Tag: κίνα

Απ’ την Γάζα στην κίνα 2…

Δευτέρα 28 Ιούλη (00.18) >> Με το που ξεκίνησε η σφαγή στη Γάζα, από τον χειμώνα του 2023 και μετά, στρατιωτικοί νομικοί και απόστρατοι αρχικαραβανάδες του u.s. army άρχισαν να επισκέπτονται, άλλοτε με δική τους πρωτοβουλία και άλλοτε καλεσμένοι των θεοναζί, την «περίμετρο» του σφαγείου. Για να διαπιστώσουν με τα μάτια τους (;;;) ότι τα βομβαρδισμένα σχολεία και νοσοκομεία και τζαμιά στη Γάζα δεν ήταν «ηθελημένοι στόχοι» του θεοναζί στρατού αλλά «αναγκαστικοί», αφού κάπου εκεί μέσα κρύβονταν τρομοκράτες (της Hamas… πάντα). Αυτά (τα σπίτια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία…) ήταν το καμουφλάζ των τρομοκρατών – διαπίστωναν οι αμερικάνοι ειδικοί των «ανθρωπιστικών πολέμων», για να καταλήγουν ο ένας μετά τον άλλον:

… Η νομιμότητα μιας επίθεσης δεν μπορεί να κριθεί μόνο απ’ το αποτέλεσμά της… Ένα κατεστραμμένο σχολείο δεν μπορεί να σου πει αν είναι τόπος εγκλήματος πολέμου… Πρέπει να εξετάσεις την απόφαση που πάρθηκε για να κτυπηθεί… Πράγματι η δράση του IDF είναι πολύ ίδια μ’ αυτό που θα κάναμε κι εμείς σ’ ανάλογο πεδίο πολέμου…

Γιατί αυτό; Το ρεπορτάζ μας διαφωτίζει (ο τονισμός δικός μας):

…. Αυτή η ιδέα, ότι η συμπεριφορά του ισραήλ στη Γάζα είναι σύμφωνη με την εννόηση του αμερικανικού στρατού για τις δικές του νομικές υποχρεώσεις [σ.σ.: και όχι μόνο του αμερικανικού…] έχει γίνει η γενική συμφωνία μεταξύ των αμερικανών στρατιωτικών δικηγόρων και των συμμάχων τους στα πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι το επιχείρημα που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας καινούργιας εργασίας της Naz Modirzadeh, καθηγήτριας στη νομική σχολή του Harvard και ιδρύτριας του «προγράμματος διεθνούς δικαίου και ένοπλων συγκρούσεων» του ίδιου πανεπιστημίου. Όπως γράφει η Modirzadeh στην «Επιθεώρηση Εθνικής Ασφάλειας» του Harvard, οι ηπα δεν σχολιάζουν το αν το ισραήλ έχει παραβιάσει τους νόμους του πολέμου. Αυτό που κάποιοι αποδίδουν σε υποκρισία και γεωπολιτικούς υπολογισμούς έχει σαν αιτία και έναν «βαθύτερο μετασχηματισμό εντός του αμερικανικού στρατού και του νομικού του μηχανισμού».

Τα τελευταία χρόνια το αμερικανικό υπ.αμ. επιμένει ότι ίσως οι ηπα χρειαστεί να κάνουν έναν μεγάλο πόλεμο εναντίον αντιπάλου που ανταγωνίζεται τον αμερικανικό στρατό σε ισχύ και τεχνολογία. Σ’ ένα τέτοιο σενάριο – γνωστό ως «επιχείρηση μάχης μεγάλης κλίμακας» ή LSCO – ο πόλεμος θα γίνει σε ξηρά, θάλασσα, αέρα και στη θερμόσφαιρα [σ.σ.: πάνω απ’ την «μεσόσφαιρα» της γήινης ατμόσφαιρας]. Η διοίκηση των αεροπορικών δυνάμεων δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Οι πληροφορίες μπορεί να είναι ασαφείς. Τα θύματα μπορεί να είναι εκατοντάδες χιλιάδες και ολόκληρες πόλεις πιθανόν να ισοπεδωθούν. «Με δυο λόγια» γράφει η Modirzadeh «ο αμερικανικός στρατός έχει αρχίσει να προετοιμάζεται για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με την κίνα». Και με τέτοια λάβα να καίει το μυαλό τους, οι «δικηγόροι της LSCO» όπως τους αποκαλεί η Modirzadeh, υποστηρίζουν ότι οι νόμοι του πολέμου είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο χαλαροί απ’ ότι φαίνεται να υποστηρίζουν άλλοι συνάδελφοί τους και το κοινό. Απ’ την οπτική τους η Γάζα δεν είναι απλά μια πρόβα τζεράλε για το είδος των μαχών που μπορεί να αναγκαστούν να δώσουν οι αμερικανοί στρατιώτες – στην Ταϊβάν ας πούμε. Είναι επίσης μια δοκιμή της ανοχής του αμερικανικού κοινού για τα επίπεδα θανάτου και καταστροφής που συνεπάγονται τέτοιας έντασης πόλεμοι.

Μάλιστααα! Ειδικά γι’ αυτή τη «δοκιμή της ανοχής» (και όχι μόνο του «αμερικανικού κοινού») θα πρέπει να επανέλθουμε κάποια στιγμή, με όχι τις καλύτερες διαθέσεις…

Η Modirzadeh εντοπίζει την καταγωγή αυτής της «στροφής» σ’ ένα άρθρο του 2021, στο “military review”, του αντιστράτηγου Charles Pede (του ανώτατου τότε νομικού εμπειρογνώμονα του αμερικανικού στρατού) και του συνταγματάρχη Peter Hayden (επίσης στρατιωτικού δικηγόρου) με τίτλο «Το 18ο Κενό».

Τι ήταν αυτό το «18ο Κενό»; Ήδη απ’ το 2017 μια μελέτη του αμερικανικού πενταγώνου εξέταζε την αλλαγή εστίασης απ’ την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και τις counter-insurgency εκστρατείες του u.s. army στην αναμέτρηση μ’ έναν τεχνολογικά προηγμένο στρατό. Σ’ αυτή τη «μετάβαση» η έρευνα είχε αναδείξει «17 κενά»… Το «18ο» ήταν εκείνο που οι Pede και Hayden ονόμασαν χώρο νομικών ελιγμών.

Πιο ήταν το «κενό» από νομική άποψη για έναν πόλεμο μαζικής καταστροφής; Πρώτον, ότι μεγάλο μέρος του αμερικανικού στρατού, λόγω εκπαίδευσης τις προηγούμενες δεκαετίες, είχε αποκτήσει «ανθρωπιστικές ευαισθησίες» και επεδείκνυε μια «γενική αποστροφή προς τον κίνδυνο παράπλευρων ζημιών». Και δεύτερον, η ανάδυση πολλών μκο (αρχίζοντας απ’ την human rights watch στα ‘80s) που κατέληξε στη δημιουργία μιας (κατά τους συγγραφείς) «βιομηχανίας γνώσης γύρω απ’ τους νόμους του πολέμου» – και φρεναρίσματος της εκδήλωσης του αυθεντικού μιλιταρισμού. Μπορεί (έγραψαν) «οι επικριτές του αμερικανικού στρατού να είναι καλοπροαίρετοι… αλλά δεν ξέρουν τι σημαίνει στρατιωτικός στόχος ούτε ξέρουν τα μέσα που υπάρχουν για να καταστραφεί».

