Tag: ηπα

Προσοχή στις μιμήσεις!

Τρίτη 22 Αυγούστου. Τα αμάξια, ι.χ., βανάκια, νταλίκες, έχουν γίνει «όπλα ευκαιρίας»! Ποιος θα το περίμενε; «Τρομοκράτες» και «βαρεμένοι», «τζιχαντιστές» και «διαταραγμένοι», λύνουν τα φρένα και πατάνε τα γκάζια τους. Φυσικά, χρειάζεται και κάποιο site του «isis» να «αναλάβει την ευθύνη»….

Τι γίνεται όμως με το γεγονός ότι έχει γίνει μόδα αμερικανικά πολεμικά πλοία στην ανατολική ασία να τρακάρουν με ό,τι πλέει στην περιοχή; Ατυχήματα… «Ατυχήματα»; Γιατί τέτοια; Απλό: επειδή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη ο καταραμένος isis…

O.K. Πάντως αν (a “big if” που θα έλεγαν και οι τούρκοι) μπει στο μυαλό των ειδικών του αμερικανικού πενταγώνου ότι «κάτι τρέχει εδώ», εμείς στηρίζουμε!!!! Εννοείται: τα στενά της Malacca τα απειλεί ο isis!!!!

Για να μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά…

Περιμένουμε (μάταια…) τα τσακάλια της δημαγωγίας, τοπικής και διεθνούς, να δώσουν έμφαση στα εξής. Πρώτον, το τελευταίο αντιτορπιλικό που έφαγε μια τρύπα «να» στα πλευρά του από τράκο, λεγόταν «John S. McCain» – και με το συμπάθειο δηλαδή: ξέρετε ποιος είναι ο συγκεκριμένος πολιτικός άνδρας· ή όχι;… Δεύτερον, το αρχηγείο του αμερικανικού ναυτικού διέταξε «παγκόσμιο pause» στις επιχειρήσεις του (αφορά και την τρέχουσα άσκηση με τους νοτιοκορεάτες;).

Να άλλη μια απόδειξη ότι ο “isis” είναι κατασκευή μυστικών υπηρεσιών. Αν δεν ήταν, δεν θα σκότωνε αμάχους στην rambla. Θα ασχολιόταν με αμερικανικά πολεμικά…

«Εχθρός στη θάλασσα!»

Τρίτη 22 Αυγούστου. Αλλά δεν χρειάζεται ο isis σ’ αυτήν την θαλάσσια περιοχή. Το ελαφρά αλλά και συγκεκριμένα δηλητηριώδες άρθρο των κινεζικών global times (υπό τον έλεγχο του κινεζικού καθεστώτος) θυμίζει, έστω και με μια κάποια δόση υπερβολής, ότι «δρυός περιπεσούσης…»

Κάτω απ’ τον τίτλο «για τους αμερικάνους η θάλασσα της νότιας κίνας δεν είναι οι βερμούδες» το άρθρο ξεκινάει πληροφοριακά / πανηγυρικά:

Το αμερικανικό αντιτορπιλικό John S. McCain συγκρούστηκε με ένα εμπορικό πλoίο ανατολικά της Σιγκαπούρης νωρίς την Δευτέρα, με αποτέλεσμα 10 ναύτες να αγνοούνται και 5 να έχουν τραυματιστεί. Στις 17 Ιούνη το αμερικανικό πολεμικό Fitzgerald συγκρούστηκε με ένα κοντεϊνεράδικο στα ανοικτά της Ιαπωνίας, με 7 αμερικάνους ναύτες νεκρούς.

Αφού ο αρθρογράφος στέλνει τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων (μαζί με την παρατήρηση ότι η κινέζικη κυβερνόσφαιρα έχει χαρεί μ’ αυτά τα νέα…) συνεχίζει:

Τα αμερικανικά πολεμικά μπλέκουν συνέχεια σε ατυχήματα στη νότια θάλασσα της κίνας. Απ’ την μια μεριά το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό συμπεριφέρεται επιθετικά στην περιοχή της ασίας- ειρηνικού. Δεν δείχνει σεβασμό στα μεγάλα εμπορικά πλοία και δεν καταφέρνει να βγάλει την σωστή πορεία όταν χρειάζεται, με αποτέλεσμα σοβαρά ατυχήματα.

