιμότερο να ελπίζει κανείς ότι όλα αυτά τα νταραβέρια, εδώ και χρόνια, μεταξύ Αθήνας, Λευκωσίας, Τελ Αβίβ, Καΐρου και Ουάσιγκτον αφορούν μπίζνες παρά ότι αφορούν σφαίρες (που δεν αποκλείουν τις μπίζνες, αλλά καθόλου δεν τελειώνουν σ’ αυτές)… Όπως, επίσης, είναι προτιμότερο να είναι σίγουροι οι «καλοπροαίρετοι» πως όταν καλούμε σε αγώνα κατά της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας και υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης είμαστε «πολιτικοί προικοθήρες», «κολληματίες», «κομπλεξικοί» (ή, ίσως ίσως, και «πράκτορες της Τεχεράνης»), σε κάθε περίπτωση «περιορισμένης ευθύνης», παρά ότι έχουμε μια συνεκτική ανάλυση αυτής της περιόδου της ενδοκαπιταλιστικής σύγκρουσης, σε διάφορες κλίμακες, και επιδιώκουμε οδοφράγματα για να εμποδίσουμε, υποκειμενικά και αντικειμενικά, αυτό που ήδη έχει ξεκινήσει!

Εντάξει. Ακόμα κι αν είναι έτσι, από εδώ και από αλλού, από παντού όπου πρέπει και μπορούμε, θα συνεχίσουμε. Σκεφτείτε όμως για δυο λεπτά: πόση υποτίμηση μπορείτε να αντέξετε ακόμα, σε εποχιακές μεταμοντέρνες συσκευασίες; Κι αν έχετε μεγάλα περιθώρια αντοχής, που και πως νομίζετε ότι τελειώνει η υποτίμηση της ζωής απ’ τα αφεντικά;

Κατά τα άλλα, ισχύει αυτό: ο καιρός περνάει και δεν κοιτάει την δική σου την μελαγχολία…

(φωτογραφία: Η επάνω είναι απ’ τον περασμένο Δεκέμβρη…)

Ωωωω ο εθνικός σωλήνας!

Σάββατο 16 Μάρτη. Το πιο πάνω δημοσίευμα (της καθεστωτικής “καθημερινής”) πριν 2 μέρες ήταν πανηγυρικό:

Την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στο Τελ Αβίβ αντί της Κνωσσού, προκειμένου να παραστεί και ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Μάικ Πομπέο που θα βρίσκεται καθ’ οδόν για επίσκεψη στα Αραβικά Εμιράτα, θα πραγματοποιηθεί η τριμερής συνάντηση κορυφής Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου για την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας που αφορά τον αγωγό EastMed.

Η συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη συνάντηση αποτελεί μια ξεκάθαρη στήριξη των ΗΠΑ στον αγωγό EastMed και παράλληλα ένα ισχυρό μήνυμα προς Ρωσία και Τουρκία, στήριξης του άξονα συνεργασίας των τριών χωρών και της Αιγύπτου για την ασφάλεια της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μετά και την εδραίωση των συμφερόντων τους στην περιοχή, που σηματοδότησαν οι νέες ανακαλύψεις της ExxonMobil στην ΑΟΖ της Κύπρου…

Μήπως κάνουμε λάθος που επιμένουμε ότι αυτή η ιστορία με τον eastmed είναι ένα παραμύθι που κουκουλώνει το πραγματικό περιεχόμενο της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ (μ’ όλες τις απογοητεύσεις για τις ελληνικές φιλοδοξίες…); Όχι!

Κατ’ αρχήν η «τριμερής κορυφής» επρόκειτο να γίνει στην Κρήτη, όπου αναμενόταν και ο αμερικάνος υπ.εξ. (μετά από ενέργειες του Τελ Αβίβ..) για να «ευλογήσει» όχι ειδικά τον σωλήνα, αλλά την συμμαχία. Όμως ο «πομπηίας» δεν ενδιαφέρεται, τέτοιους καιρούς, για «συμβολικές κινήσεις»: ενδιαφέρεται για συζητήσεις με το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς, για τις οποίες η ανακοίνωση του αμερικανικού υπ.εξ. ξεκαθαρίζει ότι:

