Tag: ηπα

…Και κρύο του λουτρού

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Μ’ αυτά τα δεδομένα, η σύνοδος του apec πέτυχε ένα μοναδικό κατόρθωμα. Για πρώτη φορά στην 29χρονη ιστορία του θεσμού χθες δεν βγήκε κοινό ανακοινωθέν με τα συμπεράσματα της συνόδου· ούτε, καν, έτσι, για τους τύπους. Η αιτία είναι χοντροκομμένα απλή. Τα κράτη μέλη του οργανισμού ικανοποιούνται σε γενικές γραμμές απ’ τις προδιαγραφές του παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου (ποε) – όλα τα κράτη, εκτός από ένα. Τις ηπα. Ο Pence τράβηξε το σπαθί του όχι μόνο για να καταγγείλει το Πεκίνο αλλά και για να εκβιάσει τα μέλη του οργανισμού να ζητήσουν την αναμόρφωση του ποε – με τρόπο που να βολεύει τη Ουάσιγκτον και την «ζήτω τα διμερή εμπορικά deal» τακτική της.

Παρότι υπό άλλες συνθήκες τα μικρότερα (σε σχέση με την κίνα) κράτη θα τόνιζαν τις υπαρκές διαφορές ή και αντιθέσεις του με τον κινεζικό καπιταλισμό, η επιθετικότητα με την οποία είναι υποχρεωμένη να κινείται η Ουάσιγκτον τα βάζει σε μια θέση που δεν είναι επιλογή τους: να γίνουν εχθροί του Πεκίνου κάτω απ’ την ομπρέλα της Ουάσιγκτον…. Το επιλέγει κανείς με ελαφριά καρδιά; (Όχι, εκτός αν το νο 1 εθνικό του κεφάλαιο είναι οι εφοπλιστές – ονόματα δεν λέμε…)

Μιλώντας γενικά ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει κάθε άλλο παρά «καλό όνομα» στη νοτιοανατολική ασία. Και τώρα κάνει ό,τι μπορεί για να θυμίζει το παρελθόν του. Υπ’ αυτές τις συνθήκες τα νοτιοασιατικά κράτη δεν είναι αυτονόητα διατεθειμένα θα ακουμπήσουν το μέλλον τους στα αμερικανικά αεροπλανοφόρα. Κι όσο περισσότερο η Ουάσιγκτον επιδεικνύει την όποια στρατιωτική της πυγμή, τόσο πιο πολύ το βιετνάμ, η ταϋλάνδη, η μαλαισία, η σιγκαπούρη, και οι φιλιππίνες (του Duterte…) κάνουν και ξανακάνουν δεύτερες σκέψεις. «Από ‘δω ή από ‘κει;».

Σαν ταύρος σε υαλοπωλείο η Ουάσιγκτον διακινδυνεύει να χάσει περισσότερα στην ευρύτερη περιοχή απ’ όσα έχει χάσει ως τώρα.

Απ’ την άλλη μεριά έτσι συμβαίνει με τους παγκόσμιους πολέμους, όσο οξύνονται σαν ενδοκαπιταλιστικοί, διακρατικοί ανταγωνισμοί: διάφορα κρατικά αφεντικά, οπορτουνιστικά κινούμενα, παίζουν «πάσο» όσο περισσότερο μπορούν…

Οδηγίες για την κατασκευή ουαχαβιτών

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Μπορεί η Ουάσιγκτον να μην αναγνωρίζει το συριακό καθεστώς (αφού, αν το αναγνώριζε, θα ζητούσε την άδειά του για να στρατοπεδεύσει στο ένα τέταρτο της συριακής επικράτειας, χάρη στην «πρόσκληση» των «κολλεκτιβιστών» των ypg φυσικά…), ωστόσο διαθέτει πρεσβευτή στη συρία. Ένα αργόμισθο πόστο, που το κατέχει ο κύριος James Jeffrey. Ο οποίος ελλείψει πραγματικών διπλωματικών δραστηριοτήτων, ανακοίνωσε ότι:

… Δεν μπορούμε να πετύχουμε μια διαρκή ήττα του isis χωρίς μια ριζική αλλαγή στο συριακό καθεστώς και μια ριζική αλλαγή στον ιρανικό ρόλο στη συρία, που συνέβαλαν σημαντικά στην άνοδο του isis σε πρώτο χρόνο το 2013 και το 2014… Το συριακό καθεστώς δημιούργησε τον isis…

