Tag: ηπα

Εξαιρετικός σύμμαχος

Κυριακή 17 Μάρτη. Ο π.ε.τ. το διαπίστωσε με τα ματάκια του: ακόμα κι αν το ψόφιο κουνάβι φαίνεται μοχθηρό, στην πραγματικότητα ό,τι κάνει το κάνει για καλό.

Μιας και, λοιπόν, θα αγκαλιαστεί με τον “πομπηία” σε 3 μέρες, μπορεί να του σφίξει το χέρι ειδικά γι’ αυτόν τον καλό στόχο του: απειλεί να απαγορεύσει στα μέλη του “διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης” να πατήσουν το πόδι τους στις ηπα (και να τους επιβάλλει, επιπλέον, έξτρα οικονομικές κυρώσεις…) αν τολμήσουν να αρχίσουν έρευνες / ανάκριση για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει κάνει ο αμερικανικός στρατός στο αφγανιστάν· αλλά και για τα ανάλογα εγκλήματα που κάνει ο άλλος καλός σύμμαχος, το Τελ Αβίβ, στα υπό κατοχή παλαιστινιακά εδάφη.

Δεν θα είναι δύσκολο για τον π.ε.τ. να συγχαρεί τον “πομπηία” γι’ αυτόν τον πατριωτισμό του. Ο αμερικάνος υπ.εξ., εκτοξεύοντας τις απειλές του, ξεκαθάρισε ότι “οι ήπα είναι εθνικά κυρίαρχο κράτος” (όχι σαν κάτι γερμανίες που οφείλουν να υπακούουν την Ουάσιγκτον!). Απ’ την άλλη μεριά, στο ελλαδιστάν, κανείς δεν συμπάθησε ποτέ αυτό το “διεθνές δικαστήριο της Χάγης”. Όχι επειδή ήταν προσχηματικό. Για πιο σοβαρούς λόγους, εθνικού συμφέροντος. Πρώτον επειδή δίκασε (και καταδίκασε) φίλους των ελλήνων υψηλού επιπέδου: Μιλόσεβιτς και Κάραζιτς. Και δεύτερον επειδή είχε την απαίτηση να δικάσει και τους έλληνες “λεβέντες” (φασίστες…) που συμμετείχαν στη σφαγή στη Βοσνία, κυρίως στο Sarajevo και στην Σεμπρένιτσα. Επειδή και το ελλαδιστάν είναι «εθνικά κυρίαρχο κράτος» δεν έδωσε ούτε μισό στοιχείο (κι ούτε λόγος για τους φασιστο-εθελοντές) στο παλιοδικαστήριο. Ρε τραβάτε από κει! ήταν η εθνικά υπερήφανη απάντηση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων στα αιτήματα του «διεθνούς δικαστηρίου». “Εμείς σκοτώνουμε και βασανίζουμε και γαμάμε και δέρνουμε όποτε γουστάρουμε – τρέχει τίποτα;” – που θα έλεγε και ο “πομπηίας” αν είχε την τιμή να είναι έλληνας στα ’90s…

Το κατηγορητήριο που έχει διαμορφωθεί τώρα αναφέρεται …σε βασανιστήρια, απάνθρωπη μεταχείριση, προσβολές στην προσωπική αξιοπρέπεια, βιασμούς και άλλες μορφές σεξουαλικής βίας που έκαναν μέλη του αμερικανικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών σε βάρος αιχμαλώτων στο αφγανιστάν και σε άλλα μέρη, ειδικά την περίοδο 2003 – 2004…

Αποκλείεται!!! Σκευωρία!!! Οι πρωτοκοσμικοί δεν κάνουν τέτοια πράγματα!

Λιβύη

Κυριακή 17 Μάρτη. Πολύ πιο αθόρυβα απ’ ότι άλλα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου, στη λιβύη σχεδόν ολοκληρώνεται η νίκη “κάποιων” και η ήττα “κάποιων άλλων”.