… Ο υπουργός θα συναντηθεί με ισραηλινούς αξιωματούχους για την συζήτηση κρίσιμων περιφερειακών ζητημάτων, συμπεριλαμβανόμενης της καταπολέμησης της κακοήθους επιρροής του ιρανικού καθεστώτος και της εοιβεβαίωσης της αμετάβλητης δέσμευσης των ηνωμένων πολιτειών για την ασφάλεια του ισραήλ. Ο υπουργός θα συζητήσει επίσης την αφοσίωση της κυβέρνησης στην παρακολούθηση και την καταπολέμηση του αντισημιτισμού…

Ο πομπηίας δεν κάνει, λοιπόν, αυτό το ταξίδι για σαχλαμάρες. Το κάνει για πόλεμο: είναι συνέχεια της (λίγο πολύ αποτυχημένης) προσπάθειας που έγινε στη Βαρσοβία, για την δημιουργία μιας ευρω-αραβικής συμμαχίας κατά του ιράν (και υπέρ της διάλυσης της ε.ε…). Επιπλέον, αυτό το «παρακολούθηση και καταπολέμηση του αντισημιτισμού» σημαίνει απλά το κυνήγι σε βάρος όλων όσων συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους. Στις ηπα – και όπου αλλού είναι δυνατόν.

Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος (εξοχότατος πρωθυπουργός) δεν θα πάει στο Τελ Αβίβ για να υπογραφτεί η «διακρατική συμφωνία» – που είναι παντελώς αδιάφορη αφού δεν υπάρχει ούτε γκάζι, ούτε κατασκευαστής για τον eastmed!! Αυτό το παραμύθι είναι το προκάλυμμα. Θα πάει για να συζητήσει τις αμερικανικές απαιτήσεις (και τις ελληνικές προσφορές) σε σχέση με τις μεθοδεύσεις του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ για την μέση Ανατολή. Για το ιράν, και όχι μόνο.

Επιπλέον, η συνάντηση ΔΕΝ θα γίνει στο Τελ Αβίβ (όπως έλεγε, είτε από άγνοια είτε από δόλο το πιο πάνω δημοσίευμα). Θα γίνει στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τόσο το ελληνικό όσο και το νοτιοκυπριακό κράτος θα αναγνωρίσουν de facto (σε «επίπεδο κορυφής») το ότι είναι «η πρωτεύουσα του ισραήλ»…

Σε ότι αφορά, τώρα, την συμμετοχή του «πομπηία» σε οποιαδήποτε κουβέντα περί «ζητημάτων ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο», αυτό είναι μεν ζωτικό ζήτημα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, αλλά το τελευταίο πράγμα που θα κουβεντιαζόταν σοβαρά είναι ένας αγωγός του είδους eastmed. Η Ουάσιγκτον και το τελ Αβίβ έχουν άλλες ιδέες, πολύ πιο πρακτικές και εφαρμόσιμες – και πάντα κατά της ρωσίας.

Και κατά της τουρκίας; Το έχουμε πει αρκετές φορές, θα το ξαναπούμε: η Ουάσιγκτον θα ήθελε πολύ να αποφύγει μια ανοικτή ρήξη διαρκείας με την Άγκυρα. Δεν είναι, απλά, ένα τεχνικό ζήτημα του πως θα μεταφέρονται (όταν και αν) τα περισσεύματα του γκαζιού στην ευρώπη… Είναι ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αν η Άγκυρα σταθεροποιηθεί σαν σύμμαχος της Μόσχας και του Πεκίνου, όλη αυτή η θαλάσσια περιοχή θα γίνει στον ένα ή στον άλλο βαθμό «πρώτη γραμμή». Κι αυτό θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ…

Ωωωω το εθνικό πρόβλημα!

Σάββατο 16 Μάρτη. Όμως, όσο κι αν δεν λέγεται ανοικτά στα μέρη μας (και πως θα μπορούσε;) αυτό το “να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε” αφορά όχι μόνο το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον αλλά και (από ορισμένες πλευρές κυρίως) την Αθήνα και την Λευκωσία.

Ο “κόκκινος Κατρού”, σαν υπ.εξ., άκουσε την γνώμη του Τσαβούσογλου· και ο εξοχότατος πρωθυπουργός, σαν π.ε.τ., άκουσε την γνώμη του γ.γ. του ακελ. Αυτά χτες. Το οποίο ακελ, καθεστωτικό στη νότια κύπρο όσο δεν γίνεται, βγάζοντας διακριτικά την ουρά του απ’ έξω, έχει την εξής άποψη (διατυπωμένη χτες απ’ τον βουλευτή του Γιώργο Γεωργίου):

Το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά έφερε ένα επικίνδυνο και παρατεταμένο αδιέξοδο στο Κυπριακό… Το Κυπριακό ή θα λυθεί ή θα βουλιάξουμε!. Όσοι φλερτάρουν με όποια άλλη στρατηγική λύσης, χαλαρής ή αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, ή ακόμα και συγκαλυμμένη διχοτόμηση, οφείλουν να μιλήσουν καθαρά στον λαό για τις προθέσεις τους. Διαφορετικά δίκαια και δικαιολογημένα, ο λαός θα τους θεωρήσει ως εργολάβους λύσης δύο κρατών.

