Tag: ισραήλ

Εγκληματικές συμμορίες

Πέμπτη 21 Φλεβάρη. Η σφικτή ελληνο-ισραηλινή συμμαχία, συμμαχία σταθερά στρατιωτική (αλλά και “τεχνοεπιστημονική”, και “τουριστική”, και “golden visa”, και “μηντιακή”, και “επιχειρηματική”…), η συμμαχία στην οποία το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο βοηθάει στην εκπαίδευση της ισραηλινής αεροπορίας ώστε να … σκοτώνει όσο περισσότερους άραβες χρειάζεται, να τους διώχνει και να τους καίει… επιβάλλει συγκεκριμένα καθήκοντα σε όποιαν / όποιον αυτοχαρακτηρίζεται σαν αντι-. Ενάντια στο κράτος, στο κεφάλαιο, στον στρατό, στον μιλιταρισμό, στην πατριαρχία, στον ρατσισμό, στον φασισμό. Τα περιθώρια του στυλ «μα…», «μου…», «δεν ξέρω…» είναι σκέτη συνενοχή. Δεν πρέπει να τα ανεχόμαστε.

Όμως δεν είναι μόνο αυτή η επείγουσα και κρίσμη διάσταση του ζητήματος. Ούτε το γεγονός ότι η υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης είναι οργανικό στοιχείο της κινηματικής ανταγωνιστικής ιστορίας σ’ όλο τον πρώτο κόσμο, ήδη απ’ την δεκαετία του ’60. Υπάρχει κάτι καινούργιο, στρατηγικής σημασίας: ο ιδεολογικός πόλεμος, σαν τέτοιος. Η αντιστροφή των λέξεων, των εννοιών, η στρατιωτικοποίησή τους για λογαριασμό των αφεντικών, η μεταστροφή τους εναντίον μας, εναντίον της σύνθεσης και της εσωτερικής αλληλεγγύης της σύγχρονης παγκόσμιας εργατικής τάξης. Με άλλα λόγια η αποικιοποίηση / διατροφή της ανταγωνιστικής ιστορίας- ακόμα και της γλώσσας.

Την ξέρουμε καλά αυτήν την επιχείρηση αντιστροφής και στα μέρη μας. Τόσο απ’ την «κορυφή», το γκουβέρνο, όσο και απ’ «τα κάτω» – απ’ τους φασίστες, οργανωμένους ή όχι. Ρατσιστές – λένε αυτοί οι τελευταίοι – είναι εκείνοι που υπερασπίζονται τους μετανάστες αντί για τους έλληνες… Είναι «ρατσιστές κατά των ελλήνων»…

Είναι γελοίο – αλλά δουλεύει μέσα στα μικροαστικά σκατά. Όπως γελοία είναι η κατηγορία του «αντισημιτισμού» εναντίον των ξεκάθαρα αντιρατσιστών και αντιφασιστών – δουλεύει όμως κι αυτή μέσα στα ίδια μικροαστικά σκατά. Εκείνοι που έχουν σχεδιάσει αυτές τις αντιστροφές δεν είναι ηλίθιοι. Ξέρουν σε τι στηρίζονται, όπως επίσης ξέρουν ότι χρειάζονται σταθερές και μεγάλες δόσεις χειραγώγησης για να κάνουν τις «αντιστροφές» μια νέα κανονικότητα της συνειδησιακής υποδούλωσης.

Άλλο παράδειγμα ιδεολογικής αντιστροφής: η μικροαστική σαπίλα του πρώτου κόσμου, οι φασίστες, οι εθνικιστές, οι ρατσιστές, ανακηρύχτηκαν μηντιακά / προπαγανδιστικά «αντισυστημικοί»! Τα κόπρανα του συστήματος βαφτίστηκαν εχθροί του!!! Προφανής ο στόχος της αντιστροφής: να ακυρωθούν / βραχυκυκλωθούν / προβοκαριστούν οι εν δυνάμει πραγματικές αντισυστημικές (δηλαδή: αντικαπιταλιστικές / αντικρατικές) δυνατότητες της τάξης μας.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που απαιτεί η Ιστορία (με κεφαλαίο το γιώτα) απ’ τις συνειδήσεις μας; Να αναγνωρίσουμε την Παλαιστίνη και την παλαιστινιακή αντίσταση σαν ένα απ’ τα βασικά σημεία / ζητήματα σύγκρουσης. Σύγκρουσης πολιτικής, σύγκρουσης ηθικής, σύγκρουσης ιδεολογικής, με τα αφεντικά και την κυριαρχία τους. Στην Παλαιστίνη συμπυκνώνονται εκρηκτικά, βίαια, αιματηρά πολλά απ’ όσα συμβαίνουν «διάσπαρτα» σε διάφορα επιμέρους «μέτωπα»: στο μέτωπο του ρατσισμού· στο μέτωπο του ιμπεριαλισμού· στο μέτωπο του νεοκρατισμού και του μιλιταρισμού… Η Παλαιστίνη είναι τόπος, είναι εκατομμύρια άντρες και γυναίκες, είναι ιστορία 70 χρόνων.