Η αλήθεια είναι ότι αυτήν την άποψη, ότι δηλαδή ο isis ήταν «πράκτορες του Άσαντ», η ασταμάτητη μηχανή την άκουσε unofficial πριν ενάμισυ χρόνο – σαν μια ελεεινή θεωρία συνωμοσίας, απ’ αυτές που πιάνουν τόσο εύκολα παντού όπου έχουν χαθεί τα τελευταία στηρίγματα της απλής, καθαρής λογικής. Ώστε οι «πράκτορες του Άσαντ» κόντεψαν να τον πετάξουν στη θάλασσα; Χμμμ… Ενδιαφέρον!!…

Από κάποιες απόψεις, ωστόσο, ο αργόσχολος κυρ Jefftey δεν έχει άδικο. Το παρατεταμένο αιματοκύλισμα που επέβαλε η «προεδρική φρουρά» του Άσαντ (υπό την ηγεσία του αδελφού του) το 2011 εναντίον μαζικών ειρηνικών διαδηλώσεων υπέρ στοιχειωδών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στο δικτατορικό καθεστώς του άνοιξε, πράγματι, τις πόρτες στην κόλαση. Αρχικά στην πιθανότητα ενός έντιμου ένοπλου αγώνα εναντίον της Άσαντ δικτατορίας· και πολύ γρήγορα (ή, πιο σωστά, ακόμα και πιο πριν…) στην έφοδο των ιδεολόγων και των μισθοφόρων του Ριάντ, των εμιράτων, του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον (αλλά ως ένα χρονικό σημείο της Άγκυρας και της Ντόχα).

Μια μικρή λεπτομέρεια μόνο… Ο isis δεν φτιάχτηκε στη συρία. Ο isis φτιάχτηκε στο ιράκ! Σαν σχέδιο διαμελισμού της ιρακινής επικράτειας, τριχοτόμησής της σε ένα κουρδιστάν, ένα σουνιστάν και ένα σιιτιστάν. Οι σφαγές του Άσαντ στη συρία υπήρξαν έξτρα ευκαιρία· που αξιοποιήθηκε κατάλληλα, όχι πια για την τριχοτόμηση του ιράν αλλά για την τριχοτόμηση όλης της ζώνης απ’ την Μεσόγειο ως το ιράν. Μια τριχοτόμηση που σήμαινε, απλά, διαρκή πόλεμο σ’ όλη αυτή την ζώνη.

Ας μην προσπαθεί, λοιπόν, η Ουάσιγκτον να παραστήσει τον δικαστή της ιστορίας – δεν το έχει καν και καν. Μπορεί να κάνει αυτό που της ταιριάζει: λέμε και κάνουμε ό,τι θέλουμε, όσο και όπου μας παίρνει.

Wild world, όπως wild west! Τελεία και παύλα.

Μα εντελώς “τελεία και παύλα”!

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Τα συμπεράσματα του αργόσχολου πρεσβευτή Jeffrey ήρθαν σε κατάλληλη στιγμή, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι. Γιατί η ανακοίνωση των συμπερασμάτων της επιτροπής του οηε για την επιτήρηση των κυρώσεων που έχει επιβάλει το συμβούλιο ασφάλειας του οηε στη συρία δείχνει μια πολύ πιο πραγματική (και στενή) σχέση μεταξύ isis και Ουάσιγκτον:

…Το ισλαμικό κράτος στο ιράκ και στην ανατολή (isil), έχοντας ηττηθεί στρατιωτικά στο ιράκ και στο μεγαλύτερο μέρος της αραβικής δημοκρατίας της συρίας στη διάρκεια του 2017, ανασυγκροτήθηκε στις αρχές του 2018 χάρη στην απώλεια του momentum από δυνάμεις που το πολεμούν στα ανατολικά της αραβικής δημοκρατίας της συρίας, πράγμα που επέτρεψε στο isil την πρόσβαση σε πηγές εισοδημάτων [σ.σ.: πετρέλαιο] και του έδωσε χώρο ανασύστασης ώστε να ετοιμαστεί για την επόμενη φάση της εξέλιξής του σε ένα παγκόσμιο υπόγειο δίκτυο…