Δραματικοί τόνοι – με ένα άρωμα γκαζιού, και “ασφάλειας στην ανατολική Μεσόγειο”! Όταν, όμως, κοτζάμ ψόφιο κουνάβι απειλεί (και θα το κάνει) με “κυρώσεις” για τον nord stream 2, το τελευταίο που θα ήθελε η Λευκωσία (ή, έστω, το «πατριωτικό» ακελ…) είναι να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην ευρασία (που θα συμπεριλαμβάνει την Άγκυρα) και στα πλεούμενα της Ουάσιγκτον, παρέα με ελληνικές και ισραηλινές φελούκες. Συνεπώς κάπως πρέπει «να λυθεί» (το «πρόβλημα»…)

Γι’ αυτά ή γύρω απ’ αυτά είναι που θα ακούσει ο Αναστασιάδης (και ο π.ε.τ.) τις «ιδέες του πομπηία» – πίσω απ’ την κουρτίνα του σωλήνα…

Συμμαχικοί κυνόδοντες

Δευτέρα 14 Γενάρη. Η άποψη του Tucker Carlson για τον κόσμο δεν είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Μπορεί να συμπυκνωθεί σε τέσσερεις λέξεις: Οι ξένοι απειλούν την Αμερική. Αυτό είναι που χρειάζεται για να έχεις υψηλή τηλεθέαση.

Το show του στο δεξιό Fox News είναι απ’ τα πιο πετυχημένα πολιτικά show στην αμερικανική καλωδιακή τηλεόραση. Το φερέφωνο των αμερικάνων νεοναζί, η Daily Stormer, τον έχει περιγράψει σαν «τον μεγαλύτερο σύμμαχό μας». Ο πιο φημισμένος θεατής του είναι ο Donald Trump.

Στα τέλη του Νοέμβρη, το “Tucker Carlson Tonight” ξαναέπιασε το θέμα της μετανάστευσης και, όχι για πρώτη φορά, της γερμανίας. Στο show ο τίτλος «μαθήματα απ’ τη γερμανία» εμφανιζόταν με μεγάλα κόκκινα γράμματα δίπλα σε μια βλοσυρή φωτογραφία της γερμανίδας καγκελαρίου Angela Merkel, με το πρόσωπό της να περιβάλλεται από μια ρωσική και μια τουρκική σημαία.

Ο Carlson είχε μαζί του έναν σπέσιαλ καλεσμένο απ’ το Βερολίνο, έναν άντρα με κοντά μαλλιά με τζελ, που καθόταν με φόντο την πύλη του Βραδεμβούργου, με σακάκι αλλά χωρίς γραβάτα: τον πρεσβευτή των ηπα Richard Grenell. Ο 52χρονος είναι ο άνθρωπος του Trump στην γερμανική πρωτεύουσα απ’ τον περασμένο Μάη…

Αυτή ήταν η δηλητηριώδης εισαγωγή του καθεστωτικού γερμανικού der spiegel στην on line έκδοσή του, στις 11 Γενάρη, κάτω απ’ τον τίτλο: «ο πρεσβευτής του Trump έχει βρει ελάχιστους φίλους στη γερμανία». Μπορείτε να φανταστείτε την συνέχεια του άρθρου…

Είναι αλήθεια. Ο Grenell δεν έχει πάει για φιλίες εκεί. Είναι η «προκεχωρημένη θέση» (διπλωματική) της επίθεσης της Ουάσιγκτον στην ε.ε., στην ευρωζώνη… και ειδικά στο Βερολίνο. Είναι εκεί επειδή θα ήταν άκομψο να διακοπούν οι διπλωματικές σχέσεις από τώρα… Είναι εκεί για να παρακολουθεί – και να απειλεί – από κοντά.