Απ’ την άλλη, τα αμερικανικά πολεμικά περιπολούν πολύ συχνά στην ασία – ειρηνικό. Ένας μεγάλος αριθμός εμπορικών πλοίων, πολλών τύπων και με πολλές σημαίες, χρησιμοποιεί τις ασιατικές θαλάσσιες οδούς. Αν το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό σκοπεύει να συνεχίσει την πυκνή παρουσία του σ’ αυτά τα νερά, χρειάζεται να εξοικειωθεί και να διαδρά μ’ αυτά τα εμπορικά πλοία, κάτι που θα έχει μεγάλο οικονομικό κόστος.

Εν προκειμένω οι global times την «βγαίνουν» στην Ουάσιγκτον απ’ τα δεξιά: τι σκατά θέλετε τις περιπολίες με τόσο trafficο; Αμέσως μετά όμως πλησιάζει στο ψητό: οι θαλάσσιοι δρόμοι είναι μια χαρά, ασφαλέστατοι, και δεν χρειάζονται το δικό σας θαλασσονταβατζιλίκι. Με άλλα λόγια: yankees go home… Το μόνο που κάνετε είναι να προκαλείτε ατυχήματα!!!

Εντάξει. Αισθητικά όμως οι τρύπες στα πλαϊνά των αμερικανικών πολεμικών είναι μαχαιριές για τους κοκκινόσβερκους – ντάξει;

(φωτογραφίες: Πάνω, το uss John S. McCain με την τρύπα στα ύφαλά του μετά από σύγκρουση / ατύχημα: 5 βεβαιωμένους τραυματίες και 10 αγνοούμενους, που καλά να είναι οι άνθρωποι, αλλά…

Κάτω, το uss Cole, με μια ανάλογη τρύπα, 17 νεκρούς και 37 τραυματίες. Απ’ την άποψη της ζημιάς δεν υπάρχει φανερή διαφορά. Υπάρχει όμως πολιτική: πάνω στο cole, που ήταν ελλιμενισμένο στο Άντεν, έσκασε στις 12 Οκτώβρη του 2000 «πυρπολικό», της «διεθνούς» που προσπαθούσε να φτιάξει ο bin Laden, φορτωμένο εκρηκτικά. Ένα αραβικό crew “Κανάρης” φάση…

Εντάξει. Αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουμε, ε; Αν η «τρομοκρατία» χρειάζεται εκρηκτικά, τότε το τράκο του John S. McCain είναι ατύχημα· αλλά τέτοιο είναι και η Βαρκελώνη ή η Νίκαια ή το Βερολίνο. Αν, πάλι, δεν χρειάζονται εκρηκτικά αλλά αρκεί η κακόβουλη πρόθεση, τότε…. Τότε οι κινέζοι είναι παλιάνθρωποι!!!

Αν η ίδια ζημιά γίνεται χωρίς εκρηκτικά, το θαλάσσιο πέρα-δώθε πέφτει στη χερσαία urban εξέλιξη: απ’ τα αυτοκίνητα βόμβες στα αυτοκίνητα χωρίς φρένα. Και μετά;)

Ο ασυγχώρητος;

Δευτέρα 21 Αυγούστου. Η ιστορία του και οι ρατσιστικές του απόψεις (και πρακτικές) ήταν γνωστές όταν κατέβηκε σαν υποψήφιος πρόεδρος. Ήταν γνωστές όταν οι ψηφοφόροι των ρεπουμπλικάνων του έδειχναν την προτίμησή τους. Ήταν γνωστές όταν το κόμμα του τον επέλεξε σαν επίσημο υποψήφιο, ανάμεσα σε 18 συνυποψήφιους. Ήταν γνωστό επίσης ότι την επομένη της εκλογής του η κκκ πανηγύριζε. Γιατί, τώρα, παριστάνουν ότι πέφτουν απ’ τα σύννεφα;

Πρόκειται για παιχνίδι σκιών πίσω από μια βιτρίνα «περιορισμένης ευθύνης». Το βασικό μειονέκτημα του ψόφιου κουναβιού (αν και όχι στα μάτια των ψηφοφόρων του…) είναι ότι δεν ξέρει τι είναι «διπλωματία». Είναι ένας αμερικάνος Μπερλουσκόνι: όμως η έμφαση πρέπει να δοθεί και στις δύο λέξεις. Και στο «μπερλουσκόνι» και στο «αμερικάνος». Αφαιρέστε απ’ την μπερλουσκόνια φασιστοτσογλανιά την φλούδα της ιταλικής φινέτσας και προσθέστε τσαμπουκά γελαδάρικου real estate, και ιδού το ψόφιο κουνάβι!