Ποιές είναι αυτές οι περιοχές όπου «χάθηκε το momentum»; Οι περιοχές στα νοτιοανατολικά της συριακής επικράτειας, όπου «οι δυνάμεις που το έχασαν» είναι οι ypg και ο αμερικανικός στρατός… Ειδικά μάλιστα, κοντά στα παραποτάμια (Ευφράτης) σύνορα συρίας – ιράκ, νότια της Deir ez Zor, εντελώς δίπλα από εκεί που περνάει ο μέχρι τώρα βασικός δρόμος (Τεχεράνης) Βαγδάτης – Δαμασκού (Βηρυτού). Εντελώς μα εντελώς τυχαία, οι καλοεξοπλισμένοι απ’ την Ουάσιγκτον ypg και η φοβερή και τρομερή αμερικανική αεροπορία δεν μπορούν να νικήσουν τον isis σε μισή δεκάδα χωριά και σε μια έκταση ασήμαντη.

Όχι ότι οι αμερικανοκίνητοι «ελευθερωτές» δεν θα νικήσουν ποτέ τον isis εκεί. Όχι. Το αμερικανικό πεντάγωνο έχει φτιάξει βάση δίπλα, άρα κάποια στιγμή δεν θα έχει ανάγκη τους παλιοτρομοκράτες. Όμως ως τότε θα πρέπει να έχει πείσει τα νομοθετικά σώματα στην Ουάσιγκτον για ποιον λόγο εξακολουθεί να έχει στρατό στη συριακή επικράτεια, χωρίς isis.

Μέχρι να γίνει αυτό ο isis χρειάζεται, ακόμα κι αν είναι ένα υπόλειμμα camping εκεί που πριν ήταν κοτζάμ χαλιφάτο.

Α ναι: απ’ όλα τα υπόλοιπα ξεχωρίζει ακόμα ένα άταφο πτώμα πάνω στον πάγκο της ιστορίας της μέσης Ανατολής

Δευτέρα 19 Νοέμβρη. Κατά την καλά πληροφορημένη washington post η cia έχει καταλήξει στο τεκμηριωμένο συμπέρασμα ότι ο τοξικός ήταν που διέταξε την δολοφονία, τον διαμελισμό και την «εξαφάνιση από προσώπου γης» του Khashoggi…

Μα ελάτε τώρα! Το ξέρουμε ότι η cia δεν τον γούσταρε απ’ την αρχή τον τοξικό (τον θεωρούσε επικίνδυνα φελλό). Όσο για την καθεστωτική washington post; Αφήνει ευκαιρία να μην πάει κόντρα στο ψόφιο κουνάβι;

Εκεί παίζεται τώρα το θέαμα της «αντικατάστασης» του τοξικού. Στο γραφείο του ψόφιου κουναβιού. Το οποίο ψόφιο κουνάβι (δια του υπ.εξ. και των συμβούλων του) έχει ακόμα «αναπάντητα ερωτήματα» – διάολε! (Ας φωνάξει τον Ηρακλή Πουαρώ!!!) Αλλά επίσης δεν έχει όρεξη να ακούσει μαγνητοφωνημένα ουρλιαχτά, γιατί δεν το αντέχει ο τρυφερός, ψοφιοκουναβικός ψυχισμός του. Είναι το γνωστό ελάττωμα των πρωτοκοσμικών αναπτυγμένων κοινωνιών, που είναι μαζί «ανθρωπιστικές» και καπιταλιστικές. Μπορούν να σκοτώσουν χιλιάδες μονομιάς. Έναν μόνο του, όμως;;; Με ηλεκτρικό πριόνι; «Χειροποίητα»; Α πα πα!!!

Έχουμε την εντύπωση ότι ο τοξικός «κάπως» θα παροπλιστεί, χωρίς όμως να εξαφανιστεί. Ίσως μ’ έναν θείο δίπλα του, σε κάτι σαν διανδρία· ή με κάποιον άλλο τρόπο που απ’ την μια μεριά για το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον θα είναι το μη χείρον βέλτιστον, και απ’ την άλλη κάπως θα διαχειρίζεται τις «σοβαρές μεν αλλά αναπόδεικτες υποψίες» για την ευθύνη του.