Όπως έκανε χτες, με γράμμα του στην καθεστωτική Bild. …Όπως ξέρετε οι ηπα είναι έντονα αντίθετες με τον Nord Stream 2…. Συνεχίζουμε να υποδεικνύουμε ότι οι εταιρείες που σχετίζονται με τον τομέα αγωγών εξαγωγής ρωσικής ενέργειας εμπλέκονται σε δραστηριότητες που διατρέχουν τον κίνδυνο σοβαρών κυρώσεων…

Είναι αυτό απειλή; Όχι – είναι «προειδοποίηση». Λίγο πριν τα περασμένα χριστούγεννα 40 αμερικάνοι γερουσιαστές (απ’ τους 100), διακομματικά, κατέθεσαν προς ψήφιση ένα νόμο που ζητάει απ’ το ψόφιο κουνάβι να προσπαθήσει να σταματήσει την κατασκευή του Nord Stream 2. Ο νόμος είχε περάσει στις αρχές του μήνα απ’ την βουλή των αντιπροσώπων. Που σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα, μιας και ο Nord Stream 2 προχωράει προς τα τελειώματα) θα πέσουν οι κεραυνοί, οι ποινές και οι τιμωρίες στις ευρωπαϊκές (και όχι μόνο γερμανικές) που έχουν συνεταιριστεί με την gazprom στην κατασκευή και στην εκμετάλλευση του αγωγού.

Η διακομματική συμφωνία είναι ασφαλής υπόδειξη ότι δεν πρόκειται για καπρίτσια του ψόφιου κουναβιού. Πρόκειται για εθνική πολιτική των ηπα. Η οποία, και σ’ αυτόν τον τομέα (της ενεργειακής εξάρτησης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού από πηγές άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενες απ’ τις ηπα) περιλαμβάνει και άλλα. Όπως, για παράδειγμα, τις ελληνικές φαντασιώσεις για γκάζια και east med, ή τις όχι φαντασιώσεις για ελληνόκτητα γκαζάδικα και την Αλεξανδρούπολη ως κέντρο αποσυμπίεσης και διανομής «εγκεκριμένου» απ’ την Ουάσιγκτον υγροποιημένου αερίου.

Το αμερικανικό βαθύ κράτος ετοιμάζεται λοιπόν να βομβαρδίσει γερμανικές, αυστριακές, ολλανδικές και γαλλικές εταιρείες (με κυρώσεις, προς το παρόν…)· να οξύνει, δηλαδή, τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ πρώην συμμάχων. Εννοείται πως η ευλογία της Ουάσιγκτον προς την Αθήνα για να παριστάνει αυτή η τελευταία «τον πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή» (κούνια που την κούναγε!) δεν επιτρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην απάντηση του Gerhard Schroeder στις απειλές του Grenell (πρώην καγκελάριος, ντάξει;) ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε μεταχείριση κατεχόμενης χώρας… Ή στην ακόμα πιο θυμωμένη απάντηση του σοσιαλδημοκράτη Martin Schulz ότι ο αμερικάνος πρεσβευτής μοιάζει με ακροδεξιό αποικιοκράτη αξιωματικό.

Είπαμε. Οι έλληνες είναι «αντι-ντόιτς»…

Η “εθνική γραμμή” και οι εκπροσωποί της 1

Κυριακή 21 Οκτώβρη. Με γειά, λοιπόν, ο καινούργιος έλληνας υπ.εξ. Και είναι κρίμα που δεν θα μείνει καιρό στη θέση του για να επιδείξει το ταλέντο του στο να λύνει δύσκολους κόμπους. Είναι πάλι κρίμα που δεν έμεινε στο πόστο ο ογκόλιθος. Γιατί αντί να θριαμβολογεί για την ειρήνη που έφερε στα βαλκάνια (;) ίσως να προλάβαινε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της «δουλειάς» του στο «κυπριακό»…

Το γεγονός είναι αδυσώπητο: οι ελληνικές ελπίδες ότι το τουρκικό καθεστώς θα «αδυνατίσει» είτε για οικονομικούς λόγους, είτε λόγω των «προβλημάτων με τις ηπα», έχουν καταρρεύσει παταγωδώς. Και μαζί καταρρέουν (υπόγεια) πολλές πλευρές των ελληνικών σχεδιασμών για «περικύκλωση της Μεσογείου» – αυτούς που προσπάθησε να πουλήσει ξανά και ξανά ο ογκόλιθος, στις αρχές του 2017, στην καινούργια ψοφιοκουναβική διοίκηση. Καταρρέουν, τέλος, και οι «βάσεις» πάνω στις οποίες (και πάλι ο ογκόλιθος, σε συνεργασία με τον Ανστασιάδη) είχαν βουλιάξει τις τελευταίες «διαπραγματεύσεις για την λύση» στο Κραν Μοντανά. Ειδικά η βεβαιότητα πως η νότια κύπρος θα αλωνίζει στην «αοζ της» βρίσκοντας μυθικά κοιτάσματα αερίου, την ώρα που ο αμερικανικός, ο γαλλικός και ο ιταλικός στόλος θα κρατούσαν «δεμένη» την Άγκυρα, έξω απ’ την ανατολική Μεσόγειο…