Όμως είναι πια και κάτι επιπλέον, κάτι σύγχρονο, απόλυτα μέσα στον 21ου αιώνα: είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο θεαματικό κυριαρχικό, χειραγωγικό δόγμα των «πολλαπλών πραγματικοτήτων» (δηλαδή των αέναων και υπόδουλων φαντασιώσεων), στις «επαυξήσεις» και στα “virtual” και στην υλικότητα των σωμάτων και των σκέψεων που πολεμούν, που ματώνουν για την απελευθέρωσή τους. Η σύγκρουση ανάμεσα στον κόσμο των drones και των avatars, τον κόσμο του ιμπεριαλιστικού θανάτου και της εικονικής καπιταλιστικής ζωής απ’ την μια, τον κόσμο της νέας κανονικότητας της ψηφιακής μεσολάβησης· και τον κόσμο που έχει ακόμα σάρκα, αίμα, αισθήματα, αξιοπρέπεια, και πολεμάει για να ζήσει η μια γενιά μετά την άλλη – με πέτρες, με αλληλεγγύη, με αντιφάσεις, με εφευρετικότητα…

Οι “ασύμβατοι”

Πέμπτη 21 Φλεβάρη. Όταν επί σχεδόν 4 χρόνια σέρβοι, έλληνες, ρώσοι αλλά και διάφοροι άλλοι πρωτοκοσμικοί φασίστες έσφαζαν, βίαζαν, κατέστρεφαν στη βοσνία, αποδειχθήκαμε (από κάθε άποψη) μικροί κι ασήμαντοι για να δώσουμε την υποστήριξη που έπρεπε – έπρεπε γι’ αυτούς κι αυτές, έπρεπε γι’ εμάς. Ο βόσνιος Enki Bilal το υπέδειξε τότε: πάλι απ’ το Sarajevo ξεκινάει ένας καινούργιος πόλεμος εξόντωσης. Στον «Ύπνο του Τέρατος» έδεσε διαισθητικά και προειδοποιητικά την βοσνία του πρώτου μισού των ΄90s με τον 21ο αιώνα… Είναι αμφίβολο αν κατάλαβε κανείς το προμήνυμα του κινδύνου.

Κάποιος άλλος, ο Ζαν Μπωντριγιάρ, το διατύπωσε τότε όσο πιο καθαρά, ωμά γινόταν:

… Όλες οι Ευρωπαϊκές εθνότητες και πολιτικές δρουν σε συμφωνία, έχοντας συνάψει ένα συμβόλαιο θανάτου με τους Σέρβους, που κάνουν τώρα τη βρώμικη δουλειά για τη Δύση… Οι Βόσνιοι τα ξέρουν όλα αυτά. Ξέρουν ότι χρωστάνε την άθλια κατάστασή τους στη διεθνή «δημοκρατική» τάξη, και όχι στο τερατώδες ξέσπασμα κάποιου φασισμού. Ξέρουν ότι έχει προγραμματιστεί η εξόντωσή τους, η εξορία τους, ο αποκλεισμός τους, όπως συμβαίνει με κάθε «μη αφομοιώσιμο» ή «απείθαρχο στοιχείο» σ’ όλον τον κόσμο…

Αυτό τότε… Αυτό τώρα: ο νεοκρατισμός, με τις νεο-ολοκληρωτικές παραφυάδες του, αναδύεται γρήγορα σαν η καινούργια παγκόσμια τάξη… Και οι Παλαιστίνιοι το ξέρουν: το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς κάνει την βρώμικη δουλειά εναντίον εκατομμυρίων αράβων και μουσουλμάνων – για λογαριασμό του δυτικού καπιταλισμού. Υπέρ της λεηλασίας της εργασίας και των φυσικών πόρων τους…

Όπως ακριβώς το παινεύτηκε (αν και μισο-καμουφλαρισμένα…) ένας Ariel Sharon, ένας πρωτοκοσμικός χωροφύλακας, ένας στρατηγός και πρωθυπουργός…