Έτσι, από κάποιες απόψεις, το ψόφιο κουνάβι εκφράζει την αδυναμία του συνόλου του αμερικανικού καθεστώτος: μαθημένο για σχεδόν 2 αιώνες να «μεγαλώνει», να «αυξάνει» και να «κυριαρχεί» δεν κατέχει το know how των ελιγμών υποχώρησης τώρα που ζορίζεται και η παγκόσμια επιρροή του, οικονομική κατ’ αρχήν, έχει πάρει «καθοδική τροχιά». Θεωρούμε ενδεικτικό ότι στην μέχρι τώρα φάση της κόντρας με την Πγιονγκγιάνγκ, το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει δείξει μεγαλύτερη ικανότητα ελιγμών μπρος / πίσω σε σχέση με το αμερικανικό. Και τι είναι η βόρεια κορέα; Όχι, πάντως, κάποια υπερδύναμη· ακόμα κι αν έχει το Πεκίνο πίσω της.

Δεν είναι το ψόφιο κουνάβι που προκαλεί παρακμή στις ηπα. Είναι το ανάποδο: η αμερικανική παρακμή έβαλε στο άσπρο σπίτι έναν τύπο σαν τον Τραμπ. Και μετά απ’ αυτόν θα βάλει ένα μαντρόσκυλο. Κάποια στιγμή θα σχολάσει· και την θέση του θα πάρει ο Pence. Έχει τις ίδιες ακριβώς απόψεις, μπορεί και χειρότερες. Απλά τόχει να μαζεύει το στόμα του. Αν δεν είναι άρρωστος με τα τιτιβίσματα θα μοιάζει για σοβαρός…

Όταν αναλάβει καθήκοντα προέδρου ο τωρινός αντιπρόεδρος, η αμερικανική παρακμή δεν θα (έχει) σταματήσει. Απλά δεν θα εκδηλώνεται τόσο φλύαρα όσο τώρα. Θα αλλάξει την συσκευασία της…

Κορέα

Δευτέρα 21 Αυγούστου. Σήμερα αρχίζουν οι 10ήμερες «ασκήσεις» του αμερικανικού και του νοτιοκρεατικού στρατού στην ευρύτερη περιοχή της κορεατικής χερσονήσου. Υπό τον κωδικό «Ulchi Freedom Guardian” είναι ετήσια γυμνάσια που γίνονται απ’ το 1976 και μετά, και η ημερομηνία τους ήταν προκαθορισμένη. Φέτος θα πάρουν μέρος 17.500 αμερικάνοι στρατιώτες (εκ των οποίων οι 14.500 από αμερικανικές βάσεις στη νότια κορέα), αισθητά λιγότεροι απ’ τους περσινούς 25.000. Η “Ulchi Freedom Guardian” ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος της ναυτικής “Northern Viper 17” – αμερικανο-ιαπωνικής σύνθεσης αυτή η τελευταία.

Πεκίνο και Πγιονγκγιάνγκ δεν γουστάρουν (ευνόητο). Η τελευταία απείλησε (όπως κάνει κάθε χρόνο…) ότι η αμερικανο-νοτιοκορεατική άσκηση μπορεί να καταλήξει σε πόλεμο. Ωστόσο, αν ακούσετε κάτι “να χοντραίνει”, μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα.

Στη διάρκεια της ίδιας άσκησης, πριν δύο χρόνια, 2 νοτιοκορεάτες στρατιώτες σκοτώθηκαν από νάρκη στην “αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη” μεταξύ βορρά και νότου. Μια γρήγορη έρευνα των καραβανάδων του οηε έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο βορειοκορεατικός στρατός είχε φυτέψει επίτηδες τη νάρκη σε γνωστή διαδρομή περιπολιών του νοτιορεατικού. Η Πγιονγκγιάνγκ το αρνήθηκε, αλλά η Σεούλ το πήρε σοβαρά.