Οι τρανταχτές απόδειξεις γι’ αυτό το μπαράζ αποτυχιών του ελληνικού ιμπεριαλισμού (ο τενεκεδένιος, σαν ειδικός στις «αυταπάτες», μπορεί να ξαναμουρμουρήσει κάτι τις σχετικό) έρχονται απ’ την Λευκωσία. Όπου όχι και ιδιαίτερα υπόγεια έχει αναδυθεί στον αφρό των ημερών όχι το φυσικό αέριο αλλά μια «λύση» που αναγνωρίζει, τελικά, αυτό που έγινε το 1974: ότι, δηλαδή, στην κύπρο υπάρχουν δύο κράτη!

Ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της νοτιοκυπριακής εφημερίδας «πολίτης», πριν μια βδομάδα, περιγράφει την κατάσταση. Προτείνουμε να το διαβάσετε ολόκληρο. Όχι μόνο για το περιεχόμενό του αυτό καθ’ εαυτό, αλλά και επειδή δεν διαψεύστηκε «αρμοδίως» ούτε μια τελεία απ’ αυτό.

Η “εθνική γραμμή” και οι εκπροσωποί της 2

Κυριακή 21 Οκτώβρη. Εντελώς επιγραμματικά τα πράγματα έχουν ως εξής. Στη Λευκωσία ξέρουν (προφανώς και στην Αθήνα ξέρουν) ότι η νότια κύπρος αποκλείεται να εκμεταλλευτεί κοιτάσματα που αυθαίρετα έχει χαρακτηρίσει σαν τμήματα της δικής της αοζ (εφόσον βρεθούν με εκμεταλλεύσιμο γκάζι) πηγαίνοντας κόντρα στην Άγκυρα. Απλά, πολύ απλά, επειδή κανείς δεν είναι διατεθειμένος να κοντράρει το αναβαθμισμένο στρατιωτικά και γεωπολιτικά τουρκικό καθεστώς για να χαρίσει ποσοστά απ’ το γκάζι στη Λευκωσία. Ούτε η τριγωνική συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ προσφέρει «κάλυψη»: το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι να προσθέσει στο λογαριασμό του αντίπαλους στρατούς (και στόλους).

Η ιδέα για ένα «βελούδινο διαζύγιο» στην κύπρο γυροφέρνει πάνω από ένα χρόνο· όχι από τίποτα περιθωριακούς, αλλά απ’ το ίδιο το νοτιοκυπριακό καθεστώς και προσωπικά τον Αναστασιάδη. Είναι ο μόνος τρόπος για να «λυθούν τα χέρια» της Λευκωσίας να αξιοποιήσει ό,τι υπάρχει στη δική της αοζ, χωρίς τουρκικές «ενοχλήσεις» και χωρίς αβεβαιότητες για τις εταιρείες εκμετάλλευσης φυσικού αερίου.

Δεν είναι μεν μια απλή τεχνικά διαδικασία (η αλληλοαναγνώριση δύο κρατών στην κύπρο, ειδικά σε ότι αφορά την σχέση του βορρά με την ε.ε.), είναι όμως η μόνη λογική (και από καπιταλιστική άποψη) εξέλιξη. Ωστόσο παρεμβάλλονται οι ιδεολογικοί παράγοντες, ιδιαίτερα ισχυροί σε πρωτόγονες κοινωνίες σαν την ελληνική ή την ελληνοκυπριακή. Αν το «βόρεια μακεδονία» είναι μια φορά ανάθεμα, το «δύο κυπριακά κράτη» είναι εκατό!!!

Να γιατί θα χρειαζόταν ένας ταχυδακτυλουργός (ή ένας μεγΑλέκος) σαν τον τενεκεδένιο, για να πάρει το κόψιμο του «γόρδιου δεσμού» πάνω του!!! Κρίμα που δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο στη διάθεσή του…

(Δεν είναι ικανός; Μα γιατί το λέτε; Αφού πρόσφατα ξανα-ανακοίνωσε ότι με τον φίλο του τον χασάπη Sisi θα χαράξουν τα σύνορα των δύο αοζ, ελληνικής και αιγυπτιακής, μέχρι το τέλος της χρονιάς.