Για να αποκτήσει (ξανά πρέπει να πούμε) ο δυτικός ιμπεριαλισμός τον «χώρο νομικών ελιγμών» που θεωρεί απαραίτητο χωρίς να καταργήσει επίσημα και καθαρά οποιαδήποτε διεθνή νομοθεσία τέτοιου είδους έχει υπάρξει ως τώρα (μπορεί άλλωστε να την χρειαστεί αν βρεθεί «αποκάτω»…), για να ξαναβρεί σα να λέμε εκείνη την «παλιά καλή ασυδοσία» στην οποία μπήκε ο στενός κορσές του «ανθρωπισμού» εξαιτίας αυτής της (ασυγχώρητης!!!) αντιμιλιταριστικής περιόδου σχεδόν μισού αιώνα μετά το βιετνάμ, θα χρειαζόταν ένα καλό, «στοιβαρό» παράδειγμα μαζικού κανιβαλισμού. Με το επιπλέον ότι αυτό το καλό-στοιβαρό-παράδειγμα θα έπρεπε να έχει καλούς συμμάχους και να νικήσει (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) έτσι ώστε να μην κινδυνεύει από μια καινούργια Νυρεμβέργη.

Παρατηρεί το ρεπορτάζ του the new Yorker:

… Όταν ξεκίνησε η εκστρατεία στη Γάζα η ηγεσία του IDF εξέδωσε μια ευρεία οδηγία που επεξέτεινε σημαντικά τον κατάλογο των στόχων, χαλάρωσε τους περιορισμούς στις απώλειες αμάχων και έδωσε μεγαλύτερη εξουσία στη μεσαία βαθμίδα των αξιωματικών να κτυπούν στόχους ανεξέλεγκτα. Ήταν περίπου το νομικό εγχειρίδιο της LCSO.

Ένα πρόσφατο βίντεο, που τραβήχτηκε τον Απρίλιο, έδειξε πόσο «ανεκτικοί» είναι οι κανόνες εμπλοκής του IDF. Στο βίντεο, ένας διοικητής τάγματος, δίνει οδηγίες σε μια ομάδα στρατιωτών που προετοιμάζονται για μια επιχείρηση διάσωσης ομήρων στη Ράφα. «Όλοι όσους συναντάτε είναι εχθροί» λέει ο διοικητής στην ομάδα. «Αν δείτε κάποιον, ανοίξτε πυρ, εξουδετερώστε την απειλή και συνεχίστε να κινείστε». Λιγότερο από δυο βδομάδες μετά, στρατιώτες του ίδιου τάγματος που δρούσαν υπό έναν έφεδρο διοικητή, σκότωσαν 15 Παλαιστίνιους που δούλευαν σε ανθρωπιστικές οργανώσεις και έθαψαν τα πτώματά τους σε ομαδικό τάφο μαζί με τα ασθενοφόρα….

Να γιατί, πέρα απ’ τους άμαχους (που είναι «η ασπίδα των μάχιμων», οπότε..) τόσο οι μκο όσο και οι δημοσιογράφοι πρέπει να εξοντώνονται. Είναι κι αυτοί «ασπίδα», μ’ έναν άλλο τρόπο:

… Το μάθημα για την Αμερική απ’ τη σύγκρουση Ισραήλ – Χαμάς…» έγραψε πρόσφατα ο αμερικάνος ταγματάρχης Joseph Levin στο military review, μέλος του JINSA (jewish institute for national security of america) είναι ότι ένα δημοκρατικό έθνος με υπεροχή ισχύος που επιτυγχάνει συνεπείς τακτικές νίκες εξακολουθεί να διατρέχει τον κίνδυνο στρατηγικής ήττας όταν ο εχθρός του χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τον συνειδησιακό πόλεμο για να υπονομεύσει την υποστήριξη του κοινού…

Η εκστρατεία της μαζικής συνειδησιακής απονεύρωσης και απραξίας του δυτικού κοινού, αυτός ο συνδυασμός μοιραλατρείας, κατανάλωσης ηρεμιστικών, παραπληροφόρησης, προβοκατσιών και κατάρρευσης των Εγώ-Κεφάλαιο, που αναπαράγει την σύγχυση και την υπνοβασία (ζήσαμε την εκκίνησή της με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία) συνεχίζεται – και τα αφεντικά έχουν τους σοβαρούς λόγους τους να την συνεχίζουν.

Όπως συνεχίζουν τον 4ο παγκόσμιο.

 

Κατευθείαν στην κίνα!!!

Δευτέρα 28 Ιούλη (00.13) >> Φαίνεται ότι οι πολεμοκάπηλοι στην Ουάσιγκτον θεωρούν ότι έχουν νικήσει την Μόσχα (;;;), όπως άλλωστε έχουν νικήσει και την Τεχεράνη (;;;) – οπότε ανοίγουν τα φτερά τους κατά του Πεκίνου.

Πριν λίγες ημέρες, στις 16 Ιούλη για την ακρίβεια, το “Hudson Institute” δημοσίευσε μια εμβριθή μελέτη (πάντα τέτοιες είναι αυτές οι μελέτες…) με τίτλο China after Communism: Preparing for a post–CCP China. Να τι λέει στην εισαγωγή της:  

Ενώ η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) έχει αντιμετωπίσει κρίσεις στο παρελθόν, μια ξαφνική κατάρρευση καθεστώτος στην Κίνα δεν είναι εντελώς αδιανόητη. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να εξετάσουν τι μπορεί να συμβεί και ποια μέτρα θα πρέπει να λάβουν εάν η μακροβιότερη κομμουνιστική δικτατορία στον κόσμο και η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία καταρρεύσει λόγω των εσωτερικών και διεθνών προβλημάτων της.

Με κεφάλαια γραμμένα από ειδικούς σε στρατιωτικές υποθέσεις, πληροφορίες, οικονομικά, ανθρώπινα δικαιώματα, μεταβατική δικαιοσύνη και συνταγματική διακυβέρνηση, η παρούσα έκθεση εξετάζει τα αρχικά βήματα που πρέπει να γίνουν αμέσως μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του ΚΚΚ και τη μακροπρόθεσμη πορεία που μπορεί να ακολουθήσει η Κίνα μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης. Βασιζόμενη σε ιστορική ανάλυση, στρατηγική πρόβλεψη και εξειδικευμένη εμπειρογνωμοσύνη σε συγκεκριμένους τομείς, η παρούσα ανθολογία περιγράφει αυτές τις προκλήσεις ως άσκηση δυνατοτήτων. Τα διαφορετικά κεφάλαια διερευνούν πώς καταρρέει ένα μονοκομματικό σύστημα σε βασικούς τομείς της χώρας και πώς μετασχηματίζονται οι πολιτικοί θεσμοί, καθώς και τη μοναδική πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Κίνας. Συνολικά, αξιολογούν τα δύσκολα καθήκοντα σταθεροποίησης μιας χώρας που βρισκόταν σε μακροχρόνια καταπίεση μετά την κατάρρευσή της, εκτός από τις δυνάμεις που διαμορφώνουν το μέλλον της Κίνας. Με αυτόν τον τρόπο, οι συγγραφείς ελπίζουν να προσφέρουν συστάσεις πολιτικής για τη διαχείριση των κινδύνων και των ευκαιριών μιας μετάβασης.