“Κουβέντα την κουβέντα” και “δήλωση την δήλωση” η κόντρα χόντρυνε, και στις 20 Αυγούστου, ενώ η αμερικανο-νοτιοκορεατική άσκηση βρισκόταν σε εξέλιξη, άρχισαν να πέφτουν κανονιές και απ’ τις δύο μεριές των συνόρων. Η Πγιονγκγιάνγκ έστειλε τελεσίγραφο 48ωρών στη Σεούλ να σταματήσει την εναντίον της προπαγάνδα αλλιώς θα γίνει πόλεμος. Τελικά, “με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων”, μετά από τρεις ημέρες διαπραγματεύσεων, οι δύο κορέες ζήτησαν η μία συγγνώμη απ’ την άλλη και το θέμα έληξε με την υπόσχεση ότι “ο διάλογος θα συνεχιστεί”….

Μπορεί να πει κάποιος ότι το 2015 πρόεδρος ήταν ο Ομπάμα ενώ τώρα είναι το ψόφιο κουνάβι. Αυτό κάνει διαφορά. Αλλά το 2015 οι αμερικάνοι που συμμετείχαν στην άσκηση ήταν διπλάσιοι απ’ τους τωρινούς: 35.000.

Εν τω μεταξύ οι (αν)ισορροπίες δυνάμεων, λόγων και προθέσεων ζυγίστηκαν πολύ πρόσφατα. Και η Σεούλ, ό,τι και να λέει, επιμένει να φυλάει τα οπίσθιά της· και καλά κάνει…

Εκτός αν η έκλειψη ηλίου στις ηπα αύριο “σεληνιάσει” τον αρχιστράτηγό τους ακόμα περισσότερο…

Η υπόθεση στο αρχείο

Σάββατο 19 Αυγούστου. Όπως έχει γίνει κατά κόρον (με ελάχιστες και αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, δεν θα θυμίσουμε εδώ το τι και πως) όλοι οι «ύποπτοι» για τις επιθέσεις στην Καταλωνία είναι νεκροί. Δεν υπάρχει περίπτωση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, ούτε να αποκαλύψουν κάτι που δεν θα έπρεπε.

Η «εξουδετερώσή» τους έχει όνομα. Εξωδικαστική εκτέλεση. Είναι εύκολη υπόθεση, αρκεί να ανήκει (ο εκτελεσμένος) σε μια κοινωνική κατηγορία που έχει ποινικοποιηθεί προκαταβολικά. Ας πούμε «μουσουλμανικού θρησκεύματος». Ποιος οπαδός των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” και γιατί θα ασχοληθεί τώρα αν οι «νεκροί ύποπτοι» έπρεπε να δολοφονηθούν πριν καν απολογηθούν. Ποιος; Κανένας… Τα ανακοινωθέντα της αστυνομίας είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ! Τελεία και παύλα!

Το κακό (ακόμα και με την στενή έννοια) είναι ότι οι ποινικοποιημένες / περιθωριοποιημένες κοινωνικές κατηγορίες, και άρα η «εκκαθάρισή τους», θα αυξηθούν· δεν θα μειωθούν.

Αν μας θεωρείτε υπερβολικούς απλά θυμηθείτε: πόσο εύκολη είναι στις ηπα η εκτέλεση μαύρου… Άσχετα από θρησκευτικό ή αθεϊστικό ριζοσπαστισμό…

Λόγια σοφών ανδρών· και άλλα…

Πέμπτη 17 Αυγούστου. Η επικινδυνότητα οφείλεται στη θέση του· αλλά η ιλαρότητα είναι του χαρακτήρα του. Κι όταν του ξεφεύγει γίνεται stand up comedian!

Ο Kim Jong Un της βόρειας κορέας πήρε μια πολύ σοφή και πολύ λογική απόφαση. Η εναλλακτική θα ήταν μαζί καταστροφική και απαράδεκτη.

Αυτό τιτίβισε το ψόφιο κουνάβι. Ανακουφισμένο. Το συμπεραίνουμε απ’ τον τόνο του «πολύ σοφή και πολύ λογική». Θα μπορούσε να πει «αν μπορούσε ας έκανε κι αλλιώς». Αλλά όχι. Ο παρανοϊκός της Πγιονγκγιάνγκ είναι, φορές φορές, «πολύ σοφός και πολύ λογικός». Γι’ αυτόν, πάντως, οι γιάνκηδες παραμένουν ηλίθιοι.