Το πολύ πολύ κάτω απ’ την Κρήτη. Ανατολικότερα… ως την κυπριακή αοζ; Δεν έχει!!!)

Έβρος – κύπρος: το “ενιαίο αμυντικό δόγμα” … της Ουάσιγκτον (2)

Πέμπτη 4 Οκτώβρη. Η Ουάσιγκτον θέλει πολλά – όσο πιο κοντά στα Δαρδανέλια αλλά και στα ανατολικά βαλκάνια τόσο το καλύτερο. Στον στρατιωτικό της προϋπολογισμό για το 2019 προβλέπονται 27 μύρια δολάρια για έργα “αναβάθμισης” ενός κέντρου εκπαίδευσης στο Novo Selo της βουλγαρίας (6,5 μύρια) και, κυρίως, μιας αεροναυτικής βάσης κοντά στο λιμάνι της ρουμανικής Constanta (21,5 μύρια). Επιπλέον στη ρουμανία ο αμερικανικός στρατός σκοπεύει να εγκαταστήσει το 2019 αντιαεροπορικά / αντιπυραυλικά συστήματα Aegis.

Απ’ αυτή τη μεριά, λοιπόν, των ανατολικών βαλκανίων, η Αλεξανδρούπολη είναι “η έξοδος στη Μεσόγειο” του αμερικανικού στρατού. Υπάρχει και η άλλη μεριά, της ανατολικής Μεσογείου. Ο “πλωτός σταθμός επαναεριοποίησης” προορίζεται για το υγροποιημένο γκάζι που θα μεταφέρουν πλοία LNG απ’ την αίγυπτο· γκάζι αιγυπτιακής, ισραηλινής και νοτιοκυπριακής προέλευσης. Είναι προφανές ότι κατά κύριο λόγο ο 6ος στόλος (και δευτερευόντως οι σύμμαχοί του) θέλουν να εγγυώνται την «ειρήνη» και τις «ενεργειακές ροές» στην ανατολική Μεσόγειο· δηλαδή να εμποδίσουν το ευρασιατικό project… Συνεπώς, απ’ αυτή τη μεριά, η Αλεξανδρούπολη είναι η άκρη μιας γραμμής που φτάνει μέχρι το Τελ Αβίβ και το Σουέζ – την Ερυθρά Θάλασσα, κι ακόμα μακρύτερα.

Στρέφεται κατά της τουρκίας το αμερικανικό «ενιαίο αμυντικό δόγμα έβρος – κύπρος», όπως το ελληνικό στα ‘90s; Κατ’ αρχήν όχι: ο κύριος στόχος είναι η Μόσχα. Η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να διστάσει να κάνει το Αιγαίο πεδίο αστυνόμευσης, ακόμα και πεδίο μάχης, προκειμένου να ανακόψει την κάθοδο του ρωσικού στρατού στα «θερμά νερά», αυτό δηλαδή που έχει ήδη ξεκινήσει μετά την πετυχημένη συμμετοχή της Μόσχας, δίπλα στη Δαμασκό, στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Στο βαθμό, όμως, που η Άγκυρα συνεχίσει να κάνει την «δύσκολη» απέναντι στην Ουάσιγκτον, προφανώς υπάρχει και γι’ αυτήν μια μερίδα πίεσης και απειλών.

Γι’ αυτό ακριβώς η Άγκυρα όχι μόνο κάνει τακτικά δηλώσεις εναντίον οποιασδήποτε αμφισβήτησης των «δικαιωμάτων της στην ανατολική Μεσόγειο» (απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχεται) αλλά εξοπλίζεται σε ικανό βαθμό και ναυτικά. Το νατο έχει ναύσταθμο στην Izmir, αλλά προφανώς η Ουάσιγκτον θέλει να μπετονάρει ακόμα περισσότερο την παρουσία της στην ευρύτερη περιοχή. Οι ελληνικές προσφορές (με την ελπίδα, όπως το ξεκαθάρισε ο τενεκεδένιος πρωθ., της «γεωπολιτικής αναβάθμισης» του ελλαδιστάν) είναι αυτό που αξιοποιεί.