Η αμερικανο-ισραηλινή λύση θα πρέπει να έχει (και) προληπτική δράση – κάτι σαν υγεινή διατροφή. Αν, για παράδειγμα, η Άγκυρα βγάλει μια ακόμα ηχογράφηση όπου οι 15 του αποσπάσματος θανάτου ουρλιάζουν μια μέρα, μια ώρα, ένα λεπτό πριν ή μετά το μακέλεμα «ζήτω ο πρίγκηπας που μας ανέθεσε αυτό το εθνικό έργο!», να μπορούν οι εκπρόσωποι του άξονα να πουν: σιγά, μην γινόμαστε παιδιά, το λένε για να εμψυχωθούν μεταξύ τους… Υπάρχει γραπτή εντολή, πρωτοκολλημένη; Όχι! Ε, τότε, μην λέμε ό,τι θέλουμε…

Σε κανά δυο μέρες θα ανακοινωθεί απ’ την Ουάσιγκτον η full report για την υπόθεση. Πιθανότατα να είναι μια χαρά σενάριο για ταινία…

(Η Αθήνα δεν έχει γνώμη ακόμα, ε; Περίεργο για «δημοκράτες», δε νομίζετε;)

Εκπαίδευση σε πόλεμο

Σάββατο 17 Νοέμβρη. Το 1916 η απειλή ήταν ο στρατός του Pancho Villa και οι επαναστατικές επιδρομές του στα σύνορα με τις ηπα… Τώρα, με το «καραβάνι», η ανάπτυξη στρατού είναι, από κάποιες απόψεις, καλή εκπαίδευση για πόλεμο…

Αυτά τα είπε ο «τρελός σκύλος», υπ.αμ. των ηπα Jim Mattis, καθώς οι λίγες χιλιάδες πρόσφυγες πλησιάζουν προς τα μεξικανο-αμερικανικά σύνορα.

«Μια κουβέντα» είπε… Πόσοι, νομίζετε, άρχοντες και υποτελείς, συμφωνούν φανερά ή υπόγεια στα μέρη μας;

(φωτογραφία: Ο «τρελός σκύλος» κάνει επιθεώρηση προχτές σ’ ένα στρατόπεδο στο Τέξας…)

Αφγανιστάν

Σάββατο 17 Νοέμβρη. Στη μέση της γραμμής αντιπαράθεσης Μεσόγειος – Ειρηνικός, στα υψίπεδα του αφγανιστάν, η κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς· σε βάρος της Ουάσιγκτον και της «κυβέρνησης», που όλο και περισσότερο μοιάζει με δημαρχία στην Καμπούλ, και μάλιστα περιορισμένων δυνατοτήτων.

Οι ταλιμπάν κερδίζουν διαρκώς έδαφος, καθώς επιτίθενται σε διάφορα σημεία της επικράτειας. Αλλά η πιο αποσταθεροποιητική ως τώρα (για το ηθικό και όχι μόνο του επίσημου αφγανικού στρατού) ήταν η πρόσφατη επίθεσή τους σε μια μονάδα 50 «επίλεκτων κομμάντο», εκπαιδευμένων και εξοπλισμένων απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο στην αγροτική περιοχή Jaghori, που ως τώρα θεωρούνταν εξαιρετικά «ειρηνική». Πάνω απ’ τους μισούς κομμάντο σκοτώθηκαν, ενώ οι υπόλοιποι, μαζί με τους τοπικούς μπάτσους, έψαχναν να βρουν τρόπο διαφυγής, την ώρα που οι ταλιμπάν κύκλωναν την περιοχή.

Ορισμένοι υπολογίζουν ότι οι ταλιμπάν ελέγχουν εντελώς ή σε μεγάλο βαθμό το 60% της αφγανικής επικράτειας. Το νούμερο μπορεί να μην λέει όλη την αλήθεια (άλλο βάρος έχουν οι αραιοκατοικημένες αγροτικές περιοχές και άλλο οι πόλεις). Ωστόσο το γεγονός ότι αυτή η έκταση έχει ανακαταληφθεί με μάχες, συν το άλλο γεγονός, ότι στρατιώτες του επίσημου αφγανικού στρατού αυτομολούν στους ταλιμπάν (με όσα όπλα και πυρομαχικά μπορούν να πάρουν μαζί τους), δείχνουν ότι μετά από 17 χρόνια αμερικανικού πολέμου και κατοχής η Ουάσιγκτον πλησιάζει στο σημείο που θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει την ήττα της.