Πίσω απ’ αυτά έχει απλωθεί ένα σοβαρό ζήτημα, που δεν είναι άγνωστο. Θα θυμάστε (θυμάστε;) ίσως ότι το 2003 ο αμερικανικός στρατός μπούκαρε συμπούρμπουλος στο ιράκ επειδή …. «ο Χουσεΐν έχει όπλα μαζικής καταστροφής». Ο δικτάτορας του ιράκ δεν είχε τέτοια, και η Ουάσιγκτον το ήξερε. Χρησιμοποίησε όμως την κατασκευασμένη δικαιολογία των όπλων «μαζικής καταστροφής» (πυρηνικών, χημικών, βιολογικών) για να προχωρήσει το σχέδιο καταστροφής της μέσης Ανατολής. Τότε η βόρεια κορέα (μαζί με τη συρία και λιβύη) είχαν τοποθετηθεί στον «άξονα του κακού», και είχαν αναγγελθεί σαν οι επόμενοι στόχοι στρατιωτικού συνετισμού. Για το καλό της ανθρωπότητας.

Πέρασαν 14 χρόνια. Όποιο κράτος/καθεστώς ΔΕΝ είχε πυρηνικά όπλα υπέστη τις «συνέπειες του νόμου». Και το ιράκ, και η συρία, και η λιβύη. Όχι, όμως η βόρεια κορέα. Γιατί; Επειδή το καθεστώς της Πγιονγκγιάνγκ έχει πυρηνικά όπλα! Έχει, επίσης, και κάτι πυραύλους, που μπορεί να φτάνουν ή να μη φτάνουν στο L.A., φτάνουν όμως στις αμερικανικές βάσεις στην ιαπωνία και λίγο πιο κεί.

Συμπεραίνει κανείς ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς την έχει γλυτώσει επειδή διαθέτει τα όπλα που δεν έπρεπε. Δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Έχει και συμμάχους. Ωστόσο, μετά από 16 χρόνια «προληπτικού πολέμου» είναι αδύνατο να μην επιβεβαιώσει κανείς το συμπέρασμα που είχαν βγάλει οι ιρανοί το 2003: δεν μπορείς να κοντράρεις τους αμερικάνους αν δεν έχεις πυρηνικά.

Ναι, αυτό το είχε σχολιάσει ιρανός αξιωματούχος το 2003· λίγο μετά την εισβολή των ηπα στο ιράκ. 14 χρόνια μετά η Ουάσιγκτον έχει στη μπούκα την Τεχεράνη (για χάρη του Τελ Αβίβ και του Ριάντ), αμφισβητώντας την 5+1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν, ψάχνοντας τρόπους να ξαναβάλει στο στόχαστρο το ιρανικό καθεστώς.

Και η απλή ερώτησή μας είναι αυτή: αν ανήκατε σ’ αυτό το καθεστώς δεν θα κάνατε οτιδήποτε για να αποκτήσετε πυρηνικά όπλα; Ακόμα και να αγοράσετε έτοιμα απ’ την βόρεια κορέα – σε περίπτωση που πρέπει να αποφύγετε τις εντόπιες δοκιμές; Ε;

Γιατί, πράγματι, οι σύμμαχοι σας μόνοι τους ίσως να μην μπορούν να σας βγάλουν απ’ τη μέγγενη. Και η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι όποιος είχε μόνο συμβατικό οπλοστάσιο βρέθηκε απέναντι στους αμερικάνους, τελικά, με τα χέρια σηκωμένα ψηλά…

(Αυτό επιβεβαιώνεται τώρα στην ανατολική ασία. Όποια συνέχεια κι αν υπάρξει…)

Και επί (ασιατικής) γης ειρήνη (;) 1

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Ας θυμήσουμε (στο κάτω κάτω όσες / όσοι είστε by the sea δεν είναι υποχρεωτικό να ψάχνετε την ασταμάτητη μηχανή), ορισμένα καταγραμμένα απ’ την μεριά μας… Για να υπάρχει μια συνέχεια:

Τετάρτη 9 Αυγούστου (Ουάσιγκτον – Πγιονγκγιανγκ – Ουάσιγκτον): …Αν δεν ήταν η νότια κορέα που βάζει φρένο στις πολεμικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον (και του Τόκιο) η «φωτιά και η οργή» θα είχαν εκδηλωθεί ίσως. Αλλά η Σεούλ δεν θέλει να γίνει ερείπια, και έχει δίκιο. Απομένει μόνο να αποφασίσει η Ουάσιγκτον να την «θυσιάσει». Αλλά αν το κάνει, θα πρέπει να εγκαταλείψει οριστικά τις βάσεις της και τις όποιες φιλοδοξίες της στην κορεατική χερσόνησο: όσοι νοτιοκορεάτες επιζήσουν απ’ τα βορειοκορεατικά αντίποινα σε μια αμερικανική επίθεση στην Πγιονγκγιάνγκ θα είναι σκληρά αντιαμερικάνοι για πολλές γενιές.