Στο λιβυκό έδαφος νικητής είναι ο στρατηγός Khalifa Haftar και ο «λιβυκός εθνικός στρατός του» (LNA). To τελευταίο ενάμισυ μήνα εύκολα και γρήγορα ο Haftar κατέλαβε τα πετροπήγαδα και τις λοιπές εγκαταστάσεις στην Fezzan στην έρημο, στη νοτιοδυτική λιβύη, και τώρα ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της λιβυκής επικράτειας, αλλά και την παραγωγή έως και 1 μυρίου βαρελιών πετρελαίου την ημέρα. Αρκετά λεφτά για να πληρώνει ακόμα και μη λίβυους μισθοφόρους… Αυτό που απομένει (και είναι δηλωμένος στόχος του) είναι η κατάληψη της πρωτεύουσας Tripoli, που είναι η έδρα της (ξεδοντιασμένης πια αν και) αναγνωρισμένης απ’ τον οηε «κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης της λιβύης» (GNA).

Νικητές, μαζί με τον Haftar είναι οι διεθνείς υποστηρικτές του. (Ο Haftar είχε υπάρξει φυγάς στις ηπα, επί Καντάφι, και τότε είχε μπει στον στάβλο της cia. Στη συνέχεια όμως, διάλεξε άλλες παρέες).

Υποστηρικτές; Πρώτα ονόματα! Το Παρίσι (του προσέφερε αεροπορική υποστηρίξη, σίγουρα στις πρώτες φάσεις της επέκτασής του απ’ την Βεγγάζη· γάλλους πεζοναύτες πλήρως εξοπλισμένους «στο έδαφος»· και νοσοκομειακή φροντίδα όταν κινδύνεψε να πεθάνει). Η Μόσχα (του έχει προσφέρει αρβύλες στο έδαφος, άγνωστο αν είναι του τακτικού ρωσικού στρατού ή μισθοφόροι του wagner group – σίγουρα πάντως θα πρέπει να είναι απ’ τους έμπειρους του συριακού μετώπου). Το χουντοφασιστικό Κάιρο (του προσέφερε στρατόπεδα εκπαίδευσης σε αιγυπτιακό έδαφος, κοντά στα αιγυπτολιβυκά σύνορα). Το Ντουμπάι (χρήμα).

Οι ηττημένοι δεν είναι ασήμαντοι. Το Λονδίνο (υποστηρίζει την GNA, αλλά στην τωρινή του φάση παλεύει να υποστηρίξει τον εαυτό του…). Η Ρώμη (επίσης υποστηρίζε την GNA – με την προώθηση του Haftar η eni θα πρέπει να ξαναδιαπραγματευτεί μαζί του τα συμβόλαια πετρελαίου που είχε στην Fezzan). Και η Άγκυρα: καθυστερημένη και λαχανιασμένη προσπάθησε, τελευταία στιγμή, να παίξει στο πλευρό της GNA: στην «αναγνωρισμένη απ’ τον οηε» κυβέρνηση εθνικής συμφιλίωσης» συμμετέχουν και οργανώσεις της μουσουλμανικής αδελφότητας…

Απ’ τους υποστηρικτές του Haftar προκύπτει πως είναι κυρίως η Μόσχα και το Παρίσι που τον «καλύπτουν» στο να καταλάβει την Tripoli – για «να τελειώσει το παιχνίδι». Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που μετά την ανατροπή και την εκκαθάριση του Καντάφι έπαψε να ασχολείται, τώρα ανησυχεί. Ο χάρτης είναι καλός μάρτυρας της αιτίας. Μια φιλική προς την Μόσχα λιβύη, και οι εύλογες στρατιωτικές εξυπηρετήσεις που θα ανταποδώσει ο Haftar (ακόμα και με την μορφή μιας άτυπης αεροναυτικής βάσης), δημιουργούν έναν κάποιο πονοκέφαλο στον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου – έτσι δεν είναι; Ακόμα και σε σχέση με την «ζώνη του Sahel» θα μπορούσε να δημιουργήσει μελλοντικά προβλήμα μια τέτοια λιβύη.

Κι έτσι στο αμέρικα ανακαλύπτουν έναν “Qaddafi 2”…

(Και το ελλαδιστάν; Τι λέει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο γι’ αυτήν την θες – δεν θες «γειτονική» κατάσταση; Ως τώρα ενδιαφέρον έδειχναν οι εφοπλιστές που κάνουν λαθρεμπόριο πετρελαίου. Και, πράγματι, αφού ο Haftar δεν έχει κάποια επίσημη διεθνή αναγνώριση, όπως έχει ο Guaido ας πούμε (!!!), το εμπόριο πετρελαίου που κάνει λέγεται και είναι λαθρεμπόριο.