Δεν θα μας απασχολούσε αυτή η … προφητεία (πέρα απ’ τα υπόλοιπα … άργησε! το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ξεφύγει!), αν δεν πέφταμε πάνω στην απάντηση ενός γάλλου ceo που ζει στην κίνα, ονόματι Arnaud Bertrand. Μας φάνηκε η πιο συμπυκνωμένη περιγραφή των δυτικών παρακμιακών που έχουμε συναντήσει ως τώρα:

…Υπάρχει ένα κοινό μοτίβο γνωστό στους πολιτικούς κοινωνιολόγους: όταν οι ομάδες αντιμετωπίζουν υπαρξιακές απειλές για την κοινωνική τους θέση και την ταυτότητά τους, συχνά επιδεικνύουν αντισταθμιστικό εξτρεμισμό – μετατρέπονται σε καρικατούρικες εκδοχές του εαυτού τους ως άμυνα ενάντια στην ασχετοσύνη. Για παράδειγμα, αυτό συνέβη με τη Νότια Συνομοσπονδία πριν από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο, η οποία αντέδρασε στην αυξανόμενη πίεση για την κατάργηση της δουλείας υιοθετώντας μια πιο φανατική δέσμευση στη δουλεία και την «τιμή του Νότου» από ποτέ.

Αυτή η έκθεση του Ινστιτούτου Hudson έχει κάπως έτσι: βλέποντας το τέλος της αμερικανικής πρωτοκαθεδρίας, ορισμένοι στο αυτοκρατορικό κατεστημένο μεταμορφώνονται σε μια χοντροκομμένη καρικατούρα του εαυτού τους, παίρνοντας κάθε τοξική πτυχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και ενισχύοντάς την σε παράλογα άκρα, γίνονται πιο αυτοκρατορικά φιλόδοξοι και παραληρηματικοί από ποτέ, σχεδιάζοντας παρεμβάσεις πρωτοφανούς εμβέλειας και τόλμης, σαν να μπορούσε ο διπλασιασμός των χειρότερων παρορμήσεών τους να αποκαταστήσει με κάποιο τρόπο την εξασθενημένη κυριαρχία τους.

Ως εκ τούτου, η παρούσα έκθεση δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται ως ένα πραγματικό σχέδιο πολιτικής – η ανάλυσή της για την Κίνα είναι τόσο άγρια αποκομμένη από την πραγματικότητα που είναι εντελώς άχρηστη. Αντίθετα, θα πρέπει να ερμηνεύεται ως ένα ανθρωπολογικό δείγμα, ένα συναρπαστικό παράθυρο στα πυρετώδη όνειρα και τις νευρώσεις μιας ετοιμοθάνατης αυτοκρατορίας, όπου ο αντισταθμιστικός εξτρεμισμός αφαιρεί όλα τα προσχήματα και αποκαλύπτει τι πραγματικά αφορούσε πάντα η αμερικανική ηγεμονία – ακριβώς όπως ο φανατικός διπλασιασμός της δουλείας από τη Συνομοσπονδία αποκάλυψε την ηθική σήψη που ανέκαθεν όριζε το σύστημα.

Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για την άλλη απειλή, την οποία αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς θα ήταν φοβερή και τρομερή∙ αιτία πολέμου χτες: ένας αμερικάνος αρχικαραβανάς, του νατο, απείλησε στις 18 Ιούλη ότι ο ρωσικός θύλακας του Καλίνιγκραντ είναι «στο πιάτο» του νατο, ότι έχουν γίνει τα σχέδια και οι προετοιμασίες (άρα περιμένουν την διαταγή;;;;) για την κατάληψή του σε χρόνο dt, και ότι έτσι «θα λύσουν το πρόβλημα με την ρωσία»…

Αλήθεια; Τι πίνουν; Σκέτη άσπρη σκόνη ή την κάνουν κοκτέιλ με κηροζίνη; Ξέρουν άραγε πόσο κοντά στη ρωσία (και πόσο μακριά απ’ τις mainland ηπα) είναι η αλάσκα, με τα πετρέλαια και αέριά της; Ξέρουν πόσο πλάτος έχει ο Βερίγγειος; (Μόλις 80 χιλιόμετρα στο στενότερο σημείο του…)

 

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 1

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.23) >> Την εποχή που η παρακμή των δυτικών καπιταλισμών δεν είχε αρχίσει ακόμα να ξεδιπλώνεται με ταχύτητα, στις αρχές της δεκαετίας του 2010, εν μέσω της «χρηματοπιστωτικής κρίσης» (του πιο πρόσφατου ξεσπάσματος των (δυτικών) καπιταλιστικών δομικών αντινομιών – μέχρι το επόμενο!) αυτή η «γενική δύση» σχεδίαζε τον 21ο αιώνα «της». Αμερικανικός και ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί θα δρούσαν σε συνεργασία∙ η ανάσχεση της (ορατά) «ανερχόμενης» ρωσίας θα γινόταν στην ουκρανική επικράτεια∙ η συνήθως ταραχώδης μέση Ανατολή θα έπρεπε να ισορροπήσει∙ και το «κέντρο βάρους» των διπλωματικών, οικονομικών και στρατιωτικών ενεργειών θα έπρεπε να πέσει στην Ασία, ειδικά στην ανατολική και νοτιοανατολική…

Στις αρχές του 2012 ο τότε διοικητής των ηπα Obama ανακοίνωσε την «στρατηγική για την ανατολική Ασία» (“pivot to asia”)…

Λίγο αργότερα ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για το «πυρηνικό πρόγραμμα» του ιράν, βάζοντας στο κόλπο και τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε (κίνα, γαλλία, ρωσία, αγγλία) συν την γερμανία. Η πρώτη ενδιάμεση, διαδικαστική συμφωνία (“joint plan of action”) μεταξύ της Τεχεράνης και των 5 + 1 «μεγάλων δυνάμεων» υπογράφτηκε το Νοέμβρη του 2013∙ η τελική συμφωνία (JCPOA) τον Απρίλη του 2015… Το «στρατηγικό υπονοούμενο» αυτής της συμφωνίας που προέβλεπε ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να κάνει έναν αυστηρά ελεγχόμενο «εμπλουτισμό ουρανίου» για ειρηνική χρήση με αντάλλαγμα την σταδιακή «άρση των κυρώσεων» εναντίον της ήταν ότι ένας ελεγχόμενα αναπτυσσόμενος ιρανικός καπιταλισμός θα ήταν το αντίβαρο στον επιθετικό χωροφύλακα (: Τελ Αβίβ) στην ευρύτερη περιοχή, που σε γενικές γραμμές θα ανασχεδιαζόταν (: “new middle east”) με μοχλό τους σκληροπυρηνικούς ουαχαβίτες (: isis) υπό τον έλεγχο του Ριάντ, της Ντόχα και του Ντουμπάι.

