Tag: αέριο

Βάσεις…

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Το δημοσίευμα μιας τουρκικής εφημερίδας (της yeni safak) για το (υποτιθέμενο) αίτημα του τουρκικού ναυτικού προς το γκουβέρνο Erdogan για δημιουργία στρατιωτικής βάσης στη βόρεια κύπρο («τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», για να συνεννούμαστε…) δεν αντέχει – κατά την γνώμη μας – να ληφθεί υπόψη τοις μετρητοίς. Ενώ θεωρούμε βέβαιο ότι η Άγκυρα δεν θα αφήσει την ανατολική Μεσόγειο στις ηπα και στους συμμάχους τους (Αθήνα και Τελ Αβίβ) άλλο τόσο βέβαιο θεωρούμε ότι έχει υπεραρκετά παράλια για να φτιάξει όχι «βάση» αλλά «βάσεις» οπουδήποτε θέλει, στις τουρκικές ακτές στη Μεσόγειο.

Είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό ζήτημα η σημασία μιας μέτριας βάσης (ή της φήμης για την κατασκευή της) σε ότι αφορά το «κυπριακό». Κι εκεί, τα μεγαλεπήβολα έως σατανικά σχέδια του εθνικού άξονα Λευκωσίας – Αθήνας (λέγε με «ογκόλιθο»!) έχουν βουλιάξει στον χυλό των (ανύπαρκτων τελικά) υδρογονανθράκων που, υποτίθεται, θα ήταν οι game changers που θα ανάγκαζαν την Άγκυρα να υποχωρήσει κατά κράτος. Έτσι ώστε είναι αρκετή η φήμη για τουρκική βάση στο βορρά (πιο ισχυρή απ’ την ελληνική στο νότο) για να σημάνει συναγερμό.

… και γκάζια

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Τι συμβαίνει λοιπόν; Η ελληνική εθνική γραμμή έχει βγάλει τον σκασμό, αφού τα νέα δεν είναι καλά. Το μόνο βεβαιωμένο κοίτασμα φυσικού αερίου (Αφροδίτη) δεν είναι τέτοιο για να κάνει τη νότια κύπρο σεϊχάτο. Μέτρια πράγματα. Τέσσερα τρις κυβικά δεν είναι «λίρα εκατό». Τι να τα κάνεις αυτά τα κυβικά; Να φουσκώνεις μπαλόνια;

Προχτεσινό άρθρο του καλά ενημερωμένου νοτικοκυπριακού «πολίτη» σκιαγραφεί το δράμα:

…Το συμβόλαιο της Κύπρου με τη Noble προβλέπει σε γενικές γραμμές ότι η εταιρεία μόλις ξεκινήσει η πώληση φυσικού αερίου θα αρχίσει να εισπράττει σταδιακά τα χρήματα της εξόρυξης και ανάπτυξης του κοιτάσματος και στη συνέχεια θα μοιράζει τα κέρδη με την Κυπριακή Δημοκρατία σε ποσοστό 60%:40% υπέρ της Κύπρου. Αυτά τα νούμερα είχαν υπολογισθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, με βάση το σενάριο ότι η Κύπρος θα μπορούσε να πωλεί το φυσικό της αέριο τουλάχιστον γύρω στα 6-7 δολάρια το κυβικό μέτρο. Στην καλύτερη περίπτωση σήμερα η Κύπρος μπορεί να πωλήσει κοντά στα 4-5 δολάρια το κυβικό μέτρο, με κόστος εξόρυξης και μεταφοράς πέριξ των 3,5 δολαρίων το κυβικό μέτρο. Με λίγα λόγια, τα περιθώρια κέρδους με βάση την υφιστάμενη συμφωνία λιγοστεύουν για τις Noble-Delek, με αποτέλεσμα να ζητούν αλλαγή της συμφωνίας, διεκδικώντας στο σύνολο του κοιτάσματος επιπρόσθετα έσοδα κοντά στα 3 δισ. δολάρια…