Ο παράδεισος των μισθοφόρων, η κόλαση των υπόλοιπων

Τετάρτη 20 Φλεβάρη. Κάτω απ’ τον τίτλο ο πόλεμος στην υεμένη είναι ο παράδεισος των μισθοφόρων – μαζεύουν οι ισραηλινοί τα κέρδη; η ισραηλινή ha’aretz έριξε πριν τρεις ημέρες ένα διαγώνιο φως σ’ ότι συμβαίνει σ’ αυτήν την κρίσιμη για τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο περιοχή του πλανήτη:

«Αν το ιράν προσπαθήσει να μπλοκάρει τα στενά του Bab al-Mandab, είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια πολυεθνική συμμαχία για να το εμποδίσει. Αυτή η συμμαχία θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε όλα τα στρατιωτικά σώματα του ισραήλ” δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο ο Benjiamin Netanyahou, μετά από τις απειλές του ιράν εναντίον των αμερικανικών κυρώσεων.

Μια τέτοια συμμαχία έχει δημιουργηθεί ήδη απ’ το 2015 απ’ την σαουδική αραβία, που δρα σε συνεργασία με τα ενωμένα αραβικά εμιράτα, το μπαχρέιν, την αίγυπτο και το πακιστάν. Το ισραήλ είναι, επίσης, ένας ανεπίσημος σύμμαχος. Οι ισραηλινές εταιρείες του κυβερνοχώρου, ισραηλινοί έμποροι όπλων, εργολάβοι εξιδεικευμένοι στον τρομοκρατικό πόλεμο [σ.σ.: η αγγλική διατύπωση είναι “terror warfare”…), ακόμα και πληρωμένοι πιστολάδες που ανήκουν σε μια ισραηλινή εταιρεία συμμετέχουν στον πόλεμο στην υεμένη.

Το περασμένο Σεπτέμβρη η al-Khaleej online με έδρα το Λονδίνο δημοσίευσε ένα μεγάλο άρθρο για την εμπλοκή του ισραήλ στην εκπαίδευση κολομβιανών και νεπαλέζων μισθοφόρων, στρατολογημένων απ’ τα ενωμένα αραβικά εμιράτα για να πολεμήσουν στην στην υεμένη. Το άρθρο μνημόνευε πηγές της επιτροπής μυστικών υπηρεσιών της αμερικανικής βουλής, που ανέφεραν ότι ο στρατολόγος των μισθοφόρων ήταν ο Mohammed Dahlan, πρώην μέλος της κεντρικής επιτροπής της fatah, και πρώην υπεύθυνος ασφαλείας της παλαιστινιακής οργάνωσης στη Γάζα. Ο Dahlan διώχτηκε απ’ την fatah το 2011, και έκτοτε μετακόμισε στα εμιράτα, όπου έχει γίνει σύμβουλος του διαδόχου και εξουσιοδοτημένος μεσολαβητής μεταξύ των υπηρεσιών ασφαλείας των εμιράτων και του ισραήλ.

Το άρθρο σημειώνει επίσης ότι το ισραήλ έχει φτιάξει ειδικά στρατόπεδα εκπαίδευσης στην έρημο Negev, όπου οι μισθοφόροι εκπαιδεύονται από ισραηλινούς αξιωματικούς…

Αν έχει αξία αυτή η αναφορά της ha’aretz είναι επειδή δείχνει ότι το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς, εκτός απ’ το να εξάγει πολεμική τεχνολογία δοκιμασμένη πάνω στους παλαιστίνιους, εξάγει πλέον και εκπαίδευση μισθοφόρων (αλλά και δικούς του μισθοφόρους) σε «περιφερειακούς» πολέμους που είναι οργανικά τμήματα του 4ου παγκόσμιου. Απ’ αυτή την άποψη το Τελ Αβίβ είναι στην ίδια «πρώτη γραμμή» με την Μόσχα, την Ουάσιγκτον, το Παρίσι, το Λονδίνο, την Ισλαμαμπάντ – και δεν ξέρουμε πόσα κράτη ακόμα.

Ο συνδυασμός όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και outsourcing των “μικρομεσαίων πολέμων”, που στην περίπτωση του isis σερβιρίστηκε ύπουλα σαν «αδέσποτος» ενώ μόνο τέτοιος δεν ήταν, στην υεμένη – όπως και σε διάφορες περιοχές της αφρικής – εκδηλώνεται ωμά και καθαρά σαν ΣΔΙΤ μπίζνες. Το μόνο που απομένει να αποδειχθεί (όχι για εμάς εδώ!) είναι ότι ΣΔΙΤ μπίζνες ήταν και παραμένουν οι «βόμβες στο ψαχνό» στην ευρώπη – η νομιμοποίηση των υπόλοιπων ΣΔΙΤ επιχειρήσεων…

Κλασσική εσωτερική υπόθεση…

Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Το 1997, σαν συνέπεια των “συμφωνιών του Όσλο” (μεταξύ του Αραφάτ και του ισραηλινού κράτους) η Χεβρώνα μοιράστηκε στα δύο. Το ένα μισό υπό τον έλεγχο του Τελ Αβίβ, το άλλο μισό υπό τον έλεγχο της “παλαιστινιακής αρχής”. Όταν λέμε “μοιράστηκε” είναι κυριολεκτικό: κτίστηκαν τοίχοι στους δρόμους. Κι έγινε ρουτίνα για τους ισραηλινούς φασίστες στη Χεβρώνα να πετάνε τα σκουπίδια τους “απ’ την άλλη μεριά του τοίχου”. Στους Άλλους.