Ίσως στο κοντινό μέλλον το ελλαδιστάν προσπαθήσει να πλησιάσει τον νικητή· ειδικά αν αποτύχει τελικά η Άγκυρα στη λιβυκή διπλωματία της. Ποιός ξέρει; Ίσως νάναι κι αυτό ένα θέμα προς συζήτηση στο ραντεβού της 20ης Μάρτη του π.ε.τ. με τον «πομπηία» και τον Netanyahou. Που, εννοείται, θα έχει κι αυτός τις ανησυχίες του για τις εξελίξεις…)

(φωτογραφία πάνω: Το ροζ είναι η περιοχή που ελέγχει ο Haftar. Το άλλο, πάνω αριστέρα, είναι ό,τι έχει απομείνει στην GNA. Και λίγο πιο πάνω δεξιά είναι η Κρήτη. Που έχει μια τουλάχιστον μεγάλη αεροναυτική αμερικανική βάση – αν δεν κάνουμε λάθος… ).

Αρνητική στάση

Σάββατο 16 Μάρτη. Το εντοπίσαμε ταυτόχρονα πριν περίπου ενάμισυ μήνα σε Αθήνα και united states: όποιος αντίθεται στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι… «αντισημίτης»!!! Ο «συλλογισμός» (η εξέλιξη της προβοκατόρικης αντιστροφής για την οποία έχουμε ξαναμιλήσει…) πάει ως εξής: η Ουάσιγκτον (ειδικά υπό το ψόφιο κουνάβι…) είναι ο Σύμμαχος (με κεφαλαίο το σίγμα) του Τελ Αβίβ. Συνεπώς, όποιος είναι αντίπαλος του ψοφιοκουναβιστάν είναι αντίπαλος και του ισραηλινού κράτους, οπότε (πάμε στα «βασικά» της ιδεολογικής προβοκάτσιας…) είναι «αντισημίτης», δηλαδή «ναζί»… (Άμα είσαι καμμένος, το τρως για λογικό…)

Θαυμάσαμε την σύμπτωση και την ταυτοχρονία μεταξύ Αθήνας και ηπα! «Τα μεγάλα πνεύματα…» Ένας τρόπος για να κυκλοφορούν σε χρόνο dt τέτοιες λαμπρές ιδέες είναι μέσω ίντερνετ… Ένας άλλος τρόπος είναι μέσω αρχηγείου…

Να, όμως, που ο συγκεκριμένος «συλλογισμός» βγαίνει απ’ τα υπόγεια του κυβερνοχώρου – στις ηπα σίγουρα. Η έρευνα ενός think tank με έδρα την Ουάσιγκτον (ονόματι “american society for the prevention of cruelty to democracy – ASPCD) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οποιοσδήποτε είναι αντίθετος στην μιλιταριστική δράση των δυτικών κρατών είναι αντισημίτης (και ρωσόφιλος). Ένας απ’ τους ερευνητές του think tank το διατύπωσε ως εξής:

… Είναι ενδιαφέρον ότι βρήκαμε αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των ατόμων που πιστεύουν ότι οι φτωχοί πρέπει να αντιμετωπίζονται με ευγένεια, και εκείνων που πιστεύουν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ανθρώπινα πλάσματα…

Έτσι ακριβώς!!! Μ’ αυτές τις λέξεις (και μ’ αυτό το νόημα). Αυτοί που θεωρούν τους Παλαιστίνιους ανθρώπους = «αντισημίτες»· αυτοί που είναι αντίπαλοι της εξόντωσης των πληβείων του πλανήτη = αντι-ιμπεριαλιστές· οπότε αποκαλύπτεται επιτέλους η συνωμοσία!

Όλα αυτά θα ήταν γελοία – αν δεν ήταν οπλισμένα ως τα δόντια. Η ιστορία (η ιστορία της τάξης μας) αποδεικνύει ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι συλλογικά. Στο πεζοδρόμιο.

(φωτογραφία: Μία απ’ τις γνωστές fake προσωπικότητες των υπηρεσιών στο σόσιαλ μήντιο. Που δεν διαβάζει δεύτερη φορά αυτά που γράφει, μπας και διορθώσει τα λάθη – βιάζεται γιατί έχει να ταΐσει κι άλλους λογαριασμούς… Χολοσκάει για τους βενεζουελάνους, στο πλευρό του Guaido φυσικά. Αν δεν έχουν για τέτοια ζητήματα άποψη τα troll των υπηρεσιών ποιος θα έχει; Γι’ αυτά πληρώνονται…)

Ωωωω ο εθνικός σωλήνας!