Χάλια, ε; Υπάρχουν δύο ιδέες για την αξιοποίηση αυτών των ρημαδοκυβικών. Η μία είναι να πηγαίνουν με αγωγό στη νότια κύπρο· πράγμα που χρειάζεται χώρια επενδύσεις, καθώς και οργάνωση της «εσωτερικής αξιοποίησής τους». Με όλα τα οικονομικά / επενδυτικά απαραίτητα. Η ποσότητα είναι μεγάλη για τις ενεργειακές ανάγκες της νότιας κύπρου, αλλά μια χαρά για τις ανάγκες του συνόλου του νησιού. Ξαφνικά, εντελώς ξαφνικά (!!!) η μόνη ορθολογική ιδέα αξιοποίησης αυτών των ρημαδοκοιτασμάτων για εσωτερική κατανάλωση, θα απαιτούσε μια κάποια «λύση του κυπριακού»! Ανάθεμα δηλαδή!!!

Η άλλη ιδέα είναι να πουλιούνται τα ρημαδοκυβικά στην αίγυπτο. Τόμπολα!!! Πάντα κατά τον «πολίτη»:

.. Η θέση των εταιρειών Noble –Delek που έκλεισαν συμφωνία με τη Shell που διαχειρίζεται το τερματικό LNG στο Ιτκούκ της Αιγύπτου, είναι ότι τα οικονομικά, όπως αυτά απορρέουν από το συμβόλαιο που υπέγραψε με την Κυπριακή Δημοκρατία το 2010, δεν βγαίνουν. Η Αίγυπτος λόγω του ότι έχει ανακαλύψει τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και είναι ήδη αυτάρκης, αλλά και σε συνδυασμό με τη διεθνή πτώση των τιμών, δεν αγοράζει σε συμφέρουσες τιμές…

Ξανά χάλια, ε; Υπάρχει και μια τρίτη ιδέα, εθνικά υπερήφανη και ουάου: να πέφτουν αυτά τα κυβικά στον θρυλικό ισραηλινο-ελληνικό east med· που, ως γνωστόν, θα σώσει την ευρώπη… Παίζει; Ο ειρωνικός “πολίτης” έχει αμφιβολίες:

… Η εμπορική αξιοποίηση του φυσικού αερίου [σ/σ/: λένε οι υπέρμαχοι αυτής της ιδέας…] θα πρέπει να γίνει στο πλαίσιο της αντίστασης του κυπριακού ελληνισμού απέναντι στην τουρκία. Έτσι η όδευση των αγωγών θα πρέπει να γίνει προς δυσμάς (east-med)… Το αέριο θα φέρει χρήμα, θα κτίσουμε συμμαχίες και άμυνα με το ισραήλ και την αίγυπτο, και θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στην τουρκία.

Ρώτησε, βέβαια, κανείς το ισραήλ και την αίγυπτο, την ΕΝΙ, την ΤΟΤΑΛ και την Shell αν συμμερίζονται αυτή την αφελή πολιτική προσέγγιση κάποιων κυπρίων πολιτικών; Η προσέγγιση αυτή έχει και κάποιες άλλες πολύ πιο σοβαρές αδυναμίες. Ο East Med είναι πολύ ακριβό έργο (6-7 δις δολάρια) και με βάση τις σημερινές τιμές δεν ξέρει κανείς αν οι εταιρείες θα μπορέσουν να έχουν κάποια κέρδη, πολύ πειρσσότερο τα κράτη που θα εμπλακούν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα βέβαια είναι οι ποσότητες. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν επαρκείς ποσότητες για να είναι βιώσιμο αυτό το project….

Όλα μαύρα λοιπόν;