(Αν ο αμερικανικός στρατός σημάδευε την Άγκυρα η Αθήνα θα ήταν πανευτυχής. Αλλά, φυσικά, δεν πρόκειται γι’ αυτό. Ας το επαναλάβουμε: η Ουάσιγκτον δεν θέλει να χάσει την Άγκυρα· γιατί αν συμβεί αυτό τότε η ανατολικότερη «γραμμή άμυνας» θα είναι η Αδριατική… Απ’ τη άλλη μεριά η Μόσχα (και το Πεκίνο) σαν στόχος της Ουάσιγκτον και στην ανατολική Μεσόγειο είναι δυσανάλογα μεγάλος για τα ελληνικά κυβικά… Όμως έτσι είναι οι συμμαχίες. Σε αντίθεση με τις εθνικές αυταπάτες των epic ‘90s, τώρα και στο μέλλον ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν έχει ούτε μία στο εκατομύριο δυνατότητα να κινηθεί αυτοτελώς «εκβιάζοντας» την υποστηρίξη των συμμάχων του. Τώρα είναι αναγκασμένος να ελπίζει στα ψίχουλα που θα πέσουν απ’ τον πάγκο του 4ου παγκόσμιου πολέμου…)

(φωτογραφία: Τον περασμένο Ιούνη ο Pyatt πάλι αγνάντευε το Αιγαίο απ’ την Αλεξανδρούπολη. Τότε είχε συνάντηση και με το παπαδαριάτο, τον αρχιτράγο της περιοχής Άνθιμο: «σφαιρική» πολιτική…)

Σωλήνες με γκάζι 1

Τρίτη 2 Οκτώβρη. … Η συμφωνία που υπογράφουμε σήμερα είναι μια συμφωνία σταθμός, όχι μόνο για την κύπρο αλλά για όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου… Αυτά είπε μεταξύ άλλων πανηγυρικών ο ελληνοκύπριος υπουργός ενέργειας, εμπορίου, βιομηχανίας και τουρισμού Γ. Λακκοτρύπης στις 20 Σεπτέμβρη.

Θα μπορούσαμε να σας βασανίσουμε με κάποιο κουίζ. Για τι είδους συμφωνία μιλούσε; Την κατασκευή ενός υπερξενοδοχείου εφτά αστέρων με τρία καζίνο, δέκα μπουρδέλα πολυτελείας και ελεύθερο εμπόριο κόκας; Για την κατασκευή ενός γαλλικού ναυπηγείου αεροπλανοφόρων τύπου «Σαρλ Ντε Γκώλ»; Τι;

Δεν είμαστε παλιοχαρακτήρες. Ο κυρ Λακκοτρύπης πανηγύριζε για την υπογραφή συμφωνίας με τον υπουργό πετρελαίου της αιγυπτιακής χούντας Tarek al-Molla…. για την κατασκευή αγωγού μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα εξορύσσεται απ’ το κοίτασμα «αφροδίτη» (ίσως και άλλα μελλοντικά) στην αίγυπτο… Όπου θα υγροποιείται… Και θα μεταφέρεται στην ευρώπη με πλοία LNG…

Ουπς!!! Δυο λεπτά!!! Αλλιώς δεν ήταν να παίξει το πράγμα; Δεν ήταν να φτιαχτεί ένας (θρυλικός…) αγωγός με το όνομα «eastmed» που θα μετέφερε το περισσευάμενο γκάζι των ισραηλινών (και νοτιοκυπριακών) κοιτασμάτων στην ευρώπη, περνώντας από θαλάσσια βάραθρα νότια της Κρήτης και μετά, ανηφορίζοντας προς την ιταλική χερσόνησο;

Σας είχαμε προειδοποιήσει: ναι, αυτό ήταν ένα σχέδιο για ιδεολογική χρήση. Για να νομιμοποιεί στα μάτια των ηλίθιων υπηκόων (όσο χρειαζόταν) την μιλιταριστική συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ.

Δεν ήταν ένα σχέδιο για να πραγματοποιηθεί! Οι τεχνικές δυσκολίες είναι τόσες και τέτοιες που το κόστος του eastmed θα ανέβαινε στη στρατόσφαιρα· και μάλιστα για κάτι που η ευρώπη (βόρεια, νότια, κεντρική) μπορεί να αγοράζει πολύ φτηνότερα μέσω χερσαίων αγωγών.

(φωτογραφία: Δεξιά ο Λακκοτρύπης, αριστέρα ο Tarek el-Molla, στη μέση μικρόφωνα: happy news!)