Σάββατο 16 Μάρτη. Το πιο πάνω δημοσίευμα (της καθεστωτικής “καθημερινής”) πριν 2 μέρες ήταν πανηγυρικό:

Την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στο Τελ Αβίβ αντί της Κνωσσού, προκειμένου να παραστεί και ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Μάικ Πομπέο που θα βρίσκεται καθ’ οδόν για επίσκεψη στα Αραβικά Εμιράτα, θα πραγματοποιηθεί η τριμερής συνάντηση κορυφής Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου για την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας που αφορά τον αγωγό EastMed.

Η συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη συνάντηση αποτελεί μια ξεκάθαρη στήριξη των ΗΠΑ στον αγωγό EastMed και παράλληλα ένα ισχυρό μήνυμα προς Ρωσία και Τουρκία, στήριξης του άξονα συνεργασίας των τριών χωρών και της Αιγύπτου για την ασφάλεια της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μετά και την εδραίωση των συμφερόντων τους στην περιοχή, που σηματοδότησαν οι νέες ανακαλύψεις της ExxonMobil στην ΑΟΖ της Κύπρου…

Μήπως κάνουμε λάθος που επιμένουμε ότι αυτή η ιστορία με τον eastmed είναι ένα παραμύθι που κουκουλώνει το πραγματικό περιεχόμενο της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ (μ’ όλες τις απογοητεύσεις για τις ελληνικές φιλοδοξίες…); Όχι!

Κατ’ αρχήν η «τριμερής κορυφής» επρόκειτο να γίνει στην Κρήτη, όπου αναμενόταν και ο αμερικάνος υπ.εξ. (μετά από ενέργειες του Τελ Αβίβ..) για να «ευλογήσει» όχι ειδικά τον σωλήνα, αλλά την συμμαχία. Όμως ο «πομπηίας» δεν ενδιαφέρεται, τέτοιους καιρούς, για «συμβολικές κινήσεις»: ενδιαφέρεται για συζητήσεις με το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς, για τις οποίες η ανακοίνωση του αμερικανικού υπ.εξ. ξεκαθαρίζει ότι:

… Ο υπουργός θα συναντηθεί με ισραηλινούς αξιωματούχους για την συζήτηση κρίσιμων περιφερειακών ζητημάτων, συμπεριλαμβανόμενης της καταπολέμησης της κακοήθους επιρροής του ιρανικού καθεστώτος και της εοιβεβαίωσης της αμετάβλητης δέσμευσης των ηνωμένων πολιτειών για την ασφάλεια του ισραήλ. Ο υπουργός θα συζητήσει επίσης την αφοσίωση της κυβέρνησης στην παρακολούθηση και την καταπολέμηση του αντισημιτισμού…

Ο πομπηίας δεν κάνει, λοιπόν, αυτό το ταξίδι για σαχλαμάρες. Το κάνει για πόλεμο: είναι συνέχεια της (λίγο πολύ αποτυχημένης) προσπάθειας που έγινε στη Βαρσοβία, για την δημιουργία μιας ευρω-αραβικής συμμαχίας κατά του ιράν (και υπέρ της διάλυσης της ε.ε…). Επιπλέον, αυτό το «παρακολούθηση και καταπολέμηση του αντισημιτισμού» σημαίνει απλά το κυνήγι σε βάρος όλων όσων συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους. Στις ηπα – και όπου αλλού είναι δυνατόν.

Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος (εξοχότατος πρωθυπουργός) δεν θα πάει στο Τελ Αβίβ για να υπογραφτεί η «διακρατική συμφωνία» – που είναι παντελώς αδιάφορη αφού δεν υπάρχει ούτε γκάζι, ούτε κατασκευαστής για τον eastmed!! Αυτό το παραμύθι είναι το προκάλυμμα. Θα πάει για να συζητήσει τις αμερικανικές απαιτήσεις (και τις ελληνικές προσφορές) σε σχέση με τις μεθοδεύσεις του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ για την μέση Ανατολή. Για το ιράν, και όχι μόνο.