Τον Φλεβάρη του 2014 μεθοδεύτηκε το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, που ήταν βέβαια «αντιευρωπαϊκό» (: “fuck EU”…) – αλλά μεταξύ «φίλων» με μεγάλα σαγόνια είναι αναπόφευκτες και μερικές παρασπονδίες… Η Μόσχα πήρε αμέσως την Κριμαία, αλλά για οτιδήποτε άλλο φαινόταν διατεθειμένη να πιστέψει σε διαπραγματεύσεις και συμφωνίες (: εντός εισαγωγικών πλέον: Minsk 1, Minsk 2).

Μέσα σε 4 χρόνια (2012 – 2015) οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, υπό την ηγεσία του αμερικανικού, φαινόταν ότι είχαν διαμορφώσει υπέρ τους το «πεδίο», έτσι ώστε να μπορούν να ρίξουν το βάρος τους στον πιο επικίνδυνο ανταγωνιστή: το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο.

Αλλά τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα σχεδίαζαν.

Τον Σεπτέμβρη του 2015 η Μόσχα (από κοινού με την Τεχεράνη και την Hezb’ Allah) ανέλαβαν να «χαλάσουν» την new middle east τόσο στη συριακή όσο και στην ιρακινή επικράτεια. Η Άγκυρα, που ως τότε θέλοντας και μη (κυρίως: μη!) είχε ακολουθήσει την αμερικανο-δυτική γραμμή «απελευθερώθηκε» απ’ την άφιξη του ρωσικού και του ιρανικού στρατού, και επανήθε στις βασικές αρχές της ιστορικής γεωπολιτικής στρατηγικής της. Στριμώχνοντας μάλιστα τόσο το Ριάντ όσο και το Ντουμπάι (πατρώνες του ουαχαβιτισμού) μετά την δολοφονία του Jamal Khashoggi (Οκτώβρης 2018) – η Ντόχα είχε ήδη αλλάξει στρατόπεδο καταλαβαίνοντας σωστά τα καινούργια δεδομένα στην περιοχή.

Το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο «εκτινάχτηκε αναπτυξιακά» μ’ έναν ρυθμό πρωτοφανή και έξω από κάθε δεδομένο και πρόβλεψη. O Vaclav Havel, πρόεδρος της τσεχίας απ’ το 1993 ως το 2003, σχολίασε δεικτικά: η κίνα αναπτύχθηκε τόσο γρήγορα ώστε δεν προλάβαμε καν να εκπλαγούμε! Μ’ έναν ρυθμό ανάπτυξης (ετήσιας αύξησης του αεπ) που κυμαινόταν μεταξύ 6,8% και 9,7% (μεγέθη απλησίαστα για τους δυτικούς καπιταλισμούς) μεταξύ 2008 και 2018, και με μια εν δυνάμει τεχνολογική έκρηξη που μόνο τρόμο μπορούσε να προκαλέσει στους δυτικούς «κύριους του πλανήτη», το Πεκίνο έδειχνε ήδη απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’10 ότι δύσκολα θα βρεθεί «χαλινάρι» για τον λαιμό του.

Εν τω μεταξύ το «μεγάλο κόλπο» του λεγόμενου «προληπτικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας» (!!!) δηλαδή η μετατροπή του αφγανιστάν (μαζί με το πακιστάν…) σε νατοϊκή βάση στο «μαλακό υπογάστριο» της κίνας, δίπλα ακριβώς απ’ την (θεωρούμενη ως μοχλό για την διάλυση του κινεζικού κράτους…) επαρχία Xinjiank είχε ήδη βαλτώσει. Απ’ το 2011 ο Obama είχε «φορτώσει» την κατοχή του αφγανιστάν με πάνω από 100.000 πεζοναύτες, με «όλα τα απαραίτητα», έχοντας σκοπό ως το 2016 η δουλειά να έχει ολοκληρωθεί. Μάταια!

Τώρα πια, αφού πρώτα εξαφάνισαν την καλλιέργεια παπαρούνας στην επικράτειά τους αντικαθιστώντας την με άλλες αποδοτικές καλλιέργειες με βάση συμβουλές και οδηγίες κινέζων γεωπόνων και γεωτεχνικών, οι Ταλιμπάν είναι επίσημα σύμμαχοι τόσο της Μόσχας όσο και του Πεκίνου…

Το ψόφιο κουνάβι, ως «ηγέτης» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού αλλά και του συνολικά δυτικού ιμπεριαλισμού, ανέλαβε την διοίκηση στο άσπρο σπίτι για πρώτη φορά τον Γενάρη του 2017. Ήδη η “new middle east” ως σχέδιο κατέρρεε κάτω απ’ την δράση του «μπλοκ της Αστάνα», πράγμα που σήμαινε ότι και JCPOA έχανε την «στρατηγική» σημασία της για την δύση. Την έσκισε και στράφηκε στην «παλιά συνταγή»: το κέντρο ελέγχου της μέσης Ανατολής θα παρέμενε το Τελ Αβίβ, ανανεώνοντας της εργολαβία («Η Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά» του…) στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά (με τις «Συμφωνίες του Αβραάμ» που θα έκαναν τις πετροχούντες δορυφόρους του).

Απέναντι στη ρωσία η ουκρανία θα ήταν η πρώτη γραμμή – αυτό έμεινε σταθερό. Όσο για το μέτωπο με την κίνα; Με την κατοχή του αφγανιστάν να έχει γίνει όλο και μεγαλύτερη πληγή, η «στρατηγική περικύκλωση» της κίνας και από ξηρά έμοιαζε αδύνατη. Από την άλλη μεριά το κινεζικό κεφάλαιο είχε αρχίσει να απογειώνεται εντυπωσιακά. Τέρμα λοιπόν οι «πολυμερείς συμφωνίες» που προωθούσε το προηγούμενο σχέδιο επί Obama (: «γιατί θα πρέπει να γίνονται παραχωρήσεις σε κάθε μικρό και ασήμαντο ασιάτη; μόνο για να μην πέσει στην αγκαλιά του Πεκίνου; Shit!!!) και στη θέση τους σκέτος «οικονομικός πόλεμος» με δασμούς και κυρώσεις (όπως, άλλωστε, απέναντι στη Μόσχα). Πόλεμος κυρώσεων κατά του nord stream 2, πόλεμος απειλών και κυρώσεων και κατά της Huawei…

Την τελευταία χρονιά της πρώτης θητείας του, το ψόφιο κουνάβι διαπραγματεύτηκε με τους Ταλιμπάν την πλήρη αποχώρηση του αμερικανικού / νατοϊκού στρατού (ελπίζοντας σ’ ένα plan B: ουαχαβίτες προβοκάτορες στα βουνά…), αποχώρηση που υλοποιήθηκε στη συνέχεια επί διοίκησης νυσταλέου Jo με τον γνωστό οικτρό τρόπο…