Όλα τάχε η Μαργιορή, το τουρμπάνι της έλειπε

Τετάρτη 29 Αυγούστου. Φανερά ή κρυφά το μεγαλειώδες σχέδιο «θα τσακίσουμε την τουρκία» που πρόπερσι εφάρμοσε ο ογκόλιθος στο ελβετικό Κραν Μοντανά, στη διάρκεια του τορπιλισμού της δυνατότητας για μια έντιμη συμφωνία «λύσης του κυπριακού» (στη βάση εθνικής συμφωνίας / μεθόδευσης Αθήνας – Λευκωσίας) στηριζόταν στο γκάζι, στις απεριόριστες ποσότητες γκαζιού που θα ανακαλύπτονταν στα νότια της νότιας κύπρου, κάνοντας τη Λευκωσία κάτι σαν το «ευρωπαϊκό Αμπού Ντάμπι». Αφού, όμως, οι υδρογονανθρακικές ελπίδες αποδεικνύονται (σχεδόν) σκέτοι άνθρακες, το κόλπο γυρνάει ανάποδα. Αντί να στριμωχτεί η Άγκυρα, αφήνει να διαρρέουν φήμες για την δημιουργία βάσης στη βόρεια κύπρο (και ποιος θα την εμποδίσει;), που είναι ο κωδικός του «θα κάνουμε τις δικές μας γεωτρήσεις εκεί που κρίνουμε· και θάχουμε δίπλα τα πολεμικά μας… Κι αν βρούμε κάτι, ε….»

Σαν βάση αυτή καθεαυτή μια τουρκική στρατιωτική εγκατάσταση στη βόρεια κύπρο, ελάχιστα χιλιόμετρα απ’ τις απέναντι τουρκικές ακτές, δεν έχει νόημα. Σαν γεωπολιτικός συμβολισμός όμως, έχει και παρέχει!!! Τουρκικά γεωτρύπανα plus αντιτορπιλικά – υπάρχει διαφωνία; Αυτό δεν ήταν, άλλωστε, το σενάριο που ήθελε να παίξει απ’ την μεριά της η Λευκωσία, με αμερικανικά και γαλλικά κόλυβα; Ε, να τώρα!!!

Δεν πειράζει… Τουλάχιστον έχουν μείνει οι βάσεις της ακμαίας (;;;) her majesty… (Το εμπόριο γεωπολιτικής στα παλιά του standards…  Κι ό,τι βγει…)

Εθελοντές τσατσορούφιανοι

Τρίτη 5 Ιούνη. Το ντόπιο καθεστώς θα συνεχίσει να πουλάει την «αξία» της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας πακεταρισμένη και ποντισμένη σε μεγάλα βάθη· στον βυθό της ανατολικής Μεσογείου, σαν σωλήνα μεταφοράς φυσικού αερίου, σαν αγωγό… Σαν east med…

Ας το επαναλάβουμε ρισκάροντας την αξιοπιστία της ασταμάτητης μηχανής: don’t believe the hype! Ακόμα κι αν ήταν εφικτός τεχνικά ένας αγωγός φυσικού αερίου μήκους πάνω από 2.000 χιλιόμετρα στον βυθό μιας απ’ τις πλέον σεισμογενείς ζώνες του κόσμου, το κόστος της κατασκευής και της συντήρησής του θα ανέβαζε την τιμή για τον τελικό αγοραστή του φυσικού αερίου σε ύψος τέτοιο που το ρωσικό φυσικό αέριο θα έμοιαζε σχεδόν δωρεάν. Αν προσθέσετε στον χάρτη της ευρύτερη περιοχής τον turkstream2 προς βουλγαρία μεριά, έχετε κερδίσει ρεαλιστική αντίληψη του ρόλου της εθνικής ιδεολογίας.

Όμως (κι αυτό είναι πάντα πιθανό) η μεταφορά του περισσευάμενου ισραηλινού φυσικού αερίου στην ευρώπη μέσω υγροποίησής του στην αίγυπτο και πλωτών lng πλοίων / δεξαμενών, θα μπορούσε να κουβεντιαστεί. Με έλληνες εφοπλιστές / ιδιοκτήτες πλοίων lng…

Αυτών δοθέντων, παίρνει σάρκα και οστά η «σιωπηλή» υποστήριξη στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Πρώτον, επειδή καθορίζεται απ’ τα ντόπια εφοπλιστικά συμφέροντα (πέρα απ’ τα μιλιταριστικά, τα «επιστημονικά», τα «καλλιτεχνικά» και άλλα παρόμοια…), τα οποία δεν βγαίνουν να φωνάξουν (αφου, εκτός απ’ την μπάλα – κάτι που αφορά συγκεκριμένους εφοπλιστές – δεν έχουν σοβαρά κοινωνικά ερείσματα) αλλά δρουν υπόγεια, αόρατα, και πάντα με εξαγορές (συνειδήσεων). Και δεύτερον, επειδή υπάρχει μεγάλη παράδοση επιλεγμένης σιωπής, καθεστωτικής ή «περιθωριακής», στο ελλαδιστάν. Για όλα τα μυστικά των «εθνικών θεμάτων».