Σωλήνες με γκάζι 2

Τρίτη 2 Οκτώβρη. Όπως έγινε με τον γκαζοσωλήνα που θα έφερνε ο θρυλικός κυρ Παναγιώτης (Λαφαζάνης) από ρωσία μεριά, μαζί με μια γερή προστάντζα σε ρούβλια, έτσι και ο eastmed ήταν νεκρός από κούνια! Τεχνικά, όχι ιδεολογικά – ας το επαναλάβουμε.

Μεταξύ όλων των άλλων (και το αφήνουμε σ’ εσάς να το αξιολογήσετε) ένας τέτοιος αγωγός θα άφηνε στην άκρη τους έλληνες εφοπλιστές που επενδύουν στα LNG πλοία! Θα άφηνε, δηλαδή, στην άκρη, το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, δίπλα στην “εικονική” πρωτεύουσά του!!! Το αντέχει η καρδιά σας; Ίσως ναι, επειδή είστε στενόμυαλα παλιοτόμαρα… Αλλά η πραγματικότητα δεν το αντέχει. Ειδικά όταν το κόστος ενός αγωγού τύπου eastmed είναι τόσο μεγάλο.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά και τα ζόρικα. Η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδέα για περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου από Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ – Κάιρο για λογαριασμό (και) του «στρατηγικού συμμάχου» κάτω απ’ τις φτερούγες του, δεν εξαρτιόταν απ’ τον υποβρύχιο eastmed, όπως (καλοπροαίρετα) επιμένουν κάποιοι. Μάλλον το αντίθετο: οι αγωγοί που θα πηγαίνουν το περισσευάμενο νοτιοκυπριακό και ισραηλινό γκάζι στα δύο αιγυπτιακά εργοστάσια υγροποίησης, για να φορτωθούν μετά σε (και) ελληνόκτητα «γκαζάδικα», φτιάχνουν μια πολύ πιο «πειστική συνθήκη» για την απαίτηση αμερικανικής ‘n’ friends κυριαρχίας (και) στην ανατολική Μεσόγειο. Το να εμπλακεί το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο στο ζήτημα της μεταφοράς αερίου στην ευρώπη απ’ τα συγκεκριμένα κοιτάσματα είναι μια σαφώς πιο εντατική προσπάθεια «κατοχής» πάνω σ’ αυτό το κομμάτι της Μεσογείου απ’ ότι ένας υποθαλάσσιος αγωγός. Αν παίζουν αγωγοί τι θα τα κάνουν οι έλληνες εφοπλιστές τα γκαζάδικά τους; Μπρελόκ;

Όμως δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας. Τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά κράτη του νότου (ιταλία, γαλλία, ισπανία) παίρνουν ήδη γκάζι είτε απ’ την αλγερία είτε απ’ την λιβύη (παράνομα, ο.κ….). Το γκάζι που θα ξεκινάει απ’ την «Αφροδίτη», θα πιάνει με σωλήνα την αιγυπτιακή παραλία, θα υγροποιείται εκεί και θα φορτώνεται στα γκαζάδικα για να μεταφερθεί προς ευρώπη μεριά, θα είναι ακριβό (αρκετά πιο ακριβό). Ποιος θα το αγοράζει;

Δεν ξέρουμε. Ίσως η Ουάσιγκτον (ή και η Αθήνα) έχουν την ιδέα να φτιάξουν στην Αλεξανδρούπολη εγκαταστάσεις όπου το υγροποιημένο γκάζι θα ξαναγίνεται αέριο (ιδιαίτερα ακριβή βιομηχανία) για να μεταφερθεί, μέσω αγωγών, στα βαλκάνια. Δεν είναι εντελώς αυθαίρετη μια τέτοια ιδέα: έχει σκοπό να «κόψει» (με το ζόρι προφανώς, λόγω σαφώς υψηλότερου κόστους) την προέκταση του ρωσικού turkish stream στα βαλκάνια…. Έτσι ώστε να «δεθούν ενεργειακά» σε ικανό βαθμό με τον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ διάφορα βαλκανικά κράτη…

Θα φανεί σχετικά σύντομα αν αυτό είναι το κόλπο. Όμως το λέμε από τώρα: αν είναι αυτό (και δεν είναι απίθανο) έχουμε και έχετε μπλέξει πολύ άσχημα! Θα εξηγήσουμε στην ώρα του γιατί… Αλλά εν τω μεταξύ δεν θα ήταν λάθος να στεφτείτε ότι η εποχή και οι καταστάσεις απαιτούν (από εσάς) αρκετά περισσότερα απ’ την παρακολούθηση της ασταμάτητης μηχανής!…