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 2

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.16) >> Καμιά συνταγή δεν φαινόταν να αποδίδει τα αναμενόμενα!!! Και υπάρχουν σοβαροί, δομικοί λόγοι γι’ αυτό. Το τελευταίο colpo grosso για την συντήρηση έως επέκταση της παγκόσμιας κυριαρχίας μέσω της δυτικής «βιομηχανίας της υγείας» και του δυτικού βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος ήταν «ο πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού»!…

Έχουμε μπει στο 2020, και η δυτική ιμπεριαλιστική τακτική κάνει έναν απρόβλεπτο για πολλούς ελιγμό. Επιστράτευση των πληθυσμών, κουρέλιασμα των (δυτικών) συνταγμάτων, εκστρατεία για total δημαγωγική dominance, «κατάσταση πολιορκίας», και «νέα τεχνολογία»: mRNA πλατφόρμες. Χρειάζονταν άραγε σπέσιαλ ρουθούνια για να «μυριστεί» ο καθένας πως σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία και σε μια συγκεκριμένη αλληλουχία γεγονότων όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, όταν τα (δυτικά) αφεντικά μιλούν-για-πόλεμο κάτι επικίνδυνα σοβαρό εννοούν; Όχι, δεν χρειάζονταν: οι παραλυμένοι του δυτικού επαναστατισμού γονάτισαν ευλαβικά πρώτοι…

Σε μια (κατά την ταπεινή μας άποψη) καλά υπολογισμένη χρονική στιγμή, μετά από πολύχρονη υπομονή (δηλαδή: σχεδιασμό και προετοιμασία) το 2022 (ενόσω ο «πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού» συνεχιζόταν…) η Μόσχα θα «σηκώσει τα μανίκια» εισβάλλοντας στην ουκρανική επικράτεια. Όχι απέναντι, απλά, στο φασισταριό του Κιέβου. Αλλά απέναντι στον επί χρόνια σχεδιασμό και στις επί χρόνια μεθοδεύσεις των δυτικών ιμπεριαλισμών. Του νατο. Εκ των πραγμάτων προκύπτει πως η Μόσχα είχε μελετήσει και εκτιμήσει σωστά την δυτική αντίδραση. Και πως όχι απλά είχε προετοιμαστεί να την αντιμετωπίσει για 2, 6, 12 μήνες ή «όσο χρειαστεί», αλλά – κυρίως – είχε προετοιμαστεί να την σύρει ως την τελική της ήττα / ταπείνωση δια της «τριβής»! Φαίνεται επίσης ότι το Πεκίνο ήταν ενημερωμένο έγκαιρα. To ξεκαθάρισε πρόσφατα στα μούτρα της πολεμοκάπηλης «ευρωπαίας υπ.εξ.» Kaja Kalas ο κινέζος υπ.εξ. Wang Yi:

… To Πεκίνο δεν θα δεχόταν να χάσει η ρωσία τον πόλεμο, γιατί αυτό θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να στρέψουν όλη τους την προσοχή στην κίνα…

Πράγμα που διαβάζεται ως εξής: το Πεκίνο θα έβαζε πλάτη όσο και όπου χρειαζόταν ώστε οι ηπα να μείνουν «καθηλωμένες» στο δυτικό μέτωπο.

Δεν κινδύνεψε βέβαια η Μόσχα να ηττηθεί ποτέ αυτά τα 3,5 χρόνια. Αλλά ναι: το (προς το παρόν) δυτικό όριο του ευρασιατικού project είναι τα ρωσικά σύνορα με την ουκρανία και τα βαλτικά κράτη∙ και καλά θα κάνει η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της να μείνουν «κολλημένοι» εκεί!!! (Μήπως βρήκατε την απάντηση γιατί ο ρωσικός στρατός προχωράει-αργά-εκεί;) Ναι λοιπόν: το Πεκίνο καλοδέχεται την αργή, την παρατεταμένη και παρατεινόμενη δυτική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης!!!

4ος παγκόσμιος – σε περίληψη 4

Δευτέρα 21 Ιούλη (00.06) >> Είναι σωστό αυτό που υποστήριξαν οι θεοναζί (και οι σύμμαχοί και οι δημαγωγοί τους) ότι δηλαδή αφού νίκησαν κατά σειρά την Παλαιστινιακή αντίσταση, το καθεστώς Άσσαντ και την Hezb’ Allah αποφάσισαν να δώσουν το «τελειωτικό κτύπημα» στο «κέντρο του κακού», στην Τεχεράνη, ή το αντίθετο, ότι δηλαδή αφού ΔΕΝ έχουν νικήσει ούτε την Παλαιστινιακή αντίσταση, ούτε την Hezb’ Allah (ούτε την Ansar Allah, ούτε τις ιρακινές PMU) κατέφυγαν σ’ ένα salto που θεωρούσαν πως δεν θα είναι (αλλά αποδείχθηκε πως ήταν) mortale, μπας και αποκαταστήσουν την κυρίαρχη θέση τους στην ευρύτερη μέση Ανατολή;

Η κατηγορηματική γνώμη μας (και όχι μόνον η δική μας!) είναι ότι συνέβη το δεύτερο. Η θεοναζί επίθεση (που ο αρχιχασάπης ονειρευόταν εδώ και 30 χρόνια!) δεν ήταν απλά και μόνο μια καλά προετοιμασμένη, αιφνιδιαστική ενέργεια. Ήταν γεγονός στρατηγικής σημασίας. Όπως ακριβώς η συνεχιζόμενη δυτική υποστήριξη στο φασιστοΚίεβο έγινε η αντεστραμμένη επίδειξη της καταρρέουσας παγκόσμιας δυτικής ηγεμονίας, έτσι και η θεοναζί επίθεση, που ήρθε να κορυφώσει την κομματιασμένη «ησυχία στη μέση Ανατολή» προσπαθώντας να την αποκαταστήσει με-κάθε-μέσο, αποδείχθηκε η αντεστραμμένη επίδειξη της όλο και πιο συρρικνωμένης δυτικής δυνατότητας να ελέγξει την περιοχή (φρενάροντας το ευρασιατικό project σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου).

Ήταν κίνηση απελπισίας – τόσο απ’ την μεριά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος όσο και απ’ τη μεριά της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Βερολίνου, του Παρισιού, της Αθήνας. Αποδεικνυόταν πως ήταν τέτοια ακόμα και πριν το «σφύριγμα της εκεχειρίας» που παρακαλώντας ζήτησε το Τελ Αβίβ απ’ την Ουάσιγκτον: παρά την προετοιμασία, η θεοναζί επίθεση (η οποία, παρεπιπτόντως, στόχευσε και την ιρανική κυβέρνηση, αλλά απέτυχε να την εξοντώσει∙ όπως επίσης είναι βέβαιο ότι «έψαχνε» και τον Χαμενεϊ…), αυτή λοιπόν η τόσο «καλά οργανωμένη έως εντυπωσιακή» επίθεση της 13ης Ιούνη ΔΕΝ είναι υπολογίσει σωστά το πιο βασικό, το πιο σημαντικό απ’ όλα: το ποιες είναι οι πραγματικές ιρανικές δυνατότητες απάντησης / αντεπίθεσης!!! (To κάθαρμα Bar-Gvir φέρεται να το αναγνώρισε εκ των υστέρων, αν και δεν λείπουν οι προσπάθειες να κουκουλωθεί αυτή η παραδοχή).