Δείτε, λοιπόν, τι σημαίνει το εθνικό «δεν ξέρω, δεν ρωτάω», σ’ όλες τις παραλλαγές του, σε ότι αφορά την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Είναι αβλεψία; Ή συνενοχή;

Μετά από μήνες σφαγών στην Παλαιστίνη, το πρώτο δεν στέκεται ούτε σαν απεριόριστη καλωσύνη – προς τους εγκάθετους… Το δεύτερο είναι που ισχύει· και αφήνει τα ματωμένα ίχνη του.

(φωτογραφία: η ισραηλινή “καλωσύνη”, κόντρα σε κάθε λογική και διεθνή νομοθεσία, δίνει στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου, την πνιγμένη στο αίμα λωρίδα της Γάζας, μια τριγωνική αοζ… Για να μην θιχτούν τα ισραηλινά κοιτάσματα…

Θα μπορούσε να το έχει σκεφτεί μόνο του το Τελ Αβίβ… αλλά μάλλον το ξεσήκωσε απ’ τους έλληνες συμμάχους. Που με απεριόροστιο θράσος δίνουν στην τουρκία κάτι τριγωνάκια αοζ στην ανατολική Μεσόγειο…

Θα κρατάτε την κοιλιά σας απ’ τα γέλια αν και όποτε ο ψεκασμένος “ανακηρύξει την ελληνική αοζ”, όπως απειλεί….  Η αλήθεια είναι πως ούτε στον ύπνο του δεν πρόκειται – αλλά θα είχε παγκόσμια πλάκα να το κάνει…)

Τα άλλα hub…

Δευτέρα 4 Ιούνη. Αφού το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο «φτιάχνεται» με το να πιστεύει ότι θα γίνει (φιλοαμερικανικό) «πέρασμα» αγωγών φυσικού αερίου (ο θρυλικός east med, ισραήλ – ελλάδα κλπ, εδώ είστε και εδώ είμαστε, θα αποδειχθεί ένας ακόμα “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη”!) είναι λογικό ότι τα κακά νέα εξαφανίζονται με (δημαγωγική) χάρη. Δηλαδή: χωρίς ίχνη…

Η Σόφια συμφώνησε με την Μόσχα (σε πανηγυρικές δηλώσεις του βούλγαρου πρωθ. Boyko Borissov και του Putin στις 30 Μάη) για την κατασκευή ενός δεύτερου σκέλους του turkstream, που θα περνάει απ’ την τουρκία στη βουλγαρία, και από εκεί θα συνεχίζει σε διάφορα κράτη νότια του Δούναβη· έως και την κεντρικη Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Putin το πρώτο σκέλος του turkstream, που θα αφορά την τουρκική αγορά, είναι έτοιμο· και ο turkstream2 είναι μισοέτοιμος. Έτοιμες είναι και οι βουλγαρικές εγκαταστάσεις διανομής στη Βάρνα.

Την κατασκευή αυτού του turkstream2 την εγκρίνει και η ε.ε. – άλλωστε ο Borissov, ως τα τέλη Ιούνη, εκτελεί χρέη “προέδρου” της. Την εγκρίνει επίσης και ο Erdogan – γιατί όχι;

Το ελλαδιστάν έχει αποφασίσει με ποιους θα πάει (και σ’ αυτό το θέμα) – αλλά το ζήτημα (που είναι βασικό στοιχείο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου) χοντραίνει. Όχι μόνο επειδή η ευρωπαϊκή απάντηση στις αμερικανικές απειλές για τον southstream2 (ρωσία – γερμανία μέσω Βαλτικής) είναι ένας ακόμα αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου. Αλλά επειδή επιπλέον, ένα μέρος των υποδομών (τα «χωματουργικά έργα» συγκεκριμένα) της διαδρομής του turkstream2 μπορεί μελλοντικά να εξυπηρετήσει την κατασκευή ενός ακόμα αγωγού, αυτή τη φορά με το ιρανικό ή/και το καταριανό αέριο.