Επιπλέον, η συνάντηση ΔΕΝ θα γίνει στο Τελ Αβίβ (όπως έλεγε, είτε από άγνοια είτε από δόλο το πιο πάνω δημοσίευμα). Θα γίνει στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τόσο το ελληνικό όσο και το νοτιοκυπριακό κράτος θα αναγνωρίσουν de facto (σε «επίπεδο κορυφής») το ότι είναι «η πρωτεύουσα του ισραήλ»…

Σε ότι αφορά, τώρα, την συμμετοχή του «πομπηία» σε οποιαδήποτε κουβέντα περί «ζητημάτων ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο», αυτό είναι μεν ζωτικό ζήτημα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, αλλά το τελευταίο πράγμα που θα κουβεντιαζόταν σοβαρά είναι ένας αγωγός του είδους eastmed. Η Ουάσιγκτον και το τελ Αβίβ έχουν άλλες ιδέες, πολύ πιο πρακτικές και εφαρμόσιμες – και πάντα κατά της ρωσίας.

Και κατά της τουρκίας; Το έχουμε πει αρκετές φορές, θα το ξαναπούμε: η Ουάσιγκτον θα ήθελε πολύ να αποφύγει μια ανοικτή ρήξη διαρκείας με την Άγκυρα. Δεν είναι, απλά, ένα τεχνικό ζήτημα του πως θα μεταφέρονται (όταν και αν) τα περισσεύματα του γκαζιού στην ευρώπη… Είναι ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αν η Άγκυρα σταθεροποιηθεί σαν σύμμαχος της Μόσχας και του Πεκίνου, όλη αυτή η θαλάσσια περιοχή θα γίνει στον ένα ή στον άλλο βαθμό «πρώτη γραμμή». Κι αυτό θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ…

Ωωωω το εθνικό πρόβλημα!

Σάββατο 16 Μάρτη. Όμως, όσο κι αν δεν λέγεται ανοικτά στα μέρη μας (και πως θα μπορούσε;) αυτό το “να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε” αφορά όχι μόνο το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον αλλά και (από ορισμένες πλευρές κυρίως) την Αθήνα και την Λευκωσία.

Ο “κόκκινος Κατρού”, σαν υπ.εξ., άκουσε την γνώμη του Τσαβούσογλου· και ο εξοχότατος πρωθυπουργός, σαν π.ε.τ., άκουσε την γνώμη του γ.γ. του ακελ. Αυτά χτες. Το οποίο ακελ, καθεστωτικό στη νότια κύπρο όσο δεν γίνεται, βγάζοντας διακριτικά την ουρά του απ’ έξω, έχει την εξής άποψη (διατυπωμένη χτες απ’ τον βουλευτή του Γιώργο Γεωργίου):

Το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά έφερε ένα επικίνδυνο και παρατεταμένο αδιέξοδο στο Κυπριακό… Το Κυπριακό ή θα λυθεί ή θα βουλιάξουμε!. Όσοι φλερτάρουν με όποια άλλη στρατηγική λύσης, χαλαρής ή αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, ή ακόμα και συγκαλυμμένη διχοτόμηση, οφείλουν να μιλήσουν καθαρά στον λαό για τις προθέσεις τους. Διαφορετικά δίκαια και δικαιολογημένα, ο λαός θα τους θεωρήσει ως εργολάβους λύσης δύο κρατών.

Δραματικοί τόνοι – με ένα άρωμα γκαζιού, και “ασφάλειας στην ανατολική Μεσόγειο”! Όταν, όμως, κοτζάμ ψόφιο κουνάβι απειλεί (και θα το κάνει) με “κυρώσεις” για τον nord stream 2, το τελευταίο που θα ήθελε η Λευκωσία (ή, έστω, το «πατριωτικό» ακελ…) είναι να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην ευρασία (που θα συμπεριλαμβάνει την Άγκυρα) και στα πλεούμενα της Ουάσιγκτον, παρέα με ελληνικές και ισραηλινές φελούκες. Συνεπώς κάπως πρέπει «να λυθεί» (το «πρόβλημα»…)

Γι’ αυτά ή γύρω απ’ αυτά είναι που θα ακούσει ο Αναστασιάδης (και ο π.ε.τ.) τις «ιδέες του πομπηία» – πίσω απ’ την κουρτίνα του σωλήνα…