Αν δεν ξέρεις τις πραγματικές δυνατότητες του αντιπάλου σου, τότε τι ξέρεις γι’ αυτόν; Τίποτα!!!! Μπορείτε να ρωτήσετε κι όλες τις δυτικές πολιτικές βιτρίνες, μαζί με τους ειδικούς και τους δημαγωγούς τους, για την βεβαιότητά τους το 2022 περί επερχόμενης ήττας / κατάρρευσης της ρωσίας, κλπ κλπ… Δεν είχαν ιδέα!!!

Υποτίθεται πως στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς «παραδέχονται» πως η επιτυχία της «εισβολής του al Aqsa» έδειξε σοβαρές ρωγμές σ’ όλα στα συστήματα «ανάσχεσης» της αντίστασης των ξυπόλυτων: ηλεκτρονικά, στρατιωτικά, παραδοσιακά χαφιέδικα, ιδεολογικά, κλπ. Η απάντηση της Τεχεράνης μόλις 8 ώρες μετά την υποτιθέμενη «διάλυση του ιρανικού καθεστώτος και των όπλων» και η πορεία που πήρε αυτή η απάντηση τις επόμενες 10 ημέρες (φτάνοντας στο σημείο να κτυπάει χωρίς ουσιαστικά εμπόδια τον έναν μετά τον άλλο όλους τους κρίσιμους στόχους στην απαρτχάιντ επικράτεια, εκτός απ’ την Dimona…) αποδεικνύει την πανηγυρική κατάρρευση οποιασδήποτε δυτικής «υπεροχής στην αποτροπή»!!! (Κι αν δεν έχεις τέτοια υπεροχή ελάχιστοι σε φοβούνται!)

Δεν είναι μόνο ότι το περιβόητο «πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν» είναι ζωντανό και λειτουργικό… Είναι επίσης ότι μετά την αποκάλυψη της βρώμικης συνεργασίας της «διεθνούς επιτροπής για την ατομική ενέργεια» με τους θεοναζί τα στελέχη της έφυγαν κλωτσηδόν απ’ την ιρανική επικράτεια, κι έτσι πια κανείς (δυτικός) δεν θα ξέρει οτιδήποτε γι’ αυτό το πρόγραμμα… Είναι πως αν ήταν αλήθεια ότι οι ιρανοί τεχνικοί «απείχαν δύο βδομάδες απ’ το να φτιάξουν την πρώτη βόμβα» αυτές οι δύο βδομάδες πέρασαν και με το παραπάνω απ’ την εκεχειρία και μετά, και οι θεοναζί όχι μόνο δεν βγάζουν άχνα σχετικά, αλλά προσπαθούν να «πουλήσουν μαγκιά» κατά των λιγοστών τανκ της Δαμασκού, υποτιμώντας το τι τους περιμένει απ’ αυτή τη μεριά…. Και είναι ακόμα ότι το ιρανικό καθεστώς μετά τις 23 Ιούνη εξοπλίζεται πολύ γρήγορα απ’ τα αποδεδειγμένα «ανώτερης ποιότητας» κινέζικα πολεμικά αεροπλάνα και τα αντιαεροπορικά συστήματα, και πάλι κανείς δυτικός δεν τολμάει καν να ασχοληθεί… Να ασχοληθεί με το προφανές αποτέλεσμα των πραγματικών συσχετισμών στη δυτική ασία: τώρα, στην Τεχεράνη, δεν βρίσκονται μόνο ρώσοι αξιωματικοί και ειδικοί. Βρίσκονται και κινέζοι…

 Xτες…(Το “μπλοκ της Αστάνα” δουλεύει σαν πολύσπαστο…)

Και δεν είναι μόνον αυτά. Η ουσιαστικά νίκη της Τεχεράνης έχει αλλάξει τα δεδομένα στο σύνολο του «μπλοκ της αντίστασης» στην περιοχή∙ αλλά και σε ότι αφορά τις πετροχούντες. Οι δεύτερες ξέρουν τώρα ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον και κανένα συμφέρον στο να συνεχίζουν να στηρίζουν τις αντι-ιρανικές «συμφωνίες του Αβραάμ»… Η χούντα του Καϊρου, για παράδειγμα, βλέπει τώρα ότι ο «αστακός» Τελ Αβίβ είναι ένα χάρτινο τέρας, και θα το λάβει υπόψη της…

Όσο για το «μπλοκ της αντίστασης»; Τακτικές και τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν απ’ την Τεχεράνη μεταφέρονται και εντάσσονται ήδη ως know how στις τακτικές και τεχνικές κάθε οργάνωσης, ανάλογα με τις δυνατότητές της….

Ακόμα μακρύτερα, σ’ αυτό που λέγεται «παγκόσμιος νότος», σε αφρικανικά και ασιατικά κράτη / κεφάλαια, το «σπάσιμο των μούτρων» τόσο των θεοναζί όσο και των συμμάχων τους (παρά τις όποιες καταστροφές πράγματι προκάλεσαν στην ιρανική επικράτεια) συμπληρώνει το «σπάσιμο των μούτρων» στο ουκρανικό πεδίο μάχης, συνεπώς επιβεβαιώνει και ενισχύει αναπροσανατολισμούς στην «εξωτερική πολιτική» τους. Τώρα, για παράδειγμα, μερικές δεκάδες κρατών μεθοδεύουν με μεγάλη σιγουριά και σε συντονισμό μεταξύ τους το εμπάργκο τους κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος – χωρίς να νοιάζονται για το τι θα κάνει το με πλειοψηφία ηττημένων «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» και η διακοσμητική “γενική συνέλευση” με πρόεδρο την ανθρωποφάγα αγαπημένη Annalena..

Αλλά δεν τελειώνει εδώ ο 4ος παγκόσμιος. Δυστυχώς… (Δεν έχουμε πει τίποτα για τις κινήσεις των δυτικών…)

Πολεμοκαπηλεία 1

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.18) >> Τα δύο παρακάτω video τα χωρίζουν ελάχιστες μέρες – και ένα τεράστιο κενό στη «λογική» τους.

Στο πρώτο είναι αυτό το γελοίο υποκείμενο, ο γ.γ. του νατο, που βάφτισε “daddy” το ψόφιο κουνάβι γλύφοντάς το – μιλάει στους φιλικούς new york times:

Στο δεύτερο είναι … ο εχθρός!!! Που ετοιμάζεται να ενώσει την Μάγχη και το Πόρτο με το Βλαδιβοστόκ…

Αυτό για την «επιστράτευση» των δυτικών πληθυσμών δεν είναι άστοχο, σωστά; Αλλά υπάρχει μια επιπλέον ιδέα: ότι μετατρέποντας μεγάλο μέρος των καπιταλισμών τους σε παραγωγούς όπλων, οι δυτικοί θα διασώσουν αυτούς τους καπιταλισμούς απ’ τον ανατολικό ανταγωνισμό.

Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα, εντός ή εκτός εισαγωγικών: το εμπόρευμα πρέπει να καταστρέφεται για να συνεχίζει ο κύκλος της παραγωγής του. Για να καταστραφούν τα όπλα πρέπει να χρησιμοποιηθούν – ακόμα κι αν η νίκη είναι αμφίβολη ή αδύνατη…

Συνεπώς;

(Οι υπ.εξ. του «συμφώνου της Σαγκάης» – SCO – έχουν σήμερα ραντεβού στην Tianjin. Είναι οργανισμός οικονομικής και αμυντικής συνεργασίας, με τα εξής μέλη – έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε: κίνα, καζακστάν, κυργιζιστάν, ρωσία, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν, ινδία, πακιστάν, ιράν, λευκορωσία. Η συνύπαρξη του Ν. Δελχί και της Ισλαμαμπάντ σ’ έναν τέτοιο οργανισμό είναι ακόμα προβληματική, αλλά είναι σίγουρο ότι είτε στην κοινή συζήτηση είτε στις διμερείς επαφές που θα γίνουν, όλοι αυτοί θα έχουν πολλά να πουν για την δυτική ασία / μέση Ανατολή, και για τον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο).

 

Η αγέλη του καλού….

Δευτέρα 23 Ιούνη (00.12) >> Είναι κάτι που έχουμε διατυπώσει μεγαλόφωνα από αυτήν εδώ την σελίδα, και όχι μόνο μια φορά: η στρατηγική αυτοσυγκράτηση της Μόσχας, του Πεκίνου, της Τεχεράνης (μέχρι την δολοφονία ανώτερων αξιωματικών των «φρουρών της επανάστασης» στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό στις αρχές Απρίλη του 2024) είναι μεν μια αισιόδοξη έως παρήγορη στάση… Όμως θεωρείται ολοφάνερα αξιοποιήσιμη απ’ τα παρακμιακά δυτικά κράτη / κεφάλαια: τους δίνει την δυνατότητα να συνεχίζουν τον πόλεμό τους είτε προβοκατόρικα, είτε σε ένα στυλ «ελάτε τώρα, μην το κάνετε θέμα, υπάρχουν και χειρότερα».

Από τις πρωτοφανείς επιθέσεις στο αεροπορικό σκέλος της ρωσικής «πυρηνικής τριάδας» (κάτι που από μόνο του είναι αιτία πολέμου, όχι κατά του Κιέβου αλλά, το λιγότερο κατά του Λονδίνου…) ως τις πρωτοφανείς επιθέσεις εναντίον των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων (κάτι που υποτίθεται ήταν το διεθνές ανάθεμα για τον πυρηνικό σταθμό στην Ζαπορίτσια…) πρώτα απ’ τους θεοναζί και ύστερα απ’ τα αφεντικά τους, από «πρωτοφανές» σε «πρωτοφανές», έχει χαθεί το μέτρο του τι σε κάθε περίπτωση είναι ανεκτό ή ήσσονος σημασίας στις διεθνείς διακρατικές ενδοκαπιταλιστικές σχέσεις και τι όχι.

Υποτίθεται ότι μέχρι πριν ένα μήνα τα πυρηνικά και ό,τι σχετίζεται με δαύτα, ως όπλα μαζικής καταστροφής, ήταν «ταμπού»: γι’ αυτό έχουν υπάρξει διάφορες διεθνείς συμφωνίες «ελέγχου» (η Πγιονγκγιάνγκ, η Ισλαμαμπάντ και φυσικά οι θεοναζί δεν συμμετέχουν σε καμία απ’ αυτές). Σε κάθε περίπτωση θεωρούνταν αδιανόητο να «κτυπηθούν» μέσα μεταφοράς / ρίψης πυρηνικών (αεροπλάνα, πύραυλοι, υποβρύχια) ή/και πυρηνικές εγκαταστάσεις (εργαστήρια, ερευνητικά κέντρα, κέντρα εμπλουτισμού).

Όχι πια. Και «όχι πια» όχι επειδή η «κλιματική κρίση» τρέλανε όλα τα (πυρηνικά) αφεντικά του πλανήτη! Αλλά επειδή μια συγκεκριμένη μερίδα τους νοιώθει ασύδοτη και ατιμώρητη να κάνει αυτό που ως χτες ήταν (αποδεκτά) αδιανόητο. Φοβούμαστε πως θα το ξανακάνει και θα το ξανακάνει «ανεβαίνοντας πίστα»… Τι θα τη εμποδίσει; Οι … καταγγελίες;

Η Τεχεράνη έχει κάθε διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα στην πυρηνική παραγωγή για ειρηνικούς σκοπούς (ιατρικούς, επεξεργασία υλικών, ενέργεια κλπ). Τα αναγνωρισμένα δικαιώματα δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης∙ γιατί τότε δεν είναι δικαιώματα. Αυτή η συγκεκριμένη μερίδα αφεντικών, τα δυτικά, αρνούνται αυτό το δικαίωμα ως πρόσχημα, ως «βασιλική οδό» για την συστηματική καταστροφή του ιρανικού κράτους / κεφάλαιου. Και όχι μόνον αυτού.

Εδώ η στρατηγική αυτοσυγκράτηση δείχνει να φτάνει σ’ ένα αδιέξοδο. Απ’ όσο ξέρουμε κανείς δεν έχει κτυπήσει τα αμερικανικά στρατηγικά βομβαρδιστικά ή τα βρετανικά υποβρύχια∙ κανείς δεν έχει βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις πουθενά. Κυρίως: στη βόρεια κορέα και στο πακιστάν, που είναι «παράνομες πυρηνικές δυνάμεις». Γιατί; Επειδή αν έχεις ατομικές βόμβες και μέσα να τις χρησιμοποιήσεις όλοι σε φοβούνται. Ενώ αν δεν έχεις….

Η ηθελημένη απώλεια του μέτρου μπορεί να ερμηνευτεί «ψυχολογικά» ως σοβαρή ένδειξη συμπλεγματικής συγκρότησης και διαταραχής. Αλλά το θέμα δεν είναι «ψυχολογικό». Όταν έχεις απέναντί σου κάποιον που «τραβάει το σκοινί» δοκιμάζοντας τα όριά σου, είναι πολύ αμφίβολο αν τελικά θα «λογικευτεί» χάρη στην υπομονή σου. Μιλάμε για κράτη / κεφάλαια σ’ όλο και πιο σκληρή αναμέτρηση μεταξύ τους.