Προφανώς η κατασκευή αυτού του αγωγού είναι ακόμα στα χαρτιά… Ωστόσο, το ότι το βουλγαρικό κράτος, ύστερα από αμφιταλαντεύσεις, φαίνεται αποφασισμένο να γίνει «δρόμος για απαγορευμένα (απ’ τις ηπα) γκάζια», σε συνέχεια του τουρκικού σκέλους, δεν θα πρέπει να αρέσει καθόλου στους έλληνες πατριώτες…

Ε; Τι λένε οι εθνικές ύαινες;

Γκάζι για όλους!!!

Τετάρτη 30 Μάη. Χαρές και πανηγύρια!!! Στο Τελ Αβίβ, στην Λευκωσία, στην Αθήνα! πανηγυρίζουν!! Πώς;;;; Δεν ακούσατε τίποτα; Χμμμμ… Για δυναμώστε λίγο την ακοή σας: κάπου ακούγεται οχλαγοή… (Ή σκέτα γοερά κλάματα).

Μέχρι πρόφατα (ας πούμε πριν 3 μήνες) η κυβέρνηση του λιβάνου είχε θεωρητικά θαλάσσια οικόπεδα προς γκαζο-εξερεύνηση. Όχι πια. Αυτοί οι άθλιοι ανθέλληνες (και θα σας θυμίσουμε αμέσως μετά τι και πως), η ιταλική ENI, η γαλλική Total και η ρωσική Novatek (αυτοί οι δύο είναι κι αλλού συνεταιράκια – δες χθεσινό σχόλιο μπίζνες και συμμαχίες) έκλεισαν συμφωνία για ερευνητικές γεωτρήσεις στα λιβανέζικα οικόπεδα 4 και 9. Ήταν ανάγκη;;; Ήταν ανάγκη λέμε;

Μια ματιά στην εισήγηση της 9ης Μάη ή στο 15λεπτο video της ίδιας εκδήλωσης δείχνει ότι το οικόπεδο 9 είναι πάνω στην ζώνη που θέλει να καταλάβει το Τελ Αβιβ (σε συνεργασία με την Λευκωσία), σε βάρος της Βηρυτού.

Η Total και η Eni λοιπόν, που είναι (και καλά!) η ελληνοκυπριακή και ελληνική ελπίδα να φυτέψουν τρυπάνια στα οικόπεδα που το νοτιοκυπριακό κράτος θεωρεί δικά του, έτσι ώστε να ελπίζει ότι την αμφισβητούμενη ιδιοκτησία του θα την στηρίξουν η Ρώμη και το Παρίσι, αυτές οι ίδιες εταιρείες λοιπόν, κάνουν δουλειές σε αμφισβητούμενα λιβανέζικα οικόπεδα! Εναντίον του συμμάχου ισραήλ!!! Άρα, κατά συνέπεια, εναντίον των gas συμφερόντων του άξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ…

Γαμημένε καπιταλισμέ!! Τόμπολα! Αν η Λευκωσία συνεχίσει να κάνει πλάτες στις παράνομες διεκδικήσεις του ισραήλ στην λιβανέζικη αοζ, πού θα βρει επιχειρήματα εναντίον της (νόμιμης ή παράνομης, δεν έχει σημασία γι’ αυτό εδώ το σχόλιο) τουρκικής διεκδίκησης στα υποτιθέμενα νοτιοκυπριακά «οικόπεδα»; Αν, πάλι, πάρει το μέρος της Βηρυτού, τι περιμένει να κάνει ο σύμμαχος Τελ Αβίβ;

Είναι γνωστό τι θα ήθελε να κάνει ο σύμμαχος Τελ Αβίβ (άλλο αν μπορεί πια). Ο ισραηλινός «τρελός σκύλος» Avigdor Lieberman, φίλος κι αδελφός των ελλήνων, έχει απειλήσει την Βηρυτό ότι “θα πληρώσει ακριβά” έτσι και τολμήσει να ρουφήξει γκάζι που το θεωρεί δικό του.

