Δευτέρα 20 Μάη. Ήταν μόλις στις αρχές του Μάη όταν σε “συνέδριο ασφαλείας” στην Ουάσιγκτον ένας κάποιος Kiron Skinner, που συμβαίνει να είναι ο «διευθυντής πολιτικής» του αμερικανικού υπ.εξ., χαρακτήρισε την αντίθεση ηπα – κίνας σαν «σύγκρουση πολιτισμών», και σαν «μια μάχη με έναν πραγματικά διαφορετικό πολιτισμό και ιδεολογία που οι ηπα δεν έχουν ξαναδώσει στο παρελθόν».
Δεν θα ήταν δύσκολο να το προβλέψει κανείς εδώ και σχεδόν 20 χρόνια: ο δυτικός πρωτοκοσμικός πολυεπίπεδος αντιμουσουλμανισμός κάποια στιγμή θα έπρεπε να αποκτήσει μερικούς ορόφους ακόμα, με την προσθήκη του αντι-σινισμού. Υπάρχουν, φυσικά, ορισμένα (ιδεολογικά) προβλήματα που θα πρέπει να λυθούν απ’ τους χειραγωγούς. Το Πεκίνο, είτε σαν καπιταλισμός και τεχνολογία είτε σαν πολιτισμός και κουλτούρα, είναι πολύ δύσκολο να θεωρηθεί «κατώτερο»… (Στην πραγματικότητα ούτε ο μουσουλμανισμός κόσμος θα μπορούσε να θεωρηθεί «κατώτερος» αν λαμβάνονταν υπόψη οι συνέπειες της πολλών δεκαετιών και τρόπων αποικιοποίησης / λεηλασίας του απ’ τον δυτικό καπιταλισμό…)
Όμως καθώς ο λεγόμενος «εμπορικός πόλεμος» που έχει κηρύξει η Ουάσιγκτον γίνεται όλο και λιγότερο «εμπορικός», και καθώς οι μάζες των υποτελών δεν πορώνονται ιδιαίτερα με επιχειρήματα του είδους «το εμπορικό μας ισοζύγιο είναι ελλειμματικό», θα πρέπει να κατασκευαστεί το είδωλο του «απαίσιου εχθρού» – με σκιστά μάτια. Θα (ξανα)μπεί το σφυροδρέπανο στο κάδρο, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος»;
Θα δείξει.