Υπάρχει κάτι που δεν έχουμε καταλάβει;

Δαμάζοντας την έρημο

Δευτέρα 26 Μάη (00.06) >> «Κλιματική κρίση»: υπαρκτή ή όχι; Μεγάλη ή αμελητέα; Ανθρωπογενής ή όχι; Στις δυτικές κοινωνίες η «κλιματική κρίση» έχει ριχτεί στην μαζική κατανάλωση για να κρύψει την χρηματιστικοποίηση του οτιδήποτε φυσικού, δασών, λιμνών, ποταμών, γονιδιακών υποθεμάτων, στο όνομα μιας «προστασίας» που μόνο το κεφάλαιο μπορεί (και πρέπει…) να αναλάβει… Όσο για τους υποτελείς; Η «συμμετοχή» τους εξαντλείται στη σταθερή νηπιοποίησή τους («χάρτινα καλαμάκια»!!!), στη συναίνεση για την κατασκευή όλο και μεγαλύτερων ενεργειοβόρων και υδροβόρων data centers∙ και, φυσικά, στην πειθαρχία του «ατομικού αποτυπώματος άνθρακα» (: μια εφεύρεση της BP….).

Δεν είναι παντού στον καπιταλιστικό πλανήτη έτσι τα πράγματα. Στην (απειλητική…) κίνα τα πρακτικά προβλήματα αντιμετωπίζονται με πρακτικές λύσεις – ακόμα κι αν πρόκειται για την σκληρή αναμέτρηση με τις ερήμους και την ερημοποίηση. Στο παρακάτω video (26 λεπτά, υποτιτλισμένο) παρουσιάζεται η «επιτυχία του αδύνατου»: όχι απλά να σταματήσει αλλά να αντιστραφεί η ερημοποίηση στην κινεζική επικράτεια!

Για όσες / όσους ενδιαφέρονται υπάρχουν αρκετά video που παρουσιάζουν αυτή την χωρίς προηγούμενο εκστρατεία. Το συγκεκριμένο, λίγο μεγαλύτερο, έχει το πλεονέκτημα μιας πιο κατατοπιστικής ιστορικής περιγραφής. Υποδεικνύει μια πολιτική προσέγγιση, επίμονη για δεκαετίες: χωρίς «αγοροπωλησίες περιβαλλοντικών πόρων», χωρίς χρηματιστήρια, χωρίς ενοχές, χωρίς φύκια για μεταξωτές κορδέλες…

 

Κβάντα

Δευτέρα 19 Μάη (00.20) >> Θέλοντας να υποτιμήσει το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο ο αντιπρόεδρος Vance (ένας είναι ο «αντιπρόεδρος Vance»!!) χαρακτήρισε πριν λίγες βδομάδες την κίνα «αγροτική χώρα». Χμμμμ…. Ό,τι δεν φτάνει η αλεπού…

Οι ανακοινώσεις τεχνολογικών εφαρμογών αιχμής, είτε από κινέζικους κρατικούς οργανισμούς, πανεπιστήμια, ερευνητικά ινστιτούτα κλπ, είτε από επιχειρήσεις είναι κάτι παραπάνω από «βροχή» εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Δύσθυμα ή όχι (συνήθως το πρώτο) όλο και περισσότεροι δυτικοί «ειδικοί» αναγνωρίζουν ότι το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο παίρνει την πρωτοκαθεδρία σ’ όλες τις τεχνολογίες αιχμής (είναι αυτές των οποίων οι μαζικές εφαρμογές εξασφαλίζουν την καπιταλιστική ηγεμονία στον πλανήτη), μ’ έναν ρυθμό που δείχνει πως εκτός αν συμβούν «θαύματα» (;;;) είναι πλέον σχεδόν αδύνατο να το προλάβουν τα δυτικά ανάλογα.

Μια απ’ τις τελευταίες ανακοινώσεις προέρχεται απ’ την china telecom, την κρατική εταιρεία τηλεπικοινωνιών: πέτυχε την πρώτη παγκόσμια διαπεριφερειακή τηλεφωνική κβαντικά κρυπτογραφημένη κλήση, σε μια απόσταση πάνω από 1000 χιλιόμετρα, ανάμεσα στο Πεκίνο και την πόλη Hefei.

Τέτοιου είδους κβαντικές επικοινωνίες θεωρούνται (πέρα απ’ τα υπόλοιπα) αδιαπέραστες από οποιαδήποτε προσπάθεια υποκλοπής. Αλλά το επίτευγμα της china telecom δεν έγκειται απλά στην αποστολή και στην λήψη ενός σήματος. Πίσω απ’ την κβαντική αποστολή υπάρχουν βασικές τεχνολογικές καινοτομίες / εφαρμογές. Η εταιρεία έχει ήδη εγκαταστήσει και δοκιμάσει στην πράξη περιφερειακά κβαντικά δίκτυα επικοινωνιών μικρότερων αποστάσεων στη Σανγκάη, στο Πεκίνο, στην Hefei και στη Guangzhou, εξυπηρετώντας σχεδόν 500 κρατικές υπηρεσίες και 380 κρατικές επιχειρήσεις. Σ’ αυτή την εξυπηρέτηση περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων μια πλατφόρμα κβαντικής άμεσης ανταλλαγής μηνυμάτων και μια ακόμα πλατφόρμα για λογιστική / οικονομική χρήση.

Αυτά συμβαίνουν ενόσω το ψοφιοκουναβιστάν (κι ως ένα βαθμό τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια) προσπαθούν να συγκρατήσουν, ακόμα και να εκτροχιάσουν την κινεζική καπιταλιστική ισχύ…. με όποιον τρόπο μπορούν, με όποιον τρόπο νομίζουν ότι μπορεί να έχει κάποιο αποτέλεσμα. Αλλά οι ποιότητες, οι ποσότητες και οι ικανότητες του κινεζικού κοινωνικού εργοστάσιου ξεπερνούν ήδη τόσο πολύ ακόμα και τις φαντασιώσεις μεγαλείου της δύσης, ώστε η μόνη λογική στάση θα ήταν η έντιμη συνθηκολόγηση.

Όμως κάτι τέτοιο μοιάζει αδιανόητο: δεν είναι ο λευκός ελέω θεού μόνιμος κυρίαρχος του πλανήτη;

Αυτή η «ανάμνηση» βρυκολακιάζει ήδη στα μυαλά αρχόντων και αρχόμενων…

Εμπρός της γης οι κολασμένοι!

Δευτέρα 5 Μάη (00.15) >> Αυτή τη φορά δεν ήταν ένας νεαρός κινέζος youtuber που απευθύνεται στους αμερικάνους υπηκόους (αναφερόμαστε στο video της 21ης Απρίλη, στο Παγκόσμιος πόλεμος νο 4 – τον αγνοείτε ακόμα; 3). Αυτή τη φορά ήταν το υπουργείο εξωτερικών του Πεκίνου!

Καταλαβαίνουμε ότι αν κάποια δυτική πολιτική βιτρίνα αφήσει μια πορδή οι (δυτικοί) δημαγωγοί θα την «σχολιάζουν» για μέρες ή βδομάδες, υλοποιώντας αυτό που λέγεται αποπληροφόρηση μέσω «πληροφοριακού carpet bombing». Ενώ όταν το κινεζικό υπ.εξ. βγάζει αυτό που ακολουθεί… ε, «δεν τρέχει τίποτα… σιγά τώρα…»

Δείτε το, παρακαλούμε προσεκτικά:  

Τι λέει λοιπόν μέσα σε 2 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο στα κινέζικα και στα αγγλικά;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.