Μαζί με την διαίρεση της πόλης δημιουργήθηκε απ’ τον οηε και μια διεθνής ομάδα παρατηρητών, ονόματι “προσωρινή διεθνής παρουσία στη Χεβρώνα” (temporary international presence in Hebron – TIPH) με σκοπό να επιβλέπει την “ειρήνη” του διαμελισμού της πόλης. Το «προσωρινό» στο όνομα αφορούσε την πρόβλεψη των «συμφωνιών του Όσλο» για μια πενταετία, μετά απ’ την οποία το Τελ Αβίβ θα απέσυρε τον στρατό του απ’ την προβλεπόμενη έκταση του παλαιστινιακού κράτους, τερματίζοντας την κατοχή…

Δεν έγινε έτσι. Η κατοχή μονιμοποιήθηκε (με τις ευλογίες της “διεθνούς κοινότητας”), οπότε η «προσωρινή» διεθνής παρουσία / ξεκάρφωμα εξελίχθηκε κι αυτή σε μόνιμη. Απ’ το 1997 ως τα τέλη του 2018, μέσα σε μια 20ετία, τα μέλη της TIPH κατέγραψαν περίπου 40.000 διακριτές περιπτώσεις βίας και διάφορων μορφών καταπίεσης του ισραηλινού φασιστικού κράτους κατά των παλαιστινίων στη Χεβρώνα. Κάποιες απ’ αυτές ήταν εγκλήματα πολέμου. Επαναλαμβάνουμε το νούμερο: σαράντα χιλιάδες βίαιες ενέργειες κατοχικού στρατού και πολιτών συνεργατών του – σε μια μονάχα πόλη.

Η πιο πρόσφατη έκθεση των παρατηρητών, που δημοσιοποίησε τα τελευταία εγκλήματα του Τελ Αβίβ (πάντα σε μια μόνο πόλη) στα τέλη του 2018, αποδείχθηκε κυριολεκτικά η τελευταία. Το ισραηλινό κράτος απαγόρευσε την συνέχιση της παραμονής τους στη Χεβρώνα – αρκετά πια! Ύστερα, όταν αρχές του 2019 το “συμβούλιο ασφαλείας” του οηε πήγε να εκδόσει ένα ψήφισμα έκφρασης των “ανησυχιών” του για την ισραηλινή απόφαση (έσταξε η ουρά του γαϊδάρου…), η Ουάσιγκτον έβαλε βέτο. Πρόκειται για εσωτερική υπόθεση του ισραήλ είπε. Αλλοίμονο…

Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η “εσωτερική υπόθεση” που εξέθεσαν τα μέλη της TIPH στην τελευταία τους έκθεση; Αρκετές εκατοντάδες ισραηλινοί έποικοι έχουν εγκατασταθεί στο παλαιστινιακό τμήμα της πόλης, στο κέντρο, υπό την προστασία μιας χιλιάδας και βάλε στρατιωτών. Έχουν διώξει δια της βίας αρκετούς παλαιστίνιους, ενώ οι υπόλοιποι στην περίμετρο αυτού του εποικιστικού θύλακα που μεγαλώνει διαρκώς ζουν μισοφυλακισμένοι στα σπίτια τους. Οι παρατηρητές της TIPH είχαν, παρ’ όλα αυτά, μια χρησιμότητα, κάπως καλογερίστικη: φρόντιζαν, για παράδειγμα, να πηγαίνουν τα μικρά παλαιστινιάκια στα σχολεία τους χωρίς να τρώνε ροχάλες και κλωτσιές απ’ τους εποίκους στο δρόμο· εξασφάλιζαν επίσης ότι οι παλαιστίνιοι κάτοικοι της Χεβρώνα μπορούσαν να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Απ’ την άλλη δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα με τους εμπρησμούς αυτοκινήτων (των παλαιστίνιων), τις καταστροφές δέντρων στα χωράφια τους, ή τις νυχτερινές επιθέσεις στο τζαμί. (Κλασσικοί τύποι κάποιων απ’ τις 40.000 κατοχικές ενέργειες…)