Εντάξει. Ένα είναι γαυγίζει ένας σκύλος, άλλο είναι να τον δαγκώσουν…

Θεία Λίτσα πότε θα γκαζώσεις;

Τετάρτη 30 Μάη. Δυστυχώς η βαθιά ελληνική ψυχή στο προπαγανδιστικό σκέλος της (η ακόμα εξαφανισμένη και αγνοούμενη θεία Λίτσα έχει πολλά σκέλη… Είναι σαρανταποδαρούσα!) κοιτάει ακόμα βόρεια.

Αλλά το «δώσε πόνο» δεν είναι στο «όνομά της..» Αυτό το θέμα έχει λήξει, και απλά η Αθήνα να συνεχίσει να έχει μεγάλα αυτιά και μουστάκια, δηλαδή να παριστάνει τον κούνελο. Εκεί που στ’ αλήθεια πονάει η πατρίς είναι στα «οικόπεδα» της ανατολικής Μεσογείου.

Όλο το σχέδιο, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλοφυούς «περικύκλωσης της Μεσογείου» είχε σαν προϋπόθεση εκτός από ένα – δύο – τρία αμερικανικά αεροπλανοφόρα (άντε και ένα αγγλικό) στην περιοχή, και το εξής: ποτέ να μην ανοίξουν παραγωγικές γεωτρήσεις στα λιβανέζικα και στα συριακά θαλάσσια οικόπεδα, τα οποία (λένε οι ειδικοί) υπόσχονται πολλά σε φσσσσςςςςςςςς! Γκάζι δηλαδή, να σνιφάρεις, να γουστάρεις!!!

Αν αρχίσει τέτοιο αντι-αμερικάνιο φσσσσσςςςςς, θα μπλέξουν οι σωλήνες! Πιο σωστά, το πράγμα έχει ήδη μπλέξει σε σχέση με τότε που αυτά τα όνειρα είχαν την μορφή χαρτών στις μασχάλες του ογκόλιθου έλληνα υπ.εξ. Nick the greek, που έτρεχε στην φρεσκο-ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον να πείσει για την «ελληνική στρατηγική» όποιον δεχόταν να αφιερώσει κανά μισάωρο… Έχει μπλέξει το πράγμα σε σχέση με τις φαντασιώσεις των αρχών του 2017.

Σημάδι σοβαρό του μπλεξίματος είναι ότι το ρωσικό πολεμικό ναυτικό (κοίτα κάτι πράγματα!) ανακοίνωσε πρόσφατα μόνιμες περιπολίες, 24/7, στα ανοικτά των συριακών ακτών (γιατί διάολε;). Και η Άγκυρα ετοιμάζεται να εδραιωθεί σ’ αυτό που θεωρεί (και δικαιούται) σαν δική της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο· κάτι που παρά τις ελληνικές φαντασιώσεις δεν θα της το αμφισβητήσει κανένα αεροπλανοφόρο.

Όχι, δεν έχει βουλιάζει το ελληνικό κεφάλαιο!!! Μάλλον το αντίθετο: οι έλληνες γκαζάδες εφοπλιστές έχουν κάνει τα deal τους, πίσω απ’ τα εθνικά παραμύθια για μαζική κατανάλωση, με “σκλαβωμένα οικόπεδα” και “εθνικούς σωλήνες”. Εκείνο που θα βουλιάξει αργά ή γρήγορα είναι η «υλική βάση» της ελληνική κρατικής / παρακρατικής εθνική ρητορικής – δικαιολόγησης του άξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ, ο θρυλικός «αγωγός» δηλαδή. Και δεν θα βουλιάξει στη θέση του· θα βουλιάξει σαν ιδέα.

Επειδή όμως εκτός από μια χούφτα αυτόνομους εργάτες και μια μικρή αριστερίστικη ομάδα κανείς άλλος δεν ασχολείται με το θέμα, ακόμα και χωρίς σωλήνα το παραμύθι θα συνεχίσει· χωρίς υλική βάση. Σιγά τώρα!!!

Πως θα ήταν η «κόκκινη μηλιά» αν ήταν «μπλε γκαζιά»;

Ουκρανία

Τρίτη 22 Μάη. Μπορεί να αποδειχθεί ένα μικρής διάρκειας και ήσσονος σημασίας γεγονός. Οφείλουμε, όμως, να το σημειώσουμε, επειδή έχει υπάρξει προετοιμασία. Και επειδή το ουκρανικό «μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου πολέμου βρυκολακιάζει καθαρά στην αμερικανική απαγόρευση του nord stream 2.