Fort Trump

Σάββατο 16 Μάρτη. Η Βαρσοβία βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την Ουάσιγκτον – για την δημιουργία μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο έδαφός της. Ο ακροδεξιός πρόεδρος Duda έχει βρει ήδη το όνομά της («fort Trump”), και είναι διατεθειμένος να δώσει έως 2 δισεκατομμύρια δολάρια για τα έξοδά της. Το ψοφιοκουναβιστάν δηλώνει εντυπωσιασμένο έως συγκινημένο απ’ αυτήν την γενναιόδωρη προσφορά (δεν είναι μόνο οι φαιορόζ χουβαρντάδες!). Η συζήτηση γίνεται για μια βάση που θα χωράει μια μεραρχία με όλα τα καλούδια της· περίπου τόσους όσους είναι τακτικά στο πολωνικό έδαφος, για «ασκήσεις».

Δεν θα χαρεί η Μόσχα – όμως (λογικά) τέτοιες κινήσεις τις έχει προεξοφλήσει. Ωστόσο, είμαστε ήδη στην εποχή της «ανταπόδοσης»…

Αερομπελάδες

Παρασκευή 15 Μάρτη. Η παγκόσμια καθήλωση των 350 (;) boeing 737 max φυσικά και προκαλεί “πόνο” στην κατασκευάστρια εταιρεία. Ειδικά αφού πρώτον, η “διόρθωση του προβλήματος” (στο “έξυπνο” λογισμικό) θα χρειαστεί καιρό· και δεύτερον, ακόμα κι όταν η boeing πει «το κάναμε», θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να το αποδείξει στους πελάτες της· κάτι καθόλου εύκολο σε ζήτηματα «μηχανικής ευφυίας». Η boeing είναι πιθανό ότι θα χρειαστεί πολύ καιρό για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πελατών της… Δεν είναι αστείο: εκκρεμούν 5000 παραγγελίες για το συγκεκριμένο μοντέλο, αξίας 600 δισεκατομυρίων… 5000 παραγγελίες που μπορεί να ακυρωθούν!

Ο αριθμός των 737 max σε καθήλωση δεν είναι μεγάλος σε σχέση με το σύνολο των επιβατικών αεροπλάνων σε χρήση· επιμέρους όμως (σε σχέση με συγκεκριμένες εταιρείες) μπορεί να δημιουργηθεί κάποια έλλειψη πτητικών μέσων. Εκτός, λοιπόν, απ’ τις μετοχές των ανταγωνιστών της boeing (και δεν είναι μόνο η airbus αλλά και η κινεζική comac) και τις παραγγελίες, θα επηρεαστούν στον ένα ή τον άλλο βαθμό και οι επιβάτες. Ως προς τιμές εισιτηρίων, ως προς διαθεσιμότητα δρομολογίων, κλπ.

Τέτοια προβλήματα λύνονται στον καπιταλισμό. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

(φωτογραφία: Το C919, της κινεζικής comac, έχει απ’ το 2017 28 πελάτες με 815 παραγγελίες – λίγες δηλαδή. Θεωρείται όμως ευθέως ανταγωνιστικό τόσο του 737 της boeing, όσο και του Α320neo της airbus. Αν ένα μεγάλο μέρος των 5000 παραγγελιών φύγει απ’ την boeing, δεν θα μπορεί να το καλύψει μόνη της η airbus.

Πάνω που το ψοφιοκουναβιστάν πάει να στριμώξει το Πεκίνο, ένα παλιο-λογισμικό του ανοίγει νέους εμπορικούς ορίζοντες…)

Micius

Πέμπτη 14 Μάρτη. Δεν είναι απ’ τα θέματα που δημόσια θίγονται απ’ το ψοφιοκουναβιστάν στον κατάλογο των απειλών – απ’ – την – κίνα. Ίσως επειδή πονάει πολύ: ο κινεζικός δορυφόρος micius δεν είναι απλά ο πρώτος αλλά ως τώρα ο μοναδικός δορυφόρος κβαντικών επικοινωνιών. Τι είναι οι κβαντικές επικοινωνίες; Αυτές που θεωρούνται τόσο καλά κρυπτογραφημένες ώστε να είναι αδύνατο να υποκλαπούν. Έχει αξία τόση ασφάλεια; Ρωτείστε τους καραβανάδες…