Απ’ την άλλη εκκρεμεί πάντα η πρόταση του Erik Prince, αφεντικού της πρώην blackwater και νυν academi: με 6000 καλοπληρωμένους φονιάδες ο «πρίγκηπας του σκότους» υπόσχεται να κάνει την δουλειά που δεν κατάφεραν 110.000 καλοεκπαιδευμένοι πεζοναύτες του αμερικανικού στρατού. Στο ψόφιο κουνάβι (και στον γαμπρό του) η ιδέα αρέσει. Θα είναι μια ακόμα ευκαιρία για «επένδυση» απ’ το Ριάντ. Αλλά οι αμερικάνοι καραβανάδες την απορρίπτουν: οι μισθοφόροι της academi θα χρειάζονται οπωσδήποτε την κάλυψη του τακτικού αμερικανικού στρατού (σίγουρα από αέρα), και έτσι το πεντάγωνο θα βρεθεί με σχέσεις συνενοχής σε εγκλήματα πέρα απ’ τα (ως τώρα) όριά του.

Άσε που μπορεί να βρουν την ευκαιρία οι ανάλογοι ανθρωποκυνηγοί της ρωσικής Wagner να κάνουν παιχνίδι απ’ την απέναντι μεριά, μαζί με τους ταλιμπάν…

Εξερευνητές, κατακτητές και βασιλιάδες: «καλοί άνθρωποι»…

Σάββατο 17 Νοέμβρη. Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Los Angeles να βγάλει ένα άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου από κεντρικό πάρκο, αναγνωρίζοντας το προφανές, ότι δηλαδή η απόβαση των ισπανών στη νέα γη σήμαινε βία και σκλαβιά, γενοκτονία και λεηλασία των φυσικών πόρων, τσίτωσε την ισπανική δεξιά.

Έχουν το ενδιαφέρον τους τα επιχειρήματα υπέρ του Κολόμβου· αποπνέουν το ίδιο άρωμα βαθιάς αποικιοκρατίας όπως τα επιχειρήματα υπέρ του μεγΑλέκου. Ένας αρχιπαπάς, ας πούμε, ο Luis Javier Arguello δήλωσε ότι ο Κολόμβος «έφερε κοντά διαφορετικούς πολιτισμούς» (ήταν εκπολιτιστής σα να λέμε…). Και ότι η βασίλισσα Ισαβέλλα, που χρηματοδότησε τα ταξίδια του Κολόμβου, είχε μόνο καλά λόγια γι’ αυτόν. Αυτό το τελευταίο είναι λογικό: το χρυσάφι που έκλεβε / έφερνε στον ισπανικό θρόνο ο Κολόμβος όταν γυρνούσε, όπως και οι επόμενοι (καλά ενημερωμένοι και ακόμα καλύτερα εξολισμένοι) μόνο για καλά λόγια άξιζε… Γι’ αυτό, άλλωστε, το ισπανικό παπαδαριό πιέζει το Βατικανό εδώ και δεκαετίες να «αγιοποιήσει» την Ισαβέλλα… Ήταν καλός άνθρωπος…

Ακόμα και η (θεωρούμενη σαν «σοβαρή») κεντροδεξιά καθεστωστική εφημερίδα el pais ανέλαβε συνήγορος των ισπανικών κατακτήσεων στη νέα γη. Το «Los Angeles» υπενθύμισε σε πρωτοσέλιδό της είναι ισπανικό όνομα· και η πόλη ιδρύθηκε από ισπανούς.

Σίγουρα… Το σόι άνθρωποι να ήταν άραγε; Καλύτεροι απ’ τους αμερικάνους πεζοναύτες στις ανά τον κόσμο βάσεις; Μήπως οι (καθολικοί) ισπανοί φασίστες ενδιαφέρονται για την απελευθέρωση του L.A. απ’ τον αμερικανικό (προτεσταντικό) ζυγό;

Το σίγουρο είναι ότι στην ισπανία γιορτάζουν την μέρα που ο Κολόμβος πάτησε τη νέα γη (νομίζοντας ότι πρόκειται για την ινδία· αυτό είναι άλλο θέμα· τελικά σε καλό της ισπανίας βγήκε το «λάθος» του: έγινε αυτοκρατορία), την 12 Οκτώβρη, σαν εθνική επέτειο. Κι όταν έχεις τέτοιες «εθνικές επετείους» (και την ανάλογη «εθνική ιστορία») δεν μπορείς να το φας ότι υπάρχουν ακόμα «ινδιάνοι»…

Πως το λέει ο Ilan Pappe; Αποικιοκρατία (πρώτα με στρατό και μετά) με εποίκους…

Μανώλη γερά!

Παρασκευή 16 Νοέμβρη. Έπρεπε να ανέβει σε αεροπλανοφόρο (το ένα και μοναδικό αν δεν κάνουμε λάθος) για να απαντήσει… Ο Emmanuel Macron, πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας, έδωσε συνέντευξη απ’ το καύχημα του ναυτικού του, το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle… Για να πει τί απέναντι στα πικρόχολα του ψόφιου κουναβιού;

Αυτό που θέλω να καταλάβει ο κόσμος είναι απλά ότι οι ηπα είναι ο ιστορικός μας σύμμαχος, και θα συνεχίσει να είναι. Είναι ο σύμμαχος με τον οποίο αναλαμβάνουμε όλους τους κινδύνους, με τον οποίο φέρνουμε σε πέρας τις πιο περίπλοκες αποστολές. Αλλά το να είσαι σύμμαχος δεν σημαίνει να είσαι βάσαλος.

Μεταξύ συμμάχων πρέπει να υπάρχει σεβασμός, και δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο. Νομίζω ότι ο γαλλικός λαός δεν περιμένει από μένα να απαντάω σε tweets αλλά να προχωρήσω αυτήν την σημαντική ιστορία.

Για να ανακεφαλαιώσουμε: ρίχνει το ψόφιο κουνάβι μια ροχάλα στο Παρίσι και στον Emmanuel προσωπικά, κι αυτός ρωτάει: τώρα αυτό το κάνεις στα σοβαρά ή για πλάκα;

Το ψόφιο κουνάβι απαντάει: στα σοβαρά!

Και ο Macron ηρεμεί: α, εντάξει… γιατί εμένα δεν μου αρέσουν τέτοια αστεία…

Η αθωώτητα είναι μια πέτρα που λάμπει στον ήλιο της ερήμου

Παρασκευή 16 Νοέμβρη. Ο σαουδάραβας «γενικός εισαγγελέας» άργησε αλλά το έβγαλε το πόρισμά του: υπεύθυνος για την δολοφονία του Khashoggi ήταν ο επικεφαλής του αποσπάσματος θανάτου, το οποίο (όμως) δεν ήταν απόσπασμα θανάτου αλλά μόνο απαγωγής. Επειδή, όμως, (είπε ο «γενικός εισαγγελέας») ο Khashoggi δεν έκατσε να τον απαγάγουν, ο επικεφαλής τον σκότωσε – δρώντας «αυτοβούλως». Και πάντως (είπε σε δημοσιογράφους ο «γενικός εισαγγελέας») ο βασιλιάς δεν ήξερε τίποτα. Ούτε ο γόνος του πρίγκηπας, διάδοχος, τοξικός… Γενικά μιλώντας έπεσαν απ’ τα σύννεφα (και τώρα αναρρώνουν απ’ την πρόσκρουση…)

Αυτή είναι μια ετυμηγορία πολύ βολική για το Ριάντ, την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Ειδικά το ψοφιοκουναβιστάν μπορεί να νοιώθει ικανοποιημένο, αφού επέβαλε «κυρώσεις» στα 17 άτομα που έχει δέσει ο τοξικός σαν υπεύθυνους για το έγκλημα. Έκανε το καθήκον της η Ουάσιγκτον…

Ωστόσο η τοξική αθωώτητα δεν στέκει ούτε καν με όσα έχουν γίνει γνωστά ως τώρα. Για παράδειγμα το ηλεκτρικό πριόνι και ο ιατροδικαστής που το χειριζόταν πήγαν για απαγωγή; Ο σαουδάραβας ανακριτής δεν μπήκε σε τέτοιες λεπτομέρειες· και γιατί να το κάνει;