Προσκοπισμός τέλος! Ως τώρα για να πάνε οι μουσουλμάνοι παλαιστίνιοι στο τζαμί περνούσαν από διάφορους ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων σωματικών ερευνών. Τώρα απλά θα τους απαγορεύεται – μέχρι να φύγουν εντελώς απ’ την πόλη. Είναι 200.000 – αλλά αυτά τα νούμερα είναι παιχνιδάκι για ένα απαρτχάιντ καθεστώς. Κι όπως είχε πει στις αρχές των ’90s ένας αμερικάνος υπ.εξ. για τους βόσνιους και την σφαγή τους απ’ τους σερβοφασίστες και τους συμμάχους τους: …Κοιτάξτε… Βασικά δεν είναι ότι θέλουν να τους σκοτώσουν… Να τους διώξουν θέλουν, κι ας πάνε αλλού… Οπότε δεν είναι γενοκτονία…

(φωτογραφίες: Αδειάζοντας παζάρια με οπλοπολυβόλα – και άλλα μέσα «δημόσιας τάξης»….)

Προσωρινή αστοχία

Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Η Χεβρώνα βρίσκεται στην “Χαμάς free” κατεχόμενη δυτική Όχθη… Στην άλλη μεριά, στη λωρίδα της Γάζα, την προηγούμενη Παρασκευή (47η διαδήλωση της «πορείας της μεγάλης επιστροφής») ο ισραηλινός στρατός δεν κατάφερε να σκοτώσει κάποιον διαδηλωτή. Τραυμάτισε 16 με πραγματικές σφαίρες, και άλλους 2 με καουτσουκένιες.

Στον σχεδόν 1 χρόνο που κρατάει αυτή η εξέγερση (άρχισε στις 30 Μάρτη του του 2018) ο ισραηλινός στρατός έχει σκοτώσει 295 διαδηλωτές και έχει τραυματίσει με σφαίρες περίπου 6.000. Χώρια οι άλλοι, πολύ περισσότεροι τραυματίες, από δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, κλπ.

Είναι μάλλον απίθανο ότι αν φορούσαν «κίτρινα γιλέκα» θα τραβούσαν ένα μικρό μέρος, έστω, της προσοχής και της συμπάθειας προς τους οριτζινάλ της γαλλίας (που δεν παύουν να εκδηλώνουν τις φασιστικές τους ιδέες – το τελευταίο κατόρθωμα μιας ομάδας από δαύτους ήταν το «πέσιμο» σ’ έναν γαλλοεβραίο διανοούμενο, στο δρόμο).

Ας το ξαναπούμε λοιπόν. Αν ένα πρωτοκοσμικό κράτος μπορεί, επί ένα χρόνο, να έχει σκοτώσει σχεδόν 300 διαδηλωτές και να έχει τραυματίσει (συχνά σακατέψει) πάνω από 6.000, χωρίς καμία κατακραυγή, τότε ναι. Πρόκειται για ένα «ιδιαίτερο κράτος». Ευλογημένο; Προφανώς: αλλά όχι από θεούς…

The special one killing machine… Υποθέτουμε πως οι σύμμαχοί της, όπως το ελλαδιστάν σε άψογη εθνική αρμονία, την χαίρονται. Υποθέτουμε επίσης ότι οι ντόπιοι πανεπιστημιακοί και οι «ερευνητές» που ετοιμάζονται να συνεργαστούν μαζί της παριστάνουν τους αθώους του αίματος…

Οι εγκληματικές συμμορίες στα high τους.

Α, και μην το ξεχνάτε: κάτω η ιδιωτικοποίηση της 3βάθμιας ελληνικής εκπαίδευσης· ζήτω η στρατιωτικοποίηση και η εγκληματοποίησή της!

Είναι πολλά τα λέφτα λένε…

Η Ναϊλά και η εξέγερση

Την Παρασκευή 22 Φλεβάρη το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία παρουσιάζει, σε πρώτη προβολή στα μέρη μας, την ταινία της βραζιλιάνας σκηνοθέτιδας Julia Bacha Naila and the uprising.

Είναι η ιστορία της Naila Ayesh στην πρώτη intifada των παλαιστινίων· είναι χιλιάδες ιστορίες παλαιστίνιων γυναικών σ’ εκείνη την εξέγερση· είναι η ιστορία της παλαιστινιακής αντίστασης σαν πράξεις γένους θηλυκού…

(Για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων η ταινία δεν θα ανέβει στο διαδίκτυο).

Ή μ’ εμάς ή εναντίον μας

Παρασκευή 15 Φλεβάρη. Σε μια ελάχιστα πειστική πια επανάληψη του “ή μ’ εμάς ή εναντίον μας” που είχε ξεστομίσει ο Μπους ο Β πριν εισβάλει στο ιράκ επικαλούμενος την 11η Σεπτέμβρη του 2001, ο χριστιανοπαρανοϊκός αντιπρόεδρος των ηπα Mike Pence απαίτησε απ’ τους «ευρωπαίους εταίρους μας»:

… Να αποσυρθούν τώρα απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν και να ενωθούν μαζί μας, αφού εμείς θα ασκήσουμε την απαραίτητη οικονομική και διπλωματική πίεση ώστε ο λαός του ιράν, η περιοχή και ο κόσμος να γευτούν την ειρήνη, την ασφάλεια και την ελευθερία που αξίζουν…

Το δάκτυλο Pence έδειχνε το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο. Κι αν υπήρχε ιστορική σύγκριση, το σκορ ανάμεσα στο τώρα της «αμερικανικής πυγμής» και στο τότε, όταν ο Ράμσφελντ δεν παρακαλούσε αλλά διαολόστελνε την «παλιά ευρώπη» και έκανε την δουλειά του με την «ακμαία νέα ευρώπη» σαν πρόθυμη σύμμαχο, θα ήταν πολλά – μηδέν. Yπέρ του τότε.

To 2003 το ρωσικό κράτος μόλις είχε πάψει να συσσωρεύει ερείπια πάνω σε ερείπια· η Τεχεράνη ήταν «χεσμένη» αφού καταλάβαινε ότι η αμερικανική καμπάνα κτυπάει και γι’ αυτήν· το Πεκίνο ήταν πρωτεύουσα ενός εν δυνάμει παγκόσμιου εργοστάσιου για μπλουζάκια και παντόφλες· και η Άγκυρα μόλις είχε ξεφορτωθεί το δντ και έβαζε σε εφαρμογή ένα σχέδιο ανασυγκρότησης των ισλαμοδημοκρατών, με άγνωστη προοπτική.

Τώρα, εν έτει 2019, το χαρακτηριστικό του «συνεδρίου στη Βαρσοβία» (υπέρ του Τελ Αβίβ και κατά της Τεχεράνης και του μπλοκ της Αστάνα) δεν είναι οι πρόθυμοι που συγκεντρώθηκαν, αλλά το ότι οι «απρόθυμοι» είναι τέτοιοι επί τω έργω. Φανταστείτε ότι κοτζάμ Pence καταδέχτηκε να σχολιάσει ότι τα σχέδια των «απρόθυμων» για παράκαμψη των αμερικανικών κυρώσεων στην Τεχεράνη είναι κακή ιδέα.

«Κι ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό του»: τι δουλειά έχει ένας φανατικός χριστιανός φονταμενταλιστής σ’ ένα κόσμο γεμάτο παλιανθρώπους;

(Α, βρήκε ευκαιρία να εμφανιστεί στο «συνέδριο της Βαρσοβίας» και ο βασιλογαμπρός Jared Kushner για να ανακοινώσει ότι «το deal του αιώνα», που θα λύσει μια και καλή το «παλαιστινιακό πρόβλημα», θα ανακοινωθεί μετά τις ισραηλινές εκλογές, τον Απρίλη.

Ανατριχιαστικό! Εδώ και ένα χρόνο «θα ανακοινωθεί τον επόμενο μήνα»… Και ο Απρίλης είναι μακρυά…)

Οι πολεμοκάπηλοι

Πέμπτη 14 Φλεβάρη. Η Ουάσιγκτον, με την βοήθεια της συμμάχου της Βαρσοβίας, οργανώνει στη δεύτερη ένα «συνέδριο για την μέση Ανατολή». «Για την ευημερία» της… Στην πραγματικότητα είναι ένα συνέδριο κατά του μπλοκ της Αστάνα, με βασική εστίαση την Τεχεράνη: η Ουάσιγκτον και ο άξονάς της προσπαθούν να συγκροτήσουν μια ακόμα «συμμαχία προθύμων», μαχαιρώνοντας ταυτόχρονα το project europe που (επίσημα, σαν ε.ε.) αρνείται να υιοθετήσει την αμερικανική τακτική κατά του ιράν.