Οπότε; Ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν ξανακάνει απειλητικές δηλώσεις… για τον επόμενο μήνα….

Παρασκευή 11 Αυγούστου (Πόλεμος νεύρων 2): …Πρακτικά μιλώντας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι μάλλον το βορειοκορεατικό καθεστώς και όχι το αμερικανικό που θα κάνει πίσω – με έναν συμβολικό φυσικά τρόπο. Θα «κάνει πίσω» στο στυλ «μπορούμε αλλά δεν θα το κάνουμε… ακόμα». Φυσικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον είναι τεράστιο μπροστά στο πρόβλημα της Πγιονγκγιάνγκ. Αυτή η τελευταία θέλει απλά (;) να της αναγνωριστεί το καθεστώς της πυρηνικής δύναμης. Για την Ουάσιγκτον όμως διακυβεύονται (μπορεί και) τα πάντα στον Ειρηνικό. Αυτή η ανισομέρεια «προβλημάτων» θα μπορούσε πράγματι να πείσει την Πγιονγκγιάνγκ ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται…

Παρασκευή 11 Αυγούστου (Πόλεμος νεύρων 1):… Οι δυνατότητες των βαλλιστικών (μεσαίου βεληνεκούς) Hwasong 12 είναι γνωστές. Η πιο πρόσφατη δοκιμή τους έγινε στις 12 του περασμένου Μάη. Είναι γνωστό ότι το βεληνεκές τους είναι περίπου 4.500 χιλιόμετρα. Το Guam απέχει γύρω στα 3.500 χιλιόμετρα απ’ τις ακτές της βόρειας κορέας, συνεπώς είναι μέσα στην εμβέλειά τους. Η προκαταβολική ανακοίνωση και η σχολαστικότητά της (θα κάνει τόση απόσταση, θα περάσει πάνω από ‘κει και ‘κει, θα πετάει για τόσο και θα πέσει στο βάθος του ορίζοντά σας) είναι διαφήμιση: το ξέρετε ότι είστε μέσα στην ακτίνα των πιο δοκιμασμένων πυραύλων μας· σας το επιβεβαιώνουμε.

Του ίδιου τύπου είναι και το βορειοκορεατικό σενάριο «ο στρατός θα ετοιμάσει το σχέδιο και σε λίγες ημέρες ο πρόεδρος θα το εγκρίνει». Πρόκειται για show τεχνοπολεμικής ικανότητας… Και το μόνο που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς είναι γιατί το ολοκληρωτικό βορειοκορεατικό καθεστώς θα έπρεπε να εξαιρείται απ’ τον ώριμο θέαμα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα καθωσπρέπει καθεστώτα, πολιτικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά, επιχειρηματικά, στον πλανήτη;

Σάββατο 12 Αυγούστου (Κούκος μ’ αγκάθια): …Στην περίπτωση του «Χ» το ποιος θα θεωρηθεί ότι «έχασε στα σημεία» είναι θέμα ερμηνείας. Αλλά για το ποιος δεν σκοπεύει να χάσει, έστω και ελάχιστα, στραβοπατώντας, αυτός είναι σίγουρος: το Πεκίνο…

Σάββατο 12 Αυγούστου (Να είσαι σίγουρος ότι:):…Το μόνο που στέκει λογικά είναι να υπάρχει κάτι πίσω απ’ τις γραμμές. Κάτι του είδους: εμείς, σαν Πεκίνο, θα φροντίσουμε να μην ξεκινήσει η Πγιονγκγιάνγκ τον καυγά, επειδή καθόλου δεν μας συμφέρει…. Αν, όμως, τον ξεκινήσετε εσείς, ω αμερικάνοι, τότε θα έχετε να κάνετε και μαζί μας…

Και επί (ασιατικής) γης ειρήνη (;) 2

Τετάρτη 16 Αυγούστου. Εν τέλει ο αρχιστράτηγος (και αρχιταπανταόλα) Kim Jong-un, αφού επιθεώρησε τα σχέδια για την επίθεση στην αμερικανική βάση στο guam και τα βρήκε μια χαρά αποφάσισε … να μην επιτεθεί. Αλλά:

… Θα περιμένω για λίγο ακόμα να δω τι θα κάνουν οι ηλίθιοι γιάνκηδες…

Σαφές. Κι εδώ που τα λέμε: μπορεί να περιμένει και περισσότερο από λίγο… Αν τώρα είναι ηλίθιοι, ηλίθιοι θα συνεχίσουν να είναι… Το ίδιο σημαντική όμως, αν όχι σημαντικότερη, είναι μια δήλωση του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in:

… Η στρατιωτική δράση στην κορεατική χερσόνησο μπορεί να αποφασιστεί μόνο απ’ τη νότια κορέα, και κανείς άλλος δεν μπορεί να αποφασίσει να δράσει στρατιωτικά χωρίς την συμφωνία της νότιας κορέας είπε ο Moon. Για να συμπληρώσει: η κυβέρνηση, βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά, θα εμποδίσει τον πόλεμο με κάθε μέσο.

Είναι προφανές ότι ο Moon Jae-in δεν εννοεί ότι η βόρεια κορέα θα τον ρωτούσε για να ξεκινήσει εχθροπραξίες κατά των αμερικάνων! Εννοεί (υπονοεί) ότι δεν θα έκανε τέτοιον πόλεμο. Και απευθύνεται στην Ουάσιγκτον: εδώ, δεν θα κάνετε εσείς ό,τι γουστάρετε. Ούτε θα αποφασίζετε εσείς!

Οι δύο ανακοινώσεις, απ’ την Πγιονγκγιάνγκ και την Σεούλ έγιναν χτες. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν ένας δημόσιος διάλογος βορρά – νότου:

Βορράς: για να δούμε τι θα κάνουν αυτοί οι ηλίθιοι οι αμερικάνοι…

Νότος: τίποτα δεν θα κάνουν… εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς…

Προφανώς όλα αυτά θα αρχίσουν να ερμηνεύονται από σήμερα. Υποψιαζόμαστε ότι πολλοί θα πουν «το βορειοκορεατικό καθεστώς έκανε πίσω….» και κάποιοι θα συμπληρώσουν «…. επειδή φοβήθηκε…». Την οργή του ψόφιου κουναβιού. Εντάξει – αν έτσι θέλετε.

Έχουμε όμως την εντύπωση ότι αυτό που έχει γίνει ουσιαστικά μέσα στο ντάλα καλοκαίρι είναι κάτι άλλο: το Πεκίνο (μέσω της Πγιονγκγιάνκ) έβγαλε την Ουάσιγκτον (μέσω του ψόφιου κουναβιού) στη σέντρα: πολλή φασαρία, επί της ουσίας τίποτα. Και απευθύνεται (το Πεκίνο) σε διάφορους στην ανατολική ασία (όπως, π.χ., στο βιετνάμ), με το υπονοούμενο ερώτημα: θεωρείται τις ηπα παντοδύναμο σύμμαχό σας;

Έχουμε αυτήν την εντύπωση… Κι ακόμα περισσότερο έχουμε την εντύπωση ότι το ίδιο συμβαίνει, με άλλα τυπικά χαρακτηριστικά, και στην περίπτωση της Τεχεράνης…

(Άλλη φορά γι’ αυτό!).

Παρεξηγήσεις (;)

Τρίτη 15 Αυγούστου. Δεν είναι παράξενο το ότι ένα σκόπιμο ή τυχαίο λάθος στη μετάφραση μπορεί να αλλάξει το νόημα μιας φράσης. Αν πρόκειται για δήλωση καθεστωτικού αξιωματούχου το πράγμα μπορεί να έχει συνέπειες. Κι αν αυτός ο αξιωματούχος είναι βορειοκορεάτης; Χμμμ…

Το “38 North” είναι ένα πρόγραμμα (και site) του αμερικανικού πανεπιστημίου Johns Hopkins, που ασχολείται ειδικά με την βόρεια κορέα. Σύμφωνα με τους ειδικούς του μια δήλωση του βορειοκορεάτη υπ.εξ. Ri Yong Ho στη σύνοδο του asean στις 26 Ιούλη μεταφράστηκε λάθος, αλλάζοντας το νόημα.

Η αγγλική μετάφραση ήταν: Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να βάλουμε τα πυρηνικά και τους βαλλιστικούς μας πυραύλους σε διαπραγμάτευση. Ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε έστω και μια ίντσα απ’ τον δρόμο της ανάπτυξης των πυρηνικών μας δυνάμεων όπως τον έχουμε επιλέξει, εκτός αν μειωθεί ριζικά η επιθετική πολιτική και οι πυρηνικές απειλές των ηπα κατά της λαϊκής δημοκρατίας της βόρειας κορέας.

Κατά το “38 North” η πραγματική δήλωση ήταν σε μία πρόταση (και όχι σε δύο) ως εξής:

Αν δεν μειωθεί ριζικά η επιθετική πολιτική και οι πυρηνικές απειλές των ηπα κατά της λαϊκής δημοκρατίας της βόρειας κορέας, τότε εμείς σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να βάλουμε τα πυρηνικά και τους βαλλιστικούς μας πυραύλους σε διαπραγμάτευση, ούτε πρόκειται να υποχωρήσουμε έστω και μια ίντσα απ’ τον δρόμο της ανάπτυξης των πυρηνικών μας δυνάμεων όπως τον έχουμε επιλέξει.

Η διαφορά δεν είναι φιλολογική. Στην λάθος μετάφραση η πρώτη φράση είναι κατηγορηματική («σε καμία περίπτωση») και μόνο η δεύτερη εμπεριέχει ένα ενδεχόμενο «αν μειωθεί ριζικά…». Στην σωστή, αυτό το ενδεχόμενο βρίσκεται στην αρχή του συλλογισμού, κι αν «δεν» γίνει (σταματήσει η Ουάσιγκτον να απειλεί) τότε «δεν θα βάλουμε τα πυρηνικά και τους βαλλιστικούς πυραύλους σε διαπραγμάτευση».

Κατά τους ειδικούς του αμερικανικού πανεπιστημίου η ορθή ερμηνεία επιβεβαιώνει προηγούμενες παρόμοιες δηλώσεις της Πγιονγκγιάνγκ σύμφωνα με τις οποίες ο μόνος τρόπος για να δεχτεί να βάλει το πυρηνικό της πρόγραμμα σε συζήτηση είναι να σταματήσουν οι εναντίον της αμερικανικές απειλές· πράγμα που σημαίνει ότι «το συζητάει». Ενώ η λανθασμένη οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα. Ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς δεν συζητάει τίποτα και υπό καμία προϋπόθεση…

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ειδικοί του “38 North” κατηγορούν σχεδόν καθαρά τους δυτικούς δημοσιογράφους ότι εσκεμμένα έκαναν «λάθος στη μετάφραση», για να πουλήσουν «βορειοκορεατική απειλή»…

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα;

Μέση ανατολή

Δεύτερα 14 Αυγούστου. Να ένας τρόπος για το αμερικανικό πεντάγωνο να ρεφάρει την (τακτική) ήττα του στη συρία: φτιάχνοντας ακόμα περισσότερες βάσεις στο βορειοδυτικό ιράκ. Πέντε, διαφόρων μεγεθών, για να ελέγχει τα σύνορα ιράκ – συρίας σ’ όλο το μήκος απ’ την περιοχή Sinjar στα βορειοδυτικά (του ιράκ), μέχρι την κωμόπολη Al Qa’im, στις όχθες του Ευφράτη, κοντά στα ιρακινο-συριακά σύνορα. Φυσικά αυτή η περιοχή κατέχεται ακόμα απ’ τον isis, αλλά «… των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν…»

Αυτή η χωροθέτηση των αμερικανικών βάσεων έχει προφανή στόχο: να «επιτηρεί» (δηλαδή να ελέγχει) την χερσαία επικοινωνία μεταξύ Βαγδάτης και Δαμασκού όταν απελευθερωθεί και η Deir ez-Zur. Όμως πόσο καιρό θα καταφέρουν οι αμερικάνοι να κατέχουν ιρακινό έδαφος; Θα βολέψει να υπάρχει μόνιμα μια ασταθής κατάσταση εκεί…