Η Άγκυρα απέρριψε το σενάριο. Έχει όμως κι άλλα στοιχεία, που θα προκαλέσουν ναυτία στις πρωτεύουσες – της – δικαιοσύνης;

Κι αν έχει θα τα δημοσιοποιήσει; (Ή θα πάρει πίσω τον Gulen, και «πάτσι»;)

Γονατείστε, αλλιώς…

Πέμπτη 15 Νοέμβρη. Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να είναι, στην ουσία, ένα διάσημο παπαγαλάκι με το οποίο μπορεί κανείς να γελάει. Υπάρχουν ωστόσο άλλοι στο αμερικανικό γκουβέρνο, που δεν τιτιβίζουν. Γρυλίζουν – και αυτό έχει πιο δηλωτική αξία.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο original ακροδεξιός αμερικάνος αντιπρόεδρος Mike Pence (ας συνυπολογιστεί ότι δεν είναι κάποιος που το ψόφιο κουνάβι μπορεί να απολύσει…). Εν πτήσει προς την Σιγκαπούρη χτες (για επαφές με διάφορες νοτιοασιατικές πολιτικές βιτρίνες, με θεματολογία «ασφάλειας, εμπορίου και επενδύσεων») ο Pence ξεκαθάρισε ότι αν το Πεκίνο δεν συμμορφωθεί θα έχει να αντιμετωπίσει έναν «ολοκληρωτικό ψυχρό πόλεμο», απ’ την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της.

Το να μιλάνε για «ψυχρό πόλεμο» διάφοροι επαγγελματίες (ή μη) δημαγωγοί είναι ένα· το να μιλάει για το ίδιο ένας αμερικάνος αντιπρόεδρος είναι πολύ σοβαρότερο. Σε τι, λοιπόν, πρέπει να συμμορφωθεί ο κινέζικος καπιταλισμός;

Το ζήτημα των εμπορικών σχέσεων με τον αμερικανικό καπιταλισμό, με κέντρο βάρους το σχέδιο “made in china 2025», είναι μόνο το ένα απ’ τα τρία μέτωπα που έχουν ανοίξει. Το δεύτερο είναι η στρατιωτική ανάπτυξη του Πεκίνου (προφανώς και η στρατηγική συμμαχία με την Μόσχα), και εκεί το κέντρο βάρους είναι η νότια θάλασσα της κίνας (με «βοήθειες» από ταϊβάν). Υπάρχει και ένα ακόμα: οι «δρόμοι του μεταξιού»· ή, ειπωμένο διαφορετικά, η ραγδαία επέκταση της κινεζικής οικονομικής επιρροής στην ασία, στην αφρική και στη νότια αμερική μέσω μεγάλων έργων υποδομής.

Ποια είναι τα όπλα που έχει στην διάθεσή της άμεσα η Ουάσιγκτον προκειμένου να αναγκάσει το Πεκίνο να γονατίσει; Οι δασμοί και οι λοιπές οικονομικές «κυρώσεις», «τιμωρίες» κλπ. Κατά τον ιπτάμενο Pence χτες:

… Πιστεύουμε πραγματικά ότι βρισκόμαστε σε ισχυρή θέση σε κάθε περίπτωση. Έχουμε επιβάλει τις κυρώσεις ύψους 250 δισεκατομυρίων ως τώρα· μπορούμε να τις διπλασιάσουμε… Και δεν νομίζω ότι θα ικανοποιηθούμε με υποσχέσεις. Επιδιώκουμε αποτελέσματα. Θέλουμε μια αλλαγή συμπεριφοράς…

Μπορεί να καταλάβει κανείς ότι ο (οικονομικός προς το παρόν) πόλεμος που έχει κηρύξει η Ουάσιγκτον στην Τεχεράνη (με παρόμοιες «πολλαπλές» απαιτήσεις…) είναι ένα χοντροκομμένο αστείο μπροστά σ’ αυτόν που έχει κηρύξει στο Πεκίνο. Αν, όμως, δεν είναι σε θέση να γονατίσει τον ιρανικό καπιταλισμό με τέτοια μέσα (πράγμα βέβαιο), πως νομίζει ότι θα πετύχει εναντίον του κινεζικού;