Συμβαίνει, λοιπόν, αυτό που η καθεστωτική δημαγωγία ονομάζει «κλιμάκωση των εχθροπραξιών». Ο ουκρανικός στρατός (ή αυτό που παριστάνει τον στρατό του Κιέβου) έκαναν χτες μια κάπως full επίθεση κατά των θέσεων του στρατού του Donetsk. Όχι με αξιοσημείωτα αποτελέσματα – κατ’ αρχήν. Αλλά δεν μπορούμε να προβλέψουμε με σιγουριά τις εξελίξεις· αν και οι φόβοι μας δεν υποδεικνύουν αισιοδοξία.

Είναι άχρηστο να ευχηθούμε το να μην ανοίξει η Ουάσιγκτον, ξανά, την «ουκρανική πληγή». Απ’ την μεριά της είναι λογικό. Βάλτε φωτιά στα τόπια: στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό αυτή η κοινότοπη κουβέντα είναι το πανηγύρι των καννίβαλων.

Όμως, δυστυχώς, μέσα σ’ αυτόν τον ανταγωνισμό κυλάνε οι μέρες και οι νύχτες μας. Για κακό. Ο ογκόλιθος, σαν εκπρόπωπος των συμφερόντων των ντόπιων αφεντικών (αρχίζοντας απ’ τα «εθνικά» τέτοια, τους εφοπλιστές), μετά το ραντεβού του με τον Pompeo, πού να έχει κανονίσει, άραγε, το καταφύγιό του – αν και όταν χρειαστεί;

Η Ουάσιγκτον απαγορεύει…

Κυριακή 20 Μάη. Το προχθεσινό ρεπορτάζ του διεθνούς καθεστωτικού (αμερικανικού) πρακτορείου bloomberg δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών:

Ο Nord Stream 2, ο σχεδιαζόμενος ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου προς την Γερμανία μέσω του βυθού της Βαλτικής είναι το πιο πρόσφατο μέτωπο στην εντεινόμενη σύγκρουση ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η Wall Street Journal ανέφερε την Πέμπτη ότι ο πρόεδρος Donald Trump απαιτεί απ’ την Γερμανία να ακυρώσει τον Nord Stream 2 σαν μια απ’ τις προϋποθέσεις για να υπάρξει εμπορική συμφωνία με την Ευρώπη που δεν θα περιλαμβάνει δασμούς στις εισαγωγές [στις ηπα…] ατσαλιού και αλουμινίου.

Οι ΗΠΑ είναι αντίθετες εδώ και καιρό με τον αγωγό, υποδεικνύοντας τις ανάγκες ενεργειακής ανεξαρτησίας της Ευρώπης και τα συμφέροντα της Ουκρανίας, που θα χάσει την σημασία της σαν πέρασμα του ρωσικού αερίου με τον νέο αγωγό. Αυτή τη βδομάδα ένας αμερικάνος αξιωματούχος [η Sandra Oudkirk, υφυπουργός εξωτερικών για τα ζητήματα ενεργειακής διπλωματίας των ηπα] υπέδειξε την πιθανότητα ότι αυτός ο αγωγός μπορεί να επιτρέψει στη ρωσία να εγκαταστήσει τεχνολογία παρακολούθησης στην Βαλτική. Αυτό το επιχείρημα είναι συζητήσιμο, αφού ο ο Nord Stream 2 σχεδιάζεται να τοποθετηθεί παράλληλα με έναν ήδη υπάρχοντα ρωσικό αγωγό, τον Nord Stream 1, τον οποίο εύκολα η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιεί ήδη για κατασκοπεία.

Οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι τα κίνητρα της αμερικανικής κυβέρνησης δεν είναι αλτρουϊστικά. Ο νόμος του 2017 για την «αντιμετώπιση των ανταγωνιστών των ηπα μέσω κυρώσεων» περιγράφει την αντίθεση των ΗΠΑ στον Nord Stream 2 αμέσως μετά μια παράγραφο που καλεί την κυβέρνηση «να δώσει προτεραιότητα στις εξαγωγές των ενεργειακών πρώτων υλών των ΗΠΑ, με σκοπό να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ, να βοηθήσουν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, και να ενισχύσουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ». Για τους αξιωματούχους στη Γερμανία, οι προσπάθειες των ΗΠΑ να σταματήσουν τον Nord Stream 2 είναι μέρος μιας προσπάθειας να προωθηθούν οι εξαγωγές του υγροποιημένου φυσικού αερίου των ΗΠΑ, που αποτελούν το 5% των ευρωπαϊκών εισαγωγών υγροποιημένου αερίου το 2017.

Οι εξαγωγές των ΗΠΑ είναι τόσο μικρές επειδή το κόστος μεταφοράς του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου [LNG] το κάνει πιο ακριβό σε σχέση με την ενέργεια που έρχεται απ’ την Μέση Ανατολή. Είναι επίσης τουλάχιστον 20% ακριβότερο απ’ το αέριο μέσω αγωγού που παράγει η ρωσική Gazprom. Επιπλέον, ακόμα κι αν η τιμή διαφοροποιηθεί, η Γερμανία χρειάζεται όλο το αέριο που μπορεί να πάρει από οποιαδήποτε πηγή, αφού σκοπεύει να καταργήσει τα πυρηνικά και τα θερμοηλεκτρικά [που χρησιμοποιούν γαιάνθρακα] εργοστάσια.

…

Πρόκειται για…

Κυριακή 20 Μάη. Πρόκειται για πόλεμο, χωρίς εισαγωγικά. Το «οικονομικός» ή το «εμπορικός» είναι ευφημισμός. Κάθε ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση έχει υλικά κίνητρα!

Η Ουάσιγκτον, λοιπόν, θέλει να επιβάλλει στην ευρώπη από που θα ψωνίζει φυσικό αέριο… Θέλει να της επιβάλλει να αγοράζει από εκεί που συμφέρει τις ΗΠΑ είτε οικονομικά, είτε γεωπολιτικά…. Θέλει να της επιβάλει μια ενεργειακή θηλειά για να την ελέγχει… Και φυσικά θέλει να σπάσει οποιοδήποτε ενδεχόμενο ενίσχυσης της ρωσο-ευρωπαϊκής ενεργειακής σχέσης· επειδή μια τέτοια σχέση μεταξύ των συγκεκριμένων κρατών μπορεί να πάει και μακρύτερα…

Στην εισήγηση που έγινε στις 9 Μάη, στα πλαίσια της Καμπάνιας Μ15, απ’ το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» με θέμα τις συγκρούσεις για το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο και στη μέση Ανατολή και τον ρόλο της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας σ’ αυτές τις συγκρούσεις (εισήγηση εδώ) τονίσαμε ακριβώς αυτήν την ουσιαστική παράμετρο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η διακίνηση φυσικού αερίου μέσω χερσαίων αγωγών στερεί τις ΗΠΑ απ’ τον ενεργειακό έλεγχο του πλανήτη, που όσο το βασικό ενεργειακό εμπόρευμα ήταν το πετρέλαιο (που μεταφερόταν από τάνκερ) ήταν βασικό ιμπεριαλιστικό εργαλείο της Ουάσιγκτον μέσω της ναυτικής κυριαρχίας της.

Να που στο τέλος ενός ανάλογου ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» (18 Μάη) αναφέρει κάτι «ελληνικού ενδιαφέροντος» (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας), επιβεβαιώνοντας τόσο την γενική όσο και την ειδική θέση μας:

… Η κ. Oudkirk απέρριψε ως ανεφάρμοστη την πρόταση που είχε κάνει την περασμένη εβδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, πως η Ουκρανία θα αποζημιωθεί για απώλεια εσόδων που θα έχει, εξαιτίας της λειτουργίας του Nord Stream 2, ο οποίος θα την παρακάμπτει. Ως εναλλακτικές λύσεις, η Oudkirk πρότεινε η Ευρώπη να προμηθεύεται φυσικό αέριο από την Κασπία Θάλασσα, την ανατολική Μεσόγειο, την Αλγερία και, τελικά, από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία…