Tag: αέριο

Κυπριακό γκάζι 1

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Τα ελληνικά εθνικιστικά παραληρήματα είναι αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση· και είναι κολλητικά. Σαν αιώνια επιδημία. Στη νότια κύπρο όμως υπάρχουν και κάποιοι (άγνωστο πόσοι, πάντως όχι δυο τρεις!) που επειδή ζουν από πρώτο χέρι αυτά που στην Αθήνα πακετάρονται για εθνοθεραπεία, μιλάνε έξω απ’ τα δόντια. Το παρακάτω είναι ενδεικτικό: απόσπασμα από άρθρο της νοτιοκυπριακής εφημερίδας “πολίτης”, στις 21 Φλεβάρη:

… Ο «σκληρός» Νικόλας [Αναστασιάδης] διεμήνυσε πως η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει, λέει, «πάση θυσία» να προχωρήσει με τους ενεργειακούς της σχεδιασμούς.

Εκείνο το «πάση θυσία» ακουγόταν ακόμα πιο επικίνδυνο από το στόμα ενός ανθρώπου ο οποίος έχει καταστήσει πλέον το όνομά του συνώνυμο της αποτροπής κάθε προσπάθειας για επίλυση του Κυπριακού, εν μέσω μάλιστα των πιο καταγέλαστων μεγαλοϊδεατισμών για Νέες Στρατηγικές που παραπέμπουν σε κατά φαντασίαν υπερδυνάμεις και μόνο. Και δεν ήταν ο μόνος για να είμαι δίκαιος.

Γιατί ο όποιος στοιχειωδώς σώφρων άνθρωπος είναι σε θέση να καταλάβει αν μη τι άλλο τα βασικά και τα αυτονόητα: πρώτον, πως εμείς, όσο κι αν δεν μας αρέσει δεν έχουμε καμία, μα καμία άλλη πολυτέλεια από τη διπλωματική οδό και την προσπάθεια διασφάλισης των συμφερόντων μας με λεπτούς χειρισμούς…

… δεύτερον, ότι χωρίς τη λύση του Κυπριακού αέριο – πέραν αυτού που βγάζει ο ίδιος και διάφοροι άλλοι και το οποίο δυστυχώς δεν είναι εμπορεύσιμο αλλιώς θα είχαμε χεσ… στο τάλιρο, μετά συγχωρήσεως – δεν πρόκειται να βγάλουμε ποτέ, εκτός κι αν αναγκαστούμε να ζήσουμε με τη διχοτόμηση και της χώρας αλλά και της ΑΟΖ μας…

… και τρίτον, ότι το «πάση θυσία» είναι πολύ μεγάλη κουβέντα για να την πει κανείς, όταν η θυσία άλλους είναι που αφορά. Όχι εκείνους που θα έχουν την πολυτέλεια της πτήσης σε ώρα ανάγκης για το… Ντουμπάι ή για κάπου αλλού.

Άλλοι είναι που θα μείνουν εδώ. Και αυτοί θα πληρώσουν τη… θυσία.

Για να δανειστώ, με σεβασμό και με τις απολογίες μου πάντα δεδομένου του παραλληλισμού κάτι από την αθάνατη Ντε Μποβουάρ, απλοχεριές με το Αίμα των Άλλων δεν κάνουμε, αγάπη μου.

…

Κυπριακό γκάζι 2

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Αν τα πιο πάνω φαίνονται “χαριτωμένα”, υπάρχουν κι άλλα, πολύ πιο σοβαρά – που για “εθνικούς λόγους” ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ στα μέρη μας. Στην ίδια εφημερίδα την ίδια ημέρα, υπήρχε ένα άλλο άρθρο, με τα εξής ενδιαφέροντα:

… Ακόμα και αν η ΕΝΙ επιθυμεί να τιμήσει το συμβόλαιό της με την Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει να επαναπρογραμματίσει τη γεώτρηση περί τα τέλη Απριλίου και αυτό υπό προϋποθέσεις και σοβαρά ερωτηματικά. Ο ίδιος ο γενικός της διευθυντής κ. Ντεσκάλτσι δήλωσε ότι τα θέματα ασφαλείας στην κυπριακή ΑΟΖ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που τα διαχειρίζεται και όχι η εταιρεία.

Τη δήλωση Ντεσκάλτσι ήρθε να διευκρινίσει περαιτέρω το Υπουργείο Εξωτερικών της Ιταλίας. Όπως αναφέρει σε τηλεγράφημά του το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA επικαλούμενο πηγές του ιταλικού ΥΠΕΞ, «η κρίση στην κυπριακή ΑΟΖ δεν αφορά τις διμερείς σχέσεις μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, αλλά τις σχέσεις και τις ισορροπίες μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του βόρειου τμήματος του νησιού». Εν ολίγοις η Ιταλία κάνει σαφή λόγο για την ανάγκη λύσης του Κυπριακού και, για να μην υπάρξουν καθόλου παρερμηνείες ότι αυτό εννοεί, προσθέτει ότι οι δύο πλευρές στην Κύπρο οφείλουν να συνεννοηθούν, διότι μπορούν να συμβούν και χειρότερα: «Ένα πιθανό αρνητικό αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων προσπαθειών για τον καθορισμό συμφωνημένων διαδικασιών στις ερευνητικές δραστηριότητες θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το δυναμικό ανάπτυξης και τα οφέλη για ολόκληρη την περιοχή».

Η δήλωση αυτή δεν συνιστά τίποτε άλλο από λευκή πετσέτα στο ρινγκ για την ιταλική κυβέρνηση, αφού έρχεται να ταυτισθεί με τις θέσεις που εξέφρασαν τις τελευταίες μέρες οι κύριοι Όζερσαϊ και Ναμί. Οι οποίοι ζήτησαν επιτακτικά τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη χάραξη της ενεργειακής πολιτικής της Κυπριακής Δημοκρατίας κάνοντας αναφορά στα δικαιώματα της τ/κ κοινότητας.

Η δήλωση αυτή των Ιταλών προφανώς έχει και άλλες προεκτάσεις.

Συγκεκριμένα, με βάση τη δήλωση, ηχεί απόλυτα λογικό ότι σε νέα περίπτωση γεώτρησης η ΕΝΙ θα απευθυνθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία και θα ζητήσει διασφαλίσεις για την ομαλότητα μιας νέας προσπάθειας. Μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να παράσχει τέτοιου είδους διασφαλίσεις; Ποιος, δηλαδή, θα της εγγυηθεί ότι ακόμα και αν επανέλθει στην περιοχή δεν θα εκδοθεί νέα navtex από την Τουρκία; Την ίδια στιγμή λογικό ηχεί και ένα άλλο ενδεχόμενο. Ότι η ιταλική ΕΝΙ είναι πολύ πιθανό να διαβουλευτεί και με την Τουρκία ή την τουρκοκυπριακή πλευρά, κάτι βεβαίως που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό.

Σε περίπτωση αρνητικών απαντήσεων στα ερωτήματα της ΕΝΙ, επίσης λογικό επακόλουθο θα μπορούσε να ήταν ο τερματισμός της δράσης της ΕΝΙ στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και του κυπριακού ενεργειακού προγράμματος αφού η ΕΝΙ πλην του οικοπέδου 10 δραστηριοποιείται είτε από μόνη είτε σε συνεργασία σε όλα σχεδόν τα αδειοδοτημένα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ.

Σε τελευταία ανάλυση η ΕΝΙ δεν έχει συμφέροντα μόνο στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και στην Τουρκία. Ως γνωστόν η ιταλική εταιρεία έχει υπογράψει συμφωνία διάθεσης φυσικού αερίου με την τουρκική εταιρεία Altinbas Holding’s, ενώ την ίδια στιγμή είναι στρατηγικός εταίρος στον αγωγό Σαμψούντας -Τζεϊχάν για μεταφορά πετρελαίου σε συνεργασία με τις ρωσικές εταιρείες Transneft and Rosneft.

…

Να χειροκροτήσουμε την σπουδαία δουλειά του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek πριν κανά χρόνο στην ελβετία, όταν τορπίλισε (μαζί με τον δεξιό Αναστασιάδη, εννοείται) την πιο πρόσφατη δυνατότητα συνεννόησης της Λευκωσίας με τους τουρκοκύπριους και την Άγκυρα; Δεν χρειάζεται: η ελληνική ιμπεριαλιστική λιγούρα μπορεί να οδηγεί σε διάφορες καταστροφές (εκτός εισαγωγικών) αλλά οι σχεδιαστές της πάντα την γλυτώνουν. Και διαιωνίζονται.

(φωτογραφία: Η κόκκινη λουρίδα αντιστοιχεί στη θαλάσσια ζώνη που δέσμευσε χτες η Άγκυρα με διακοίνωση για στρατιωτικές ασκήσεις – navtex. Σας θυμίζει κάτι; Θα έπρεπε: αντιστοιχεί στην τουρκική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο την οποία παράλογα και παράνομα αρνείται η Αθήνα, με το «θεώρημα του Καστελόριζου»…)

Κυπριακό γκάζι 3

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμα χειρότερα μαντάτα. Οι σύμμαχοι στο μεγαλοφυές σχέδιο της “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου” που οι έλληνες σχεδιαστές προσπαθούν να πουλήσουν στην Ουάσιγκτον για να αναβαθμιστούν γεωπολιτικά, έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλο απόσπασμα απ’ το ίδιο με πριν άρθρο:

… Στο περιθώριο των navtex δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας η συμφωνία Ισραήλ – Αιγύπτου ύψους 15 δις δολαρίων για αγορά αερίου από την αιγυπτιακή ιδιωτική εταιρεία Dolphin. Η συμφωνία αυτή στην πράξη έρχεται να καταδείξει από τη μια τις προοπτικές συνεργασίας που υπάρχουν αλλά και την αδυναμία συνεννόησης όλων των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου για πολύπλευρη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, η υποκριτική συμπεριφορά του Ισραήλ το οποίο, μη αποδεχόμενο τη συμφωνία ενιαιοποίησης του οικοπέδου 12, μας έχει δέσει τα χέρια για την αξιοποίηση του κοιτάσματος, η έλλειψη ηγεσίας με όραμα στην Κύπρο, η μη λύση του Κυπριακού και κατ’ επέκταση η αδυναμία της χώρας μας να αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο συνεννόησης με όλους τους παίκτες της περιοχής με βάση τον αρχικό σχεδιασμό που έγινε για την περιοχή κυρίως από πλευράς ΗΠΑ και ΕΕ, στην ουσία οδηγεί προς το παρόν σε αποσπασματικές κινήσεις. Εταιρείες του βεληνεκούς της Noble, ακόμα και της ΕΝΙ, απέδειξαν ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Ίσως η παρουσία της αμερικανικής Exxon το δεύτερο εξάμηνο στην περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν σημαντικά ευρήματα να αλλάξει τη ροή των δεδομένων. Σε διαφορετική περίπτωση το κυπριακό φυσικό αέριο μέλλει να μείνει εγκλωβισμένο στα έγκατα της Μεσογείου.

Το κοίτασμα του «οικοπέδου 12» είναι ενιαίο με το γειτονικό του ισραήλ. Αν γίνουν δύο τρύπες θα τραβούν και οι δύο πλευρές απ’ το ίδιο γκάζι· κι αυτό θα μπορούσε να είναι αιτία ακόμα και για καυγά. Πιθανόν η Λευκωσία να ονειρευόταν κάποιου είδους επίσημη μοιρασιά με το Τελ Αβίβ, αλλά το ισραηλινό κράτος δεν κάνει τέτοια χουβαρνταλίκια – και γιατί θα έπρεπε; Έτσι την ελληνοκυπριακή «αξιοποίηση του οικοπέδου 12» δεν την εμποδίζει η μοχθηρή τουρκία, αλλά το συμμαχικό ισραήλ – που θέλει το κοίτασμα για πάρτη του!!!

Δυο λεπτά όμως; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι αν σε κάποια χ δουλειά υπάρχουν, ας πούμε, 10 αφεντικά, μόλις εμφανιστεί ορεξάτος ένας 11κατος, να ανοίξει ίδιο μαγαζί, οι υπόλοιποι θα τον αγκαλιάσουν και θα τον χειροκροτήσουν; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ή η χούντα του Καΐρου, που έχουν βρει ήδη μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις αοζ τους (τα οποία φυσικά θέλουν να μπορούν να πουλάνε) θα καλοδεχτούν τους ελληνοκύπριους (ή ακόμα και τους έλληνες) σαν ανταγωνιστές τους; Γιατί να το κάνουν αυτό; Βρείτε μας, please, έναν λόγο που να στέκει…

Συνεπώς, δεν είναι η μοχθηρή τουρκία ο πραγματικός αντίπαλος! Είναι ο συνδυασμός της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής ιμπεριαλιστικής οπτικής με τα συμφέροντα των συμμάχων (στην ανατολική Μεσόγειο…) που τρίβονται στα μούτρα των επίδοξεων ντόπιων σεΐχηδων!!! (Για να μην αναφερθούμε στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στο φυσικό αέριο, δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ντόχα, που είναι βέβαια «απέναντι»…)

Και γιατί, δηλαδή, ο «μεγάλος αμερικάνος φίλος και σύμμαχος» θα έπρεπε να τσακωθεί με το Τελ Αβίβ για τα «μάτια της Λευκωσίας» – και το πιθανό γκάζι της;

Δεν πειράζει. Οι ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί είναι μια χαρά αναισθητικά για τις ταξικές αντιθέσεις. Τουλάχιστον εκεί τα ντοπια αφεντικά και οι πολιτικοί και μηντιακοί λακέδες τους την ξέρουν την δουλειά.

Εύκολη δουλειά, όταν δεν έχουν ανταγωνιστές…

Το τρυπάνι «άντε γειά»!

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Το ότι το πλωτό γεωτρύπανο της ιταλικής eni είδε και αποείδε και τελικά αποχαιρετά το «έγινε διάσημο για μια μονάδα ιστορικού χρόνου» οικόπεδο 3 της νοτιοκυπριακής αοζ, πηγαίνοντας (για να τρυπήσει; για να αράξει;) στην άλλη άκρη της Μεσογείου, στο μαρόκο, είναι ήττα πρώτου μεγέθους για τους σχεδιασμούς τόσο της Λευκωσίας όσο και της Αθήνας. Το τουρκικό καθεστώς έκανε τσαμπουκά, προσέχοντας να είναι νομότυπος – δεν υπάρχει αμφιβολία.

Όμως το επιχείρημα της Άγκυρας, ότι δηλαδή δεν μπορεί το νοτιοκυπριακό κράτος άλλοτε να συμπεριφέρεται σαν χωριστό απ’ τον βορρά (χωρίς να έχει αναγνωρίσει τουρκοκυπριακό κράτος) προσδιορίζοντας «οικόπεδα» που θα τα εκμεταλλευτεί για την πάρτη του, και άλλοτε να επωφελείται σαν το «μοναδικό κράτος στην κύπρο» (όροι της ένταξης στην ε.ε. και την ευρωζώνη), δεν είναι απλά λογικό. Είναι και πειστικό οπουδήποτε ξέρουν ότι τα απανωτά «ναυάγια της λύσης του κυπριακού» οφείλονται στα κόλπα της Λευκωσίας και της Αθήνας – δηλαδή σ’ όλο τον κόσμο εκτός απ’ τα μέρη μας. Ογκόλιθε και λοιποί: τώρα είναι η σειρά σας να σκάψετε για το γκάζι στο “3”: με κασμάδες και βατραχοπέδηλα!…

Είναι προφανές ότι η eni αποφάσισε ότι βαρέθηκε να περιμένει, κι ότι έχει κι άλλες δουλειές, αφού πρώτα ζήτησε την γνώμη των δικηγόρων της· και του ιταλικού κράτους. Το οποίο ούτε καν συμβολικά δεν ήταν διατεθειμένο να παίξει (σίγουρα όχι τώρα) στα παιχνιδάκια των ελλήνων και των ελληνοκυπρίων στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν συμμετέχει στην «περικύκλωσή της», ενεργειακή, στρατιωτική ή ό,τι άλλο!

Τα ελληνικά φασιστόμουτρα έχουν διατυπώσει μια ανατριχιαστική θεωρία: πως επειδή κάνουν deal με διάφορες μεγάλες εταιρείες έχουν, αυτόματα, και την κάλυψη των αντίστοιχων κρατών. Είναι ηλίθιοι! Αγνοούν, για παράδειγμα, ότι οι μεγάλες αμερικανικές πετρελαϊκές πίεζαν σκληρά τις κυβερνήσεις τους (πρώτα εκείνη του Κλίντον και μετά, για λίγο, εκείνη του Μπους του Β) να άρουν τις κυρώσεις κατά του καθεστώτος της Βαγδάτης (του μακαρίτη Χουσεΐν) για να κάνουν πετροδουλειές με τα ιρακινά κοιτάσματα· τρώγοντας την μία πόρτα μετά την άλλη, ως τα τέλη του 2001… Αγνοούν ότι τα κράτη είναι συχνά γενικοί εκπρόσωποι των καπιταλιστικών συμφερόντων, και όχι του ενός ή του άλλου κλάδου.

Η ήττα στο οικόπεδο 3 δεν είναι, λοιπόν, στρατιωτική· παρότι το τουρκικό καθεστώς χρησιμοποίησε και στρατιωτικά μέσα. Είναι πολιτική / γεωπολιτική: οι «χρυσές βίδες» δεν έχουν καταλάβει ότι η μεγάλη ιδέα που έχουν για τους εαυτούς τους είναι για τα μπάζα!

Πάντως, για να μην πέσουν στην κατάθλιψη οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι, το γεωτρύπανο (η eni δηλαδή) υποσχέθηκε ότι θα ξαναγυρίσει. Κι αν δεν τρυπήσει ελληνοκυπριακά οικόπεδα, μπορεί να ανοίξει τίποτα σαμπάνιες!

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 3

Πέμπτη 25 Γενάρη. Είναι γεγονός ότι αυτό το σχέδιο, η «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» σαν παροχή υπηρεσιών προς τον αμερικανικό 6ο στόλο, απ’ την άποψη της χειροπιαστής υλοποίησης, ξεπερνάει συχνά τις ικανότητες των διαδοχικών τζουτζέδων ελληνικών κυβερνήσεων, των οποίων το προσωπικό προέρχεται γενικά απ’ την «ηθική» των κοτζαμπάσηδων· παρότι υπάρχουν πάντα εντεταλμένοι κατάλληλα υπουργοί (ονόματα δεν λέμε, προς το παρόν…) Η φάρσα της ελληνικής χερσαίας διοίκησης σε διαδοχικά κύματα σε ότι αφορά την ελληνική αοζ είναι χαρακτηριστική!

Απ’ την άλλη μεριά κανείς απ’ τους συμμάχους σ’ αυτό το σχέδιο δεν είναι ηλίθιος· όχι όσο οι έλληνες υπήκοοι… Συνεπώς η συμμαχία προχωράει εκεί που είναι ρεαλιστικό να προχωρήσει: σαν στρατιωτική συμμαχία, και όχι σαν συνεταιρισμός οικοπεδούχων του βυθού (όπως πουλάει για αποπροσανατολιστικούς λόγους η μυθολογία του ελληνικού ιμπεριαλισμού). Το Τελ Αβίβ, σαν «στρατηγικός σύμμαχος» της Αθήνας, δεν πρόκειται να υποστηρίξει ποτέ ότι το Καστελόριζο … δικαιούται αοζ!! Ούτε το Κάιρο!! Δεν είναι βλάκες! Θα μπορούσε όμως ίσως (αν συνέφερε και οικονομικά) να σπρώξει το ισραηλινό ή το αιγυπτιακό καθεστώς γκάζι μέσω αγωγών που θα περνούσαν από «ασαφούς ιδιοκτησίας βυθούς», πειρατικά δηλαδή, και, μετά, από ελληνικής ιδιοκτησίας – όπως, για παράδειγμα, δείχνει ο φιλόδοξος χάρτης της φωτογραφίας. Απ’ την άλλη πάντα υπάρχει η δυνατότητα της υγροποίησης…

Και έπονται τα υπόλοιπα της συμμαχίας: η συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών, η ελεγχόμενη μεταφορά στρατιωτικής τεχνολογίας, η εκπαίδευση «ξένω πιλότων»… Αλλά κι αυτά (μέσω Ουάσιγκτον): δουλειές για έλληνες εργολάβους στην κατασκευή στρατιωτικών υποδομών και βάσεων (αεροδρομίων, λιμανιών) για λογαριασμό συμμαχικών στρατών, ή επιμελητειακές υποδομές· ή και κάποιες εργολαβίες απ’ την προσπάθεια real estate σωτηρίας των δικτατοριών της αραβικής χερσονήσου.

Αυτά είναι μερικά απ’ τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω (και καθορίζουν) τις ιμπεριαλιστικές κατευθύνσεις του ελληνικού κράτους. Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει – φυσικά! Αυτό το «ό,τι άλλο ήθελε προκύψει» δεν πρέπει να το υποτιμάει κανείς· ούτε να το υπερτιμάει όμως, Παραπέμπει στους διεθνείς συσχετισμούς· άρα θέλει πολύ προσεκτική έρευνα, ανάλυση και διάγνωση. Για το τι είναι πραγματικό και το τι είναι φαντασίωση.

(Θα επανέλθουμε).

Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται…

Τετάρτη 9 Αυγούστου. …Με την υποστήριξη των ηπα, η ε.ε. θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα κάνοντας μια σοβαρή προσπάθεια να εξασφαλίσει μη ρωσικές προμήθειες φυσικού αερίου στην ευρώπη, εμποδίζοντας έτσι τον Πούτιν να χρησιμοποιήσει την ενέργεια σαν πολιτική κάλυψη μια για πάντα. Σ’ αυτό τον στόχο οι ηπα έχουν να παίξουν κρίσιμο ρόλο ώστε να βοηθήσουν την απελευθέρωση των συμμάχων μας απ’ την κυριαρχία της ρωσίας στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου.

Οι φτηνές και άφθονες αμερικανικές πηγές έχουν ρίξει τις τιμές διεθνώς, αλλά απ’ την στιγμή που ο Πούτιν πουλάει πετρέλαιο και αέριο ελεύθερα σ’ όλο τον κόσμο εμείς πιεζόμαστε και πουλάμε σε ελάχιστους. Γι’ αυτό τον λόγο υποστήριξα το νόμο για την Ενεργειακή Ασφάλεια του Βόρειου Ατλαντικού (North Atlantic Energy Security Act), ένα νόμο που θα ξεδιπλώσει την διάθεση των δικών μας πηγών, με σκοπό να υπονομεύσει το καθεστώς Πούτιν και ενισχύσει τους συμμάχους μας στην ευρώπη.

Ο αμερικανικός ενεργειακός τομέας έχει την δυνατότητα να γίνει ένα πολύτιμο στοιχείο που θα ωθήσει την οικονομία, θα υπηρετήσει τους σκοπούς της εξωτερικής πολιτικής των ηπα, και θα ενισχύσει την εθνική μας ασφάλεια και την ασφάλεια των συμμάχων μας στον κόσμο…

Αυτά λέγονταν, έτσι ακριβώς… όχι πριν 3 βδομάδες αλλά σχεδόν πριν 3 χρόνια. Στις αρχές Δεκέμβρη του 2014. Απ’ τον υποτιθέμενο “μαχητή” (και όχι πάντα φιλοΤραμπ) συντηρητικό γερουσιαστή McCain – τον άνθρωπο που έχει δουλέψει επί χρόνια σαν «ανεπίσημος» υπ.εξ. των ηπα, κάνοντας όλες τις βρωμοδουλειές που δεν μπορούσαν να γίνουν επίσημα. Όπως, για παράδειγμα, τις επαφές με τους τζιχαντιστές στη συρία…

Πολύ πριν γίνουν οι περσινές αμερικανικές εκλογές (και το Κρεμλίνο εκλέξει το ψόφιο κουνάβι, όπως λέει ο θρύλος…) η Ουάσιγκτον επεδίωκε να «δέσει» ενεργειακά την ευρώπη· και, αντίστοιχα, να κόψει την ροή ρωσικού φυσικού αερίου. Γιατί όταν ένας πολιτικός σκύλος σαν τον McCain γαυγίζει για «μη ρωσικές πηγές» εννοεί «πηγές που ελέγχουμε εμείς…. είτε είναι στην επικράτειά μας, είτε αλλού».

Να πει κανείς ότι η Ουάσιγκτον δεν έκανε φιλότιμες προσπάθειες γι’ αυτό τον σκοπό; Έκανε και παράκανε. Η ενίσχυση των φασιστών στην ουκρανία τι στόχο είχε άραγε αν όχι την διακοπή της ροής φυσικού αερίου απ’ την ρωσία στην ευρώπη; Απέτυχε σε μεγάλο βαθμό όταν ανακοινώθηκε ο south stream 2…

Αλλά η στοχοπροσήλωση στοχοπροσήλωση! Τώρα, με αφορμή την θρυλούμενη αλλά καθόλου αποδεδειγμένη εμπλοκή της Μόσχας στις αμερικανικές εκλογές (κάτι βρήκαν να πουν!) οι κυρώσεις συμμαδεύουν και τις ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες (γερμανικές και αυστριακές κατά κύριο λόγο) που συνεργάζονται με την gazprom στην κατασκευή και στην εκμετάλλευση του south stream 2.

Θέλουν οι ευρωπαίοι να «απελευθερωθούν» απ’ το ρωσικό αέριο και να υποδουλωθούν στο υγροποιημένο αμερικανικό; Όχι, δεν θέλουν! Πρώτον, επειδή το ρωσικό είναι φτηνότερο… Και δεύτερον επειδή η Μόσχα δεν έχει βάσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος, οπότε η όποια (ενεργειακή) εξάρτηση είναι «μονή». Αντίθετα, η εξάρτηση απ’ τους αμερικάνους έχει πάντα και κάνες. Είναι πολλαπλή… Συχνά δεν μπορεί καν να ειπωθεί “εξάρτηση”. Λέγεται κατοχή με τακτ· και έτσι ασκείται. Παράδειγμα οι σχέσεις των ευρωπαϊκών τραπεζών με τις ιρανικές…

Και αυτό έχει πολλές και διάφορες συνέπειες… Γιατί ούτε ο McCain το έκρυβε, πριν σχεδόν τρία χρόνια: οι σκοποί της εξωτερικής μας πολιτικής και η εθνική μας ασφάλεια πρώτα και πάντα! Σα να έλεγε: america first – και οι υπόλοιποι να πάνε να ….

Οπότε το ψόφιο κουνάβι μπορεί να τσινάει, αλλά τα αμερικανικά νομοθετικά σώματα είναι μέσα στη γραμμή του· ή αυτός στη δική τους. Το ίδιο κάνει, παρά τα μελοδράματα…

Ανοικτές μπουκαπόρτες

Δευτέρα 19 Ιούνη. Και γιατί (θα πείτε…) να κτυπήσει το ισραήλ την Ουάσιγκτον που είναι στου διάολου τη μάνα και όχι την Δαμασκό ή την Τεχεράνη που είναι κοντά; Σωστό! Το πρώτο το έκανε, με τον τρόπο που έπρεπε, όταν έπρεπε… Οπότε τώρα για την ανατολή εκπαιδεύονται οι ισραηλινοί πιλότοι!… Αν και δεν είναι τα βουνά και τα λαγκάδια που θα τους κάνουν την ζημιά.

Όμως τι παραμύθι κι αυτό με το ισραηλινό (και το κυπριακό) γκάζι, ε; Ο μέσος παραπληροφορημένος υπήκοος θα πρέπει να ξεχάσει ότι υπάρχει ήδη μεγάλος ανταγωνισμός προμηθευτών σ’ αυτό το είδος· και ότι αν και όποτε προστίθεται “καινούργιος παίκτης” στην σχετική αγορά, έχει να αντιμετωπίσει όλους τους προηγούμενους και εδραιωμένους… Με ότι σημαίνει “ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός”, πάνω ή κάτω απ’ το τραπέζι.

Για παράδειγμα, ένας ανταγωνιστής που θα έχει να αντιμετωπίσει τον ισραηλινο-κυπριακο-ελληνικό σωλήνα γκαζιού, αν και όποτε υπάρξει, είναι …. η Ουάσιγκτον! Η οποία καίγεται να κάνει εξαγωγές υγροποιημένου αερίου στην ευρώπη· και πέφτει ως τώρα πάνω στην Μόσχα αλλά και την Ντόχα, την Τεχεράνη… Οπότε μαστορεύει, όπου μπορεί, κάτι πολέμους για να εμποδίσει τους αγωγούς…

Όμως όλα κι όλα!!! Όπως με το ρωσικό γκάζι που θα έφερνε (μαζί με ρούβλια προστάτζα) ο κυρ Παναγιώτης, έτσι και το ισραηλινό μέσω ελληνικών βυθών είναι υπεράνω ανταγωνισμού!!! Είναι θέμα ποιότητας βρε αδελφέ!! Σαν το τυρί “φέτα” ένα πράγμα!

Οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Θα χεστούν στο τάληρο οι έλληνες – μόλις γίνουν σεΐχηδες. Είναι στο κόλπο και ο φίλος, ο αδελφός Νετανιάχου, κι όλοι οι φίλοι και αδελφοί Lieberman· γιατί να υπάρχει θέμα;

Ο καπιταλισμός είναι ωμός

Κυριακή 18 Ιούνη. …Το να απειλούνται επιχειρήσεις απ’ την γερμανία, την αυστρία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη με αποκλεισμό απ’ την αγορά των ηπα αν συμμετέχουν σε project μεταφοράς φυσικού αερίου όπως ο nord stream 2 με την ρωσία ή αν τα χρηματοδοτούν, προκαλεί μια εντελώς καινούργια και πολύ αρνητική κατάσταση στις ευρω-αμερικανικές σχέσεις…

Αυτά δήλωσαν ο γερμανός υπ.εξ. Sigmar Gabriel και ο αυστριακός πρωθ. Christian Kern, σε κοινή δήλωσή τους, μετά την απόφαση των αμερικάνων γερουσιαστών για νέες κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης, της Μόσχας, αλλά και όσων ευρωπαϊκών εταιρειών συνεργάζονται με ρωσικές στον τομέα της ενέργειας.

H απόφαση (θα περάσει και απ’ την βουλή πριν υπογραφτεί απ’ το ψόφιο κουνάβι) πάρθηκε με μεγάλη, διακομματική πλειοψηφία. Και έχει σημασία ότι στο ρητό ή άρρητο σκεπτικό της οι κυρώσεις για τον nord stream 2 είναι υποστηρικτικές …. της ουκρανίας! Ο αγωγός αυτός παρακάμπει το ουκρανικό έδαφος και αυτή η παράκαμψη μειώνει την γεωπολιτική αξία του ουκρανικού οικοπέδου για τον έλεγχο του οποίου ξοδέψαμε τόσο χρήμα – ΔΕΝ λέει αλλά εννοεί η απόφαση για τις κυρώσεις. Μ’ άλλα λόγια: κωλοευρωπαίοι δεν θα κάνετε ό,τι γουστάρετε στα θέματα που θεωρούμε στρατηγικής σημασίας (σε βάρος σας!).

Οι nord stream (1 και 2) μεταφέρουν φυσικό αέριο δια θαλάσσης απ’ την ρωσία στη γερμανία, στην αυστρία και από κει στην κεντρική ευρώπη, παρακάπτωντας όχι μόνο την ουκρανία αλλά και την πολωνία· πράγμα που έχει εκνευρίσει και την Βαρσοβία. Αλλά μια τόσο ωμή αμερικανική επιθετική ενέργεια δύσκολα θα γινόταν δημόσια δεκτή απ’ τα «φιλικά» καθεστώτα της ανατολικής ευρώπης. Αν όχι για άλλους λόγους επειδή κάπου κάπως πρέπει να τροφοδοτούνται κι αυτά με κάποιου είδους υδρογονάνθρακες, για τα επόμενα χρόνια. Αν περιμένουν να αγοράσουν το υγροποιημένο αμερικανικό αέριο, ψώνισαν από σβέρκο: θα είναι πανάκριβο ώσπου να φτάσει στην πόρτα τους.

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς την ψοφιοκουναβική διοίκηση των συντηρητικών, εκτός απ’ αυτό: ότι δεν υπηρετεί τα μεσομακροπρόθεσμα συμφέροντα μιας πληγωμένης, πιθανόν και καταρρέουσας υπερδύναμης…

Χαρμόσυνα νέα

Δευτέρα 8 Μάη. Η πατρίς τον χρειάζεται επειγόντως! Είναι ο μόνος που ξέρει αυτή τη δουλειά. Οπότε, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο (όλα είναι περίεργα πια) ο κυρ Παναγιώτης ο Λαφαζάνης θα μπορούσε να ξαναγίνει “υπουργός παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας”! Εξωκοινοβουλευτικός φυσικά.

Ο λόγος είναι απλός. Η gazprom, μετά από διάφορα μπρος–πίσω, άρχισε να συναρμολογεί τον σωλήνα που θα πηγαίνει αέριο, γκάζι, στην τουρκία. Οπότε; Οπότε μπορεί να χρειαστεί να περάσει και απ’ τα ιερά ελληνικά χώματα πηγαίνοντας προς ευρώπη μεριά· άρα ο κυρ Παναγιώτης πρέπει Τώρα να τρέξει να εξασφαλίσει εκατομμύρια ρούβλια, σαν μπροστάτζα, να τα τρίψει στα μούτρα του κάθε παλιοευρωπαίου και του κάθε παλιοδντ.

Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι μόνο ένα όνειρο. Ακόμα και για τον κυρ Παναγιώτη, που είναι αληθινός πατριώτης. “Δεν τα έχουμε τώρα ανάγκη τα λεφτά των ρώσων! Δεν τα θέλουμε τα παλιορούβλια… – θα πάρουμε σεκέλ!”.

Μάλιστα. Ισραηλινά εκατομμύρια θα πάρει η πατρίς, χάρη στους άλλους αγωγούς που περήφανα και αθόρυβα υπέγραψε ένας άλλος υπουργός, ο κυρ Γιώργος (ο Σταθάκης) για τα κοιτάσματα που κλέβει το Τελ Αβίβ απ’ τους παλαιστίνιους.

Μωρέ σωλήνες νάναι, παραδάκι να πέσει, κι ας είναι ότι νάναι!

(Αν είχατε απορία πως στρώνονται οι σωλήνες στους βυθούς, αυτό το ειδικό πλοίο της ελβετικής εταιρείας Allseas Group, που είναι συνεταίρος της gazprom, μπορεί να σας δώσει μια πολύ γενική ιδέα. Αν, ύστερα, αποκτήσετε την απορία από που ως που οι ελβετοί είναι ειδικοί σε δουλειές στις θάλασσες, δεν έχουμε απάντηση…)