Τετάρτη 4 Μάρτη. Είναι βέβαιο πως η κατάληψη των 2/5 του θύλακα του Idlib απ’ τον συριακό στρατό ‘n friends προκάλεσε ένα ακόμα ξεσπίτωμα για πολλές χιλιάδες αμάχους που ζούσαν σ’ αυτά τα εδάφη. Είναι επίσης βέβαιο ότι μέχρι πριν (αλλά και λίγο μετά) την έναρξη αυτής της εκστρατείας το τουρκικό καθεστώς διαμαρτυρόταν για το κύμα προσφύγων που θα κατευθυνθούν προς την τουρκική επικράτεια…
Τι συνέβη τελικά; Μήπως αυτό το πιο πρόσφατο «κύμα» (κάποιοι δυτικοί μιλουν για 1 εκατομμύριο, αλλά αυτός ο αριθμός είναι υπερβολικός· σίγουρα πάντως πρόκειται για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες) συνδέεται κάπως με το «κύμα» στον Έβρο;
Καμμία άμεση σχέση. Αυτές οι χιλιάδες πρόσφυγες του Idlib ΔΕΝ έχουν περάσει σε τουρκικό έδαφος. Τους εμποδίζει ο τουρκικός στρατός, και μάλλον λογικά: ανήκουν στους σκληροπυρηνικούς του Ριάντ… Έχουν μετακινηθεί εντός του θύλακα, με μεγαλύτερη συγκέντρωση προς τα βόρεια, κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα· αλλά χωρίς free pass.
Η μόνη συχέτιση (ίσως τραβηγμένη, όχι απίθανη πάντως) με το «κύμα» που με τις οδηγίες του τουρκικού καθεστώτος ξεκίνησε απ’ την Edirne (: Αδριανούπολη) προς το πολύ κοντινό συνοριακό πέρασμα των Καστανιών (: το καλύτερα φυλασσόμενο αλλά δευτερεύον πέρασμα των τουρκοελληνικών συνόρων – εκεί έχει στηθεί ο φράχτης…) και όχι προς το βασικό οδικό πέρασμα στους Κήπους στα νότια (περίεργο; όχι…) είναι η αντίθετη απ’ αυτήν που προβάλει η ελληνική δημαγωγία. Να αποτύχει η μαζική απόδραση (όπως ήταν το αναμενόμενο) έτσι ώστε το τουρκικό καθεστώς να θυμίσει και στους πρόσφυγες του Idlib ότι ΔΕΝ υπάρχει «ευρωπαϊκή σωτηρία» γι’ αυτούς, και ότι τα μόνα κράτη απ’ τα οποία μπορούν να εξασφαλίσουν εγγυήσεις ζωής είναι τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα…
Μακιαβελικό; Ίσως… Αλλά για κράτη μιλάμε.