Η κινεζική ακαδημία επιστημών (ο τυπικός ιδιοκτήτης του πειραματικού δορυφόρου) δουλεύει πάνω στον micius και μέσω αυτού εδώ και 2,5 χρόνια, έχοντας αυξήσει εκθετικά τις δυνατότητές του να στέλνει κβαντικά σήματα στη γη· μέσω ακτίνων laser (προς το παρόν μόνο τη νύχτα). Σύμφωνα με τους κινεζικούς ειδικούς η αποστολή του micious (και το κβαντικό know how που αποκτούν) έχει ξεπεράσει κατά πολύ ακόμα και τους πιο αισιόδοξους προγραμματισμούς. Μιας και η ασφάλεια διαβίβασης πληροφοριών είναι ένα απ’ τα κεντρικά ζητήματα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, και οι κβαντικές τεχνο-εφαρμογές θεωρούνται το ιερό δισκοπότηρο αυτής της ασφάλειας (είτε για στρατιωτικές είτε για εμπορικές χρήσεις), η κινεζική πρωτοπορεία και σ’ αυτόν τον τομέα είναι, απλά, πέρα από κάθε αμφιβολία. Τόσο πολύ ώστε η ευρωπαϊκή υπηρεσία διαστήματος σχεδιάζει την συνεργασία της με τους κινέζους ειδικούς, ώστε να δημιουργήσουν από κοινού ένα ευρασιατικό δορυφορικό δίκτυο κβαντικών επικοινωνιών / κρυπτογράφησης το 2020 ή το 2021. Ας το επαναλάβουμε: ευρασιατικό…

Μπορεί, έτσι, να αποκτάει ένα επιπλέον χρονικό βάθος η (μισο)απόρριψη, προχτές, απ’ την Merkel, των αμερικανικών εκβιασμών σε σχέση με την συμμετοχή της Huawei στη δημιουργία των 5G δικτύων στη γερμανία:

… Η ασφάλεια, ειδικά όταν αφορά την επέκταση του δικτύου 5G αλλά και οπουδήποτε αλλού στην ψηφιακή τεχνολογία, είναι πολύ σημαντική μέριμνα της γερμανικής κυβέρνησης· συνεπώς καθορίζουμε τις προδιαγραφές μας μόνοι μας…

Είναι απλό: ακόμα κι αν στη 4η βιομηχανική επανάσταση δεν είναι κάποιος πρωτοπόρος, τον συμφέρει να «δεθεί» με τον πρωτοπόρο παρά να παζαρεύει οτιδήποτε με την «ουρά». Όμως και η «ουρά» δεν πρόκειται να κάτσει στη μοίρα της…

Κορέα 1

Πέμπτη 14 Μάρτη. Το γράψαμε πριν 2 ημέρες (ανατολική ασία 1) και μετά από μερικές ώρες ήταν η επίσημα ανακοινωμένη στάση του ψοφιοκουναβιστάν. Ο Stephen Biegun, επικεφαλής της αμερικανικής διαπραγματευτικής ομάδας με την Πγιονγκγιάνγκ, ο ίδιος ακριβώς που στις 31 Γενάρη μιλώντας στο πανεπιστήμιο του Stanford με πολλούς ειδικούς στο ακροατήριο είπε ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη και διατεθειμένη για σταδιακή και παράλληλη διαμόρφωση μιας τελικής συμφωνίας για την αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας, βγήκε σε εκδήλωση για την αμερικανική πολιτική για τα πυρηνικά (των άλλων) του «ίδρυματος Carnegie» (αν δεν κάνουμε λάθος πρόκειται για βιτρίνα της c.i.a….) για να πει, περίπου, ότι ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο. Και ότι η τακτική του ψοφιοκουναβιστάν ήταν πάντα «ή όλα ή τίποτα».

Η δυστυχία ενός μεγαλοστελέχους που δεν αποφασίζει τίποτα, μόνο υλοποιεί διαταγές: γίνεται ρόμπα! Αν αυτή ήταν η «γραμμή» της Ουάσιγκτον από πάντα, τότε η πρώτη συνάντηση ψόφιου κουναβιού – little rocket man στη Σιγκαπούρη δεν θα έπρεπε να έχει γίνει. Ούτε, φυσικά, θα είχε υπογραφεί τότε το κοινό ανακοινωθέν που υπονοεί (σχεδόν καθαρά) αμοιβαία διαδοχικά βήματα. Η συντονίστρια της συζήτησης στο Carnegie, επίσημη διαπιστευμένη των new york times στο αμερικανικό πεντάγωνο δημοσιογράφος Helene Cooper, παρατήρησε στον Biegun ότι η Ουάσιγκτον μετακίνησε τα γκολπόστ προσθέτοντας στο λογαριασμό τα χημικά και βιολογικά όπλα του Kim. Ο υπάλληλος διαπραγματευτής ήταν μονότονος στις απαντήσεις του: «πάντα αυτή ήταν η άποψή μας».

Είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον «άλλαξε γραμμή» μεταξύ 1ης και 21ης Φλεβάρη όταν υπήρξε μια ανακοίνωση τύπου απ’ το ψοφιοκουναβιστάν που διέψευδε ότι υπάρχει μια «βήμα το βήμα» αμερικανική τακτική. Τότε δεν δόθηκε σημασία σ’ εκείνη την διάψευση καθώς θεωρήθηκε μέρος της επερχόμενης διαπραγμάτευσης στο Hanoi. Τώρα πρέπει να ειδοθεί με άλλο μάτι.

Έγινε κάτι στη διάρκεια εκείνου του τρι-βδόμαδου; Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Κι αυτό επειδή σ’ εκείνο το διάστημα το κύριο δημαγωγικό ενδιαφέρον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ήταν, θα το θυμάστε, η αναμενόμενη από στιγμή σε στιγμή ανατροπή της κυβέρνησης Μαδούρο… Θα μπορούσε να θεωρηθεί πιθανό ότι η αποτυχία εκεί, στην «πίσω αυλή», άρα η αδυναμία να πουληθεί μια «επιτυχία», οδήγησε στην σκλήρυνση της γραμμής σε σχέση με τη βόρεια κορέα, ώστε να μην κατηγορηθεί το ψοφιοκουναβιστάν σαν «ενδοτικό»;

Με τις αναγκαίες επιφυλάξεις λέμε: γιατί όχι;

(φωτογραφία: Ο Stephen Biegun στην καρέκλα του…)

Κορέα 2

Πέμπτη 14 Μάρτη. Αν η Σεούλ (ίσως περισσότερο απ’ το Πεκίνο και την Μόσχα) είχε ανάγκη ένα ή δύο βήματα ακόμα (με την μορφή της κατάργησης κάποιων κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ) ώστε να προχωρήσει σε μια αξιοσημείωτη οικονομική και πολιτική συνεργασία βορρά – νότου, τώρα έχει στριμωχτεί. Φάνηκε καθαρά αυτό στις 12 Μάρτη, απ’ τον Moon Chung-in, ειδικό σύμβουλο του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon για την ενοποίηση, τις εξωτερικές υποθέσεις και της εθνικής ασφάλειας. Μιλώντας σε δημοσιογράφους επέρριψε την Ουάσιγκτον την κύρια ευθύνη για την αποτυχία της συνάντησης στο Hanoi – και υπερασπίστηκε την βήμα – βήμα διαχείριση του ζητήματος.

Δεν είχε όμως να παρουσιάσει κάποια αξιόλογη ιδέα για το ξεπέρασμα του αδιέξοδου. Και το ζήτημα «αμερικανική σκλήρυνση» γίνεται πιο σύνθετο επειδή το ψοφιοκουναβιστάν ΔΕΝ πρόκειται να αφήσει τον Moon «ήσυχο». Θα ενισχύσει (υπόγεια) την φιλοαμερικανική και αντι-Πγιονγκγιάνγκ δεξιά αντιπολίτευση , έτσι ώστε να του δυσκολέψει την ζωή ως τις επόμενες εκλογές.

Αυτό σημαίνει ότι το νοτιοκρεατικό καθεστώς (και συνολικά το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) θα πρέπει να κινηθούν, κατ’ αρχήν απομονώνοντας την Ουάσιγκτον. Βερολίνο και Παρίσι έχουν εκδηλωθεί παραπάνω από μια φορές υπέρ της κορεατικής επαναπροσέγγισης. Και παρότι το γερμανικό και το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο είναι «απασχολημένα» με τις δικές τους κόντρες με την Ουάσιγκτον, δεν αποκλείεται να χρειαστούν μια «ενίσχυση» μπαίνοντας πιο ενεργητικά στο πλάι του Moon (και όχι μόνο…) Δεν έχουν να χάσουν τίποτα…

Θα δείξει..

(φωτογραφία: Οι σωματοφύλακες και το ψόφιο κουνάβι στο Hanoi, στις 28 Φλεβάρη…)