Ο υπόδικος επικεφαλής του ισραηλινού ρατσιστικού, απαρτχάιντ καθεστώτος Netanyahou δεν θα μπορούσε να λείπει. Είναι μια συγκέντρωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού. Οπότε δεν του ξέφυγε η δήλωση ότι το θέμα είναι «το κοινό ενδιαφέρον για πόλεμο κατά του ιράν» – «κοινό», κατ’ αρχήν, μεταξύ Τελ Αβίβ και διάφορων αραβικών πετροδικτατοριών…

Κάποιοι είπαν ότι έγινε «λάθος στη μετάφραση» – δεν έγινε…. Άλλοι είπαν ότι ο φασίστας Netanyahou είναι σε προεκλογική περίοδο, αντιμέτωπος μ’ έναν άλλο φασίστα υποψήφιο, τον στρατηγό Gantz – οπότε υπερβάλει…

Το γεγονός ωστόσο είναι ότι εδώ και χρόνια αυτός ο πόλεμος δεν έχει κηρυχτεί επίσημα απ’ το Τελ Αβίβ μόνο και μόνο επειδή οι αρχικαραβανάδες του φοβούνται (και δίκαια) ότι χωρίς την πρακτική υποστηρίξη του αμερικανικού στρατού (δηλαδή την συντριπτική δράση των βομβαρδιστικών του) ένας τέτοιος πόλεμος θα είναι αυτοκτονία.

Ο αντιπρόεδρος-ύαινα Pence συμμετέχει ωστόσο στο συνέδριο της Βαρσοβίας· έχει μεγάλο καϋμό για την «ευημερία στη μέση Ανατολή». Ο Pence είναι σκληροπυρηνικός ακροδεξιός ευαγγελιστής, απ’ αυτούς που πιστεύουν (στ’ αλήθεια) ότι όταν η Ιερουσαλήμ γίνει πρωτεύουσα του ισραήλ θα αρχίσει η δευτέρα παρουσία… Μπορεί να ακούγεται παρανοϊκό, αλλά κάποιοι στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι μόνο κάτι σαν «δευτέρα παρουσία» (που, φυσικά, θα έχει προκληθεί απ’ τους ίδιους!) θα εξασφαλίσει την αιώνια αμερικανική (χριστιανική) ηγεμονία στον πλανήτη.

Ναι, είναι αλήθεια: κανένας Netanyahou και κανένας Gantz δεν είναι σε θέση να κάνει πόλεμο κατά της Τεχεράνης και να τον κερδίσει. Αλλά επίσης είναι κι αυτό αλήθεια: καθώς τα μπλοκ που έχουν στο κέντρο τους την συμμαχία Μόσχας – Πεκίνου επεκτείνουν την επιρροή τους στον πλανήτη, οι αμερικανικοί πειρασμοί γίνονται εντονότεροι.

Μην ελπίζετε στην «τετράγωνη λογική» ακόμα και των διαχειριστών ενός ιμπεριαλισμού. Μάρτυρας η ιστορία: ο μιλιταρισμός είναι βαρύ μεθύσι…

Λεπτομέρειες ίσως (χαρακτηριστικές ωστόσο) 2

Δευτέρα 11 Φλεβάρη. Εν τω μεταξύ, στη σκιά κάμποσων χιλιομέτρων τείχους στα σύνορα με το μεξικό που το ψόφιο κουνάβι δεν μπορεί να φτιάξει για να ευχαριστήσει τους ψηφοφόρους του (και συνεχίζει να λυσσάει επ’ αυτού), ξέχασε (;) την διορία που του είχε δοθεί, απ’ το κογκρέσσο, μέχρι τις 8 Φλεβάρη, για να παρουσιάσει την επίσημη θέση της κυβέρνησής του σχετικά με την ευθύνη του τοξικού στη δολοφονία του Khashoggi.

Μετά απ’ αυτό μια διακομματική πρωτοβουλία γερουσιαστών κατέθεσε σχέδιο νόμου «κυρώσεων» κατά του Ριάντ. (Να θυμίσουμε ότι η αμερικανική γερουσία θεωρεί επίσημα τον τοξικό δολοφόνο του Khashoggi…) Δεν είναι κάτι τρομακτικό: προβλέπει, για παράδειγμα, την απαγόρευση πώλησης κάποιων οπλικών συστημάτων. Αλλά το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες θα θυμώσουν (για τα λεφτά που θα χαθούν έτσι), κι άλλωστε προτιμούν να θεωρούν ότι ο τοξικός σύμμαχός τους έχει «ξεμπερδέψει» – αν και κανένα απ’ τα πλάνα για την μέση Ανατολή στα οποία ήταν κεντρικός δεν προχωράει εδώ και κάτι μήνες…

(Ορισμένες φήμες που προέρχονται απ’ το Τελ Αβίβ λένε ότι ο βασιλο-πατέρας του τοξικού κατάργησε τον γυιό του από αρμόδιο για το deal του αιώνα που προωθεί το φιλαράκι του, ο βασιλο-γαμπρός της Ουάσιγκτον. Και ότι ο βασιλο-πατέρας του Ριάντ απορρίπτει το deal και την εξομάλυνση των σχέσεων με το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς… Αν είναι αλήθεια πάει χαμένος τόσος κόπος… Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο βαθύ μαύρο ήταν αυτό το σχέδιο!)

Θα πει κάποιος: με τούτα και με τ’ άλλα είναι η ιστορική φάση που το αμερικανικό καθεστώς θα χρειαζόταν «αφορμή» για μια ισχυρή ένεση «εθνικής ενότητας». Πράγματι. Μια καλή προβοκάτσια δηλαδή. Αλλά σε ποιο μέρος του κόσμου· σε ποιο μέρος των ανοικτών μετώπων του 4ου παγκόσμιου; Ο Μαδούρο και το καθεστώς του είναι ο πιο πρόσφατος στόχος· όμως, διάολε, το να μην δέχεται την «ανθρωπιστική βοήθεια» δεν είναι δα ούτε «εχθρική επιθετική ενέργεια», ούτε «απειλή κατά της ασφάλειας των ηπα». Ο Kim; Μα αυτός είναι εξαιρετικός και λαμπρός νέος. Οι ταλιμπάν; Κι αυτοί καλούληδες είναι πια (αφού η Ουάσιγκτον διαπραγματεύεται μαζί τους). Τι άλλο έχει μείνει; Που να την στήσει κανείς την προβοκάτσιά του και να πιάσει τόπο; Το Πεκίνο;

Και σα να μην έφταναν αυτά, βγαίνει κι αυτή η Warren, που θέλει να είναι υποψήφια των δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές του 2020, και λέει:

… Το 2020 ο Donald Trump μπορεί να μην είναι καν πρόεδρος. Στην πράξη μπορεί να μην ούτε καν έξω απ’ τη φυλακή…

Εκεί δεν είναι ελλαδιστάν όπου το «θα σε κλείσω φυλακή» ακούγεται στην πολιτική σκηνή κάπως πιο αραιά απ’ το «άντε πηδήξου». Εκεί αυτές είναι βαριές κουβέντες.

Άντε, μετά, να καθαρίσεις την αυλή σου – όταν ούτε το σαλόνι σου δεν μπορείς να κουμαντάρεις…

Η εγκληματική οργάνωση επιστρατεύει και τα ιδρύματα

Κυριακή 10 Φλεβάρη. Ενώ η εξέγερση στη Γάζα συνεχίζεται απ’ τις 30 του περασμένου Μάρτη, όπως και οι δολοφονίες διαδηλωτών απ’ τον ισραηλινό στρατό, το ελληνικό κράτος / παρακράτος κάνει ότι μπορεί για να βαθύνει την συμμαχία του με το ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ.

Το υπ.οικ. χρηματοδοτεί με τουλάχιστον 7 μύρια απ’ τα εσπα την «συνεργασία ελλάδας ισραήλ» σε έρευνα και τεχνολογία. Το κόλπο αφορά απ’ την μια ντόπιους «ερευνητικούς οργανισμούς» (πανεπιστήμια και ινστιτούτα, δημόσια ή ιδιωτικά) και απ’ την άλλη μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Απ’ το ελλαδιστάν θα πρέπει (στις προτάσεις για χρηματοδότηση) να συμμετέχουν τουλάχιστον ένα ερευνητικό σκέλος και ένα επιχειρηματικό· θα πρέπει όμως, υποχρεωτικά, να υπάρχει και ισραηλινό σκέλος… Το μέγιστο ποσό επιχορήγησης ανά έργο έχει οριστεί στις 400.000 ευρώ.

Το ελληνικό κράτος / παρακράτος επιδιώκει την «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» μέσα απ’ την αξιοποίηση του ισραηλινού know how. Αν αυτό το κόλπο προχωρήσει θα βγάλει «διαμάντια» για την «ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Μ’ όποιον δάσκαλο καθήσεις…

Κι αν για τα αφεντικά το να βγάζουν φράγκα απ’ το αίμα είναι κοινοτοπία, οι πανεπιστημιακοί και οι «ερευνητές» πως ακριβώς σκοπεύουν να δικαιολογηθούν για την συνενοχή τους στο έγκλημα;

Θα πρέπει να ερωτηθούν – χωρίς περιστροφές… Όπως επίσης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις το «αριστερό» υπουργείο «παιδείας και θρησκευμάτων», που είναι ο «ενδιάμεσος φορέας» σ’ αυτό το κόλπο.

Υπάρχει σοβαρό θέμα εδώ κυρ Κώστα (Φωτάκη): αναδεύετε για καιρό το αίμα των παλαιστίνιων και λογαριασμό δεν δίνετε…